Η Pfizer και η διαφθορά είναι πολύ βαθιά για να διορθωθούν.
Τόσο οι παλιές όσο και οι νέες ταινίες ασχολούνται συχνά με τη διαφθορά. Για γενιές, οι θεατές διασκέδαζαν ανακαλύπτοντας τα μέσα και τα έξω μιας συμμορίας ανθρώπων που δεν έχουν κανένα καλό, είτε οικονομικά είτε όχι.
Είναι πάντα σοκαριστικό να βλέπεις τον τρόπο με τον οποίο οι μυημένοι αντιμετωπίζουν ο ένας τον άλλον τόσο βάναυσα και πώς λένε ψέματα, εξαπατούν και κλέβουν για να πάρουν αυτό που θέλουν. Είναι ιδιαίτερα ικανοποιητικό όταν τους πιάνουν στο τέλος.
Αμέτρητες παλιές ταινίες ακολούθησαν αυτή τη βασική πλοκή.
Ένα από τα αγαπημένα μου είναι το αμερικανικό κλασικό On the Waterfront (1954), με τους Marlon Brando, Eva Marie Saint και Karl Malden. Είναι η ιστορία μιας σκληρής συμμορίας τραμπούκων που έχουν πάρει τον έλεγχο ενός συνδικάτου λιμενεργατών. Λεηλατούν τους εργαζομένους με αντάλλαγμα αμοιβές και τους επιβραβεύουν ανάλογα με την υποταγή και την πίστη τους.
Καθώς περνάνε τα χρόνια, όλοι στο σωματείο ήταν λες και ήταν κωφάλαλοι, χωρίς να λένε ποτέ λέξη στις αρχές φοβούμενοι τις συνέπειες. Καθώς η διαφθορά επιδεινώνονταν, οι τακτικές επιβολής του νόμου γίνονταν πιο βίαιες. Το Νιου Τζέρσεϊ δημιουργεί μια εγκληματική επιτροπή για να διερευνήσει το πρόβλημα, εστιάζοντας σε έναν φόνο. Ένας τοπικός ιερέας παίζει σημαντικό ρόλο στο να πείσει έναν εργάτη που είναι φίλος της συμμορίας να αναφέρει τους ληστές.
Τελικά όλα τελειώνουν καλά, ακόμα κι αν ο Μπράντο χτυπήθηκε άσχημα. Οι κακοί ηττούνται και οι εργάτες ανακτούν το σωματείο τους. Η ταινία είναι μια λαμπρή αντανάκλαση μιας κουλτούρας της εποχής: ναι, υπάρχουν ατέλειες, αλλά σημειώνουμε μεγάλη πρόοδο στην εξάλειψη των κακών και στην αντικατάστασή τους με τα καλά, χάρη στην ηθική ηγεσία και το θάρρος.
Προσέξτε όμως πώς η πλοκή εξαρτάται απόλυτα από την ύπαρξη μιας μη διεφθαρμένης ανώτερης δύναμης. Αυτό συμβαίνει σχεδόν πάντα στις παλιές ταινίες. Όταν οι αρχές ανακαλύπτουν ότι κάτι κακό συμβαίνει, εργάζονται για να καθαρίσουν το πρόβλημα. Η επιτυχία του εξαρτάται από την ηθική επιμονή ενός μη μυημένου στη διαφθορά που είναι πρόθυμος να υπερασπιστεί το σωστό. Για να λειτουργήσει σωστά αυτό το θάρρος, απαιτούνται μέσα που δεν αποτελούν μέρος του προβλήματος.
Αυτό είναι υπέροχο, αλλά έχουμε ένα διαφορετικό πρόβλημα στην εποχή μας. Οι ανώτερες δυνάμεις στις οποίες βασιζόμαστε για επανόρθωση της αδικίας αποτελούν οι ίδιες μέρος του προβλήματος. Αυτό τράβηξε πραγματικά την προσοχή μου πρόσφατα με την ακρόαση του Ανωτάτου Δικαστηρίου των ΗΠΑ για την υπόθεση Murthy εναντίον. Missouri, η οποία αφορά το πώς δεκάδες ομοσπονδιακές υπηρεσίες συνεργάστηκαν με εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης, άμεσα και έμμεσα, για να λογοκρίνουν την ελευθερία του λόγου.
