Είδα ένα όνειρο σήμερα....

[Naida]

Είδα 2 όνειρα. Το ένα με γέμισε χαρά, μου ήταν ευχάριστο δηλαδή και το άλλο με αγχωσε. Στο ένα είδα κοτοπουλάκια μικρά γλυκουτσικα μέσα στο σπίτι μου έτρεχαν και ήταν τόσο γλυκούλικα και στο άλλο είδα τον χώρο του λεγάμενου αυτό που φτιάχνει είμασταν μέσα και είχε μια σόμπα κρεμασμένη από το ταβάνι, και άρχισε να πετάει σπίθες και βγαίνουμε έξω και ξαφνικά άρχισαν να μεταδίδονται σπίθες παντού και λαμπαδιασε ο τόπος και μπήκα μέσα να πάρω την τσάντα μου που ήταν έξω έξω γιατί είχα λεφτά μέσα και με είδε και μπήκε και αυτός μέσα να πάει στις ασφάλειες να τις κλείσει μήπως και το σώσει αλλά ήταν στο βάθος και εγώ είχα βγει έξω και έβλεπα να πέφτουν από το οίκημα διάφορα επειδή καιγόταν και έλεγα θα βγει πάλι; τελικά βγήκε και είχε σταματήσει η φωτιά αλλά είχε καεί σχεδόν ολοσχερώς. Και του μίλαγα να τον παρηγόρησω και μου λέει *δεν είναι τίποτα κούκλα μου, εγώ θα το φτιάξω πάλι όπως ήταν * και κατέρρευσε. Και φώναζα να συνέλθει και αγωνιουσα όπως αγωνιουσα τότε με το κοβιντ που είχε πέσει το οξυγόνο και αγωνιουσα μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Αυτό το συναίσθημα είχα.

Το πρώτο έχει να κάνει με κάτι σχετικό που είδες...
Το δεύτερο είναι καθαρά ψυχολογικό...

Δεν είδα κάτι καλέ. Κοτοπουλάκια μικρούλικα ήταν. Όχι ψημένα. Έτρεχαν μέσα στο σπίτι μου. Το άλλο μου δημιούργησε έντονη ταραχή. Ίσως ναι λόγω της γενικότερης κατάστασης μεταξύ μας.

[ksk]

Είδα 2 όνειρα. Το ένα με γέμισε χαρά, μου ήταν ευχάριστο δηλαδή και το άλλο με αγχωσε. Στο ένα είδα κοτοπουλάκια μικρά γλυκουτσικα μέσα στο σπίτι μου έτρεχαν και ήταν τόσο γλυκούλικα και στο άλλο είδα τον χώρο του λεγάμενου αυτό που φτιάχνει είμασταν μέσα και είχε μια σόμπα κρεμασμένη από το ταβάνι, και άρχισε να πετάει σπίθες και βγαίνουμε έξω και ξαφνικά άρχισαν να μεταδίδονται σπίθες παντού και λαμπαδιασε ο τόπος και μπήκα μέσα να πάρω την τσάντα μου που ήταν έξω έξω γιατί είχα λεφτά μέσα και με είδε και μπήκε και αυτός μέσα να πάει στις ασφάλειες να τις κλείσει μήπως και το σώσει αλλά ήταν στο βάθος και εγώ είχα βγει έξω και έβλεπα να πέφτουν από το οίκημα διάφορα επειδή καιγόταν και έλεγα θα βγει πάλι; τελικά βγήκε και είχε σταματήσει η φωτιά αλλά είχε καεί σχεδόν ολοσχερώς. Και του μίλαγα να τον παρηγόρησω και μου λέει *δεν είναι τίποτα κούκλα μου, εγώ θα το φτιάξω πάλι όπως ήταν * και κατέρρευσε. Και φώναζα να συνέλθει και αγωνιουσα όπως αγωνιουσα τότε με το κοβιντ που είχε πέσει το οξυγόνο και αγωνιουσα μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο. Αυτό το συναίσθημα είχα.

