1.Η Υπόθεση του «Βοηθού της Φωλιάς» ή αλλιώς της «Μέλισσας-Εργάτη».
Σύμφωνα με την επιστημονική αυτή υπόθεση, οι ομοφυλόφιλοι μπορεί να μην δίνουν απογόνους ωστόσο μπορούν να βοηθήσουν τους συγγενείς τους στην ανατροφή και φροντίδα των δικών τους παιδιών. Μπορούσαν ας πούμε να προσέχουν τα παιδιά-ανίψια τους την ώρα που οι πατεράδες τους ήταν απασχολημένοι σε δύσκολες χρονοβόρες διαδικασίες όπως το κυνήγι άγριων ζώων για την εξασφάλιση τροφής. Στις προϊστορικές κοινωνίες μπορεί να έπαιζαν το ρόλο αυτό οι μητέρες των παιδιών (αν και όχι πάντοτε), όμως σε περιπτώσεις που αυτές για κάποιο λόγο δεν μπορούσαν να το πράξουν (π.χ. ασθένεια, τραυματισμός, θάνατος, συμμετοχή στο κυνήγι κλπ) οι ομοφυλόφιλοι συγγενείς θα μπορούσαν να τις συνδράμουν. Π.χ. αν ένα παιδί έφευγε από την προσοχή μιας κατάκοιτης μητέρας, τα δεύτερα μάτια του συγγενή θα μπορούσαν να προλάβουν μια δυσάρεστη κατάσταση όπως το παιδί να πέσει σ’ ένα ποτάμι και να πνιγεί, να πέσει από έναν ψηλό βράχο, να χαθεί στο δάσος κλπ.
Συμμετέχοντας λοιπόν στη φροντίδα των «ανιψιών» οι ομοφυλόφιλοι βοηθούσαν στη διαιώνιση των γονιδίων της ευρύτερης συγγενικής ομάδας-οικογένειας (άρα και ενός μέρους των δικών τους που μοιράζονται με τους συγγενείς). Τα ανίψια θα μεγάλωναν με ασφάλεια κάνοντας δικά τους παιδιά κ.ο.κ.
Άλλο ένα πλεονέκτημα της ομοφυλοφιλίας θα υπήρχε στις περιπτώσεις ισχυρών αρσενικών που διατηρούσαν «χαρέμια» γυναικών στις προϊστορικές κατοικίες τους. Οι ετεροφυλόφιλοι αυτοί άντρες θα ένιωθαν ασφαλείς αφήνοντας πίσω τους άνδρες που κατά τα φαινόμενα δεν έλκονταν σεξουαλικά από γυναίκες για να τις βοηθούν.
Επειδή όμως έχει διαπιστωθεί ότι σε ορισμένες περιπτώσεις η ομοφυλοφιλία είναι μεταβατικό στάδιο προς την αμφιφυλοφιλία (ισχύει και το αντίστροφο), στην συγκεκριμένη περίπτωση του «χαρεμιού» οι αμφιφυλόφιλοι άνδρες θα εξασφάλιζαν εύκολη πρόσβαση σε θηλυκά «ξεγελώντας» έτσι τους ετεροφυλόφιλους, αφήνοντας κι αυτοί κάποιους απογόνους – άρα και γονίδια σχετικά με την αρχική τους ομοφυλοφιλία.
Η υπόθεση του «Βοηθού της Φωλιάς» έχει βρει υποστήριξη μετά από έρευνα σε μια ιδιαίτερη πληθυσμιακή ομάδα της νήσου Σαμόα της Πολυνησίας. Οι άνθρωποι αυτοί λέγονται
Fa'afafine και πραγματοποιούν ερωτικές επαφές με ενήλικους άντρες κυρίως. Θεωρούνται το
«τρίτο φύλο» στην κουλτούρα της Σαμόα και δεν τους αρέσει να τους αποκαλούν gay ή ομοφυλόφιλους.
