Παραλήρημα

[ΓΑΛΗ]

Παραληρητική ιδέα (παραλήρημα)

Τι είναι η παραληρητική ιδέα

Η παραληρητική ιδέα είναι ένα από τα βασικά συμπτώματα μίας έντονης ψυχωσικής κατάστασης. Δίνοντας μία αναλυτικότερη έννοια στην λέξη παραλήρημα, θα λέγαμε ότι είναι μία ανόητη φλυαρία.

Πρωτοεμφανίζεται με την έννοια της παράκρουσης αλλά κυρίως του παραμιλητού.

Στην σύγχρονη ελληνική ψυχιατρική χρησιμοποιείται με την έννοια του παραλογισμού, μιας ψευδαίσθησης – φαντασίωσης όπου το άτομο που την κάνει την πιστεύει και για εκείνον είναι πέρα για πέρα αληθινή.

Πρόκειται για μία προσωπική φαντασίωση του ατόμου που βέβαια ο ίδιος πιστεύει ότι είναι αληθινή ενώ δεν συμβαίνει αυτό στην πραγματικότητα.

Τέτοιες πεποιθήσεις αναφέρονται συνήθως στην ιδέα ότι κάποιος ή κάποιοι τους ενοχλούν με άδικες επικρίσεις ή απειλές, εδώ αναφερόμαστε στο παραλήρημα καταδίωξης.

Ή στην ιδέα ότι κάποιοι προσπαθούν μέσα από κάποιο ισχυρό μέσο όπως τηλεόραση, εφημερίδα προσπαθούν να επηρεάσουν τα συναισθήματα τους, τις σκέψεις τους, εδώ μιλάμε για το παραλήρημα ελέγχου.

Άλλα άτομα θεωρούν ότι είναι προικισμένα με κάποια μοναδική ιδιότητα, ή ενσαρκώνουν κάποια μοναδική ιστορική προσωπικότητα, εδώ αναφερόμαστε στο παραλήρημα μεγαλείου.

Ή ότι συμβαίνει κάτι το ανεξήγητο ή καταστροφικό στο σώμα τους, στην υγεία τους, σωματικό παραλήρημα.

Όλες αυτές οι εμμονές μπορεί να είναι οργανωμένες, ή και ανοργάνωτες, πολύπλοκες, λογικοφανείς ή εντελώς απίθανες και εξωπραγματικές.

Η ύπαρξη του παραληρήματος υποδηλώνει μία ανασφάλεια του εγώ, το άτομο αισθάνεται ότι κινδυνεύει από κάποιον ή κάτι.

Αντίθετα με τις εμμονές ενός ψυχαναγκαστικού ατόμου το παραλήρημα εμπλέκει το περιβάλλον με ένα τρόπο αρκετά ενεργητικό, συνήθως απειλητικό, κριτικό, ή υποτιμητικό.

Σε πιο ήπιες καταστάσεις ή προτού το σύμπτωμα εξελιχθεί σε παραλήρημα καταδίωξης το άτομο μπορεί να πιστεύει ότι είναι το κέντρο της προσοχής κάποιων ορισμένων ατόμων οι οποίοι τον επικρίνουν, τον ειρωνεύονται παρά ότι σχεδιάζουν κάτι κακό εναντίον του.


Που οφείλεται η παραληρητική ιδέα

Η παραληρητική ιδέα είναι μια διαταραχή κυρίως ψυχοκοινωνικής προέλευσης και συνήθως περιλαμβάνονται ιστορικό συναισθηματικής ή σωματικής κακοποίησης, μια υπερβολικά απαιτητική ή τελειοθηρική ανατροφή και δεν αναπτύσσεται η βασική εμπιστοσύνη, οπότε το άτομο πιστεύει ότι το περιβάλλον είναι συνεχώς εχθρικό και δυνητικά επικίνδυνο.
Συμπτώματα της παραληρητικής ιδέας

Οι διαταραχές του περιεχομένου της σκέψης αντανακλούν τις πεποιθήσεις, τις ιδέες, και τις ερμηνείες των ερεθισμάτων από τον ασθενή.

