Το σύνδρομο ιδρυματοποίησης

[Antipnevma]

το κράτος πρέπει να εκθεμελιωθεί. Το προνεωτερικό κράτος αν και ήταν αδύναμο σε σχέση με το σημερινό δεν μπορούσε να αφανιστεί για αντικειμενικούς κοινωνικό-ιστορικούς λόγους. Για αυτό το λόγο δεν μπορούσε να υπάρξει αληθινή επαναστατική συνείδηση τότε, δηλαδή κάτι ανάλογο του αναρχικού ή κομμουνιστικού κινήματος. Η μόνη ρεαλιστική επιλογή που υπήρχε για την ριζική βελτίωση της ζωής ήταν η καταφυγή στις βαρβαρικές κοινωνίες στα πέριξ των αυτοκρατοριών, δηλαδή σε φυλετικές κοινωνίες με ρευστές δομές εξουσίας.

Το καλύτερο βιβλίο που έχει γραφτεί για τα ουτοπικά πειράματα του παρελθόντος είναι αυτό της Kristen Ghodsee

https://www.simonandschuster.com/books/ ... 1982190217

απο ποιον ηταν να αφανιστει το προνεωτερικο κρατος; απο τον κομμουνισμο; ..και την επαναστατικη συνειδηση;

κι αν δε τα καταφερε τοτε ο κομμουνισμος που το κρατος ηταν αδυναμο τωρα ποιος θα το κανει;

μηπως ισχυει το αντιθετο και οι αδυναμες ιδεες (οπως και τα κρατη ως ιδεες) δε χρειαζεται καν να τις αφανισει καποιος αφου εξαυλωνονται μονα τους οταν μενουν χωρις ουσιαστικη ανταποκριση;
ή εχουμε να κανουμε με αλλη μια εκδοση "μαρτυρων" της μιας και μοναδικης αληθειας που πρεπει παση θυσια να κυριαρχησει;

τα αλλα που παρεθεσες στο link ειναι πολυ "σκληροπυρηνικες" θεωριες, αν καταλαβα καλα απορριπτει τις κοινωνιες που καλλιεργουν γη (οχι γιατι εχουν ιδιοκτησια δεν το εξηγει ετσι το παει ακομα καλυτερα) λεει οτι οι καλλιεργητες γινονται οκνηροι ενω οι τροφοσυλλεκτες κυνηγοι ειναι πιο δραστηριοι οποτε η ιδανικη κοινωνια θα ηταν κυνηγων-τροφοσυλλεκτων σε νομαδες...

εχω υποψιν μου κοσμο που αντι να καθεται να χτιζει και να διαβαζει θεωριες πηγαινει μονος του ή με την οικογενεια του στην εξοχη και χτιζει ενα αυτονομο σπιτι που το εξελισσει σιγα σιγα σε φαρμα με φωτοβολταικα κλπ.
αλλοι το κανουν με συνεργασια σε αυτονομες κοινοτητες με earthships κλπ, απο Ανδορρα και Αλασκα μεχρι και σε μικροσκοπικα νησακια της Καραιβικης..

αυτους ολους τους βγαζω το καπελο και τους παραδεχομαι ως αυτονομους αναρχικους και οτι αλλο θες να τους αποκαλεις, το να καθεσαι στην πολη και να απαγγελεις θεωριες ε οχι, αυτο μπορει να το κανει ο καθενας

Πολλή σύγχυση. Αλλά εντάξει δεν φταις εσύ. Τα ζητήματα υπό εξέταση εδώ είναι πολύ περίπλοκα.

