Διαχείριση απόγνωσης.

[- Casper -]

https://www.kellyfanarioti.com/synentef ... remistika/

Δεν είχα ιδέα πως αυτά τα φάρμακα δίνονται χωρίς συνταγή

Γράφει κάτι παπαριες ο δοκτωρας στο κείμενο, επικές.

Δηλαδή;

(Δεν απάντησες αν τα αντικατ. δίνονται χωρίς συνταγή και γι' αυτό το έψαξα, έπεσα πάνω σ' αυτό)

[EKPLIKTIKOS]

https://www.kellyfanarioti.com/synentef ... remistika/

Δεν είχα ιδέα πως αυτά τα φάρμακα δίνονται χωρίς συνταγή

Δεν έχει δικιο για τις αντιβιωσεις, πλεον μονο με συνταγη!

[Otto Weininger]

https://www.kellyfanarioti.com/synentef ... remistika/

Δεν είχα ιδέα πως αυτά τα φάρμακα δίνονται χωρίς συνταγή

Γράφει κάτι παπαριες ο δοκτωρας στο κείμενο, επικές.

Δηλαδή;

(Δεν απάντησες αν τα αντικατ. δίνονται χωρίς συνταγή και γι' αυτό το έψαξα, έπεσα πάνω σ' αυτό)

Εκεί που μιλάει για το πώς δίνονται τα φάρμακα κλπ γράφει σαν να μην είναι γιατρός αλλά ένας παντελώς άσχετος με το θέμα δημοσιογράφος που απλά είπε να γράψει κάτι.

Σε ο,τι αφορά την ερώτηση σου, πρέπει να ξεκαθαρίσεις λίγο και εσύ και οι περισσότεροι το σημαίνει με ή χωρίς συνταγή.
Κανονικά όλα τα φάρμακα πλην ΜΗΣΥΦΑ, θέλουν συνταγή.
Δηλαδή πρέπει να έχει προηγηθεί μια διάγνωση και να σου τα γράψει ο γιατρός.
Από κει και πέρα ανάλογα με την κατηγορία του φαρμάκου μπορεί αν το ζητήσεις να το πάρεις χωρίς συνταγή ή να μην το πάρεις.

[Otto Weininger]

https://www.kellyfanarioti.com/synentef ... remistika/

Δεν είχα ιδέα πως αυτά τα φάρμακα δίνονται χωρίς συνταγή

Δεν έχει δικιο για τις αντιβιωσεις, πλεον μονο με συνταγη!

Το άρθρο είναι του 2018. Αλλά γενικά γράφει παπαριες.

[AlienWay]

Ευχαριστω. Θα το σκεφτω. Παντως και στην καταθλιψη οταν πηρα προζακ ημουν ηδη 6 μηνες μη διαγνωσμενος και ειχα
Χωθει βαθια στην παθηση

[- Casper -]

Γράφει κάτι παπαριες ο δοκτωρας στο κείμενο, επικές.

Δηλαδή;

(Δεν απάντησες αν τα αντικατ. δίνονται χωρίς συνταγή και γι' αυτό το έψαξα, έπεσα πάνω σ' αυτό)

Εκεί που μιλάει για το πώς δίνονται τα φάρμακα κλπ γράφει σαν να μην είναι γιατρός αλλά ένας παντελώς άσχετος με το θέμα δημοσιογράφος που απλά είπε να γράψει κάτι.

Σε ο,τι αφορά την ερώτηση σου, πρέπει να ξεκαθαρίσεις λίγο και εσύ και οι περισσότεροι το σημαίνει με ή χωρίς συνταγή.
Κανονικά όλα τα φάρμακα πλην ΜΗΣΥΦΑ, θέλουν συνταγή.
Δηλαδή πρέπει να έχει προηγηθεί μια διάγνωση και να σου τα γράψει ο γιατρός.
Από κει και πέρα ανάλογα με την κατηγορία του φαρμάκου μπορεί αν το ζητήσεις να το πάρεις χωρίς συνταγή ή να μην το πάρεις.

Αυτό είχα υπόψη κι' εγώ, γι' αυτό σοκαρίστηκα.
Thanks για την ενημέρωση.

[Antares]

Φάρμακα, ιδίως ηρεμιστικά, παίρνουν πολλοί με συνταγή γιατρού (κάποια πάθηση θα βρεθεί).
Αλλά γιατί δεν λαμβάνονται υπόψη από τους γιατρούς όσα έχουν συμβεί και πιθανόν να συμβαίνουν ακόμη σχετικά με τις ψυχικές ασθένειες; Έχουν συμβεί σημεία και τέρατα σε χώρες του πρώην ανατολικού μπλόκ για την εξόντωση ανθρώπων. Γιατί να έχει κανείς εμπιστοσύνη;

[AlienWay]

Λοιπόν, επειδή είμαι από τους μαχητές που η μόνη τους αγωνία είναι να μην χρειαστεί να ριχτούν στη μάχη με δεμένα χέρια.

Και επειδή διαπίστωσα ότι τελικά τα χέρια μου δεν είναι δεμένα όπως νόμιζα, μπορώ να πολεμήσω,

ΑΝΑΘΆΡΡΗΣΑ. Και δηλώνω έτοιμος για μάχη.

Οσο για τα όσα αιτήθηκα εδώ, ευχαριστώ από καρδιάς το 1/3 που κατανόησαν το θέμα μου και που σταθήκαν στο πλευρό μου.

Στα υπόλοιπα 2/3 που με είδαν "ξαπλωμένο" και θεώρησαν ότι είναι σώφρον το να με κλωτσήσουν, εύχομαι στην χειρότερη των περιπτώσεων ψόφο και στην καλύτερη... να τους πιάσει φωτιά η κ@λοτρυπίδα.

