Θεωρια της εξελιξης: Μια ετοιμοθανατη θεωρια?

[pussycat]

Αν ήταν πραγματικά τυχαίες οι διασπάσεις, τότε δεν θα υπήρχε χρόνος ημιζωής.

Έχει παρατηρηθεί πως οι διασπάσεις δε γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αν ήταν έτσι, τότε δε θα χρειαζόμασταν στατιστικό δείγμα μερικών εκατομμυρίων διασπάσεων για να υπολογίσουμε εμπειρικά τον χρόνο ημιζωής, αλλά μία μόνο θα αρκούσε. Γι' αυτό και η κβαντομηχανική ονομάζεται επίσης στατιστική μηχανική, ή μάλλον είναι ένα είδος στατιστικής, όπως είναι η κλασική στατιστική μηχανική, η θερμοδυναμική. Ε, και η θτε βασίζεται σε παρόμοιες στατιστικές αρχές. Οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί τσινάς τόσο με αυτήν, ενώ την κβαντομηχανική την αφήνεις στο απυρόβλητο. Μάλλον από κει πρέπει να αρχίσεις.

Όχι δεν θα αρκούσε.
Αυτό θα μας έδειχνε ότι οι διασπάσεις είναι περιοδικό φαινόμενο.

Εδώ παρατηρούμε συγχρονισμό των διασπάσεων. Δηλαδή σαν να υπάρχει "κάτι" που να τους συγχρονίζει σε ολόκληρο το σύμπαν. Και παρατηρώντας έναν πυρήνα, εννοείται ότι δεν μπορείς να αντιληφθείς τον συγχρονισμό.
Πχ το "κύμα" σε μία κερκίδα απαιτεί συγχρονισμό. Αν όμως βλέπεις μόνο έναν άνθρωπο, τότε νομίζεις ότι σηκώνεται σε τυχαίες στιγμές. Όταν όμως βλέπεις ένα μεγάλο δείγμα ανθρώπων, τότε ο συγχρονισμός τους είναι ξεκάθαρος.

Μεταφέρω από wiki:

The mathematics of radioactive decay depend on a key assumption that a nucleus of a radionuclide has no "memory" or way of translating its history into its present behavior. A nucleus does not "age" with the passage of time. Thus, the probability of its breaking down does not increase with time, but stays constant no matter how long the nucleus has existed. This constant probability may vary greatly between different types of nuclei, leading to the many different observed decay rates. However, whatever the probability is, it does not change. This is in marked contrast to complex objects which do show aging, such as automobiles and humans. These systems do have a chance of breakdown per unit of time, that increases from the moment they begin their existence.

Βλέπεις; Υπόθεση...
Και δεδομένου ότι τα νουκλεόνια διαρκώς κινούνται ακούγεται λιγάκι εξωπραγματικό ο πυρήνας να μην "γερνά" και η πιθανότητα να μένει σταθερή.
Αλλά ακόμα και να είναι έτσι, πάλι έχουμε πρόβλημα.
Τι είναι αυτό που κρατά σταθερή, την πιθανότητα σε κάθε ραδιενεργό πυρήνα του σύμπαντος;

Οπότε πάλι επιστρέφουμε στο αρχικό: κάτι συγχρονίζει ή αν θέλεις "ενημερώνει" τους ραδιενεργούς πυρήνες για την σταθερή πιθανότητα που έχουν να διασπαστούν.
Αυτά λοιπόν καταστρατηγούν το τυχαίο των διασπάσεων.

Ναι, είναι υπόθεση, όπως υπόθεση είναι πως όταν μιλάμε για μια δέσμη ηλεκτρονίων, το ένα ηλεκτρόνιο δε διαφέρει από το άλλο. πχ δε λέμε το ηλεκτρόνιο "nrg" ή το ηλεκτρόνιο "pussycat", αλλά τα μεταχειριζόμαστε όλα αυτά σαν να ήταν ίδια, πανομοιότυπα. Το ίδιο κάνουμε και με πιο πολύπλοκες μορφές, όπως πχ τα βακτήρια e-coli ή τα σπερματοζωάρια. Θα ήταν πραγματικά αστείο να τα ανθρωπολογίζαμε όπως εδώ:



where's the egg? It's a blowjob again! Oh maaaan! Comeon!!

