Η κατάθλιψη.

[- Casper -]

Πάντως και οι ψυχροί και ορθολογικοί άνθρωποι παθαίνουν κατάθλιψη, πολλοί χωρίς κάποιον "ουσιαστικό"/"σοβαρό" λόγο και αναθεωρούν πλήρως.

Βέβαια δεν τους εύχομαι να τους συμβεί.

[- Casper -]

πρώτα από όλα να είμαστε σκληροί με τον εαυτό μας.

Αν λες συνέχεια στον εαυτό σου, εσύ πήρες αυτήν την απόφαση, διάλεξες αυτόν τον δρόμο, φάε την μάπα και αυτό η το άλλο, μην κλαίγεσαι σα μαλακάς, θα πας μπροστά.

Η θεραπεία της κατάθλιψης είναι να λες τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που γράφεις. Ο καταθλιπτικός αυτομαστιγώνεται, είναι πάντοτε ΣΚΛΗΡΟΣ με τον εαυτό του. Η θεραπεία είναι να αγκαλιάσει τον εαυτό του, όχι να τον χτυπήσει κι' άλλο. Ε δηλαδή κάπου έλεος με τις βλακείες σας. Επαναλαμβάνω πως δεν μιλάς καν για κατάθλιψη γιατί δεν ξέρεις καν τι είναι.

[the comet the course the tail]

Κατάθλιψη και σαχλαμαρες. Αφού ζεις, καλά είσαι. Άλλοι δεν έζησαν ποτέ. Μην κλαίγεσαι. Κοίτα έκει να απολαμβάνεις ότι έχεις. Και να ζητάς ότι παραπάνω μπορείς. Αρκεί να μην σε κάνουν αν δεν μπορείς να τα κατακτήσεις μίζερο και κλαψιαρη. Αν βιώνεις κάνα πένθος, πάω πάσο. Αλλά συνήθως όλη αυτή η κλαψομουνιαση είναι φτιαχτη, χωρίς κανένα σοβαρό λόγο, επειδή θέλουμε να βιώνουμε την ζωή έτσι δραματικά, όπως τα σίριαλ, μας κάνει να νιώθουμε πιο ζωντανοί, και να είσαι μια ζωή αδικημένος, είναι κι αυτό ένα φτιάξιμο. Άσε την ζωή να κυλήσει, ξερει αυτή τους τρόπους, και ίντερνετ έχεις να γνωρίσεις ενδιαφέροντα άτομα. Δεν είμαστε το 1983. Αρκετά πούλησες δράμα. Κουρασες.

Εσύ μου θυμίζεις το πρώτο μπαν που έφαγα στο παλιό πχόρουμ. Ξέχεσα κάποιον που έγραφε ακριβώς τις ίδιες επιβλαβείς, επιζήμιες μαλακίες που γράφεις κι εσύ εδώ, για το ίδιο ακριβώς θέμα.

Μέσα στα άλλα προβλήματα που έχουν οι πάσχοντες από κατάθλιψη, είναι και το κοινωνικό στίγμα.
Το οποίο διαιωνίζουν κάτι φρούτα που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα και γράφουν αηδίες όπως η παραπάνω.

Κάνας σοβαρός άνθρωπος θα ήταν. Ψυχρός και ορθολογικος. Αυτά πηγαίνετε να τα πείτε στο φβ, να πάρετε 300 λαικ και 50 share να φτιαχτειτε.εδω αν δεν αναφέρετε συγκεκριμένες καταστάσεις που σας κάνουν να είστε χαλια, θα τρώτε ανελέητη κριτική. Έτσι είναι τα φόρουμ. Διάλογος. Ζείτε, στην Ελλάδα και όχι στην υποσαχσρια Αφρική, ίντερνετ έχετε να βρείτε άτομα που ταιριάζετε, να δείτε ότι γουστάρετε, συναυλίες, ταινίες, να παίξετε κάνα video game, λιακάδα έχουμε, ξεκολλάτε. Θα πεθάνουμε και δε θα νιώθουμε τίποτα. Μέχρι τότε, ας κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο για εμάς και τους άλλους, και πρώτα από όλα να είμαστε σκληροί με τον εαυτό μας. Πάντα στη ζωή παίρνεις αποφάσεις, που έχουν θετικά και αρνητικά. Τίποτα δεν είναι ιδανικό. Αν λες συνέχεια στον εαυτό σου, εσύ πήρες αυτήν την απόφαση, διάλεξες αυτόν τον δρόμο, φάε την μάπα και αυτό η το άλλο, μην κλαίγεσαι σα μαλακάς, θα πας μπροστά.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

