Θεωρείτε ότι το συναίσθημα και η λογική είναι αντίπαλες ή συμμαχικές δυνάμεις;

[ΓΑΛΗ]

Εγώ θεωρώ ότι είναι συμμαχικές.

Εσείς;

Ή λογική συνεργάζεται με το συναίσθημα, δεν είναι αντίπαλες δυνάμεις...

H λογική επεξεργάζεται το συναίσθημα.

Στην τελική, αυτό ακριβώς δεν είναι το αντικείμενο της ψυχολογίας;

[vag_el]

η ψυχρή λογική χωρίς ίχνος συναισθήματος πάντοτε συμφορά φέρνει

μπα, οχι. μαλλον ποτε, η εστω πολυ σπανια.

το συναισθημα παλι, ειναι ας πουμε υπευθυνο για ολους τους φονους εν βρασμω.

Για τους φόνους εν βρασμώ ,μάλλον είναι υπαίτιος ο χαρακτήρας του θύτη.¨Ολοι έχουμε θυμώσει/νευριάσει στην ζωή μας.Δε γίναμε φονιάδες
Χωρίς το συναίσθημα τι θα υπήρχε στις μεταξύ μας σχέσεις?Ποιές θα ήταν η σχέσεις μας χωρίς αγάπη ,νοιάξιμο,τρυφερότητα.?

[vag_el]

Άμα δε γνωριζεις που ειναι γραμμενο οτι το ειπε ο Χριστος, δεν μπορεις να το επικαλεισαι.

Σοβαρά τώρα ?Να διαβάσω όλη την Αγία Γραφή για να μπορώ να επικαλεστώ κάτι που είπε ο Χριστός?
Μήπως να γυρνάω στον δρόμο με τη Βίβλο στο χέρι ,να δίνω κι αποδείξεις δηλαδη.

Μάλλον προσπαθεί να σου πει ότι δεν το είπε ο Χριστος

Κι εγώ να ζητήσω αποδείξεις και σελίδα /παράγραφο/κειμένου για το που το διάβασε?

[ΓΑΛΗ]

η ψυχρή λογική χωρίς ίχνος συναισθήματος πάντοτε συμφορά φέρνει

μπα, οχι. μαλλον ποτε, η εστω πολυ σπανια.

το συναισθημα παλι, ειναι ας πουμε υπευθυνο για ολους τους φονους εν βρασμω.

Για τους φόνους εν βρασμώ ,μάλλον είναι υπαίτιος ο χαρακτήρας του θύτη.¨Ολοι έχουμε θυμώσει/νευριάσει στην ζωή μας.Δε γίναμε φονιάδες
Χωρίς το συναίσθημα τι θα υπήρχε στις μεταξύ μας σχέσεις?Ποιές θα ήταν η σχέσεις μας χωρίς αγάπη ,νοιάξιμο,τρυφερότητα.?

Και από που προκύπτει ότι είναι εκτός πλαισίου της λογικής οι σχέσεις με αγάπη, νοιάξιμο, τρυφερότητα;

[sys3x]

Δεν υπάρχει λογική στο να μην συμπεριλαμβάνεται το συναίσθημα σε μια ορθολογική ανάλυση ούτε επίσης να αφήνεται στο συναίσθημά να άγει χωρίς την λογική στο πλευρό του. Όλα αυτά είναι θέματά ισορροπιών, τα έχει πει κι ο Θείος Πλάτων αυτά στην Πολιτεία του.

[vag_el]

μπα, οχι. μαλλον ποτε, η εστω πολυ σπανια.

το συναισθημα παλι, ειναι ας πουμε υπευθυνο για ολους τους φονους εν βρασμω.

Για τους φόνους εν βρασμώ ,μάλλον είναι υπαίτιος ο χαρακτήρας του θύτη.¨Ολοι έχουμε θυμώσει/νευριάσει στην ζωή μας.Δε γίναμε φονιάδες
Χωρίς το συναίσθημα τι θα υπήρχε στις μεταξύ μας σχέσεις?Ποιές θα ήταν η σχέσεις μας χωρίς αγάπη ,νοιάξιμο,τρυφερότητα.?

Και από που προκύπτει ότι είναι εκτός πλαισίου της λογικής οι σχέσεις με αγάπη, νοιάξιμο, τρυφερότητα;

Η λογική απο μόνη της δεν συμπεριλαμβάνει την αγάπη.Είναι καθαρά ψυχρός υπολογισμός δίχως συναισθηματικές προτροπές.Δεν νοιάζεται ούτε για τα συναισθήματά που τρέφεις ούτε και για τα συναισθήματα των άλλων με τους οποίους συναναστρέφεσαι ή και συνεργάζεσαι.

