Μη αναγνωσμένη δημοσίευση
από seismic » 14 Μάιος 2019, 01:46
ΕΦΑΡΜΟΣΜΈΝΗ ΕΡΕΥΝΑ ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΣΕΙΣΜΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΚΑΤΑΣΚΕΥΏΝ
Συγγραφέας Ιωάννης Λυμπέρης
Ανεξάρτητος ερευνητής της αντισεισμικής τεχνολογίας των κατασκευών.
Πρόλογος
Σε αντίθεση με τη βιομηχανία, όπου οι απαιτήσεις στη λειτουργία και στην απόδοση ενός προϊόντος είναι συγκεκριμένες και τα τελικά παραγόμενα προϊόντα χαρακτηρίζονται από πλήρη ομοιογένεια, τα τελικά «προϊόντα» του Πολιτικού Μηχανικού εμφανίζουν ανομοιογένειες και κάθε έργο παρουσιάζει τις δικές του ιδιαιτερότητες, τις δικές του απαιτήσεις και τους δικούς του περιορισμούς ως προς την υπολογιστική επίλυση διαφόρων προβλημάτων του Πολιτικού Μηχανικού. H έρευνα μου έχει πολυδιάστατο ερευνητικό υπόβαθρο ως προς την σχεδιαζόμενη μεθοδολογία για την επίλυση διαφόρων προβλημάτων του Πολιτικού Μηχανικού, ως προς την αντισεισμική ενίσχυση των κατασκευών, η οποία προσπαθεί να μην αντιτίθεται με τις σύγχρονες αρχιτεκτονικές ανάγκες, οι οποίες απαιτούν όσο το δυνατό ελεύθερες κατόψεις και μείωση των φερόντων στοιχείων του κτιρίου.
Οι μηχανισμοί της εφεύρεσης και οι μέθοδοι σχεδιασμού των δομικών κατασκευών έχουν ως κύριο σκοπό την ελαχιστοποίηση των προβλημάτων που σχετίζονται με την ασφάλεια των δομικών κατασκευών, στην περίπτωση αντιμετώπισης φυσικών καταστροφικών φαινομένων όπως είναι ο σεισμός, οι ανεμοστρόβιλοι, και οι πολύ ισχυροί πλευρικοί άνεμοι. Αυτό το επιτυγχάνω προσπαθώντας να ελέγξω τις παραμορφώσεις των δομικών κατασκευών. Η βλάβη και η παραμόρφωση μιας κατασκευής υπό σεισμική διέγερση, είναι στενά συνδεδεμένες έννοιες αφού με τον έλεγχο των παραμορφώσεων κατά την διαδικασία του σχεδιασμού ελέγχεται και η βλάβη. Οι μέθοδοι σχεδιασμού έχουν την δυνατότητα να ελέγξουν επαρκώς τις παραμορφώσεις του φέροντα οργανισμού ανεξαρτήτως της διάρκειας και της έντασης του σεισμού, ή να του επιτρέψουν να λικνίζεται μέσα στην ελαστική περιοχή, στην οποία δεν παρουσιάζονται αστοχίες, αποτρέποντας την ανελαστική μετατόπιση. Σύμφωνα με την έρευνα αυτό επιτυγχάνεται με μια συνεχή έλξη της κατασκευής προς το έδαφος και του εδάφους προς την κατασκευή, κάνοντας αυτά τα δύο μέρη ένα σώμα. Αυτές οι δυνάμεις εφαρμόζονται από μηχανισμούς πάκτωσης και έλξης. Οι μηχανισμοί αποτελούνται από τένοντες οι οποίοι διαπερνούν ελεύθερα μέσα από σωλήνες διόδου τις διατομές των παρειών των τοιχωμάτων, καθώς και το μήκος γεωτρήσεων ευρισκόμενες κάτω από το πέλμα βάσης, μέσα στο έδαφος θεμελίωσης. Τα κάτω άκρα των τενόντων, πριν την ανέγερση της κατασκευής, πακτώνονται στα βάθη των γεωτρήσεων με μηχανισμούς πάκτωσης, τύπου μεταλλικών παρειών