Leporello έγραψε: ↑26 Φεβ 2021, 20:56
stavmanr έγραψε: ↑26 Φεβ 2021, 20:47
Leporello έγραψε: ↑26 Φεβ 2021, 17:58
Δεν υπάρχουν μεταλλάξεις. Οι διαφορετικοί τύποι ιού δεν οφείλονται σε μεταλλάξεις, αλλά στην πλαστικότητα του DNA. Οι μεταλλάξεις δεν μπορούν να δημιουργήσουν νέα πληροφορία. Το λέει και ο
stavmanr
Τα πειράματα το λένε. Όχι ο stavmanr.
Δεν υπάρχει νέα πληροφορία στις μεταλλάξεις. Υπάρχει αναδιάρθωση της υπάρχουσας πληροφορίας.
Το πρόβλημα είναι ότι ο ιός ενεργοποιεί συστήματα επίθεσης στον οργανισμό, για τα οποία ο οργανισμός δεν έχει ακόμα φτιάξει συστήματα άμυνας.
Δηλαδή, ο ξενιστής επιτίθεται με τρόπο που ο οργανισμός δεν έχει μάθει να αντιμετωπίζει.
Αν οι δύο μας παίζουμε ποδόσφαιρο και σου κάνω μία ντρίμπλα που δεν έχεις ξαναδεί, δεν έχω αλλάξει βιολογικά. Απλά σου έκανα έναν νέο τρόπο επίθεσης. Χρησιμοποίησα τις βιολογικές (αθλητικές) δυνατότητές μου με τρόπο που δεν έχεις μάθει να αντιμετωπίζεις.
Ούτε και κανένα νέο λογοτεχνικό έργο γράφεται, αφού πάλι με τα ίδια γράμματα το γράφουν.
Μα, κι αν γράψεις "Ο Κώστας έφυγε" και "Έφυγε ο Κώστας" δεν έχεις αλλάξει νόημα, παρότι έχουν αλλάξει σειρά οι λέξεις.
Το ίδιο συμβαίνει και στον κώδικα της βιολογίας: αλλάζοντας θέση σε δύο μέρη του κώδικα δεν παίρνεις νέο οργανισμό. Αποδείχθηκε περίτρανα στο πείραμα εκείνο.
Τα έχουμε γράψει δέκα φορές κι ακόμα επιμένεις...
1. Τελικά με τις μεταλλάξεις μπορεί να προκύψει κάτι θετικό γιά τον οργανισμό που τις υφίσταται. Μέχρι τώρα νόμιζα ότι όλες οι μεταλλάξεις προκαλούν ζημιά στον οργανισμό.
Κακώς νόμιζες. Οι μεταλλάξεις που τροποποιούν τον κώδικα του οργανισμού (πχ. καρκίνος) είναι καταστροφικές. Οι υπόλοιπες που απλά αναδιανέμουν την υπάρχουσα πληροφορία, όχι.
2. Οι ιοί παίζουν ποδόσφαιρο.
Φθηνή αντιμετώπιση.
Σου έγραψα αυτό το παράδειγμα για να καταλάβεις ότι η σχέση μεταξύ επιτιθέμενου κι αμυνόμενου είναι σχέση συμβιοτική. Ο ένας προσπαθεί να ξεγελάσει τον άλλο. Ο πρώτος "θολώνοντας τα νερά", δηλαδή προκαλώντας σύγχιση στον δεύτερο, κι ο δεύτερος παράγοντας αφομοιώνοντας την "τακτική" του πρώτου και αντιδρώντας κατάλληλα προς αυτήν.
Το ίδιο κάνετε κι όσοι επιτίθεστε στις συζητήσεις: θυσιάζετε τη συνέπεια των λόγων σας στην τακτική του θολώματος της συζήτησης. Κι όσοι υφιστάμεθα αυτή την τακτική απλά απαντάμε με περισσότερη συνέπεια, αναδεικνύοντας την ασυνέπειά σας αυτή. Πάντοτε θα έχετε τον πρώτο λόγο (επιθετικό) και πάντοτε θα εκτίθεστε μέχρι να βρείτε τον επόμενο.