Δεν σε καταλαβαίνω, τύπε, αλλά δεν έχει σημασία.Ορέστης 35 έγραψε: ↑15 Νοέμ 2019, 00:59Αυτα που γραφεις δειχνουν μια καπως φυσιολογικη ζωή που δεν ταιριάζει στο σαιτ.
Γράψε μας ένα όνειρό σου.
Δεν σε καταλαβαίνω, τύπε, αλλά δεν έχει σημασία.Ορέστης 35 έγραψε: ↑15 Νοέμ 2019, 00:59Αυτα που γραφεις δειχνουν μια καπως φυσιολογικη ζωή που δεν ταιριάζει στο σαιτ.
Εννοω δεν ξερω αν ταιριαζεις στο σαιτ.Feindflug έγραψε: ↑15 Νοέμ 2019, 01:06Δεν σε καταλαβαίνω, τύπε, αλλά δεν έχει σημασία.Ορέστης 35 έγραψε: ↑15 Νοέμ 2019, 00:59Αυτα που γραφεις δειχνουν μια καπως φυσιολογικη ζωή που δεν ταιριάζει στο σαιτ.
Γράψε μας ένα όνειρό σου.
Ελπιζω να μη συμμετειχα και σ' αυτο, αλλα αν συμμετειχα αποκλειεται να μην ημουν πολυ καλος.the comet the course the tail έγραψε: ↑23 Δεκ 2019, 07:44είδα και κάτι άλλο μετά, αλλά ντρέπομαι να το πω.
δεν ήσουν εσύ. δυο ξανθιές ήταν.Ορέστης 35 έγραψε: ↑23 Δεκ 2019, 08:21Ελπιζω να μη συμμετειχα και σ' αυτο, αλλα αν συμμετειχα αποκλειεται να μην ημουν πολυ καλος.the comet the course the tail έγραψε: ↑23 Δεκ 2019, 07:44είδα και κάτι άλλο μετά, αλλά ντρέπομαι να το πω.
Ωραίο όνειρο, εγώ έβλεπα πολύ την γιαγιά μου για αρκετά χρόνια αφότου είχε πεθάνει, ίσως και 15. Μετά σταμάτησα να την βλέπω πια. Σε ένα όνειρο που είδα πρόσφατα φώναξα το όνομά της και ήταν σαν να ακούστηκε από μια κοπέλα, πιθανόν μικρή (αυτό το λέω εγώ γιατί δεν βγαίνουν τα χρόνια αλλιώς), αλλά σε κάποια μεγάλη φάρμα βοοειδών στις Η.Π.Α., μάλλον ήταν παιδί της οικογένειας που την κατείχε, δεν φαινόταν να κακοπερνάει. Αυτές οι πληροφορίες μου ήρθαν στο όνειρο.Null έγραψε: ↑02 Ιαν 2020, 08:50Ήμουν στην ερημιά ανάμεσα στο σπίτι και το χωριό μου μεσάνυχτα, κάτι προσπαθούσα να δω που κινουνταν σε ένα χωράφι, να καταλάβω ποιος είναι όταν είδα από μακριά να έρχεται ένα αγροτικό. Γυρισα πλάτη διότι δεν γούσταρα να μιλήσω σε κάποιο χωριανό και συνέχισα να κοιτάζω το χωράφι για ξεκαρφωμα. Αμέσως κατάλαβα ότι σταμάτησε ακριβώς δίπλα μου, λέω δεν την γλιτώνω τελικά, γυρνάω λοιπόν και δεν υπήρχε κανένα αγροτικό, αλλά μία μαύρη άμαξα, η οποία μέσα ήταν άδεια και δεν την έσερναν άλογα, πήγαινε μόνη της. Κοιτάζω πίσω και βλέπω πως με ένα σχοινί έσερνε τον συγχωρεμένο παππού μου από τα χέρια, ο οποίος φαινόταν πιο νέος από όταν πέθανε. Ξαφνικά η άμαξα ξεκίνησε, πήγαινε με πολύ αργούς ρυθμούς, προσπάθησα να μιλήσω στον παππού μου αλλά μου απάντησε πως δεν έχουμε χρόνο, ήταν σκυθρωπός και ατάραχος, γνώριζε ότι είναι νεκρός. Η άμαξα σταματάτησε, και μπροστά της εμφανίστηκε ένας κοντός δαίμονας. Μου είπέ ότι θα μπορούσε να επαναφέρει τον παππού μου στην ζωή για μιά μέρα, αλλά ήθελε πληρωμή 10.000 ευρώ. Του απάντησα πως δεν έχω αυτά τα χρήματα και προσπάθησα να το παζαρέψω, αρνούνταν τα πάντα, τελικά τον έπεισα να μου τον δώσει μισή ώρα για 500 ευρώ, ότι είχα πάνω μου δηλαδή. Δέχτηκε, και συνέχισε με την άμαξα πέρα από το σπιτι μου, προς το σκοτάδι. Πήρα τον παππού μου και ξεκίνησα για το σπίτι αλλά η μισή ώρα αναλώθηκε στο να τον ρωτάω για την νεανική του εμφάνιση, αν μοιάζαμε τόσο όταν ήταν πιο νέος κτλ, Τελικα η ώρα πέρασε και απλά εξαφανίστηκε. Ένιωσα την απώλεια όπως όταν είχε πεθάνει, έκλαψα και θύμωσα διότι δεν πρόλαβα να του πω άλλα πράγματα όπως ότι μου έλειψε. Ξύπνησα με βουρκωμενα ματια.