Εδώ εντάσσονται οι παραληρηματικές ιδέες, ιδέες παθητικότητας ή επίδρασης και ιδέες αυτοαναφοράς ή συσχέτισης.

Οι παραληρηματικές ιδέες εμφανίζουν μεγάλη ποικιλία περιεχομένου, όπως αναφοράς, καταδίωξης, μεγαλομανίας, θρησκευτικές, υποχονδριακές, ερωτομανιακές, ζηλοτυπικές κ.α.

Οι πιο συχνές όμως είναι αυτές της καταδίωξης και της αναφοράς.

Η δομή τους είναι παρανοειδής, εξωπραγματική, υπερβολική, χωρίς καμία λογική επιχειρηματολογία.

Επιπλέον, είναι συναισθηματικά φορτισμένες.

Ο όρος «απώλεια των ορίων του εγώ», περιγράφει την απουσία της αίσθησης του σώματος, του νου και της επίδρασης του ατόμου, σε σχέση με αυτά των έμψυχων ή άψυχων όντων στο περιβάλλον του.

Για παράδειγμα ο ασθενής μπορεί να πιστεύει ότι οι άλλοι γύρω του (π.χ: τηλεόραση) αναφέρονται σε αυτόν-ιδέες αναφοράς.

Διάγνωση της παραληρητικής ιδέας

Η συγκεκριμένη διαταραχή χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη παραληρητικών ιδεών διαφόρων τύπων – δίωξης, ζηλοτυπίας, ερωτομανίας, σωματικών, μεγαλείου κτλ., γι’ αυτό προτιμήθηκε ο όρος παραληρητική διαταραχή κι όχι παρανοϊκή, όπως ήταν παλιότερα και που υπονοούσε την ύπαρξη μόνο παρανοϊκών ιδεών κυρίως δίωξης ή ζηλοτυπίας.

Σύμφωνα με το DSM –IV (Μάνος Ν. 1997) τα διαγνωστικά κριτήρια της παραληρητικής διαταραχής είναι:

Μη αλλόκοτες παραληρητικές ιδέες (αφορά καταστάσεις που συναντώνται στην πραγματική ζωή, όπως ότι το άτομο νιώθει ότι το παρακολουθούν, το δηλητηριάζουν, το μολύνουν, το αγαπούν από απόσταση ή ότι απατάται από τον σύντροφο του), διάρκειας τουλάχιστον ενός μήνα.
Εάν τα επεισόδια διαταραχής της διάθεσης έχουν συμβεί ταυτόχρονα με τις παραληρητικές ιδέες η συνολική τους διάρκεια είναι βραχεία σε σχέση με την διάρκεια των παραληρητικών περιόδων
Η διαταραχή δεν οφείλεται στα άμεσα φυσιολογικά αποτελέσματα της δράσης μίας ουσίας (παράδειγμα κατάχρησης φαρμάκου, ψυχοτρόπων ουσιών) ή μίας γενικής ιατρικής κατάστασης

Στις παραληρητικές ιδέες παρουσιάζονται οι παρακάτω μορφές/τύποι:

Ερωτομανής Τύπος, Τύπος Μεγαλείου, Τύπος Ζηλοτυπίας, Διωκτικός Τύπος, Σωματικός Τύπος, Μεικτός Τύπος, Απροσδιόριστος Τύπος

Η έναρξη της παραληρητικής διαταραχής συμβαίνει γενικά στην μέση ή όψιμη ηλικία.

Όσον αφορά την πορεία που μπορεί να έχει, αυτή ποικίλει.

Μπορεί να είναι χρόνια με αυξομειώσεις, μπορεί πάλι να υπάρχουν περίοδοι ύφεσης και υποτροπών ή ύφεση χωρίς υποτροπή.

Πώς αντιμετωπίζεται η παραληρητική ιδέα

Χρησιμοποιείται συνδυασμός ψυχοθεραπείας και αντιψυχωτικής αγωγής.