Από τις έρευνες του ψυχολόγου Paul Vasey στον πληθυσμό των Fa'afafine διαπιστώθηκε ότι ξοδεύουν περισσότερο χρόνο σε δραστηριότητες φροντίδας των ανιψιών τους σε σχέση με τους straight άνδρες. Όντας πλήρως αποδεκτοί στην κοινωνία τους οι Fa'afafine μπορούν να συνεισφέρουν στην αναπαραγωγική επιτυχία των συγγενών τους. Αυτή θα μπορούσε να είναι η «αρχική εικόνα» της δραστηριοποίησης των ομοφυλόφιλων ατόμων στην ανθρώπινη κοινωνία προτού εμφανιστούν τα πολιτιστικά ταμπού που τους την στέρησαν.
2.Η Ομοφυλοφιλία βοήθησε στην ενίσχυση των κοινωνικών δεσμών των ατόμων
Σύμφωνα με μια έρευνα του βιολόγου Andrew Barron και των συνεργατών του, η ομοφυλοφιλία μπορεί να εξελίχτηκε για κοινωνικούς λόγους. Στις ανθρώπινες κοινωνίες αλλά και
σε πολλές κοινωνίες ζώων, το σεξ δεν πραγματοποιείται μόνο για λόγους αναπαραγωγής.
Στους στενούς συγγενείς μας χιμπατζήδες Μπονόμπο έχει παρατηρηθεί ότι η ετεροφυλοφιλική και ομοφυλοφιλική σεξουαλική δραστηριότητα παίζει σημαντικότατο ρόλο στις κοινωνικές σχέσεις, στα παιχνίδια, στις ανταλλαγές φαγητού, στην επίδειξη κοινωνικού κύρους και στη σύσφιξη των κοινωνικών σχέσεων ζευγαριών. 
Στην διανοητική και ψυχολογική εξέλιξη του ανθρώπου
η φυσική επιλογή ευνόησε τα χαρακτηριστικά που εξασφάλιζαν καλύτερη κοινωνική ενσωμάτωση. Οι πρώιμοι άνθρωποι που κατάφεραν να εξασφαλίσουν γρηγορότερα και ευκολότερα την συμμετοχή τους σε ομάδες απέκτησαν μεγαλύτερο επιλεκτικό πλεονέκτημα. Σε αυτό το πλαίσιο πιστεύεται ότι εξελίχτηκαν και άλλα ανθρώπινα χαρακτηριστικά όπως η μειωμένη επιθετικότητα, η αυξημένη επικοινωνία, τα κοινωνικά παιχνίδια και η επίδειξη κατανόησης. Όλα αυτά οδήγησαν σε μια κατάσταση που ονομάζεται
«προκοινωνικότητα» η οποία περιλαμβάνει τις ενέργειες που γίνονται προς όφελος άλλων ή και ολόκληρης της ομάδας.
Η μεγάλη «προκοινωνικότητα» που παρατηρείται στους χιμπατζήδες Μπονόμπο οδήγησε σε
ευρύ πλαίσιο σεξουαλικών επαφών, αύξηση του σεξ γενικά και αύξηση του ομοφυλοφιλικού σεξ. Οι συγκεκριμένοι επιστήμονες υποψιάζονται ότι κάτι ανάλογο συνέβη και κατά την πρώιμη εξέλιξη του ανθρώπου αφού
τα άτομα με κάποιο βαθμό ομοφυλοφιλικής συμπεριφοράς εξασφάλιζαν κοινωνική κινητικότητα, ευκολία ενσωμάτωσης σε ομάδες και σύσφιξη των σχέσεων με άτομα ίδιας σεξουαλικότητας.
