Γιατί ο κόσμος κατάντησε βαρετός δίχως νόημα

[βοθρατζης]

Ενω το να είσαι σύο καφενείο του χωριού και να ζεις μέσα απί τις καφενοβιες συζητήσεις απλών αγραμμάτων χωρικών ...

ε ; και σε τι διαφέρει από το να είσαι σε ένα φορουμ και να ξεροσταλιάζεις μην σου μιλήσει καμιά γυναικοπερσόνα;
θα μου πεις άμα είσαι ψυχάκι και στην πραγματική ζωή δεν σου μιλάνε αλλά σε φτύνουν , μόνο αυτή τη διέξοδο έχεις

..σε πολλά θέματα διαφέρει
πχ
Εδώ μέσα βρίσκεις περισσότερους ενδιαφεροντες συνομιλητές απο οτι στο καφενείο του χωριού σου
Δεν κινδυνεύεις να παίξεις ξύλο με τον φαφλατα του καφενείου που θύμωσε που του αμφισβητησες τον αγαπημένο του πολιτικο ηγέτη

δεν θα διαφωνήσω, όλες οι ψυχές έχουν αξία, ακόμα και οι άρρωστες

[ΓΑΛΗ]

Έχω βαρεθεί τόσο πολύ (και όχι μόνο αυτό) εξαιτίας της δουλειάς σε ΔΕΚΟ, η οποία δεν μου αποφέρει, ούτε μου είχε αποφέρει ποτέ το απαραίτητο χρήμα για να ζήσω καλά στον ελεύθερο χρόνο μου, που περιμένω πως και πως απάντηση από γερμανικό ινστιτούτο για να κάνω διδακτορικό στην θεωρητική φυσική. Ποιος πάει εθελοντικά για κάτι τέτοιο;
Πέρασα χημειοθεραπεία και τελείωσα στα τέλη Φεβρουαρίου. Ακόμη και σε αυτό το χρονικό διάστημα (κενός και επίπονος χρόνος) υπέστην μια αφύπνιση θα έλεγα. Σαν να μου εξήγησε κάποιος με δόσεις, να αυτά και αυτά έγιναν, δεν είναι όπως τα ακούς ή τα ξέρεις. Κάτι που εμένα και τους δικούς μου μας δικαιώνει, αλλά θα αποκάλυπτε ένα τοπίο που δεν το βάζει ο νους ενός ηθικού ανθρώπου. Ίσως είναι απλά παρενέργεια των φαρμάκων, ίσως είναι οι δρόμοι του Κυρίου για να έλθει σε επαφή με τους ανθρώπους που βρέθηκαν κοντά στον θάνατο.

Ειλικρινά σου εύχομαι το καλύτερο για την επίτευξη αυτού που θέλεις.

Κι εσύ μας έχεις εξηγήσει κάποια πράγματα με δόσεις, με μια φυσικότητα που μου φαίνεται σχεδόν αδιανόητη.

Να' σαι καλά κορίτσι μου.

[Antares]

Είναι όντως βαρετό το να είσαι δημόσιος υπάλληλος με σταθερό εισόδημα !!!

Εγώ που ειμαι απόστρατος συνταξιούχος ..τι να πω;

Αν μου έστελναν 1000-1100 καθαρά σπίτι δεν θα έλεγα όχι. Με πλήρη ιατροφαρμακευτική κάλυψη και εισφορές για σύνταξη.

Δεν θα ηταν βαρετα ;

Τι λες τώρα; Θα έκανα και μια μαύρη δουλειά λίγων ωρών, ίσως διδασκαλία και θα ήμουν μια χαρά. Ίσως να έκανα μεταπτυχιακό στην Αθήνα ή το εξωτερικό (με παρουσία). Το ίδιο είναι με τις 10 ώρες καθημερινά στις συγκοινωνίες της Αθήνας και στο τρελοκομείο του γραφείου;

Ειλικρινά σου εύχομαι το καλύτερο για την επίτευξη αυτού που θέλεις.

Κι εσύ μας έχεις εξηγήσει κάποια πράγματα με δόσεις, με μια φυσικότητα που μου φαίνεται σχεδόν αδιανόητη.

Να' σαι καλά κορίτσι μου.

Ευχαριστώ. Υγεία και σε σένα.

