Phorum.com.gr

Δραματικός τίτλος, αλλά ήθελα να κάνω είσοδο.

Στα μέσα του 19ου αιώνα ανακαλύπτονται τα κοιτάσματα τύπου γκουανό τα οποία είναι αποξηραμένα, ιζηματοποιημένα περιττώματα πουλιών πουλιών πλούσια σε φώσφορο και άζωτο. Τα στοιχεία αυτά τα οποία είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των φυτών, κάνουν τα γκουάνο ανάρπαστα ως λίπασμα και σχεδόν εξαντλούν τα κοιτάσματά τους μέσα σε 50 χρόνια. Γύρω στο 189-κάτι, ένας Βρετανός επιστήμονας (δε θυμάμαι ποιος) δίνει μια διάλεξη στην οποία αναδεικνύει το πρόβλημα, και καταλήγει πως επέρχεται μεγάλος λιμός. Κάτι που σήμερα οι επιστήμονες, δεν αρνούνται ότι θα συνέβαινε.

Κάπου εδώ, μπαίνει ο ήρωας της ιστορίας, ο Fritz Haber, ο οποίος διαβάζοντας τη διάλεξη, αποφασίζει να δράσει. Έτσι το 1911, επινοεί τη μέθοδο Haber-Bosch με την οποία, χοντρικά, μετέτρεπε την μεγαλύτερη πηγή αζώτου στον πλανήτη- τον ατμοσφαιρικό αέρα- σε αμμωνία που μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ως λίπασμα, σώζοντας την Ευρώπη. Αργότερα, το 1918, θα βραβευτεί με Νόμπελ Χημείας για αυτή του την ανακάλυψη.

Με το ξέσπασμα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, το 1914, θα υπογράψει κείμενο υποστήριξης του πολέμου του Κάιζερ μαζί με άλλους ακαδημαϊκούς (μεταξύ των οποιών και ο Πλανκ αλλά όχι ο Αϊνστάιν). Ο Haber θα τεθεί επικεφαλής της ερευνητικής ομάδας του Ράιχ για τα χημικά όπλα, θα προλάβει Άγγλους και Γάλλους, και θα απελευθερώσει πρώτος, το 1915, στο Βέλγιο, αέριο χλωρίνης ενώ βρίσκεται στο πεδίο της μάχης και δίνει ο ίδιος την εντολή. Καταφέρνει να σκοτώσει πάνω από 1000 ατόμα με φρικτό θάνατο, και κάνει νέο χάι σκορ φρίκης, σε έναν από τους χειρότερους πολέμους που είδε ο άνθρωπος.
Ο Haber τις επόμενες μέρες γίνεται λοχαγός, δέχεται συγχαρητήρια αλλά η χημικός γυναίκα του, δεν το αντέχει και αυτοκτονεί.
Το τέλος του πολέμου θα τον βρει χήρο, παρασημοφορημένο κι αμετανόητο.

Η τραγική ειρωνεία είναι πως ο ίδιος , όντας Εβραίος, το 1933, μέσα σε μια νύχτα ξεφτιλίζεται και εκδιώκεται από τους Ναζί οι οποίοι δεν εκτίμησαν αρκετά τον...πατρωτισμό του.
Ακόμα τραγικότερο είναι πως το ινστιτούτο χημικου πολέμου που ίδρυσε, αργότερα έπαιξε ρόλο στην ανάπτυξη του Zyklon B.
Haber

Πως μπορεί ο άνθρωπος που έσωσε εκατομμύρια να ανακάλυψε κάτι τόσο τρομερό και βρώμικο; Αξίζει να τον θυμόμαστε ως τον άνθρωπο που έσωσε την Ήπειρο ή ως τον μεγαλύτερο εκληματία πολέμου του Α' Παγκοσμίου; Υπάρχει καλή και κακή χρήση της επιστήμης, και ποια είναι τα όρια που ξεχωρίζουν τις δύο κατηγορίες;

Ντισκάς

*Αφορμή για το νήμα αποτέλεσε η παρακολούθηση της σειράς Genius αλλά και το γεγονός ότι είχα βαρεθεί να βλέπω νήματα κλαψομουνιάσματος
** Το νήμα μπορεί να παρεμείνει στις Θετικές Επιστήμες, να πάει Ιστορία, Φιλοσοφία, ή να γίνει στίκυ και στις τρεις ενότητες ...γιατί σπέρνει

Το ερώτημα καλή ή κακή χρήση της επιστήμης είναι λίγο άκυρο, διότι όλο το νήμα είναι να κρίνουμε τις πράξεις του Haber και όχι του κλάδου της επιστήμης του, άσε που δεν υπάρχει κάποιος οργανισμός που να αντιπροσωπεύει τον κλάδο του Haber πχ χημείας ώστε να παίρνει αποφάσεις εις το όνομά του και να αναλαμβάνει τις συνέπειες για να τον κρίνουμε.

Ως αφετηρία χρησιμοποίησα την ιστορία του, για να κάνω την ερώτηση, μιας και ο ίδιος άνθρωπος με τις ανακαλύψεις του, έσωσε εκατομμύρια αλλά και προκάλεσε την απόλυτη φρίκη.

oυτε που τον ειχα ακουστα. ωραιο στορυ +1 στον νημα απο μενα.

