Η θεωρία της εξέλιξης. Τι κατανοείτε;

[paul25]

Αν δεν έχουμε ακόμα τις γνώσεις να εξηγήσουμε τα παραπάνω, θα συνεχίσουμε να ψάχνουμε και δεν θα δώσουμε απαντήσεις του τύπου "ο θεός το έκανε έτσι".
.

Μα εγώ δεν καταλήγω σε τέτοιο συμπέρασμα. Απλά ανέκαθεν είχα απορία σχετικά με τον τρόπο που διδάσκεται η εξέλιξη. Σου άφηναν να εννοηθεί ότι οι οργανισμοί είναι παθητικοί απέναντι στις περιβαλλοντικές συνθήκες και στην πλήρη τυχαιότητα των μεταλλάξεων τους. Αν αυτό δεν ισχύει και οι οργανισμοί είναι και αυτοί ενεργητικοί παίκτες από την μεριά τους συνδιαμορφωνοντας την εξέλιξη τους με το περιβάλλον τους , τότε είναι μεγάλο λάθος να συνεχιζει να διδάσκεται κατ'αυτο τον τρόπο και μάλιστα από ανθρώπους που θεωρείται ότι την κατέχουν. Εκτός αν και η δική μου αίσθηση που μου έμεινε από τότε ήταν λάθος.

Κάποια στιγμή θα έχουμε τις απαντήσεις στις απορίες σου. Δεν υπονόησα κάτι εναντίον σου. Απλά εκμεταλλεύτηκα το ποστ σου για να αναδείξω το τί γινόταν μέχρι πριν κάποια χρόνια.
Πχ, ο πατέρας μου που γεννήθηκε το 1923. Στο σχολείο ρώτησε για ο ήλιος που καίει τόσα χρόνια δεν σβήνει; Και ο δάσκαλος απάντησε: Ο θεός το έκανε έτσι. Η πυρηνική σύντηξη έγινε γνωστή πολύ αργότερα.

Ωστόσο, αν όντως ισχύει ότι υπάρχει αλληλεπίδραση, μπαίνει το ερώτημα κατά πόσο είναι καθοδηγούμενη από τα είδη; Διότι αν είναι καθοδηγούμενη τότε ενδεχομενως να υπάρχει μια κατάσταση συλλογικής αντιληπτικοτητας και στοχευμένης απόκρισης. Μια δηλαδή συλλογικη "βούληση", ένας συλλογικός νους που είτε γίνεται αντιληπτός από τους μπακαλιάρους, είτε όχι.

[hellegennes]

Με αφορμή το παρακάτω δημοσίευμα για την υπεραλίευση των μπακαλιαρων και τις γενετικές μεταλλάξεις εξαιτίας της, αναδύεται πάλι το ερώτημα-απορια μου "Πόση τυχαιότητα ενέχει αυτή η εξέλιξη σε επίπεδο μεταλλάξεων;"

Η ανελέητη υπεραλίευση των μπακαλιάρων τον 20ο αιώνα οδήγησε το είδος σε ραγδαίες εξελικτικές προσαρμογές, αποκαλύπτουν γενετικές αναλύσεις σε σημερινά ψάρια, αλλά και σε διατηρημένα δείγματα ηλικίας άνω των 100 ετών. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι η υπεραλίευση άσκησε εξελικτικές πιέσεις που έκαναν τους μπακαλιάρους του Ατλαντικού να ωριμάζουν ταχύτερα, έτσι ώστε να προλαβαίνουν να αναπαραχθούν πριν πιαστούν στα δίχτυα. Τους έκανε επίσης μικρότερους αφού τα μεγαλόσωμα ψάρια είναι πιο περιζήτητα και κινδυνεύουν έτσι περισσότερο. Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει τη γενετική βάση αυτών των αλλαγών.

“Μπορέσαμε να δείξουμε ότι πολλά γονίδια σε όλη την έκταση του γονιδιώματος άλλαξαν με τον ίδιο τρόπο στους μπακαλιάρους και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού”, δήλωσε ο Μπρένταν Ριντ του Πανεπιστημίου Ράτγκερς του Νιου Τζέρσι, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση
Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η υπεραλίευση οδήγησε στην εμφάνιση μικρών αλλαγών σε πολλά γονίδια αντί σε μεγάλες αλλαγές σε λίγα γονίδια-κλειδιά. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό σημαίνει ότι οι πληθυσμοί του μπακαλιάρου διατήρησαν τη γενετική ποικιλία τους και θα μπορέσουν έτσι να ανακάμψουν πιο εύκολα αν τους δοθεί η ευκαιρία.

https://www.otamagazine.gr/periballon/i ... kaliaroys/

Και εδώ το αγγλικό

https://www.seafoodsource.com/news/envi ... ve-rapidly

Πως είναι δυνατόν να ανταποκρίθηκε ο μπακαλιάρος τόσο γρήγορα στην υπεραλίευση και επιτυχημένα έτοιμος να επανακάμψει μόλις αυτή εξαλειφθεί; Πως είναι δυνατόν "τυχαία" να έγιναν τόσες πολλές μικρές μεταλλάξεις σε όλο το γονιδίωμα των οποίων ο συνδυασμός βγήκε επιτυχημένος και έτοιμος μάλιστα να αναιρεθει όταν επιστρέψουν οι ιδανικές συνθήκες; Αν αυτό δεν δείχνει μια έστω μερική καθοδήγηση και έλεγχο από την μεριά του μπακαλιάρου των μεταλλάξεων του, τότε τι είναι; Πάντως καθαρή τύχη δεν μπορώ να το λογαριασω. Δεν μου βγαίνει και στατιστικά, ο χρόνος της υπεραλίευσης είναι 100 χρόνια, ο αριθμός των μικρών μεταλλάξεων των οποίων ο συνδυασμός είναι επιτυχείς μεγάλος και ο πληθυσμός των μπακαλιαρων μικρός λόγω υπεραλίευσης. Δεν υπάρχει εδώ μεγάλο στατιστικό πλήθος που να ευνοεί το ποσοστό επιτυχίας αυτου του μικρού ποσοστού σε επιτυχία γεγονότος.

Αυτό είναι μια εύλογη απορία που πηγάζει από τον τρόπο που οι αρθρογράφοι παρουσιάζουν επιστημονικά πορίσματα, έχοντας απλοποιήσει καίρια σημεία που κάνουν σημαντική διαφορά.

