Χουργιατς έγραψε: ↑14 Απρ 2019, 12:23
Ευχαριστώ για το λινκ
paul25. Ρίχνοντας μια γρήγορη ματιά, έχω μείνει με περισσότερα μελανά σημεία από την προηγούμενο ποστ.
Διαβάζουμε στο S64:
“Στα μαθηματικά, αναλόγως του προβλήματος και του γεγονότος που θέλουμε να περιγράψουμε, ορίζουμε ως καμπυλότητα διάφορες εκφράσεις της. Ως παράδειγμα αναφέρουμε τις καμπυλότητες, Gauss, Hamel, Lebesgue, Hausdirff, Krull και την Aρνητική Διάσταση”
Προσπερνούμε με καλή πίστη το ορθογραφικό λάθος στο όνομα του Hausdorff διότι τα i,o είναι γειτονικά στο πληκτρολόγιο. Παρακάτω.
Το πρώτο λάθος είναι ορθογραφικό, σε ένα κείμενο 200 σελίδων, αλλά εμείς λόγω ανωτερότητας το προσπερνούμε, μη ξεχνώντας να το αναφέρουμε εμφατικά, βεβαίως.
Μια από τις πιο σημαντικές έννοιες για τους διαφορογεωμέτρες είναι η καμπυλότητα Gauss και θα περιμέναμε μια διάλεξη για την σύγχρονη αστροφυσική να την αναφέρει τουλάχιστον μια φορά. Ωστόσο, όσο και να αναζητήσετε καμπυλότητα Hamel/Καμπυλότητα Κrull/Καμπυλότητα Hausdorff, θα βρείτε πως έκαστος εκ των τριών δεν είναι γνωστός για την εισαγωγή μιας έννοιας καμπυλότητας αλλά μίας έννοιας διάστασης:
1) O Hamel είναι γνωστός για την εισαγωγή της έννοιας της διάστασης σε διανυσματικούς χώρους.
2) Ο Hausdorff (μεταξύ άλλων) για την εισαγωγή της έννοιας της διάστασης για φρακταλικές δομές.
3) Ο Κrull είναι γνωστός για την εισαγωγή της έννοιας της διάστασης για αλγεβρικές ποικιλίες, μια έννοια της αφηρημένης άλγεβρας.
Δεν μας απασχολεί για ποιο πράγμα είναι γνωστοί (ας πούμε θα μπορούσαν να είναι πρωταθλητές στο σκάκι) αλλά το τί συμβολίζουν όσα έχουν ανακαλύψει/δημιουργήσει στα μαθηματικά.
Πχ. φαίνεται αστείο να αποφαίνεται κανείς για "αδυναμία εύρεσης καμπυλότητας σε μαθηματικές δομές" όταν μπροστά του διαβάζει "έννοια διάστασης σε διανυσματικούς χώρους", "φρακταλικές δομές" (!), "διάσταση για αλγεβρικές ποικιλίες".
Σου φαίνονται για Ευκλείδεια Γεωμετρία, ας πούμε;
Εδώ θα πει κανείς ο Δρ Δανέζης διαπράττει σοβαρό μεθοδολογικό σφάλμα, ταυτίζοντας τη διάσταση με την καμπυλότητα. Μα φροντίζει ο ίδιος με "νέα μαθηματικά" να επιχειρήσει την ταύτιση. Τα μαθηματικά που είδαμε στο περιοδικό "Αβατον". Ο,τι και να συμβαίνει, υπάρχει κάτι χειρότερο σε αυτό το σλαη.
Νομίζω ότι κάτι αντιλήφθηκες λάθος.
Mε το να βάζει στην ίδια πρόταση τη διάσταση Hausdorff με την διάσταση Krull, ο Δρ δηλώνει εμμέσως άγνοια της χαώδους διαφοράς ανάμεσα στο πεδίο δράσης των δύο εννοιών. Αυτό είναι ασυγχώρητο για έναν άνθρωπο που έχει χαρακτηριστεί από τους φανς στο παρόν νήμα «Δάσκαλος».
Τα έβαλες κι εσύ σε μία πρόταση. Δηλώνει άγνοια;
Η εισαγωγή λέξεων ή ονομάτων σε μία πρόταση δεν ολοκληρώνει το νόημα της πρότασης. Υπάρχουν και οι υπόλοιπες λέξεις που παράγουν το συνολικό νόημα.
Και ένα επιπόλαιο σφάλμα που όμως είναι λίγο σοβαρό όταν το σκεφτεί κανείς.
Πάμε στο S 151. Εδώ ο Δρ Δανέζης αναφέρεται στον «Βέλγο αστροφυσικό, abbé Lemaitre».
Τρια S παρακάτω, o Δρ Δανέζης μας μιλά για τις διαπιστώσεις του «Georges Edouard Lemaitre».