πίεσης, διαστελλόμενων αξονικά προς τα πρανή, με την βοήθεια περιστρεφόμενων αντεστραμμένων και αντικριστών ακτινίων. Το άνω άκρο των πακτώνεται στους κόμβους της ανώτατης στάθμης με μηχανισμούς πάκτωσης και έλξης οι οποίοι έχουν την δυνατότητα να επιβάλουν θλιπτικά φορτία στις διατομές των κάθετων φερόντων στοιχείων . Η έλξη των τενόντων από τους μηχανισμούς έλξης ευρισκόμενοι στους κόμβους της ανώτατης στάθμης, καθώς και η αντίδραση σε αυτήν την έλξη προερχόμενη από τα κάτω πακτωμένα άκρα των τενόντων στα βάθη των γεωτρήσεων δημιουργούν την ένωση των τοιχωμάτων της κατασκευής με το έδαφος. Πρωτίστως ( πριν την ανέγερση της κατασκευής ) πακτώνουμε τους μηχανισμούς αγκύρωσης μέσα στο έδαφος εφαρμόζοντας ( με μηχανισμούς του εμπορείου ) έλξη στους τένοντες, διπλάσια των εντάσεων υπολογισμού , μεταξύ του ύψους της επιφάνειας θεμελίωσης και του μηχανισμού αγκύρωσης στα βάθη της γεώτρησης. Κατά την έλξη του τένοντα ο μηχανισμός μέσα στα βάθη της γεώτρηση διαστέλλεται ασκώντας περιφερειακές ακτινικές πιέσεις προς τα χαλαρά πρανή της γεώτρησης εξασφαλίζοντας αφενός συμπύκνωση αυτών και αφετέρου μεγάλη τριβή στην διεπιφάνεια των σιαγόνων του μηχανισμού και του εδάφους δημιουργώντας συνθήκες συνάφειας για πάκτωση μηχανισμού - εδάφους. Διατηρώντας τις μηχανικές εντάσεις πίεσης προς τα πρανή της γεώτρησης γεμίζουμε με ένεμα την οπή, για περαιτέρω πρόσφυση, καθώς και για την προστασία του μηχανισμού από την οξείδωση. Όταν ολοκληρωθεί η πάκτωση στο έδαφος έχουμε έναν μηχανισμό θεμελίωσης εις βάθος ο οποίος δέχεται επιτυχώς τόσο τις ανοδικές, όσο και τις καθοδικές εντάσεις σχεδιασμού του πέλματος βάσης. Εφόσον πρωτίστως ολοκληρωθεί η πάκτωση στο έδαφος ακολουθήσει η σταδιακή κατασκευή του έργου, καθώς και η ελεύθερη διέλευση των τενόντων μέσα από τις παρειές των τοιχωμάτων με την βοήθεια σωλήνων διόδου και περικοχλίων για την σταδιακή επέκταση του μήκους των. Μετέπειτα ή πακτώνουμε το άνω άκρο των τενόντων στα ανώτατα άκρα των τοιχωμάτων, ή επιβάλουμε με τον μηχανισμό έλξης δευτερεύουσες θλιπτικές εντάσεις στην διατομή τους. Η μέθοδός σχεδιασμού περιλαμβάνει κατασκευή ικανού αριθμού και μεγέθους τοιχωμάτων οπλισμένου σκυροδέματος, με διατομές διαφόρων σχημάτων , τοποθετημένα στις κατάλληλες θέσεις, στα οποία οι μηχανισμοί επιβάλουν από τα ανώτατα άκρα τους θλιπτικά φορτία σε όλες τις παρειές της διατομής τους, με σκοπό να εφαρμόσουν ροπές ευστάθειας έναντι των ροπών ανατροπής οι οποίες τους επιβάλλονται από τις πανταχόθεν εδαφικές μετατοπίσεις και τις εντάσεις αδράνειας. Η δύναμη που εφαρμόζει τα θλιπτικά φορτία στις διατομές προέρχεται από μια εξωτερική πηγή, αυτήν του εδάφους θεμελίωσης. Τα τοιχώματα αυτά ενδέχεται να βρίσκονται στην περίμετρο του κτιρίου, ( πλην προσόψεων καταστημάτων ) να περιβάλλουν το κλιμακοστάσιο και τον ανελκυστήρα, (ισχυροί πυρήνες) και ενδεχομένως να αποτελούν εσωτερικά τοιχώματα (π.