Ένας πιο απλοϊκός τρόπος να το δεις όλο αυτό χωρίς επιστημονικη ορολογία είναι ότι σε κάθε γενιά μπακαλιάρων υπάρχει μια σχετική ποικιλομορφία στα μεγέθη, στον χρόνο αναπαραγωγής, στην γονιμότητα και πολλά άλλα μεταβλητά χαρακτηριστικά, όπως είναι στους ανθρώπους το ύψος, το χρώμα του δέρματος, η μυϊκή κατανομή, κτλ. Σε μια γενιά που αναπαράγεται ανενόχλητη δεν υπάρχει πίεση προς καμμία κατεύθυνση και όλη αυτή η ποικιλία στα μεταβλητά χαρακτηριστικά παραμένει σταθερή. 1% π.χ. μπορεί να γεννηθεί με απόκλιση 50% από το μέσο μέγεθος της γενιάς και 0,5% με χρόνο αναπαραγωγής 20% ταχύτερο.

Από την στιγμή που η αναπαραγωγή της γενιάς είναι ανενόχλητη, αυτή η κατανομή θα συνεχίσει να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο. Αν αρχίσεις όμως να αφαιρείς συστηματικά τους μπακαλιάρους που είναι μεγάλοι και αναπαράγονται πιο αργά, όπου αυτό κάνει η υπεραλίευση, θα αρχίσει να δημιουργείται μεγάλο κενό που θα μπορούν να καλύψουν οι μικρότεροι μπακαλιάροι. Ξαφνικά, από 1% γίνονται το 30% της ομάδας και η επόμενη γενιά θα έχει περισσότερους μπακαλιάρους με τα γονίδια που τους κάνουν μικρότερους. Η συστηματική αλίευση των μεγαλύτερων μπακαλιάρων, δημιουργεί διαρκώς νέο χώρο για τους μικρότερους.

Δες το σχηματικά. Στο Α έχεις γενιές που γεμίζουν τον ζωτικό χώρο που μπορεί να καλύψει το είδος (το περιεχόμενο του σχήματος) όπου το κόκκινο αναπαριστά τους μπακαλιάρους που απέχουν σημαντικά σε μέγεθος από τον μέσο όρο. Στο Β έχει αλίευση των μεγαλύτερων μπακαλιάρων και στο Γ έχεις κάλυψη του ζωτικού χώρου εν μέρει από τους μικρότερους μπακαλιάρους και εν μέρει από τους κανονικούς. Σιγά-σιγά η τάση θα είναι οι μικρότεροι να καλύπτουν ολοένα μεγαλύτερο μέρος του ζωτικού χώρου, όσο αφαιρείς από την γενετική δεξαμενή τους μεγαλύτερους.




Ξαναλέω ότι αυτή η ανάλυση είναι πιο απλοϊκή από την πραγματικότητα, αλλά το άρθρο σκοτίζει την αληθινή πολυπλοκότητα και στο τέλος καταλήγει να γράφει πράγματα που είναι ασύμβατα με την παρατήρηση.

[Juno]

Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι οτι σε κάποια ζώα πχ νυχτερίδες αν έχουν μεγάλα αυτιά και αυτό ευνοεί την επιβίωση τους τότε θα λειτουργήσει η φυσική επιλογή υπό την έννοια οτι αυτές θα ζήσουν για να αναπαραχθούν. Και άρα οι επόμενες γενιές νυχτερίδων θα έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Ομοίως για τους ελέφαντες με τη μεγάλη προβοσκίδα που φτάνουν τα φύλα των ψiλών δένδρων. Οι επόμενες γενιές αυτά τα χαρακτηριστικά θα πάρουν διότι αυτοί οι ελέφαντες είχαν εξελικτικό πλεονέκτημα και κατάφεραν να περάσουν τα γονίδια τους.

Κάποια στιγμή το ίδιο συνέβει και με τους χιμπατζήδες. Αυτοί που άρχισαν να σκέπτονται λίγο περισσότερο και να ομοιάζουν σε έλλογο ον αυτοί σιγά σιγά οδήγησαν την εξέλιξη σε άνθρωπο. Σωστά;

Όχι!
https://www.bitchute.com/video/FitGL2yNDrh5/

[OANNHSEA]

Πως είναι δυνατόν να ανταποκρίθηκε ο μπακαλιάρος τόσο γρήγορα στην υπεραλίευση και επιτυχημένα έτοιμος να επανακάμψει μόλις αυτή εξαλειφθεί; Πως είναι δυνατόν "τυχαία" να έγιναν τόσες πολλές μικρές μεταλλάξεις σε όλο το γονιδίωμα των οποίων ο συνδυασμός βγήκε επιτυχημένος και έτοιμος μάλιστα να αναιρεθει όταν επιστρέψουν οι ιδανικές συνθήκες; Αν αυτό δεν δείχνει μια έστω μερική καθοδήγηση και έλεγχο από την μεριά του μπακαλιάρου των μεταλλάξεων του, τότε τι είναι; Πάντως καθαρή τύχη δεν μπορώ να το λογαριασω. Δεν μου βγαίνει και στατιστικά, ο χρόνος της υπεραλίευσης είναι 100 χρόνια, ο αριθμός των μικρών μεταλλάξεων των οποίων ο συνδυασμός είναι επιτυχείς μεγάλος και ο πληθυσμός των μπακαλιαρων μικρός λόγω υπεραλίευσης. Δεν υπάρχει εδώ μεγάλο στατιστικό πλήθος που να ευνοεί το ποσοστό επιτυχίας αυτου του μικρού ποσοστού σε επιτυχία γεγονότος.

Οι επιστήμονες έχουν βρει ότι υπάρχουν δύο DNA - το DNA που ξέρουμε και ο έλεγχος του DNA, ουσιαστικά ένα δεύτερο DNA που συνεργάζεται με το πρώτο. Στην πορεία λοιπόν του χρόνου έχουν μπει στο DNA ελέγχουν πληροφορίες για την πορεία του είδους.
Στην περίπτωση μας έχουμε μία πληροφορία αποθηκευμένη στον έλεγχο του DNA, η οποία ανακάμπτει όποτε αυτή χρειαστεί.
Το έχουμε ξαναδεί αυτό στο παρελθόν με άλλα είδη και δεν μπορούσαμε να το εξηγήσουμε.
Ουσιαστικά ο έλεγχος του DNA, μπορεί να κάνει μικρές διορθώσεις στο ίδιο το DNA!!!