Αυτό σου λέει και η wiki.

Η πιθανότητα είναι μια κατανομή, ας πούμε γκαουσιανή, αλλά παραμένει πιθανότητα.



Το ότι διαφορετικοί πυρήνες έχουν διαφορετικές τέτοιες πιθανότητες ή κατανομές, κάτι λέει για την ουσία των πυρήνων αυτών, πως σίγουρα διέπονται από κάποιους νόμους. Αυτό όμως δεν καταστρατηγεί το τυχαίο. Θα έλεγα πως τυχαιότητα και νόμοι πάνε χέρι-χέρι.

[Jimmy81]

Και για να καταλάβουμε την ευκολία, την ταχύτητα και την τυχαιότητα των μεταλλάξεων τσεκάρτετε και τα παρακάτω αποσπάσματα από ένα επιστημονικό άρθρο για τις μεταλλάξεις των βακτηρίων και την ανθεκτικότητά τους στα αντιβιοτικά.

https://www.nature.com/scitable/topicpa ... rsa-28360/

Even if only a single S. aureus cell were to make its way into your wound, it would take only 10 generations for that single cell to grow into a colony of more than 1,000 (210 = 1,024), and just 10 more generations for it to erupt into a colony of more than 1 million (220 = 1,048,576). For a bacterium that divides about every half hour (which is how quickly S. aureus can grow in optimal conditions), that is a lot of bacteria in less than 12 hours. S. aureus has about 2.8 million nucleotide base pairs in its genome. At a rate of, say, 10-10 mutations per nucleotide base, that amounts to nearly 300 mutations in that population of bacteria within 10 hours!

To better understand the impact of this situation, think of it this way: With a genome size of 2.8 × 106 and a mutation rate of 1 mutation per 1010 base pairs, it would take a single bacterium 30 hours to grow into a population in which every single base pair in the genome will have mutated not once, but 30 times! Thus, any individual mutation that could theoretically occur in the bacteria will have occurred somewhere in that population—in just over a day.

............................................................
Of course, not all mutations confer resistance, and most probably have nothing at all to do with resistance. That said, bacterial populations with especially high mutation rates (so-called "hypermutable" strains) often have higher antibiotic resistance rates. For example, in a study of cystic fibrosis (CF) patients infected with P. aeruginosa (which is a major cause of sickness and death among CF patients), where more than a third of all CF patients had hypermutable P. aeruginosa infections, the hypermutable populations had higher resistance rates than isolates with "normal" mutation rates (Oliver et al., 2000). Plus, there are other ways that bacteria evolve resistance, in addition to spontaneous nucleotide base mutations. For instance, bacteria can acquire resistance genes through conjugation (i.e., from plasmid DNA) and from recombination with other bacterial DNA following transformation.

[stavmanr]

Και για να καταλάβουμε την ευκολία, την ταχύτητα και την τυχαιότητα των μεταλλάξεων τσεκάρτετε και τα παρακάτω αποσπάσματα από ένα επιστημονικό άρθρο για τις μεταλλάξεις των βακτηρίων και την ανθεκτικότητά τους στα αντιβιοτικά.

https://www.nature.com/scitable/topicpa ... rsa-28360/

Even if only a single S. aureus cell were to make its way into your wound, it would take only 10 generations for that single cell to grow into a colony of more than 1,000 (210 = 1,024), and just 10 more generations for it to erupt into a colony of more than 1 million (220 = 1,048,576). For a bacterium that divides about every half hour (which is how quickly S. aureus can grow in optimal conditions), that is a lot of bacteria in less than 12 hours. S. aureus has about 2.8 million nucleotide base pairs in its genome. At a rate of, say, 10-10 mutations per nucleotide base, that amounts to nearly 300 mutations in that population of bacteria within 10 hours!

To better understand the impact of this situation, think of it this way: With a genome size of 2.8 × 106 and a mutation rate of 1 mutation per 1010 base pairs, it would take a single bacterium 30 hours to grow into a population in which every single base pair in the genome will have mutated not once, but 30 times! Thus, any individual mutation that could theoretically occur in the bacteria will have occurred somewhere in that population—in just over a day.

