Nero έγραψε: ↑13 Ιαν 2020, 21:40
hellegennes έγραψε: ↑13 Ιαν 2020, 21:30
Το έχω ξαναβάλει σε άλλο νήμα. Έχει να κάνει με διαφορετικό τρόπο λειτουργίας της μνήμης. Η μνήμη τους είναι πιο φωτογραφική από την δική μας.
εξηγεί αυτό την ταχύτητα λες; Και πάλι, ίσα που τα κοιτάει τα νούμερα, περισσότερο κοιτάει τον σωλήνα περιμένοντας το φαΐ γιατί ξέρει ότι θα τα κάνε σωστά παρά τα νούμερα, και ας είναι σε τυχαίες σειρές κάθε φορά.
ο μικρός πάντα, οι γονείς του παίρνουν τον χρόνο τους και κάνουν και λαθάκια παρότι έχουν πολύ πιο εύκολους πίνακες
Τα μάτια μας είναι παρόμοια. Προλαβαίνουν να καταγράψουν την πληροφορία. Αυτό που μένει ως ερώτημα είναι για πόσο διάστημα διατηρείται στον εγκέφαλο η πληροφορία. Δυστυχώς δεν ξέρουμε ακριβώς πώς κωδικοποιείται σε νευρωνικό επίπεδο η μνήμη και πώς λειτουργεί η ανάκληση, αλλά η πληροφορία προλαβαίνει να έρθει ολόκληρη και στα ανθρώπινα μάτια. Το θέμα είναι πώς διαχειρίζεται κατόπιν ο εγκέφαλος την πληροφορία.
Είναι αρκετά εμφανές ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος έχει εξελιχθεί έτσι ώστε να διαχειρίζεται τις πληροφορίες πιο αφαιρετικά και λιγότερο φωτογραφικά, γιατί αυτό διευκολύνει την επίλυση προβλημάτων που χρειάζονται πιο σφαιρική άποψη και μεγαλύτερο βάθος σκέψης. Μιλάμε για πιο πολύπλοκα προβλήματα και όχι άμεσες ανάγκες. Είναι πιο εύκολο να βρίσκεις συνδυαστικές λύσεις, συνεκτιμώντας περισσότερες γενικές πληροφορίες ώστε να έχεις μια πιο σφαιρική και απομακρυσμένη εικόνα του ζητήματος.
Σε ένα τέτοιο πλαίσιο, η πολύ ειδική και στοχευμένη διαχείριση πληροφορίας μάλλον δεν είναι πλεονέκτημα. Είναι όμως πλεονέκτημα αν πρέπει να λάβεις αποφάσεις πάρα πολύ γρήγορα, όντας ένας σχετικά ανυπεράσπιστος οργανισμός απέναντι στους θηρευτές. Εμείς αντιθέτως δεν χρειαστήκαμε ποτέ κάτι τέτοιο, γιατί το είδος μας εξελίχθηκε γρήγορα να δρα πολύ πιο ομαδικά και προστατευτικά. Είμαστε πολύ λιγότερο ατομιστές απ' ό,τι πιστεύουμε.
Nero έγραψε: ↑13 Ιαν 2020, 21:51
οι φωνητικές τους χορδές δεν έχουν να κάνουν με την ευφυΐα. Όντως έχουν τεχνικό "πρόβλημα" με τις χορδές που δεν θα τους επέτρεπε ποτέ να μιλάνε αλλά είναι άσχετο με την ευφυΐα. Αυτό μπορεί να ξεπεραστεί, και έχει ξεπεραστεί εύκολα με τη χρήση νοηματικής και εκεί βλέπεις ποιο είναι το ουσιαστικό πρόβλημα: όσες λέξεις και να μάθουν-και έχουν μάθει πολλές- όσο περίπλοκες προτάσεις και να σχηματίσουν, θα τις χρησιμοποιούν πάντα για να απαντήσουν σε ερωτήσεις/ερεθίσματα ή να εκφράσουν άμεσες ανάγκες. Δεν κάνουν ποτέ ερωτήσεις ούτε μπορούν να πιάσουν ψιλή κουβέντα για τον απλό λόγο ότι δεν αντιλαμβάνονται ότι κάποιος άλλος μπορεί να έχει πληροφορίες που οι ίδιοι δεν έχουν
Για την ακρίβεια, έχουν διανοητική αυτονομία, που είναι το όπλο απέναντι σε ιδεοληψίες, θρησκείες, πειθώ στις αρχές και την εξουσία. Επίσης όμως είναι τροχοπέδη στην μάθηση. Οι άνθρωποι μαθαίνουμε ακριβώς γιατί αναγνωρίζουμε την έννοια της αυθεντίας. Όσο είμαστε μικροί για μας αυτό σημαίνει τους γονείς και το άμεσο περιβάλλον· αργότερα, το σχολείο και τους θεσμούς.
Η δυνατότητά μας -και ταυτόχρονα αδυναμία- να υπακούμε στον «ανώτερο», γιατί αναγνωρίζουμε ότι είναι αυθεντία και «ξέρει καλύτερα», ακόμα κι αν φαίνεται ενάντια στην φανερή λογική, είναι αυτή που μας δίνει την ευχέρεια να διδασκόμαστε διαρκώς νέα πράγματα και κατόπιν να τα διδάσκουμε στους επόμενους. Μ' αυτόν τον τρόπο διατηρούμε την αλυσίδα της εξέλιξης.
Ένας χιμπατζής δεν θα δεχθεί ποτέ να κάνει κάτι που γι' αυτόν είναι counterintuitive.