Ορίστε μία άλλη περίπτωση: το τσίταχ.
Δεν μπορούσαμε να τα πολλαπλασιάσουμε σε αιχμαλωσία, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι το θηλυκό είναι απίστευτα επιλεκτικό με το αρσενικό.
Στην άγρια φύση, τα αρσενικά ακολουθούν επί πολλές μέρες τα θηλυκά και νομίζαμε ότι αυτό το "κυνήγι" είναι που δημιουργεί τις προΰποθέσεις για το ζευγάρωμα. Στην πραγματικότητα τα θηλυκά απλά στο τέλος βαριούνται το "κυνήγι", ζευγαρώνουν με το αρσενικό που πλησιάζει αυτό που τους αρέσει και τελικά γεννούν 2 μικρά.
ΕΑΝ όμως ζευγαρώσουν με το αρσενικό που πραγματικά τους αρέσει, μπορεί να γεννήσουν μέχρι και 5 μικρά!!!
Ουσιαστικά δηλαδή έλεγχος πάνω στη γονιμότητα, πάνω στο DNA του θηλυκού τσίταχ...

Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες περιπτώσεις π.χ. στις αλεπούδες του πολικού κύκλου.
Εάν δούνε ότι υπάρχει αφθονία φαγητού, γεννούν πάνω από τα διπλάσια μικρά - έχουμε ανακαλύψει μέχρι και 7 σε μία γέννα!!!
Εάν δεν υπάρχει φαγητό, γεννούν το πολύ δύο, αλλά έχουμε βρει περιπτώσεις που δεν έχουν καν γεννήσει!!!
Αυτό δεν είναι στο DNA - είναι στον έλεγχο του DNA!!!

.

[Nandros]

Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι οτι σε κάποια ζώα πχ νυχτερίδες αν έχουν μεγάλα αυτιά και αυτό ευνοεί την επιβίωση τους τότε θα λειτουργήσει η φυσική επιλογή υπό την έννοια οτι αυτές θα ζήσουν για να αναπαραχθούν. Και άρα οι επόμενες γενιές νυχτερίδων θα έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Ομοίως για τους ελέφαντες με τη μεγάλη προβοσκίδα που φτάνουν τα φύλα των ψiλών δένδρων. Οι επόμενες γενιές αυτά τα χαρακτηριστικά θα πάρουν διότι αυτοί οι ελέφαντες είχαν εξελικτικό πλεονέκτημα και κατάφεραν να περάσουν τα γονίδια τους.

Κάποια στιγμή το ίδιο συνέβει και με τους χιμπατζήδες. Αυτοί που άρχισαν να σκέπτονται λίγο περισσότερο και να ομοιάζουν σε έλλογο ον αυτοί σιγά σιγά οδήγησαν την εξέλιξη σε άνθρωπο. Σωστά;

Όχι!
https://www.bitchute.com/video/FitGL2yNDrh5/

Δανέζης. Η αγαπούλα των δημιουργιστών. Λείπει και ο Στραβομανούρας να μας τα εξηγήσει.

[paul25]

Με αφορμή το παρακάτω δημοσίευμα για την υπεραλίευση των μπακαλιαρων και τις γενετικές μεταλλάξεις εξαιτίας της, αναδύεται πάλι το ερώτημα-απορια μου "Πόση τυχαιότητα ενέχει αυτή η εξέλιξη σε επίπεδο μεταλλάξεων;"

Η ανελέητη υπεραλίευση των μπακαλιάρων τον 20ο αιώνα οδήγησε το είδος σε ραγδαίες εξελικτικές προσαρμογές, αποκαλύπτουν γενετικές αναλύσεις σε σημερινά ψάρια, αλλά και σε διατηρημένα δείγματα ηλικίας άνω των 100 ετών. Προηγούμενες μελέτες είχαν δείξει ότι η υπεραλίευση άσκησε εξελικτικές πιέσεις που έκαναν τους μπακαλιάρους του Ατλαντικού να ωριμάζουν ταχύτερα, έτσι ώστε να προλαβαίνουν να αναπαραχθούν πριν πιαστούν στα δίχτυα. Τους έκανε επίσης μικρότερους αφού τα μεγαλόσωμα ψάρια είναι πιο περιζήτητα και κινδυνεύουν έτσι περισσότερο. Μια νέα μελέτη αποκαλύπτει τη γενετική βάση αυτών των αλλαγών.

“Μπορέσαμε να δείξουμε ότι πολλά γονίδια σε όλη την έκταση του γονιδιώματος άλλαξαν με τον ίδιο τρόπο στους μπακαλιάρους και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού”, δήλωσε ο Μπρένταν Ριντ του Πανεπιστημίου Ράτγκερς του Νιου Τζέρσι, επικεφαλής της μελέτης που δημοσιεύθηκε στην επιθεώρηση
Philosophical Transactions of the Royal Society B: Biological Sciences.

Τα αποτελέσματα δείχνουν ότι η υπεραλίευση οδήγησε στην εμφάνιση μικρών αλλαγών σε πολλά γονίδια αντί σε μεγάλες αλλαγές σε λίγα γονίδια-κλειδιά. Σύμφωνα με τους ερευνητές αυτό σημαίνει ότι οι πληθυσμοί του μπακαλιάρου διατήρησαν τη γενετική ποικιλία τους και θα μπορέσουν έτσι να ανακάμψουν πιο εύκολα αν τους δοθεί η ευκαιρία.

https://www.otamagazine.gr/periballon/i ... kaliaroys/

Και εδώ το αγγλικό

https://www.seafoodsource.com/news/envi ... ve-rapidly

Πως είναι δυνατόν να ανταποκρίθηκε ο μπακαλιάρος τόσο γρήγορα στην υπεραλίευση και επιτυχημένα έτοιμος να επανακάμψει μόλις αυτή εξαλειφθεί; Πως είναι δυνατόν "τυχαία" να έγιναν τόσες πολλές μικρές μεταλλάξεις σε όλο το γονιδίωμα των οποίων ο συνδυασμός βγήκε επιτυχημένος και έτοιμος μάλιστα να αναιρεθει όταν επιστρέψουν οι ιδανικές συνθήκες; Αν αυτό δεν δείχνει μια έστω μερική καθοδήγηση και έλεγχο από την μεριά του μπακαλιάρου των μεταλλάξεων του, τότε τι είναι; Πάντως καθαρή τύχη δεν μπορώ να το λογαριασω. Δεν μου βγαίνει και στατιστικά, ο χρόνος της υπεραλίευσης είναι 100 χρόνια, ο αριθμός των μικρών μεταλλάξεων των οποίων ο συνδυασμός είναι επιτυχείς μεγάλος και ο πληθυσμός των μπακαλιαρων μικρός λόγω υπεραλίευσης. Δεν υπάρχει εδώ μεγάλο στατιστικό πλήθος που να ευνοεί το ποσοστό επιτυχίας αυτου του μικρού ποσοστού σε επιτυχία γεγονότος.

