Η ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΦΥΛΗΣ

[Leporello]

Oλες οι Καρχηδονιακές αποικίες εμφανίζονται σαν Ελληνικές, ακόμη και η ίδια η Καρχηδώνα. Ελληνες εμφανίζονται και οι Ετρούσκοι. Ο ψεκασμός χτυπάει καινούργια υψηλά.

[Chainis]

Εξηφανησθησαν διοτι ησαν πολυ λίγοι σε αριθμό.

Η Ελλάδα των πολύ λίγων Ελλήνων.

Έχεις ξεχάσει σημαντικά κομμάτια - π.χ .τις ελληνικές πόλεις στο βασίλειο της Βακτρίας...

.

Ειναι η Ελλαδα των κλασικων χρονων μονο.

[Chainis]

Oλες οι Καρχηδονιακές αποικίες εμφανίζονται σαν Ελληνικές, ακόμη και η ίδια η Καρχηδώνα. Ελληνες εμφανίζονται και οι Ετρούσκοι. Ο ψεκασμός χτυπάει καινούργια υψηλά.

Και στην Τυνησία. (για κατω Ιταλια δεν το συζηταμε) υπηρξαν Ελληνικες αποικιες.

Το μπλε δειχνει που ζουσαν Ελληνες και δεν σημαινει οτι δεν ζουσαν και αλλοι λαοι στα ιδια μερη.

Α, και τον χαρτη δεν τον εψτιαξα εγω.

[Leporello]

Oλες οι Καρχηδονιακές αποικίες εμφανίζονται σαν Ελληνικές, ακόμη και η ίδια η Καρχηδώνα. Ελληνες εμφανίζονται και οι Ετρούσκοι. Ο ψεκασμός χτυπάει καινούργια υψηλά.

Και στην Τυνησία. (για κατω Ιταλια δεν το συζηταμε) υπηρξαν Ελληνικες αποικιες.

Το μπλε δειχνει που ζουσαν Ελληνες και δεν σημαινει οτι δεν ζουσαν και αλλοι λαοι στα ιδια μερη.

Α, και τον χαρτη δεν τον εψτιαξα εγω.

Το ότι δεν τον έκανες εσύ, δεν σημαίνει ότι δεν είναι ψεκασμένος. Τον έκανε κάποιος με overdose ψεκασμού.

[1451]

Οι Έλληνες ως λαός φυσικά και είναι γήινοι. Οι «θεοί» όμως ήταν εξωγήινοι που τροποποιούσαν γενετικά τους γηγενείς για να τους μετατρέψουν σε κατάλληλους υπηρέτες που θα επιβίωναν στο περιβάλλον των αφεντάδων τους.
Οι λεγόμενοι ημίθεοι ήταν κράμα εξωγήινου και γήινου που ταξίδεψαν μαζί με τους θεούς στο διάστημα.

[Antares]

Οι Έλληνες ως λαός φυσικά και είναι γήινοι. Οι «θεοί» όμως ήταν εξωγήινοι που τροποποιούσαν γενετικά τους γηγενείς για να τους μετατρέψουν σε κατάλληλους υπηρέτες που θα επιβίωναν στο περιβάλλον των αφεντάδων τους.
Οι λεγόμενοι ημίθεοι ήταν κράμα εξωγήινου και γήινου που ταξίδεψαν μαζί με τους θεούς στο διάστημα.

Σαν "θεοί" όμως δεν θα είχαν ανάγκη από υπηρέτες και μάλιστα με ψυχή, είναι αντίθετο με τους νόμους του σύμπαντος. Επισύρει την τιμωρία του δικού τους δημιουργού.
Ή ένας πολιτισμός τύπου Γ δεν νομίζω να έχει ανάγκη ούτε καν από ρομπότ, με την δική τους μορφή. Δεν θα ήταν σαν τον δικό μας, που ανακαλύψαμε την ατομική βόμβα και την δοκιμάσαμε κατευθείαν ή όταν ανακαλύπτουμε κάτι το δοκιμάζουμε κατευθείαν σε ανθρώπους. Σε σύγκριση με κάτι τέτοιο είμαστε έξυπνοι πίθηκοι ακόμη.
Aυτά που γράφει ο Zecharia Sitchin μου φαίνονται κάπως ατεκμηρίωτα (δεν τα έχω διαβάσει όλα). Δηλαδή να ήρθαν εξωγήινοι για να εξορύξουν χρυσό, να έκαναν γενετικά πειράματα με υπάρχοντες πιθήκους για να δημιουργήσουν σκλάβους για την εξόρυξη και εκεί να βρίσκεται η αρχή του ανθρώπινου είδους. Ο χρυσός δεν μου στέκει, πιστεύω ότι αλλού θα έβρισκαν περισσότερο και με λιγότερο κόπο, επίσης γιατί δημιούργησαν έναν σκλάβο αδύναμο και όχι έναν γίγαντα; Σήμερα γιατί δεν προσπαθούμε να κάνουμε το ίδιο με τον χιτζαμπή; Ή κάνουν και δεν τους πετυχαίνει γιατί σε ανθρώπους σίγουρα κάνουν.

[1451]

Δούλοι χρειάζονται είτε σε υπερβολικά πρωτόγονες κοινωνίες είτε σε υπερβολικά προχωρημένες. Στις τελευταίες ο κίνδυνος της τεχνητής νοημοσύνης είναι υπαρκτός και θα προτιμηθούν βιολογικοί σκλάβοι, υπηρέτες και στρατιώτες.

[Antares]

Δούλοι χρειάζονται είτε σε υπερβολικά πρωτόγονες κοινωνίες είτε σε υπερβολικά προχωρημένες. Στις τελευταίες ο κίνδυνος της τεχνητής νοημοσύνης είναι υπαρκτός και θα προτιμηθούν βιολογικοί σκλάβοι, υπηρέτες και στρατιώτες.

Τι να τους κάνεις τους βιολογικούς σκλάβους αφού θα μπορείς να τα κάνεις όλα με ένα νεύμα του χεριού;
Τεχνητή νοημοσύνη θα υπάρχει αλλιώς θα είναι πρωτόγονη κοινωνία.
Πολλά ζητήματα. Ιστορικά, το ζήτημα των σκλάβων. Θεολογικά, το ζήτημα της ψυχής, η ύλη σαν όχημα της ψυχής.
Ηθική της επιστήμης, βιοτεχνολογίας.

