Spiros252 έγραψε: ↑19 Μάιος 2020, 00:27
Καλώς τον Δέλτα.
Ήμουν σίγουρος ότι θα έγραφες πάλι για την κοτρώνα στο κεφάλι του κοιμώμενου παρατηρητού..
Χαχαχα, δεν το θυμάμαι αυτό. Θα ήταν κάνα "επιχείρημα" του ποδαριού.
Spiros252 έγραψε: ↑19 Μάιος 2020, 00:27
Μονολεκτικά η απάντηση στο ερώτημα σου είναι: - Όχι, δεν υλοποιήθηκε εκείνη τη στιγμή.
Ωστόσο, εδώ σε αυτό το νήμα εξετάζουμε την πραγματικότητα σε θεμελιώδες επίπεδο.
Α, τώρα με καθησύχασες. Νιώθω καλύτερα όπως ο Αϊνστάιν.
Μα εγώ δεν ανησυχώ για το θεμελιώδες επίπεδο της πραγματικότητας. Απλώς λέω μπας και ο "καθησυχασμός" του Πλανκ,
Στο περίπου: αν η σταθερά του Πλανκ ήταν λίγο μεγαλύτερη, τότε η γραφομηχανή που γράφω θα μπορούσε να σηκωθεί και να με χτυπήσει στο κεφάλι. Πάνε πολλά χρόνια που το είχα διαβάσει και η διατύπωση μπορεί να χάσκει λίγο.
δεν ισχύει πλέον για τον μακρόκοσμο που βρισκόμαστε (όπου αυτή είναι η αντίληψη της πραγματικότητας που μοιραζόμαστε όλοι), και σηκωθεί στα καλά καθούμενα το κομπιούτερ και μου δώσει μια στο κεφάλι μπας και σταματήσω.
Χιουμορίζω ίσως λίγο κρύα, αλλά καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Spiros252 έγραψε: ↑31 Αύγ 2018, 22:42
Πέραν αυτής της επιστημονικής / φιλοσοφικής προσέγγισης, που τη βρίσκω σωστή ως ένα βαθμό, υπάρχει και η βαθύτερη εκδοχή, αυτή που στο παρόν νήμα θα μας ενδιέφερε μάλλον περισσότερο:
«Χρησιμοποιώντας νοητικά πειράματα και καθαρή θεωρία, οι φυσικοί είχαν επίγνωση από τις δεκαετίες του 1920 και του 1930 ότι ένα κβαντικό σύστημα δεν θα έπρεπε να έχει καμία συγκεκριμένη πραγματικότητα μέχρι να παρατηρηθεί και ότι η ίδια η μέτρηση αλλάζει ένα σύστημα αμετάκλητα. Ο Δρ Μαντέλ έκανε αυτές τις ονειροπολήσεις κάπως καλύτερες, δείχνοντας, σε ένα εργαστήριο, ότι η απλή δυνατότητα απόκτησης γνώσης για ένα σύστημα, το διαταράσσει με τον ίδιο ισχυρό τρόπο που θα έκανε μία μέτρηση.
Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του παρήγαγαν επίσης μερικές από τις πιο εντυπωσιακές πειραματικές αποδείξεις ότι ένα κβαντικό σύστημα χωρίς μέτρηση βρίσκεται σε κατάσταση απόλυτης δυναμικότητας και δεν μπορεί να λεχθεί ότι έχει μια σταθερή πραγματικότητα - δίνοντας μια πανηγυρικά αρνητική απάντηση στην κβαντική εκδοχή της ερώτησης: - Αν ένα δέντρο πέσει στο έρημο δάσος, κάνει κάποιο θόρυβο;»
Η απάντηση στην εκδοχή της ερώτησης σε μακροκοσμικό επίπεδο, είναι λογική και κατανοητή.
Από την στιγμή που δεν υπάρχει κάποιος καταγραφέας ήχου, από ένα αυτί ζώου μέχρι το αισθητήριο δονήσεων ενός φιδιού, τα ακουστικά κύματα δεν θα συναντήσουν κάποιο "εμπόδιο" και γρήγορα θα καταλήξουν μη ανιχνεύσιμα.
Ούτε γάτα (όχι αυτή του Σραίτινγκερ), ούτε ζημιά.
Δεν υπάρχει δηλαδή εδώ κάτι από τις "μεταφυσικές" ιδιότητες της κβαντικής.
Τώρα την απάντηση που παίρνει η ερώτηση στην κβαντική εκδοχή της, δεν είμαι σε θέση να την αμφισβητήσω.
Σκέπτομαι μόνον, αν θα μπορέσουμε ποτέ να μεταφέρουμε αυτές τις "μεταφυσικές" ιδιότητες σε μια απ' ευθείας αλληλεπίδραση σε μακροκοσμικά αντικείμενα. Και δεν εννοώ εφευρέσεις σαν τα laser ή παρόμοιες. Εννοώ απ' ευθείας αλληλεπίδραση πάνω σε αντικείμενα, από μία απλή πέτρα μέχρι "ταξιδόπλοια"...