Αυτό είναι μια εύλογη απορία που πηγάζει από τον τρόπο που οι αρθρογράφοι παρουσιάζουν επιστημονικά πορίσματα, έχοντας απλοποιήσει καίρια σημεία που κάνουν σημαντική διαφορά.

Ένας πιο απλοϊκός τρόπος να το δεις όλο αυτό χωρίς επιστημονικη ορολογία είναι ότι σε κάθε γενιά μπακαλιάρων υπάρχει μια σχετική ποικιλομορφία στα μεγέθη, στον χρόνο αναπαραγωγής, στην γονιμότητα και πολλά άλλα μεταβλητά χαρακτηριστικά, όπως είναι στους ανθρώπους το ύψος, το χρώμα του δέρματος, η μυϊκή κατανομή, κτλ. Σε μια γενιά που αναπαράγεται ανενόχλητη δεν υπάρχει πίεση προς καμμία κατεύθυνση και όλη αυτή η ποικιλία στα μεταβλητά χαρακτηριστικά παραμένει σταθερή. 1% π.χ. μπορεί να γεννηθεί με απόκλιση 50% από το μέσο μέγεθος της γενιάς και 0,5% με χρόνο αναπαραγωγής 20% ταχύτερο.

Από την στιγμή που η αναπαραγωγή της γενιάς είναι ανενόχλητη, αυτή η κατανομή θα συνεχίσει να βρίσκεται στο ίδιο επίπεδο. Αν αρχίσεις όμως να αφαιρείς συστηματικά τους μπακαλιάρους που είναι μεγάλοι και αναπαράγονται πιο αργά, όπου αυτό κάνει η υπεραλίευση, θα αρχίσει να δημιουργείται μεγάλο κενό που θα μπορούν να καλύψουν οι μικρότεροι μπακαλιάροι. Ξαφνικά, από 1% γίνονται το 30% της ομάδας και η επόμενη γενιά θα έχει περισσότερους μπακαλιάρους με τα γονίδια που τους κάνουν μικρότερους. Η συστηματική αλίευση των μεγαλύτερων μπακαλιάρων, δημιουργεί διαρκώς νέο χώρο για τους μικρότερους.

Δες το σχηματικά. Στο Α έχεις γενιές που γεμίζουν τον ζωτικό χώρο που μπορεί να καλύψει το είδος (το περιεχόμενο του σχήματος) όπου το κόκκινο αναπαριστά τους μπακαλιάρους που απέχουν σημαντικά σε μέγεθος από τον μέσο όρο. Στο Β έχει αλίευση των μεγαλύτερων μπακαλιάρων και στο Γ έχεις κάλυψη του ζωτικού χώρου εν μέρει από τους μικρότερους μπακαλιάρους και εν μέρει από τους κανονικούς. Σιγά-σιγά η τάση θα είναι οι μικρότεροι να καλύπτουν ολοένα μεγαλύτερο μέρος του ζωτικού χώρου, όσο αφαιρείς από την γενετική δεξαμενή τους μεγαλύτερους.




Ξαναλέω ότι αυτή η ανάλυση είναι πιο απλοϊκή από την πραγματικότητα, αλλά το άρθρο σκοτίζει την αληθινή πολυπλοκότητα και στο τέλος καταλήγει να γράφει πράγματα που είναι ασύμβατα με την παρατήρηση.

Εάν καταλαβαίνω καλά, εσύ μου λες πως προϋπήρχαν οι μπακαλιάροι με τον επιτυχημένο συνδυασμό αλλά προ υπεραλιευσης δεν είχαν τον δικό τους χώρο και δεν φαίνονταν πληθυσμιακά λόγω εκτόπισης από μεγαλύτερους μπακαλιάρους και γιγαντώθηκαν μετά την υπεραλίευση. Ωστόσο νομίζω εκκινεις από μια υπόθεση, διότι σε όσα άρθρα είδα, οι μεταλλάξεις ήρθαν ως απόκριση στην υπεραλίευση, δεν προϋπήρχαν. Επίσης δεν διαχωρίζει πουθενά μεγάλους και μικρούς μπακαλιάρους και πόσο μάλλον να θεωρεί a priori ότι οι μικροί έχουν την δυνατότητα να μεταβαλλον σε μεγαλύτερο ρυθμό τα ήδη οποια διαφοροποιημενα χαρακτηριστικά τους. Επίσης το θέμα είναι και πως αυξάνεται αυτός ο Ρυθμός, αν και αυτός είναι τυχαίος, στο επιθυμητό επίπεδο που θα δώσει σημαντικη στατιστική επιτυχία στο ειδος; Επίσης, πως γνωρίζουμε ότι οι γενιές των μπακαλιαρων μέσα σε 100 χρόνια είναι ένα ικανοποιητικό στατιστικό πλήθος που αυξάνει την πιθανότητα του συγκεκριμένου συνδυασμού μεταλλάξεων; Αυτό προϋποθέτει ότι ήδη γνωρίζαμε ποια ηταν η πιθανότητα επιτυχίας αυτου του συνδυασμου και πως ακριβως εξαρτάται από τον αριθμό γενεών οπότε μετα βάζοντας κάτω τον πραγματικό αριθμό γενεών να θεωρήσαμε ότι όντως το ποσοστό επιτυχίας ήταν μεγάλο.

[OANNHSEA]

Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι οτι σε κάποια ζώα πχ νυχτερίδες αν έχουν μεγάλα αυτιά και αυτό ευνοεί την επιβίωση τους τότε θα λειτουργήσει η φυσική επιλογή υπό την έννοια οτι αυτές θα ζήσουν για να αναπαραχθούν. Και άρα οι επόμενες γενιές νυχτερίδων θα έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Ομοίως για τους ελέφαντες με τη μεγάλη προβοσκίδα που φτάνουν τα φύλα των ψiλών δένδρων. Οι επόμενες γενιές αυτά τα χαρακτηριστικά θα πάρουν διότι αυτοί οι ελέφαντες είχαν εξελικτικό πλεονέκτημα και κατάφεραν να περάσουν τα γονίδια τους.