[wooded glade]

[Null]

[The Rebel]

19 Αυγ 2019
Ιστορία και ονομασίες των αρχαίων ελληνικών φύλων που γέννησαν το ελληνικό Εθνος.



Πελασγοί: Το κοινό όνομα όλων τών προϊστορικών καί προκατακλυσμιαίων
Ελληνικών φύλων. Σύγχρονοι ιστορικοί, αρχαιολόγοι και γλωσσολόγοι έχουν προσπαθήσει να συνδέσουν τους «Πελασγούς», έναν όρο με μάλλον ασαφές περιεχόμενο, με διάφορους υλικούς πολιτισμούς, γλωσσολογικές ομάδες κ.λ.π. αλλά πρόκειται περί άλυτου «προβλήματος».

Οι συνεχείς επεξεργασίες των ελληνικών παραδόσεων και μύθων καθιστούν δύσκολο το διαχωρισμό σαφών «αναμνήσεων ιστορικών γεγονότων» και μυθοπλασίας όσον αφορά τις πληροφορίες που δίνουν οι αρχαίοι συγγραφείς για τους Πελασγούς, όπως η Θεσσαλία και η Αττική θεωρούνταν παραδοσιακά ως περιοχές στις οποίες κατοικούσαν Πελασγοί. Γενάρχης των Πελασγών αναφέρεται ο Πελασγός. Με τ’ όνομά του συνδέθηκαν πολυάριθμοι θρύλοι και παραδόσεις.

Αχαιοί: Ελληνικό φύλο πού ήλθε από τήν Ήπειρο. Τό όνομα προέρχεται απ’ τόν Αχαιό γιό τού Ξούθου, εγγονό τού Έλληνα καί δισέγγονο του Δευκαλίωνος. Στήν εκστρατεία κατά τής Τροίας περί τό 1200 π.Χ κατά τήν συμβατική ιστορία έλαβαν μέρος 44 ηγεμόνες, από τήν Ήπειρο καί Θεσσαλία μέχρι τήν Κρήτη, αυτόνομοι μέν αλλά στά μάτια τών ξένων φάνταζαν ως έν έθνος, όπως άλλωστε ήταν αφού ίσχυε τό όμαιμον, τό ομόγλωσσον τό ομόθρησκον καί κυρίως η κοινή συνείδησις.

Τούς απέδιδαν δέ διάφορα ονόματα, όπως Αργείοι, Δαναοί, Αχαιοί μέ κυρίαρχο τό Αχαιοί.

Ίωνες: Ελληνικό φύλο πού ήλθε κι αυτό από τήν Ήπειρο καί τά παράκτια νησιά τού Ιονίου. Τό όνομα έλκει τήν καταγωγή του από τόν Ίωνα, αδελφό τού Αχαιού, γιό τού Ξούθου, εγγονό τού Έλληνα καί δισέγγονο τού Δευκαλίωνος.

Εγκαταστάθηκαν περί τό 1900 π.Χ. κατά τήν συμβατική πάντα ιστορία στήν Αττική. Ήλθαν σέ επαφή μέ τούς ανατολικούς λαούς καί γι αυτό τόν λόγο οι τελευταίοι αποκαλούσαν όλους τούς Έλληνες Ίωνες (Γιουνάν ), πράγμα πού εξακολουθεί νά ισχύει καί σήμερα καί μάλιστα καί η ίδια η Ελλάδα αποκαλείται Γιουνανιστάν.

Οι Ίωνες κατά την εποχή του Χαλκού ήταν εξαπλωμένοι μεταξύ της Εύβοιας, της Αττικής και της βορειοανατολικής Πελοποννήσου. Το 1100 π.Χ. περίπου κατά την αρχή της γεωμετρικής περιόδου, που σηματοδοτήθηκε από την κάθοδο των Δωριέων, οι ανακατατάξεις στο εσωτερικό της Ελληνικής χερσονήσου τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν μεγάλο μέρος της περιοχής στην οποία ζούσαν.

Οι μετακινήσεις αυτές των αρχαίων ελληνικών φύλων ονομάζονται Α’ Ελληνικός αποικισμός. Οι Ίωνες λοιπόν μετακινήθηκαν προς τα ανατολικά δημιουργώντας αποικίες στα νησιά του Αιγαίου (Χίος, Σάμος κ.α.) καθώς και στην κεντρική Μικρά Ασία, στην περιοχή γνωστή ως Ιωνία. Το μεγαλύτερο μέρος των νησιών του Αιγαίου, με εξαίρεση τη Λέσβο, την Τένεδο και τη Ρόδο αποικήθηκε από τους Ίωνες, ενώ οι σημαντικότερες αποικίες στην Ιωνία ήταν η Μίλητος και η Έφεσος.

Η δημιουργία αποικιών στη Μικρά Ασία ήταν μια προοπτική που χρόνια απασχολούσε τα αρχαία ελληνικά φύλα και κυρίως τους Αχαιούς, δεδομένου ότι ήταν πολύ πιο εύπορα από την ορεινή και σχετικά άγονη ελληνική χερσόνησο.

Οι Ίωνες μιλούσαν την ιωνική διάλεκτο. Η διάλεκτος αυτή αποτελεί τη γλώσσα της επικής ποίησης, καθώς το ομηρικό ιδίωμα έχει ως βάση του την ιωνική εμπλουτισμένη με στοιχεία από την αιολική και την αρκαδοκυπριακή.

Οι λυρικοί ποιητές όπως ο Τυρταίος, ο Αρχίλοχος και άλλοι, χρησιμοποιούσαν την ιωνική διάλεκτο για τις ελεγείες τους. Επίσης ιστορικοί όπως ο Ηρόδοτος έγραφαν στην ιωνική. Χαρακτηριστικά τα α και ε μακρά γράφονται η και η εξάλειψη του συμφώνου F (δίγαμμα). Επίσης ο σχηματισμός των απαρεμφάτων σε -ναι είναι ιωνικό στοιχείο.Κατά τον 6ο αιώνα π.Χ. η Μίλητος και η Έφεσος έγιναν κέντρα όσον αφορά τη σκέψη πάνω στο φυσικό κόσμο.

