Το πρώτο λάθος είναι ορθογραφικό, σε ένα κείμενο 200 σελίδων, αλλά εμείς λόγω ανωτερότητας το προσπερνούμε, μη ξεχνώντας να το αναφέρουμε εμφατικά, βεβαίως.
Αγαπητέ Stav, ξες, και εγώ κάνω ορφογραφικά λάθει. Και πολύ συχνά.
Εκτός αν πρόκειται για ορολογίες ή ονόματα. Γιατί, με τα χρόνια της πείρας, η πένα οδηγείται μόνη της στο να γράψει Gauss, Lebesgue, Hausdorff. Δεν είναι κάτι κοπιαστικό, είναι καθαρώς θέμα εξοικείωσης με τα εργαλεία της δουλειάς.
Ας δεχτώ –προς στιγμήν- προς ο Δρ Δανέζης έκανε ένα αθώο ορθογραφικό λάθος στο όνομα του Hausdorff.
Δεν το παρατήρησε ο ίδιος ξανα ποτέ; Δεν διάβασε 2η φορά τι γράφει;
Στις παρουσιάσεις, το είδε ξανά στον προτζέκτορα. Δεν το διόρθωσε;
Δεν του επεσήμανε αθώα κανείς πως υπάρχει ένα ορθογραφικό λαθάκι;
Να σου πω τι δηλώνει αυτό για έναν επιστημόνα που φέρει το βάρος του ονόματός του.
Δεν πέρασε από δεύτερη ανάγνωση το κείμενό του.
Και κανείς δεν παρείχε κριτική ανάγνωση. Ή, αν παρείχε, δεν γνώριζε ή δεν επιθυμούσε να παρατηρήσει.
Και οι δύο εκδοχές ψελλίζουν επιπολαιότητα.
Και οι δύο εκδοχές ψελλίζουν δημοσιοϋπαλληλίκι.
Πάμε όμως παρακάτω
Δεν μας απασχολεί για ποιο πράγμα είναι γνωστοί (ας πούμε θα μπορούσαν να είναι πρωταθλητές στο σκάκι) αλλά το τί συμβολίζουν όσα έχουν ανακαλύψει/δημιουργήσει στα μαθηματικά.
Πχ. φαίνεται αστείο να αποφαίνεται κανείς για "αδυναμία εύρεσης καμπυλότητας σε μαθηματικές δομές" όταν μπροστά του διαβάζει "έννοια διάστασης σε διανυσματικούς χώρους", "φρακταλικές δομές" (!), "διάσταση για αλγεβρικές ποικιλίες".
Σου φαίνονται για Ευκλείδεια Γεωμετρία, ας πούμε
Ενισχύεις την άποψή μου χωρίς να το καταλαβαίνεις.
Ο Δρ Δανέζης αράδιασε τα ονόματα χωρίς να τον απασχολήσει
– για παράδειγμα –
το πόσο απέχει η έννοια της διάστασης Krull από την καμπυλότητα Gauss.
H διάσταση Krull δεν αφορά τις διαφορίσιμες πολλαπλότητες τις οποίες οι αστροφυσικοί ενεπλέκουν στη μοντελοποίηση του χωρόχρονου. Τι αφορά; Ας το δούμε με ένα παράδειγμα.
~~~~~~όποιος δε θέλει να δει το παράδειγμα ας συνεχίσει την ανάγνωση μετά τη γραμμή~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ο φυσιολογικός χώρος στον οποίο ορίζεται η διάσταση Krull είναι ένας χώρος που ονομάζεται μεταθετικός δακτύλιος. Για παράδειγμα, όλα τα πολυώνυμα σε τέσσερεις μεταβλητές απαρτίζουν έναν μεταθετικό δακτύλιο τον οποίο συμβολίζουμε R[x,y,z,t].
Μέσα σε αυτό το χώρο ορίζεται μια μαθηματική κατασκευή που λέγεται ιδεώδες (ώστε να αποφύγουμε τις αλγεβρικές ποικιλίες).