............................................................
Of course, not all mutations confer resistance, and most probably have nothing at all to do with resistance. That said, bacterial populations with especially high mutation rates (so-called "hypermutable" strains) often have higher antibiotic resistance rates. For example, in a study of cystic fibrosis (CF) patients infected with P. aeruginosa (which is a major cause of sickness and death among CF patients), where more than a third of all CF patients had hypermutable P. aeruginosa infections, the hypermutable populations had higher resistance rates than isolates with "normal" mutation rates (Oliver et al., 2000). Plus, there are other ways that bacteria evolve resistance, in addition to spontaneous nucleotide base mutations. For instance, bacteria can acquire resistance genes through conjugation (i.e., from plasmid DNA) and from recombination with other bacterial DNA following transformation.

Στους ιούς και τα βακτήρια είναι ακόμη πιο απλά τα πράγματα: αναπτύσσουν άμυνες (ή επιθέσεις) ανάλογα με το περιβάλλον τους. Πού βρίσκετε οι εξελικτιστές την τυχαιότητα σε αυτό;

Παραπάνω, δε, γράφεις τον nrg ότι δεν καταλαβαίνει την έννοια τυχαίο.
Σου γράφει ο άνθρωπος ότι από τις χιλιάδες βάσεις του γενετικού κώδικα οι μεταλλάξεις συμβαίνουν ξανά και ξανά στις ίδιες. Είναι σα να έχεις μία ρουλέτα με χιλιάδες αριθμούς και να βλέπεις διαρκώς να κάθεται η μπίλια στο 42. Και μάλιστα, όχι μόνο συμβαίνει στις ίδιες βάσεις, αλλά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δηλαδή, στο παραπάνω παράδειγμα σκέψου αντί μπίλιας να έχεις ένα ζάρι με 64 έδρες, και να έρχεται διαρκώς το νούμερο 42 στη ρουλέτα και το νούμερο 6 στο ζάρι, όπως κι αν γυρίσεις τη ρουλέτα!
Και τον ψέγεις ότι δήθεν ερμηνεύει την τυχαιότητα αυθαίρετα...

Έλεος ρε Τζίμη...

Βρήκατε νέα λέξη να την κάνετε λάστιχο για να ταιριάξει στο κεντρικό εξελικτικό δόγμα.

Το συμπέρασμα Minnich είναι εκεί, όσο κι αν θέλετε να βάλετε το κεφάλι στο χώμα.

[Thor]

Καλύτερα;

δεν ειναι συμπερασμα της επιστημης,δικο σου ειναι,μη μπερδευεσαι.

Δηλαδή ο αιθέρας υπάρχει, αλλά ακόμα δεν τον ανακαλύψαμε;
Μήπως ο μόλυβδος μπορεί να γίνει χρυσάφι με χημικές μεθόδους, αλλά ακόμα δεν τις ανακαλύψαμε;

Και φυσικά όλα γίνονται, αλλά ακόμα δεν το ανακαλύψαμε.

Το μόνο όμως που δεν μπορεί να γίνει, είναι να υπάρχει δημιουργός. Ναι;

μιλαμε η συλλογιστικη σου τσακιζει κοκκαλα!!
Οπως το οργανο και ο μπατσος,ενα πραμα.

[Thor]

μπλα,μπλα,μπλα...

ναι εχεις δικιο.

[nrg]

Κοκομπλό ο Thor...

[Thor]

Κοκομπλό ο Thor...

[BillSeism]

https://www.reader.gr/news/diethni/3085 ... e-720-fyla

https://www.forbes.com/sites/grrlscient ... 3d264c7542

Ένας οργανισμός με 720 φύλα, συμπεριφέρεται σαν ζώο αλλά δεν είναι. Ο λόγος για τον 'Blob'.

Τι φτιάχνει η φύση, τι φτιάχνει η ρημάδα η εξέλιξη όμως.

[stavmanr]

Κοκομπλό ο Thor...

Ο Thor είναι το διασκεδαστικό κομμάτι του νήματος.