Με βάση αυτή τη σκέψη δημιουργούνταν υποθέσεις που εξηγούσαν τα φυσικά φαινόμενα χωρίς να αποδίδεται το αίτιό τους στο θείο, όπως γινόταν μέχρι τότε. Οι υποθέσεις αυτές διαχέονταν από την έρευνα και από προσωπικές εμπειρίες. Οι εκπρόσωποι αυτού του κινήματος λέγονταν «Φυσικοί» ή «Φυσιολόγοι».

Κύριος εκπρόσωπος ήταν ο Θαλής ο Μιλήσιος, ο οποίος ήταν κι ένας από τους επτά σοφούς της αρχαίας Ελλάδας. Και ο λεγόμενος «σκοτεινός» φιλόσοφος Ηρακλειτος από την Έφεσο.

Δωριείς: Οι Δωριείς ήταν ελληνικό φύλο, ένα από τα τέσσερα της αρχαιότητας, το οποίο καταγόταν σύμφωνα με τις γραπτές παραδόσεις από την οροσειρά της Πίνδου.

Κατά την παλαιά παραδοσιακή θεωρία και κάτω από αδιευκρίνιστες συνθήκες, οι Δωριείς κατέβηκαν στη νότια Ελλάδα περίπου τον 12ο π.Χ. αιώνα και κατέλυσαν τον Μυκηναϊκό πολιτισμό, καθώς διέθεταν όπλα από σίδηρο, που ήταν ανώτερα από τα χάλκινα των Μυκηναίων.

Νεώτερες όμως μελέτες συνδυάζουν την έλλειψη αρχαιολογικών ευρημάτων που να συνηγορούν σε μια τέτοια βίαιη εισβολή και γλωσσολογικών στοιχείων από την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β, και αμφισβητούν έντονα την εκδοχή αυτή.

Η μετακίνησή τους αυτή, που είναι γνωστή ως «Κάθοδος των Δωριέων», παραμένει μέχρι σήμερα ένα από τα σκοτεινότερα σημεία της ελληνικής ιστορίας. Σύμφωνα με τον Ηρόδοτο, όταν βασίλευε ο Δευκαλίων, οι Δωριείς κατοικούσαν στην Φθιώτιδα. Από εκεί, ενώ βασιλιάς τους ήταν ο Δώρος, από τον οποίο πήραν και το όνομά τους, πήγαν στις πλαγιές της Όσσας και του Ολύμπου, στην περιοχή που ονομαζόταν Ιστιαιώτις.

Οι Κάδμειοι τους ανάγκασαν να εγκαταλείψουν την περιοχή αυτή και να εγκατασταθούν στην Πίνδο, σε μια περιοχή που εκτείνεται από την περιφέρεια Καστοριάς, Γρεβενών έως και την επαρχία Μετσόβου, όπου ονομάστηκαν Μακεδνοί.

Από εκεί ξεκίνησε η λεγόμενη «Κάθοδος των Δωριέων» στα τέλη του 12ου αιώνα π.Χ., μέσω του περάσματος της Δεσκάτης, που αποτέλεσε ιστορικό γεγονός μεγάλης σπουδαιότητας, και είχε το χαρακτήρα εγκατάστασης ενός λαού σε πιο εύφορα και προσοδοφόρα εδάφη.

Αυτή η εσωτερική μετανάστευση των Δωριέων αποτέλεσε τμήμα της γενικότερης προσπάθειας των δυτικών φυλετικών ομάδων να κατακτήσουν νέες περιοχές. Οι ακριβείς συνθήκες της μετακίνησής τους προς νότον παραμένουν άγνωστες. Οι Δωριείς αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν τους τόπους εγκατάστασής τους, καθώς είτε δέχτηκαν την πίεση άλλων φυλετικών ομάδων, είτε οι διαθέσιμοι φυσικοί πόροι δεν επαρκούσαν.

Ενώ παλαιότερα εικάζοταν ότι η εξάπλωση των Δωριέων ήταν το κυριότερο αίτιο κατάρρευσης του μυκηναϊκού κόσμου, οι ιστορικοί σήμερα τείνουν στην αντίθετη εκδοχή, ότι η κατάρρευση του μυκηναϊκού κόσμου των Αχαιών αποτέλεσε το κυριότερο αίτιο της γρήγορης εξάπλωσης του δωρικού στοιχείου. Συγκεκριμένα, υποστηρίζεται η άποψη ότι ότι οι Δωριείς ήταν ένα ελληνικό ποιμενικό και πρωτόγονο σχετικά φύλο που κατοικούσε στις ορεινές περιοχές της Ελλάδας, και το οποίο μετά τη διάλυση του μυκηναϊκού κόσμου κατέλαβε πεδινές περιοχές.

Πέρα από τις μαρτυρίες των ιστορικών, υπάρχει και το αντίστοιχο μυθολογικό πλαίσιο. Οι Δωριείς κατάγονταν από τον Δώρο, γιο του Έλληνα, ο οποίος είχε υπό την εξουσία του την ηπειρωτική Ελλάδα. Σε αυτούς κατέφυγαν οι απόγονοι του Ηρακλή, μετά το θάνατο του Ύλλου και τον διωγμό τους από την Πελοπόννησο.

Ακόμη, αναφέρεται ότι, όταν οι Ηρακλείδες έφθασαν στον Αιγιμιό, βασιλιά των Δωριέων, ο Ύλλος ζούσε. Ο Αιγιμιός υιοθέτησε τον Ύλλο και μαζί με τους δυο γιους του, Πάμφυλο και Δυμάνα, τον έκανε συγκληρονόμο στο ένα τρίτο του βασιλείου του. Διωγμένοι από τα γειτονικά φύλα οι Δωριείς κατέφυγαν, μετά από πολλές μετακινήσεις, στη Δωρίδα και από εκεί στην Πελοπόννησο.