πρώτα από όλα να είμαστε σκληροί με τον εαυτό μας.

Αν λες συνέχεια στον εαυτό σου, εσύ πήρες αυτήν την απόφαση, διάλεξες αυτόν τον δρόμο, φάε την μάπα και αυτό η το άλλο, μην κλαίγεσαι σα μαλακάς, θα πας μπροστά.

Η θεραπεία της κατάθλιψης είναι να λες τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που γράφεις. Ο καταθλιπτικός αυτομαστιγώνεται, είναι πάντοτε ΣΚΛΗΡΟΣ με τον εαυτό του. Η θεραπεία είναι να αγκαλιάσει τον εαυτό του, όχι να τον χτυπήσει κι' άλλο. Ε δηλαδή κάπου έλεος με τις βλακείες σας. Επαναλαμβάνω πως δεν μιλάς καν για κατάθλιψη γιατί δεν ξέρεις καν τι είναι.

Σκληρός και δίκαιος λέμε. Ούτε μαζωχιστης, ούτε κλάψας, ντε και καλά αδικημένος μια ζωή, δεν τον καταλαβαίνουν, κλπ. Πρέπει να κάνεις σοβαρή αυτοκριτική, όπως και να παίρνεις την ευθύνη των πράξεων σου. Μιλάμε βέβαια για καταστάσεις που έχεις στη ζωή σου κάποια αυτονομία, και δεν είσαι έρμαιο εξωτερικών δυνάμεων, πχ, πέθανε το παιδί σου. Το να το παίζεις μελαγχολικός, μιζερος, αδικημένος, είναι καλό τριπακι, νιώθεις τη ζωή σου έτσι πιο συγκλονιστικη, αλλά ουσιαστικά χάνεις τα καλύτερα σου χρόνια. Πρέπει να χαλαρώσουμε και να πάμε γουιθ δε φλοου, ψάχνωντας ατομικές και συλλογικες δυνατές στιγμές χωρίς να βιάζουμε καταστάσεις.

[ksk]

πρώτα από όλα να είμαστε σκληροί με τον εαυτό μας.

Αν λες συνέχεια στον εαυτό σου, εσύ πήρες αυτήν την απόφαση, διάλεξες αυτόν τον δρόμο, φάε την μάπα και αυτό η το άλλο, μην κλαίγεσαι σα μαλακάς, θα πας μπροστά.

Η θεραπεία της κατάθλιψης είναι να λες τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που γράφεις. Ο καταθλιπτικός αυτομαστιγώνεται, είναι πάντοτε ΣΚΛΗΡΟΣ με τον εαυτό του. Η θεραπεία είναι να αγκαλιάσει τον εαυτό του, όχι να τον χτυπήσει κι' άλλο. Ε δηλαδή κάπου έλεος με τις βλακείες σας. Επαναλαμβάνω πως δεν μιλάς καν για κατάθλιψη γιατί δεν ξέρεις καν τι είναι.