Το πρώτο έχει να κάνει με κάτι σχετικό που είδες...
Το δεύτερο είναι καθαρά ψυχολογικό...

Δεν είδα κάτι καλέ. Κοτοπουλάκια μικρούλικα ήταν. Όχι ψημένα. Έτρεχαν μέσα στο σπίτι μου. Το άλλο μου δημιούργησε έντονη ταραχή. Ίσως ναι λόγω της γενικότερης κατάστασης μεταξύ μας.

Νομιζεις...κάποιο έργο, κάποια βιτρίνα κάτι τέλος παντων που ίσως καν δεν έδωσες σημασία αλλά συνδέθηκε με κάτι άλλο που τράβηξε την προσοχή σου.

[GreekGuy]

Κεγώ βλέπω συχνά όνειρα αλλά ασυνάρτητα, χωρίς κάποια ερμηνεία.. άκυρες τυχαίες αναμνήσεις ή εικόνες ...

[1451]

Τελευταία βλέπω κάτι πανοραμικά όπου στέλνω μονάδες να ολοκληρώσουν αποστολές. Πρέπει να ελαττώσω τα παιχνίδια μου φαίνεται.

[neon imposter]

Περπατάω σε μία απέραντη έκταση με γρασίδι

Βλέπω τον εαυτό μου πλάτη

Η κάμερα αλλάζει και ενώ ήμουν αυτός που περπατούσε πάνω στο γρασίδι είμαι πίσω από μία πινακίδα διαφημιστική και τον βλέπω πλέον να πλησιάζει από μακριά - δεν είναι ο εαυτός μου αλλά κάποιος άλλος

Δίπλα μου είναι ένα κορίτσι που λέει πως δεν καπνίζει αλλά το βλέπω ακριβώς από πίσω του ως το ίδιο κορίτσι να καπνίζει, το ρωτάω γιατί είπες ότι δεν καπνίζεις, και μου απαντάει ένα τρίτο ίδιο κορίτσι πίσω από το δεύτερο κορίτσι Μα δεν καπν... για να το διακόψει ένα τέταρτο κορίτσι πίσω από το τρίτο κορίτσι που λέει Είμαι chain smoker αλλά με έμφαση στο chain και όχι το smoker και να μου κάνει νόημα να δω από πίσω του το πέμπτο ίδιο κορίτσι που δεν καπνίζει αλλά κάνει κύκλους προς το έκτο ίδιο κορίτσι που το γυρνάει and so on

Ο τύπος στο γρασίδι έχει φτάσει κοντά μου πλέον αλλά δεν βλέπω τη φάτσα του και του φωνάζω

Λες πράγματα που δεν υπάρχουν

ωστόσο σκεπτόμενος, Μα όλοι δεν λέμε πράγματα που δεν υπάρχουν; Τουλάχιστον οι άνθρωποι;

Ωστόσο, αυτός πλέον έχει φτάσει πολύ κοντά μου κ καταλαβαίνω πως θα χρησιμοποιήσει μία κίνηση πολεμικής τέχνης για να μου πάρει το κορίτσι, ίσως της πολεμικής τέχνης Αεικίνητο κατά το Αεικίντο αλλά χωρίς την πλαστικότητα που απαιτείται

Και εκείνη ακριβώς τη στιγμή, δεχόμενος το ωστικό χτύπημα του τύπου που φοράει φανέλα της ΜΓ προλαβαίνω να δω τη φάτσα του καθώς μου παίρνει το κορίτσι

Και διαπιστώνω πως δεν είναι ο Καντονά, αλλά ο Ευάγγελος Βενιζέλος

[Magistrus]

Το περασμενο Σάββατο είδα ένα αρκετά ζωηρό και παράξενο όνειρο. Μου έκανε τόσο εντύπωση που το έχω γράψει αναλυτικά όσα μπορω να θυμηθώ στο τετράδιο μου σάν αρχειοθετηση.