Πρώτα απ' όλα ο αναρχικός ορίζεται ως το μέλος ενός επαναστατικού κινήματος που εμφανίστηκε στα τέλη του 19ου αιώνα με σκοπό να καταστρέψει τον καπιταλισμό και το έθνος κράτος σε παγκόσμια κλίμακα. Δεν ορίζεται ως αναρχικός αυτός που απομονώνεται από την υπόλοιπη κοινωνία και κάνει μάταιες προσπάθειες να ζήσει ανεξάρτητα από αυτήν επειδή δεν του αρέσει. Οι ουτοπικές κοινότητες του παρελθόντος όπως αυτή του Πυθαγόρα γιατί ήταν ουτοπικές; Που ήταν το μη ρεαλιστικό σε αυτές; Δύο πράγματα: πρώτον φανταζόντουσαν ότι η κοινωνία χτίζεται με νόμους και κοινά θρησκευτικά πιστεύω και ότι όσο αυτοί οι νόμοι και αυτά τα πιστεύω τηρούνται τότε μπορούν να αναπαράγονται ως αυτόνομες νησίδες ανεξάρτητα από τον υπόλοιπο κόσμο. Δεύτερον, ήταν ουτοπικές γιατί δεν ήταν επαναστατικές. Ποτέ τους δηλαδή δεν έθεσαν την εξόντωση του κράτους ως σκοπό τους (ούτε μπορούσαν να θέσουν τέτοιον σκοπό). Τελικά έσβησαν για τον απλό λόγο ότι το κράτος τις πολέμησε άμεσα ή έμμεσα και τις απορρόφησε. Αν το κράτος δεν επιβάλει μονοπώλιο σε όλους τους μηχανισμούς αναπαραγωγής της κοινωνικής ζωής δεν θα μπορούσε να αυτοσυντηρηθεί. Δες πχ. πως αντιμετωπίζει το κράτος τους λεγόμενους παλαιοχριστιανούς.

Για ποιό λόγο το προνεωτερικό κράτος δεν μπορούσε να αφανιστεί ενώ ήταν σχετικά αδύναμο σε σχέση με το σημερινό; Πρώτα απ' όλα είναι άλλο πράγμα το να αφανίσεις ένα συγκεκριμένο κράτος και άλλο πράγμα να αφανίσεις το κράτος ως ιστορικό φαινόμενο. Για ποιό λόγο μπορούσαν οι σχετικά πρωτόγονοι Μογγόλοι να καταστρέψουν το πιο προηγμένο κράτος του τότε κόσμου, το κινεζικό; Για ποιό λόγο μπορούσαν οι Γότθοι και οι Ούννοι να καταστρέψουν την Ρώμη; Για ποιό λόγο μπορούσαν μια χούφτα τυχοδιώκτες Νορμανδοί και Φράγκοι να μοιράσουν τα εδάφη του Βυζαντίου; Για ποιό λόγο γίνονταν συνέχεια εμφύλιες αναταραχές στα αρχαία και μεσαιωνικά κράτη; Όλα αυτά τα δεινά είχαν ως ρίζα το γεγονός ότι τα προνεωτερικά κράτη είχαν μόνο μία κύρια πηγή πλούτου: τους φόρους σε αγρότες, τεχνίτες και εμπόρους εντός της επικράτειάς τους και την εργασία των δούλων που μάζευαν σε πολέμους. Γι' αυτούς τους λόγους τα κράτη αυτά ήταν εξαιρετικά ασταθή. Συνέχεια γινόντουσαν εντός τους αιματηρές εμφύλιες συγκρούσεις, συνέχεια σημειώνονταν προσπάθειες αυτομόλησης τοπικών αρχόντων και συνέχεια δεχόντουσαν σαρωτικές εισβολές από βαρβάρους. Απέναντι σε όλα αυτά τα φαινόμενα το προνεωτερικό κράτος ήταν αβοήθητο. Το γεγονός όμως ότι το προνετερικό κράτος ήταν ασταθές δεν σημαίνει ότι η προνεωτερική αγροτική κοινωνία που το κράτος απομυζούσε ήταν κι αυτή ασταθής. Η εδραία αγροτοκαλλιέργεια σιτηρών ως μοντέλο οικονομικής παραγωγής ήταν σταθερή και οι πληθυσμιακές μειώσεις λόγω των συνεχών πολέμων, και των λιμών την βοηθούσαν να διαιωνίζεται γιατί την κρατούσαν εντός των στενών της οικολογικών ορίων. Υπ' αυτές τις συνθήκες δεν μπορούσε να καταργηθεί το προνεωτερικό κράτος γιατί η ακραία δυστυχία στην οποία ο εγγενής ληστρικός του χαρακτήρας βύθιζε ολόκληρη την προνεωτερική κοινωνία που κατεξουσίαζε παραδόξως οδηγούσε στην κατά περιόδους αναζωογόνησή του.