Κατά τον Andrew Barron τα δεδομένα ανεξάρτητων ερευνών υποστηρίζουν την υπόθεσή του για την κοινωνική σημασία της ομοφυλοφιλίας. Για παράδειγμα έχει διαπιστωθεί ότι τα ποσοστά των ομοφυλόφιλων και αμφιφυλόφιλων είναι σταθερά στις κοινωνίες με το πέρασμα του χρόνου. Η υπόθεση του Barron προβλέπει επίσης ότι τα άτομα που δηλώνουν ότι είναι «κυρίως straight» θα είναι περισσότερα από αυτά που δηλώνουν «αποκλειστικά gay» κάτι που φαίνεται να επιβεβαιώνεται. Τα γονίδια που επηρεάζουν την ανθρώπινη σεξουαλικότητα είναι εκατοντάδες και το κάνουν με πολύπλοκο τρόπο. Κληρονομούμε γονίδια κι από τους δύο γονείς κατά βάση με τυχαίο τρόπο κι έτσι το γενετικό αποτύπωμα του κάθε ατόμου είναι μοναδικό. Επομένως είναι σχεδόν απίθανο να βρεθούν δύο άτομα με το ίδιο ακριβώς πακέτο γονιδίων που να επηρεάζουν την σεξουαλικότητά τους. Άρα όσον αφορά την σεξουαλικότητα των ατόμων αναμένεται να υπάρχει ένα ευρύ φάσμα της που κυμαίνεται από μια πλειοψηφία που είναι straight μέχρι και μια μειοψηφία που είναι gay.
Καταλήγοντας λοιπόν, ο Barron αναρωτιέται μήπως δεν θέτουμε εξαρχής το σωστό ερώτημα. Για παράδειγμα το ανθρώπινο ύψος παρουσιάζει συνεχείς διακυμάνσεις και καθορίζεται -όπως και η σεξουαλικότητα - από εκατοντάδες γονίδια (στο μεγαλύτερο ποσοστό του καθώς συνεισφέρει και το είδος της διατροφής).
Δεν υπάρχει όμως καμία ανάγκη να εξηγήσουμε με αυστηρούς εξελικτικούς όρους την ύπαρξη ψηλών και κοντών ανθρώπων. Οι άνθρωποι αυτοί επιδεικνύουν απλώς μια φυσική διαφοροποίηση καθορισμένη σε μεγάλο βαθμό από γονίδια. Παρομοίως,
ίσως δεν πρέπει να ρωτάμε πώς εξελίχθηκε η ομοφυλοφιλική σεξουαλικότητα αλλά πώς εξελίχτηκε η ανθρώπινη σεξουαλικότητα σε όλες τις μορφές της. Θέτοντας το ερώτημα αυτό η ομοφυλοφιλία παύει να αποτελεί «παράδοξο» που απαιτεί ξεχωριστή εξήγηση.
Είναι απλά το αποτέλεσμα της κοινωνικο-σεξουαλικής εξέλιξης του είδους μας. 3. Γονίδια που συνδέονται με την ομοφυλοφιλία κάνουν χρήσιμα πράγματα στους συγγενείς
Τα γονίδια της ομοφυλοφιλίας μπορεί να διατηρούνται επειδή προσφέρουν αναπαραγωγική επιτυχία σε άλλα μέλη της οικογένειας. Τα «gay αλληλόμορφα» μπορούν μεν να προκαλούν αναπαραγωγικό «μειονέκτημα» σε κάποιο άτομο αλλά ταυτόχρονα μεγάλα οφέλη στα συγγενικά μέλη του αντίθετου φύλου. Σε μια έρευνα του καθηγητή ψυχοβιολογίας και εξελικτικής βιολογίας Andrea Camperio-Ciani (Πανεπιστήμιο της Πάντοβα) σε ιταλικό πληθυσμό,
βρέθηκε ότι οι γυναίκες συγγενείς gay ανδρών από την μητρική πλευρά της οικογένειας έκαναν περισσότερα παιδιά από ότι οι γυναίκες συγγενείς straight ανδρών της μητρικής πλευράς. Ο υπαινιγμός εδώ είναι ότι υπάρχει κάποιος μηχανισμός στο χρωμόσωμα Χ των ανδρών που βοηθά τις γυναίκες της οικογένειας να αποκτήσουν περισσότερα μωρά αλλά οδηγεί σε ομοφυλοφιλία τους άνδρες. Σύμφωνα με αυτή την προσέγγιση
η ομοφυλοφιλία των ανδρών είναι το «παραπροϊόν» της υψηλής γυναικείας γονιμότητας.