Αρχικά είχα ένα ελαφρύ ύπνο γιατι αισθανόμουν χαλαρός σάν να επέπλεα σε θάλασσα. Σταδιακά βρισκομαι σε μιά πλαγία λοφου με πολύ γρασιδι και λιγοστά δέντρα αλλα στην άκρη ενός ανηφορικού ασφαλτόδρομου που οδηγούσε σε ένα μικρό χωριό. Θυμάμαι ότι βρισκόμουν κοντά σε μια στάση δημοτικού λεοφορείου αλλά δέν περνούσαν αυτοκίνητα. Ξεκινησα να ανηφορίζω για να φτάσω στο χωριό με την ελπίδα να ρωτήσω πότε θα περάσει το λεοφορείο να με πάρει απο τη στάση. Οταν έφτασα στο χωριό ήμουν πολύ κουρασμένος και δέν υπήρχε ψυχή. Ανοιγω την εξωπορτα του πρώτου σπιτιου που συνάντησα και άρχισα να κοιτάξω τριγύρω μήπως βρώ καποιον. Παρατήρησα ότι η πορτα του σπιτιού ήταν μισάνοιχτη και έτσι αποφάσισα να μπώ διακριτικά για να μην τρομάξω τον ιδιοκτήτη.

Οταν άνοιξα την πορτα φώναξα "Υπάρχει καποιος εδώ; Μπορώ να σας ρωτήσω κάτι;" Δέν πήρα απάντηση αλλά πήρα για κάποιο λογο το θάρρος να καθίσω στην άκρη ενος κρεβατιου και να λύσω τα παπούτσια μου για να δώ άν έχω πληγές απο το περπάτημα. Αρχισα να ξεκουράζομαι και να περιεργάζομαι το δωμάτιο που ήταν λίγο ακατάστατο. Στο τοίχο που ακουμπούσα υπηρχε απο πάνω σάν ένα μικρό κενό ή παραθυράκι. Απο εκεί ξαφνικά άκουγα σάν βαριές ανασες ηλικιωμένης γυναίκας. Σταδιακά οι ανάσες γίνονταν πιο μεγάλες και πιο ηχηρές. Τότε ξαφνικά βγήκε απο την πόρτα του δωματίου μια φιλικότατη γυναίκα πιθανόν αγρότισσα που με καλωσόρισε με χαμόγελο.

Σηκώθηκα αμέσως και της ζήτησα συγνώμη που μπήκα ακάλεστος στο σπιτι της. Μου απάντησε ότι δέν πειράζει και να καθίσω να ξεκουραστώ. Εγώ με άγχος σηκώθηκα απο τη γωνιά του κρεβατιου και άρχισα να στρώνω το στρώμα που χάλασα. Το περίεργο ήταν ότι όσο το έστρωνα αυτό χαλούσε απο την άλλη γωνια με αποτέλεσμα να ειναι συνέχεια ξέστρωτο. Εκανα αλλες 3-4 προσπάθειες αλλά στο τέλος το άφησα μισοστρωμένο. Αφου σηκώθηκα μάζεψα απο το πάτωμα ένα άδειο μπουκάλι με κρασι για να το βάλω στο τραπέζι και κάτι ρουχα που είχαν πέσει πάνω στη κρεμάστρα. Τελικά φώναξα ότι φευγω γιατι βιάζομαι και ευχαριστώ για τη φιλοξενια.

Οταν βγήκα έξω απο το σπίτι κοιταξα προς το κέντρο του χωριού και ειδα κάτι μακρυνές φιγούρες να κάθονται και να συνομιλουν. Αποφάσισα να κατέβω το δρόμο και να γυρίσω στη στάση λεοφορείων. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι είχε βραδυάσει και υπήρχαν μονο λιγοστοι στύλοι με φώτα. Οταν έφτασα στη στάση κάθισα απλώς να περιμένω. Ξαφνικά εμφανιζεται μπροστά μου μια φιγούρα με μαύρη κάπα σάν βοσκου αλλά με κουκούλα πάνω στο κεφάλι του. Δέν αισθάνθηκα ταραχή αλλα όσο πλησίαζε προσπαθούσα να διακρινω τα χαρακτηριστικά του. Ήταν σίγουρα μια σκοτεινή μορφή αλλά διέκρινα δύο φωτεινά άσπρα μάτια. Οταν ήρθε πιο κοντά διαπίστωσα ότι το μισό του πρόσωπο ήταν λαμπερό όμορφο και λείο που έμοιαζε γυναικείο. Το άλλο του μισό πρόσωπο ήταν άσχημο καμμένο σάν να του είχαν ρίξει βιτριολι με έντονο κοκκονόμαυρο χρώμα. Παρατήρησα ότι στο ένα χέρι κρατουσε ένα μεταλλικό ραβδί και στο άλλο κρατουσε ένα μικρό μαύρο φίδι που ειχε τυλιχτεί στο καρπό του.

