Υπάρχει κάτι μετά τον θάνατο;

[Αρίστος]

Για να απαντηθει σωστα το ερωτημα χρειαζεται γνωση του τι ειναι ο ανθρωπος, ειναι μια υλοχημικη διαδικασια και μονο ή είναι πολυδιαστασιακο ον; Το ιδιο το συμπαν ειναι μονο αυτο που αντιλαμβανομαστε με τις αισθησεις η ειναι πολυδιαστατο; Ειναι οι αισθησεις ενα ραδιοφωνο που πιανει ολα τα καναλια η μηπως κινειται μονο σε περιορισμενη ζωνη κυματων; Υπαρχει αντιληψη περαν των αισθησεων; Για παραδειγμα που ταξιδευουμε οταν κοιμομαστε αφου δεν βρισκομαστε στο καθημερινο βασιλειο που οριζουν οι αισθησεις; Πως γινεται εκει να βλεπουμε πραγματα να κινουνται ενω δεν λειτουργει η οραση; Και τι ειναι η σκεψη και το συναισθημα αφου δεν μπορουν να τα μετρησουν/ζυγισουν οι αισθησεις; Κινουνται η σκεψη και το συναισθημα αποκλειστικα στον υλοχημικο κοσμο που αντιλαμβανονται οι αισθησεις η μετεχουν και αλλων διαστασεων; Ειναι η συγκινηση αποκλειστικα υλοχημικο φαινομενο; Ειναι θεμα διαφορετικης υλοχημειας που οι ανθρωποι απεναντι στο ιδιο γεγονος μπορει να εχουν τελειως διαφορετικη συγκινησιακη ανταποκριση; Και τι ειναι η μνημη; Πως μπορω να ξαναζω περασμενα γεγονοτα οταν δεν τα εχω μπροστα μου; Τι ειναι η φαντασια και πως γινεται να βλεπουμε εικονες που δεν μας τις τροφοδοτουν οι αισθησεις; Αυτες οι νοητικες εικονες ειναι υλοχημικες η εχουν αλλη υφη πιο εκλεπτυσμενη;

Η ιδια η ζωη ειναι αποκλειστικα μια υλοχημικη διαδικασια; Κι αν ειναι τοτε γιατι δεν εχουμε καταφερει να την δημιουργησουμε ανασυνθετοντας πρωτεινες και αμινοξεα με τη βοηθεια πλεον και των υπολογιστων;

.

[Shetikos1]

και τι είναι αυτό που συνδέει τη προηγούμενη ζωή με την επόμενη ως προς τον εαυτό;

Μόνο η συνειδητότητα της ύπαρξης αυτή είναι η μόνη σύνδεση. Δηλαδή υπάρχει η ταυτότητα σου είσαι το εγώ το οποίο ήσουν και εδώ σε αυτή την ζωή.
Καμία άλλη απολύτως σύνδεση δεν υπάρχει.

μα εκεί είναι το ερώτημα
τι συνδέει το "εγώ μου" της προηγούμενης ζωής με το τωρινό μου εγώ; απολύτως τίποτα αφού δεν θυμάμαι τίποτα και δεν έχω συνείδηση της προηγούμενης ζωής μου
από που κι ως που εγώ της προηγούμενης ζωής είμαι το ίδιο άτομο με της τωρινής;

Αγαπητέ μου φίλε Αλογομούρη επειδή δεν πάσχω από αμνησία δεν έχω Αλτσχάιμερ δεν είπα ότι παραμένεις το ίδιο άτομο σε αυτή τη ζωή με ότι ήσουνα σε προηγούμενες και ούτε ότι θα είσαι το ίδιο άτομο στις επόμενες ζωές που θα υπάρξεις. Αυτό που σου είπα είναι κάτι το διαφορετικό και είναι το εξής. Έχεις την αντιληπτικότητα και συνείδηση της τωρινής σου ύπαρξης. Υπάρχει ένα δυναμικό πεδίο που εμποδίζει
Την μνήμη σε οτιδήποτε προγενέστερο και αυτό είναι ως βαλβίδα ασφαλείας ώστε οι εμπειρίες που βιώνεις να μην μπερδεύονται από προηγούμενες και γίνεται ένα μπάχαλο. Κάποιοι καταφέρνουν να υπερβούν αυτό το όριο της φραγής και θυμούνται περασμένα γεγονότα από άλλες ζωές. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι μνήμες από παρελθοντικές ζωές ότι έχουν κάποια αξία στην παρούσα ζωή. Όταν ο άνθρωπος αποχωρίζεται από αυτή τη συγκεκριμένη ζωή ως ύπαρξη διαπερνά αυτό το φράγμα και ταξιδεύει σε άλλα όρια του σύμπαντος και σε άλλες μορφές ύπαρξης. Οπότε έχοντας απαλλαγεί από αυτό το πεδίο φραγμού επανέρχονται όλες οι μνήμες από όσες ζωές έχει ζήσει.

