Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://www.phorum.com.gr/
Το κανίς με το ροντβάϊλερ είναι δυο ράτσες του ίδιου είδους δημιουργημένες με την επέμβαση του ανθρώπου.
Αν μείνουν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια χωρίς γενετική επαφή θα διαχωριστούν και δεν θα μπορούν να διασταυρωθούν και θα μιλάει τότε ο αντίστοιχος ritzeri για 2 διαφορετικά είδη που δεν μπορούν να γεννήσουν άλλα ενώ και τα δυο προέρχονται (γεννήθηκαν) από τον λύκο.
Re: Θεωρια της εξελιξης: Μια ετοιμοθανατη θεωρια?
Δημοσιεύτηκε: 25 Σεπ 2018, 18:27
από Nandros
' Spiros252, μήπως ήλθε η ώρα το νήμα να πάρει την άγουσα προς τις Εναλλακτικές Επιστήμες;
.
Τις ευνοϊκές προς την επιβίωση/τεκνοποίηση ευνοεί, όχι όλες.
Ναι το ξερω αυτο. Εννοω οτι ο ρυθμος εμφανισης ευνοικων μεταλλαξεων (μεμονωμενων η ταυτοχρονα σε συνολο) σε τοσο συντομο αριθμο γενεων ειναι που με προβληματιζει αν οι μεταλλαξεις συμβαινουν τυχαια.
Τις ευνοϊκές προς την επιβίωση/τεκνοποίηση ευνοεί, όχι όλες.
Ναι το ξερω αυτο. Εννοω οτι ο ρυθμος εμφανισης ευνοικων μεταλλαξεων (μεμονωμενων η ταυτοχρονα σε συνολο) σε τοσο συντομο αριθμο γενεων ειναι που με προβληματιζει αν οι μεταλλαξεις συμβαινουν τυχαια.
Παντως εγω ομολογω οτι δυσκολευομαι να κατανοησω το θεμα με τις μεταλλαξεις που ευνοει η φυσικη επιλογη, το λυνω μονο αν δεχθω και την επιγενετικη.
Κοντά είσαι. Η μόνη τροποποίηση που θέλει ο συλλογισμός σου είναι ότι τα επίκτητα χαρακτηριστικά κληρονομούνται σε επίπεδο πληθυσμού, όχι ατόμου.
Με άλλα λόγια ο λαμαρκισμός δεν ισχύει μεν για σένα ατομικά, αν δηλαδή τεντώνεσαι κάθε μέρα να φτάσεις τα φρούτα στο ψηλό κλαδί αυτό δεν συνεπάγεται ότι θα αφήσεις ψηλούς απογόνους, σε επίπεδο πληθυσμού όμως όντως αυτοί που το φτάνουν πιο εύκολα θα αυξηθούν (και αυτοί που δεν το φτάνουν κατά πάσα πιθανότητα θα ψαχτούν για μέρη με χαμηλότερα δέντρα) με αποτέλεσμα τοπικά πιο ψηλό πληθυσμό μακροπρόθεσμα.
Προφανώς υποθέτω ότι όταν λες επιγενετική εννοείς λαμαρκισμό, δηλαδή την κληρονομικότητα επίκτητων χαρακτηριστικών, αλλιώς δεν βγάζει πολύ νόημα αυτό που γράφεις.
Από κει και πέρα η επιγενετική ισχύει είτε την δεχτείς είτε όχι, αλλά οι μηχανισμοί που προκαλούν τις αλλαγές σπάνια ταιριάζουν με την φυσική επιλογή, είναι περισσότερο του στυλ αν η μάνα σου ήταν πολύ αγχωμένη κατά την εγκυμοσύνη τότε έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες για διαβήτη στην πορεία, κι ας μην έδειξαν ποτέ τάση για διαβήτη οι ίδιοι οι γονείς σου.
Κοντά είσαι. Η μόνη τροποποίηση που θέλει ο συλλογισμός σου είναι ότι τα επίκτητα χαρακτηριστικά κληρονομούνται σε επίπεδο πληθυσμού, όχι ατόμου.
Με άλλα λόγια ο λαμαρκισμός δεν ισχύει μεν για σένα ατομικά, αν δηλαδή τεντώνεσαι κάθε μέρα να φτάσεις τα φρούτα στο ψηλό κλαδί αυτό δεν συνεπάγεται ότι θα αφήσεις ψηλούς απογόνους, σε επίπεδο πληθυσμού όμως όντως αυτοί που το φτάνουν πιο εύκολα θα αυξηθούν (και αυτοί που δεν το φτάνουν κατά πάσα πιθανότητα θα ψαχτούν για μέρη με χαμηλότερα δέντρα) με αποτέλεσμα τοπικά πιο ψηλό πληθυσμό μακροπρόθεσμα.