Θυμάμαι ότι είχαμε κάποιο συντομο διάλογο αλλα χωρίς να πώ κουβέντα! Απο το διάλογο θυμάμαι μονο την τελευταία ερώτηση που του έκανα και ήταν "Που βρίσκεται το μέρος απο όπου ήρθες;" και με το ραβδί του μου δείχνει ένα σημειο στον ουρανό. Θυμαμαι ότι ο ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια και οταν σήκωσα το κεφάλι μου να δώ τι μου έδειχνε σάν να είχα αρχίσει να αιωρουμαι λιγο! Μετα θυμάμαι που μου έκανε μια κίνηση με το άλλο χέρι του σάν να με προσκαλουσε να πάω μαζι του. Εκεινη τη στιγμή με πιάνει με το χέρι του και νιώθω ένα δάγκωμα φιδιου. Το επομενο που είδα ήταν μια θολή εικόνα σαν να είχα πάρει αναισθητικό αλλα ταυτόχρονα αισθανόμουν ότι με κρατουσε και βρισκόμασταν στον αέρα!

Μετα απο λίγο συνηλθα και διαπίστωσα ότι βρισκόμουν έξω απο ένα μεγάλο στάβλο σάν αχυρώνας στην ύπαιθρο με μολις 1-2 σπιτάκια γυρω. Τριγύρω μου έβλεπα μόνο χέρσα χωράφια. Ηταν ένα απομονωμένο αγρόκτημα αλλα δέν υπήρχε άνθρωπος ουτε ζώα. Αρχισα λοιπον να αναρωτιέμαι πώς θα γυρίσω παλι σε δρομο. Κάθησα σε μια μεριά και άρχισα να σκέφτομαι τι θα κάνω σκαλίζοντας το χώμα με ένα κομμάτι ξύλο κάνοντας τυχαία σχήματα. Απο το σημειο αυτό νομιζω ότι σταμάτησα να ονειρεύομαι.

[neon imposter]

Είδα ένα όνειρο ότι βρισκόμαστε εν μέσω Χαβιαροσωτηρίου Επαναστάσεως, είμαι κινηματογραφιστής και με έχουν στείλει στην Πρωτεύουσα για το Τμήμα Προπαγάνδας του Καθεστώτος.

Είμαστε, λέει, στο προαύλιο και ένας φοιτητής σλαβικών σπουδών μας διαβάζει κάποια πράγματα για τον Ρωσικό Πολιτισμό. Πρόκειται για τον Καραμάνο ή Καραμαζόφ. Δίπλα του βρίσκεται ο Ταγματάρχης Φον Κανάρης, ο οποίος διατυπώνει ερωτήματα στον Καραμαζόφ. Ο Φον Κανάρης μοιάζει εκπληκτικά με τη Βίβιαν.

Ο διάλογος έχει ως ακολούθως

Καραμαζόφ (διαβάζει κάτι, πιθανώς κοσμοπόλιταν) - Η Ρωσική Πεζογραφία σήμερον δεν προβάλει την θεωρίαν της. Δεν προβάλει τα πνευματικά πυροτεχνήματά της ως πρότυπον εις τον υλιστικόν κόσμον.

Φον Κανάρης - Πιο δυνατά!

