Η κατάθλιψη.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Επίσης τρώτε στο τραπέζι σας και κατά το δυνατόν χωρίς τηλεόραση, κινητό, υπολογιστή, ακόμη και αν είστε μόνοι σας. Γιατί αλλιώς θα φάτε παραπάνω και μάλιστα κακή τροφή.

Και κόψτε το τρόλινγκ!

Δεν είναι τρόλινγκ, η παχυσαρκία προκαλεί πολλά, από σωματικές ασθένειες έως και ψυχικές. Αν τρως στο τραπέζι θα φας όσο χρειάζεσαι, αν φας μπροστά στον υπολογιστή ή την τηλεόραση θα φας παραπάνω και δεν θα μπορείς να ελέγξεις τι τρως γιατί θα αισθάνεσαι ευχαρίστηση στην κατανάλωση νόστιμων αλλά μη θρεπτικών τροφών.
Τουλάχιστον σε εμένα αυτό συνέβαινε και το έκοψα.

Δεν πήγαινε σε σένα κουκλίτσα!

[ΓΑΛΗ]

Κάντε γυμναστική, τρέξιμο ή περιπάτους, ιδίως στην φύση, θάλασσα ή βουνό, και δεν θα έχετε τέτοια προβλήματα.

Να πηγαίνετε στην Εκκλησία και να προσεύχεστε ακόμη και αν δεν πιστεύετε. Να παρακολουθείτε προσεκτικά την Λειτουργία με την Αγία Σύνοψη.

Όλα αυτά, προφανώς, ως πρόληψη.

Άντε τώρα να τα βρεις όλα αυτά και να τα κάνεις, όταν είτε πρέπει να εργάζεσαι πολλές ώρες, είτε δεν υπάρχουν κάποια χρήματα για εκδρομές. Ούτε σε μικρή πόλη ή χωριό είναι πολύ καλύτερα ως προς αυτό, αν και γενικά η ποιότητα ζωής είναι καλύτερη. Αλλά συμφωνώ, όχι μόνο ως προς την πρόληψη,αλλά και όταν κάνεις κάποια θεραπεία.

μα και με σένα δεν έχει πετύχει

εγώ βρίσκω στιγμές ψυχοσωτηρίας όταν σκιτσάρω, τότε μόνο
επιτυγχάνω απόλυτη συγκέντρωση, δοκίμασε αυτό

Φυσικά. Αν μάλιστα είχαμε αυτά που μας αρέσουν σαν βιοποριστικά επαγγέλματα, θα είμαστε καλύτερα όσον αφορά την ψυχική μας υγεία. Αλλά ξανά, πόσο είναι αυτό εφικτό στην Ελλάδα;

Αntares, το να κάνεις αυτό που σου αρέσει ως βιοποριστικό επάγγελμα, δεν συνεπάγεται πάντα μια ευχάριστη και ανέμελη διαδικασία. Αντιθέτως, είναι κάτι που έχει μεγαλύτερη ευθύνη και συνεπαγόμενα περισσότερο "άγχος" γιατί δεν είναι κάτι από το οποίο μπορείς να αποστασιοποιηθείς με τον ίδιο τρόπο που αποστασιοποιείσαι από ένα βαρετό επάγγελμα του χ ωράριου.
Άλλο εργασία και άλλο χόμπι.

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν δείχνουν ευτυχισμένοι άνθρωποι οι καλλιτέχνες πάσης φύσεως και οι ερευνητές;

[Γενιά της Αμαρτίας]

Κάντε γυμναστική, τρέξιμο ή περιπάτους, ιδίως στην φύση, θάλασσα ή βουνό, και δεν θα έχετε τέτοια προβλήματα.

Να πηγαίνετε στην Εκκλησία και να προσεύχεστε ακόμη και αν δεν πιστεύετε. Να παρακολουθείτε προσεκτικά την Λειτουργία με την Αγία Σύνοψη.

Όλα αυτά, προφανώς, ως πρόληψη.

Άντε τώρα να τα βρεις όλα αυτά και να τα κάνεις, όταν είτε πρέπει να εργάζεσαι πολλές ώρες, είτε δεν υπάρχουν κάποια χρήματα για εκδρομές. Ούτε σε μικρή πόλη ή χωριό είναι πολύ καλύτερα ως προς αυτό, αν και γενικά η ποιότητα ζωής είναι καλύτερη. Αλλά συμφωνώ, όχι μόνο ως προς την πρόληψη,αλλά και όταν κάνεις κάποια θεραπεία.

