Phorum.com.gr

Το να εγκαταλείπεις τη μάχη είναι το πιο χρήσιμο όπλο. Δε σημαίνει ότι εγκαταλείπεις τον πόλεμο, αλλά τον κερδίζεις μακροπρόθεσμα.
Είναι, ορισμένες φορές, μια πολύ δύσκολη και σοβαρή τακτική. Είναι η πιο κρίσιμη επιλογή.

Αναφέρομαι σε μάχες με ψυχολογικά χαρακτηριστικά. Το έχω βάλει επίτηδες στην ψυχολογία.
Προσωπικά, έχω βάλει χρονικά όρια σε κάθε μάχη. Μπορεί αυτό να είναι ένας πολύ απλός τρόπος να το αντιμετωπίσω αυτό.
Έχω μάθει με προθεσμίες και άλλα χρονικά όρια, που το μυαλό μου δουλεύει πλέον έτσι. Αυτός ο τρόπος διευκολύνει τα πράγματα. Τα βάζω σε κουτάκια.

Για παράδειγμα, η ζωή που ζω τώρα θα συνεχίσει μέχρι να γίνει αφόρητη και να τα παίξω ή, τέλος πάντων, μέχρι το τέλος της εξεταστικής. Τότε θα αναθεωρήσω (αν όχι νωρίτερα).

Γενικά, λειτουργώ σαν αλγόριθμος και αυτό μου έχει δώσει πολλά.

Γενιά της Αμαρτίας έγραψε: ↑

30 Μαρ 2025, 21:04

Το να εγκαταλείπεις τη μάχη είναι το πιο χρήσιμο όπλο. Δε σημαίνει ότι εγκαταλείπεις τον πόλεμο, αλλά τον κερδίζεις μακροπρόθεσμα.
Είναι, ορισμένες φορές, μια πολύ δύσκολη και σοβαρή τακτική. Είναι η πιο κρίσιμη επιλογή.

Αναφέρομαι σε μάχες με ψυχολογικά χαρακτηριστικά. Το έχω βάλει επίτηδες στην ψυχολογία.
Προσωπικά, έχω βάλει χρονικά όρια σε κάθε μάχη. Μπορεί αυτό να είναι ένας πολύ απλός τρόπος να το αντιμετωπίσω αυτό.
Έχω μάθει με προθεσμίες και άλλα χρονικά όρια, που το μυαλό μου δουλεύει πλέον έτσι. Αυτός ο τρόπος διευκολύνει τα πράγματα. Τα βάζω σε κουτάκια.

Για παράδειγμα, η ζωή που ζω τώρα θα συνεχίσει μέχρι να γίνει αφόρητη και να τα παίξω ή, τέλος πάντων, μέχρι το τέλος της εξεταστικής. Τότε θα αναθεωρήσω (αν όχι νωρίτερα).

Γενικά, λειτουργώ σαν αλγόριθμος και αυτό μου έχει δώσει πολλά.

Η μάχη με τα μύχια σου, δεν τελειώνει ποτέ. Ίσως λίγο καιρό ξαποσταίνει.
Κάθε πρωί, κατσε μπροστά στον καθρέφτη και αποδοκίμαζε, ή επιδοκίμαζε τον εαυτό σου, για όσα σου συμβαίνουν και πως τα διαχειρίστηκες.
Προσωπικά, έχω φτύσει πολλές φορές τον εαυτό μου στα μούτρα και με έκανε καλλίτερο μαλάκα. Αλλά η μαγκιά στην όλη φάση είναι,πως με έκανε και καλλίτερο άνθρωπο.

Δεν ξέρω πόσα είσαι διατεθειμένος να αλλάξεις στην πάρτη σου, όμως μια καλή αρχή είναι, να δεχτείς τη μαλακία που σε δερνει.
Δεν είναι προσωπικός μόνον ο σχολιασμος, αφορά όλους μας ξερωγω.

Ας το πάρουμε από την αρχή.

Εχεις κατάθλιψη. Αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχει μέσα σου κανένας μηχανισμός που να αμβλύνει τα αρνητικά συναισθήματα, πόσο μάλλον να τα σταματήσει.

Αυτό δεν είναι μικρό πράγμα. Για παράδειγμα κάποιος που βρίσκεται σε πένθος γιατί έχει χάσει ένα αγαπημένο πρόσωπο (χτύπα ξύλο, παράδειγμα είναι), μπορεί να πιαστεί από λόγια παρηγοριάς και να αισθανθεί, έστω και για λίγο, κάπως καλύτερα.

Στην κατάθλιψη δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα. Αυτό όμως που μπορεί να γίνει, είναι να βιωθεί ως αυτό που είναι πραγματικά: Ενας ψυχικός πόνος, ή μια ασθένεια που εμποδίζει τις λειτουργίες.