Σκληρός και δίκαιος λέμε. Ούτε μαζωχιστης, ούτε κλάψας, ντε και καλά αδικημένος μια ζωή, δεν τον καταλαβαίνουν, κλπ. Πρέπει να κάνεις σοβαρή αυτοκριτική, όπως και να παίρνεις την ευθύνη των πράξεων σου. Μιλάμε βέβαια για καταστάσεις που έχεις στη ζωή σου κάποια αυτονομία, και δεν είσαι έρμαιο εξωτερικών δυνάμεων, πχ, πέθανε το παιδί σου. Το να το παίζεις μελαγχολικός, μιζερος, αδικημένος, είναι καλό τριπακι, νιώθεις τη ζωή σου έτσι πιο συγκλονιστικη, αλλά ουσιαστικά χάνεις τα καλύτερα σου χρόνια. Πρέπει να χαλαρώσουμε και να πάμε γουιθ δε φλοου, ψάχνωντας ατομικές και συλλογικες δυνατές στιγμές χωρίς να βιάζουμε καταστάσεις.

Είναι έρμαιο της χημείας του...
Μιλάμε για κατάθλιψη όπου δεν εχει πλέον την ίδια αντίληψη πραγματικότητας με τους υπόλοιπους...
Βέβαια για να φτάσει ως εκεί εχει αφήσει το μυαλο του αρκετά χαλαρά...

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Η θεραπεία της κατάθλιψης είναι να λες τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που γράφεις. Ο καταθλιπτικός αυτομαστιγώνεται, είναι πάντοτε ΣΚΛΗΡΟΣ με τον εαυτό του. Η θεραπεία είναι να αγκαλιάσει τον εαυτό του, όχι να τον χτυπήσει κι' άλλο. Ε δηλαδή κάπου έλεος με τις βλακείες σας. Επαναλαμβάνω πως δεν μιλάς καν για κατάθλιψη γιατί δεν ξέρεις καν τι είναι.

Σκληρός και δίκαιος λέμε. Ούτε μαζωχιστης, ούτε κλάψας, ντε και καλά αδικημένος μια ζωή, δεν τον καταλαβαίνουν, κλπ. Πρέπει να κάνεις σοβαρή αυτοκριτική, όπως και να παίρνεις την ευθύνη των πράξεων σου. Μιλάμε βέβαια για καταστάσεις που έχεις στη ζωή σου κάποια αυτονομία, και δεν είσαι έρμαιο εξωτερικών δυνάμεων, πχ, πέθανε το παιδί σου. Το να το παίζεις μελαγχολικός, μιζερος, αδικημένος, είναι καλό τριπακι, νιώθεις τη ζωή σου έτσι πιο συγκλονιστικη, αλλά ουσιαστικά χάνεις τα καλύτερα σου χρόνια. Πρέπει να χαλαρώσουμε και να πάμε γουιθ δε φλοου, ψάχνωντας ατομικές και συλλογικες δυνατές στιγμές χωρίς να βιάζουμε καταστάσεις.

Είναι έρμαιο της χημείας του...
Μιλάμε για κατάθλιψη όπου δεν εχει πλέον την ίδια αντίληψη πραγματικότητας με τους υπόλοιπους...
Βέβαια για να φτάσει ως εκεί εχει αφήσει το μυαλο του αρκετά χαλαρά...

Ε αντικαταθλιπτικα τότε. Και κάνα μουντου 2 φορές τον.μηνα δεν είναι κακό. Αν πας και μόνος σε κάνα ρειβ πάρτυ, θα περάσεις ωραία. Είναι φιλικό το κλίμα. Και lsd, αρκεί να ξέρεις σίγουρα πως είναι. Αν όχι, κάνα μανιτάρι.

[the comet the course the tail]

το νήμα κατάντησε φοιτητικό καφενείο στα 90s...

[ksk]

Σκληρός και δίκαιος λέμε. Ούτε μαζωχιστης, ούτε κλάψας, ντε και καλά αδικημένος μια ζωή, δεν τον καταλαβαίνουν, κλπ. Πρέπει να κάνεις σοβαρή αυτοκριτική, όπως και να παίρνεις την ευθύνη των πράξεων σου. Μιλάμε βέβαια για καταστάσεις που έχεις στη ζωή σου κάποια αυτονομία, και δεν είσαι έρμαιο εξωτερικών δυνάμεων, πχ, πέθανε το παιδί σου. Το να το παίζεις μελαγχολικός, μιζερος, αδικημένος, είναι καλό τριπακι, νιώθεις τη ζωή σου έτσι πιο συγκλονιστικη, αλλά ουσιαστικά χάνεις τα καλύτερα σου χρόνια. Πρέπει να χαλαρώσουμε και να πάμε γουιθ δε φλοου, ψάχνωντας ατομικές και συλλογικες δυνατές στιγμές χωρίς να βιάζουμε καταστάσεις.