χ. διαχωρισμού διαμερισμάτων) καθ΄ όλο το ύψος του κτιρίου. Η τοποθέτηση πολλών ισχυρών τοιχωμάτων συνεπάγεται βέβαια, λόγο της μεγάλης δυσκαμψίας τους, σημαντική μείωση της θεμελιώδους ιδιοπεριόδου της κατασκευής. Αυτό, σε συνδυασμό και με την θεώρηση q=1, οδηγεί σε αντίστοιχα μεγάλη αύξηση των σεισμικών φορτίων της κατασκευής. Εν τούτης, δεν πρέπει να παραβλέπεται ότι ακριβώς λόγο των πολλών και ισχυρών τοιχωμάτων αυξάνει περισσότερο η αντοχή ή αντίστροφα μειώνονται τα φορτία διατομής παρά την αύξηση των σεισμικών φορτίων. Τα τοιχώματα κατά το λίκνισμα της κατασκευής παραλαμβάνουν ροπές ( Μ ), ορθές δυνάμεις ( Ν ) ( θλιπτικές και εφελκυσμού ), και τέμνουσες ( Q ) Το σκυρόδεμα του τοιχώματος υπό την επιβολή των θλιπτικών εντάσεων του μηχανισμού της τάξεως του 50% του σθρ., αυξάνει την αντοχή του ως προς τις τέμνουσες ( Q ) κατά 36%. Γενικός η επιβολή των θλιπτικών δυνάμεων στις διατομές εφαρμόζεται τόσο α) για τον μηδενισμό των εφελκυστικών εντάσεων, όσο και για β) την δημιουργία ροπών ευστάθειας έναντι των ροπών ανατροπής των τοιχωμάτων καθώς και για γ) την μεγαλύτερη αντοχή της διατομής προς τις τέμνουσες. Η επιβολή θλιπτικών δυνάμεων στις διατομές στα πλαίσια της επαλληλίας, έχει πολύ θετικά αποτελέσματα καθότι βελτιώνει τις τροχιές του λοξού εφελκυσμού, εξασφαλίζει μειωμένη ρηγμάτωση λόγο θλίψης, αυξάνοντας συγχρόνως την ενεργή διατομή του τοιχώματος.
Τις θλιπτικές τάσεις ( Ν ) τις παραλαμβάνει η διατομή του τοιχώματος και τις
κατευθύνει στον μηχανισμό πάκτωσης του εδάφους ο οποίος τις μεταβιβάζει στα πρανή στα βάθη της γεώτρησης, αυξάνοντας την απόκριση του εδάφους θεμελίωσης προς τις καθοδικές εντάσεις, δημιουργώντας περισσότερες και ισχυρότερες εδαφικές ζώνες επιρροής. Οι ανοδικές εντάσεις του τοιχώματος, σε συνεργασία με τις κατακόρυφες συνιστώσες φορτίων, δημιουργούν τον εφελκυσμό ( Ν ) Τις ανοδικές εντάσεις τις παραλαμβάνει ο ελεύθερης διέλευσης τένοντας από τους κόμβους της ανώτατης στάθμης και τις εκτρέπει στέλνοντας αυτές μέσα στο έδαφος, αφαιρώντας καθ αυτόν τον τρόπο την μια εκ των δύο δυνάμεων που δημιουργεί τον εφελκυσμό στην παρειά του τοιχώματος. Κατά αυτήν την μέθοδο σταματά η ανάκληση του πέλματος βάσης καθώς και κάμψη του τοιχώματος, αιτίες οι οποίες δημιουργούν τις ροπές ( Μ ) στους κόμβους οι οποίες ευθύνονται για την κάμψη του κορμού των στοιχείων του φέροντα οργανισμού.
Οι εντάσεις εφελκυσμού ( Ν ) που παρατηρούνται στην μια από της δύο παρειές του τοιχώματος δεν υφίστανται πλέον.