Τη χώρα τη μοίρασαν οι δισέγγονοι του Ύλλου, Τήμενος, Κρεσφόντης και Αριστόδημος, μαζί με τους Πάμφυλο και Δυμάνα. Την κατάκτηση της Πελοποννήσου και την κυριαρχία τους στους αχαϊκούς πληθυσμούς, οι Δωριείς την ερμήνευσαν με το μύθο της «επανόδου των Ηρακλειδών», δηλαδή την επιστροφή των απογόνων του Ηρακλή στην αρχαία τους κοιτίδα.

Αιολείς: Ήλθαν από τήν Θεσσαλία περί τό 1900 π.Χ. εγκαταστάθηκαν στήν Πελοπόννησο καί συγχωνεύτηκαν μέ τούς Αχαιούς. Τό όνομα ανατρέχει φυσικά στόν Αίολο τόν γιό τού Έλληνα καί εγγονό τού Δευκαλίωνος. Γιός τού Αιόλου ήταν ο Αθάμας, ο οποίος μέ τήν Νεφέλη έκανε τόν Φρίξο καί τήν Έλλη, εξ ής καί ο Ελλήσποντος καλείται.

Γραικοί: Από τόν Γραικό πού όπως καί ο Έλλην γενεαλογείται απ’ τόν Δευκαλίωνα ή κατ’ άλλους θεωρείται αδελφός τού Λατίνου. Τό όνομα ετυμολογείται από τό γηραιός καί γραία κι αυτό από τήν Γαία καί επομένως αντιλαμβάνεται κανείς τό παμπάλαιον αφ’ ενός τού ονόματος αφ’ ετέρου δέ τό γηγενές αυτού. Επεκράτησε κατά τούς μέσους χρόνους (ανασυρθέν φυσικά από τό βαθύτατο παρελθόν) ως εθνική ονομασία τών Ελλήνων ιδίως στήν ύπαιθρο, διότι τό Έλληνες σήμαινε πλέον ειδωλολάτρες.

Διά τών Λατίνων πού τό παρέλαβαν από τήν γειτονική Ήπειρο διαδόθηκε στήν Δύση (παρεφθάρη φυσικά όπως άλλωστε καί η Ελληνική γλωσσα πού κατακρεουργημένη κατέληξε στίς διαφόρους διαλέκτους), καί έχουμε τό γνωστό Graeci καί τά σημερινά ακατανόητα Greece, Grece, καί τά λοιπά παρόμοια.

Μετά μάλιστα τήν δημιουργία νέας αυτοκρατορίας απ’ τούς Δυτικούς μέ φορέα τού αξιώματος τόν Κάρολο τό 800 μ.Χ., πού ήταν τό αποκορύφωμα τής διάστασης μεταξύ τής παπικής εξουσίας καί τής πολιτικής εξουσίας τής Κωνσταντινουπόλεως, έγινε κατασυκοφάντησις τών Ελλήνων, ώστε τό όνομα Γραικός νά σημαίνει αίρεση καί κατά τούς χρόνους τής Φραγκοκρατίας μάλλιστα ενισχύθηκε εντονότατα ο μισελληνισμός.

Γνωστή είναι η φράση τού » πρωθυπουργού» τού Κ. Παλαιολόγου Λουκά Νοταρά » κρειττότερον ιδείν εν μέσει Πόλει φακιόλιον Τούρκου ή ρωμαϊκήν καλύπτραν». Νά σημειώσουμε μέ τήν ευκαιρία ότι ο Κάρολος ζήτησε σέ γάμο τήν 1η γυναίκα αυτοκράτειρα τήν Ειρήνη τήν Αθηναία.

Μετά τήν πτώση τής Πόλης, εκτός από τό ρεύμα λογίων πού συνέρευσε στήν Δύσι καί προκάλεσε τήν αναγέννηση, υπήρξαν καί πολλοί δυστυχείς πρόσφυγες, πολλοί από τούς οποίους παρανομούσαν γιά νά καταφέρουν νά επιβιώσουν καί αυτό συνέτεινε ώστε τό «Γραικός» νά σημαίνει καί «απατεών».

Δαναοί: Ελληνικό φύλο, πού προερχόμενο από τήν Ήπειρο, εγκαταστάθηκε κυρίως στήν Πελοπόννησο περί τό 2000 π.Χ. Timeo Danaos et dona ferentes (= φοβούμαι τούς Δαναούς καί δώρα φέροντας). Η φράση αυτή ανήκει στόν γαλάτη Βιργίλιο καί ασφαλώς εκφράζει τόν φθόνο κατά τών Ελλήνων αλλά καί τήν προσπάθεια υποτίμησης τού Ελληνικού Πνεύματος πού ήταν κυρίαρχο ακόμα καί κατά τήν Ρωμαϊκή στρατιωτική κυριαρχία. Άλλωστε κατά τόν Οράτιο «η Ελλάς ηττηθείσα τόν τραχύν νικητήν ενίκησε καί τάς τέχνας εισήγαγε εις τό αγροίκον Λάτιον».

Σελλοί: Κατά τόν Αριστοτέλη πανάρχαιοι κάτοικοι τής κεντρικής Ηπείρου πού καλούνταν τότε μέν Γραικοί, τώρα δέ Έλληνες. Απ’ τό όνομα αυτό κατά μία εκδοχή καί τό Έλληνες.

Έλληνες: Το ελληνικό φύλο τού Αχιλλέα πού κατοικούσε τήν Φθία. Εκαλούντο καί Μυρμιδόνες. Ήλθε από τήν Ήπειρο καί επεκτάθηκε σέ ευρύτερη περιοχή. Τό όνομα προέρχεται από τον Έλληνα, γιό τού Δευκαλίωνος πού γεννήθηκε μέ «σπέρμα Διός». Τόν 8ο π.Χ. αιώνα όλα τά Ελληνικά φύλα πήραν αυτό τό όνομα. Στά πρώτα χρόνια τής επικράτησης τού Χριστιαννισμού τό όνομα Έλλην κατέληξε νά σημαίνει ειδωλολάτρης.

