Τζημερος: Ιατρικό δίλημμα - έχεις μια ΜΕΘ και δύο ασθενείς,έναν 65άρη ασφαλισμένο Έλληνα και έναν 30άρη Σομαλό....
Δημοσιεύτηκε: 01 Νοέμ 2020, 18:55
Παρακαλώ πέρα απ το όνομα του συντάκτη του ερωτήματος...κάντε ένα κόπο να διαβάσετε και την επιχειρηματολογία του...
Μέχρι τώρα ήξερα ότι κάποιος μπορεί να διαφωνεί με μια απάντηση. Διαπιστώνω ότι κάποιοι διαφωνούν και με μια ερώτηση. Γηράσκω αεί εκπληττόμενος!
Χθες έθεσα στα social media ένα ερώτημα:
“Στην Ιταλία, λόγω έλλειψης ΜΕΘ, εφαρμόζουν στις βαρειές περιπτώσεις πρωτόκολλο επιλογής ασθενών. Δηλαδή οι γιατροί αποφασίζουν ποιος έχει τις περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει και αυτόν βάζουν στη ΜΕΘ. Ο άλλος πεθαίνει. Το ίδιο ετοιμάζονται να εφαρμόσουν και στη Γαλλία. Αν, χτύπα ξύλο, χρειαστεί να το κάνουμε κι εμείς, κι η επιλογή είναι ανάμεσα σε έναν 65άρη Έλληνα που πληρώνει μια ζωή ασφαλιστικές εισφορές και σε έναν 30άρη Σομαλό που εισέβαλε στη χώρα χθες, τι προβλέπεται από το πρωτόκολλο κύριε Μηταράκη; Ήρεμα ρωτάω.”
Βέβαια ο Έλληνας έχει συνηθίσει να εθελοτυφλεί. Οπότε, για να μη δώσει απάντηση, καταγγέλλει το ερώτημα! Και τι δεν μου έσυραν οι συριζογαλαζαίοι! Απάντηση όμως, κανένας. Είναι πολύ βολικός ο ανθρωπισμός των ευχών, αλλά δυστυχώς δεν ισχύει στην πραγματική ζωή.
Γιατί έθεσα το ερώτημα; Διότι σε λίγο θα πλημμυρίσουν τα νοσοκομεία και οι ΜΕΘ από εισβολείς καθώς οι “δομές” είναι εκκολαπτήρια κορονοϊού. Και διότι κανένας δεν θέλει ούτε να συζητήσει ένα δύσκολο, αλλά ΥΠΑΡΚΤΟΤΑΤΟ θέμα: ποιος προηγείται στη νοσηλεία σε ένα σύστημα υγείας που δεν έχει άπειρες δυνατότητες;
70 χρόνια ειρήνης μάς έκαναν να πιστεύουμε ότι είμαστε αθάνατοι. Κι έρχεται ένας τόσος δα κορονοϊός να μας θυμίσει ότι στη ζωή υπάρχουν και τραγικά διλήμματα.
Θα δώσω λοιπόν εδώ, σαφή απάντηση στο ερώτημά μου:
Θέση στη ΜΕΘ έχει ο 65χρονος Έλληνας. Αυτός που κατά τεκμήριο πληρώνει το σύστημα υγείας. Ένα σύστημα υγείας δεν ανήκει στην… ανθρωπότητα. Ανήκει σε όσους το χρηματοδοτούν από τους φόρους και τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Την ίδια απάντηση έχουν δώσει ΟΛΑ τα κράτη του κόσμου, δεσμεύοντας τις εξαγωγές υγειονομικού υλικού. Γιατί το κάνουν; Διότι ένα κράτος πρέπει να προτάσσει την υγεία των πολιτών του έναντι της υγείας των ξένων. Πολλώ δε μάλλον των εισβολέων. Εδώ δεν έχουμε δύο μέλη της ίδιας κοινωνίας. Ο χθεσινός εισβολέας δεν μεταβλήθηκε σε μέλος της κοινωνίας μας επειδή πάτησε το πόδι του στην ακτή της Μυτιλήνης ή μεταφέρθηκε στη Ριτσώνα. Εξακολουθεί να είναι εισβολέας – εκτός της κοινωνίας που δημιούργησε και χρηματοδοτεί το σύστημα υγείας – και δυνάμει εχθρός. Αν περισσεύουν πόροι από το σύστημα υγείας θα τους διαθέσω και για τον εισβολέα. Αν δεν επαρκούν, θα προτιμήσω τον Έλληνα. Είναι λογικό, είναι ηθικό, είναι αυτονόητο για όσους δεν έχουν μολυνθεί από την διαστροφή της οικουμενικότητας.