Σε περιπτώσεις που το άτομο κινδυνεύει να γίνει βίαιο μπορεί και να νοσηλευθεί.

Η ψυχοθεραπεία βασίζεται στην δημιουργία εμπιστοσύνης μεταξύ του θεραπευτή και του θεραπευόμενου (ή ασθενή όπως χρησιμοποιούν οι περισσότεροι ψυχίατροι).

Ο θεραπευτής αποφεύγει να κρύβει πράγματα από τον θεραπευόμενο.

Ο θεραπευτής οφείλει να είναι συνεπής στην ώρα των συναντήσεων του με τον ενδιαφερόμενο.

Αρχικά ο θεραπευτής αποφεύγει να έρθει σε άμεση αντιπαράθεση με το εξωπραγματικό στοιχείο των παραληρητικών ιδεών του ατόμου, προσπαθεί μέσα από την ψυχοθεραπευτική σχέση να του δείξει πως οι ιδέες αυτές τον εμποδίζουν να ζήσει παραγωγικά, ποιες περιστάσεις προκαλούν ή εντείνουν την παρανοϊκότητα του, αλλά και ποιο σκοπό εξυπηρετούσαν αυτές οι παραληρητικές ιδέες.

Συνδυασμός ήπιου αντιψυχωτικού – αντικαταθλιπτικού με ψυχοθεραπεία μπορεί να βελτιώσει το άγχος, την δυσφορία και την κατάθλιψη και να ελαττώσει την ένταση των παραληρητικών ιδεών.
Η κατάλληλη ειδικότητα

Ο κατάλληλος γιατρός για την παραληρητική ιδέα είναι ο Ψυχολόγος και ο Ψυχίατρος.

https://blog.doctoranytime.gr/glossary/ ... aralirima/

[sharp]

θα λέγαμε ότι είναι μία ανόητη φλυαρία.

Μα αυτό είναι πολύ συνηθισμένο στο ρωμέικο

[enaon]

και εσύ συντονίστρια ήσουν; Έλεος δηλαδή, ήταν ο τρόπος των προηγούμενων να την πέφτουν στις κοπέλες;

Υπάρχει καμία που δεν ήταν συντονίστρια κάποτε, να δούμε ποια είναι η ηθική ανάμεσά σας;

[elchav]

Θα είχε ενδιαφέρον να ανοίξει και κάποιο νήμα για το Σύνδρομο Άσπεργκερ.

Μου ήρθε εντελώς τυχαία, ΔΕΝ αναφέρομαι σε κάποιον χρήστη.

[ΓΑΛΗ]

και εσύ συντονίστρια ήσουν; Έλεος δηλαδή, ήταν ο τρόπος των προηγούμενων να την πέφτουν στις κοπέλες;

Υπάρχει καμία που δεν ήταν συντονίστρια κάποτε, να δούμε ποια είναι η ηθική ανάμεσά σας;

Καμμία σχέση με το phorum, παλιό και νέο. Το ξεκαθαρίζω αυτό.

[sharp]

Μου ήρθε εντελώς τυχαία, ΔΕΝ αναφέρομαι σε κάποιον χρήστη.

Μήπως να το βάλουμε στην υπογραφή μας; Ποτέ δεν ξέρεις...

[enaon]

Καμμία σχέση με το phorum, παλιό και νέο. Το ξεκαθαρίζω αυτό.

οκ, αγνή λοιπόν, το παρελθόν σου δεν μας ενδιαφέρει.

[Walker]

Παραληρητική ιδέα (παραλήρημα)

Τι είναι η παραληρητική ιδέα

Η παραληρητική ιδέα είναι ένα από τα βασικά συμπτώματα μίας έντονης ψυχωσικής κατάστασης. Δίνοντας μία αναλυτικότερη έννοια στην λέξη παραλήρημα, θα λέγαμε ότι είναι μία ανόητη φλυαρία.