[nrg]

https://www.reader.gr/news/diethni/3085 ... e-720-fyla

https://www.forbes.com/sites/grrlscient ... 3d264c7542

Ένας οργανισμός με 720 φύλα, συμπεριφέρεται σαν ζώο αλλά δεν είναι. Ο λόγος για τον 'Blob'.

Τι φτιάχνει η φύση, τι φτιάχνει η ρημάδα η εξέλιξη όμως.

Το survival of the fittest στα χειρότερά του...

[nrg]

Έχει παρατηρηθεί πως οι διασπάσεις δε γίνονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. Αν ήταν έτσι, τότε δε θα χρειαζόμασταν στατιστικό δείγμα μερικών εκατομμυρίων διασπάσεων για να υπολογίσουμε εμπειρικά τον χρόνο ημιζωής, αλλά μία μόνο θα αρκούσε. Γι' αυτό και η κβαντομηχανική ονομάζεται επίσης στατιστική μηχανική, ή μάλλον είναι ένα είδος στατιστικής, όπως είναι η κλασική στατιστική μηχανική, η θερμοδυναμική. Ε, και η θτε βασίζεται σε παρόμοιες στατιστικές αρχές. Οπότε δεν καταλαβαίνω γιατί τσινάς τόσο με αυτήν, ενώ την κβαντομηχανική την αφήνεις στο απυρόβλητο. Μάλλον από κει πρέπει να αρχίσεις.

Όχι δεν θα αρκούσε.
Αυτό θα μας έδειχνε ότι οι διασπάσεις είναι περιοδικό φαινόμενο.

Εδώ παρατηρούμε συγχρονισμό των διασπάσεων. Δηλαδή σαν να υπάρχει "κάτι" που να τους συγχρονίζει σε ολόκληρο το σύμπαν. Και παρατηρώντας έναν πυρήνα, εννοείται ότι δεν μπορείς να αντιληφθείς τον συγχρονισμό.
Πχ το "κύμα" σε μία κερκίδα απαιτεί συγχρονισμό. Αν όμως βλέπεις μόνο έναν άνθρωπο, τότε νομίζεις ότι σηκώνεται σε τυχαίες στιγμές. Όταν όμως βλέπεις ένα μεγάλο δείγμα ανθρώπων, τότε ο συγχρονισμός τους είναι ξεκάθαρος.

Μεταφέρω από wiki:

The mathematics of radioactive decay depend on a key assumption that a nucleus of a radionuclide has no "memory" or way of translating its history into its present behavior. A nucleus does not "age" with the passage of time. Thus, the probability of its breaking down does not increase with time, but stays constant no matter how long the nucleus has existed. This constant probability may vary greatly between different types of nuclei, leading to the many different observed decay rates. However, whatever the probability is, it does not change. This is in marked contrast to complex objects which do show aging, such as automobiles and humans. These systems do have a chance of breakdown per unit of time, that increases from the moment they begin their existence.

Βλέπεις; Υπόθεση...
Και δεδομένου ότι τα νουκλεόνια διαρκώς κινούνται ακούγεται λιγάκι εξωπραγματικό ο πυρήνας να μην "γερνά" και η πιθανότητα να μένει σταθερή.
Αλλά ακόμα και να είναι έτσι, πάλι έχουμε πρόβλημα.
Τι είναι αυτό που κρατά σταθερή, την πιθανότητα σε κάθε ραδιενεργό πυρήνα του σύμπαντος;

Οπότε πάλι επιστρέφουμε στο αρχικό: κάτι συγχρονίζει ή αν θέλεις "ενημερώνει" τους ραδιενεργούς πυρήνες για την σταθερή πιθανότητα που έχουν να διασπαστούν.
Αυτά λοιπόν καταστρατηγούν το τυχαίο των διασπάσεων.

Ναι, είναι υπόθεση, όπως υπόθεση είναι πως όταν μιλάμε για μια δέσμη ηλεκτρονίων, το ένα ηλεκτρόνιο δε διαφέρει από το άλλο. πχ δε λέμε το ηλεκτρόνιο "nrg" ή το ηλεκτρόνιο "pussycat", αλλά τα μεταχειριζόμαστε όλα αυτά σαν να ήταν ίδια, πανομοιότυπα. Το ίδιο κάνουμε και με πιο πολύπλοκες μορφές, όπως πχ τα βακτήρια e-coli ή τα σπερματοζωάρια. Θα ήταν πραγματικά αστείο να τα ανθρωπολογίζαμε όπως εδώ:



where's the egg? It's a blowjob again! Oh maaaan! Comeon!!