Για το θεμα που ρωτας τωρας για μενα αυτο που τον χαρακτηρίζει (απο το στορυ που λες εσυ, οπως το λες εσυ, δεν εχω ψαξει μονος μου) ειναι αυτο το αμετανοητος μετα την αυτοκτονια της γυναικας του. Βαρυ.

Πολύ ωραίο νήμα!

Για μένα φίλε elchav είναι προφανές πως η ζυγαριά κλίνει προς την κακή πλευρά. Δεν έχουμε (θεωρώ) κανένα πειστήριο ότι η πρώτη πράξη του είχε πρόθεση «να σώσει την Ευρώπη» όπως λες και δεν ήταν αποτέλεσμα προσωπικής φιλοδοξίας - οφέλους.

Η δεύτερη όμως, η πυροδότηση μάλιστα από το πεδίο της μάχης χημικών όπλων, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα του φρικτού θανάτου χιλιάδων ανθρώπων αναιρεί κάθε προηγούμενη και αίρει κάθε αμφιβολία για το ποιόν του. Η υποστήριξη του πολέμου, ενός αναίτιου αιματοκυλίσματος όλης της Ευρωπαϊκής ηπείρου συνιστά από μόνη της προβληματική συμπεριφορά, ειδικά αν πρόκειται για μορφωμένους ανθρώπους.

Για μένα, το αξιοπερίεργο είναι το πόσοι σπουδαίοι επιστήμονες, αλλά και πολίτες και άλλοι, υποστήριξαν αυτή την ψυχοπαθολογική ιδεολογία / δράση. Ο Χίτλερ δεν ήταν μόνος του, δεν ήταν ένας, δεν είναι ένας.

Spiros252 έγραψε: ↑

08 Ιούλ 2018, 00:37

Πολύ ωραίο νήμα!

Για μένα φίλε elchav είναι προφανές πως η ζυγαριά κλίνει προς την κακή πλευρά. Δεν έχουμε (θεωρώ) κανένα πειστήριο ότι η πρώτη πράξη του είχε πρόθεση «να σώσει την Ευρώπη» όπως λες και δεν ήταν αποτέλεσμα προσωπικής φιλοδοξίας - οφέλους.

Η δεύτερη όμως, η πυροδότηση μάλιστα από το πεδίο της μάχης χημικών όπλων, γνωρίζοντας το αποτέλεσμα του φρικτού θανάτου χιλιάδων ανθρώπων αναιρεί κάθε προηγούμενη και αίρει κάθε αμφιβολία για το ποιόν του. Η υποστήριξη του πολέμου, ενός αναίτιου αιματοκυλίσματος όλης της Ευρωπαϊκής ηπείρου συνιστά από μόνη της προβληματική συμπεριφορά, ειδικά αν πρόκειται για μορφωμένους ανθρώπους.

Για μένα, το αξιοπερίεργο είναι το πόσοι σπουδαίοι επιστήμονες, αλλά και πολίτες και άλλοι, υποστήριξαν αυτή την ψυχοπαθολογική ιδεολογία / δράση. Ο Χίτλερ δεν ήταν μόνος του, δεν ήταν ένας, δεν είναι ένας.

Να 'σαι καλά Σπύρο, ευχαριστώ.

Θα μπορούσαμε να πούμε πως βάσει της δικής του αυτιστικής επιστημονικής λογικής, η πρόθεση ήταν καλή και στις δύο περιπτώσεις. Κι αν στην πρώτη περίπτωση είναι εμφανές το γιατί, στην περίπτωση των χημικών όπλων λειτουργούσε με βάση το σκεπτικό "θα σκοτώσω με φριχτό τρόπο 1000 στρατιώτες, ωστε να συνθηκολογήσουν και να σώσω εκατοντάδες χιλιάδες". Το πρόβλημα είναι πως όταν είδεε τα αποτελέσματα, όπως είπες κι εσύ, συνέχισε απτόητος.

Στη φάση που υποστήριξε τον Καϊζέρ, δεν ήταν μόνος αλλά -όπως είπα- μαζί με τον Πλανκ. Η διαφορά είναι ότι ο Πλάνκ μετάνιωσε μόλις έχασε το γιο του, ενώ ο Χάμπερ δεν άλλαξε ποτέ γνώμη. Δίνω βαρύτητα κι εγώ σε αυτό, όπως ο Yochanan.

Όσο για τους επιστήμονες που συντάχθηκαν με τον Χίτλερ, αξίζει ένα νήμα μόνο του. Ο Χαϊζενμπέργκ δε λογοδότησε ποτέ, και μάλιστα πέρασε και από whitewashing του τύπου "μπορούσε να φτιάξει ατομική, αλλά δεν το έκανε επίτηδες". Μεγάλη κουβεντα

Σαν σήμερα πέθανε ο νομπελίστας εφευρέτης Γουλιέλμο Μαρκόνι, γνωστός για την μετάδοση ραδιοκυμάτων σε μεγάλες αποστάσεις και την εφεύρεση της ασύρματης τηλεγραφίας.

Στο τέλος της ζωής του συντάχθηκε με το καθεστώς Μουσολίνι δηλώνοντας φανατικός υποστηρικτής του. Ο Μουσολίνι μάλιστα ήταν κουμπάρος στο δεύτερο γάμο του.