εγώ βρίσκω στιγμές ψυχοσωτηρίας όταν σκιτσάρω, τότε μόνο
επιτυγχάνω απόλυτη συγκέντρωση, δοκίμασε αυτό

Φυσικά. Αν μάλιστα είχαμε αυτά που μας αρέσουν σαν βιοποριστικά επαγγέλματα, θα είμαστε καλύτερα όσον αφορά την ψυχική μας υγεία. Αλλά ξανά, πόσο είναι αυτό εφικτό στην Ελλάδα;

Αntares, το να κάνεις αυτό που σου αρέσει ως βιοποριστικό επάγγελμα, δεν συνεπάγεται πάντα μια ευχάριστη και ανέμελη διαδικασία. Αντιθέτως, είναι κάτι που έχει μεγαλύτερη ευθύνη και συνεπαγόμενα περισσότερο "άγχος" γιατί δεν είναι κάτι από το οποίο μπορείς να αποστασιοποιηθείς με τον ίδιο τρόπο που αποστασιοποιείσαι από ένα βαρετό επάγγελμα του χ ωράριου.
Άλλο εργασία και άλλο χόμπι.

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν δείχνουν ευτυχισμένοι άνθρωποι οι καλλιτέχνες πάσης φύσεως και οι ερευνητές;

Ως χομπίστας βέβαια δν θα βρεις εκπλήρωση
Το επάγγελμα έίναι συν τοις άλλοις και πολιτική πράξη
Εγώ αν και δε με ρωτάς ξέρω ότι δν θα είμαι ευτυχισμένος αλλά ικανοποιημένος(στο βαθμό που θα υπάρχει το ανικανοποίητο)

[Antares]

Αntares, το να κάνεις αυτό που σου αρέσει ως βιοποριστικό επάγγελμα, δεν συνεπάγεται πάντα μια ευχάριστη και ανέμελη διαδικασία. Αντιθέτως, είναι κάτι που έχει μεγαλύτερη ευθύνη και συνεπαγόμενα περισσότερο "άγχος" γιατί δεν είναι κάτι από το οποίο μπορείς να αποστασιοποιηθείς με τον ίδιο τρόπο που αποστασιοποιείσαι από ένα βαρετό επάγγελμα του χ ωράριου.
Άλλο εργασία και άλλο χόμπι.

Έχεις αναρωτηθεί ποτέ γιατί δεν δείχνουν ευτυχισμένοι άνθρωποι οι καλλιτέχνες πάσης φύσεως και οι ερευνητές;

Φυσικά δεν είναι ανέμελη. Αλλά έχω διαβάσει για τις ζωές πολλών προσώπων (συγγραφέων, σκακιστών, επιστημόνων κ.α.) που ήταν ευτυχισμένοι με αυτό που έκαναν και τους κατέστρεψαν την ζωή οι μυστικές υπηρεσίες.
Παράδειγμα ο Χεμινγουέι.

[Παρταλι]

Τυπε μου, τα έχω υπόψη μου. Η κίρρωση πάντως είναι πρόβλημα για όσους κάνουν βαριά αλλά ευκαιριακή/διακοπτόμενη κατανάλωση ή έχουν συντρεχοντες παράγοντες (πχ. Fatty liver). Βενζοδιαζεπίνες και αλκοόλ πάντως μπορούν να σε σκοτώσουν ακόμα και αν ακολουθείς πιστά πρόγραμμα κέντρου απεξάρτησης.

Συμφωνώ ότι είναι ζήτημα και η ημιζωή, υπάρχουν συνθετικές βενζοδιαζεπίνες που φτάνουν τις 96 ώρες. Υποψιάζομαι δε ότι αν υπήρχαν σήμερα συνθετικές βενζοδιαζεπίνες ενεργές στην κλίμακα ποσοτήτων των συνθετικών οπιοειδων (τύπου fentanyl) ή συνθετικών κανναβιοειδών θα έκλαιγαν μανουλες.