Ως επιπλέον παράδειγμα, όλα τα πολυώνυμα F που γράφονται στη μορφή
F=a(x,y,z,t)(xy-z^3)+b(x,y,z,t)z^5+c(x,y,z,t)(x^2^t3+y^2)
για διάφορα πολυώνυμα τεσσάρων μεταβλητών a,b,c,d ορίζουν ένα ιδεώδες Ι.
Υστερα από αρκετά πεπλεγμένους υπολογισμούς, το ιδεώδες Ι έχει διάσταση Krull ίση με 1, πράγμα ενάντιο στην ενόραση αν με ρωτήσεις.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Βρές μου μια –οποιαδήποτε- πραγματεία αστροφυσικής στην οποία οι συγγραφείς ορίζουν ένα -οποιοδήποτε- ιδεώδες σε εναν –οποιονδήποτε- μεταθετικό δακτύλιο, και να υπολογίζουν διαστάσεις Krull.
Δεν θα τα καταφέρεις.
Γιατί η θεωρία αυτή είναι ξέχωρη από την αστροφυσική.
Ίσως μια ευφυία να διαφωνήσει μαζί μου. Θα χαρώ.
Μα σίγουρα δεν θα βρείτε τίποτε στην ορολογία που χρησιμοποίησα παραπάνω στα κείμενα του Δρος Δανέζη.
Δε θέλω να βαρύνω το ποστ παραπάνω μα έχω αντίστοιχα εντελώς ξένα στην αστροφυσική παραδείγματα για κάθε έννοια διάστασης την οποία λαθραίως ο Δρ Δανέζης χρησιμοποιεί για να δώσει υπόσταση στη δική του «καμπυλότητα».
Αν κάποιος φίλος ενδιαφέρεται για την έννοια της διάστασης Krull, ας ξεκινήσει ρίχνοντας μια ματιά στο Robert B. Ash,” Abstract Algebra”
Κεφ. 8 και εξής.
Για την έννοια της βάσης Hamel, o ενδιαφερόμενος μπορεί να ρίξει μια ματιά στο Κεφ. 4 του βιβλίου του Christopher Heil, “A Primer Of Basis Theory”.
Για την έννοια της διάστασης Ηausdorff και το πως μπορούμε να αποδώσουμε διάσταση σε φρακταλικές δομές, υπάρχει το συνοπτικό βιβλιαράκι του Frank Morgan, “Geometric Measure Theory”, Κεφάλαιο 2 και εξής.
Κανένα φυσικά από αυτά τα βιβλία δεν διαβάζεται με άνεση. Στα επόμενα όμως.
Τα έβαλες κι εσύ σε μία πρόταση. Δηλώνει άγνοια;
Η εισαγωγή λέξεων ή ονομάτων σε μία πρόταση δεν ολοκληρώνει το νόημα της πρότασης. Υπάρχουν και οι υπόλοιπες λέξεις που παράγουν το συνολικό νόημα.
Δεν συζητούμε φιλοσοφικά ή γλωσσολογικά φίλε μου Stav. Στο προκείμενο, όταν τα βάζει ο Δρ Δανέζης σε μια πρόταση, ποντάρει –και απ’ ότι φαίνεται εν πολλοίς πετυχαίνει – στην άγνοια του κοινού του.
Στο 151 δεν υπάρχει οποιαδήποτε αναφορά σε Lemaitre.
Στο $152 αναφέρεται ως "abbé G.E.Lemaitre" στο $153 σκέτο ως "abbé Lemaitre" και στο $157 "Georges Edouard Lemaitre". Είναι ο ίδιος. Ίσως βέβαια να έπρεπε να βάλει και αριθμό δελτίου ταυτότητας, πατρώνυμο, ομάδα αίματος και ΑΦΜ για να μιλάμε, όχι για αστροφυσική, αλλά για την ενδιαφέρουσα επιστήμη της ληξιαρχικής γραφειοκρατίας.