Κάποια στιγμή το ίδιο συνέβει και με τους χιμπατζήδες. Αυτοί που άρχισαν να σκέπτονται λίγο περισσότερο και να ομοιάζουν σε έλλογο ον αυτοί σιγά σιγά οδήγησαν την εξέλιξη σε άνθρωπο. Σωστά;

Εδώ υπάρχει ένα πολύ μεγάλο λάθος - η λέξη εξέλιξη.
Ο Δαρβίνος χρησιμοποίησε την αγγλική λέξη evolution από το evolve - αναπτύσσω αργά!!! (Συνήθως σε πιο περίπλοκη μορφή).
Ουσιαστικά είναι η ανάπτυξη των ειδών σε νέες μορφές και όχι η εξέλιξη τους σε κάτι ανώτερο όπως λάθος πιστεύεται οι περισσότεροι!!!
Μετά το 2010 είχε προταθεί να αλλάξει η έκφραση σε προσαρμοστικότητα των ειδών - κάτι που είναι πολύ πιο κοντά σε αυτό που πραγματικά συμβαίνει.

Με λίγα λόγια ο χιμπατζής δεν πρόκειται να γίνει άνθρωπος ποτέ!!!
Μπορεί μετά από μερικά μύρια χρόνια να εξελιχθεί σε ένα άλλο είδος ή απλά να εξαφανιστεί η γραμμή του!!!

.

[paul25]

Πως είναι δυνατόν να ανταποκρίθηκε ο μπακαλιάρος τόσο γρήγορα στην υπεραλίευση και επιτυχημένα έτοιμος να επανακάμψει μόλις αυτή εξαλειφθεί; Πως είναι δυνατόν "τυχαία" να έγιναν τόσες πολλές μικρές μεταλλάξεις σε όλο το γονιδίωμα των οποίων ο συνδυασμός βγήκε επιτυχημένος και έτοιμος μάλιστα να αναιρεθει όταν επιστρέψουν οι ιδανικές συνθήκες; Αν αυτό δεν δείχνει μια έστω μερική καθοδήγηση και έλεγχο από την μεριά του μπακαλιάρου των μεταλλάξεων του, τότε τι είναι; Πάντως καθαρή τύχη δεν μπορώ να το λογαριασω. Δεν μου βγαίνει και στατιστικά, ο χρόνος της υπεραλίευσης είναι 100 χρόνια, ο αριθμός των μικρών μεταλλάξεων των οποίων ο συνδυασμός είναι επιτυχείς μεγάλος και ο πληθυσμός των μπακαλιαρων μικρός λόγω υπεραλίευσης. Δεν υπάρχει εδώ μεγάλο στατιστικό πλήθος που να ευνοεί το ποσοστό επιτυχίας αυτου του μικρού ποσοστού σε επιτυχία γεγονότος.

Οι επιστήμονες έχουν βρει ότι υπάρχουν δύο DNA - το DNA που ξέρουμε και ο έλεγχος του DNA, ουσιαστικά ένα δεύτερο DNA που συνεργάζεται με το πρώτο. Στην πορεία λοιπόν του χρόνου έχουν μπει στο DNA ελέγχουν πληροφορίες για την πορεία του είδους.
Στην περίπτωση μας έχουμε μία πληροφορία αποθηκευμένη στον έλεγχο του DNA, η οποία ανακάμπτει όποτε αυτή χρειαστεί.
Το έχουμε ξαναδεί αυτό στο παρελθόν με άλλα είδη και δεν μπορούσαμε να το εξηγήσουμε.
Ουσιαστικά ο έλεγχος του DNA, μπορεί να κάνει μικρές διορθώσεις στο ίδιο το DNA!!!

Ορίστε μία άλλη περίπτωση: το τσίταχ.
Δεν μπορούσαμε να τα πολλαπλασιάσουμε σε αιχμαλωσία, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι το θηλυκό είναι απίστευτα επιλεκτικό με το αρσενικό.
Στην άγρια φύση, τα αρσενικά ακολουθούν επί πολλές μέρες τα θηλυκά και νομίζαμε ότι αυτό το "κυνήγι" είναι που δημιουργεί τις προΰποθέσεις για το ζευγάρωμα. Στην πραγματικότητα τα θηλυκά απλά στο τέλος βαριούνται το "κυνήγι", ζευγαρώνουν με το αρσενικό που πλησιάζει αυτό που τους αρέσει και τελικά γεννούν 2 μικρά.
ΕΑΝ όμως ζευγαρώσουν με το αρσενικό που πραγματικά τους αρέσει, μπορεί να γεννήσουν μέχρι και 5 μικρά!!!
Ουσιαστικά δηλαδή έλεγχος πάνω στη γονιμότητα, πάνω στο DNA του θηλυκού τσίταχ...

Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες περιπτώσεις π.χ. στις αλεπούδες του πολικού κύκλου.
Εάν δούνε ότι υπάρχει αφθονία φαγητού, γεννούν πάνω από τα διπλάσια μικρά - έχουμε ανακαλύψει μέχρι και 7 σε μία γέννα!!!
Εάν δεν υπάρχει φαγητό, γεννούν το πολύ δύο, αλλά έχουμε βρει περιπτώσεις που δεν έχουν καν γεννήσει!!!
Αυτό δεν είναι στο DNA - είναι στον έλεγχο του DNA!!!

.

Επομένως μου λες ότι όντως οι οργανισμοί επιδρούν στην εξέλιξη τους και δεν είναι παθητικοί δέκτες και αυτό στηρίζεται σε αυτό που λες έλεγχος DNA, τότε μου γεννάται το ερώτημα, πως "αντιλαμβάνεται" ο μηχανισμός ελέγχου που λες την αλλαγή και κάνει την σωστή επιλογή μετάλλαξης; (Προφανώς όχι πάντα) Πως αυξάνει στατιστικά την επιτυχία της σωστής επιλογής του; Εδώ υπονοείται ένα είδος "κρισης-αποφασης" που θα πρέπει να φωτιστεί περισσότερο. Μήπως έχουμε κάποια μνήμη DNA?

[Juno]

Αυτό που καταλαβαίνω εγώ είναι οτι σε κάποια ζώα πχ νυχτερίδες αν έχουν μεγάλα αυτιά και αυτό ευνοεί την επιβίωση τους τότε θα λειτουργήσει η φυσική επιλογή υπό την έννοια οτι αυτές θα ζήσουν για να αναπαραχθούν. Και άρα οι επόμενες γενιές νυχτερίδων θα έχουν αυτά τα χαρακτηριστικά. Ομοίως για τους ελέφαντες με τη μεγάλη προβοσκίδα που φτάνουν τα φύλα των ψiλών δένδρων. Οι επόμενες γενιές αυτά τα χαρακτηριστικά θα πάρουν διότι αυτοί οι ελέφαντες είχαν εξελικτικό πλεονέκτημα και κατάφεραν να περάσουν τα γονίδια τους.

