Δε με πιστεύει κανένας.

[Prepon]

Μπορεί ένας ευφυής να μην κάνει τίποτα, πέρα από το να ασχολείται με την ευφυία του. Σαν αυνανισμός δηλαδή.

Με τον ψυχολόγο μου δουλεύουμε στη συγκρότηση συμπαγούς ταυτότητας. Αυτό ίσως πάει κάπου.

Καλημέρα!

Σωστός.

Μπορεί να έχεις πράγματι κίνητρο να πετύχεις κάτι ωραίο και σπουδαίο αλλά οι προσπάθειές σου να μένουν ημιτελείς επειδή μπαίνουν συνέχεια νέοι στόχοι στις επιθυμίες σου. Οπότε παρατάς γρήγορα τον προηγούμενο στόχο και πας στον επόμενο πριν προλάβεις να ολοκληρώσεις την προσπάθεια και να δρεψεις τους καρπούς της επιτυχίας.

Είναι σαν να παίζεις ποδόσφαιρο , να νικάς 2-1 στο 75 λεπτό και εσύ να σηκώνεσαι να φεύγεις από το γήπεδο για να παίξεις σκάκι. Να του έχεις φάει τη βασίλισσα και πάνω που κοντεύεις να κάνεις ματ να παρατάς το παιχνίδι γιατί κάτι άλλο σου ήρθε στο μυαλό.

Βέβαια αν ισχύουν τα παραπάνω, τότε ίσως να είσαι εσύ ο ίδιος που ασυνείδητα σαμποτάρεις τον εαυτό σου.

Γιατί όμως;

Μήπως για να μπορείς μετά να παραπονιέσαι;
Μήπως το δικαίωμα στο παράπονο είναι πιο σημαντικό για εσένα στη φάση που είσαι τώρα από το δικαίωμα στην επιτυχία;

Τεσπά, αυτά καλύτερα να τα πεις με τον ψυχολόγο σου, μπορεί να λέω και μαλακίες.


Καλημέρα

[Γενιά της Αμαρτίας]

Μπορεί ένας ευφυής να μην κάνει τίποτα, πέρα από το να ασχολείται με την ευφυία του. Σαν αυνανισμός δηλαδή.

Με τον ψυχολόγο μου δουλεύουμε στη συγκρότηση συμπαγούς ταυτότητας. Αυτό ίσως πάει κάπου.

Καλημέρα!

Σωστός.

Μπορεί να έχεις πράγματι κίνητρο να πετύχεις κάτι ωραίο και σπουδαίο αλλά οι προσπάθειές σου να μένουν ημιτελείς επειδή μπαίνουν συνέχεια νέοι στόχοι στις επιθυμίες σου. Οπότε παρατάς γρήγορα τον προηγούμενο στόχο και πας στον επόμενο πριν προλάβεις να ολοκληρώσεις την προσπάθεια και να δρεψεις τους καρπούς της επιτυχίας.

Είναι σαν να παίζεις ποδόσφαιρο , να νικάς 2-1 στο 75 λεπτό και εσύ να σηκώνεσαι να φεύγεις από το γήπεδο για να παίξεις σκάκι. Να του έχεις φάει τη βασίλισσα και πάνω που κοντεύεις να κάνεις ματ να παρατάς το παιχνίδι γιατί κάτι άλλο σου ήρθε στο μυαλό.

Βέβαια αν ισχύουν τα παραπάνω, τότε ίσως να είσαι εσύ ο ίδιος που ασυνείδητα σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Γιατί όμως;

Μήπως για να μπορείς μετά να παραπονιέσαι;
Μήπως το δικαίωμα στο παράπονο είναι πιο σημαντικό για εσένα στη φάση που είσαι τώρα από το δικαίωμα στην επιτυχία;

Τεσπά, αυτά καλύτερα να τα πεις με τον ψυχολόγο σου, μπορεί να λέω και μαλακίες.


Καλημέρα

Γω προσπαθώ εναγωνίως να χτίσω προσωπικότητα. Για μένα είναι το Α και το Ω. Είναι η κοσμοαντίληψή μου αυτή.

Εκτιμώ τη βοήθεια πάνω σ' αυτό.