Δεύτερη φορά που ενισχύεις το επιχείρημά μου φιλε Stav. Εχεις απόλυτο δικιο ότι το slide όπου αναφέται η φράση ‘abbe Lemaitre’
είναι το 153 και όχι το 151.
Άρα η χρήση των δύο ονομασιών είναι ακόμα πιο κοντά απ΄ότι θεωρούσα – Λες και κάποιος άλλος γράφει τη μία σελίδα και άλλος την επόμενη.
Προφανώς δεν είναι κακό να γράψω μια πραγματεία που σε αναφέρει και να σε πω
«Δρ Stavmar» στο Κεφάλαιο 1 και «Ελληνα Αστροφυσικό Stav. Mar.» στο Κεφάλαιο 2.
Μα αν το κάνω από σελίδα σε σελίδα, τότε είτε εμφανίζω πρόωρο Αλτσχάημερ, είτε δε με ενδιαφέρει πως λέγεσαι, είτε –χειρότερα- δεν σου αποδίδω σημασία στο τι γράφω.
Και οι εξισώσεις του Lemaitre (2),(3) στο S153 είναι καίριες για την παραγωγή της εξίσωσης Δανέζη.
Πάμε όμως στο επόμενο
Να τον ρίξουμε στην πυρά!
Έχμ – όχι.
Το να τον υποβάλλουμε σε ένα προπτυχιακής δυσκολίας τεστ αρκεί.
Έχουμε όμως κάτι σοβαρότερο
Αυτό που παραθέτεις δεν είναι η εξίσωση του Δανέζη όμως, αλλά οι εξισώσεις πεδίου που ανέγραψε ο parafrwn στην ανταλλαγή του με τον paul25.
Η εξίσωση του Δανέζη είναι αυτή εδώ
η οποία εμφανίζεται με αυτή τη μορφή σε slide στην πλάτη του Δρος Δανέζη στην ομιλία που ξεκίνησε την όμορφή μας συνδιαλλαγή.
Πάμε όμως στο επόμενο σημαντικό κομμάτι
Φοβερό! Στην πυρά!!!
Το αβίαστο συμπέρασμα: Ο Δόκτωρ δεν ξέρει να απλοποιεί κλάσματα!
Ή μήπως απλά αφελές από πλευράς κριτικής, δεδομένου ότι δεν υπάρχει άλλη κριτική να του ασκηθεί κι ασχολούμαστε με ανοησίες;
Πήρα το θάρρος από το ποστ σου Stav να γίνω και εγώ ένας μικρός ταπεινός Δανέζης.
Ξεκίνησα με την εξίσωση Ε=mc2
συνεχισα με το νομο της παγκόσμιας έλξης
και στο τσακίρ κεφι έγραψα και τις εξισώσεις πεδίου
Tι λες για το μαθηματικό μου ταλέντο; Έχω μέλλον στην Αστροφυσική;
Και για να καληνυχτήσω
Η κριτική που ασκείται σε έναν αναγνωρισμένο μαθηματικό αυτοαναιρείται όταν περιορίζεται αποκλειστικά σε μία απλοποίηση ενός γινομένου κλασμάτων σε μία συνοπτική περιγραφή 200 σελίδων, που ο άνθρωπος ίδρωσε για να τη διδάξει σε καθημερινούς ανθρώπους.
Χμ.
Λέει κάπου ο Δανέζης στην αρχική ομιλία, «αν γνωρίζεις κάτι καλά, θα πρέπει να μπορείς να το εξηγήσεις στον παππού σου».
Αν η ομιλία είχε σκοπό να είναι εκλαϊκευτική, δεν θα περιείχε τόσες εξισώσεις.
Ο ίδιος ο Χώκινγκ έγραψε το «Χρονικό του Χρόνου» ώστε να περιέχει μία μόνο εξίσωση.
Μα οι εξισώσεις χρειάζονται απολύτως στον Δανέζη σε αυτό που αποπειράται να κάνει –και πετυχαίνει- στις διαλέξεις του.
Του παρέχουν μια επίπλαστη αυθεντία.
Είναι στάχτη στα μάτια.