[Λοξίας]

Φυσικά και υπάρχει.
Με το τέλος της ζωής εδώ, ξεκινάει μία άλλη
Η οποία δεν έχει η παραμικρή σχέση με την παρούσα το μόνο που υπάρχει όμοιο είναι η συνειδητότητα.
Είναι το μόνο που παραμένει ίδιο.
Στη μετάβαση δεν πηγαίνει κανείς σε τόπους που αναφέρουν τα οποία ιερατεία.
Φίλη Antares έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Εν τη αποδείξει και ούτω πεισθώμεν...

[Shetikos1]

Φυσικά και υπάρχει.
Με το τέλος της ζωής εδώ, ξεκινάει μία άλλη
Η οποία δεν έχει η παραμικρή σχέση με την παρούσα το μόνο που υπάρχει όμοιο είναι η συνειδητότητα.
Είναι το μόνο που παραμένει ίδιο.
Στη μετάβαση δεν πηγαίνει κανείς σε τόπους που αναφέρουν τα οποία ιερατεία.
Φίλη Antares έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Εν τη αποδείξει και ούτω πεισθώμεν...

Αγαπητέ φίλε λοξίας πιστεύω ότι αντιλαμβάνεσαι
Ότι δεν μπορώ να αποδείξω τίποτα και αυτό οφείλεται σε ένα και μοναδικό γεγονός.
Αυτό είναι ότι δεν μπορείς να αποδείξεις στην παρούσα πραγματικότητα οποιοδήποτε στοιχείο ανήκει σε κάποια άλλη.
Είναι διαφορετικοί κόσμοι διαφορετικές πραγματικότητες.
Και άλλωστε βρες μου μία αιτιολόγηση γιατί να με ενδιέφερε να αποδείξω οτιδήποτε ?
Όπως σου είπα δεν μπορώ να αποδείξω.
Τις αποδείξεις που θέλεις θα τις έχεις όχι από εμένα αλλά από τον εαυτό σου όταν θα βρεθείς στις κατάλληλες συνθήκες.
Βλέπεις κάποια βιώματα δεν είναι κοινά στην ανθρωπότητα αλλά είναι καθαρά ατομικά.
Εδώ κάνουμε μία συζήτηση δεν επιδιώκουμε να αποδείξουμε οτιδήποτε.
Κατάλαβε το κάπως έτσι ο καθένας ζει τη δική του ζωή δεν ζούμε ζωές άλλων.
Το ότι με το τέλος αυτής της ζωής ξεκινάει μία άλλη
Οφείλεται σε προσωπική μου εμπειρία.
Στη Γερμανία σε μία κλινική μετά από μία εγχείρηση
Είχα καταστεί κλινικά νεκρός.
Επανήλθα στο νεκροτομείο πριν προλάβουν να με βάλουν σε θυρίδα κατάψυξης.
Πριν την προσωπική μου εμπειρία έλεγα ότι όλα αυτά
Είναι Φαντασιώσεις και κοτσάνες κάποιων ευφάνταστων.

[Λοξίας]

Φυσικά και υπάρχει.
Με το τέλος της ζωής εδώ, ξεκινάει μία άλλη
Η οποία δεν έχει η παραμικρή σχέση με την παρούσα το μόνο που υπάρχει όμοιο είναι η συνειδητότητα.
Είναι το μόνο που παραμένει ίδιο.
Στη μετάβαση δεν πηγαίνει κανείς σε τόπους που αναφέρουν τα οποία ιερατεία.
Φίλη Antares έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Εν τη αποδείξει και ούτω πεισθώμεν...