Προφανώς υποθέτω ότι όταν λες επιγενετική εννοείς λαμαρκισμό, δηλαδή την κληρονομικότητα επίκτητων χαρακτηριστικών, αλλιώς δεν βγάζει πολύ νόημα αυτό που γράφεις.
Από κει και πέρα η επιγενετική ισχύει είτε την δεχτείς είτε όχι, αλλά οι μηχανισμοί που προκαλούν τις αλλαγές σπάνια ταιριάζουν με την φυσική επιλογή, είναι περισσότερο του στυλ αν η μάνα σου ήταν πολύ αγχωμένη κατά την εγκυμοσύνη τότε έχεις μεγαλύτερες πιθανότητες για διαβήτη στην πορεία, κι ας μην έδειξαν ποτέ τάση για διαβήτη οι ίδιοι οι γονείς σου.
Θα σου εξηγησω τι εννοω. Στο παραδειγμα που προβαλες a priori η ποικιλλια στο υψος εντος του πληθυσμου ειναι υπαρκτη και ο ψηλος ευνοειται. Εγω αναρωτιεμαι, στη περιπτωση που η περιβαλλοντικη αλλαγη απαιτει τη προσαρμογη ατομων που φερουν μια συγκεκριμενη κρισιμη μεταλλαξη πχ ατομα με μηκος χεριου 2μετρα και δεν υπαρχει σε κανενα ατομο του πληθυσμου. Αυτη η μεταλλαξη στη συγκεκριμενη τριπλετα του dna που ρυθμιζει το μηκος χεριου ποτε θα εμφανιστει (αν εμφανιστει) εφοσον γινεται τυχαια για να βοηθησει καποια ατομα στη προσαρμογη; Διοτι οι μεταλλαξεις θα "χτυπουν" τυχαια τριπλετες, ετσι μπορει να ειναι κωλοφαρδος ο πληθυσμος και να εμφανιστει γρηγορα σε καποιους αλλα μπορει και οχι η να αργησει παρα πολυ (ειναι σαν ρουλετα που περιμενεις να εμγανιστει το νικηφορο νουμερο) και η πιεστικη εξωτερικη συνθηκη να μην γινει εφικτο να ξεπεραστει. Ειναι λιγο στατιστικο το θεμα. Επισης αν εμφανιστει μπορει να ειναι μεταλλαξη που το χερι το φτανει στο 1,20 οποτε θα πρεπει να περιμενουμε να ξαναγινει μεταλλαξη μεχρι να φτασει στο επιθυμητο μηκος 2 μετρα κ.ο.κ αν στη νεα μεταλλαξη βγει κοντυτερο η πολυ μακρυτερο.
Re: Θεωρια της εξελιξης: Μια ετοιμοθανατη θεωρια?
Δημοσιεύτηκε: 26 Σεπ 2018, 01:07
από Στρακαστρουκας
Οταν πιανω με το δαχτυλο το τραπεζι δισεκατομμυρια κυτταρα συνεργαζονται αρμονικα για να περασουν απο το δαχτυλο στον εγκεφαλο το μυνημα οτι εχω πιασει το τραπεζι. Και οχι μονο. Κωδικοποιουν αυτα τα κυτταρα και το αντικειμενο που εχω πιασει. Ειναι τραχυ? Επιπεδο? Μαλακο? Ζεστο? Κρυο? Κολαει? Στην εποχη των υπολογιστων οπου εχουμε μαθει σιγα-σιγα να κωδικοποιουμε πληροφοριες, υπαρχει μια αποκοσμη ομοιοτητα των ανακαλυψεων μας με τον τροπο που λειτουργει το ανθρωπινο σωμα. Τον 19ο αιωνα οι επιστημονες της εποχης ουτε καν μπορουσαν να διανοηθουν τι σημαινει κωδικοποιηση της πληροφοριας. Η θεωρια της εξελιξης ηταν μια πολυ αοριστη πεποιθηση οτι οι αισθησεις ειναι ενα φυσικο φαινομενο. Σημερα ξερουμε οτι χρειαζεται να υπαρχει μια νοημοσυνη απο πισω η οποια να εχει μελετησει το περιβαλλον, να εχει μελετησει το ανρθωπινο σωμα και να εχει φτιαξει ενα κωδικο για να αλληλεπιδρα το δευτερο με το πρωτο