Τι είναι η αναλυτικότερη έννοια;

Πρωτοεμφανίζεται με την έννοια της παράκρουσης αλλά κυρίως του παραμιλητού.
Πρωτοεμφανίζεται ή εμφανίζεται; Η παράκρουση και το παραμιλητό είναι συμπτώματα του παραλληρήματος ή ξεχωριστές παθολογικές καταστάσεις;
Μία οπτική ψευδαίσθηση δεν μπορεί να είναι το σίμπτωμα;

Στην σύγχρονη ελληνική ψυχιατρική χρησιμοποιείται με την έννοια του παραλογισμού, μιας ψευδαίσθησης – φαντασίωσης όπου το άτομο που την κάνει την πιστεύει και για εκείνον είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Την έχει την ψευδαίσθηση. Δεν την κάνει


.............................

[sharp]

Καμμία σχέση με το phorum, παλιό και νέο. Το ξεκαθαρίζω αυτό.

οκ, αγνή λοιπόν, το παρελθόν σου δεν μας ενδιαφέρει.

αγνή;

[Beria]

Καμμία σχέση με το phorum, παλιό και νέο. Το ξεκαθαρίζω αυτό.

οκ, αγνή λοιπόν, το παρελθόν σου δεν μας ενδιαφέρει.

αγνή;

[ΓΑΛΗ]

Παραληρητική ιδέα (παραλήρημα)

Τι είναι η παραληρητική ιδέα

Η παραληρητική ιδέα είναι ένα από τα βασικά συμπτώματα μίας έντονης ψυχωσικής κατάστασης. Δίνοντας μία αναλυτικότερη έννοια στην λέξη παραλήρημα, θα λέγαμε ότι είναι μία ανόητη φλυαρία.

Τι είναι η αναλυτικότερη έννοια;

Η χρήση της λέξης, εκτός του αμιγώς ψυχιατρικού πλαισίου.


Πρωτοεμφανίζεται με την έννοια της παράκρουσης αλλά κυρίως του παραμιλητού.
Πρωτοεμφανίζεται ή εμφανίζεται; Η παράκρουση και το παραμιλητό είναι συμπτώματα του παραλληρήματος ή ξεχωριστές παθολογικές καταστάσεις;
Μία οπτική ψευδαίσθηση δεν μπορεί να είναι το σίμπτωμα;

Συνήθως το "πρωτοεμφανίζεται" δεν χρησιμοποιείται κυριολεκτικώς αλλά για να δηλώσει μία κατάσταση που γίνεται αντιληπτή λόγω συχνής επανάληψης. Σε όλες τις ιατρικές διαγνώσεις, είναι πολύ σημαντική η συχνότητα των συμπτωμάτων.
Μια οπτική ψευδαίσθηση, μπορεί να προκληθεί και από κούραση, κακή όραση ή οτιδήποτε άλλο.
Αναφορικά δε με το παραμιλητό, δεν νομίζω ότι εννοεί το παραμιλητό στον ύπνο αλλά τον διάλογο με κάποιο ανύπαρκτο άτομο, έναν μονόλογο χωρίς ακροατή κλπ



Στην σύγχρονη ελληνική ψυχιατρική χρησιμοποιείται με την έννοια του παραλογισμού, μιας ψευδαίσθησης – φαντασίωσης όπου το άτομο που την κάνει την πιστεύει και για εκείνον είναι πέρα για πέρα αληθινή.
Την έχει την ψευδαίσθηση. Δεν την κάνει

Εννοεί ότι τη βιώνει ως κατι πραγματικό την ψευδαίσθηση. Όταν κάποιος που έχει μια ψευδαίσθηση θεωρεί ότι επιτελεί κάποιο έργο, θεωρεί επίσης ότι κάνει (παράγει) έργο.