Σύμφωνα με τον ψυχολόγο Qazi Rahman ένας άλλος τρόπος με τον οποίο μπορεί τα «gay αλληλόμορφα» ή ομάδες σχετικών γονιδίων να περνούν σε επόμενες γενιές είναι να επιφέρουν σε συγκεκριμένη «δοσολογία» ένα ψυχολογικό γνώρισμα που κάνει τα άτομα ιδιαίτερα ελκυστικά στο άλλο φύλο. Π.χ. έχει παρατηρηθεί ότι πολλές γυναίκες επιδεικνύουν έντονο ενδιαφέρον για άντρες με πιο «θηλυκά» χαρακτηριστικά στη συμπεριφορά και στο πρόσωπο όταν στοχεύουν σε μακροχρόνια σχέση. Τέτοια χαρακτηριστικά μπορούν να συνδεθούν στην αντίληψη με «αποτελεσματικότητα στη φροντίδα των τέκνων», «μεγαλύτερη συμπόνοια» κλπ
Η υπόθεση του Rahman λοιπόν λέει ότι
μια «χαμηλή δόση» αυτών των γονιδίων ενισχύει την αναπαραγωγική επιτυχία των φορέων τους αλλά μια «υψηλή δόση» των ίδιων γονιδίων μπορεί να τους οδηγήσει στην ομοφυλοφιλία. Οι «straight» φορείς λοιπόν μεταδίδουν τα «gay γονίδια» στις επόμενες γενιές.
4. Το φαινόμενο της «Επίδρασης των Μεγάλων Αδελφών» και οι επιγενετικοί παράγοντες
Ενδεχομένως να μην παίζουν ρόλο μόνο τα γονίδια για τον καθορισμό του σεξουαλικού προσανατολισμού. Πρόσθετοι βιολογικοί παράγοντες μπορεί να επηρεάσουν τη σεξουαλικότητα του ατόμου. Ένας από αυτούς είναι το γνωστό βιολογικό φαινόμενο που αποκαλείται
«Big Brother Effect» ή πιο επιστημονικά
«Fraternal Birth Order Effect». Έχει παρατηρηθεί από τους επιστήμονες σε πολλές περιπτώσεις ότι
όσο περισσότερους μεγαλύτερους αδερφούς έχει κάποιος, γίνεται όλο και πιθανότερο ως το νεότερο αγόρι της οικογένειας να είναι ομοφυλόφιλο. Για κάθε μεγαλύτερο αδερφό, η πιθανότητα να βγει ο πιο νέος ομοφυλόφιλος αυξάνεται κατά 1/3. Αν και μέχρι σήμερα δεν είναι ξεκάθαρος ο λόγος που συμβαίνει αυτό, ορισμένες μελέτες έχουν ρίξει κάποιο φως στην υπόθεση. Στις εγκυμοσύνες αγοριών, το σώμα της μητέρας παράγει αντισώματα που στοχεύουν μια πρωτεΐνη του χρωμοσώματος Υ. Το ερώτημα είναι κατά πόσο τα αντισώματα αυτά επηρεάζουν τη σεξουαλικότητα.
Ο ψυχολόγος Anthony Bogaert και η ομάδα του από το Πανεπιστήμιο Brock του Καναδά έκαναν το εξής πείραμα.
Πήραν αιματολογικό δείγμα από 142 γυναίκες με gay γιους αναζητώντας αντισώματα για μια αποκλειστικά ανδρική πρωτεΐνη (NLGN4Y) που αναπτύσσεται στην επιφάνεια των εγκεφαλικών κυττάρων και παίζει ρόλο στη διαμόρφωση των συνάψεων του εγκεφάλου και του τρόπου επικοινωνίας των νευρώνων. Το αποτέλεσμα ήταν συναρπαστικό!
Βρέθηκε ότι οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις τέτοιων αντισωμάτων υπήρχαν στις γυναίκες με gay γιους που είχαν μεγαλύτερους αδερφούς, ακολουθούμενες από τις γυναίκες με gay γιους χωρίς καθόλου μεγαλύτερους αδερφούς. Πιο κάτω βρίσκονταν οι γυναίκες με straight γιους και ακόμα πιο κάτω οι γυναίκες χωρίς καθόλου γιους. Αυτό υποδεικνύει ότι οι συγκεντρώσεις των αντισωμάτων αυξάνονται με κάθε νέο αρσενικό μωρό.