Είσαι αναβλητικός τύπος που αποφεύγει να ζήσει δυσκολίες και χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τις σπουδές; Αφενός δεν είσαι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος που λειτουργεί έτσι, επομένως δε χρειάζεται να το υπεραναλύεις. Θα μπορούσες να είσαι κατσικογάμης, ή κάποιος παράνομος και σε αυτές τις περιπτώσεις, θα εκλογίκευες την κατάθλιψη με βάση αυτά τα δεδομένα. Θα μπορούσες να είσαι ένας δισεκατομμυριούχος και να εκλογικεύεις την κατάθλιψη σκεπτόμενος ότι έκανες μια ατυχή επένδυση που σε εμπόδισε να γίνεις τρισεκατομμυριούχος ή να καταδικάζεις τον εαυτό σου γιατί δε μίλησες καλά την πρώην σύζυγο στο τηλέφωνο.

Σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, ο αναβλητικός τύπος, ο κατσικογάμης, ο παράνομος, ο δισεκατομμυριούχος, ΕΙΝΑΙ οι πραγματικοί "εαυτοί", οι οποίοι είναι άνθρωποι και έχουν ανθρώπινες αδυναμίες. Αλλά αυτοί είναι. Δηλαδή ο αναβλητικός τύπος που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τις σπουδές για να αναβάλει τις δυσκολίες της ζωής, είναι ο πραγματικός σου εαυτός. Αυτό που είσαι τώρα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.

Αν διαλογιστείς με αυτό τον τρόπο και αγαπήσεις τον εαυτό σου με τις αδυναμίες σου, τότε θα βιώσεις τα αρνητικά συναισθήματα της παρούσας φάσης, σαν μια έξωθεν επιρροή που σε εμποδίζει να λειτουργήσεις. π.χ. Δυσκολεύει τις μετακινήσεις, κόβει την όρεξη για φαγητό κλπ. Θα είναι σαν να είσαι απλώς γριπωμένος με 39 πυρετό. Ε, κάποια στιγμή, θα περάσει από μόνο του, ή θα επιταχυνθεί η ανάρρωση με βοήθεια από ειδικό.

AlienWay έγραψε: ↑

04 Απρ 2025, 11:46

Δηλαδή ο αναβλητικός τύπος που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τις σπουδές για να αναβάλει τις δυσκολίες της ζωής, είναι ο πραγματικός σου εαυτός. Αυτό που είσαι τώρα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.

Το σίγουρο είναι ότι η αναβολή δεν είναι μάχη. Είναι ένας τρόπος προσωρινής λιποταξίας απο την πραγματική μάχη.

Συμβαίνει σε όλους κατά περιόδους αλλά καλό είναι να μη θεωρείται ως πόλεμος αλλά ως αυτό που είναι. Ροκάνισμα χρόνου.

ΓΑΛΗ έγραψε: ↑

04 Απρ 2025, 12:29

AlienWay έγραψε: ↑

04 Απρ 2025, 11:46

Δηλαδή ο αναβλητικός τύπος που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τις σπουδές για να αναβάλει τις δυσκολίες της ζωής, είναι ο πραγματικός σου εαυτός. Αυτό που είσαι τώρα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.

Το σίγουρο είναι ότι η αναβολή δεν είναι μάχη. Είναι ένας τρόπος προσωρινής λιποταξίας απο την πραγματική μάχη.

Συμβαίνει σε όλους κατά περιόδους αλλά καλό είναι να μη θεωρείται ως πόλεμος αλλά ως αυτό που είναι. Ροκάνισμα χρόνου.

Αυτό, να τον απασχολήσει όταν η διάθεσή του βελτιωθεί. Τώρα προέχει το να μη δικάζει τον εαυτό του.

AlienWay έγραψε: ↑

04 Απρ 2025, 12:32

ΓΑΛΗ έγραψε: ↑

04 Απρ 2025, 12:29

AlienWay έγραψε: ↑

04 Απρ 2025, 11:46

Δηλαδή ο αναβλητικός τύπος που χρησιμοποιεί ως πρόσχημα τις σπουδές για να αναβάλει τις δυσκολίες της ζωής, είναι ο πραγματικός σου εαυτός. Αυτό που είσαι τώρα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ.

Το σίγουρο είναι ότι η αναβολή δεν είναι μάχη. Είναι ένας τρόπος προσωρινής λιποταξίας απο την πραγματική μάχη.

Συμβαίνει σε όλους κατά περιόδους αλλά καλό είναι να μη θεωρείται ως πόλεμος αλλά ως αυτό που είναι. Ροκάνισμα χρόνου.

Αυτό, να τον απασχολήσει όταν η διάθεσή του βελτιωθεί. Τώρα προέχει το να μη δικάζει τον εαυτό του.

Δεν νομίζω ότι τον δικάζει, ως συνήγορος υπεράσπισης εαυτού λειτουργεί. Κατανοητόν αλλά μέχρι εκεί.