[Ερμής]

η ψυχρή λογική χωρίς ίχνος συναισθήματος πάντοτε συμφορά φέρνει

μπα, οχι. μαλλον ποτε, η εστω πολυ σπανια.

το συναισθημα παλι, ειναι ας πουμε υπευθυνο για ολους τους φονους εν βρασμω.

Ορθό. Και στο λέει κάποιος που μέχρι πριν λίγα χρόνια ήταν καθαρά παρορμητικος

[ΓΑΛΗ]

Για τους φόνους εν βρασμώ ,μάλλον είναι υπαίτιος ο χαρακτήρας του θύτη.¨Ολοι έχουμε θυμώσει/νευριάσει στην ζωή μας.Δε γίναμε φονιάδες
Χωρίς το συναίσθημα τι θα υπήρχε στις μεταξύ μας σχέσεις?Ποιές θα ήταν η σχέσεις μας χωρίς αγάπη ,νοιάξιμο,τρυφερότητα.?

Και από που προκύπτει ότι είναι εκτός πλαισίου της λογικής οι σχέσεις με αγάπη, νοιάξιμο, τρυφερότητα;

Η λογική απο μόνη της δεν συμπεριλαμβάνει την αγάπη.Είναι καθαρά ψυχρός υπολογισμός δίχως συναισθηματικές προτροπές.Δεν νοιάζεται ούτε για τα συναισθήματά που τρέφεις ούτε και για τα συναισθήματα των άλλων με τους οποίους συναναστρέφεσαι ή και συνεργάζεσαι.

Εκεί ακριβώς είναι το μπέρδεμα. Ουδείς έχει πρόβλημα με το συναίσθημα όταν αυτό τον κάνει να νοιώθει καλά ΚΑΙ στο αμιγώς εγωϊστικό του πλαίσιο. Τα προβλήματα συνήθως αρχίζουν όταν ο εγωϊσμός των ανθρώπων αρχίζει και δέχεται πιέσεις που δεν μπορεί να επεξεργασθεί.

Δηλαδή όταν η αγάπη, το νοιάξιμο, η τρυφερότητα, η ενσυναίσθηση κλπ σταματήσουν να είναι σε μια στοιχειωδώς ισορροπημένη αναλογία και αλληλεπίδραση. Όσο πιο έντονα είναι τόσο πιο εύκολα μπορούν να μεταβληθούν σε αρνητικά συναισθήματα.

Ισχύει για φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές σχέσεις. Διαφωνείς;

[ΓΑΛΗ]

Κι αυτό ακριβώς ανέφεραν ο Ασέβαστος και ο Ερμής παραπάνω. Ο ουσιαστικός ρόλος της λογικής είναι η κατανόηση της πηγής των αρνητικών συναισθημάτων, που μπορούν να καταλήξουν και σε φόνο εν βρασμώ ψυχής. Όσο πιο κατανοητά και ορατά γίνουν, τόσο πιο εύκολα μπορούν αποφευχθούν από λεκτικές εξάρσεις μέχρι φόνοι.

Ακριβώς γι' αυτό ανέφερα και την ψυχολογία ως λογική και όχι συναισθηματική πρακτική. Αν ένας ψυχολόγος ενεργεί μονίμως ως ένας τρυφερός, αγαπησιάρης, υποστηρικτής του καθένα που έχει εξάρσεις χ ή ψ βαθμού που επηρεάζουν δυσμενώς τόσο τον ίδιο όσο και το περιβάλλον του, δεν θα του προσφέρει απολύτως τίποτα περισσότερο από μια ναρκισσιστικού τύπου αγαπησιάρικη επιβεβαίωση.

[vag_el]

Και από που προκύπτει ότι είναι εκτός πλαισίου της λογικής οι σχέσεις με αγάπη, νοιάξιμο, τρυφερότητα;

Η λογική απο μόνη της δεν συμπεριλαμβάνει την αγάπη.Είναι καθαρά ψυχρός υπολογισμός δίχως συναισθηματικές προτροπές.Δεν νοιάζεται ούτε για τα συναισθήματά που τρέφεις ούτε και για τα συναισθήματα των άλλων με τους οποίους συναναστρέφεσαι ή και συνεργάζεσαι.