Απ’ τόν 9ο αιώνα όμως μέ τόν Φώτιο καθηγητή καί μετέπειτα πατριάρχη, πού τό σπίτι του είχε μετατραπεί σέ κέντρο φιλολογικών συναναστροφών, πού επανιδρύθηκε τό Πανεπιστήμιο Κωνσταντινουπόλεως καί συνεστήθη πλήθος άλλων ιδιωτικών ανωτάτων σχολών έχουμε επανεμφάνιση τού ονόματος «Έλλην». Τόν 11ο αιώνα έχομε νέα ενίσχυση τού ονόματος μέ τόν Μιχαήλ Ψελλό καί τήν Άννα Κομνηνή.

Ο Θεόδωρος Β’ Λάσκαρις αυτοκράτωρ Νίκαιας έλεγε: » Πάσαν τοίνυν φιλοσοφίαν καί γνώσις Ελλήνων εύρεμα…Σύ δέ ώ Ιταλέ τίνος ένεκεν εγκαυχά;»Ο Γεώργιος Γεμιστός τόνιζε στόν Μανουήλ Παλαιολόγο, ότι οι άνθρωποι, τών οποίων ηγείται είναι «Έλληνες» τό γένος ως ή τε φωνή καί η πάτριος παιδεία μαρτυρεί.
https://taxalia.blogspot.com/2019/08/blog-post_100.html
https://www.pronews.gr/istoria/797592_i ... iko-ethnos

[Ζαποτέκος]

Κατά μια θεωρία οι αρχικοί Αχαιοί ( Πρωτοαχαιοί όπως τους είπε ο Σακελλαρίου) δεν ήταν Έλληνες , αλλά ένα μη ελληνικό ινδοευρωπαϊκό φύλο απ’το οποίο οι Έλληνες Αχαιοί πήραν το όνομά τους . Στον Εύξεινο Πόντο υπήρχε λαός «Αχαιοί», τους οποίους οι αρχαίες παραδόσεις συνέδεαν με τους Αχαιούς της Ελλάδας. Στην πραγματικότητα οι Αχαιοί του Ευξείνου ήταν ένας ξεχωριστός ινδοευρωπαϊκός λαός, ίσως συγγενικός ή τμήμα των Πρωτοαχαιών της Ελλάδας.

Π-Λ-ΜΠ
Αχαιοί (2) : λαός εγκατεστημένος στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου. Σύμφωνα με ορισμένους συγγραφείς , πρόκειται για Έλληνες αποίκους, φαίνεται όμως περισσότερο πιθανόν να είναι κάποιος κλάδος των Πρωτοαχαιών.

Π-Λ-ΜΠ (Αχαιοί της Ελλάδας)
Αρχικά, οι λεγόμενοι Πρωτοαχαιοί, ένα φυλετικό τμήμα ινδοευρωπαϊκής προέλευσης, που είχε εγκατασταθεί στον ελλαδικό χώρο, υποτάχθηκαν σε πρωτοελληνικές ομάδες, που έφτασαν στο 1900 π.Χ στη νότια θεσσαλία. Οι νεοφερμένοι γρήγορα αφομοιώθηκαν με τους υπάρχοντες πληθυσμούς, από τους οποίους πήραν όχι μόνο ορισμένες λατρείες, αλλά και την ονομασία Αχαιοί.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ , ΔΟΜΗ,ΤΟΜΟΣ 2, ΚΕΦ.1, του Μιχαήλ Σακελλαρίου, σελ.23-24
(…)το εθνωνύμιο Αχαιοί μοιάζει με το αρχαίο όνομα ενός ποταμού, Αχαιός, που ρέει στην παρευξείνια Καυκασία, πολύ κοντά μάλιστα σε έναν λαό με το όνομα Αχαιοί. (…) Η μεταγενέστερη όμως χρήση του ονόματος Αχαιοί προς δήλωση, υπό στενότερη έννοια, ενός πρωτο-ελληνικού φύλου και, υπό ευρύτερη , όλων των Πρωτο-Ελλήνων οδηγεί αναπόφευκτα στο συμπέρασμα ότι οι πρώτοι φορείς του ονόματος Αχαιοί αφομοιώθηκαν τελικά από κάποιο τμήμα ελληνοφώνων, που πήρε το όνομά τους. Τους αρχικούς φορείς του ονόματος τους ονομάζω Πρωτο-Αχαιούς, ώστε να διακρίνονται από τους τελικούς φορείς του, Αχαιούς των ομηρικών επών, οι οποίοι βέβαια ήταν Έλληνες.