Κ - ...και η Ρωσική Πεζογραφία δεν προβάλει την εαυτή της, διότι γνωρίζει ότι την σημερινήν ημέραν, δι' άνθρωπον προηγμένης (ακολουθεί λόγος ακατάληπτος διότι ο Φ Κ επεμβαίνει επιβάλοντας την τάξη φωνάζοντας)

- Για προσέχτε εκεί πέρα!

- ... δεν είναι δυνατόν να υπάρξει λογοτεχνική αξία εις αυτήν.

Φ Κ - Ως εδώ! Για ανάλυσέ μας,, τι λέει εδώ η Κυρία Υπουργή.

Κ (διστακτικά) - Ότι... ημείς δεν είναι δυνατόν να πιστεύωμε εις την Ρωσικήν Πεζογραφίαν.

Φ Κ (ειρωνικά) - Εσύ, που έφαγες τη Ρωσική Πεζογραφία με το κουτάλι...για πες μας, τι πιστεύεις για τον Ντοστογιέφσκι;

Κ - Έχει κ αυτός κάποια προβληματάκια κυρία Ταγματάρχα.

Φ Κ - Μην τα λες σε μένα. Εγώ τα ξέρω... έχω διαβάσει αυτό με τον Ρασκώληκα... σ' αυτούς να τα λες... τι προβλήματα έχει;

Κ - Κυρίως σκιαγραφεί ιδέες κυρία Ταγματάρχα... όπως λέει και ο Κοτζιάς... οι χαρακτήρες είναι κάπως μη ρεαλιστικοί...

Φ Κ (διακόπτοντας) - δλδ Bollocks!

Κ (διορθώνοντας) - Όχι Bollocks... αλλά δεν έχουν και τατσόπουλο με χωμενίδη όπως εμείς εδώ...

(σούσουρο από τους αναγνώστες της χαβιαροσωτηρίου φιλελέφτ λογοτεχνίας)

Φ Κ (με μανία και οργή) - ΕΗ!!! Σκασμός!... (κοιτάζοντας τον Κ) Καρδιά του Κτήνους έχουν;

Κ - Όχι, Καρδιά του Κτήνους δεν έχουν... αλλά έχουν Καρδιά του Σκύλου, Μπουλγκακοφ...

Φ Κ - Δεν σε ρώτησα αν έχουν σκύλους... σε ρώτησα τι δεν έχουνε... (πολύ δηκτικά) κανά βραβείο ευρωπαϊκής λογοτεχνίας έχουνε;

Κ - (διστακτικά) τι εννοείτε...

Φ Κ - Μπορείς να βγεις στην Ερυθρά Πλατεία και να πεις ο Σύντροφος Ντασταγιέφσκι είναι ΜΛΚΣ;

Κ (σχεδόν εξανίσταται) Όχι κυρία ΤΓΜΤΡΧΑ

Παρεμβαίνει ανθύπας - ΣΚΑΣΜΟΣ! ΝΑ ΒΓΑΛΕΤΕ ΤΟΝ ΣΚΑΣΜΟ

Φ Κ - Να μου το αντιγράψεις τρις σε χαβιαρόχαρτο.

Εκεί, αφυπνίσθην κάθιδρος

Το blueprint του ονείρου μ φαίνεται πως ήταν αυτό

[nowhere]

τόση λεπτομέρεια.εγώ είδα πως ήμουν σε ένα μέρος,σαν άγνωστο,σαν γνωστό,μπορεί και να μην ήμουν τώρα που το σκέφτομαι και κάτι πρέπει να συνέβη που δεν θυμάμαι γιατί κοιμόμουν ώρα.πολύ περίεργο όνειρο

[1451]

Είδα ότι ήμουν σε κάτι σαν μουσείο, κάτι σαν μολ.
Ήμουν σε ένα μαγαζί που πουλούσε λιχουδιές.
Βγήκα έξω και είχε έναν χάρτη που έδειχνε πού βρίσκομαι.
Βόρεια της Εύβοιας ήταν στο όνειρο, ξύπνησα και έλεγξα τον χάρτη, κάπου κοντά στη Γλύφα Φθιώτιδας δείχνει ο χάρτης.
Είναι κανένας από εκεί να μου πει αν έχει κάτι σαν μουσείο;
Δεν έχω πάει ποτέ ο ίδιος.