Πάντως, δε μίλησα τυχαία για τη διαίσθηση που έχω. Με έχει πάει σε υψηλότερες σφαίρες. Το πνευματικό το κίνητρο το έχω.
Το θέμα όμως πιο βαθιά με το κίνητρο είναι λίγο περίεργο. Γιατί πάσχω από μία διαταραχή αρκετά βαριά, και χάνω τον έλεγχο του στόχου μου.
Έχω πολλούς στόχους, όπως λες, αλλά έχω μανία να πετύχω. Ξέρω ότι δε γίνεται να έχω μανία να τα πετύχω όλα, βραχυκυκλώνω.
Οπότε όποια συμβουλή πάνω σ' αυτό είναι επιθυμητή.

Η αλήθεια είναι ότι έχω παράπονο για αναγνώριση αλλά και για το στίγμα του «ψυχασθενούς» (και του ανήμπορου) που μου έχουν φορτώσει τα τελευταία 8-10 χρόνια.

ΑΛΛΑ θέλω να ξεφύγω. Πάντα ψάχνω τον έναν και μοναδικό στόχο. Δεν θέλω να φτάσω στα 40 και να ματαιωθώ. ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΡΑ να πάρω απόφαση.
Συγγνώμη αν γίνομαι κουραστικός, αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα και είναι χρόνιο. Είναι ένα ανθεκτικό σύμπτωμα και ίσως το τελευταίο σύμπτωμα που πρέπει να αντιμετωπίσω.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Ίσως τώρα αν μου δοθεί η θέση του δημοσιογράφου να γίνω καλύτερος σε αυτόν τον τομέα. Ελπίζω.

[Prepon]

Η αλήθεια είναι ότι έχω παράπονο για αναγνώριση αλλά και για το στίγμα του «ψυχασθενούς» (και του ανήμπορου) που μου έχουν φορτώσει τα τελευταία 8-10 χρόνια.

ΑΛΛΑ θέλω να ξεφύγω. Πάντα ψάχνω τον έναν και μοναδικό στόχο. Δεν θέλω να φτάσω στα 40 και να ματαιωθώ. ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΡΑ να πάρω απόφαση.
Συγγνώμη αν γίνομαι κουραστικός, αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα και είναι χρόνιο. Είναι ένα ανθεκτικό σύμπτωμα και ίσως το τελευταίο σύμπτωμα που πρέπει να αντιμετωπίσω.

Δε σου έχει φορτώσει κανείς το στίγμα του ψυχασθενους .
Κατά αρχάς πως θα μπορούσαμε εμείς εδώ μέσα να ξέρουμε το οτιδήποτε για εσένα , αν δεν μας το πεις εσύ, πόσο μάλλον να σου φορτώσουμε κάποιο στίγμα ψυχασθενους .

Σκέψου λίγο, έρχεσαι εσύ εδώ, σε αγνώστους, τους λες ότι έχεις ψυχολογικά προβλήματα, ότι έχεις δυσκολίες , φέρεσαι πολλές φορές αλλόκοτα (κατά τη γνώμη μου επίτηδες) και μετά παραπονιεσαι ότι σου φόρτωσαν κάποιο στιγμα.

Εμένα μου κάνει ότι μόνος σου το έφτιαξες όλο αυτό για να μπορείς μετά να αισθάνεσαι αδικημένος από εμάς και.........να παραπονιέσαι

Σαν να αναζητάς λόγους να παραπονιέσαι, μου φαίνεται ρε γενιά .

Αυτό που σου έγραψα και πιο πριν, σαν να είναι πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή να είσαι παραπονεμένος παρά επιτυχημένος. Και ίσως για αυτό να μην πετυχαίνεις, ίσως μόνος σου ακυρώνεις την επιτυχία λίγο πριν το τέλος.

Επέτρεψε μου αν θες, αν δε θες πες μου και το σταματάμε εδώ, μια δύσκολη ερώτηση. Είναι φυσιολογικό όλοι άνθρωποι να περνάμε μια φάση παραπονου. Αυτό συμβαίνει κατά τη γνώμη μου τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου, καθώς το παιδί αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες του περιβάλλοντος και ότι είναι αρκετά αδύναμο το ίδιο για να τις υπερνικήσει. Εκεί λοιπόν χρειάζεται ένας παρηγορητικός λόγος για να το ανακουφίσει. Συνήθως από τη μητέρα. Μήπως λοιπόν δεν είχες την ηθική συμπαράσταση σαν παιδί;

Μήπως σου έχει μείνει απωθημένο; Μήπως νομίζεις ότι με το συνεχές παράπονο θα έρθει η στιγμή που κάποιος/κάποια θα σε παρηγορήσει για να μαλακώσεις επιτέλους μέσα σου οριστικά;

Μήπως αυτός ήταν και ο λόγος που αντί να σχηματίσεις μια συγκροτημένη προσωπικότητα , ως παιδί αποφάσισες να διασπαστείς σε επιμέρους κομμάτια ώστε να μην είσαι καν σε θέση να αντιλαμβανεσαι τους κινδύνους του περιβάλλοντος επειδή δεν είχες συμπαραστατη για να τους κοιτάξετε στα μάτια και να τους αντιμετωπίσετε μαζί; Προτιμήσεις δλδ τη διάσπαση και τη φυγη από τη συγκρότηση και την αντιμετώπιση.