Μπορεί να μοιάζει σαν μια υπόθεση που λύνεται εύκολα. Αλλά με βάση τα προφορικά επιχειρήματα και τις καταθέσεις, το ένα τρίτο του δικαστηρίου δεν κατάλαβε το πρόβλημα. Το ένα τρίτο ήταν μπερδεμένο. Το τελευταίο τρίτο κατάλαβε ότι αυτό ήταν πρόβλημα που αφορά την Πρώτη Τροπολογία, περί ελευθερίας του λόγου. Αυτό είναι ανησυχητικό, αλλά είναι μια ρεαλιστική καταγραφή του πού βρισκόμαστε σαν κοινωνίες σήμερα: χωρισμένη κατά τρίτα σε ξεκάθαρα, μπερδεμένα και διεφθαρμένα μονοπάτια.
Με άλλα λόγια, δεν μπορούμε πλέον να βασιζόμαστε στις υψηλότερες δυνάμεις και τους πιο έγκυρους θεσμούς για να μας σώσουν από το κακό.
Ας αναφέρουμε ένα εκπληκτικό παράδειγμα από την περασμένη εβδομάδα που θα έπρεπε να έχει γίνει πρωτοσέλιδο, αλλά ήταν εντελώς αόρατο στα παραδοσιακά μέσα ενημέρωσης (μιλώντας για τη διαφθορά στην κορυφή). Η υπόθεση αφορά το φάρμακο για τον Covid, το Paxlovid. Εγκρίθηκε για «χρήση έκτακτης ανάγκης» τον Δεκέμβριο του 2021 και προωθήθηκε δίχως αύριο από τον Φάουτσι, τον Πρόεδρο Μπάιντεν, την Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν και την υπόλοιπη γνωστή συμμορία. Έλεγαν ότι κατά 90% είναι αποτελεσματικό!
Ο Λευκός Οίκος ενέκρινε 11 δισεκατομμύρια δολάρια και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή μέσω της Κύπριας Επιτρόπου, Στέλλας Κυριακίδου, ενέκριναν ένα αντίστοιχο ποσό για να αποκτήσουν αυτό το χάπι, χρησιμοποιώντας έναν ολόκληρο στρατό από ΜΜΕ για να το προωθήσουν στη συνέχεια. Ο Λευκός Οίκος ισχυριζόταν πως θα ήταν δωρεάν εάν είχατε ασφάλιση, αλλά ακόμα και αυτό θα διαρκούσε μόνο για λίγο. Τελικά, ο καταναλωτής έπρεπε να πληρώσει και η τιμή ήταν σχεδόν 1.500 δολάρια ΗΠΑ για 20 χάπια.
Σε πολλά σημεία του πλανήτη, σχεδόν ολόκληρος ο ιατρικός κλάδος επέμενε ότι αυτός ήταν ο τρόπος αντιμετώπισης του COVID-19, ακόμη και όταν η ιβερμεκτίνη και η υδροξυχλωροκίνη (που αποδεδειγμένα βοηθούσαν απίστευτα στην ανάρρωση του ασθενούς) ήταν απαγορευμένες ή αδύνατον να ληφθούν.
Το Paxlovid έτυχε όλων των συνηθισμένων επαίνων της φαρμακευτικής εταιρείας, φυσικά μέσα από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης. Το φάρμακο είναι κατά 89% αποτελεσματικό, διατυμπάνιζαν. Οι κυβερνήσεις του Καναδά, των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αυστραλίας, κρατών της ΕΕ και του Ηνωμένου Βασιλείου πανηγύριζαν και έδωσαν στην Pfizer ακόμα περισσότερα δισεκατομμύρια.