Σε περίπτωση υπερβολικής δόσης σταματαει η καρδιά σου ή πεθαίνεις από τον εμετό σου σαν την γκομενα του Jesse;

λιπωδης διηθηση εχω κι εγω, αλλα και πολλοι μη αλκοολικοι λογω κακης διατροφης

υπαρχει και η ακομα πιο χαρκορ Καρφαιντανυλη
https://www.pressenza.com/el/2017/08/i- ... fentanili/
η οποια οπως θα διαβασεις κανει ηδη σουξε ΚΑΙ στην ελλαδα

@ foscilis:
υπαρχουν και οι καλες ενδορφινες/σεροτονινες βρε, μην ειμαστε αδικοι
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CE ... E%AE%CF%82

και μια λιστα με επικινδυνα κρατικα ντρογκια...
https://belopoulos.blogspot.com/2017/02 ... sants.html
(δεξιοι, καντε παρτυ με το Τσιπραλεξ...)

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

να καταθέσω τον οβολό μου:

Η κατάθλιψη δεν έχει στάνταρ συμπτωματολογία ούτε έχει πάντα τα ίδια αίτια ούτε είναι πάντα το ίδιο σοβαρή. Ας πούμε υπάρχει η επιλόχεια κατάθλιψη που είναι πάρα πολύ σκατά και μπορεί η λεχώνα να φτάσει μέχρι την αυτοκτονία ή τη δολοφονία του μωρού αλλά κατά κανόνα περνάει μετά από λίγο καιρό ή με πολύ βασική συμβουλευτική. Υπάρχει η κατάθλιψη στη φάση οφ της διπολικής διαταραχής που είναι επίσης σκατά αλλά κομμάτι ενός κύκλου. Υπάρχει κατάθλιψη σαν αποτέλεσμα μιας τραυματικής εμπειρίας. Υπάρχει κατάθλιψη (ή μάλλον συμπτώματα κατάθλιψης) με αμιγώς βιολογικά αίτια, αποτέλεσμα άλλων ασθενειών όπως ο υποθυρεοειδισμός ή αρρώστιες σαν το Αλτσχάιμερ. Υπάρχει κατάθλιψη που εκδηλώνεται με τρόπο που εμείς οι μη εκπαιδευμένοι άνθρωποι δε θεωρούμε "καταθλιπτικό", μπορεί δηλαδή κάποιος να είναι η ψυχή του πάρτι κι όμως στην πραγματικότητα να υποφέρει και μάλιστα πολύ περισσότερο από κάποιον που παρουσιάζει την πιο στερεοτυπική μίζερη εικόνα.

Προφανώς και η θεραπεία διαφέρει πάρα πολύ. Άλλοι κάνουν μια δυο συνεδρίες και είναι μια χαρά. Άλλοι παίρνουν χάπια για πάντα. Άλλοι κάνουν συμβουλευτική, άλλοι πρέπει να αλλάξουν εντελώς τρόπο ζωής γιατί δεν έχουν αληθινά κατάθλιψη αλλά είναι απλά δυστυχισμένοι με τη ζωή τους, άλλοι όπως είπα ανακαλύπτουν ότι έχουν ένα εντελώς άσχετο άλλο πρόβλημα που θέλει ξερωγω εγχείρηση. Το χειρότερο που μπορείς να κάνεις πάντως είναι να διαγνώσεις μόνος σου τον εαυτό σου και να του χορηγήσεις και φάρμακα ή "φάρμακα" (αλκοόλ, ναρκωτικά, ενδορφίνες).

Μόνο ένας εκπαιδευμένος ειδικός μπορεί να αξιολογήσει την κάθε περίπτωση και να δώσει συμβουλές προς τη σωστή κατεύθυνση. Οπότε στο πρώτο ερώτημα που έθεσε ο φίλος Καβαλιέρε η απάντηση είναι για οποιοδήποτε ψυχολογικής φύσεως πρόβλημα, εφόσον δε νιώθουμε καλά, δεν το ρισκάρουμε, πάμε κατευθείαν σε επαγγελματία για μια πρώτη γνώμη και αν χρειαστεί και σε άλλους για δεύτερη και τρίτη. Όπως ακριβώς θα κάναμε αν είχαμε ένα σωματικό πρόβλημα που να μας ανησυχεί. Στα υπόλοιπα ερωτήματα όπως έγινε φανερό από την παραπάνω αναλυσάρα μου, η απάντηση είναι "εξαρτάται από την περίπτωση".

Η βύθιση στην κατάθλιψη, μετά τη φάση της υπομανίας, στην διπολική διαταραχη είναι από τις τρομακτικότερες εμπειρίες
Να την βιώνεις σε κοντινο σου άνθρωπο εννοώ, δεν τολμώ να σκεφτώ πώς είναι στον ιδιο σου τον εαυτό

Είναι το χειρότερο που μπορείς να νιώσεις. Από την άλλη, το φτιάξιμο στο στάδιο της μανίας είναι το καλύτερο. Δυστυχώς πολλοί καταθλιπτικοί δεν φτάνουν ποτέ εκεί.