Κάποια στιγμή το ίδιο συνέβει και με τους χιμπατζήδες. Αυτοί που άρχισαν να σκέπτονται λίγο περισσότερο και να ομοιάζουν σε έλλογο ον αυτοί σιγά σιγά οδήγησαν την εξέλιξη σε άνθρωπο. Σωστά;

Όχι!
https://www.bitchute.com/video/FitGL2yNDrh5/

Δανέζης. Η αγαπούλα των δημιουργιστών. Λείπει και ο Στραβομανούρας να μας τα εξηγήσει.

Μιλάει με μαθηματικά.
Πόσες είναι οι μεταλλάξεις επί πόσο συχνά συμβαίνουν. Και αφήνει ανοικτό το ενδεχόμενο να συμβαίνουν συχνότερα, κάποια χρονική στιγμή για κάποιους λόγους

[hellegennes]

Εάν καταλαβαίνω καλά, εσύ μου λες πως προϋπήρχαν οι μπακαλιάροι με τον επιτυχημένο συνδυασμό αλλά προ υπεραλιευσης δεν είχαν τον δικό τους χώρο και δεν φαίνονταν πληθυσμιακά λόγω εκτόπισης από μεγαλύτερους μπακαλιάρους και γιγαντώθηκαν μετά την υπεραλίευση. Ωστόσο νομίζω εκκινεις από μια υπόθεση, διότι σε όσα άρθρα είδα, οι μεταλλάξεις ήρθαν ως απόκριση στην υπεραλίευση, δεν προϋπήρχαν

Γι' αυτό λέω ότι τα άρθρα λένε βλακείες, γιατί οι αρθρογράφοι δεν καταλαβαίνουν ακριβώς τι λένε οι επιστήμονες και τα μεταφέρουν λάθος. Αν αύριο στην Γη εμφανιστεί μια ασθένεια που έχει υψηλότερη θνησιμότητα σε άτομα άνω των 1,80, σιγά-σιγά ο μέσος όρος ύψους θα μειώνεται, όσο η ασθένεια υπάρχει, γιατί θα αναπαράγονται οι πιο κοντοί και όταν ξαναφτάσει ο πληθυσμός στα 8 δις, η αναλογία αυτών που είναι κάτω από 1,80 θα είναι σημαντικά υψηλότερη.

Επίσης δεν διαχωρίζει πουθενά μεγάλους και μικρούς μπακαλιάρους και πόσο μάλλον να θεωρεί a priori ότι οι μικροί έχουν την δυνατότητα να μεταβαλλον σε μεγαλύτερο ρυθμό τα ήδη οποια διαφοροποιημενα χαρακτηριστικά τους.

Δεν έχουν κάποια μαγική ιδιότητα, απλά όσο εξαλείφονται οι μεγάλοι μπακαλιάροι μένουν οι μικρότεροι να αναπαράγονται. Ούτε υπάρχει κάποια μαγεία που τους διακρίνει σε μικρούς και μεγάλους, υπάρχει μια γενετική ποικιλία εξαρχής, που οφείλεται σε γονίδια (όπως και στον άνθρωπο), αλλά δεν είναι διακριτές ομάδες, όπως δεν είναι διακριτές ομάδες οι άνθρωποι άνω του 1,80 και κάτω του 1,70.

Αν ο μπαμπάς σου είναι 1,70, έχεις μεγαλύτερη πιθανότητα να βγεις κι εσύ γύρω στο 1,70 παρά γύρω στο 1,80. Αυτό είναι μεγαλύτερη πιθανότητα, όχι βεβαιότητα, γιατί το ύψος οφείλεται κατά 80% περίπου σε γονιδιακούς παράγοντες. Αυτό το ξέρουμε από μελέτες σε πανομοιότυπους διδύμους.

Επίσης το θέμα είναι και πως αυξάνεται αυτός ο Ρυθμός, αν και αυτός είναι τυχαίος, στο επιθυμητό επίπεδο που θα δώσει σημαντικη στατιστική επιτυχία στο ειδος; Επίσης, πως γνωρίζουμε ότι οι γενιές των μπακαλιαρων μέσα σε 100 χρόνια είναι ένα ικανοποιητικό στατιστικό πλήθος που αυξάνει την πιθανότητα του συγκεκριμένου συνδυασμού μεταλλάξεων; Αυτό προϋποθέτει ότι ήδη γνωρίζαμε ποια ηταν η πιθανότητα επιτυχίας αυτου του συνδυασμου και πως ακριβως εξαρτάται από τον αριθμό γενεών οπότε μετα βάζοντας κάτω τον πραγματικό αριθμό γενεών να θεωρήσαμε ότι όντως το ποσοστό επιτυχίας ήταν μεγάλο.

Αν δεν ήταν, το είδος θα έτεινε προς εξαφάνιση, όπως έχει συμβεί με άλλα είδη που εξίσου τυχαία δεν είχαν αρκετή γενετική ποικιλία για να σωθούν. Μιλάμε δηλαδή για selection bias. Δεν είναι κάτι που συμβαίνει πάντα, απλά έπιασες μια από τις περιπτώσεις που συνέβη.

[OANNHSEA]

Πως είναι δυνατόν να ανταποκρίθηκε ο μπακαλιάρος τόσο γρήγορα στην υπεραλίευση και επιτυχημένα έτοιμος να επανακάμψει μόλις αυτή εξαλειφθεί; Πως είναι δυνατόν "τυχαία" να έγιναν τόσες πολλές μικρές μεταλλάξεις σε όλο το γονιδίωμα των οποίων ο συνδυασμός βγήκε επιτυχημένος και έτοιμος μάλιστα να αναιρεθει όταν επιστρέψουν οι ιδανικές συνθήκες; Αν αυτό δεν δείχνει μια έστω μερική καθοδήγηση και έλεγχο από την μεριά του μπακαλιάρου των μεταλλάξεων του, τότε τι είναι; Πάντως καθαρή τύχη δεν μπορώ να το λογαριασω. Δεν μου βγαίνει και στατιστικά, ο χρόνος της υπεραλίευσης είναι 100 χρόνια, ο αριθμός των μικρών μεταλλάξεων των οποίων ο συνδυασμός είναι επιτυχείς μεγάλος και ο πληθυσμός των μπακαλιαρων μικρός λόγω υπεραλίευσης. Δεν υπάρχει εδώ μεγάλο στατιστικό πλήθος που να ευνοεί το ποσοστό επιτυχίας αυτου του μικρού ποσοστού σε επιτυχία γεγονότος.