http://ethnologic.blogspot.gr/2010/04/3.html
(Λεξικό Δημητρίου Ευαγγελίδη)
Προελληνικοί λαοί
Πρωτο – Ἀχαιοί : Συμβατική ονομασία ενός πανάρχαιου προελληνικού Αριοευρωπαϊκού (=Ινδοευρωπαϊκού) φύλου, που εντοπίζεται κυρίως στην ΝΑ Θεσσαλία, στο τμήμα της που ήταν γνωστό ως Αχαΐα Φθιώτις Οι Αχαιοί της Μυκηναϊκής Εποχής ήσαν ένα ελληνικό φύλο, αλλά το όνομά τους δεν ήταν ελληνικό και το πήραν όπως αποδείχθηκε από τον προελληνικό λαό που έφερε αυτό το όνομα και τον οποίο ονομάζουμε συμβατικά Πρωτο-Αχαιούς για να τους διακρίνουμε από τους ελληνόγλωσσους Αχαιούς. Έχουν προταθεί διάφορες ετυμολογίες για το όνομα Αχαιοί, αλλά επικρατέστερη θεωρείται αυτή που το ανάγει στην αριοευρωπαϊκή (=ινδοευρωπαϊκή) ρίζα akw- «νερό», γιατί είναι η μόνη που επιδέχεται σημασιολογική επιβεβαίωση. Αυτό συνάγεται και από συγκεκριμένα στοιχεία πανάρχαιων παραδόσεων όπως το γεγονός ότι μια πηγή στην Μεσσηνία λεγόταν Αχαΐα και ένας ποταμός που χύνεται στον ανατολικό Εύξεινο Πόντο ονομαζόταν Αχαιοῦς. Αλλά και γενικότερα η ρίζα αχ- απαντά σε πολλά ονόματα ποταμών: Αχ-ελώος, Ίν-αχ-ος, Αχ-άμας, Αχ-άτης, Αχ-έλης, Αχ-άρδεος. Ο Αχιλλεύς επίσης αποτελούσε κατά πάσα πιθανότητα μια παμπάλαια θεότητα του υγρού στοιχείου και πέρα από τις μαρτυρίες για λατρείες του Αχιλλέως ως θεού σε διάφορα μέρη της κυρίως Ελλάδος, σε μερικές αποικίες του Ευξείνου Πόντου τιμούσαν ως θεό τον Αχιλλέα Ποντάρχη. Όπως έχει διευκρινισθεί «…Η ρίζα akw- στην ελληνική θα είχε δώσει απ- ή ατ- (ανάλογα με τα φωνήεντα που θα ακολουθούσαν και ανάλογα με την διάλεκτο). Από την άλλη μεριά πρέπει να ληφθεί υπόψη ότι :
α) το προελληνικό ινδοευρωπαϊκό υπόστρωμα μετέτρεψε το kw- σε κ
β) μια τουλάχιστον γλώσσα ή διάλεκτος αυτού του υποστρώματος μετέτρεψε το κ σε χ. Αυτή η γλώσσα θα ήταν λοιπόν εκείνη που κληροδότησε στους Έλληνες τα ονόματα Αχαιοί, Αχιλλεύς, Αχελώος, Αχάμας, Αχάτης, Αχέλης, Ίναχος.
…Οι Έλληνες Αχαιοί απλώθηκαν σε διάφορες ελληνικές χώρες από την Αχαΐα Φθιώτιδα. Άρα σ’ αυτή την περιοχή επεκάθισαν σε ένα πληθυσμό πρωτο-αχαϊκό, από τον οποίο πήραν και το όνομα και μερικές λατρείες. Άλλα τμήματα Πρωτο – Αχαιών ίσως κατείχαν την Αθαμανία και την Αιτωλία, χώρες όπου απαντούν τα υδρωνύμια Ίναχος και Αχελώος. Πολλά ονόματα ποταμών και άλλων τόπων, καθώς και θεών, με ρίζα αχ- μαρτυρούνται επίσης στην κεντρική και ανατολική Στερεά, στην Πελοπόννησο, σε νησιά του Αιγαίου, στα δυτικά παράλια της Μικράς Ασίας, αλλά είναι δύσκολο να αποφανθούμε ποια από αυτά ανάγονται σε εγκαταστάσεις Πρωτο-Αχαιών και δεν έχουν δοθεί από Έλληνες Αχαιούς.
.…Έξω από την Ελλάδα βρίσκουμε λαό με όνομα Αχαιοί στα ανατολικά παράλια του Ευξείνου. Στην ίδια περιοχή εντοπίζονται ονόματα ποταμών Αχαιοῦς και Ἀχάρδεος, καθώς και ένας οικισμός Ἀχαΐα […] Αυτός ο λαός θα ήταν ίσως ένα παρακλάδι των Πρωτο-Αχαιών και τα τοπωνύμια που αναφέραμε πιο πάνω, ισάριθμα ίχνη παλαιών εγκαταστάσεων των ιδίων…» (Ι.Ε.Ε. τομ. Α΄ σελ. 361).