[BILLO]

Που όμως εμφανίζεται σε ένα ποσοστό 1% του πληθυσμού και όχι σε 5 ή 6%. Πολλές περιπτώσεις ψύχωσης και μάλιστα σε άτομα που είχαν μια φυσιολογική αν όχι πετυχημένη ζωή πριν, εμένα με κάνουν καχύποπτη.
Εκτός και αν θέλουν κάποιοι να χαπακώνουν τον κόσμο (γίναμε και πολλοί).

Ελα μωρε Antares που θελουν να χαπακωνουν τον κοσμο. Αν εχεις ψυχωση, εχεις ψυχωση και πρεπει να παρεις φαρμακα. Αυτο που γινεται πολλες φορες με τους γιατρους ειναι να μην κατσουν να ασχοληθουν σοβαρα με ολες τις θεραπευτικες προσεγγισεις και να γραφουν απλως φαρμακα για να τελειωνουν με την υποχρεωση. Που στο κατω κατω αυτο ειναι που κανουν οι γιατροι κατα βαση, τα αλλα τα κανουν αλλοι επαγγελματιες. Η να μην δινουν βαση στο φαρμακευτικο σχημα και να αφηνουν τον ασθενη με μια τυπικη ξεπερασμενη αγωγη που θα μπορουσε να ειναι πολυ καλυτερη. Η επιπολαιοτητα των γιατρων εκει αρχιζει και εκει τελειωνει. Να δωσουν τωρα νευροληπτικα σε ανθρωπο που δεν τα χρειαζεται, ε ενταξει, μπορει να εχει επιπολαιους και ψιλοαδιαφορους γιατρους αλλα ακομα και αυτοι γιατροι ειναι, δεν εχουν σκοπο να υπονομευσουν την υγεια κανενος με το να του γραφουν οτι να ναι.

Υπαρχουν ψυχιατροι που δινουν ψυχοφαρμακα στους γονεις να τα βαλουν κρυφα στην τροφη του παιδιου τους, χωρις να εχουν δει ποτε το παιδι. Βασιζομενοι μονο σε οσα τους πουν οι γονεις.

Υπαρχουν, ναι. Πολλες φορες γινεται αυτο. Δεν υπαρχει ιδιαιτερο προβλημα.

[BILLO]

Κάντε γυμναστική, τρέξιμο ή περιπάτους, ιδίως στην φύση, θάλασσα ή βουνό, και δεν θα έχετε τέτοια προβλήματα.

Να πηγαίνετε στην Εκκλησία και να προσεύχεστε ακόμη και αν δεν πιστεύετε. Να παρακολουθείτε προσεκτικά την Λειτουργία με την Αγία Σύνοψη.

Όλα αυτά, προφανώς, ως πρόληψη.

Η γυμναστικη βοηθαει πολυ πιστευω. Η πιστη δεν ειναι επιλογη, η πιστευεις η δεν πιστευεις. δεν λειτουργει ως πλασεμπο.

[Antares]

Επίσης δεν καταλαβαίνω το άγχος ή την ευθύνη μερικών επαγγελμάτων. Αναλαμβάνω με χαρά πρωθυπουργός, υπουργός, περιφερειάρχης, δήμαρχος κλπ. Αν έβλεπα ότι κάτι γινόταν εκεί, αποδίδονταν ευθύνες δηλαδή, ίσως να μην αναλάμβανα με χαρά. Ή τομεάρχης στην υπηρεσία μου και ένα σωρό άλλα πράγματα.

[BILLO]

Μια χαρά έχει στάνταρ συμπτωματολογία μην αναπαράγετε βλακείες

ναι ε;

Σταχυολογώ ανάμεσα στα πιθανά συμπτώματα:
-Αϋπνία ή η υπνηλία
-Αύξηση βάρους ή η απώλεια βάρους
-Υπερσεξουαλικότητα ή παντελής έλλειψη σεξουαλικού ενδιαφέροντος
-Επιθετικότητα/ενόχληση με τα πάντα ή αποστασιοποίηση/αδιαφορία για τα πάντα.

Το να εκδηλώνεται μια αρρώστια με ένα σύμπτωμα ή με το ακριβώς αντίθετό του για μένα είναι αρκετά μη στάνταρ, για την ακρίβεια δε νομίζω ότι πάει περισσότερο.