[Sid Vicious]

Χαζομάρες λέει, δεν χάθηκε η μαγεία και η γοητεία των πραγμάτων, αυτός ο ίδιος απλά την έχασε. Ο κόσμος συνεχίζει να είναι συναρπαστικός.

Ε, αν ψάχνεις τη μαγεία στη συνταγογράφηση, έτσι γίνεται.

Ε ναι ακριβώς και μετά γκρινιάζουν και το πάνε γύρω γύρω και τους φταίνε χίλια δυο άσχετα

[Athina__P]

Είχα συγγενείς και στο χωριό και στην πόλη. Όσο πρόλαβα, η σκληρότητα της ζωής τους ήταν γιατί πράγματι, το καλοκαίρι έβγαιναν με ντάλα ήλιο και να κάνεις οτιδήποτε κάτω από τον ήλιο είναι εξαντλητικό. Αντίστοιχα ήταν και η ζωή στην πόλη πριν τα αιρκοντίσιον! Για αυτό θεοποιήθηκε ίσως αυτός που λόγω σπουδών μέσου ή οτιδήποτε, καθόταν σε ένα γραφείο και πάταγε σφραγίδες! Μπορεί να είχαν διαφορά και στα εισοδήματα. Αλλά ως ζωή, δεν τη ζηλεύω, προσωπικά. Μετά όταν έρθει η πίεση, τα αυχενικά, κλπ, πάνε οι χαρτογιακάδες στα γυμναστήρια να σηκώνουν κομματάκια μετάλλου να αντιγράψουν κάτι που το σώμα τους είναι πλασμένο να κάνει μέσα από τη δουλειά. Δεν μπορείς να κάνεις με τις ώρες γυμναστήριο, θα τρελαθείς. Ενώ δουλίτσα στον αγρό, την κάνω ευχάριστα, αν δεν έχει ζέστη.

Τότε γιατί μας έλεγαν "πέρνα πανεπιστήμιο"; Με την ίδια λογική σήμερα θα πρεπε να λένε "πήγαινε να μαζέψεις φράουλες στην Ηλεία, να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο".

Πάντως, πράγματι ο επίγειος παράδεισος των ευαγγελιστών της προόδου δεν ήρθε ποτέ, όμως και η άκρατη ρομαντικοποίηση των παλαιότερων εποχών μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της νοσταλγίας δεν αποτελεί αντικειμενική κρίση.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ουσία του ανθρώπινου ψυχισμού μπορεί να συμπυκνωθεί στο δίπολο ευτυχίας vs δυστυχίας.

Είναι αρκετοί παράγοντες που παίζουν ρόλο ώστε να καταλήξει κάποιος να πει ότι η ζωή σε ένα γραφείο είναι προτιμότερη από τη ζωή σε έναν αγρό. Μάνι μάνι μιλάμε για ένα παρελθόν, και αναλόγως το πόσο απώτερο ήταν, η ζωή η αγροτική ήταν διαφορετική από μόνη της. Παλιά παλιά κάναν τις δουλειές ομαδικά, τώρα αυτό δεν είναι αποτελεσματικό. Οπότε καταλήγει, αν θες να το δεις ως επάγγελμα, να είναι πιο μοναχικό την ώρα της δουλειάς πάντα, ακόμα και από το να πατάς σφραγίδες. Εγώ το βλέπω σαν χόμπι και το ασκώ με την παλιά έννοια. Θα πάω εκεί που θα βρω παρέα

Επίσης, ένα κριτήριο είναι τα εισοδήματα, άλλο είναι αν έχεις ζώα που μπορεί να σε δεσμεύουν με πιο εντατικό τρόπο σε σχέση με την απλή καλλιέργεια. Οτιδήποτε από αυτά μπορεί να μετράει στη ζυγαριά. Δεν είπα κάπου ότι συνολικά αυτός που λέει στα παιδιά του δεν έχει δίκιο, είπα ότι ο τρόπος που περνάς τις μέρες σου μπορεί να είναι καλύτερος από το να πιάνεις μια καρέκλα, να πρέπει να σηκώνεσαι και να μπαίνεις σε ένα μετρό, να μη μπορείς να αράξεις μια μέρα αν θες ή αν βρέχει, να πρέπει να πάρεις άδεια Αύγουστο ασχέτως αν θες να ξεκουραστείς Μάρτιο, τέτοια πράγματα, που αν τα κάνεις χρόνια επιβαρύνουν και αυτά.

