Leitmotifs στα όνειρα

[enterprise-psi]

SpoilerShow

Χάρις στον κορονωιό, τον τελευταίο χρόνο επιδίδομαι μετά μανίας στον ύπνο -και στα όνειρα.

Πολύ παλιότερα, πριν 40-50 χρόνια, είχα αποκτήσει τη συνήθεια να τα γράφω, ελπίζοντας ότι θα κατόρθωνα, κάποτε, να ανακαλύψω την πραγματική λειτουργία τους. Επειδή, αν και είχα διαβάσει πολλές μελέτες και θεωρίες σχετικά με αυτά, δεν είχα συναντήσει κάποια απόλυτα πειστική απάντηση, είτε από ψυχολόγους, είτε από ψυχίατρους, νευρολόγους κτλ.

Ένα στοιχείο των ονείρων που πάντα έβρισκα πολύ ενδιαφέρον, είναι οι idees fixes, τμήματα ονείρων που επαναλαμβάνονται πολύ συχνά με την ίδια ακριβώς μορφή, και που δεν είναι πάντα εύκολο να τα ερμηνεύσεις με κάποιον από τους κλασικούς τρόπους.

Π.χ., βλέπεις ότι αύριο πρόκειται να δώσεις ένα διαγώνισμα, αλλά δεν έχεις ανοίξει ποτέ βιβλίο σχετικό μ' αυτό το μάθημα, και νιώθεις πολύ άγχος.
Πιστεύω ότι σχεδόν όλοι/ες μας έχουμε δει παρόμοια όνειρα, ασχέτως του αν έχουμε προ πολλού αφήσει πίσω μας τα οποιαδήποτε θρανία. Εγώ τουλάχιστον, στα 79 χρόνια μου, εξακολουθώ να τα βλέπω τακτικά. Και μου αρέσουν

Θεωρώ ότι είναι σχετικά εύκολο να αποδώσουμε αυτό το όνειρο σε παλιότερες εμπειρίες μας από τις σχολικές - ακαδημαϊκές περιόδους της ζωής μας. Πόσοι δεν βιώσαμε κάποτε κάτι τέτοιο, που πιθανότατα μας έχει αφήσει "ανοιχτούς λογαριασμούς" με το ασυνείδητό μας;

Υπάρχουν όμως και κάποια στοιχεία ονείρων που δεν είναι εύκολο να αποκωδικοποιηθούν με παρόμοιο τρόπο.

Θα δώσω, για παράδειγμα, ένα στοιχείο που περιλαμβάνουν πολύ συχνά στα όνειρά μου:

Προσπαθώ να χρησιμοποιήσω το κινητό μου.
Ούτε μία φορά δεν τα έχω καταφέρει...
- Το κινητό μου είναι πολύ μικρό και τα πλήκτρα του επίσης, ώστε να μη μπορώ να πληκτρολογήσω τον αριθμό.
- Έχει ένα αλλόκοτο σχήμα και δε μπορώ να βρω το πληκτρολόγιο.
- Στις προσπάθειές μου να το ανοίξω, διαλύεται.
- Τα νούμερα στο πληκτρολόγιο δεν είναι στην κανονική τους σειρά.
- Δεν θυμάμαι το νούμερο κανενός από τα άτομα που θέλω να καλέσω (και δεν μου κόβει να ψάξω στο ευρετήριο του κινητού...).
- Τα έχω γραμμένα σε ένα πολύ μικρό μπλοκάκι και δεν διαβάζονται.

Η "εφευρετικότητά" μου στο να δημιουργώ εμπόδια στην επίτευξη της κλήσης είναι αξιοσημείωτη!
Και δε μπορώ να σκεφτώ κάποια σχετική δυσκολία στην πραγματικότητα. Τόσα χρόνια που έχω κινητό, δεν έχω αντιμετωπίσει προβλήματα στη χρήση του, αν και σκατόγερος

Έχετε παρόμοιες εμπειρίες;

End of days

[Πτολεμαίος]

Έτσι όπως το θετετε τότε πρόκειται σα να λέμε φάλματα στο Μάτριξ . Και τα όνειρα.