Με την μέθοδο σχεδιασμού, πάκτωσης των κόμβων της ανώτατης στάθμης με το έδαφος ευελπιστώ να εκτρέψω τις πλάγιες εντάσεις αδράνειας της κατασκευής μέσα στο έδαφος, αφαιρώντας αυτές από τις περιοχές που οδηγούνται σήμερα, προλαμβάνοντας και αποτρέποντας τις σχετικές μετατοπίσεις (δηλ τα drifts) και άρα η ένταση και η παραμόρφωση που αναπτύσσεται σε ολόκληρο τον φορέα να είναι περιορισμένη, εξασφαλίζοντας συγχρόνως μία πιο ισχυρή φέρουσα ικανότητα του εδάφους θεμελίωσης. Με τον κατάλληλο σχεδιασμό διαστασιολόγισης των τοιχωμάτων και την τοποθέτηση τους σε κατάλληλες θέσεις αποτρέπουμε και τον στρεπτοκαμπτικό λυγισμό που εμφανίζεται σε ασύμμετρες και μεταλλικές υψίκορμες κατασκευές. . Η γεώτρηση μας δείχνει την ποιότητα του εδάφους θεμελίωσης το οποίο μπορεί να κρύβει πολλές εκπλήξεις λόγο της φυσικής του ανομοιογένειας . Η πάκτωση της κατασκευής με το έδαφος δεν επιτρέπει τις κατακόρυφες αναπηδήσεις , εξαλείφοντας τις κρουστικές εντάσεις που αυξάνουν τα φορτία της κατασκευής και του εδάφους. Διατηρεί σταθερά μικρό, το εύρος των μετατοπίσεων των κατασκευών, ανεξαρτήτως έντασης και διάρκειας του σεισμού, ελέγχοντας την παραμόρφωση και τον συντονισμό άρα και τις αστοχίες.
Άλλα προβλήματα που λύνει η νέα μέθοδος σχεδιασμού.
Η συνεργασία μεταξύ σκυροδέματος και χάλυβα σε μια κατασκευή από Ο.Σ. ( οπλισμένο σκυρόδεμα ) επιτυγχάνεται με τη συνάφεια. Με τον όρο συνάφεια ορίζεται η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών που παρεμποδίζουν τη σχετική ολίσθηση μεταξύ των ράβδων του οπλισμού και του σκυροδέματος που τις περιβάλλει. Οι επιμέρους μηχανισμοί της συνάφειας είναι η πρόσφυση, η τριβή και, για την περίπτωση ράβδων χάλυβα με νευρώσεις, η αντίσταση του σκυροδέματος το οποίο εγκλωβίζεται μεταξύ των νευρώσεων. Η συνδυασμένη δράση των μηχανισμών αυτών θεωρείται ισοδύναμη με την ανάπτυξη διατμητικών τάσεων στη διεπιφάνεια σκυροδέματος και χάλυβα. Όταν οι τάσεις αυτές φθάσουν στην οριακή τιμή τους επέρχεται καταστροφή της συνάφειας με τη μορφή διάρρηξης του σκυροδέματος κατά μήκος των ράβδων και αποκόλλησης των ράβδων χάλυβα. Το πρώτο βασικό πρόβλημα της συνάφειας δημιουργείται από την ανάπτυξη υπεραντοχης του χάλυβα, η οποία στρέφει την αστοχία σε διατμητική μορφή, η οποία είναι άκρως ψαθυρή. Αυτό, προκειμένου να αντιμετωπιστεί, πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα αστοχήσει διατμητικά το σκυρόδεμα, άρα πρέπει να αποτρέψουμε την ανάπτυξη της υπεραντοχής του χάλυβα που επιφέρει την διατμητική αστοχία του σκυροδέματος . Η μείωση των τάσεων επιτυγχάνεται με αύξηση της επικάλυψης και μείωση της διαμέτρου των ράβδων του οπλισμού. Η αύξηση της οριακής τιμής τους επιτυγχάνεται με αύξηση της αντοχής του σκυροδέματος. Η παρουσία εγκάρσιου οπλισμού δρα ευνοϊκά περιορίζοντας το άνοιγμα των αναπτυσσόμενων ρωγμών
Συμπέρασμα πρώτο. Πρέπει να εξασφαλίσουμε ότι δεν θα αστοχήσει διατμητικά το σκυρόδεμα, γιατί αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την ακύρωση της υπεραντοχής των προδιαγραφών σε εφελκυσμό του χάλυβα. Ζητούμενο στην έρευνα. Μια μέθοδος όπου το σκυρόδεμα να παραλαμβάνει μόνο εντάσεις θλίψης και ο χάλυβας μόνον εντάσεις εφελκυσμού.