Είναι έρμαιο της χημείας του...
Μιλάμε για κατάθλιψη όπου δεν εχει πλέον την ίδια αντίληψη πραγματικότητας με τους υπόλοιπους...
Βέβαια για να φτάσει ως εκεί εχει αφήσει το μυαλο του αρκετά χαλαρά...

Ε αντικαταθλιπτικα τότε. Και κάνα μουντου 2 φορές τον.μηνα δεν είναι κακό. Αν πας και μόνος σε κάνα ρειβ πάρτυ, θα περάσεις ωραία. Είναι φιλικό το κλίμα. Και lsd, αρκεί να ξέρεις σίγουρα πως είναι. Αν όχι, κάνα μανιτάρι.

Οι ανθρωποι αυτοί ειναι δυστυχισμένοι και αν μη τι άλλο αξίζουν καλύτερη συμπεριφορά απο την δικη σου...

[Prepon]

Είναι και γονιδιακό. Ήμουν καταθλιπτική από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με τραβούσαν σε παιδοψυχολόγους από τα 6 μου.

Ενδιαφέρον.

Έχεις σκεφτεί πως ίσως παίζει αυτό που λεμε αυτοεκπληρούμενη προφητεία;

Αν από τα 6 σε αντιμετωπίζουν ως Χ , δε βλέπω τον τρόπο να μη γίνεις στο τέλος όντως Χ.

Όχι όμως επειδή αυτή είναι η φύση σου, αλλά γιατί έτσι εκπαιδεύτηκες κατά κάποιο τρόπο

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Πάντως και οι ψυχροί και ορθολογικοί άνθρωποι παθαίνουν κατάθλιψη, πολλοί χωρίς κάποιον "ουσιαστικό"/"σοβαρό" λόγο και αναθεωρούν πλήρως.

Βέβαια δεν τους εύχομαι να τους συμβεί.

Προσωπικά αρκετά καταστρέψα τη νεότητα του επειδή ήμουν ένας ηλιθιος μίζερος που κλαιγοταν όλη μέρα επειδή δεν είχε σχέση, και τον είχαν πείσει όλα γύρω του πως πρέπει να κάνει επειδή είναι κάτι συγκλονιστικο ο έρωτας υποτίθεται, και είχα καταντήσει ένας κλαψομουνης που όλη μέρα καθοταν σπίτι ή γυρνούσα με κάτι αθλιες παρέες και έκλαιγε επειδή δεν τον ήθελαν κοπέλες που ούτε αυτός ήθελε, ακούγοντας κάτι ανάλογα κλαψομουνικα τραγούδια. Από εκεί και πέρα με τα πολιτικά βίωσα πράγματα συλλογικα, που έπρεπε να κάνω εξαρχής ως νέος, άρχισα να γεμίζω, να χαλαρώνω με το θέμα έρωτα, να είμαι της φιλίας και του σεξ, και πλέον να έχω ζήσει τόσα, που δε με απασχολεί αν πεθάνω αύριο, άρα είμαι γεμάτος και οτιδήποτε άλλο λειτουργεί έξτρα. Βέβαια η απόφαση μου να μην κάνω οικογένεια είναι σημαντική, αλλά είναι δικιά μου, άρα να κλαφτω γι αυτήν είναι ηλιθιο. Ότι κι αν κάνω πλέον είναι απόφαση δικιά μου, άρα δεν έχω κανένα λόγο να πάθω κατάθλιψη. Για τον θάνατο δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άρα δεν ασχολείσαι με το θέμα.