Αυτό σου λέει και η wiki.

Η πιθανότητα είναι μια κατανομή, ας πούμε γκαουσιανή, αλλά παραμένει πιθανότητα.



Το ότι διαφορετικοί πυρήνες έχουν διαφορετικές τέτοιες πιθανότητες ή κατανομές, κάτι λέει για την ουσία των πυρήνων αυτών, πως σίγουρα διέπονται από κάποιους νόμους. Αυτό όμως δεν καταστρατηγεί το τυχαίο.

Δεν με κατάλαβες.
Οι πυρήνες μπορεί να αποτελούνται από το ίδια ακριβώς νουκλεόνια, αλλά αυτά εκεί μέσα κινούνται. Οπότε το σχήμα και το μέγεθος του πυρήνα διαρκώς μεταβάλλονται. Και όμως κάθε πυρήνας έχει σταθερή πιθανότητα διάσπασης.

Θα έλεγα πως τυχαιότητα και νόμοι πάνε χέρι-χέρι.

Αν το καλοσκεφτείς κανένας νόμος δεν είναι τυχαίος.

[pussycat]

Δεν με κατάλαβες.
Οι πυρήνες μπορεί να αποτελούνται από το ίδια ακριβώς νουκλεόνια, αλλά αυτά εκεί μέσα κινούνται. Οπότε το σχήμα και το μέγεθος του πυρήνα διαρκώς μεταβάλλονται. Και όμως κάθε πυρήνας έχει σταθερή πιθανότητα διάσπασης.

Ναι, μεταβάλλονται, και άλλωστε τα όρια του πυρήνα δεν είναι διακριτά και επαρκώς ορισμένα. Και λοιπόν; Επίσης το ότι κάθε πυρήνας έχει σταθερή πιθανότητα διάσπασης είναι υπόθεση που φαίνεται να δουλεύει, δε γνωρίζουμε δηλαδή αν είναι πραγματικά σταθερή αλλά στο μοντέλο μας έτσι την κάνουμε να είναι. Και η πιθανότητα έχει να κάνει με το τυχαίο, δλδ όταν λέμε σταθερή πιθανότητα, εννοούμε σταθερά τυχαίο. Από αυτά τα σταθερά τυχαία, και σε ένα αρκετά μεγάλο δείγμα, παίρνουμε μια μέση τιμή χωρίς να μας απασχολούν οι επιμέρους διασπάσεις και διεργασίες: ο χρόνος ημιζωής είναι μια μέση τιμή, η αναμενόμενη τιμή μετά από ένα μεγάλο πλήθος διασπάσεων και πυρήνων. Και μετά, αυτή η μέση/αναμενόμενη τιμή χαρακτηρίζει το στοιχείο.

Αν, στο πείραμα του Σρέντιγκερ, είχαμε να κάνουμε με μέσες τιμές, τότε το αποτέλεσμα θα ήταν πάντα το ίδιο (εφόσον η μέση τιμή είναι πάντα ίδια, δεν αλλάζει), ανάλογα με το πώς θα ήταν η διάταξη, πχ η γάτα θα πέθαινε, ή η γάτα θα ζούσε, μετά την τέλεση του πειράματος. Αλλά εδώ δεν έχουμε να κάνουμε με μέσες τιμές, αλλά με μεμονωμένες περιπτώσεις, με μοναδικές διασπάσεις, ας πούμε αν ένας από τους πυρήνες διασπαστεί στο 1 sec τότε η γάτα θα πεθάνει, ενώ αν υπάρξει διάσπαση λίγο μετά, τότε θα πεθάνει. Δηλαδή ο χρόνος της διάσπασης, που είναι μια πιθανότητα, είτε σταθερή είτε όχι, παίζει καταλυτικό ρόλο στην έκβαση του πειράματος. Κι επειδή τέτοια κβαντικά φαινόμενα διέπουν τις μεταλλάξεις στη βιολογία σε μικροσκοπικό επίπεδο, θα πρέπει να περιμένουμε την τυχαιότητα να κάνει την εμφάνισή της εκεί, ίσως όχι να έχει κύριο λόγο, αλλά και πάλι μη αμελητέο. Τι λες;

Αν το καλοσκεφτείς κανένας νόμος δεν είναι τυχαίος.

