Re: Γιατί ο κόσμος κατάντησε βαρετός δίχως νόημα
Δημοσιεύτηκε: 07 Μαρ 2019, 17:38
Πάντα ήτανε.Γιατί ο κόσμος κατάντησε βαρετός δίχως νόημα
Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους!
https://www.phorum.com.gr/
Πάντα ήτανε.Γιατί ο κόσμος κατάντησε βαρετός δίχως νόημα
Και στην Αθήνα υπάρχουν περιοχές, που όμως παραδόξων θεωρούνται "κακές" (Αγία Βαρβάρα προς το νεκροταφείο, τα Νταμαράκια στο Αιγάλεω, ίσως και η Παλιά Κοκκινιά), που με τις μονοκατοικίες/διπλοκατοικίες δημιουργούν αισθητική γειτονιάς.
Ειναι συνδυασμός δόμησης και κατοίκων. Στις νέες γειτονιές, δεν υπάρχει η αύρα της γειτονιάς, γιατί με τα νέα ήθη που επικρατούν και όχι μόνο στην Αθήνα αλλά στον κόσμο, ο κόσμος δεν ανοίγεται ιδιαίτερα στο γείτονά του. Δεν προλαβαίνεις να δημιουργήσεις σχέσεις. Μια κατηγορία ανθρώπων που γνωρίζονται κάπως, είναι οι λίγες μη εργαζόμενες μητέρες που υπάρχουν, εφόσον γνωριστουν με άλλες μανούλες με αφορμή το σχολείο.Nito έγραψε: ↑07 Μαρ 2019, 17:51Και στην Αθήνα υπάρχουν περιοχές, που όμως παραδόξων θεωρούνται "κακές" (Αγία Βαρβάρα προς το νεκροταφείο, τα Νταμαράκια στο Αιγάλεω, ίσως και η Παλιά Κοκκινιά), που με τις μονοκατοικίες/διπλοκατοικίες δημιουργούν αισθητική γειτονιάς.
Στο Φάληρο είχε παραθαλάσσια εξοχικά. Ζαχαροπλαστεία και κέντρα διασκέδασης άρχισαν να γίνονται όταν έγινε μόδα το θαλάσσιο μπάνιο. Όσοι ήθελαν βουνό έχτιζαν στην Κηφισιά, Κυψέλη, Άνω Πατήσια. Ουσιαστικά, πρώτα έγινε η Ν. Σμύρνη αστική περιοχή από Σμυρνιούς (τι άλλο;) και μετά το Π. Φάληρο από Πολίτες μετά το '55. Αυτοί άρχισαν να κάνουν εξοχικά πιο μακριά, πχ. Γλυφάδα και κάπως έτσι συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος.
Εγώ νομίζω ότι συνθήκες γειτονιάς δημιουργούνται όταν κάποιος ζει τη γειτονιά του. Και δεν είναι θέμα εργαζόμενων μητέρων ή όχι αλλά η καθημερινή ή έστω συχνή οπτική επαφή με ανθρώπους που συναντιούνται τυχαία στους ίδιους χώρους. Εννοώ ότι μπορείς να πεις μια καλημέρα και να πιάσεις κουβέντα για ψιλοπράγματα ακόμη και στο φούρνο, στο μίνι μάρκετ, στη βόλτα με το σκύλο που ανέφερε ο Ασέβαστος κλπ με τη χαλαρότητα που δεν θα το έκανες σε μια άλλη περιοχή. Το ίδιο ισχύει και για τους γείτονες είτε ζουν σε πολυκατοικία είτε όχι. Και φυσικά αυτό ισχύει και για τη "γειτονιά" του εργασιακού χώρου ακόμη κι αν είναι χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι σου.Athina__P έγραψε: ↑08 Μαρ 2019, 07:55Ειναι συνδυασμός δόμησης και κατοίκων. Στις νέες γειτονιές, δεν υπάρχει η αύρα της γειτονιάς, γιατί με τα νέα ήθη που επικρατούν και όχι μόνο στην Αθήνα αλλά στον κόσμο, ο κόσμος δεν ανοίγεται ιδιαίτερα στο γείτονά του. Δεν προλαβαίνεις να δημιουργήσεις σχέσεις. Μια κατηγορία ανθρώπων που γνωρίζονται κάπως, είναι οι λίγες μη εργαζόμενες μητέρες που υπάρχουν, εφόσον γνωριστουν με άλλες μανούλες με αφορμή το σχολείο.