Εκείνο που πάντα με προβληματιζε και γοήτευε, είναι που είμαι με άτομα ή σε κάποιο "σπίτι μου" στα όνειρα που μου φαίνονται απίστευτα οικεία. Για ποιο λόγο να αισθάνομαι οικεία μια οικία ή ένα τύπο άσχετο;

[klg]

Πάντως είχα σκεφτεί ότι η κατασκευή memory palace πάνω σε κάποιο από τα structure leitmotifs θα ήταν ενδιαφέρουσα.

Εγώ συνήθιζα να τα γράφω (κι είχα εξασκηθεί στο να τα θυμάμαι).

Ναι, πρέπει να αρχίσω και εγώ dream journal. Αλλά νομίζω παρενόησες, εννοούσα να στήσεις το memory palace με βάση το κτήριο που ονειρεύεσαι αντί κάποιου που γνωρίζεις (όπως συνηθίζεται).

[Μπαντάς]

Έτσι όπως το θετετε τότε πρόκειται σα να λέμε φάλματα στο Μάτριξ . Και τα όνειρα.

Εκείνο που πάντα με προβληματιζε και γοήτευε, είναι που είμαι με άτομα ή σε κάποιο "σπίτι μου" στα όνειρα που μου φαίνονται απίστευτα οικεία. Για ποιο λόγο να αισθάνομαι οικεία μια οικία ή ένα τύπο άσχετο;

Σφάλματα, διορθώνω.

Τι είναι οικείο για μας και τι όχι πρέπει να αποτελεί τελικά συμπαντικό μυστήριο...

[Leporello]

Γεια σου γερο

Γειά σου πισιρίκο

Και καληνύχτα. Πάω να επιδοθώ στο σπορ μου...

Γειά σου Σαλίβερε. Να που βρέθηκε χρήστης μεγαλύτερος κι'από μένα ακόμη (63). Επί του θέματος:
- Ανακαλύπτεται ότι από γραφειοκρατικό λάθος απολύθηκα από τον στρατό νωρίτερα απ'όσο έπρεπε και με καλούν να υπηρετήσω άλλους δύο μήνες.
- Με προσκαλούν σε συνέδριο και όταν φθάνει η σειρά μου να μιλήσω, ανακαλύπτω ότι όχι μόνο δεν είμαι έτοιμος, αλλά δεν ξέρω κάν ποιό είναι το θέμα του συνεδρίου.
- Εχουμε πάει οικογενειακώς στην Νέα Υόρκη/Σιγκαπούρη/Κουάλα Λουμπούρ/Μπαλί (τα έχω δεί όλα σε διάφορα όνειρα). Δεν βρίσκουμε όμως ταξί στο αεροδρόμιο, όταν βρίσκουμε ο ταξιτζής δεν βρίσκει το ξενοδοχείο, έχουμε πολλές αποσκευές και χρειάζεται ώρα γιά να τις ανοίξουμε και τελικώς, όταν καταφέρνουμε να τακτοποιηθούμε στο ξενοδοχείο, είναι κιόλας η ώρα τής επιστροφής. Μάλιστα, υπάρχει και αγωνία ότι δεν θα προφθάσουμε το αεροπλάνο τής επιστροφής.
- Ανακαλύπτω ότι δεν κατάφερα μέχρι τώρα να κάνω οικογένεια και με πιάνει κατάθλιψη. Παρηγοριέμαι σκεπτόμενος ότι τώρα με την σύνταξη που θα πάρω, θα έχω χρόνο να βρώ γυναίκα. Αυτό το όνειρο με κάνει πάντοτε να ξυπνώ.