http://ethnologic.blogspot.gr/2010/04/blog-post_02.html
(Λεξικό Δημητρίου Ευαγγελίδη)
Ἀχαιοί: Ένα από τα σπουδαιότερα αρχαιοελληνικά φύλα της λεγομένης πρωτο-αιολικής ομάδος, για τους οποίους στο παρελθόν επικρατούσε σύγχυση τόσο για την ύπαρξή τους, όσο και για την διαλεκτολογική τους θέση. Μετά την αποκρυπτογράφηση της Γραμμικής Β στην δεκαετία του ’50 ξεκαθάρισαν πολλά σημεία, με αποτέλεσμα σήμερα να γνωρίζουμε αρκετές λεπτομέρειες και στοιχεία για αυτό το φύλο. Αξίζει όμως να παραθέσουμε αυτές τις παλαιότερες αντιλήψεις, όπως αναφέρονται στο σχετικό λήμμα του «Λεξικού της Ελληνικής Αρχαιολογίας» (Α. Ρ. Ραγκαβής, 1888):«…(Αχαιοί=), μία των κυριωτέρων φυλών του Ελληνικού έθνους, ελέγοντο καταγόμενοι απ’ Αχαιού (του Ξούθου, υιού του Έλληνος), όστις εξ Αττικής υπέταξε τους Πελασγούς της Αργολίδος και της Λακωνίας, ή κατ’ άλλους επέστρεψεν εις Θεσσαλίαν, όθεν κατήγετο (Ηροδ. Ζ, 132) και εκείθεν οι υιοί του, Άρχανδρος και Αρχιτέλης κατήλθον εις Άργος και εκυρίευσαν εκείθεν πάσαν την Πελοπόννησον πλην της Αρκαδίας, δι’ ό και παρ’ Ομήρω αυτών και των Αργείων το όνομα αναφέρεται πάντοτε ως γενικόν των Ελλήνων. Αλλ’ είτα, υπό των Ηρακλειδών εξωσθέντες του Άργους και της Λακωνίας, κατώκησαν από της εισβολής των Δωριέων την ΒΔ Πελοπόννησον, την πρίν Ιωνίαν ή Αιγιάλειαν καλουμένην. Ο δ’ Οβίδιος (ex Pont. IV.10, 27) μνημονεύει Αχαιών και κατά τας βορείους παραλίας του Ευξείνου πόντου…».
Οι απόψεις του καθηγητή Μιχ. Σακελλαρίου απηχούν τις πλέον πρόσφατες επιστημονικές αντιλήψεις για το φύλο αυτό και τις παραθέτουμε ευθύς αμέσως :
«…Διασταυρώνοντας τα συμπεράσματα που μας έχει προσπορίσει η ανάλυση της διαλέκτου των μυκηναϊκών πινακίδων και ο εντοπισμός των σήμερα γνωστών αχαϊκών λατρειών, με τους ιστορικούς πυρήνες που έχουν διατηρηθεί μέσα από τις παραδόσεις για μετακινήσεις Αχαιών, μπορούμε να αποκαταστήσουμε τις πιθανές γενικές γραμμές της διαμορφώσεως και εξαπλώσεως αυτού του φύλου. Πρωτοελληνικές ομάδες (ένα ή περισσότερα φύλα) που μιλούσαν την προ-αιολική παραλλαγή της κεντρικής διαλέκτου, φθάνοντας στη νότια Θεσσαλία γύρω στο 1900 π.Χ. υπέταξαν τους εκεί εγκατεστημένους Αχαιούς (Πρωτο-Αχαιούς), τμήμα ενός λαού ινδοευρωπαϊκού (=αριοευρωπαϊκού σ.σ.) απλωμένου και σε άλλες ελληνικές χώρες. Έπειτα από μακρόχρονη συμβίωση, τα πρωτοελληνικά στοιχεία αφωμοίωσαν τους προελληνικούς Αχαιούς, αλλά πήραν το όνομά τους και δύο τουλάχιστον λατρείες τους (την λατρεία του Αχιλλέως, θεού των υδάτων και την λατρεία της Αχαίας, θεάς της γης, που ταυτίσθηκε με την Δήμητρα). Επίσης εγκολπώθηκαν ένα τμήμα του ελληνικού φύλου των Αθαμάνων, που είχε και αυτό εισχωρήσει στη νότια Θεσσαλία.
Γύρω στο 1600 π.Χ. ομάδες αυτού του φύλου (των Αχαιών) που σχηματίσθηκε από την προσέγγιση των εθνικών στοιχείων που προαναφέραμε, κινήθηκαν προς νότον και έφθασαν ώς την βορειοδυτική Πελοπόννησο. Ίσως με την ίδια κίνηση συνδέονται οι εγκαταστάσεις Αχαιών που επισημαίνονται από εντοπισμό αχαϊκών θρησκευτικών και μυθικών ιχνών στην Ανατολική Λοκρίδα, στη Φωκίδα, στη Βοιωτία, στη Μεγαρίδα. Οι παραδόσεις έχουν συγκρατήσει αναμνήσεις συγκρούσεων ανάμεσα στους Αχαιούς που εγκαταστάθηκαν στην περιοχή της Κυλλήνης και στους κατοίκους της Φλιασίας και της Στυμφαλίας, ενώ συνδέουν την αχαϊκή εξάπλωση στην αργολική πεδιάδα με γάμους Αχαιών ηγεμόνων με κόρες του Δαναού. Αυτοί οι γάμοι ανήκουν βέβαια στη σφαίρα του μυθικού, αλλά μπορούν να απηχούν την ειρηνική επικράτηση του αχαϊκού στοιχείου επί των Δαναών, γεγονός που ταιριάζει άλλωστε με την έλλειψη ενδείξεων αρχαιολογικής προέλευσης για βίαια γεγονότα στην Αργολίδα στο διάστημα της Μυκηναϊκής Εποχής. Η διάλεκτος των Αχαιών της βορειοανατολικής Πελοποννήσου, αποκομμένη από τον αιολόφωνο τομέα, άρχισε να αποκτά δικά της χαρακτηριστικά, ενώ συγχρόνως η επαφή της με τον αρκαδόφωνο τομέα την εξέθετε σε επιδράσεις από την πλευρά του…» (Ι. Ε. Ε. τομ. Α΄ σελ. 372).
Σημειώνουμε ότι στην Μεσσηνία οι Αχαιοί υπέταξαν και αφομοίωσαν τους εκεί εγκατεστημένους Καύκωνες, ένα προελληνικό αριοευρωπαϊκό (=ινδοευρωπαϊκό) φύλο.
Αυτοί λοιπόν ήσαν οι περίφημοι Αχαιοί, οι δημιουργοί του λαμπρού Μυκηναϊκού πολιτισμού (1600-1100 π.Χ.), που κατά την περίοδο της μεγίστης ακμής του κατά τον ΙΔ΄ και ΙΓ΄ αιώνα π.Χ., θα εξαπλωθεί σε ολόκληρη την ανατολική Μεσόγειο και όχι μόνον. Σήμερα, χρησιμοποιείται περισσότερο ο όρος Μυκηναίοι, αντί του όρου Αχαιοί προς αποφυγήν συγχύσεων με τους κατοίκους της Αχαΐας των ιστορικών χρόνων. Επίσης η γλώσσα των Αχαιών-Μυκηναίων, γνωστή από τις πινακίδες της Γραμμικής Β ονομάζεται Μυκηναϊκή και σήμερα πιστεύεται ότι δεν προέκυψε απ’ ευθείας από την Κεντρική διάλεκτο, αλλά ως εξέλιξη της αιολικής, που έφεραν οι Αχαιοί στην Πελοπόννησο, όπου δέχτηκε επιδράσεις από την Αρκαδοκυπριακή, δηλ. την διάλεκτο των Αρκάδων της κεντρικής Πελοποννήσου πριν από την διαφοροποίησή της σε Αρκαδική και Κυπριακή.
Σύμφωνα με την παράδοση, μετά την εισβολή των Δωριέων στην Αργολίδα ο βασιλεύς του Άργους Τισαμενός, υιός του Ορέστη και της κόρης του Μενελάου Ερμιόνης, επικεφαλής των ηττημένων Αχαιών, εγκατέλειψαν την χώρα τους και έφθασαν στην ΒΔ Πελοπόννησο όπου, μετά από σκληρές μάχες, θα νικήσουν τους Ίωνες που ήσαν εγκατεστημένοι εκεί. Οι Ίωνες θα εγκαταλείψουν την περιοχή και θα καταφύγουν στην Αττική, ενώ οι Αχαιοί αφού θάψουν στη Ελίκη τον βασιλέα τους Τισαμενό, που σκοτώθηκε στην μάχη, θα γίνουν κύριοι της χώρας που θα ονομασθεί Αχαΐα. Η έρευνα έχει επιβεβαιώσει ότι οι παραδόσεις αυτές ανταποκρίνονται σε πραγματικά γεγονότα.
Αργότερα, σε ακαθόριστη εποχή, η Αχαΐα κατακτήθηκε από ένα φύλο που μιλούσε την Δυτική ελληνική διάλεκτο. Δεν γνωρίζουμε το όνομα αυτού του φύλου, γιατί έχασε το αρχικό του και πήρε το όνομα των Αχαιών. Από αυτούς εποικίσθηκε αργότερα η Ζάκυνθος.
Στην Αχαΐα έφθασε επίσης μια μεικτή αποικία Αχαιών και Δωριέων από την Σπάρτη (Ι.Ε.Ε. τομ. Β΄ σελ. 21). Οι άποικοι έφεραν μαζί τους την λατρεία της Λιμνάτιδος Αρτέμιδος (η επωνυμία προέρχεται από τις Λίμνες, μια από τις κώμες της Σπάρτης) και ίδρυσαν στα δυτικά παράλια του Πατραϊκού, την Μεσόα ή Μεσσάτιδα, δίνοντάς της το όνομα μιας άλλης σπαρτιατικής κώμης. Αργότερα θα κτίσουν την πόλη των Πατρών. Μετά τις παραπάνω εξελίξεις, γίνεται εύκολα αντιληπτό, γιατί η διάλεκτος της Αχαΐας, η λεγομένη Νεο-Αχαϊκή, ανήκει στις Δυτικές διαλέκτους της αρχαίας ελληνικής γλώσσας.
Κλείνοντας, θα πρέπει να σημειώσουμε, ότι οι Αχαιοί-Μυκηναίοι, μετά την κατάρρευση του Μυκηναϊκού κόσμου, βαθμιαία θα εξαφανισθούν, είτε λόγω αφομοίωσης είτε λόγω μεταναστεύσεων, όπως και η διάλεκτός τους, η οποία όμως διασώθηκε κυρίως στις πινακίδες της Πύλου, των Μυκηνών και της Κνωσού (οι Αχαιοί-Μυκηναίοι κατέκτησαν την Κρήτη μετά το 1450 π.Χ.).