[Antares]

Το κατά πόσο χρησιμοποιείται η ψυχιατρική αντίστροφα, δηλαδή για να προκαλέσει ψυχωτικά συμπτώματα, γιατί δεν μας έχει γίνει γνωστό; Με μεγάλη επιτυχία χρησιμοποιήθηκε στην πρώην ΕΣΣΔ, στην ανατολική Γερμανία, στις αποικίες ίσως, γιατί να μην έχει χρησιμοποιηθεί ή να χρησιμοποιείται και στις λεγόμενες δημοκρατικές χώρες;
Ας πούμε λέει ο ψυχίατρος "εγώ δεν είμαι ντετέκτιβ". Ή μάλλον έχει πει πριν "'όλα είναι στη φαντασία σου". Τι αφορισμός είναι αυτός; Καμία επιστήμη δεν τον κάνει. Δεν λέω να ερευνήσει για κάποιον που του λέει "βλέπω νεκρούς συγγενείς μου στο δρόμο" αλλά κάποια πράγματα θα μπορούσαν να είναι πραγματικά. Κάποιος να υφίσταται παρενόχληση στη δουλειά, κάποιος ή κάποια να ισχυρίζεται ότι τον/την έχουν ρεζιλέψει, κάποια που βιάσθηκε να ισχυρίζεται ότι παρακολουθείται κλπ. Γιατί είναι απίθανο το κράτος να εφαρμόζει μεθόδους ΣΤΑΖΙ; Πιο εξελιγμένες βέβαια τώρα. Σου λέει ο ψυχίατρος και τι σημαντικό είσαι εσύ για να σου τα κάνουν αυτά; Ούτε στην ανατολική Γερμανία ήταν σημαντικοί οι παρακολουθούμενοι. Ίσως και άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Αλλά ζούμε σε έναν αγγελικό, καλούλη κόσμο τώρα.

[Βινόσαυρος]

Άλλα άτομα θεωρούν ότι είναι προικισμένα με κάποια μοναδική ιδιότητα, ή ενσαρκώνουν κάποια μοναδική ιστορική προσωπικότητα, εδώ αναφερόμαστε στο παραλήρημα μεγαλείου.

[Ορέστης 35]

"Σε πιο ήπιες καταστάσεις ή προτού το σύμπτωμα εξελιχθεί σε παραλήρημα καταδίωξης το άτομο μπορεί να πιστεύει ότι είναι το κέντρο της προσοχής κάποιων ορισμένων ατόμων οι οποίοι τον επικρίνουν, τον ειρωνεύονται παρά ότι σχεδιάζουν κάτι κακό εναντίον του."

Ειναι και ωραια δικαιολογια αυτο. Αμα κουτσομπολευεις καποιον και σε καταλαβει τον βγαζεις τρελο.

[Antares]

Μα αν θέλεις να βγάλεις κάποιον τρελό μπορείς να το κάνεις. Το έκαναν και το κάνουν ακόμη, οργανωμένα, ολόκληρα κράτη.
Υπάρχουν ουσίες που μιμούνται τα συμπτώματα της σχιζοφρένειας και άλλοι τρόποι ψυχολογικοί. Δεν χρειάζεται καν να γίνεται συνέχεια η ψυχολογική παρενόχληση. Μετά δουλεύει η αυθυποβολή.
Όταν ήμουν νεότερη νόμιζα ότι οι παρακολουθήσεις στην ανατολική Γερμανία γίνονταν όπως στις αστυνομικές σειρές. Όπως και κάθε παρακολούθηση. Η αφελής άποψη δηλαδή.
Αν μπορούσαμε να βρούμε κάπου πηγές με τεχνικές και ψυχολογικούς βασανισμούς, τι ακριβώς κάνουν, θα μας σηκωνόταν η τρίχα. Για παράδειγμα εγκαθίστανται σε γειτονικό διαμέρισμα, μπαίνουν στο διαμέρισμα του θύματος, διαδίδουν κουτσομπολιά στους γείτονες κλπ. Στην ανατολική Γερμανία υπήρχε ένας ρουφάνιος για δεκαέξι ανθρώπους. Στην Ελλάδα ξέρουμε πόσους ρουφιάνους έχουμε μια και ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού δεν εργάζεται καθόλου ή εργάζεται στο δημόσιο και φαίνεται να διαθέτει χρήμα που δεν μπορεί να δικαιολογηθεί.