Τα κακα νέα ότι ποτέ δε θα βρεις άνθρωπο να σε παρηγορήσει πραγματικα, γιατί αυτό που έχει ο κάθε άνθρωπος ανάγκη δε του το δίνει κανένας και ποτέ . Όταν θα τα βρεις με τον εαυτό σου και δε θα τους έχεις αναγκη, τότε μόνο θα έρχονται οι άλλοι και θα σε παρηγορούν. Όταν δε θα το χρειάζεσαι. Επομένως τζάμπα περιμένεις οτιδήποτε από τρίτους ανθρώπους

Τα καλά νέα ειναι πως πλεον δεν είσαι παιδί και δεν έχεις ανάγκη στήριξης από κανέναν για να αντιμετωπίσεις το οποιοδήποτε πρόβλημα φέρνει στα πόδια σου η ζωή.

Αγωνισου λοιπόν μόνος σου, με σταθερότητα και άσε τους τρίτους να πάνε να γαμηθουν. Στην ανάγκη γίνε εσύ ο ίδιος παρατηρητής του εαυτού σου, αν έχεις ανάγκη από κάποιον σημαντικό τρίτο.

Παρατηρητής και συμπαραστατης του εαυτού σου , εσύ ο ίδιος .



50 ευρώ και νομίζω λίγα ειναι

[Naranjita]

ευχομαι να βρεις αυτο που ψάχνεις και να χαράξεις τον δικό σου δρόμο.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Πρέπον, δε μιλάω για το στίγμα εδώ μέσα. Καμία σχέση το πχώρουμ με την πραγματική ζωή. Άμα αρχίσουμε με τις ψυχασθένειες στο πχώρουμ...
Εγώ ζω στην επαρχία. Άσε με να ξέρω τι σημαίνει στίγμα.

Πρέπει να ζω μια κρυφή ζωή με αυτό το πρόβλημα;

Στα υπόλοιπα, θα απαντήσω σύντομα.

[stavmanr]

Γενιά, είσαι περίπτωση.

Και είναι ελάχιστα τα ευφυέστατα τρολς του διαδικτύου.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Η αλήθεια είναι ότι έχω παράπονο για αναγνώριση αλλά και για το στίγμα του «ψυχασθενούς» (και του ανήμπορου) που μου έχουν φορτώσει τα τελευταία 8-10 χρόνια.

ΑΛΛΑ θέλω να ξεφύγω. Πάντα ψάχνω τον έναν και μοναδικό στόχο. Δεν θέλω να φτάσω στα 40 και να ματαιωθώ. ΠΡΕΠΕΙ ΤΩΡΑ να πάρω απόφαση.
Συγγνώμη αν γίνομαι κουραστικός, αλλά έχω σοβαρό πρόβλημα και είναι χρόνιο. Είναι ένα ανθεκτικό σύμπτωμα και ίσως το τελευταίο σύμπτωμα που πρέπει να αντιμετωπίσω.

Δε σου έχει φορτώσει κανείς το στίγμα του ψυχασθενους .
Κατά αρχάς πως θα μπορούσαμε εμείς εδώ μέσα να ξέρουμε το οτιδήποτε για εσένα , αν δεν μας το πεις εσύ, πόσο μάλλον να σου φορτώσουμε κάποιο στίγμα ψυχασθενους .

Σκέψου λίγο, έρχεσαι εσύ εδώ, σε αγνώστους, τους λες ότι έχεις ψυχολογικά προβλήματα, ότι έχεις δυσκολίες , φέρεσαι πολλές φορές αλλόκοτα (κατά τη γνώμη μου επίτηδες) και μετά παραπονιεσαι ότι σου φόρτωσαν κάποιο στιγμα.

Εμένα μου κάνει ότι μόνος σου το έφτιαξες όλο αυτό για να μπορείς μετά να αισθάνεσαι αδικημένος από εμάς και.........να παραπονιέσαι

Σαν να αναζητάς λόγους να παραπονιέσαι, μου φαίνεται ρε γενιά .