Εκεί ακριβώς είναι το μπέρδεμα. Ουδείς έχει πρόβλημα με το συναίσθημα όταν αυτό τον κάνει να νοιώθει καλά ΚΑΙ στο αμιγώς εγωϊστικό του πλαίσιο. Τα προβλήματα συνήθως αρχίζουν όταν ο εγωϊσμός των ανθρώπων αρχίζει και δέχεται πιέσεις που δεν μπορεί να επεξεργασθεί.

Δηλαδή όταν η αγάπη, το νοιάξιμο, η τρυφερότητα, η ενσυναίσθηση κλπ σταματήσουν να είναι σε μια στοιχειωδώς ισορροπημένη αναλογία και αλληλεπίδραση. Όσο πιο έντονα είναι τόσο πιο εύκολα μπορούν να μεταβληθούν σε αρνητικά συναισθήματα.

Ισχύει για φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές σχέσεις. Διαφωνείς;

Μα αυτό εννούμε όταν λέμε πχ'' τι κάνεις,πώς είσαι'' δηλαδή πως νιώθεις.Ολα ξεκινάνε απο τα συναισθήματα του ανθρώπου.
Λέμε ''χαίρεται'' δηλαδη να έχετε χαρα,'' Γειά σας'' δηλαδή με την υγεία σας,ενω με την λογική θα έπρεπε να λέμε: ''πως συνεργάζεσαι σήμερα''
ή ''τι θα φτιάξεις στην εταιρεία με τον Βασίλη''? Δεν θα υπήρχε καθόλου συναίσθημα σε αυτές τις αναφορές.
Τώρα ,σε ότι αφορά τα αρνητικά συναισθήματα ,αυτά πολλές φορές προέρχονται όχι απο υπερβολική αγάπη ,αλλά απο λανθασμένες με την κανονικότητα συμπεριφορές μας.Οι γονείς μας μας αγαπούν όσο δεν πάει δίχως να το σκέφτονται.
Αν θέλεις να πείς ''αρνητικά'' συναισθήματα ,δηλαδή οδυνηρά για εμάς ,δε πιστεύω ότι η αγάπη είναι οδυνηρό συναίσθημα,αλλά γίνεται οδυνηρή μέσα απο πολλαπλές κακές συμπεριφορές μας.Η αλληλεπίδραση κάποιες φορές μεταξύ μας ίσως φέρνει την οδυνηρότητα .Αλλά απο μόνη της η αγάπη είναι ένα καλοπροαίρετο συναίσθημα.

[ΓΑΛΗ]

Η λογική απο μόνη της δεν συμπεριλαμβάνει την αγάπη.Είναι καθαρά ψυχρός υπολογισμός δίχως συναισθηματικές προτροπές.Δεν νοιάζεται ούτε για τα συναισθήματά που τρέφεις ούτε και για τα συναισθήματα των άλλων με τους οποίους συναναστρέφεσαι ή και συνεργάζεσαι.

Εκεί ακριβώς είναι το μπέρδεμα. Ουδείς έχει πρόβλημα με το συναίσθημα όταν αυτό τον κάνει να νοιώθει καλά ΚΑΙ στο αμιγώς εγωϊστικό του πλαίσιο. Τα προβλήματα συνήθως αρχίζουν όταν ο εγωϊσμός των ανθρώπων αρχίζει και δέχεται πιέσεις που δεν μπορεί να επεξεργασθεί.

Δηλαδή όταν η αγάπη, το νοιάξιμο, η τρυφερότητα, η ενσυναίσθηση κλπ σταματήσουν να είναι σε μια στοιχειωδώς ισορροπημένη αναλογία και αλληλεπίδραση. Όσο πιο έντονα είναι τόσο πιο εύκολα μπορούν να μεταβληθούν σε αρνητικά συναισθήματα.

Ισχύει για φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές σχέσεις. Διαφωνείς;