Το ίδιο ακριβώς θα αποφασίσει και ο στρατιωτικός γιατρός εάν στο πεδίο της μάχης κληθεί να περιθάλψει δύο τραυματίες με τα ίδια σοβαρά τραύματα και τις ίδιες πιθανότητες επιβίωσης: εσένα (ή τον γιο σου) και έναν στρατιώτη του εχθρού. Αν χρειάζονται και οι δύο αίμα αλλά οι μπουκάλες που έχει φτάνουν μόνο για τον έναν, θα τις δώσει στον “δικό μας”.
Το ότι η κυβέρνηση δεν έχει δώσει οδηγίες για το πώς θα αντιμετωπιστεί αυτό το θέμα είναι πρόβλημα και εις βάρος όλων, γιατί δεν ξέρω τι θα αποφασίσει ο κομμουνιστής γιατρός αν έχει να επιλέξει ανάμεσα στον ταξικό εχθρό και στον εισαγόμενο προλετάριο.
Δυστυχώς ο πραγματικός κόσμος έχει ΠΑΝΤΑ πεπερασμένους πόρους. Αυτά τα ερωτήματα μέχρι τώρα είχαν πυρήνα την Οικονομία. Τώρα έχουν την ίδια τη ζωή. Κάποιες γενιές θα ενηλικιωθούν απότομα.
Μέχρι τώρα ήξερα ότι κάποιος μπορεί να διαφωνεί με μια απάντηση. Διαπιστώνω ότι κάποιοι διαφωνούν και με μια ερώτηση. Γηράσκω αεί εκπληττόμενος!
Χθες έθεσα στα social media ένα ερώτημα:
“Στην Ιταλία, λόγω έλλειψης ΜΕΘ, εφαρμόζουν στις βαρειές περιπτώσεις πρωτόκολλο επιλογής ασθενών. Δηλαδή οι γιατροί αποφασίζουν ποιος έχει τις περισσότερες πιθανότητες να επιβιώσει και αυτόν βάζουν στη ΜΕΘ. Ο άλλος πεθαίνει. Το ίδιο ετοιμάζονται να εφαρμόσουν και στη Γαλλία. Αν, χτύπα ξύλο, χρειαστεί να το κάνουμε κι εμείς, κι η επιλογή είναι ανάμεσα σε έναν 65άρη Έλληνα που πληρώνει μια ζωή ασφαλιστικές εισφορές και σε έναν 30άρη Σομαλό που εισέβαλε στη χώρα χθες, τι προβλέπεται από το πρωτόκολλο κύριε Μηταράκη; Ήρεμα ρωτάω.”
Βέβαια ο Έλληνας έχει συνηθίσει να εθελοτυφλεί. Οπότε, για να μη δώσει απάντηση, καταγγέλλει το ερώτημα! Και τι δεν μου έσυραν οι συριζογαλαζαίοι! Απάντηση όμως, κανένας. Είναι πολύ βολικός ο ανθρωπισμός των ευχών, αλλά δυστυχώς δεν ισχύει στην πραγματική ζωή.