Στο 151 δεν υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά σε Lemaitre.
Στο $152 αναφέρεται ως "abbé G.E.Lemaitre" στο $153 σκέτο ως "abbé Lemaitre" και στο $157 "Georges Edouard Lemaitre". Είναι ο ίδιος. Ίσως βέβαια να έπρεπε να βάλει και αριθμό δελτίου ταυτότητας, πατρώνυμο, ομάδα αίματος και ΑΦΜ για να μιλάμε, όχι για αστροφυσική, αλλά για την ενδιαφέρουσα επιστήμη της ληξιαρχικής γραφειοκρατίας.
Από τον τρόπο γραφής, κρίνω πως ο Δρ Δανέζης αγνοεί το πως αναφέρεται στο ίδιο άτομο στις δύο περιπτώσεις. Δείτε το και εσείς και επιβεβαιώστε με ότι ο Δρ εδώ παραθέτει από δύο διαφορετικά βιβλία χωρίς να κάνει τον κόπο της δεύτερης ματιάς στο κείμενο.
Από τον τρόπο γραφής σου κρίνω ότι γράφεις για άλλο άτομο κι άλλη παρουσίαση.
Αν λοιπόν ένας Δάσκαλος δικαιολογείται στο να αραδιάζει υλικό κόπι πέηστ στις παρουσιάσεις του σε βαθμό που δεν κρατά ονόματα, δεν δικαιολογείται επ ουδενί στο να ταυτίζει καμπυλότητα με διάσταση. Η απόπειρα του Δρος να τις ταυτίσει ξεκινά από την θεώρηση στο προηγούμενο ποστ, όπου κάθε σημείο του χώρου γίνεται ξαφνικά χώρος με διαστάσεις, άρα έχει και διάσταση και καμπυλότητα. Αυτή η θεωρήση είναι εμφανέστατα τερατώδης και ασύμβατη με τον τρέχοντα μαθηματικό κανόνα. Και όχι, δεν πρόκεται για νέα μαθηματικά, πρόκειται για παλιά μαθηματικά με λάθη.
Σε 217 σελίδες με διαφάνειες βρήκες ένα ορθογραφικό λάθος, μία ασαφή ληξιαρχική αναφορά και τρεις διαπιστώσεις περί διαστάσεων που δεν αναφέρονται ρητά σε καμπυλότητες.
Να τον ρίξουμε στην πυρά!
Και στο κυρίως θέμα. Η εξίσωση που αναφέρει ο paul25 στο S97, αναφέρεται ξανά στο S115, μα η παραγωγή της ξεκινά από το S151.
To S151 έχει ως αφετηρία την εξίσωση που αναφέρει ο
parafrwn και φυσικά η εξίσωση αυτή ανήκει στον «Θείο Αλβέρτο», όπως εντελώς ασεβώς αναφέρει ο Δρ στην ομιλία.
Η τελευταία εξίσωση που αναφέρεται στον Einstein βρίσκεται χρωματιστή στο μέσον του S152, και είναι γνωστή για την εισαγωγή μίας αμφιλεγόμενης έννοιας, της κοσμολογικής σταθεράς (λ στο παρόν).
Μπορούμε να τη βρούμε, ως και στη ...wikipedia :
https://en.wikipedia.org/wiki/Einstein_field_equations
Τόσο δύσκολη ή σπάνια είναι!
Από εδώ και κάτω, οι εξισώσεις παύουν να ανήκουν στον Einstein, αλλά σε έτερους ερευνητές όπως ο Lemaitre, οι οποίοι εστίασαν στο να εξετάσουν αν το σύμπαν είναι στατικό. Aς το δούμε πιο αναλυτικά.
Στο S153, o Δρ αναφέρει πως, από την εξίσωση Einstein που αναφέρει ο parafrwn, ο Lemaitre παρήγαγε ένα ζεύγος διαφορικών εξισώσεων, τις (2) και (3).
Στο S155, o Δρ λαμβάνει την κοσμολογική σταθερά λ=0 στις (2),(3) και μας πληροφορεί πως από αυτές προκύπτει η εξίσωση που αναφέρει ο paul25.
Εξετάστε και εσείς την αλήθεια των ανωτέρω.
Όπως βλέπουμε, η εξίσωση του Δρος Δανέζη δεν ανήκει στον Einstein. Το ελάχιστο που μπορούμε να πούμε είναι πως η εξίσωση οφείλεται στον Lemaitre. Ο Δρ Δανέζης όμως μας πλασάρει την εικόνα του Einstein όταν εισάγει την εξίσωση.
Δεν μου βγάζετε από το μυαλό πως αυτό είναι σκόπιμο και προσβλέπει στο εχέγγυο της αυθεντίας του Einstein, για μια εξίσωση η οποία δεν αποδίδεται σε αυτόν.