Μα αυτό εννούμε όταν λέμε πχ'' τι κάνεις,πώς είσαι'' δηλαδή πως νιώθεις.Ολα ξεκινάνε απο τα συναισθήματα του ανθρώπου.
Λέμε ''χαίρεται'' δηλαδη να έχετε χαρα,'' Γειά σας'' δηλαδή με την υγεία σας,ενω με την λογική θα έπρεπε να λέμε: ''πως συνεργάζεσαι σήμερα''
ή ''τι θα φτιάξεις στην εταιρεία με τον Βασίλη''? Δεν θα υπήρχε καθόλου συναίσθημα σε αυτές τις αναφορές.
Τώρα ,σε ότι αφορά τα αρνητικά συναισθήματα ,αυτά πολλές φορές προέρχονται όχι απο υπερβολική αγάπη ,αλλά απο λανθασμένες με την κανονικότητα συμπεριφορές μας.Οι γονείς μας μας αγαπούν όσο δεν πάει δίχως να το σκέφτονται.
Αν θέλεις να πείς ''αρνητικά'' συναισθήματα ,δηλαδή οδυνηρά για εμάς ,δε πιστεύω ότι η αγάπη είναι οδυνηρό συναίσθημα,αλλά γίνεται οδυνηρή μέσα απο πολλαπλές κακές συμπεριφορές μας.Η αλληλεπίδραση κάποιες φορές μεταξύ μας ίσως φέρνει την οδυνηρότητα .Αλλά απο μόνη της η αγάπη είναι ένα καλοπροαίρετο συναίσθημα.

Μα ήδη ανέφερα τις εναλλαγές που μπορούν να προκύψουν. Παραδείγματος χάριν, οι γονείς που μας αγαπούν "όσο δεν πάει άλλο", μπορούν να γίνουν επ' άπειρον δυνάστες των προσωπικών επιλογών των παιδιών τους για το καλό τους.

Ένας ερωτευμένο ζευγάρι για χ χρόνο, δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση να σκεφτεί με ενσυναίσθηση και τρυφερότητα τη φάση που ο σύντροφος μπορεί να είναι και να νοιώθει καλύτερα με κάποιον άλλον.

Ισχύει και για κολλητούς φίλους, συνεργάτες κλπ

Σ' αυτές τις φάσεις παίζει η τάση για εκδίκηση ή αυτό είναι υπόθεση μου;

Ή νικάει πάντα η αγάπη όσων θεωρούν ψυχρή κι απάνθρωπη τη λογική;

[vag_el]

Εκεί ακριβώς είναι το μπέρδεμα. Ουδείς έχει πρόβλημα με το συναίσθημα όταν αυτό τον κάνει να νοιώθει καλά ΚΑΙ στο αμιγώς εγωϊστικό του πλαίσιο. Τα προβλήματα συνήθως αρχίζουν όταν ο εγωϊσμός των ανθρώπων αρχίζει και δέχεται πιέσεις που δεν μπορεί να επεξεργασθεί.

Δηλαδή όταν η αγάπη, το νοιάξιμο, η τρυφερότητα, η ενσυναίσθηση κλπ σταματήσουν να είναι σε μια στοιχειωδώς ισορροπημένη αναλογία και αλληλεπίδραση. Όσο πιο έντονα είναι τόσο πιο εύκολα μπορούν να μεταβληθούν σε αρνητικά συναισθήματα.

Ισχύει για φιλικές, οικογενειακές, ερωτικές σχέσεις. Διαφωνείς;

Μα αυτό εννούμε όταν λέμε πχ'' τι κάνεις,πώς είσαι'' δηλαδή πως νιώθεις.Ολα ξεκινάνε απο τα συναισθήματα του ανθρώπου.
Λέμε ''χαίρεται'' δηλαδη να έχετε χαρα,'' Γειά σας'' δηλαδή με την υγεία σας,ενω με την λογική θα έπρεπε να λέμε: ''πως συνεργάζεσαι σήμερα''
ή ''τι θα φτιάξεις στην εταιρεία με τον Βασίλη''? Δεν θα υπήρχε καθόλου συναίσθημα σε αυτές τις αναφορές.
Τώρα ,σε ότι αφορά τα αρνητικά συναισθήματα ,αυτά πολλές φορές προέρχονται όχι απο υπερβολική αγάπη ,αλλά απο λανθασμένες με την κανονικότητα συμπεριφορές μας.Οι γονείς μας μας αγαπούν όσο δεν πάει δίχως να το σκέφτονται.
Αν θέλεις να πείς ''αρνητικά'' συναισθήματα ,δηλαδή οδυνηρά για εμάς ,δε πιστεύω ότι η αγάπη είναι οδυνηρό συναίσθημα,αλλά γίνεται οδυνηρή μέσα απο πολλαπλές κακές συμπεριφορές μας.Η αλληλεπίδραση κάποιες φορές μεταξύ μας ίσως φέρνει την οδυνηρότητα .Αλλά απο μόνη της η αγάπη είναι ένα καλοπροαίρετο συναίσθημα.