Στις περιπτώσεις λοιπόν μεγάλης συγκέντρωσης αντισωμάτων επέρχονται αλλαγές στη διαμόρφωση της δομής του εγκεφάλου που με τη σειρά τους επηρεάζουν τη σεξουαλική κατεύθυνση.
Επειδή τώρα αυτό το προ-γεννητικό φαινόμενο εμφανίζεται σε ύστερο χρονικό σημείο, αφού δηλαδή έχουν ήδη γεννηθεί ετεροφυλόφιλοι απόγονοι -άρα έχει εξασφαλιστεί η αναπαραγωγή του είδους- δεν υπάρχει κάποια «ανάγκη» να το ξεφορτωθεί η φυσική επιλογή.
Έχει επίσης προταθεί ότι το επίπεδο έκθεσης του εμβρύου σε μια συγκεκριμένη ορμόνη μπορεί να επηρεάσει τη σεξουαλικότητά του μετά.
Π.χ. έρευνες έχουν αποκαλύψει ότι τα θηλυκά έμβρυα αν εκτεθούν σε μεγάλες δόσεις τεστοστερόνης έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνουν λεσβίες. Στις λεσβίες αυτές παρατηρείται συχνά ότι
ο παράμεσος της παλάμης είναι λίγο μεγαλύτερος από τον δείκτη. Αυτό παρατηρείται πολύ συχνά και στους άντρες οι οποίοι εκτίθενται κι αυτοί σε μεγαλύτερες ποσότητες τεστοστερόνης κατά την εγκυμοσύνη. Αντίθετα οι ετεροφυλόφιλες γυναίκες συνήθως έχουν περίπου το ίδιο μέγεθος παράμεσου και δείκτη.
Παρόμοια πειράματα έχουν γίνει και σε μονοζυγωτικούς δίδυμους σε μια προσπάθεια να εξηγηθεί η διαφορά σεξουαλικού προσανατολισμού σε πανομοιότυπους δίδυμους που είχαν τα ίδια γονίδια. Δηλαδή ενώ
πολύ συχνά βλέπαμε ότι οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι έχουν τον ίδιο σεξουαλικό προσανατολισμό υπήρχαν και κάποιες περιπτώσεις που δεν ίσχυε αυτό. Εφόσον όμως οι μονοζυγωτικοί δίδυμοι έχουν συνήθως τα ίδια γονίδια και λαμβάνοντας υπόψη ότι τα γονίδια καθορίζουν τον σεξουαλικό προσανατολισμό, τότε
γιατί υπάρχουν περιπτώσεις που ο ένας ήταν ετεροφυλόφιλος και ο άλλος ομοφυλόφιλος; Η απάντηση πιθανώς βρίσκεται στα
διαφορετικά επίπεδα μιας ορισμένης ορμόνης στην οποία εκτέθηκαν κατά την εγκυμοσύνη, με την προϋπόθεση ότι τροφοδοτούνταν από διαφορετικό πλακούντα (πρώτη αριστερή στήλη στην παρακάτω εικόνα). Ή μπορεί ο ένας να είχε διαφορετική απόκριση στη συγκεκριμένη ορμόνη.
Δηλαδή ακόμα κι αν οι δίδυμοι κουβαλάνε τα «gay γονίδια», αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι θα γίνουν ομοφυλόφιλοι καθώς αυτό εξαρτάται από περιβαλλοντικούς παράγοντες. Η παραπάνω διαδικασία ανήκει στο ανερχόμενο πεδίο της
«επιγενετικής», η οποία εξετάζει την επίδραση του περιβάλλοντος στην ενεργοποίηση και απενεργοποίηση των γονιδίων των οργανισμών.
5. Τα ομοφυλόφιλα άτομα μπορούν να κάνουν και έχουν κάνει βιολογικά παιδιά
Αναζητώντας μια πιο πολύπλοκη απάντηση στο πλαίσιο της εξέλιξης, ενδεχομένως παραβλέπουμε μια πιο απλή, πραγματική κατάσταση που βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας.