[Αγις]

Είχα συγγενείς και στο χωριό και στην πόλη. Όσο πρόλαβα, η σκληρότητα της ζωής τους ήταν γιατί πράγματι, το καλοκαίρι έβγαιναν με ντάλα ήλιο και να κάνεις οτιδήποτε κάτω από τον ήλιο είναι εξαντλητικό. Αντίστοιχα ήταν και η ζωή στην πόλη πριν τα αιρκοντίσιον! Για αυτό θεοποιήθηκε ίσως αυτός που λόγω σπουδών μέσου ή οτιδήποτε, καθόταν σε ένα γραφείο και πάταγε σφραγίδες! Μπορεί να είχαν διαφορά και στα εισοδήματα. Αλλά ως ζωή, δεν τη ζηλεύω, προσωπικά. Μετά όταν έρθει η πίεση, τα αυχενικά, κλπ, πάνε οι χαρτογιακάδες στα γυμναστήρια να σηκώνουν κομματάκια μετάλλου να αντιγράψουν κάτι που το σώμα τους είναι πλασμένο να κάνει μέσα από τη δουλειά. Δεν μπορείς να κάνεις με τις ώρες γυμναστήριο, θα τρελαθείς. Ενώ δουλίτσα στον αγρό, την κάνω ευχάριστα, αν δεν έχει ζέστη.

Τότε γιατί μας έλεγαν "πέρνα πανεπιστήμιο"; Με την ίδια λογική σήμερα θα πρεπε να λένε "πήγαινε να μαζέψεις φράουλες στην Ηλεία, να έχεις το κεφάλι σου ήσυχο".

Πάντως, πράγματι ο επίγειος παράδεισος των ευαγγελιστών της προόδου δεν ήρθε ποτέ, όμως και η άκρατη ρομαντικοποίηση των παλαιότερων εποχών μέσα από τον παραμορφωτικό φακό της νοσταλγίας δεν αποτελεί αντικειμενική κρίση.
Πιστεύω ακράδαντα ότι ουσία του ανθρώπινου ψυχισμού μπορεί να συμπυκνωθεί στο δίπολο ευτυχίας vs δυστυχίας.

Είναι αρκετοί παράγοντες που παίζουν ρόλο ώστε να καταλήξει κάποιος να πει ότι η ζωή σε ένα γραφείο είναι προτιμότερη από τη ζωή σε έναν αγρό. Μάνι μάνι μιλάμε για ένα παρελθόν, και αναλόγως το πόσο απώτερο ήταν, η ζωή η αγροτική ήταν διαφορετική από μόνη της. Παλιά παλιά κάναν τις δουλειές ομαδικά, τώρα αυτό δεν είναι αποτελεσματικό. Οπότε καταλήγει, αν θες να το δεις ως επάγγελμα, να είναι πιο μοναχικό την ώρα της δουλειάς πάντα, ακόμα και από το να πατάς σφραγίδες. Εγώ το βλέπω σαν χόμπι και το ασκώ με την παλιά έννοια. Θα πάω εκεί που θα βρω παρέα

Επίσης, ένα κριτήριο είναι τα εισοδήματα, άλλο είναι αν έχεις ζώα που μπορεί να σε δεσμεύουν με πιο εντατικό τρόπο σε σχέση με την απλή καλλιέργεια. Οτιδήποτε από αυτά μπορεί να μετράει στη ζυγαριά. Δεν είπα κάπου ότι συνολικά αυτός που λέει στα παιδιά του δεν έχει δίκιο, είπα ότι ο τρόπος που περνάς τις μέρες σου μπορεί να είναι καλύτερος από το να πιάνεις μια καρέκλα, να πρέπει να σηκώνεσαι και να μπαίνεις σε ένα μετρό, να μη μπορείς να αράξεις μια μέρα αν θες ή αν βρέχει, να πρέπει να πάρεις άδεια Αύγουστο ασχέτως αν θες να ξεκουραστείς Μάρτιο, τέτοια πράγματα, που αν τα κάνεις χρόνια επιβαρύνουν και αυτά.