Και βέβαια υπάρχουν άλλα 5-6 που δεν είναι τόσο κραυγαλέα αντίθετα αλλά δεν είναι υποχρεωτικό να τα έχεις όλα ούτε όλη την ώρα ούτε σε κάποιον συγκεκριμένο συνδυασμό, και δεκάδες άλλα που ούτε σου περνάνε από το μυαλό.

Εχει στανταρ συμπτωματολογια οπως οριζει το DSM η το ICD με ελαχιστο αριθμο κριτηριων που πρεπει να πληρουνται απο μια ομαδα η και παραπανω.

[BILLO]

Το θέμα είναι λίγο πιο σύνθετο, γιατί οι ασφαλιστικές αποζημιώσεις για ψυχικά νοσήματα αυτών που ζουν, είναι ταυτοχρόνως και μία απόδειξη βαρύτητας του ψυχικού νοσήματος, που μπορεί να λειτουργήσει αρνητικά σε άλλους τομείς.

Οι θάνατοι από τις επιπτώσεις ψυχικών θεραπειών, είναι μάλλον ασαφής όρος. Εννοείς λάθος φάρμακα που είναι επικίνδυνα για την υγεία του πάσχοντος, αδυναμία καταπολέμησης των αυτοκτονικών τάσεων, επικινδυνότητα του πάσχοντος για τη ζωή άλλων, συνδυασμό όλων... τι ακριβώς;

Εννοώ αυτά που έχω γράψει παραπάνω στο νήμα και ελπίζω να εννοηθούν κάποτε από περισσότερους και να εννοήσουν ότι δεν τους συμφέρει καν να γίνονται τέτοια πράματα.
Δεν έχω κάτι προσωπικό μαζί σου, σωστές είναι οι ερωτήσεις, αλλά ας απαντήσει κάποιος άλλος. Θα ήθελα να μάθω περισσότερα σχετικά με την αντιμετώπιση ιδιωτικών ασφαλειών απέναντι στις ψυχικές ασθένειες. Δεν είναι καλύτερα να πηγαίνεις σε έναν ιδιώτη, σε ένα ωραίο ψυχοθεραπευτικό κέντρο αντί για το Δαφνί;
Όλα τα αντιψυχωτικά επίσης γράφουν τι προκαλούν στις αντενδείξεις που έχουν μέσα στο φύλλο του κουτιού σύμφωνα με τα μέχρι παρούσης συμπεράσματα. Όλα είναι επικίνδυνα. Το λένε μόνα τους.
Γνωρίζω περισσότερους "υγιείς" που είναι επικίνδυνοι για την ζωή άλλων παρά ασθενείς.

Αυτο που ειναι πραγματικα επικινδυνο στη σχιζοφρενεια, ειναι η αυτοκτονια, τουλαχιστον σε αρκετες περιπτωσεις που δεν αντεχουν την κατασταση καποιοι ασθενεις.

[Antares]

Αυτο που ειναι πραγματικα επικινδυνο στη σχιζοφρενεια, ειναι η αυτοκτονια, τουλαχιστον σε αρκετες περιπτωσεις που δεν αντεχουν την κατασταση καποιοι ασθενεις.

Ο συνάδελφός μου που πέθανε στα 45 (διαγνωσμένος με σχιζοφρένεια από τα 18), έπαιρνε φάρμακα με τα οποία έκανε και τα δικά του κοκτέιλ βέβαια, αλλά είχε μια αγάπη για την ζωή, ονειρευόταν να ζήσει στην σύνταξη σε μια γκαρσονιέρα που κατείχαν οι γονείς του. Καθόλου αυτοκτονικές τάσεις. Δεν έχω γνωρίσει πολλά άτομα με ψυχικά νοσήματα, από την εμπειρία μου πάντως σε ένα ψυχοθεραπευτικό κέντρο, έβλεπα ανθρώπους που είχαν διάθεση για την ζωή, αισθάνονταν πίκρα που τους συνέβησαν διάφορα ή που έπεσαν στα ναρκωτικά ή το αλκοόλ και ήθελαν να το ξεπεράσουν.

[foscilis]

Εχει στανταρ συμπτωματολογια οπως οριζει το DSM η το ICD με ελαχιστο αριθμο κριτηριων που πρεπει να πληρουνται απο μια ομαδα η και παραπανω.