Μα ήδη ανέφερα τις εναλλαγές που μπορούν να προκύψουν. Παραδείγματος χάριν, οι γονείς που μας αγαπούν "όσο δεν πάει άλλο", μπορούν να γίνουν επ' άπειρον δυνάστες των προσωπικών επιλογών των παιδιών τους για το καλό τους.

Ένας ερωτευμένο ζευγάρι για χ χρόνο, δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση να σκεφτεί με ενσυναίσθηση και τρυφερότητα τη φάση που ο σύντροφος μπορεί να είναι και να νοιώθει καλύτερα με κάποιον άλλον.

Ισχύει και για κολλητούς φίλους, συνεργάτες κλπ

Σ' αυτές τις φάσεις παίζει η τάση για εκδίκηση ή αυτό είναι υπόθεση μου;

Ή νικάει πάντα η αγάπη όσων θεωρούν ψυχρή κι απάνθρωπη τη λογική;

Δεν είμαι εκδικητικός άνθρωπος για να γνωρίζω ,δεν εχω εντρυφήσει σ΄αυτά τα τόσο ''σκοτεινά'' αν θες συναισθήματα.
Συνήθως αφήνω να επιλέξουν οι άνθρωποι ,που ξέρουν και πως αισθάνονται και πως νιώθουν μαζί μου΄η και με άλλους.

[ΓΑΛΗ]

Μα αυτό εννούμε όταν λέμε πχ'' τι κάνεις,πώς είσαι'' δηλαδή πως νιώθεις.Ολα ξεκινάνε απο τα συναισθήματα του ανθρώπου.
Λέμε ''χαίρεται'' δηλαδη να έχετε χαρα,'' Γειά σας'' δηλαδή με την υγεία σας,ενω με την λογική θα έπρεπε να λέμε: ''πως συνεργάζεσαι σήμερα''
ή ''τι θα φτιάξεις στην εταιρεία με τον Βασίλη''? Δεν θα υπήρχε καθόλου συναίσθημα σε αυτές τις αναφορές.
Τώρα ,σε ότι αφορά τα αρνητικά συναισθήματα ,αυτά πολλές φορές προέρχονται όχι απο υπερβολική αγάπη ,αλλά απο λανθασμένες με την κανονικότητα συμπεριφορές μας.Οι γονείς μας μας αγαπούν όσο δεν πάει δίχως να το σκέφτονται.
Αν θέλεις να πείς ''αρνητικά'' συναισθήματα ,δηλαδή οδυνηρά για εμάς ,δε πιστεύω ότι η αγάπη είναι οδυνηρό συναίσθημα,αλλά γίνεται οδυνηρή μέσα απο πολλαπλές κακές συμπεριφορές μας.Η αλληλεπίδραση κάποιες φορές μεταξύ μας ίσως φέρνει την οδυνηρότητα .Αλλά απο μόνη της η αγάπη είναι ένα καλοπροαίρετο συναίσθημα.

Μα ήδη ανέφερα τις εναλλαγές που μπορούν να προκύψουν. Παραδείγματος χάριν, οι γονείς που μας αγαπούν "όσο δεν πάει άλλο", μπορούν να γίνουν επ' άπειρον δυνάστες των προσωπικών επιλογών των παιδιών τους για το καλό τους.

Ένας ερωτευμένο ζευγάρι για χ χρόνο, δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση να σκεφτεί με ενσυναίσθηση και τρυφερότητα τη φάση που ο σύντροφος μπορεί να είναι και να νοιώθει καλύτερα με κάποιον άλλον.

Ισχύει και για κολλητούς φίλους, συνεργάτες κλπ

Σ' αυτές τις φάσεις παίζει η τάση για εκδίκηση ή αυτό είναι υπόθεση μου;

Ή νικάει πάντα η αγάπη όσων θεωρούν ψυχρή κι απάνθρωπη τη λογική;

Δεν είμαι εκδικητικός άνθρωπος για να γνωρίζω ,δεν εχω εντρυφήσει σ΄αυτά τα τόσο ''σκοτεινά'' αν θες συναισθήματα.
Συνήθως αφήνω να επιλέξουν οι άνθρωποι ,που ξέρουν και πως αισθάνονται και πως νιώθουν μαζί μου΄η και με άλλους.

Μα το θέμα δεν είναι τί κάνεις μόνον εσύ αλλά και οι "φωτεινοί" άνθρωποι που ξέρεις.

Ή τουλάχιστον τι έχεις καταλάβει από αυτά που έκαναν ή προτίθενται να κάνουν στις απολύτως καθημερινές περιπτώσεις που ανέφερα.