https://chilonas.com/2014/10/23/httpwp-mep1op6y-1hd/
ο Αππιανός αναφέρει τους Αχαιούς, με τους οποίους πολέμησε ο Μιθριδάτης στον Καύκασο, ως απογόνους των εχθρών της Τροίας.

https://chilonas.com/2014/09/24/httpwp-mep1op6y-1dv/
(ο Μιθριδάτης) τους Αχαιούς που του αντιστάθηκαν τους έτρεψε σε φυγή. Αυτοί, λέγεται, όταν επέστρεφαν από την πολιορκία της Τροίας παρασύρθηκαν από τρικυμία στην θάλασσα του Εύξεινου όπου υπέφεραν τα πάνδεινα στα χέρια των βαρβάρων επειδή ήταν Έλληνες και όταν ζήτησαν από την πατρίδα τους πλοία για να επιστρέψουν κι αυτοί τους αγνόησαν, μίσησαν τόσο πολύ την Ελληνική φυλή που όποτε αιχμαλώτιζαν Έλληνες τους θανάτωναν στην πυρά σύμφωνα με τα Σκυθικά πρότυπα. Αρχικά, με τον θυμό που είχαν, τους σκότωναν όλους, αργότερα μόνο τους πιο εύμορφους και τελικά αυτούς που κληρώνονταν. Αυτά για τους Αχαιούς της Σκυθίας.

[Ζενίθεδρος]

Οι Ελληνες ηταν Γερμανικο φύλο. Δεν είναι τυχαίο που ως φυλη ειχαν ολοιδια συμεπριφορα με τους Γερμανους Βίκινγκς. Ανθρωποι της θαλασσας που εκαμν επιδρομες, ησαν ξανθοι με ανοιχτοχρωμα δερμα.

Σκλαβωσαν τους αυτοχθονες σημιτικους λαους, ακριβως οπως και πι Βίκινγκς που εκαμαν εμποριο σκλάβων.

Εξηφανησθησαν διοτι ησαν πολυ λίγοι σε αριθμό. Αναμειχθησαν με τους σημιτες αυτοχθονες τοτε. Επειτα με ρωμαιους, Τούρκους, ινδους, σλαυους, τσιγγανους, αιγυπτιους, αραβες διαφορους, Σουμεριους, λαους του καυκασου, λαους της αφρικης πολεμικες υποφυλες των μογγολων, σκυθες, αβαρους, Σαυροματες, νταλιτ απο πακισταν, νταλιτ απο νοτια ινδια, νταλιτ απο βορειοανατολικη ινδια, αλβανους, Αυτοχθονες σικελους, λαων απο τα εξαφανισμενα πλεον νησια της αφρικανικης ενδοχωρας Ταορι-Γκουν-Μπαλα (πολλοι ελληνες μπασκετμπολιστες ευνοηθηκαν απο τα συγκεκριμενα γονιδια), αφγανους, νταγκεσταν, νοτια Οσετία, αραμεους, Σομαλους, κ διαφορα αλλα νομαδικα φυλα που περασαν απο τον ελλαδικο χωρο.

Λογο των ανω προσμιξεων δεν πιστευω οτι μπορουνε να ομιλουμε για επιβιωση των αρχαιων ελληνων. Ασφαλως, δεν φισβητω οτι οι συγκεκριμενες αυτες προσμιξεις ευθύνονται για την μαχητικότητα του σξμερινου ελληνικου λαου, το αγονατιστο του χαρακτηρα του και το αυμβιβαστο πνευμα ελευθεριας.

[Giorgos 574]

Μερικές από τις φυλές που γέννησαν το σημερινό ελληνικό εθνος:

Φράγκοι, Βλάχοι, Σλάβοι, εξελληνισμενοι Ανατολίτες

[Ζαποτέκος]

Μερικές από τις φυλές που γέννησαν το σημερινό ελληνικό εθνος:

Φράγκοι, Βλάχοι, Σλάβοι, εξελληνισμενοι Ανατολίτες

Αυτοί δεν γέννησαν κάποιο έθνος. Αφομοιώθηκαν από τους μεσαιωνικούς και νεότερους ελληνοφώνους.