Το δεύτερο πρόβλημα που παρουσιάζει ο μηχανισμός της συνάφειας είναι η διαφορά δυναμικού.
Κατά την κάμψη των καθ ύψος τοιχωμάτων αναπτύσσονται αφενός εντάσεις θλίψης στην μία παρειά και εντάσεις εφελκυσμού στην άλλη παρειά. Όταν οι εντάσεις φθάσουν σε οριακό σημείο επέρχεται αστοχία σε μια συγκεκριμένη περιοχή της διατομής στο κάτω μέρος του τοιχώματος του ισογείου η οποία ονομάζεται κρίσιμη περιοχή αστοχίας στην οποία παρατηρείτε η μεγαλύτερη συγκέντρωση εντάσεων θλίψης και εφελκυσμού. Είναι η περιοχή αυτή όπου διαχωρίζουν την φορά τους οι δυνάμεις εφελκυσμού σε αριστερόστροφης και δεξιόστροφης κατεύθυνσης, και όπου συγκρούονται οι θλιπτικές δυνάμεις. Η αντίθετη διεύθυνση των δυνάμεων εφελκυσμού διαχωρίζει τον κορμό του τοιχώματος σε δύο διαφορετικές περιοχές με ξεχωριστούς μηχανισμούς συνάφειας οι οποίες έρχονται σε αντίθεση και παρουσιάζουν διαφορά δυναμικού. Η κάτω περιοχή, έχει να παραλάβει μεγαλύτερες εντάσεις λόγο των μεγάλων ροπών που κατεβάζει ο μοχλοβραχίονας του υποστυλώματος, με μικρότερη συνάφεια από αυτήν του άνω μέρους, με αποτέλεσμα την πρόωρη εξόλκευση του χάλυβα στην περιοχή αυτή πριν εξαντλήσει τις προδιαγραφές του σε εφελκυσμό.
Εδώ υπάρχει καθαρά μεγάλη διαφορά δυναμικού στις δύο περιοχές του μηχανισμού της συνάφειας.
Ζητούμενο στην έρευνα. Μια μέθοδος συνεργασίας σκυροδέματος και χάλυβα η οποία να μην παρουσιάζει διαφορά δυναμικού.
Τρίτο πρόβλημα
Τα κάθετα επιμήκη τοιχώματα, ευρισκόμενα το ένα πάνω στο άλλο καθ ύψος, αποτελούν τεράστιους ισχυρούς μοχλοβραχίονες, με υπομόχλιο που εμφανίζεται μεταξύ της ελαστικής και της άκαμπτης περιοχής του κορμού τους και άρθρωση, η οποία επιτρέπει την στροφή, ευρισκόμενη στην παρειά του πέλματος θεμελίωσης, που θλίβεται, και ενεργοποιείται κατά την μετατόπιση του εδάφους και την αντίθεση των αδρανιωκών εντάσεων. Η μέθοδος όπλισης του σκυροδέματος, με τον μηχανισμό της συνάφειας, σε άψογη συνεργασία με τον μηχανισμό του μοχλοβραχίονα και την άρθρωση, πολλαπλασιάζουν τις εντάσεις κατεβάζοντας μεγάλες ροπές στην βάση οι οποίες είναι αδύνατον να παραληφθούν από την κλασική μέθοδο κατασκευής της πεδιλοδοκού. Ζητούμενο έρευνας. Μία νέα μέθοδος όπλισης του σκυροδέματος η οποία να αποτρέπει τον μηχανισμό του μοχλοβραχίονα, ο οποίος κατεβάζει πολλαπλασιάζοντας τις ροπές του πέλματος βάσης.
Η ΛΥΣΗ ΤΩΝ ΑΝΩΘΕΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΜΕ ΤΗΝ ΝΕΑ ΜΕΘΟΔΟ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ
Α) Με την νέα μέθοδος σχεδιασμού το σκυρόδεμα παραλαμβάνει μόνο εντάσεις θλίψης και ο χάλυβας μόνον εντάσεις εφελκυσμού. Ξέρουμε ότι το σκυρόδεμα βάση των προδιαγραφών του αναλαμβάνει 12 φορές μεγαλύτερες εντάσεις θλίψης από αυτές του εφελκυσμού. Ξέρουμε επίσης ότι ο χάλυβας διαθέτει υπέρ αντοχές στον εφελκυσμό.