Δε λέω για τυχαίους νόμους, αλλά όπως υπάρχει αυτό που λέμε αιτιότητα, να υπάρχει και μη-αιτιότητα, το τυχαίο δηλαδή, παράλληλα, σαν δυισμός ας πούμε. Αιτιακά φαινόμενα, αλλά και μη-αιτιακά τέτοια.

[Jimmy81]

Στους ιούς και τα βακτήρια είναι ακόμη πιο απλά τα πράγματα: αναπτύσσουν άμυνες (ή επιθέσεις) ανάλογα με το περιβάλλον τους. Πού βρίσκετε οι εξελικτιστές την τυχαιότητα σε αυτό;

Παραπάνω, δε, γράφεις τον nrg ότι δεν καταλαβαίνει την έννοια τυχαίο.
Σου γράφει ο άνθρωπος ότι από τις χιλιάδες βάσεις του γενετικού κώδικα οι μεταλλάξεις συμβαίνουν ξανά και ξανά στις ίδιες. Είναι σα να έχεις μία ρουλέτα με χιλιάδες αριθμούς και να βλέπεις διαρκώς να κάθεται η μπίλια στο 42. Και μάλιστα, όχι μόνο συμβαίνει στις ίδιες βάσεις, αλλά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δηλαδή, στο παραπάνω παράδειγμα σκέψου αντί μπίλιας να έχεις ένα ζάρι με 64 έδρες, και να έρχεται διαρκώς το νούμερο 42 στη ρουλέτα και το νούμερο 6 στο ζάρι, όπως κι αν γυρίσεις τη ρουλέτα!
Και τον ψέγεις ότι δήθεν ερμηνεύει την τυχαιότητα αυθαίρετα...

Η τυχαιότητα έγκειται στο ότι τα βακτήρια δεν "σκοπεύουν" να αναπτύξουν τις μεταλλάξεις για ανθεκτικότητα ούτε εμφανίζονται στο ίδιο χρονικό διάστημα. Επίσης συμβαίνουν μεταλλάξεις που δεν έχουν σχέση με την ανθεκτικότητα την ίδια στιγμή με τις μεταλλάξεις ανθεκτικότητας. Κι αυτό είναι τυχαίο. Επιπλέον, ειδικά στο θέμα της ανάπτυξης ανθεκτικότητας τα βακτήρια που έχουν ήδη ευνοϊκές μεταλλάξεις μπορούν να ανταλλάσουν γενετικό υλικό με άλλα βακτήρια και οι πληθυσμοί με ανθεκτικότητα αυξάνονται.
Όχι λοιπόν δεν με εκπλήσσουν αυτά ούτε αναιρείται η τυχαιότητα των μεταλλάξεων επειδή συμβαίνουν ξανά. Δεν με εκπλήσσει η διάδοση μεταλλαγμένων γονιδίων στον πληθυσμό όταν αυτά επιφέρουν διαφορική επιβίωση και αναπαραγωγή.

Δεν με εκπλήσσουν τέτοια επαναλαμβανόμενα μοτίβα από μεγάλους πληθυσμούς με ταχύτη αναπαραγωγή ώστε να αναζητώ "αιτιότητες" και "σχέδιο".

http://skepdic.gr/Entries/Ni/lawtryllynum.htm

Έλεος ρε Τζίμη...

Βρήκατε νέα λέξη να την κάνετε λάστιχο για να ταιριάξει στο κεντρικό εξελικτικό δόγμα.

Το συμπέρασμα Minnich είναι εκεί, όσο κι αν θέλετε να βάλετε το κεφάλι στο χώμα.