Kοντά στην στάση του τραμ Ευαγγελική σχολή, σύνορα με Π. Φάληρο. Εκείνο που δεν αντέχω με τίποτα είναι να πηγαίνω για δουλειά στο κέντρο, Ομόνοια. Αυτό δεν με έχει αφήσει να χαρώ την περιοχή που μένω, είναι σαν να ζω σε δύο διαφορετικές πόλεις μέσα στην ημέρα, με την Αθήνα να έχει την μερίδα του λέοντος. Μπορείς να περπατήσεις, μπορείς να πας στα μαγαζιά, μπορείς να βγεις στη θάλασσα και να κάνεις βόλτα, είναι καθαρά, οι πολυκατοικίες δεν είναι άθλιες, έχει εστίες με πράσινο, μακάρι να μην οικοδομηθεί περισσότερο ή έστω να είναι μια οικοδόμηση με σχέδιο. Την διάλεξα την περιοχή για να μείνω και μ' αρέσει. Όταν κάτι το διαλέγουμε μόνοι μας δεν γκρινιάζουμε.ΓΑΛΗ έγραψε: ↑08 Μαρ 2019, 09:13Στο Φάληρο είχε παραθαλάσσια εξοχικά. Ζαχαροπλαστεία και κέντρα διασκέδασης άρχισαν να γίνονται όταν έγινε μόδα το θαλάσσιο μπάνιο. Όσοι ήθελαν βουνό έχτιζαν στην Κηφισιά, Κυψέλη, Άνω Πατήσια. Ουσιαστικά, πρώτα έγινε η Ν. Σμύρνη αστική περιοχή από Σμυρνιούς (τι άλλο;) και μετά το Π. Φάληρο από Πολίτες μετά το '55. Αυτοί άρχισαν να κάνουν εξοχικά πιο μακριά, πχ. Γλυφάδα και κάπως έτσι συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος.
Σε ποια περιοχή της Νέας Σμύρνης μένεις; Μην γράψεις δρόμο αλλά κάτι άλλο ενδεικτικό που είναι κοντά.
Ναι, είναι ήσυχα εκεί. Εδώ που τα λέμε, στα 30 μέτρα από κάθε κεντρικό/εμπορικό δρόμο της, παντού ήσυχα είναι.Antares έγραψε: ↑08 Μαρ 2019, 12:13Kοντά στην στάση του τραμ Ευαγγελική σχολή, σύνορα με Π. Φάληρο. Εκείνο που δεν αντέχω με τίποτα είναι να πηγαίνω για δουλειά στο κέντρο, Ομόνοια. Αυτό δεν με έχει αφήσει να χαρώ την περιοχή που μένω, είναι σαν να ζω σε δύο διαφορετικές πόλεις μέσα στην ημέρα, με την Αθήνα να έχει την μερίδα του λέοντος. Μπορείς να περπατήσεις, μπορείς να πας στα μαγαζιά, μπορείς να βγεις στη θάλασσα και να κάνεις βόλτα, είναι καθαρά, οι πολυκατοικίες δεν είναι άθλιες, έχει εστίες με πράσινο, μακάρι να μην οικοδομηθεί περισσότερο ή έστω να είναι μια οικοδόμηση με σχέδιο. Την διάλεξα την περιοχή για να μείνω και μ' αρέσει. Όταν κάτι το διαλέγουμε μόνοι μας δεν γκρινιάζουμε.ΓΑΛΗ έγραψε: ↑08 Μαρ 2019, 09:13Στο Φάληρο είχε παραθαλάσσια εξοχικά. Ζαχαροπλαστεία και κέντρα διασκέδασης άρχισαν να γίνονται όταν έγινε μόδα το θαλάσσιο μπάνιο. Όσοι ήθελαν βουνό έχτιζαν στην Κηφισιά, Κυψέλη, Άνω Πατήσια. Ουσιαστικά, πρώτα έγινε η Ν. Σμύρνη αστική περιοχή από Σμυρνιούς (τι άλλο;) και μετά το Π. Φάληρο από Πολίτες μετά το '55. Αυτοί άρχισαν να κάνουν εξοχικά πιο μακριά, πχ. Γλυφάδα και κάπως έτσι συνεχίζεται μέχρι σήμερα σε όλες τις πόλεις της Ελλάδος.