Αλλά ακόμη και από την αρχή, φαινόταν πως όλη η κατάσταση ήταν προβληματική. Το φάρμακο μείωσε τα συμπτώματα για μερικές ημέρες, μέχρι το σημείο που ένα τεστ έβγαινε αρνητικό, αλλά στη συνέχεια ο COVID επέστρεφε. Αυτό συνέβαινε αρκετά συχνά, σε σημείο που οι σκεπτικιστές της φαρμακευτικής βιομηχανίας ήταν βαθιά καχύποπτοι, ειδικά λόγω μιας τόσο μεγάλης σειράς κατοχυρωμένων με δίπλωμα ευρεσιτεχνίας αποτυχιών σε αυτόν τον τομέα.
Ο κ. Μπάιντεν, για παράδειγμα, φαίνεται να έχει προσβληθεί από τον COVID τέσσερις φορές μετά από επανειλημμένη θεραπεία με Paxlovid. Το ίδιο συνέβη και με τη σύζυγο του, Τζιλ Μπάιντεν. Το ίδιο συνέβη και με τον ίδιο τον Φαούτσι. Σχεδόν κάθε εξέχων πρόσωπο έχει αναφέρει κάτι παρόμοιο. Αλλά αυτό δεν εμπόδισε τους καλούς μας ειδικούς, να συνεχίσουν να το προωθούν, με όλους τους επαγγελματίες του ιατρικού τομέα να ενώνονται γύρω από αυτό το φάρμακο.
Τώρα ερχόμαστε στο κρίσιμο σημείο. Η ίδια η Pfizer δημοσίευσε τελικά την τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη με εικονικό φάρμακο μελέτη πολλών εκατοντάδων ατόμων με την παραλλαγή Delta, κάτι που θα έπρεπε να είχε συμβεί πριν από δυόμισι χρόνια.
Ο τίτλος των αποτελεσμάτων, όπως δημοσιεύτηκε στο New England Journal of Medicine ήταν: « Nirmatrelvir για εμβολιασμένους και μη εμβολιασμένους ενήλικες εξωτερικούς ασθενείς με COVID-19» (https://www.nejm.org/doi/full/10.1056/NEJMoa2309003).
Σημειώστε την απουσία της λέξης Paxlovid, που δυσκολεύει ακόμη περισσότερο τους απλούς ανθρώπους να καταλάβουν ότι το Nirmatrelvir είναι η κλινική ονομασία του.
Και το συμπέρασμα: «Η νιρματρελβίρη-ριτοναβίρη δεν συσχετίστηκε με σημαντικά μικρότερο χρόνο σχετικά με την παρατεταμένη ανακούφιση των συμπτωμάτων του COVID-19 από το εικονικό φάρμακο και η χρησιμότητα της νιρματρελβίρης-ριτοναβίρης σε ασθενείς που δεν διατρέχουν υψηλό κίνδυνο για σοβαρό COVID-19 δεν είναι δεδομένη»
Με άλλα λόγια: αυτό το φάρμακο δεν λειτουργεί. Με τιποτα. Ακόμα και το τίποτα είναι καλύτερο. Αμέτρητα δισεκατομμύρια πετάχθηκαν για κάτι εντελώς άχρηστο. Στην καλύτερη. Εφόσον μάλιστα η ίδια η Pfizer παραδέχεται ότι το δικό της φάρμακο είναι άχρηστο, αναρωτιέται κανείς αν υπάρχουν και χειρότερα νέα! Το φάρμακο δεν άλλαξε τίποτα. Ήταν τεράστια σπατάλη χρημάτων.
Όλα αυτά με εκπλήσσουν, ακόμη και τώρα, ακόμα και μετά από όλα όσα γνωρίζουμε για τη βιομηχανία των φαρμάκων, τη σχέση της με την κυβέρνηση, τον τρόπο που τα ΜΜΕ ακολουθούν όλες αυτές τις ανοησίες, τον τρόπο που όλοι οι ανώτεροι αξιωματούχοι συμβαδίζουν με αυτό το τρενάκι. Για μένα, το θέμα με το Pavlovix είναι τόσο μεγάλο σκάνδαλο όσο και με τα εμβόλια.