[taxalata xalasa]

'αϊ σίι ντεντ πίπλ...

[ksk]

Είδα ότι ήμουν σε κάτι σαν μουσείο, κάτι σαν μολ.
Ήμουν σε ένα μαγαζί που πουλούσε λιχουδιές.
Βγήκα έξω και είχε έναν χάρτη που έδειχνε πού βρίσκομαι.
Βόρεια της Εύβοιας ήταν στο όνειρο, ξύπνησα και έλεγξα τον χάρτη, κάπου κοντά στη Γλύφα Φθιώτιδας δείχνει ο χάρτης.
Είναι κανένας από εκεί να μου πει αν έχει κάτι σαν μουσείο;
Δεν έχω πάει ποτέ ο ίδιος.

Μπορεί καπου να το διάβασες , να το είδες και απλά δεν πέρασε στην μνήμη σου.

[user0972003]

Γεια σας,
Διάβασα όλο το νήμα γιατί μου αρέσουν πολύ οι διηγήσεις ονείρων. Η ίδια κατά καιρούς κρατάω ονειρολόγιο καταγράφοντάς κυρίως τα πιο περίεργα κι ευφάνταστα.
Ονειρευόμουν έναν νεαρό άντρα, μελαγχρινό με μακριά μαλλιά.
Υπήρξαν κάποιες φορές που τον είχα ξεχάσει και μου θύμησε προηγούμενες "συναντήσεις" μας.
Η αλήθεια είναι πως είχα ονειρικές αναμνήσεις, όχι μόνο με αυτόν αλλά και γενικά.
Τελικά έχω "γνωρίσει" έναν τέτοιο άντρα που δεν ξέρω ακόμη αν είναι ο ίδιος του ονείρου.

[neon imposter]

χτες ονειρεύτηκα ότι μόλις κάτσαμε για καφέ άρχισαν να πετάνε νεράντζια προς το μέρος μας κάτι μαλακιστήρια

δεν σημάδευαν εμάς αλλά κάτι περιπολικά, αλλά μ χάλασαν τον καφέ

τελικά ξύπνησα και δεν πήγα για καφέ, έκατσα να διαβάσω

[ksk]

χτες ονειρεύτηκα ότι μόλις κάτσαμε για καφέ άρχισαν να πετάνε νεράντζια προς το μέρος μας κάτι μαλακιστήρια

δεν σημάδευαν εμάς αλλά κάτι περιπολικά, αλλά μ χάλασαν τον καφέ

τελικά ξύπνησα και δεν πήγα για καφέ, έκατσα να διαβάσω

Υποσυνείδητα μάλλον δεν είχες και πολύ όρεξη να πας.

[neon imposter]

χτες ονειρεύτηκα ότι μόλις κάτσαμε για καφέ άρχισαν να πετάνε νεράντζια προς το μέρος μας κάτι μαλακιστήρια

δεν σημάδευαν εμάς αλλά κάτι περιπολικά, αλλά μ χάλασαν τον καφέ

τελικά ξύπνησα και δεν πήγα για καφέ, έκατσα να διαβάσω

Υποσυνείδητα μάλλον δεν είχες και πολύ όρεξη να πας.

γεγονός είναι ότι όταν σκορπίσαμε έπιασα σε μία κορυφή και διαπίστωσα ότι είχα μαζί μου την κουβέρτα μου - επίσης το κινητό δεν δούλευε

το όνειρο έλαβε χώρα στην πιο δημιουργική μου ίσως περίοδο ύπνου, από 930 ως 1000 - το γνωρίζω διότι 930 με ενόχλησε ο ήχος του βάιμπερ ενώ τους έχω απαγορεύσει αυστηρά να με ενοχλούν πριν τις 1000 και 1000 χτύπησε το τηλέφωνο