Σε ποια περιοχή της Νέας Σμύρνης μένεις; Μην γράψεις δρόμο αλλά κάτι άλλο ενδεικτικό που είναι κοντά.
Νομίζω ότι οι άνθρωποι που αισθάνονται έτσι ακροβατούν επάνω σε ένα δίκοπο μαχαίρι:
stavmanr έγραψε: ↑14 Μαρ 2019, 13:43Νομίζω ότι οι άνθρωποι που αισθάνονται έτσι ακροβατούν επάνω σε ένα δίκοπο μαχαίρι:
- από τη μία έχουν την καθιερωμένη αντίληψη ότι είναι γρανάζια ενός κοσμικού μηχανισμού
- από την άλλη έχουν μία άλλη καθιερωμένη αντίληψη ότι πρέπει να λειτουργούν ως γρανάζια ενός κοινωνικού μηχανισμού
Η παγίδευση έρχεται να κλείσει με τη μοιρολατρία του θανάτου, η οποία προσφέρει άπειρη δυνατότητα μαζοχισμού επάνω στην έννοια της ματαιότητας της ύπαρξης.
Μέχρι ενός σημείου. Ο κόσμος όμως πράγματι έχει αλλάξει. Θεωρητικά πάντα, δίνει πιο πολλές δυνατότητες για επικοινωνία, δημιουργικότητα... Πρακτικά μπορεί και να έχει κλέψει ευκαιρίες για επικοινωνία. Δεν βλέπεις πολλές πολλές παρέες έξω μαζί στις ηλικίες που συζητάμε. Οι λόγοι είναι διάφοροι. Και δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Αυτό φυσικά και δεν ήταν πάντα έτσι. Μάλιστα ήταν πάντα πολυ αλλιώς!
Χρειάζεται και αυτό.Airman68 έγραψε: ↑14 Μαρ 2019, 14:56Όπως ανέφερε ήδη κάποιος προηγουμένως, όσο μεγαλώνουμε αλλάζει η οπτική μας και το πώς αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο και κατά συνέπεια το πόσο μας συνεπαίρνει ή όχι.
Πιστεύω ότι χρειάζεται κάποιος να έχει την ικανότητα να κάνει "log off" από την καθημερινή ρουτίνα και βλέπει παραέξω.
Προσωπικά, εξακολουθώ να μαγεύομαι από τα πιο ασήμαντα πράγματα, όπως ένα βότσαλο στην παραλία, ένα πουλί πάνω στο δέντρο ή τις γκριμάτσες που κάνουν οι κόρες μου όταν βγάζουν σέλφις...
Athina__P έγραψε: ↑17 Μαρ 2019, 22:44Μέχρι ενός σημείου. Ο κόσμος όμως πράγματι έχει αλλάξει. Θεωρητικά πάντα, δίνει πιο πολλές δυνατότητες για επικοινωνία, δημιουργικότητα... Πρακτικά μπορεί και να έχει κλέψει ευκαιρίες για επικοινωνία. Δεν βλέπεις πολλές πολλές παρέες έξω μαζί στις ηλικίες που συζητάμε. Οι λόγοι είναι διάφοροι. Και δεν συμβαίνει μόνο στην Ελλάδα. Αυτό φυσικά και δεν ήταν πάντα έτσι. Μάλιστα ήταν πάντα πολυ αλλιώς!