Κριση πανικου

[Μηχανικός]

Κρίση (δικαιολογημένου) πανικού έπαθα μόνο μιά φορά προ δεκαετίας περίπου.
Χαζοϋπνοβατούσα από πιτσιρικάς χωρίς φυσικά να υπάρχει κανένα πρόβλημα μ`αυτό.
Αλλά όταν ξυπνάς με το σώβρακο στην είσοδο της πολυκατοικίας γύρω στις 4 τα ξημερώματα,υπάρχει πρόβλημα.
Κυριολεκτικά αυτό που λένε "άδειασα",δεν είχα έλεγχο και αίσθηση του σώματός μου.Μόνο τον κρύο ιδρώτα ένοιωθα.
Δεν ξέρω πόσο διήρκεσε αυτό,αλλά μόλις κατάφερα και ανέβηκα πάνω το δεύτερο κατραπακιούτ.Είχα κλείσει και την πόρτα του διαμερίσματος.
Μόνος έμενα,κανείς να μου ανοίξει.Κόντεψα να βάλω τα κλάματα.Έσπασα την πόρτα για να μπω μέσα (η πόρτα είχε ξανασπάσει πρόσφατα, για λόγους που δεν αφορούν τούτο το θέμα, και είχε ψευτομερεμετιστεί οπότε ήταν σχετικά εύκολο να ξαναπαραβιαστεί).
Όταν άλλαξα την πόρτα και έβαλα ασφαλείας απέκτησα έναν απίθανο ψυχαναγκασμό που ποτέ δεν είχα.Βγαίνοντας απ`το σπίτι κρατάω τα κλειδιά στο χέρι και σχεδόν πρέπει να τα κοιτάω,να σιγουρευτώ ότι τα έχω, πριν κλείσω την πόρτα.
Μπορεί να οφείλεται και σ`εκείνη τη μαύρη νύχτα αυτός ο ψυχαναγκασμός.

Για να έχουμε μπαλκόνια στην Ελλάδα, χτυπάς του γείτονα και πηδάς στο μπαλκόνι σου.

[shrike]

SpoilerShow

Σας εχει τυχει ποτε να εχετε κριση πανικου;Πως το ξεπερασατε;

Φοβιες δεν εχω (ειχα μικρος μην παρει ο παοκ το πρωταθλημα αλλα βοηθησε ο ιδιος ο παοκ να το ξεπερασω )

αλλα εχω ασχημο βερτιγκο.Μπορει να ζαλιστω και μονο περπατωντας σε λασπωμενο εδαφος.

Δυστυχως οσο περνανε τα χρονια το βερτιγκο χειροτερευει.

Πρωτη κριση πανικου στην ζωη μου επαθα πριν μερικους μηνες στο Γιβραλταρ.

Το Γιβραλταρ ειναι βραχος.Μεγααααλος βραχος.Επισης στο γιβραλταρ ζουν μαιμουδες οι οποιες ειναι αρκετα επιθετικες λογω τουριστων που τις ταιζουν.

Ειχαμε δυο δυνατοτητες να παμε πανω στην κορυφη.Η μια ηταν με τελεφερικ και η αλλη με αυτοκινητο.Λεω παιδια εγω ζαλιζομαι ας παμε με εκδρομικο αυτοκινητο πανω.Αν θελετε με τελεφερικ μπορειτε εσεις να πατε και γω να σας περιμενω κατω τους ειπα ελπιζοντας οτι θα πανε.Οχι θα παμε με αυτοκινητο για να μην χασεις το θεαμα.

Πηραμε το εκδρομικο και αυτο αρχιζει και ανεβαινει και να ανεβαινει και να βλεπω εγω την χαραδρα κατω.Ε λεω που θα παει φτανουμε κορυφη θα τελειωσει το μαρτυριο.

Και φτανουμε στην κορυφη που χωραει εναμισι αυτοκινητο και μας λεει ο ξεναγος βγειτε να απολαυσετε την θεα.

Ποια θεα ανθρωπε μου και απο τις δυο μεριες χαραδρες εχει. Θες να με πεθανεις.Του λεω εγω θα σας περιμενω μεσα γιατι εχω βερτιγκο.

Και μενω μεσα μονος και και να βλεπω αριστερα και να βλεπω δεξια και να νομιζω οτι το αυτοκινητο πεφτει και απο τις πλευρες του γκρεμου ταυτοχρονα.Και εκει που εχει αρχισει ο πανικος ακουω κατι γκουπα γκουπα στην οροφη του αυτοκινητου σαν να πεφτουν βραχια.Ηταν οι κωλομαιμουδες που ειχαν ανεβει στην οροφη και χοροπηδουσαν.

Πεθαινωωωωω.

Και τοτε τον βλεπω.

Ο αρχηγος πιθηκος μπηκε απο το παραθυρο στην θεση του οδηγου και αρχισα να εχω παραισθησεις οτι παει να τραβηξει το χειροφρενο.

Ηταν τετοια η κριση πανικου που επαθα που ουτε να μιλησω ουτε να κουνηθω προς την μαιμου μπορουσα.Απλα περιμενα να πεθανω.Το ειχα σιγουρο.Ηταν πραγματικα απιστευτο και πρωτογνωρο συναισθημα.Ιχνος λογικης.Απλα τρομος.

Ευτυχως το ειδε ο ξεναγος και την εδιωξε γελωντας.

Με το που εδιωξε την μαιμου ηρεμησα.Ουτε οι χαραδρες δεν με ενοχλουσαν.Καλα δεν βγηκα εξω αλλα χαζευα ηρεμος απο το παραθυρο.

Ξερω οτι δεν πρεπει κανεις να ντρεπεται για κριση πανικου αλλα ενιωσα ασχημα γιατι δεν εχω συνηθισει να σκεφτομαι ετσι.Να φανατιζομαι και να παθιαζομαι ναι το εχω αλλα εκει το ελεγχω οποτε θελω και το αφηνω μονο σε κανενα φορουμ, αλλα σε αυτην την περιπτωση ενιωσα και αδυναμος και χαζος.

Αν δεν κάνω λάθος (κάποιος ψυχίατρος ή ψυχολόγος θα ξέρει να σου το πει πιο σωστά), αυτό που βίωσες ήταν κρίση άγχους και όχι κρίση πανικού.

Αν τα θυμάμαι σωστά... το πρώτο (όπως κι αυτό που έπαθε ο Όττο) μπορεί να προκαλέσει αυτά που λες, το δεύτερο σε στέλνει σούμπιτο στα επείγοντα (ή στο τρελάδικο).