Μα, ο Δανέζης το γράφει καθαρά: "ο Lemaitre απέδειξε
τις δύο επόμενες συνθήκες"
Η παρατήρησή σου αυτή με κάνει να απορώ, εξίσου με τις προηγούμενες...
Aς στραφούμε όμως λίγο και στην ίδια την εξίσωση, την οποία θα αποκαλώ εξίσωση Δανέζη.
Η παραγωγή της δεν αναγράφεται ρητά.
Παρατηρούμε κάποια μεθοδολογικά λάθη:
α) Η εξίσωση αυτή περιέχει έναν παράγοντα Η, τον οποίο ο Δρ δεν διασαφηνίζει πουθενά πριν, ούτε και ρητά στην συνέχεια, αν και τον ξαναεμφανίζει στο S160.
β) Ο λεγόμενος «παράγοντας επιβράδυνσης» q ορίζεται στο S155, και στην συνέχεια ορίζεται εκ νέου στο S160, λες και εμφανίζεται πρώτη φορά.
Από τα α)-β) κρίνουμε πως ο Δρ Δανέζης αντιγράφει είτε απο διαφορετικά βιβλία, είτε από το ίδιο βιβλίο κάνοντας άλματα μπρος και πίσω στις σελίδες.
Γι' αυτό ονομάζεται "σύντομη παρουσίαση". Αν αναφέρονταν όλες οι έννοιες, όλες οι μετατροπές, όλες οι σχέσεις και όλα τα μεγέθη, δεν θα ονομάζονταν σύντομη παρουσίαση.
Μία ακόμη τραγικότητα αφορά λοιπόν τον τρόπο με τον οποίο κρίνεται μία "σύντομη παρουσίαση" αστροφυσικής, ως προς το γεγονός ότι δεν είναι εκτενής...
Υπάρχει και ένα τρίτο μεθοδολογικό λάθος:
γ) Στον τύπο Δανέζη, με αντικατάσταση του παράγοντα επιβράδυνσης, φτάνουμε στον τύπο στο S97. Αυτός είναι ο τύπος που αναφέρεται και στη διάλεξη του Δρος.
Στον τύπο αυτό, παρατηρούμε το σύνθετο κλάσμα [πkR2/3 (k ρ /6H2) στην πρώτη παρένθεση. Το Η2 σημαίνει Η τετράγωνο, μα δεν είναι αυτό εδώ το πρόβλημα, το παουερποην είναι μπελάς στο να γράψεις μαθηματικά.
Το πρόβλημα είναι πως ο Δρ δεν απλοποιεί καν το σύνθετο κλάσμα (α/β)/(γ/δ) ώστε να γραφεί αδ/βγ.
Αυτό είναι παράλειψη ισάξια μίας καρικατούρας δημοσίου υπαλλήλου που όλοι έχουμε φτάσει να αγαπάμε, και σας διαβεβαιώ πως ο τύπος αυτός δεν μπορεί να ανήκει ούτε στον Einstein ούτε στον Lemaitre, καθώς το ελάχιστο της προσπάθειας που αφοσίωναν οι ερευνητές αυτού του διαμετρήματος είναι η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη απλότητα στις εξισώσεις τους.
Φοβερό! Στην πυρά!!!
Το αβίαστο συμπέρασμα: Ο Δόκτωρ δεν ξέρει να απλοποιεί κλάσματα!
Ή μήπως απλά αφελές από πλευράς κριτικής, δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλη κριτική να του ασκηθεί κι ασχολούμαστε με ανοησίες;
Κλείνω αυτό το ποστ δηλώνοντας μια αμφιβολία ως προς τις μαθηματικές δυνατότητες του Δρος. Ένας άνθρωπος που επιθυμεί να δημιουργήσει νεα μαθηματικά (S52, o «νέος ορισμός») θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζει τα παλιά μαθηματικά.
Η κριτική που ασκείται σε έναν αναγνωρισμένο μαθηματικό αυτοαναιρείται όταν περιορίζεται αποκλειστικά σε μία απλοποίηση ενός γινομένου κλασμάτων σε μία συνοπτική περιγραφή 200 σελίδων, που ο άνθρωπος ίδρωσε για να τη διδάξει σε καθημερινούς ανθρώπους.
Παρ’ όλα αυτά είμαι για κάτι σίγουρος ως προς τον Δρ Δανέζη. Είμαι σίγουρος πως παραπλανεί τους φοιτητές/το κοινό του, αποδίδοντας μια αμφίβολης πατρότητας εξίσωση στον Εinstein.
Αυτά. Καλή Κυριακή.
Εγώ άρχισα από την πλευρά μου να αμφιβάλλω για τις προθέσεις άλλων, κι όχι του Δανέζη.
Καλή Ανάσταση.