[Γιάννης]

Κατάθλιψη και σαχλαμαρες. Αφού ζεις, καλά είσαι. Άλλοι δεν έζησαν ποτέ. Μην κλαίγεσαι. Κοίτα έκει να απολαμβάνεις ότι έχεις. Και να ζητάς ότι παραπάνω μπορείς. Αρκεί να μην σε κάνουν αν δεν μπορείς να τα κατακτήσεις μίζερο και κλαψιαρη. Αν βιώνεις κάνα πένθος, πάω πάσο. Αλλά συνήθως όλη αυτή η κλαψομουνιαση είναι φτιαχτη, χωρίς κανένα σοβαρό λόγο, επειδή θέλουμε να βιώνουμε την ζωή έτσι δραματικά, όπως τα σίριαλ, μας κάνει να νιώθουμε πιο ζωντανοί, και να είσαι μια ζωή αδικημένος, είναι κι αυτό ένα φτιάξιμο. Άσε την ζωή να κυλήσει, ξερει αυτή τους τρόπους, και ίντερνετ έχεις να γνωρίσεις ενδιαφέροντα άτομα. Δεν είμαστε το 1983. Αρκετά πούλησες δράμα. Κουρασες.

Εσύ μου θυμίζεις το πρώτο μπαν που έφαγα στο παλιό πχόρουμ. Ξέχεσα κάποιον που έγραφε ακριβώς τις ίδιες επιβλαβείς, επιζήμιες μαλακίες που γράφεις κι εσύ εδώ, για το ίδιο ακριβώς θέμα.

Μέσα στα άλλα προβλήματα που έχουν οι πάσχοντες από κατάθλιψη, είναι και το κοινωνικό στίγμα.
Το οποίο διαιωνίζουν κάτι φρούτα που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα και γράφουν αηδίες όπως η παραπάνω.

Κάνας σοβαρός άνθρωπος θα ήταν. Ψυχρός και ορθολογικος. Αυτά πηγαίνετε να τα πείτε στο φβ, να πάρετε 300 λαικ και 50 share να φτιαχτειτε.εδω αν δεν αναφέρετε συγκεκριμένες καταστάσεις που σας κάνουν να είστε χαλια, θα τρώτε ανελέητη κριτική. Έτσι είναι τα φόρουμ. Διάλογος. Ζείτε, στην Ελλάδα και όχι στην υποσαχσρια Αφρική, ίντερνετ έχετε να βρείτε άτομα που ταιριάζετε, να δείτε ότι γουστάρετε, συναυλίες, ταινίες, να παίξετε κάνα video game, λιακάδα έχουμε, ξεκολλάτε. Θα πεθάνουμε και δε θα νιώθουμε τίποτα. Μέχρι τότε, ας κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο για εμάς και τους άλλους, και πρώτα από όλα να είμαστε σκληροί με τον εαυτό μας. Πάντα στη ζωή παίρνεις αποφάσεις, που έχουν θετικά και αρνητικά. Τίποτα δεν είναι ιδανικό. Αν λες συνέχεια στον εαυτό σου, εσύ πήρες αυτήν την απόφαση, διάλεξες αυτόν τον δρόμο, φάε την μάπα και αυτό η το άλλο, μην κλαίγεσαι σα μαλακάς, θα πας μπροστά.

Δεν έχεις την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται. Παντελώς άσχετος με το θέμα, με αποτέλεσμα να γράφεις μαλακίες.

[Γιάννης]

Ο χριστιανισμός γαμάει πολλούς καταθλιπτικούς γιατί είναι η θρησκεία της ενοχής και του αυτομαστιγώματος

Ισχύει. Είναι αρρώστια ακόμα χειρότερη από την κατάθλιψη.

Αν είσαι καταθλιπτικός, το τελευταίο που χρειάζεσαι είναι ένα σύνολο διδαχών που ενισχύουν την ήδη υπάρχουσα πεποίθηση σου ότι είσαι ανάξιος, σιχαμερός και άχρηστος και ότι θα έπρεπε να αισθάνεσαι ένοχος που υπάρχεις.