Τωρα που σφιξανε τα γαλατα τα θυμηθηκατε ;
Κανενα ελεος - στο γραφειο να πηζετε και να ψωμολυσατε Μαρηκλαιροαντουανετες

[Antares]

Όταν πρωτάκουσα ότι στην Ελλάδα προτιμούν πολλοί την δουλειά γραφείου, τραβούσα τα μαλλιά μου. Στην Γερμανία είναι πολύ μισητή δουλειά, ήταν δηλαδή, από τότε που ζούσα εκεί. Δηλαδή υπάλληλος σε τράπεζα, σε υπηρεσία. Παρόλο που πληρώνεται αρκετά καλά και πολύ περισσότερο στον ιδιωτικό τομέα, αλλά αρκετά πιο κάτω από άλλα επαγγέλματα. Δεν εννοώ manager ή κάποια θέση που έχει ταξίδια κλπ.
Τώρα βέβαια αν πας στο γραφείο 4 ώρες, πληρώνεσαι για παραπάνω από 8 και τις 4 δουλεύεις για 20 λεπτά, καλά είναι, αλλά δεν έχουν όλοι οι ΔΥ αυτό το προνόμιο, γιατί για τους ιδιωτικούς δεν παίζει.
Πάντως είχα έναν συνάδελφο που αν και έδινε το παρόν στις 7, έφευγε ενδιάμεσα για 4,5 ώρες και ξαναέδινε το παρόν στις 3, τελικά βαρέθηκε και βγήκε έξω για τεχνίτης.

[Northern Spirit]

H ζωη παντα ειναι βαρετη αν δεν εχεις στοχο η σκοπο...Και αυτα τα θετεις εσυ για τον εαυτο σου..Οσοι λενε οτι η ζωη δεν εχει νοημα ειναι επειδη δεν εχουνε καμια επιδιωξη..

[Nito]

Είναι αρκετοί παράγοντες που παίζουν ρόλο ώστε να καταλήξει κάποιος να πει ότι η ζωή σε ένα γραφείο είναι προτιμότερη από τη ζωή σε έναν αγρό. Μάνι μάνι μιλάμε για ένα παρελθόν, και αναλόγως το πόσο απώτερο ήταν, η ζωή η αγροτική ήταν διαφορετική από μόνη της. Παλιά παλιά κάναν τις δουλειές ομαδικά, τώρα αυτό δεν είναι αποτελεσματικό. Οπότε καταλήγει, αν θες να το δεις ως επάγγελμα, να είναι πιο μοναχικό την ώρα της δουλειάς πάντα, ακόμα και από το να πατάς σφραγίδες. Εγώ το βλέπω σαν χόμπι και το ασκώ με την παλιά έννοια. Θα πάω εκεί που θα βρω παρέα

Επίσης, ένα κριτήριο είναι τα εισοδήματα, άλλο είναι αν έχεις ζώα που μπορεί να σε δεσμεύουν με πιο εντατικό τρόπο σε σχέση με την απλή καλλιέργεια. Οτιδήποτε από αυτά μπορεί να μετράει στη ζυγαριά. Δεν είπα κάπου ότι συνολικά αυτός που λέει στα παιδιά του δεν έχει δίκιο, είπα ότι ο τρόπος που περνάς τις μέρες σου μπορεί να είναι καλύτερος από το να πιάνεις μια καρέκλα, να πρέπει να σηκώνεσαι και να μπαίνεις σε ένα μετρό, να μη μπορείς να αράξεις μια μέρα αν θες ή αν βρέχει, να πρέπει να πάρεις άδεια Αύγουστο ασχέτως αν θες να ξεκουραστείς Μάρτιο, τέτοια πράγματα, που αν τα κάνεις χρόνια επιβαρύνουν και αυτά.

Η χρυσή τομή λοιπόν είναι τα κηποπροάστια. Κέντρο απόκεντρο.