[stavmanr]

Το αστείο είναι ότι όλοι όσοι μπαίνουν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης θεωρούν ότι δεν έχουν κάποια μορφή κατάθλιψης.

[ΠΑΓΧΡΗΣΤΟΣ]

Στα υπόλοιπα 2/3 που με είδαν "ξαπλωμένο" και θεώρησαν ότι είναι σώφρον το να με κλωτσήσουν, εύχομαι στην χειρότερη των περιπτώσεων ψόφο [...]

Δεν συμμετείχα στο νήμα, αλλά έπεσα πάνω σε αυτό που γράφεις εδώ.
Καλό θα ήταν να το ξανασκεφτείς αυτό για τον "ψόφο" και να ανακαλέσεις

[Puma]

Εδώ και πολλά χρόνια, είχα σοβαρό πρόβλημα στο να αντιμετωπίσω καταστάσεις που μου συμβαίνουν και που προκαλούν απόγνωση. Δηλαδή τεράστια αγωνία, ακραίο στρες κλπ. Πρόσφατα μου έχει συμβεί κάτι τέτοιο και μαίνεται ακόμα.

Το λάθος που έκανα στη διαχείριση αυτών των συναισθημάτων (επαναλαμβάνω: Μιλάμε για πανολεθρίες που συμβαίνουν κατά καιρούς στη ζωή μου) είναι ότι δεν έδινα κανέναν τόπο σε οποιαδήποτε διέξοδο που έχει να κάνει με ψυχαγωγία, με διασκέδαση κλπ.

Ακόμη και το να συνομιλήσω ευχάριστα με φίλους, ήταν απαγορευτικό για μένα, διότι θεωρούσα εσφαλμένα ότι "εφόσον σου συμβαίνει ένα τόσο μεγάλο κακό, δεν είσαι για τέτοια".

Θεωρώ ότι οι ρίζες του προβλήματος, τοποθετούνται στην παιδική μου ηλικία. Οταν ήμουν στο δημοτικό σχολείο, είχα πληροφορηθεί από έναν συμμαθητή μου ότι πέθανε ο παππούς του. Δεδομένου ότι ο πατέρας του ήταν υπερβολικά αυστηρός, είχε απαγορεύσει ρητά σε αυτόν και στον αδελφό του να βλέπουν τηλεόραση για δυο βδομάδες μετά την κηδεία.

Θεώρησα λοιπόν ότι είναι φυσιολογικό, όταν συμβαίνει ένα μεγάλο κακό, να μην ξεχνιέται το μυαλό μας, να εστιάζει στο κακό καθεαυτό και να καταπιέζεται.

Σήμερα έχω ευτυχήσει να γνωρίσω δύο θαυμάσιους ανθρώπους που με βοήθησαν να βρω το χαμένο κουράγιο για ένα κακό που με βρήκε (δεν έχει να κάνει με θάνατο) και να μου δώσουν να καταλάβω ότι το να διανύεις περιόδους πανωλεθρίας και απόγνωσης, δεν ακυρώνει το να ξεχνιέσαι με λίγη -έστω και ψεύτικη- χαρά.

Εσείς, έχει τύχει να διανύετε περιόδους έντονης απόγνωσης και αγωνίας; Αν ναι, πώς το αντιμετωπίζατε; Από πού αντλούσατε κουράγιο; Ζημίωνε η απόγνωση τις κοινωνικές σας συναναστροφές;

Δεν έχω διαβάσει όλες τις απαντήσεις ούτε θα απαντήσω στα ερωτήματα που θέτεις. Θεωρώ, χωρίς να είμαι ψυχολόγος, ότι πολύ πολύ γενικά καλό είναι να αποδεχόμαστε τα συναισθήματά μας. Όταν το κάνουμε αυτό, ενδεχομένως να είναι πιο εύκολη (ή λιγότερο δύσκολη ανάλογα) η διαχείρισή τους. Επιπλέον, είναι φοβερό το πόσο και πώς τα ερεθίσματα στην παιδική μας ηλικία επηρέαζουν τη μετέπειτα ζωή μας.

Γράφεις σε άλλη ανάρτηση ότι πλέον είσαι μαχητής και δεν κάθεσαι με δεμένα τα χέρια. Αυτό σημαίνει ότι βρήκες τρόπο να αξιοποιήσεις τις δυσκολίες που αντιμετώπιζες. Αυτό είναι ιδιαίτερα θετικό και μπράβο σου.

[νύχτα]

(ότι οι ψυχίατροι είναι μόνο για να δίνουν χάπια και σε εκείνους θα πρέπει
να απευθύνονται μόνο ψυχασθενείς)

Μάλλον έχεις παρερμηνευσει την λέξη ψυχασθένεια. Και ο καταθλιπτικός εκεί ανήκει.

ο καταθλιπτικός σίγουρα, μα δεν έγινε συζήτηση για κάτι τέτοιο
απ ό,τι αντιλήφθηκα, και αυτό βασικά εννοούσα

ότι δεν χρειάζεται να έχεις φτάσει σε τεράστιο βαθμό δυσλειτουργικότητας
για να απευθυνθείς σε γιατρό

[ksk]

Στα υπόλοιπα 2/3 που με είδαν "ξαπλωμένο" και θεώρησαν ότι είναι σώφρον το να με κλωτσήσουν, εύχομαι στην χειρότερη των περιπτώσεων ψόφο [...]

Δεν συμμετείχα στο νήμα, αλλά έπεσα πάνω σε αυτό που γράφεις εδώ.
Καλό θα ήταν να το ξανασκεφτείς αυτό για τον "ψόφο" και να ανακαλέσεις