Μνήμη και όσφρηση

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Μπα, εγώ το κατάλαβα πολύ πιο νωρίς. Να λένε κάποιοι ότι μοσχοβολάει το τάδε φαγητό στο σπίτι και να μην καταλαβαίνω τίποτα, να λένε άλλοι ότι βρωμάνε άσχημα τα ζώα στο χωράφι και εγώ να περπατώ ανάμεσα τους και να μην νιώθω τίποτα στην μύτη μου. Τεστ με μυρωδικά δεν είχαν ποτέ αποτέλεσμα. Το μοναδικό που ίσως καταλαβαίνω είναι το οινόπνευμα, που αφήνει μία καυτερή αίσθηση στα ρουθούνια μου, αλλά δεν ξέρω αν αυτό είναι η όσφρηση. Μετά από λίγα δευτερόλεπτα εξαφανίζεται βέβαια.

Μισό λεπτό.
Αν κλείσεις τα μάτια και φας κάτι , καταλαβαίνεις αν είναι μοσχαράκι ή φασολάκια;



Τ

Φυσικά, αλλά δεν βασίζομαι στην όσφρηση που δεν έχω. Έχω γλώσσα, ουρανίσκο, γνωρίζω τις υφές του κάθε διαφορετικού υλικού και μπορώ να γευτώ κανονικά. Δεν μπερδεύω την ντομάτα με το βούτυρο αν αυτό ρωτάς, ούτε το αλκοόλ με το γάλα.

Αν όμως κλείσω τα μάτια και τα φέρουν μπροστά από την μύτη μου, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο πιάτων που ανέφερες.

Αν υποθέσουμε όμως πως δύο φαγητά έχουν την ίδια υφή, αν περάσουν στο μπλέντερ πχπάλι θα τα ξεχωρίσεις;

Τι εννοώ...
Αυτό που λέει ο κόσμος "γεύση", στην πραγματικότητα είναι συνδυασμός γεύσης και όσφρησης.
Οι άνθρωποι αντιλαμβανονται 5 βασικές γεύσεις (γλυκό, πικρό, ξινό, αλμυρό, ουμαμι) .
Ο,τιδηποτε άλλο δεν είναι παρά η "γευστική όσφρηση" , η όσφρηση που διεγείρεται κατά τη μάσηση, καθώς μόρια ανεβαίνουν μέσα από τον φαρυγγα προς το οσφρητικό επιθήλιο της μύτης διεγείροντας το οσφρητικό νεύρο.
Έτσι, αν αντιλαμβάνεσαι πως κάτι είναι αλμυρό αλλά δεν ξέρεις αν είναι φασολάκια ή μοσχαράκι οφείλεται στην πραγματικότητα στην Μη διέγερση του οσφρητικου νεύρου και όχι στους γευστικούς κάλυκες (και άλλα νευρα).
Δηλαδή έχεις πλήρη ανοσμια. Φυσικά μια σοβαρή υποσμια θα σε κάνει να μην μπορείς να μυρίσεις όταν στο φέρνουν μπροστά στη μύτη σου, αλλά πιθανότατα θα καταλαβαίνεις τη διαφορετική "γεύση" .

Επίσης, είναι λογικό το ότι αντιλαμβάνεσαι το οινόπνευμα γιατί αυτό ερεθίζει εκτός από το οσφρητικό και άλλο ένα νεύρο, το τριδυμο (που νευρώνει και αισθητικά το πρόσωπο) ,ώστε η αλκοόλη και άλλες ουσίες να προκαλούν αισθήση αντίληψης θερμότητας η ψυχρότητας (πχ η μενθολη, η μέντα κλπ) ή και πόνου.

Η πλήρης ανοσμια συνήθως οφείλεται σε μη ανάπτυξη του οσφρητικου επιθηλίου (ο βλεννογονος στην οροφή της μύτης) ή σε αντικατάσταση του από κοινό αναπνευστικό επιθήλιο (που υπάρχει σε όλο τον υπόλοιπο βλεννογονο).
Σπανιότερα σε σύνδρομα (κυρίως Kallman -ανοσμια με καθυστερημενη εφηβεία)

[Bazoomba]

Μισό λεπτό.
Αν κλείσεις τα μάτια και φας κάτι , καταλαβαίνεις αν είναι μοσχαράκι ή φασολάκια;



Τ

Φυσικά, αλλά δεν βασίζομαι στην όσφρηση που δεν έχω. Έχω γλώσσα, ουρανίσκο, γνωρίζω τις υφές του κάθε διαφορετικού υλικού και μπορώ να γευτώ κανονικά. Δεν μπερδεύω την ντομάτα με το βούτυρο αν αυτό ρωτάς, ούτε το αλκοόλ με το γάλα.

Αν όμως κλείσω τα μάτια και τα φέρουν μπροστά από την μύτη μου, δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ των δύο πιάτων που ανέφερες.

Αν υποθέσουμε όμως πως δύο φαγητά έχουν την ίδια υφή, αν περάσουν στο μπλέντερ πχπάλι θα τα ξεχωρίσεις;

Τι εννοώ...
Αυτό που λέει ο κόσμος "γεύση", στην πραγματικότητα είναι συνδυασμός γεύσης και όσφρησης.
Οι άνθρωποι αντιλαμβανονται 5 βασικές γεύσεις (γλυκό, πικρό, ξινό, αλμυρό, ουμαμι) .
Ο,τιδηποτε άλλο δεν είναι παρά η "γευστική όσφρηση" , η όσφρηση που διεγείρεται κατά τη μάσηση, καθώς μόρια ανεβαίνουν μέσα από τον φαρυγγα προς το οσφρητικό επιθήλιο της μύτης διεγείροντας το οσφρητικό νεύρο.
Έτσι, αν αντιλαμβάνεσαι πως κάτι είναι αλμυρό αλλά δεν ξέρεις αν είναι φασολάκια ή μοσχαράκι οφείλεται στην πραγματικότητα στην διέγερση του οσφρητικου νεύρου και όχι στους γευστικούς κάλυκες (και άλλα νευρα).
Δηλαδή δεν έχεις πλήρη ανοσμια. Φυσικά μια σοβαρή υποσμια θα σε κάνει να μην μπορείς να μυρίσεις όταν στο φέρνουν μπροστά στη μύτη σου.