Το νεωτερικό κράτος τα έχει ξεπεράσει όλα αυτά τα προβλήματα. Σήμερα το κράτος είναι σταθερό και δεν έχει ληστρικό χαρακτήρα αλλά λειτουργεί ως προαγωγός παραγωγικότητας και ανάπτυξης. Ούτε απειλείται στο ελάχιστο από εμφύλιες συγκρούσεις, στάσεις και άρπαγες επιδρομείς. Όμως η παγκόσμια νεωτερική κοινωνία την οποία το σύγχρονο κράτος απομυζά είναι εξαιρετικά ασταθής λόγω της φύσεως του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής που μονίμως ξερνά κρίσεις. Υπό τις νέες κοσμοϊστορικές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης και του καπιταλισμού η κατάργηση του κράτους ως οντότητα έλαβε για πρώτη φορά μετα από 5000 χρόνια ρεαλιστική προοπτική. Μέχρι την όψιμη νεωτερικότητα η προσπάθεια να υπερνικηθεί η συστηματική μιζέρια της ταξικής κοινωνίας με φιλοσοφίες και νόμους ήταν αμιγώς ουτοπική.

Το κείμενο στο νήμα που σου παρέθεσα δεν 'απορρίπτει' τις αγροτικές κοινωνίες που καλλιεργούν για χάρη άλλων κοινωνιών που δεν καλλιεργούν. Κατάλαβες ότι να ναι. Άλλωστε σήμερα γνωρίζουμε ότι οι αγροτικές κοινωνίες είναι κατά πολύ παλαιότερες από το κράτος. Πρόκειται για μια αναρχική κριτική στις απόψεις που εκφράζει ο Jared Diamond στο βιβλίο The World Until Yesterday.

[ΓΑΛΗ]

Το νεωτερικό κράτος τα έχει ξεπεράσει όλα αυτά τα προβλήματα. Σήμερα το κράτος είναι σταθερό και δεν έχει ληστρικό χαρακτήρα αλλά λειτουργεί ως προαγωγός παραγωγικότητας και ανάπτυξης. Ούτε απειλείται στο ελάχιστο από εμφύλιες συγκρούσεις, στάσεις και άρπαγες επιδρομείς. Όμως η παγκόσμια νεωτερική κοινωνία την οποία το σύγχρονο κράτος απομυζά είναι εξαιρετικά ασταθής λόγω της φύσεως του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής που μονίμως ξερνά κρίσεις. Υπό τις νέες κοσμοϊστορικές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης και του καπιταλισμού η κατάργηση του κράτους ως οντότητα έλαβε για πρώτη φορά μετα από 5000 χρόνια ρεαλιστική προοπτική. Μέχρι την όψιμη νεωτερικότητα η προσπάθεια να υπερνικηθεί η συστηματική μιζέρια της ταξικής κοινωνίας με φιλοσοφίες και νόμους ήταν αμιγώς ουτοπική.

...

Αναρχικός κρατιστής;

[sys3x]

Αυτό είναι λίγο εκνευριστικό, γιατί οι μελέτες έχουν γίνει σε Αμερικάνους. Πώς αυτό γενικεύεται σε όλους τους ανθρώπους, ιδιαίτερα όταν πολιτικές έννοιες όπως ο συντηρητισμός διαφέρουν καν αν περάσεις το σύνορο και πας Μεξικό, πόσο μάλλον αν έρθεις στην Ευρώπη, μου διαφεύγει;

Συντηρητισμός σήμερα σημαίνει την ταύτιση με παρόν παγκόσμιο κοινωνικοπολιτικό καθεστώς και την έντονη αντίθεση σε κάθε έννοια κοινωνικής ισότητας. Τα ίδια σκατά είσαι και εσύ και μάλιστα βρίσκεσαι στον αυταρχικό πόλο του συντηρητικού φάσματος.