Θα παρατηρήσετε ότι δεν έχετε δει αυτές τις ειδήσεις σε κανένα από τα μεγάλα μέσα ενημέρωσης, αν και εμφανίζεται σε κάποια επιστημονικά περιοδικά. Αυτό συμβαίνει επειδή τα κύρια μέσα ενημέρωσης πληρώνονται πλήρως από τη φαρμακοβιομηχανία.
Η συνωμοσία είναι ανοιχτή και εμπλέκονται όλα τα επίσημα κανάλια. Δεν φαίνεται να υπάρχει καμία ευθύνη ή προσφυγή εναντίον τους. Δεν είναι περίεργο που ο Ρόμπερτ Κένεντι Jr. ζητά έρευνες για εκβιασμό εναντίον ολόκληρης της βιομηχανίας και των βιομηχανικών εταίρων της. Πρόκειται για επιθετική κλοπή και απάτη.
Πολύ λίγοι άνθρωποι ενδιαφέρονται γιατί δεν ενημερώνονται για τα βάναυσα γεγονότα της υπόθεσης αυτή;. Αναρωτιόμαστε επίσης πώς είναι δυνατόν η Pfizer να διατήρησε κρυφή αυτή τη μελέτη για δύο ολόκληρα χρόνια πριν την κυκλοφορήσει.
Γιατί η Pfizer αποφάσισε να ανακοινώσει τώρα ότι το θαυματουργό φάρμακο της είναι στην πραγματικότητα άχρηστο; Η δική μου θεωρία: Τα οικονομικά βιβλία τους, δείχνουν ότι η περίοδος υψηλής κερδοφορίας του φαρμάκου έφτασε στο τέλος της. Δεν υπάρχουν πλέον υψηλά υπερκέρδη που να συνδέονται με αυτό. Οπότε και θα το αποσύρουν.
Με όλα τα μεγάλα Μέσα και την κρατική διακυβέρνηση ως συνένοχους, η εταιρεία δεν έχει τίποτα να χάσει. Η ίδια η εταιρεία θεωρεί πως αυτό που έγινε, είναι όπως κάποια εποχικά προϊόντα που σημειώνουν επιτυχία για κάποιο συγκεκριμένο διάστημα και μετά εξαφανίζονται. Άλλωστε, έχει πολλά ακόμα προϊόντα – όπλα στη φαρέτρα της.
Αλλά σκεφτείτε τι σημαίνει αυτό για την ίδια την εταιρεία και το σύστημα που την προστατεύει. Τι σημαίνει αυτό για το εμβόλιο και το κάθε εμβόλιο; Τι σημαίνει αυτό για ολόκληρο το δίχτυ ασφαλείας, από τους ρυθμιστικούς φορείς μέχρι τα περιοδικά και τα μέσα ενημέρωσης; Συμμετέχουν όλοι στο παιχνίδι. Και πόσο βαθύ και ευρύ είναι αυτό το παιχνίδι;
Αυτό που βιώνουμε εδώ, είναι μια μορφή βαμπιρικού καπιταλισμού, μια ολόκληρη βιομηχανία που έχει αποικίσει την υγεία και το σώμα μας προς όφελος της εξόρυξης πλούτου, παρόλο που τα προϊόντα της δεν λειτουργούν και στην πραγματικότητα μας αρρωσταίνουν, παρέχοντας περισσότερες ευκαιρίες σε νέα προϊόντα να παρουσιαστούν ως σωτήρια και ευεργετικά, σε έναν κύκλο που δε κλείνει ποτέ.
Ήρθε η ώρα να τελειώσει αυτό το σύστημα, αλλά πού είναι αυτή η αντιεγκληματική επιτροπή που θα ερευνήσει και θα βάλει τέλος σε αυτό; Δεν υπάρχει. Αυτό είναι και το μεγάλο πρόβλημα της εποχής μας.
https://primenews.press/i-pfizer-kai-i- ... rthothoun/