[Athina__P]

Είναι αρκετοί παράγοντες που παίζουν ρόλο ώστε να καταλήξει κάποιος να πει ότι η ζωή σε ένα γραφείο είναι προτιμότερη από τη ζωή σε έναν αγρό. Μάνι μάνι μιλάμε για ένα παρελθόν, και αναλόγως το πόσο απώτερο ήταν, η ζωή η αγροτική ήταν διαφορετική από μόνη της. Παλιά παλιά κάναν τις δουλειές ομαδικά, τώρα αυτό δεν είναι αποτελεσματικό. Οπότε καταλήγει, αν θες να το δεις ως επάγγελμα, να είναι πιο μοναχικό την ώρα της δουλειάς πάντα, ακόμα και από το να πατάς σφραγίδες. Εγώ το βλέπω σαν χόμπι και το ασκώ με την παλιά έννοια. Θα πάω εκεί που θα βρω παρέα

Επίσης, ένα κριτήριο είναι τα εισοδήματα, άλλο είναι αν έχεις ζώα που μπορεί να σε δεσμεύουν με πιο εντατικό τρόπο σε σχέση με την απλή καλλιέργεια. Οτιδήποτε από αυτά μπορεί να μετράει στη ζυγαριά. Δεν είπα κάπου ότι συνολικά αυτός που λέει στα παιδιά του δεν έχει δίκιο, είπα ότι ο τρόπος που περνάς τις μέρες σου μπορεί να είναι καλύτερος από το να πιάνεις μια καρέκλα, να πρέπει να σηκώνεσαι και να μπαίνεις σε ένα μετρό, να μη μπορείς να αράξεις μια μέρα αν θες ή αν βρέχει, να πρέπει να πάρεις άδεια Αύγουστο ασχέτως αν θες να ξεκουραστείς Μάρτιο, τέτοια πράγματα, που αν τα κάνεις χρόνια επιβαρύνουν και αυτά.

Η χρυσή τομή λοιπόν είναι τα κηποπροάστια. Κέντρο απόκεντρο.

Μπα, ούτε και αυτο είναι απόλυτο. Η αγαπημένη μου περιοχή στην Αθήνα σήμερα παραμένει η Νέα Σμύρνη γιατί περπατάς έξω και βλέπεις κόσμο, αυτό που λέμε "μαγαζιά, ζωή". Και μου αρέσει που έχει όλες τις ηλικίες.

Και αυτό που λες δεν είναι άσχημο, μόνο που έτσι όπως είναι σήμερα αυτές οι περιοχές είναι μακριά σχετικά από άλλες που έχουν "ζωή". Δεν ξέρω και εγώ τι θέλω, ίσως αλλάζουν τα θέλω ανάλογα με τη φάση που είναι κανείς. Σε μέρη που τώρα μου φαίνονται ονειρεμένα, άλλοι τα βαριούνται λιγάκι, ειδικά η νεολαία και ψάχνουν κάτι άλλο.

Αυτό που επηρεάζει τον ψυχισμό και τη διάθεση είναι μέρη που είναι παρατημένα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Για λίγο, για χαβαλέ είναι καλά, αλλά υπάρχουν δυσκολίες διάφορες στο να ζει κανείς εκεί.

[ΓΑΛΗ]

Μπα, ούτε και αυτο είναι απόλυτο. Η αγαπημένη μου περιοχή στην Αθήνα σήμερα παραμένει η Νέα Σμύρνη γιατί περπατάς έξω και βλέπεις κόσμο, αυτό που λέμε "μαγαζιά, ζωή".

Εμένα μου αρέσει για τον ακριβώς αντίθετο λόγο.
Επειδή έχει πολλές γειτονιές που μπορείς να περπατάς χωρίς να πέφτεις συνέχεια σε κόσμο.
Μ' αρέσουν οι ήσυχοι και όχι οι "ζωντανοί" της δρόμοι.
Και οι περισσότεροι είναι έτσι. Βαβούρα (επιθυμητή ή μη) έχει μόνον στο κέντρο.

[Nito]

Μπα, ούτε και αυτο είναι απόλυτο. Η αγαπημένη μου περιοχή στην Αθήνα σήμερα παραμένει η Νέα Σμύρνη γιατί περπατάς έξω και βλέπεις κόσμο, αυτό που λέμε "μαγαζιά, ζωή". Και μου αρέσει που έχει όλες τις ηλικίες.

Και αυτό που λες δεν είναι άσχημο, μόνο που έτσι όπως είναι σήμερα αυτές οι περιοχές είναι μακριά σχετικά από άλλες που έχουν "ζωή". Δεν ξέρω και εγώ τι θέλω, ίσως αλλάζουν τα θέλω ανάλογα με τη φάση που είναι κανείς. Σε μέρη που τώρα μου φαίνονται ονειρεμένα, άλλοι τα βαριούνται λιγάκι, ειδικά η νεολαία και ψάχνουν κάτι άλλο.