[Jimmy81]

Αυτό που ξαναπάμε στρατό το έχω δει κι εγώ αρκετές φορές. Καμιά φορά συνδυάζεται και με σενάριο πολέμου ή επικείμενου πολέμου.

Πολύ συχνό όνειρο είναι το πέταγμα (ή αιώρηση) και ότι κυκλοφορώ γυμνός ή ημίγυμνος σε δημόσιους χώρους.

Σχετικά συχνά βλέπω επίσης ότι είμαι σε συναυλίες και σε ντέρμπυ ΠΑΟ-ΟΣΦΠ ή ότι το παρακολουθώ από την τηλεόραση.

Ένα link για κοινά όνειρα:
https://www.verywellmind.com/understand ... ms-2795935

[Tarkovsky]

Ελπίζω να υπάρξει συνέχεια στο νήμα

τι εννοείς;

να μην σε πάρει ο ύπνος ο βαθύς ο ένας;

SpoilerShow

[the comet the course the tail]

καλώς μας ήρθες ξανά Σαλίβερε

εγώ δεν χάρηκα καθόλου.

[Saliveros]

μου θύμισες μια περίοδο της ζωής μου, μάλλον
όχι πολύ καλή, κατά την οποία ΑΝΥΠΟΜΟΝΟΥΣΑ να κοιμηθώ
για να ονειρευτώ, γιατί στα όνειρά μου συνέβαιναν πανέμορφα
πραγματάκια και μου πρόσφεραν αισθήσεις που προφανώς
στερούμουν στην πραγματικότητα, όπως ανακούφιση και ασφάλεια
και ζεστασιά

Το ίδιο κι εγώ.
Από μια άποψη απολύτως φυσιολογικό, καθώς στην ηλικία μου δεν μου συμβαίνουν πάρα πολλά συνταρακτικά γεγονότα στον ξύπνιο μου...
Όμως δεν απολαμβάνω μόνο τα ευχάριστα όνειρα. Εξίσου και τα δυσάρεστα, ακόμα κι όσα θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως εφιάλτες.
Δράση να'ναι κι ότι να'ναι

[Saliveros]

Κάτι που επαναλαμβάνεται σε εμένα είναι να βρίσκομαι κάπου και να μην μπορώ να βρω τον δρόμο για το σπίτι.

Και σε μένα, πολύ συχνά.
Βρίσκομαι, π.χ., πολύ κοντά στο σπίτι μου, ή στην Ομόνοια (εκεί ήταν η δουλειά μου).
Παίρνω το δρόμο που ξέρω, και βρίσκομαι αλλού κι αλλού!
Κι όσο κι αν προσπαθώ, είτε πεζή, είτε παίρνοντας λεωφορεία, μετρό, τρένα, πάντα αλλού καταλήγω...

Κάτι άλλο που παρατήρησα σε πιο πρόσφατα όνειρα ως ενήλικη (και ίσως έχει σχέση μ' αυτό που περιγράφεις εσύ) είναι ότι έβλεπα ότι πήγαινα πχ να αγοράσω κάτι από το σ/μ ή κάποιο κοντινό μαγαζί της γειτονιάς μου, ενώ είχα κάποιο ραντεβού αργότερα και περνώντας από μία πόρτα βρισκόμουν σε ένα σχετικά άγνωστο περιβάλλον και στην προσπάθεια μου να γυρίσω απομακρυνόμουν όλο και περισσότερο από την περιοχή μου, καταλήγοντας σε ένα τελείως έρημο και επικίνδυνο τοπίο, έχοντας ταυτόχρονα την αίσθηση ότι δεν θα προλάβω να είμαι την ώρα που ήθελα στο ραντεβού που είχα. Κάτι σαν την Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων. Σουρεαλισμός με έντονη αίσθηση επικινδυνότητας. Διαπίστωσα ότι αυτό μου συνέβαινε, όταν ανέβαλα πράγματα που μου ήταν δυσάρεστα ή πολύ βαρετά ή όταν κολλούσα σε μία κατάσταση.