Παραμένει το γεγονός ότι οι μελέτες έχουν γίνει με Αμερικάνους και μεταφέρουν αμερικανική αντίληψη τι σημαίνει συντηρητισμός.

Καλησπέρα Λίτσα, τι ηλικία έχεις εάν επιτρέπεται;

[Antipnevma]

Το νεωτερικό κράτος τα έχει ξεπεράσει όλα αυτά τα προβλήματα. Σήμερα το κράτος είναι σταθερό και δεν έχει ληστρικό χαρακτήρα αλλά λειτουργεί ως προαγωγός παραγωγικότητας και ανάπτυξης. Ούτε απειλείται στο ελάχιστο από εμφύλιες συγκρούσεις, στάσεις και άρπαγες επιδρομείς. Όμως η παγκόσμια νεωτερική κοινωνία την οποία το σύγχρονο κράτος απομυζά είναι εξαιρετικά ασταθής λόγω της φύσεως του καπιταλιστικού μοντέλου παραγωγής που μονίμως ξερνά κρίσεις. Υπό τις νέες κοσμοϊστορικές συνθήκες της παγκοσμιοποίησης και του καπιταλισμού η κατάργηση του κράτους ως οντότητα έλαβε για πρώτη φορά μετα από 5000 χρόνια ρεαλιστική προοπτική. Μέχρι την όψιμη νεωτερικότητα η προσπάθεια να υπερνικηθεί η συστηματική μιζέρια της ταξικής κοινωνίας με φιλοσοφίες και νόμους ήταν αμιγώς ουτοπική.

...

Αναρχικός κρατιστής;

Η διαπίστωση ότι το νεωτερικό κράτος δεν εχει τον ληστρικό/παρασιτικό χαρακτήρα του προνεωτερικού δεν συνεπάγεται υποστήριξή του ούτε υποδηλώνει ότι έχει αγαθόν ποιόν. Το σημερινό κράτος βρίσκεται σε ριζικά διαφορετικό περιβάλλον από το παλαιό οπότε η συμπεριφορά του αναπροσαρμόζεται για λόγους αυτοσυντήρησης: πασχίζει δηλαδή να αναπτυχθεί τουτέστιν να εξασφαλίσει οσό καλύτερη θέση μπορεί εντός του παγκόσμιου καταμερισμού εργασίας σε μια προσπάθεια να αυτοσυντηρηθεί εκπληρώνοντας τρεις αποστολές: πρώτον και κύριον έχει να εγγυηθεί τα προνόμια των ανώτερων τάξεών του δηλαδή των κεφαλαιούχων και αξιωματούχων προσώπων παρέχοντάς τους περίοπτη υλική θέση για να κορδώνονται στα σαλόνια της παγκόσμιας αφρόκρεμας. Δεύτερον να ανθέξει στην άμιλλα με γεωπολιτικώς εχθρικά κράτη. Τρίτον να εξασφαλίσει κατά το δυνατόν αναίμακτα αφενός την ανοχή των τεράστιων μαζών που επιδημούν σ' αυτό αφετέρου κατά το δυνατόν φθηνότερα τις τεράστιες υλικές ανάγκες και προσδοκίες τους.

Ο 21ος αιώνας έχει ήδη δείξει και θα συνεχίσει να δείχνει με ολοένα και μεγαλύτερη ευκρίνεια ότι δεν μπορούν όλα τα κράτη να εκπληρώσουν αυτές τις δύσκολες αποστολές και καθώς θα αποτύγχανουν στο άκρως ευαίσθητο έργο τους τόσο πιο ασθενή θα γίνονται κι έτσι όπως θα αποδυναμώνονται θα καταντάνε όλο και πιο επαχθή για τους πολίτες τους.

Η συνεχώς αυξανόμενη εξαθλίωση που προκαλούν οι συνθήκες του παγκόσμιου καπιταλισμού παγκοσμίως και οι τελικά μάταιες προσπάθειες προσαρμογής εκ μέρους των κρατών σ' αυτές μπορεί να αρθεί κοσμοϊστορικά μόνο αν καταλυθεί ο μοχλός ένταξης στον παγκόσμιο καπιταλισμό δηλαδή το ίδιο το κράτος.