Οι επιστήμονες έχουν βρει ότι υπάρχουν δύο DNA - το DNA που ξέρουμε και ο έλεγχος του DNA, ουσιαστικά ένα δεύτερο DNA που συνεργάζεται με το πρώτο. Στην πορεία λοιπόν του χρόνου έχουν μπει στο DNA ελέγχουν πληροφορίες για την πορεία του είδους.
Στην περίπτωση μας έχουμε μία πληροφορία αποθηκευμένη στον έλεγχο του DNA, η οποία ανακάμπτει όποτε αυτή χρειαστεί.
Το έχουμε ξαναδεί αυτό στο παρελθόν με άλλα είδη και δεν μπορούσαμε να το εξηγήσουμε.
Ουσιαστικά ο έλεγχος του DNA, μπορεί να κάνει μικρές διορθώσεις στο ίδιο το DNA!!!

Ορίστε μία άλλη περίπτωση: το τσίταχ.
Δεν μπορούσαμε να τα πολλαπλασιάσουμε σε αιχμαλωσία, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι το θηλυκό είναι απίστευτα επιλεκτικό με το αρσενικό.
Στην άγρια φύση, τα αρσενικά ακολουθούν επί πολλές μέρες τα θηλυκά και νομίζαμε ότι αυτό το "κυνήγι" είναι που δημιουργεί τις προΰποθέσεις για το ζευγάρωμα. Στην πραγματικότητα τα θηλυκά απλά στο τέλος βαριούνται το "κυνήγι", ζευγαρώνουν με το αρσενικό που πλησιάζει αυτό που τους αρέσει και τελικά γεννούν 2 μικρά.
ΕΑΝ όμως ζευγαρώσουν με το αρσενικό που πραγματικά τους αρέσει, μπορεί να γεννήσουν μέχρι και 5 μικρά!!!
Ουσιαστικά δηλαδή έλεγχος πάνω στη γονιμότητα, πάνω στο DNA του θηλυκού τσίταχ...

Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες περιπτώσεις π.χ. στις αλεπούδες του πολικού κύκλου.
Εάν δούνε ότι υπάρχει αφθονία φαγητού, γεννούν πάνω από τα διπλάσια μικρά - έχουμε ανακαλύψει μέχρι και 7 σε μία γέννα!!!
Εάν δεν υπάρχει φαγητό, γεννούν το πολύ δύο, αλλά έχουμε βρει περιπτώσεις που δεν έχουν καν γεννήσει!!!
Αυτό δεν είναι στο DNA - είναι στον έλεγχο του DNA!!!

.

Επομένως μου λες ότι όντως οι οργανισμοί επιδρούν στην εξέλιξη τους και δεν είναι παθητικοί δέκτες και αυτό στηρίζεται σε αυτό που λες έλεγχος DNA, τότε μου γεννάται το ερώτημα, πως "αντιλαμβάνεται" ο μηχανισμός ελέγχου που λες την αλλαγή και κάνει την σωστή επιλογή μετάλλαξης; (Προφανώς όχι πάντα) Πως αυξάνει στατιστικά την επιτυχία της σωστής επιλογής του; Εδώ υπονοείται ένα είδος "κρισης-αποφασης" που θα πρέπει να φωτιστεί περισσότερο. Μήπως έχουμε κάποια μνήμη DNA?

Ακριβώς!!!
Ο έλεγχος του DNA έχει και μνήμη!!!
Από τη μία δημιουργεί συνθήκες περίεργες όπως π.χ. τα cicadas στην Βόρεια Αμερική τα οποία αναλόγως των συνθηκών βγαίνουν από το έδαφος κάθε 13-17 χρόνια!!!
Από την άλλη όμως δημιουργεί προβλήματα όπως το να γεννηθεί ένας άνθρωπος με ουρά...
Μέχρι στιγμής πιστεύαμε ότι είναι το ίδιο το DNA που εμφανίζει ελαττώματα, αλλά υπήρχε πάντα το πρόβλημα ότι π.χ. ενώ υπάρχουν άνθρωποι με ουρά ή με 4 νεφρά, δεν έχουν γεννηθεί ποτέ άνθρωποι με τεράστιους κυνόδοντες ή με μεγάλη μούρη (όπως οι χιμπατζήδες).

.

[paul25]

Οι επιστήμονες έχουν βρει ότι υπάρχουν δύο DNA - το DNA που ξέρουμε και ο έλεγχος του DNA, ουσιαστικά ένα δεύτερο DNA που συνεργάζεται με το πρώτο. Στην πορεία λοιπόν του χρόνου έχουν μπει στο DNA ελέγχουν πληροφορίες για την πορεία του είδους.
Στην περίπτωση μας έχουμε μία πληροφορία αποθηκευμένη στον έλεγχο του DNA, η οποία ανακάμπτει όποτε αυτή χρειαστεί.
Το έχουμε ξαναδεί αυτό στο παρελθόν με άλλα είδη και δεν μπορούσαμε να το εξηγήσουμε.
Ουσιαστικά ο έλεγχος του DNA, μπορεί να κάνει μικρές διορθώσεις στο ίδιο το DNA!!!

Ορίστε μία άλλη περίπτωση: το τσίταχ.
Δεν μπορούσαμε να τα πολλαπλασιάσουμε σε αιχμαλωσία, μέχρι που ανακαλύψαμε ότι το θηλυκό είναι απίστευτα επιλεκτικό με το αρσενικό.
Στην άγρια φύση, τα αρσενικά ακολουθούν επί πολλές μέρες τα θηλυκά και νομίζαμε ότι αυτό το "κυνήγι" είναι που δημιουργεί τις προΰποθέσεις για το ζευγάρωμα. Στην πραγματικότητα τα θηλυκά απλά στο τέλος βαριούνται το "κυνήγι", ζευγαρώνουν με το αρσενικό που πλησιάζει αυτό που τους αρέσει και τελικά γεννούν 2 μικρά.
ΕΑΝ όμως ζευγαρώσουν με το αρσενικό που πραγματικά τους αρέσει, μπορεί να γεννήσουν μέχρι και 5 μικρά!!!
Ουσιαστικά δηλαδή έλεγχος πάνω στη γονιμότητα, πάνω στο DNA του θηλυκού τσίταχ...

Το ίδιο συμβαίνει και με άλλες περιπτώσεις π.χ. στις αλεπούδες του πολικού κύκλου.
Εάν δούνε ότι υπάρχει αφθονία φαγητού, γεννούν πάνω από τα διπλάσια μικρά - έχουμε ανακαλύψει μέχρι και 7 σε μία γέννα!!!
Εάν δεν υπάρχει φαγητό, γεννούν το πολύ δύο, αλλά έχουμε βρει περιπτώσεις που δεν έχουν καν γεννήσει!!!
Αυτό δεν είναι στο DNA - είναι στον έλεγχο του DNA!!!