Ρώτα τον Minnich γιατί κάποιοι Vadoma έχουν τη μετάλλαξη για τα διχαλωτά πόδια ενώ άλλοι όχι. Στο ίδιο περιβάλλον ζουν όλοι αυτοί.
https://en.wikipedia.org/wiki/Vadoma

[Jimmy81]

Μέχρι και απομεινάρια βιτελλογενίνης βρήκαμε στο ανθρώπινο γονιδίωμα, δηλαδή της θρεπτικής πρωτείνης που γεμίζει τον λεκιθικό ασκό στα ερπετά και τα πτηνά.



Άλλο ένα στοιχείο λοιπόν που μας συνδέει γενεαλογικά με τα ζώα. Άλλο ένα στοιχείο υπέρ της καταγωγής μας από ωοτόκα ερπετά. Ένα γενετικό στοιχείο που συμφωνεί θαυμάσια με την ακολουθία των απολιθωμάτων από προγονικά Θηριαψηδωτά που στα νεότερα στρώματα μοιάζουν όλο και πιο πολύ με τα νεοεμφανιζόμενα θηλαστικά ώσπου σε κάποιο σημείο δεν είναι σαφές πλέον αν ένα απολίθωμα αντιπροσωπεύει ερπετό ή θηλαστικό.

[stavmanr]

Στους ιούς και τα βακτήρια είναι ακόμη πιο απλά τα πράγματα: αναπτύσσουν άμυνες (ή επιθέσεις) ανάλογα με το περιβάλλον τους. Πού βρίσκετε οι εξελικτιστές την τυχαιότητα σε αυτό;

Παραπάνω, δε, γράφεις τον nrg ότι δεν καταλαβαίνει την έννοια τυχαίο.
Σου γράφει ο άνθρωπος ότι από τις χιλιάδες βάσεις του γενετικού κώδικα οι μεταλλάξεις συμβαίνουν ξανά και ξανά στις ίδιες. Είναι σα να έχεις μία ρουλέτα με χιλιάδες αριθμούς και να βλέπεις διαρκώς να κάθεται η μπίλια στο 42. Και μάλιστα, όχι μόνο συμβαίνει στις ίδιες βάσεις, αλλά με τον ίδιο ακριβώς τρόπο. Δηλαδή, στο παραπάνω παράδειγμα σκέψου αντί μπίλιας να έχεις ένα ζάρι με 64 έδρες, και να έρχεται διαρκώς το νούμερο 42 στη ρουλέτα και το νούμερο 6 στο ζάρι, όπως κι αν γυρίσεις τη ρουλέτα!
Και τον ψέγεις ότι δήθεν ερμηνεύει την τυχαιότητα αυθαίρετα...

Η τυχαιότητα έγκειται στο ότι τα βακτήρια δεν "σκοπεύουν" να αναπτύξουν τις μεταλλάξεις για ανθεκτικότητα ούτε εμφανίζονται στο ίδιο χρονικό διάστημα.

Δηλαδή, αν η μπίλια στη ρουλέτα κάθεται διαρκώς στο 42 αλλά κάνει μερικές σβούρες παραπάνω, θεωρείται τύχη από εσένα;

Επιπλέον, ποιος σου είπε ότι πρόκειται για νέα λειτουργία;

Επίσης συμβαίνουν μεταλλάξεις που δεν έχουν σχέση με την ανθεκτικότητα την ίδια στιγμή με τις μεταλλάξεις ανθεκτικότητας. Κι αυτό είναι τυχαίο.

Όταν γράφεις κάτι θα πρέπει να το στοιχειοθετείς.
Πώς αποδεικνύεις ότι είναι τυχαία η όποια αλλαγή;
Ως τώρα, στο μεγαλύτερο πείραμα της Βιολογίας ανακαλύψαμε ότι δεν υπάρχει καμία τυχαία αλλαγή που να προσθέτει λειτουργίες.

Επιπλέον, ειδικά στο θέμα της ανάπτυξης ανθεκτικότητας τα βακτήρια που έχουν ήδη ευνοϊκές μεταλλάξεις μπορούν να ανταλλάσουν γενετικό υλικό με άλλα βακτήρια και οι πληθυσμοί με ανθεκτικότητα αυξάνονται.

Οι μεταλλάξεις δεν είναι τυχαίες. Και δεν προσθέτουν νέες λειτουργίες. Αποδεδειγμένο πειραματικά...