Συμπέρασμα Η απουσία διατμητικής αστοχίας λόγο της ελεύθερης διέλευσης του τένοντα μέσα από σωλήνα, ο οποίος καταργεί τον μηχανισμού της συνάφειας, σε συνδυασμό, με την υπεραντοχή του σκυροδέματος σε εντάσεις θλίψης, καθώς και την υπεραντοχή του χάλυβα σε εντάσεις εφελκυσμού, είναι τρις παράγοντες που προσφέρει η νέα μέθοδος οι οποίοι συντελούν σε υπεραντοχές της κατασκευής, με λιγότερο χάλυβα. Διότι με αυτήν την μέθοδο δεν αστοχεί πρόωρα το σκυρόδεμα δίνοντας την δυνατότητα στον χάλυβα να εξαντλήσει τις υπεραντοχές του στον εφελκυσμό. Αποτέλεσμα οικονομία χάλυβα και μεγαλύτερη αντοχή. Το μόνο που πρέπει να υπολογιστεί είναι οι διατομή του σκυροδέματος να έχει τις απαιτούμενες αντοχές προς τις καθοδικές εντάσεις θλίψης και τις ανάλογες αντοχές να παρέχει και ο χάλυβας προς τις ανοδικές εντάσεις ανατροπής.
Β) Η νέα μέθοδος σχεδιασμού δεν παρουσιάζει διαφορά δυναμικού όπως παρουσιάζεται στον μηχανισμό της συνάφειας, για τον εξής λόγο. Οι εντάσεις εφαρμόζονται στα άκρα του τένοντα. Στο μεν δώμα έχουμε εντάσεις θλίψης, προερχόμενες από τις ροπές ευστάθειας που εφαρμόζει ο μηχανισμός πάκτωσης έναντι των ανοδικών εντάσεων της ροπής ανατροπής που εξασκεί η παρειά του τοιχώματος. Στην άλλη άκρη του τένοντα έχουμε εντάσεις τριβής μεταξύ των σιαγόνων του μηχανισμού πάκτωσης και του εδάφους. Οι δε εντάσεις εφελκυσμού στην διατομή του τένοντα διαχωρίζουν την φορά τους στο μέσον του μήκους του το οποίο εκτείνεται και κάτωθεν τις κατασκευής μέσα στα βάθη της γεώτρησης. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον καταμερισμό των εντάσεων στα δύο άκρα του και στο κέντρο του μήκους του. Συμπέρασμα Με την νέα μέθοδο σχεδιασμού δεν υφίσταται η διαφορά δυναμικού που εμφανίζετε στον μηχανισμό της συνάφειας διότι υφίσταται ισοζύγιο ισορροπίας των εντάσεων.
Γ) Η νέα μέθοδος σχεδιασμού καταργεί τον μηχανισμό του μοχλοβραχίονα διότι ο ελεύθερος τένοντας του μηχανισμού δεν κατεβάζει ροπές στην βάση όπως αυτό συμβαίνει με τον μηχανισμός της συνάφειας, αλλά τις παραλαμβάνει από την ανώτατη στάθμη της παρειάς των καθ ύψος τοιχωμάτων και τις στέλνει μέσα στο έδαφος κάτω από την θεμελίωση. Αυτό σημαίνει αφενός ότι αφαιρεί εντάσεις από τους κορμούς των στοιχείων του φέροντα οργανισμό και αφετέρου δεν πολλαπλασιάζει τις εντάσεις όπως συμβαίνει με τον μηχανισμό της συνάφειας και τον μοχλοβραχίονα. Συμπέρασμα. 1) Μικρότερες εντάσεις εφελκυσμού στον χάλυβα 2) Μείωση έως και εξάλειψη των εντάσεων των ροπών και των αντίρροπων ροπών που παρουσιάζονται γύρω από τα κομβικά σημεία. 3) Εξασφαλίσαμε τον πλήρη έλεγχο των μετατοπίσεων ελέγχοντας τον συντονισμό. 4) Εξαλείψαμε τον κίνδυνο της δημιουργίας μαλακού ορόφου και την εξάλειψη της δημιουργίας διαφοράς φάσης μεταξύ των ορόφων. Γενικός έχουμε τον έλεγχο των παραμορφώσεων.
SEISMIC