Αυτό που σου έγραψα και πιο πριν, σαν να είναι πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή να είσαι παραπονεμένος παρά επιτυχημένος. Και ίσως για αυτό να μην πετυχαίνεις, ίσως μόνος σου ακυρώνεις την επιτυχία λίγο πριν το τέλος.

Επέτρεψε μου αν θες, αν δε θες πες μου και το σταματάμε εδώ, μια δύσκολη ερώτηση. Είναι φυσιολογικό όλοι άνθρωποι να περνάμε μια φάση παραπονου. Αυτό συμβαίνει κατά τη γνώμη μου τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός ανθρώπου, καθώς το παιδί αντιλαμβάνεται τις δυσκολίες του περιβάλλοντος και ότι είναι αρκετά αδύναμο το ίδιο για να τις υπερνικήσει. Εκεί λοιπόν χρειάζεται ένας παρηγορητικός λόγος για να το ανακουφίσει. Συνήθως από τη μητέρα. Μήπως λοιπόν δεν είχες την ηθική συμπαράσταση σαν παιδί;

Μήπως σου έχει μείνει απωθημένο; Μήπως νομίζεις ότι με το συνεχές παράπονο θα έρθει η στιγμή που κάποιος/κάποια θα σε παρηγορήσει για να μαλακώσεις επιτέλους μέσα σου οριστικά;

Μήπως αυτός ήταν και ο λόγος που αντί να σχηματίσεις μια συγκροτημένη προσωπικότητα , ως παιδί αποφάσισες να διασπαστείς σε επιμέρους κομμάτια ώστε να μην είσαι καν σε θέση να αντιλαμβανεσαι τους κινδύνους του περιβάλλοντος επειδή δεν είχες συμπαραστατη για να τους κοιτάξετε στα μάτια και να τους αντιμετωπίσετε μαζί; Προτιμήσεις δλδ τη διάσπαση και τη φυγη από τη συγκρότηση και την αντιμετώπιση.

Τα κακα νέα ότι ποτέ δε θα βρεις άνθρωπο να σε παρηγορήσει πραγματικα, γιατί αυτό που έχει ο κάθε άνθρωπος ανάγκη δε του το δίνει κανένας και ποτέ . Όταν θα τα βρεις με τον εαυτό σου και δε θα τους έχεις αναγκη, τότε μόνο θα έρχονται οι άλλοι και θα σε παρηγορούν. Όταν δε θα το χρειάζεσαι. Επομένως τζάμπα περιμένεις οτιδήποτε από τρίτους ανθρώπους

Τα καλά νέα ειναι πως πλεον δεν είσαι παιδί και δεν έχεις ανάγκη στήριξης από κανέναν για να αντιμετωπίσεις το οποιοδήποτε πρόβλημα φέρνει στα πόδια σου η ζωή.

Αγωνισου λοιπόν μόνος σου, με σταθερότητα και άσε τους τρίτους να πάνε να γαμηθουν. Στην ανάγκη γίνε εσύ ο ίδιος παρατηρητής του εαυτού σου, αν έχεις ανάγκη από κάποιον σημαντικό τρίτο.

Παρατηρητής και συμπαραστατης του εαυτού σου , εσύ ο ίδιος .



50 ευρώ και νομίζω λίγα ειναι

ΟΚ.

Δεν ξέρω πως διαισθάνεσαι ότι θέλω να παραπονιέμαι. Το αντίθετο.

Απλά μ' αρέσουν όλα. Για να καταλάβεις, δεν έχω επιλέξει ακόμα ποια κατεύθυνση θα ακολουθήσω στη σχολή. Θα ήθελα να υπάρχει χρόνος και για τα δύο.
Νομίζω ότι θα καταλάβεις ότι είμαι από την φύση μου φιλομαθής και πολυμαθής. Δε γουστάρω όμως να γίνω λίγο απ' όλα. Βάζω το μυαλό μου και το λογικό μου να σκεφτεί ότι πρέπει να διαλέξω ΜΙΑ πορεία σε 1 τομέα. Αρκεί αυτός ο 1 τομέας να εκπληρώνει όλες τις μελλοντικές μου επιθυμίες. Νομίζω τώρα πως αυτό το εξαντλήσαμε.