Αυτές οι βλακείες που λες είναι ζήτημα να ισχύουν ακόμα και για τις πιο παλαβές προτεσταντικές αιρέσεις. Ο καταθλιπτικός άνθρωπος θέλει βοήθεια. Ας έρθει στην εκκλησία του Χριστού και θα την βρει.

Α, εντάξει, σώθηκε τώρα...

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Εσύ μου θυμίζεις το πρώτο μπαν που έφαγα στο παλιό πχόρουμ. Ξέχεσα κάποιον που έγραφε ακριβώς τις ίδιες επιβλαβείς, επιζήμιες μαλακίες που γράφεις κι εσύ εδώ, για το ίδιο ακριβώς θέμα.

Μέσα στα άλλα προβλήματα που έχουν οι πάσχοντες από κατάθλιψη, είναι και το κοινωνικό στίγμα.
Το οποίο διαιωνίζουν κάτι φρούτα που δεν ξέρουν που πάνε τα τέσσερα και γράφουν αηδίες όπως η παραπάνω.

Κάνας σοβαρός άνθρωπος θα ήταν. Ψυχρός και ορθολογικος. Αυτά πηγαίνετε να τα πείτε στο φβ, να πάρετε 300 λαικ και 50 share να φτιαχτειτε.εδω αν δεν αναφέρετε συγκεκριμένες καταστάσεις που σας κάνουν να είστε χαλια, θα τρώτε ανελέητη κριτική. Έτσι είναι τα φόρουμ. Διάλογος. Ζείτε, στην Ελλάδα και όχι στην υποσαχσρια Αφρική, ίντερνετ έχετε να βρείτε άτομα που ταιριάζετε, να δείτε ότι γουστάρετε, συναυλίες, ταινίες, να παίξετε κάνα video game, λιακάδα έχουμε, ξεκολλάτε. Θα πεθάνουμε και δε θα νιώθουμε τίποτα. Μέχρι τότε, ας κάνουμε ότι μπορούμε καλύτερο για εμάς και τους άλλους, και πρώτα από όλα να είμαστε σκληροί με τον εαυτό μας. Πάντα στη ζωή παίρνεις αποφάσεις, που έχουν θετικά και αρνητικά. Τίποτα δεν είναι ιδανικό. Αν λες συνέχεια στον εαυτό σου, εσύ πήρες αυτήν την απόφαση, διάλεξες αυτόν τον δρόμο, φάε την μάπα και αυτό η το άλλο, μην κλαίγεσαι σα μαλακάς, θα πας μπροστά.

Δεν έχεις την παραμικρή ιδέα περί τίνος πρόκειται. Παντελώς άσχετος με το θέμα, με αποτέλεσμα να γράφεις μαλακίες.

Αν είναι αρρώστια, παίρνεις χάπια. Δεν καθόμαστε να συζητήσουμε για τι μπορούμε να κάνουμε με το σπασμένο χέρι. Πας και βάζεις γύψο. Αν δεν είναι αρρώστια, και τραβάει συζητηση, σας προτείνω να ασχολείστε με ότι σας ενοχλεί ορθολογικά, ψάχνοντας λύσεις. Αν δεν έχει ορθολογική εξήγηση η δεν μπορείτε να κάνετε κάτι γι αυτό, πχ θάνατος, μην ασχολείστε. Δεν μπορώ να στεναχωριέμαι επειδή δεν έχω φτερά να πετάω. Συμβαίνει, τι να κάνουμε. Δεν μπορούμε να αφιερώσουμε την υπόλοιπη ζωή μας σε αυτό. Πρέπει να κοιτάμε τη ζωή ρεαλιστικά και να αναζητάμε εμπειρίες νέες χωρίς να παθιαζομαστε. Ισορροπία φίλε Γιάννη, μην ξεχνάς.