[vag_el]

Μα ήδη ανέφερα τις εναλλαγές που μπορούν να προκύψουν. Παραδείγματος χάριν, οι γονείς που μας αγαπούν "όσο δεν πάει άλλο", μπορούν να γίνουν επ' άπειρον δυνάστες των προσωπικών επιλογών των παιδιών τους για το καλό τους.

Ένας ερωτευμένο ζευγάρι για χ χρόνο, δεν υπάρχει ούτε μια περίπτωση να σκεφτεί με ενσυναίσθηση και τρυφερότητα τη φάση που ο σύντροφος μπορεί να είναι και να νοιώθει καλύτερα με κάποιον άλλον.

Ισχύει και για κολλητούς φίλους, συνεργάτες κλπ

Σ' αυτές τις φάσεις παίζει η τάση για εκδίκηση ή αυτό είναι υπόθεση μου;

Ή νικάει πάντα η αγάπη όσων θεωρούν ψυχρή κι απάνθρωπη τη λογική;

Δεν είμαι εκδικητικός άνθρωπος για να γνωρίζω ,δεν εχω εντρυφήσει σ΄αυτά τα τόσο ''σκοτεινά'' αν θες συναισθήματα.
Συνήθως αφήνω να επιλέξουν οι άνθρωποι ,που ξέρουν και πως αισθάνονται και πως νιώθουν μαζί μου΄η και με άλλους.

Μα το θέμα δεν είναι τί κάνεις μόνον εσύ αλλά και οι "φωτεινοί" άνθρωποι που ξέρεις.

Ή τουλάχιστον τι έχεις καταλάβει από αυτά που έκαναν ή προτίθενται να κάνουν στις απολύτως καθημερινές περιπτώσεις που ανέφερα.

Οι γονείς πάντοτε επενέβαιναν στη ζωή των παιδιών τους και αυτό θα συνεχίσει να γίνεται επ΄άπειρον είτε μιλώντας τους είτε με την συμπεριφορά τους.Αλλα παιδιά αντιδρούν που θεωρούνται πιο ανεξάρτητα,και άλλα το δέχονται .Είναι θέμα χαρακτήρα του παιδιού.



Το ίδιο ισχύει και για τα ζευγάρια.Το να είναι ερωτευμένα δε, περνάει μέσα απο φάσεις κτητικότητας του έτερου ήμισυ



¨οπως σου ανέφερα και πιο πρίν,δεν είναι στον χαρακτήρα μου η εκδίκηση.Δε μου ταιριάζει.Σε άλλους κολλητούς φίλου συνεργάτες για να πω παράδειγμα τους ταίριαζε και την χρησιμοποιούσαν .Είναι θέμα χαρακτήρα καθαρά

[νύχτα]

Θα προσπαθήσω να αποσαφηνίσω την άποψη μου. Αν θεωρήσουμε ότι η λογική θεώρηση των πραγμάτων χτίζεται με κάποια χ δεδομένα σταδιακά εξ απαλών ονύχων, δεν θα έχει και το συναίσθημα τις ίδιες ακριβώς ρίζες;

Εγώ πχ, θεωρώ τα συναισθήματα μου λογικά, επειδή μπορώ και να τα δω από απόσταση με "ψυχρή" ματιά. Το αν θα επιλέξω να μπω ή έστω να αφεθώ στην παθιάρικη διαδικασία μετά από αυτό, είναι καθαρά δικό μου θέμα. Κάτι σαν αυτοδιαχείριση του παρατηρητή/φαινόμενου.

χμμ πιστεύω πως οι περισσότεροι θεωρούμε τα συναισθήματά μας λογικά,
τουλάχιστον στις περισσότερες φάσεις, που υπάρχει σχετική νηφαλιότητα

και ακόμη και όταν ενδίδουμε στα, ας πούμε, πάθη της καρδιάς, από επιλογή
συμβαίνει, δεν μας παρασύρει το ρέμα

και στον συναισθηματικό άνθρωπο, η λογική θεωρώ πως δεν παύει να λειτουργεί,
απλώς υποθέτω την αγνοεί, για πολλούς λόγους

εντέλει, τείνω να καταλήξω πως η "καρδιά"* αφήνει χώρο στη λογική,
τις φορές που τα συναισθήματα δεν είναι τόσο ισχυρά***



*και η καρδιά στο μυαλό είναι είπαμε


***ή τόσο υπέρ μας (;;;)