Αυτό που επηρεάζει τον ψυχισμό και τη διάθεση είναι μέρη που είναι παρατημένα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Για λίγο, για χαβαλέ είναι καλά, αλλά υπάρχουν δυσκολίες διάφορες στο να ζει κανείς εκεί.

Στη ΝΣμύρνη μεγάλωσα! Τώρα πραγματικά, όποτε περνάω από κει πιάνεται η ψυχή μου από τα εφταόροφα εκτρώματα στη Βυζαντίου και το μποτιλιάρισμα μέχρι τα μεσάνυχτα στην Ομήρου. Πως έγινε έτσι, ρε γμτ. Σαν μια πιο in Καλλιθέα. Και οι πιθανότητες να παρκάρεις (χωρίς να πληρώσεις) αγγίζουν το μηδέν.
Φυσικά, η πλατεία αξίζει.

[Athina__P]

Τώρα πραγματικά, όποτε περνάω από κει πιάνεται η ψυχή μου ....

Εμένα πιάνεται η ψυχή που που έφυγα για το κέντρο - απόκεντρο με το πράσινο που το μόνο που έχουν να κάνουν οι άνθρωποι είναι να περπατάνε άσκοπα στις γειτονιές και στις ρούγες τους 2-3 μήνες το χρόνο που το επιτρέπει ο καιρός, καλή ώρα τώρα! Ούτε καν μιλάνε ο ένας στον άλλον! Εντάξει, αν το παλέψεις πολύ, ΜΠΟΡΕΙ να έχεις να μιλήσεις με μερικούς, αλλά και πάλι. Δεν υπάρχουν μέρη συνάντησης και δεν έχει ο καθένας τη δυνατότητα να ανοίξει το σπίτι του, ειδικά τις καθημερινές.

Αλλά και η Ν. Σμύρνη έχει θύλακες που είναι ευχάριστη, κυρίως γύρω από την πλατεία που έγινε πεζόδρομος. Δεν είναι όλη έτσι βέβαια και σε αρκετά σημεία έχει κορεστεί από αυτοκίνητα. Όταν πηγαίνουμε χρησιμοποιούμε το δημοτικό πάρκινγκ ή έχουμε ένα μέρος που είναι εύκολο σχετικά για παρκινγκ, κυρίως όμως το δημοτικό πάρκινγκ.

Και η Νέα Σμύρνη έχει κάτι πολύ προχώ στο πράσινό της τώρα τελευταία! Σαν να έχεις πάρει το Βιντάλ Σασούν να σου κάνει ντιζαϊνάτες κουπ στο πράσινο. Πολυ εντυπωσιακό! Αυτό που κάναν βέβαια στην Ομήρου, δεν δειχνει να άξιζε όλη αυτή τη φασαρία. Δεν βάλαν έστω δέντρα με γρήγορη ανάπτυξη, από όσο φαίνεται.

[Antares]

Στη Ν. Σμύρνη μένω από το 2015. Όχι στο κέντρο. Γενικά προτιμώ μέρη με λιγότερη βαβούρα, αλλά για περιοχή κοντά στο κέντρο της Αθήνας είναι πολύ καλή. Παρόλο που πρέπει να έχει οικοδομηθεί πολύ από παλιά, ερχόμενη από το κέντρο όπου δουλεύω, ηρεμώ μπαίνοντας στην περιοχή.

[Nito]

Είναι θέμα συνήθειας τελικά. Όταν πρωτοπήγα στα βόρεια (σε νορμάλ περιοχή, όχι πχ Ψυχικό κτλ), νόμιζα ότι δε θα μπορούσα να μείνω για πάνω από ένα μήνα. Το πλησιέστερο περίπτερο/ψιλικατζίδικο ήταν στα 500 μέτρα και για να πάω στο φούρνο για ψωμί έπρεπε να πάρω αυτοκίνητο.
Τώρα δε θα μπορούσα να επιστρέψω κάτω. Τρελαίνομαι και μόνο στη σκέψη.

Αναφορικά με την αποξένωση...παντού έτσι είναι, δεν σχετίζεται με την πυκνότητα πληθυσμού. Οι γειτονιές έχουν εξαφανιστεί προ πολλού.