Γιατί έθεσα το ερώτημα; Διότι σε λίγο θα πλημμυρίσουν τα νοσοκομεία και οι ΜΕΘ από εισβολείς καθώς οι “δομές” είναι εκκολαπτήρια κορονοϊού. Και διότι κανένας δεν θέλει ούτε να συζητήσει ένα δύσκολο, αλλά ΥΠΑΡΚΤΟΤΑΤΟ θέμα: ποιος προηγείται στη νοσηλεία σε ένα σύστημα υγείας που δεν έχει άπειρες δυνατότητες;
70 χρόνια ειρήνης μάς έκαναν να πιστεύουμε ότι είμαστε αθάνατοι. Κι έρχεται ένας τόσος δα κορονοϊός να μας θυμίσει ότι στη ζωή υπάρχουν και τραγικά διλήμματα.
Θα δώσω λοιπόν εδώ, σαφή απάντηση στο ερώτημά μου:
Θέση στη ΜΕΘ έχει ο 65χρονος Έλληνας. Αυτός που κατά τεκμήριο πληρώνει το σύστημα υγείας. Ένα σύστημα υγείας δεν ανήκει στην… ανθρωπότητα. Ανήκει σε όσους το χρηματοδοτούν από τους φόρους και τις ασφαλιστικές τους εισφορές. Την ίδια απάντηση έχουν δώσει ΟΛΑ τα κράτη του κόσμου, δεσμεύοντας τις εξαγωγές υγειονομικού υλικού. Γιατί το κάνουν; Διότι ένα κράτος πρέπει να προτάσσει την υγεία των πολιτών του έναντι της υγείας των ξένων. Πολλώ δε μάλλον των εισβολέων. Εδώ δεν έχουμε δύο μέλη της ίδιας κοινωνίας. Ο χθεσινός εισβολέας δεν μεταβλήθηκε σε μέλος της κοινωνίας μας επειδή πάτησε το πόδι του στην ακτή της Μυτιλήνης ή μεταφέρθηκε στη Ριτσώνα. Εξακολουθεί να είναι εισβολέας – εκτός της κοινωνίας που δημιούργησε και χρηματοδοτεί το σύστημα υγείας – και δυνάμει εχθρός. Αν περισσεύουν πόροι από το σύστημα υγείας θα τους διαθέσω και για τον εισβολέα. Αν δεν επαρκούν, θα προτιμήσω τον Έλληνα. Είναι λογικό, είναι ηθικό, είναι αυτονόητο για όσους δεν έχουν μολυνθεί από την διαστροφή της οικουμενικότητας.
Το ίδιο ακριβώς θα αποφασίσει και ο στρατιωτικός γιατρός εάν στο πεδίο της μάχης κληθεί να περιθάλψει δύο τραυματίες με τα ίδια σοβαρά τραύματα και τις ίδιες πιθανότητες επιβίωσης: εσένα (ή τον γιο σου) και έναν στρατιώτη του εχθρού. Αν χρειάζονται και οι δύο αίμα αλλά οι μπουκάλες που έχει φτάνουν μόνο για τον έναν, θα τις δώσει στον “δικό μας”.
Το ότι η κυβέρνηση δεν έχει δώσει οδηγίες για το πώς θα αντιμετωπιστεί αυτό το θέμα είναι πρόβλημα και εις βάρος όλων, γιατί δεν ξέρω τι θα αποφασίσει ο κομμουνιστής γιατρός αν έχει να επιλέξει ανάμεσα στον ταξικό εχθρό και στον εισαγόμενο προλετάριο.
Δυστυχώς ο πραγματικός κόσμος έχει ΠΑΝΤΑ πεπερασμένους πόρους. Αυτά τα ερωτήματα μέχρι τώρα είχαν πυρήνα την Οικονομία. Τώρα έχουν την ίδια τη ζωή. Κάποιες γενιές θα ενηλικιωθούν απότομα.