Επίσης, είναι λογικό το ότι αντιλαμβάνεσαι το οινόπνευμα γιατί αυτό ερεθίζει εκτός από το οσφρητικό και άλλο ένα νεύρο, το τριδυμο (που νευρώνει και αισθητικά το πρόσωπο) ,ώστε η αλκοόλη και άλλες ουσίες να προκαλούν αισθήση αντίληψης θερμότητας η ψυχρότητας (πχ η μενθολη, η μέντα κλπ) ή και πόνου.

Η πλήρης ανοσμια συνήθως οφείλεται σε μη ανάπτυξη του οσφρητικου επιθηλίου (ο βλεννογονος στην οροφή της μύτης) ή σε αντικατάσταση του από κοινό αναπνευστικό επιθήλιο (που υπάρχει σε όλο τον υπόλοιπο βλεννογονο).
Σπανιότερα σε σύνδρομα (κυρίως Kallman -ανοσμια με καθυστερημενη εφηβεία)

Δεν ξέρω αν βοηθάει στο ντιφιρένσιαλ ντιαγνώουσις, αλλά είναι και γαύρος γιατρέ μας, φανατικός. Γιατρέυεται αυτό που έχει ή θα του μείνει κουσούρι με την ανοσμία;

[Λεγεών]

Αν υποθέσουμε όμως πως δύο φαγητά έχουν την ίδια υφή, αν περάσουν στο μπλέντερ πχπάλι θα τα ξεχωρίσεις;

Δεν ξέρω, δεν χρειάστηκε να τα βάλω ποτέ σε μπλέντερ.

Θα πω ''ναι', θέλοντας να πιστεύω ότι οι γευστικοί μου κάλυκες θα έπιαναν τις γευστικές ιδιαιτερότητες μεταξύ μοσχαριού και φασολάδας ακόμα και αν ήταν χυλός.

[ΓΑΛΗ]

Τι εννοώ...
Αυτό που λέει ο κόσμος "γεύση", στην πραγματικότητα είναι συνδυασμός γεύσης και όσφρησης.

Ισχύει αυτό που λες. Όταν φτιάχνω μια σάλτσα πχ, καταλαβαίνω τη γεύση από τη μυρωδιά, χωρίς καν να τη δοκιμάσω. Και είναι κάτι πιο συγκεκριμένο, από το να μυρίζει κάποιος ένα φαγητό που έχει ξαναφάει και να ανακαλεί τη γεύση. Αυτό που περιγράφω είναι μια άμεση ροή/ανταλλαγή πληροφοριών, δεν έχει να κάνει με ευχάριστη μνήμη.

[BigChiefWahoo]

Διαβάστε το "Αρωμα" του Patrick Süskind. Γαμώ τα βιβλία (μυθιστόρημα), και είναι ακριβώς πάνω στο θέμα της σύνδεσης όσφρησης/συναισθήματος/μνήμης. Το διάβασα πολύ μικρός και το τέλος ειδικά μου έχει μείνει από τότε. Noμίζω βγήκε και ταινία κάποια στιγμή, δεν την είδα ειδικά γιατί δεν ήθελα να μου χαλάσει το πόσο γαμάτο ήταν το βιβλίο.

Η ταινία σε πληροφορώ είναι κα-τα-πλη-κτι-κή.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Τι εννοώ...
Αυτό που λέει ο κόσμος "γεύση", στην πραγματικότητα είναι συνδυασμός γεύσης και όσφρησης.

Ισχύει αυτό που λες. Όταν φτιάχνω μια σάλτσα πχ, καταλαβαίνω τη γεύση από τη μυρωδιά, χωρίς καν να τη δοκιμάσω. Και είναι κάτι πιο συγκεκριμένο, από το να μυρίζει κάποιος ένα φαγητό που έχει ξαναφάει και να ανακαλεί τη γεύση. Αυτό που περιγράφω είναι μια άμεση ροή/ανταλλαγή πληροφοριών, δεν έχει να κάνει με ευχάριστη μνήμη.

Οι καραμέλες που λένε "με άρωμα λεμόνι" είναι πιο ακριβείς από αυτές που λένε με "γεύση λεμόνι", καθώς με την όσφρηση καταλαβαίνουμε το λεμόνι, ενώ με τη γλώσσα /γεύση μόνο πως είναι γλυκιές.


Ο άνθρωπος μπορεί να αντιληφθεί αρκετές χιλιάδες διαφορετικά αρώματα ,αλλά μόνο 5 γεύσεις.
Κάποιοι σομελιέδες μάλιστα εκπαιδεύουν το οσφρητικό τους νεύρο και διακρίνουν πολλαπλάσια αρώματα.

[Λεγεών]

Οι καραμέλες που λένε "με άρωμα λεμόνι" είναι πιο ακριβείς από αυτές που λένε με "γεύση λεμόνι", καθώς με την όσφρηση καταλαβαίνουμε το λεμόνι, ενώ με τη γλώσσα /γεύση μόνο πως είναι γλυκιές.

Όχι, προσωπικά μία χαρά το καταλαβαίνω το λεμόνι μέσω της γεύσεως στις καραμέλες, στα αναψυκτικά, και πάει λέγοντας.