Οι ομοφυλόφιλοι μερικές φορές αφήνουν βιολογικούς απογόνους άρα και τα γονίδιά τους περνούν εύκολα σε επόμενες γενιές. Σε διαφορετικές κοινωνίες
τα ομοφυλόφιλα άτομα μπορεί να αναγκάζονταν κιόλας να κάνουν παιδιά αφού λόγω των κοινωνικών προκαταλήψεων και συνθηκών κάποιοι από αυτούς θα παντρεύονταν με άτομα διαφορετικού φύλου με το οποίο θα μπορούσαν να αποκτήσουν παιδιά. Για παράδειγμα σε μια αρχαία ή μεσαιωνική κοινωνία ένας φύλαρχος ή τοπικός άρχοντας μπορεί να πάντρευε την ομοφυλόφιλη κόρη του με τον άντρα μιας άλλης οικογένειας προκειμένου να εξασφαλιστούν συμμαχίες και συνεργασίες μεταξύ κοινοτήτων, πόλεων, βασιλείων κ.ο.κ. Αλλά ακόμα και στις πιο πρόσφατες κοινωνίες τα ομοφυλόφιλα άτομα μπορεί λόγω πιέσεων από το οικογενειακό και κοινωνικό περιβάλλον να αποδεχτούν την συμβίωση με άτομα για τα οποία δεν έλκονται στην πραγματικότητα. Η συμβίωση αυτή μπορεί να καταλήξει σε γέννηση απογόνων που κουβαλούν γονίδια συνδεδεμένα με την ομοφυλοφιλία.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ομοφυλοφιλία όπως και η αμφιφυλοφιλία δεν είναι απαραίτητα σταθερές και απαράλλακτες καταστάσεις από την αρχή της ζωής του ατόμου.
Συναντάμε περιπτώσεις που μπορεί ένα άτομο να είναι αμφιφυλόφιλο μέχρι την εφηβεία και να καταλήξει ομοφυλόφιλο ή ετεροφυλόφιλο για το επόμενο μεγαλύτερο διάστημα της ζωής του ή και το ανάποδο με την ομοφυλοφιλία να είναι το πρώιμο μεταβατικό στάδιο. Η συγκεκριμένη «αστάθεια» στη σεξουαλικότητα των ατόμων υποδεικνύει ότι μπορούν να
υπάρξουν χρονικά παράθυρα για παραγωγή απογόνων.
Αυτά υποστηρίζονται από διάφορες έρευνες. Στην έρευνα που πραγματοποίησε ο βιολόγος και σεξολόγος Alfred Kinsley της δεκαετία του’40 βρήκε ότι
ένα 4% λευκών ανδρών ήταν αποκλειστικά ομοφυλόφιλο μετά την εφηβεία, ένα ποσοστό 3% πέρασε μια τριετή περίοδο ομοφυλοφιλίας και ένα 37% είχε κάνει ομοφυλοφιλικό σεξ σε κάποιο σημείο της ζωής του.
Τώρα σχετικά με την απόκτηση παιδιών,
στις σημερινές ΗΠΑ προκύπτει ότι γύρω στο 37% των gay, λεσβιών, bisexuals και τρανς ατόμων έχουν παιδιά από τα οποία το 60% είναι βιολογικά παιδιά. Πολύ γνωστή στα media είναι σήμερα η περίπτωση των δύο παιδιών του ζεύγους Elton John-David Furnish που αποκτήθηκαν μέσω παρένθετης μητέρας. Το ποιος από τους δύο είναι ο βιολογικός πατέρας παραμένει μυστικό.
Πηγές:https://www.bbc.com/news/magazine-26089486https://www.sciencedaily.com/releases/2 ... 144551.htmhttps://theconversation.com/homosexuali ... ons-128123https://kinseyinstitute.org/news-events ... tation.phphttps://www.newscientist.com/article/21 ... to-be-gay/https://www.csuohio.edu/sites/default/f ... uality.pdf