[νύχτα]

Μήπως υπερβάλλομε λίγο; Τρία εμότικα υπάρχουν με ταμπελάκια

με τύφλωσε ο έρως

[Winston Smith]

Αν είναι αρρώστια, παίρνεις χάπια. Δεν καθόμαστε να συζητήσουμε για τι μπορούμε να κάνουμε με το σπασμένο χέρι. Πας και βάζεις γύψο. Αν δεν είναι αρρώστια, και τραβάει συζητηση, σας προτείνω να ασχολείστε με ότι σας ενοχλεί ορθολογικά, ψάχνοντας λύσεις. Αν δεν έχει ορθολογική εξήγηση η δεν μπορείτε να κάνετε κάτι γι αυτό, πχ θάνατος, μην ασχολείστε. Δεν μπορώ να στεναχωριέμαι επειδή δεν έχω φτερά να πετάω. Συμβαίνει, τι να κάνουμε. Δεν μπορούμε να αφιερώσουμε την υπόλοιπη ζωή μας σε αυτό. Πρέπει να κοιτάμε τη ζωή ρεαλιστικά και να αναζητάμε εμπειρίες νέες χωρίς να παθιαζομαστε. Ισορροπία φίλε Γιάννη, μην ξεχνάς.

Όπως είπα και πριν, το λάθος που κάνεις είναι ότι υποθέτεις ότι η ορθολογική εξήγηση σου αλλάζει τα συναισθήματα. Δηλαδή μπορεί να πέθανε ένας δικός σου. Ορθολογικά κατανοείς πλήρως ότι δεν ήρθε το τέλος του κόσμου, η ζωή συνεχίζεται και ξέρεις ότι είναι θέμα χρόνου να επανέλθεις στην καθημερινότητα. Αυτή η κατανόηση και εξήγηση ΔΕΝ σου αλλάζει τα συναισθήματα όταν χτες πέθανε το παιδί σου, ΔΕΝ γυρίζει κάποιον διακόπτη on/off, αλλά συνεχίζεις να αισθάνεσαι σκατά 100%, δεν το ρίχνει καν στο 99%. Δεν έχεις κανέναν έλεγχο και ο εγκέφαλός σου σε σπαμάρει συνεχώς με όλες τις ωραίες στιγμές που περάσατε μαζί, με δόσεις θλίψης του στυλ "δεν πρόκειται να τον ξαναδείς" κλπ. Δεν πρόκειται να τις σταματήσεις αυτές τις σκέψεις με άλλες σκέψεις όσο και να προσπαθείς, απλά δεν λειτουργεί έτσι. Η μόνη λύση είναι η πραγματική αποδοχή αυτής της εμπειρίας, η οποία δεν μπορεί να γίνει ορθολογικά, αλλά σε συναισθηματικό επίπεδο, χωρίς να τρέχεις μακρυά από αυτό. Τώρα σκέψου ότι η κατάθλιψη είναι απλά κάτι που σε βάζει σε τέτοια mental states χωρίς να έχει πεθάνει κάποιος ή κάποιο παρόμοιο εξωτερικό γεγονός.

Τώρα επειδή εσύ στενοχωριόσουν για τα γκομενικά και απλά ωρίμασες δεν σημαίνει ότι αυτό είναι η κατάθλιψη ή ότι όλοι όσοι υποφέρουν από κάποια μορφή της είναι drama queens που γουστάρουν την προσοχή των άλλων. Είναι άλλο πράγμα, είναι εμφανές από αυτά που γράφεις και με το τρόπο που τα γράφεις ότι δεν ξέρεις για τι πράγμα μιλάς. Καταλαβαίνω ότι τα λες για καλό και ίσως κάνεις καλό στην κατηγόρια "drama queens" και ξεκολλήσουν από την επιφανειακή μιζέρια που περιγράφεις. Αλλά σε άτομα που έχουν όντως κάποια μορφή κατάθλιψης αυτά που λες δημιουργούν το αντίθετο αποτέλεσμα.