Πάμε στο φυσικό επόμενο, την παιδική μου ηλικία. Θέλω να σου πω το κυριότερο, κατ' εμέ. Το πρόβλημα είναι ο πατέρας μου. Ο πατέρας μου αγαπά τα γράμματα και μου έδινε και μου έδειχνε την αγάπη του αν με έβλεπε να διαβάζω. Εγώ είχα κλίση στο διάβασμα και ήταν παιχνιδάκι. Έμαθα τρεις γλώσσες και αρίστευα στο σχολείο. Μέχρι που μου ήρθαν πολλά, πάρα πολλά πάνω μου. Μου ήρθε η ζωή. Αλλά το διάβασμα είχε γίνει δεύτερη φύση μου. Να φανταστείς γράφω στσ πχώρουμ από τα 16 (ή 17). Άσχετο αλλά σχετικό. Τώρα το διάβασμα είναι δεύτερη φύση μου, και ο πατέρας μου με καθόρισε ως προς αυτό. Και από εκεί προέκυψαν τα πολλά ενδιαφέροντα.

Δεν ξέρω αν απάντησα σ' αυτά που ρωτάς.

[Γενιά της Αμαρτίας]

ευχομαι να βρεις αυτο που ψάχνεις και να χαράξεις τον δικό σου δρόμο.

Να 'σαι καλά, κοπελιά.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Γενιά, είσαι περίπτωση.

Και είναι ελάχιστα τα ευφυέστατα τρολς του διαδικτύου.

Ευχαριστώ;

Εντάξει καλές οι τρολιές, αλλά μεγαλώσαμε, ας κάνουμε κάτι δημιουργικό.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Και στο τελευταίο που έγραψες πρέπον, ναι, πλέον η μοναξιά είναι η μόνη λύση.

[Gherschaagk]

Γκετ ε λάιφ.

Στην κλειτοριδεκτομή αφαιρείται αυτή η κουκιδίτσα. Little do they know πως το μεγαλύτερο κομμάτι της παραμένει άθικτο. Αδιάφορο φυσικά τη στιγμή που οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι να κάνουν με αυτό που παρέμεινε.

καποια πρεπει να τους διδαξει, δεν το κανουμε μαθημα στο σχολειο.

Τι θέλετε να πείτε αγαπητέ;

Εμείς δλδ πώς μάθαμε;

Trial and error είναι όλα σ' αυτή τη ζωή.

[Ασέβαστος]

Στην κλειτοριδεκτομή αφαιρείται αυτή η κουκιδίτσα. Little do they know πως το μεγαλύτερο κομμάτι της παραμένει άθικτο. Αδιάφορο φυσικά τη στιγμή που οι περισσότεροι δεν ξέρουν τι να κάνουν με αυτό που παρέμεινε.

καποια πρεπει να τους διδαξει, δεν το κανουμε μαθημα στο σχολειο.

Τι θέλετε να πείτε αγαπητέ;

Εμείς δλδ πώς μάθαμε;

Trial and error είναι όλα σ' αυτή τη ζωή.

ναι αλλα θα ηταν πιο συντομη η γνωση αν υπηρχαν και προφορικες εξηγησεις, εστω ενα μανιουλ ρε πιδιμ, εμεις οι αντρηδοι τα διαβαζουμε τα μανιουαλ.

ωπα, μισο, τωρα καταλαβα τι διαβασα. μαθατε, ε;

psi, για πιασε ενα μεμε με λεσβιακα, και γρηγορα παρακαλω, πριν καταλαβει τι εγραψε.

[Γενιά της Αμαρτίας]

Μην κολλάτε με την ευφυία, εγώ είπα στο πρώτο ποστ ότι μου την αναγνωρίζουν. Ούτε θέλω να με λένε ευφυή, ξέρω ότι έχω μια ικανοποιητική ευφυία, μέχρι εκεί. Δε μετράει το IQ για μένα, αλλά γι' αυτό που είμαι περήφανος είναι ένα άλλου είδους χάρισμα. Δε με νοιάζει να περνάω σαν ευφυία και μόνο.

[stavmanr]

Μην κολλάτε με την ευφυία, εγώ είπα στο πρώτο ποστ ότι μου την αναγνωρίζουν. Ούτε θέλω να με λένε ευφυή, ξέρω ότι έχω μια ικανοποιητική ευφυία, μέχρι εκεί. Δε μετράει το IQ για μένα, αλλά γι' αυτό που είμαι περήφανος είναι ένα άλλου είδους χάρισμα. Δε με νοιάζει να περνάω σαν ευφυία και μόνο.

Ευφυέστατο σχόλιο.