.

Επομένως μου λες ότι όντως οι οργανισμοί επιδρούν στην εξέλιξη τους και δεν είναι παθητικοί δέκτες και αυτό στηρίζεται σε αυτό που λες έλεγχος DNA, τότε μου γεννάται το ερώτημα, πως "αντιλαμβάνεται" ο μηχανισμός ελέγχου που λες την αλλαγή και κάνει την σωστή επιλογή μετάλλαξης; (Προφανώς όχι πάντα) Πως αυξάνει στατιστικά την επιτυχία της σωστής επιλογής του; Εδώ υπονοείται ένα είδος "κρισης-αποφασης" που θα πρέπει να φωτιστεί περισσότερο. Μήπως έχουμε κάποια μνήμη DNA?

Ακριβώς!!!
Ο έλεγχος του DNA έχει και μνήμη!!!
Από τη μία δημιουργεί συνθήκες περίεργες όπως π.χ. τα cicadas στην Βόρεια Αμερική τα οποία αναλόγως των συνθηκών βγαίνουν από το έδαφος κάθε 13-17 χρόνια!!!
Από την άλλη όμως δημιουργεί προβλήματα όπως το να γεννηθεί ένας άνθρωπος με ουρά...
Μέχρι στιγμής πιστεύαμε ότι είναι το ίδιο το DNA που εμφανίζει ελαττώματα, αλλά υπήρχε πάντα το πρόβλημα ότι π.χ. ενώ υπάρχουν άνθρωποι με ουρά ή με 4 νεφρά, δεν έχουν γεννηθεί ποτέ άνθρωποι με τεράστιους κυνόδοντες ή με μεγάλη μούρη (όπως οι χιμπατζήδες).

.

Έχει και μνήμη η είναι μόνο μνήμη; Διότι αν είναι μνήμη τότε γυρνάμε στο σκεπτικό του hellegennes ότι υπήρχε από πριν η μετάλλαξη αποθηκευμένη και υπό της κατάλληλες συνθήκες εμφανίστηκε πάλι. Όμως εγώ δεν μιλώ για μια προ περιβαλλοντικής επίδρασης μετάλλαξη που τυγχάνει να ταιριάζει με αυτή την περιβαλλοντική επίδραση, αλλά μια μετα δημιουργία μετάλλαξης εξαιτιας της περιβαλλοντικής επίδρασης η οποία πριν την περιβαλλοντική επίδραση δεν υπήρχε καθόλου.

[AlienWay]

Κάποια στιγμή το ίδιο συνέβει και με τους χιμπατζήδες. Αυτοί που άρχισαν να σκέπτονται λίγο περισσότερο και να ομοιάζουν σε έλλογο ον αυτοί σιγά σιγά οδήγησαν την εξέλιξη σε άνθρωπο. Σωστά;

Λάθος

[hellegennes]

Έχει και μνήμη η είναι μόνο μνήμη; Διότι αν είναι μνήμη τότε γυρνάμε στο σκεπτικό του hellegennes ότι υπήρχε από πριν η μετάλλαξη αποθηκευμένη και υπό της κατάλληλες συνθήκες εμφανίστηκε πάλι. Όμως εγώ δεν μιλώ για μια προ περιβαλλοντικής επίδρασης μετάλλαξη που τυγχάνει να ταιριάζει με αυτή την περιβαλλοντική επίδραση, αλλά μια μετα δημιουργία μετάλλαξης εξαιτιας της περιβαλλοντικής επίδρασης η οποία πριν την περιβαλλοντική επίδραση δεν υπήρχε καθόλου.

Όμως δεν έχουμε τέτοιο πράγμα. Δεν έχουμε στ' αλήθεια μετάλλαξη που προέκυψε από πίεση λόγω περιβάλλοντος, έχουμε μια προϋπάρχουσα μετάλλαξη που άρχισε να εδραιώνεται εξαιτίας της πίεσης.

Φαντάσου μια εξελικτική πίεση στους ανθρώπους που να ευνοεί την πλήρη απουσία μελανίνης. Υπάρχουν άνθρωποι με μεταλλαγμένα γονίδια που το έχουν αυτό. Τους λέμε αλμπίνους. Αυτήν την στιγμή είναι σπάνιο στον ανθρώπινο πληθυσμό γιατί δεν δίνει κάποιο εξελικτικό πλεονέκτημα, κάθε άλλο.

[Λοξίας]

Όμως δεν έχουμε τέτοιο πράγμα. Δεν έχουμε στ' αλήθεια μετάλλαξη που προέκυψε από πίεση λόγω περιβάλλοντος, έχουμε μια προϋπάρχουσα μετάλλαξη που άρχισε να εδραιώνεται εξαιτίας της πίεσης.

Φαντάσου μια εξελικτική πίεση στους ανθρώπους που να ευνοεί την πλήρη απουσία μελανίνης. Υπάρχουν άνθρωποι με μεταλλαγμένα γονίδια που το έχουν αυτό. Τους λέμε αλμπίνους. Αυτήν την στιγμή είναι σπάνιο στον ανθρώπινο πληθυσμό γιατί δεν δίνει κάποιο εξελικτικό πλεονέκτημα, κάθε άλλο.

Αν υποθέσουμε ότι ισχύει η "κοινή Αφρικανική καταγωγή των σύγχρονων ανθρώπων" (και η μετανάστευση στην Ευρώπη κάπου 40.000 πριν), αυτό που λες σημαίνει πως αυτοί οι πρώιμοι άνθρωποι είχαν ήδη "μεταλλαγμένους" στην γονιδιακή δεξαμενή τους.
Δηλαδή, υπήρχαν άτομα με πράσινα και γαλανά μάτια, άτομα αλμπίνοι, άτομα λευκά (ή σχεδόν λευκά), άτομα με σχιστά μάτια...
Και γενικά, αν υπήρχαν άτομα με όλες τις κατοπινές ανατομικές διαφορές (σε σχέση με τον πρόγονο που παρέμεινε στην Αφρική) και που αποδίδονται σε κάποια μετάλλαξη.
Είναι όμως κάτι τέτοιο τεκμηριωμένο;
Μπορούμε, με κάποιον τρόπο, να γνωρίζουμε αν υπήρχαν άτομα με γαλανά μάτια ανάμεσα στους Homo Erectus ή στους Homo Sapiens και στα υποείδη τους, όσο ήταν στην Αφρική;