Ακριβώς τέτοια βλέπω κι εγώ κι εγώ! Και πολύ συχνά.
Δεν έχω καταφέρει, όμως, να τα συσχετίσω με κάποιες συγκεκριμένες φάσεις της πραγματικής ζωής μου.

[Saliveros]

Πάντως είχα σκεφτεί ότι η κατασκευή memory palace πάνω σε κάποιο από τα structure leitmotifs θα ήταν ενδιαφέρουσα.

Εγώ συνήθιζα να τα γράφω (κι είχα εξασκηθεί στο να τα θυμάμαι).

Ναι, πρέπει να αρχίσω και εγώ dream journal. Αλλά νομίζω παρενόησες, εννοούσα να στήσεις το memory palace με βάση το κτήριο που ονειρεύεσαι αντί κάποιου που γνωρίζεις (όπως συνηθίζεται).

Ακόμα δεν καταλαβαίνω πώς το εννοείς.
Να φτιάξεις το μνημονικό βοήθημα παίρνοντας σαν μοντέλο ένα κτίριο (ή έπιπλο) που βλέπεις στον ύπνο σου;
Για ανάπτυξέ το λίγο.

[Otto Weininger]

Εγώ συνήθιζα να τα γράφω (κι είχα εξασκηθεί στο να τα θυμάμαι).

Ναι, πρέπει να αρχίσω και εγώ dream journal. Αλλά νομίζω παρενόησες, εννοούσα να στήσεις το memory palace με βάση το κτήριο που ονειρεύεσαι αντί κάποιου που γνωρίζεις (όπως συνηθίζεται).

Ακόμα δεν καταλαβαίνω πώς το εννοείς.
Να φτιάξεις το μνημονικό βοήθημα παίρνοντας σαν μοντέλο ένα κτίριο (ή έπιπλο) που βλέπεις στον ύπνο σου;
Για ανάπτυξέ το λίγο.

Καλώς (ξανα) ήλθες

[Saliveros]

- Εχουμε πάει οικογενειακώς στην Νέα Υόρκη/Σιγκαπούρη/Κουάλα Λουμπούρ/Μπαλί (τα έχω δεί όλα σε διάφορα όνειρα). Δεν βρίσκουμε όμως ταξί στο αεροδρόμιο, όταν βρίσκουμε ο ταξιτζής δεν βρίσκει το ξενοδοχείο, έχουμε πολλές αποσκευές και χρειάζεται ώρα γιά να τις ανοίξουμε και τελικώς, όταν καταφέρνουμε να τακτοποιηθούμε στο ξενοδοχείο, είναι κιόλας η ώρα τής επιστροφής. Μάλιστα, υπάρχει και αγωνία ότι δεν θα προφθάσουμε το αεροπλάνο τής επιστροφής.

Ναι, κι αυτού του είδους βλέπω πολύ συχνά.
Πάντα ελάχιστη ώρα μου μένει μέχρι την πτήση μου. Κι αντί να τσακιστώ να ξεκινήσω, καθιστερώ κι άλλο

- Ανακαλύπτω ότι δεν κατάφερα μέχρι τώρα να κάνω οικογένεια και με πιάνει κατάθλιψη. Παρηγοριέμαι σκεπτόμενος ότι τώρα με την σύνταξη που θα πάρω, θα έχω χρόνο να βρώ γυναίκα. Αυτό το όνειρο με κάνει πάντοτε να ξυπνώ.

Εμμ... από τέτοιον εφιάλτη, πώς να μην ξυπνήσεις κάθιδρως;

[Saliveros]

Καλώς (ξανα) ήλθες

Καλώς σας (ξανα) βρήκα.

[Saliveros]

καλώς μας ήρθες ξανά Σαλίβερε

εγώ δεν χάρηκα καθόλου.

Μια ιδέα:

Μήπως να μη μπαίνεις στο νήμα;
Για να μη στενοχωριέσαι το λέω.