Ναι αλλά αυτό αν σκεφτείς τους συνδυασμούς βγάζει δεκάδες διαφορετικές κλινικές εικόνες.

Δηλαδή τι να κάνουμε είναι λίγο διαφορετικός κάποιος που έχει αϋπνία + ξεσκίζεται στην αναρρίχηση σε βράχους χωρίς λουριά από κάποια που κοιμάται όλη μέρα σπίτι και βγαίνει για να γαμηθεί με διαφορετικό ξεφτίλα κάθε βράδι. Κι ας έχουν 8 ίδια συμπτώματα από τα υπόλοιπα.

[aljawn]

υπαρχει και η ακομα πιο χαρκορ Καρφαιντανυλη
https://www.pressenza.com/el/2017/08/i- ... fentanili/
η οποια οπως θα διαβασεις κανει ηδη σουξε ΚΑΙ στην ελλαδα

Το πιο γνωστό θύμα είναι ο μικρός Κόκκαλης. Γενικά πάντως, το fentanyl είναι η ρίζα στην κρίση των οπιοειδών στην Αμερική.
Έχουν πεθάνει μέχρι και διασώστες που προσπάθησαν να κάνουν ανάνηψη (περνάει και μέσα από το δέρμα).

Μετά από αυτά, κάτι άρθρα για φτιαγμένους αλιγάτορες στο Μισσισίπι (από τα υπόλοιπα κρυσταλλικής μεθαμφεταμίνης που αδειάζουν στην αποχέτευση τα τζάνκια), ακούγονται ιστορίες γι' αγρίους.

[BILLO]

Εχει στανταρ συμπτωματολογια οπως οριζει το DSM η το ICD με ελαχιστο αριθμο κριτηριων που πρεπει να πληρουνται απο μια ομαδα η και παραπανω.

Ναι αλλά αυτό αν σκεφτείς τους συνδυασμούς βγάζει δεκάδες διαφορετικές κλινικές εικόνες.

Δηλαδή τι να κάνουμε είναι λίγο διαφορετικός κάποιος που έχει αϋπνία + ξεσκίζεται στην αναρρίχηση σε βράχους χωρίς λουριά από κάποια που κοιμάται όλη μέρα σπίτι και βγαίνει για να γαμηθεί με διαφορετικό ξεφτίλα κάθε βράδι. Κι ας έχουν 8 ίδια συμπτώματα από τα υπόλοιπα.

Πρακτικα η καταθλιψη νομιζω ειναι στις περισσοτερες περιπτωσεις ευκολη στη διαγνωση. Ενας γιατρος τα ξερει σωστα αυτα. Ειναι δυο-τρια πραγματα κλειδια που τη χαρακτηριζουν. Εχει και καποιες δυσκολες εικονες, μαλλον με ανθρωπους που δεν μπορουν και να εκφρασουν σωστα αυτα που νιωθουν αλλα γενικα νομιζω ειναι ευκολο να καταληξει ενας γιατρος. Κι αν δεν καταληξει με την συνεντευξη, θα καταληξει με δοκιμες στα φαρμακα. Απο κει και περα ολες οι διαταραχες εμφανιζοντε με τον δικο τους τροπο σε καθε ανθρωπο. Ο γιατρος δεν βλεπει μια καταθλιψη μπροστα του, βλεπει τον Χ που εχει καταθλιψη. Στο φασμα του αυτισμου να δεις ποσο διαφορετικες ειναι οι εικονες απο ανθρωπο σε ανθρωπο. Το διαγνωστικο εγχειριδιο ωστοσο ειναι οσο το δυνατον πιο τεχνικο για να μην υπαρχουν περιθωρια ασαφειας και εκει που δεν πληρουνται τα κριτηρια με ακριβεια σου βαζει και την ανοιχτη κατηγορια ταδε διαταραχη "μη προσδιοριζομενη αλλιως". Στην πραξη οι τροποι αντιμετωπισης και θεραπειας θα ειναι αυτοι που θα ειναι, αρκει να μην εχει φυγει αλλου για αλλου η διαγνωση (που κι αυτο μπορει να συμβει σε καποιες κατηγοριες παθησεων). Επι δεκαετιες ομως στα διαγνωστικα εγχειριδια προσπαθουν να καθορισουν την ουσια της καταθλιψης οπως και καθε αλλης εντοπισμενης διαταραχης η συνδρομου και εχουν πλεον καποια σταθερα κριτηρια.