Αγαπητέ φίλε λοξίας πιστεύω ότι αντιλαμβάνεσαι
Ότι δεν μπορώ να αποδείξω τίποτα και αυτό οφείλεται σε ένα και μοναδικό γεγονός.
Αυτό είναι ότι δεν μπορείς να αποδείξεις στην παρούσα πραγματικότητα οποιοδήποτε στοιχείο ανήκει σε κάποια άλλη.
Είναι διαφορετικοί κόσμοι διαφορετικές πραγματικότητες.
Και άλλωστε βρες μου μία αιτιολόγηση γιατί να με ενδιέφερε να αποδείξω οτιδήποτε ?
Όπως σου είπα δεν μπορώ να αποδείξω.
Τις αποδείξεις που θέλεις θα τις έχεις όχι από εμένα αλλά από τον εαυτό σου όταν θα βρεθείς στις κατάλληλες συνθήκες.
Βλέπεις κάποια βιώματα δεν είναι κοινά στην ανθρωπότητα αλλά είναι καθαρά ατομικά.
Εδώ κάνουμε μία συζήτηση δεν επιδιώκουμε να αποδείξουμε οτιδήποτε.
Κατάλαβε το κάπως έτσι ο καθένας ζει τη δική του ζωή δεν ζούμε ζωές άλλων.
Το ότι με το τέλος αυτής της ζωής ξεκινάει μία άλλη
Οφείλεται σε προσωπική μου εμπειρία.
Στη Γερμανία σε μία κλινική μετά από μία εγχείρηση
Είχα καταστεί κλινικά νεκρός.
Επανήλθα στο νεκροτομείο πριν προλάβουν να με βάλουν σε θυρίδα κατάψυξης.
Πριν την προσωπική μου εμπειρία έλεγα ότι όλα αυτά
Είναι Φαντασιώσεις και κοτσάνες κάποιων ευφάνταστων.

Αγαπητέ Σχετικέ, το κείμενό σου είναι γεμάτο με αυτοαναφορικές κυκλικές προτάσεις, όπως, για παράδειγμα, με την πρότασή σου...

Ότι δεν μπορώ να αποδείξω τίποτα και αυτό οφείλεται σε ένα και μοναδικό γεγονός.
Αυτό είναι ότι δεν μπορείς να αποδείξεις στην παρούσα πραγματικότητα οποιοδήποτε στοιχείο ανήκει σε κάποια άλλη.

...εισάγεις μια αυτοαναφορά. Μία "άλλη πραγματικότητα", για να αποδείξεις ότι δεν μπορείς να αποδείξεις αυτήν την "άλλη" πραγματικότητα!
Μα αυτήν ακριβώς την άλλη πραγματικότητα καλείσαι να τεκμηριώσεις!
Δεν μπορείς να την εισάγεις ως απόδειξη για το ότι δεν μπορείς να την αποδείξεις!

Συζήτηση κάνουμε, ναι. Αλλά μια τέτοια συζήτηση πάνω σε ένα τέτοιο θέμα, οφείλει να κρατηθεί σε ένα καλό επίπεδο...
Αν ισχυρίζεται κάποιος κάτι, οφείλει και να παρέχει τα στοιχεία που τεκμηριώνουν τον ισχυρισμό του.
Ειδ' άλλως, τέτοια τεκμήρια, όπως αυτό...

Τις αποδείξεις που θέλεις θα τις έχεις όχι από εμένα αλλά από τον εαυτό σου όταν θα βρεθείς στις κατάλληλες συνθήκες.

...θα οδηγήσουν την συζήτηση σε ένα αμπελοφιλοσοφικό επίπεδο.

Με τέτοιου είδους επιχειρήματα, που προβάλλουν όλοι οι υποστηρικτές της μεταθανάτιας ζωής, μου δίνουν το δικαίωμα να προβάλλω και εγώ ένα:

Αν ισχυριστώ ότι σου έχω δανείσει 10.000 ευρώ (και έχω και μάρτυρα), αλλά εσύ δεν το θυμάσαι επειδή ήσουν σε μια "παράξενη" κατάσταση, θα δεχθείς τον ισχυρισμό μου; Θα τον δεχθείς χωρίς κάποια αδιάσειστη απόδειξη, απλώς επειδή το ισχυρίζομαι εγώ και ο μάρτυράς μου;
Φυσικά και όχι...
Κάπως έτσι, είναι και οι ισχυρισμοί περί μεταθανάτιας ύπαρξης.

Δεν απαξιώ τα προσωπικά βιώματα του καθενός, αλλά ακριβώς επειδή είναι προσωπικά, δεν είναι ούτε μεταβιβάσιμα ούτε και αποδείξιμα.
Παραμένουν στην σφαίρα του ατεκμηρίωτου.

[Αγις]

[Крaсная армия]

Η συνάντηση με τον Στάλιν!

[ΓΑΛΗ]

Μόνο η συνειδητότητα της ύπαρξης αυτή είναι η μόνη σύνδεση. Δηλαδή υπάρχει η ταυτότητα σου είσαι το εγώ το οποίο ήσουν και εδώ σε αυτή την ζωή.
Καμία άλλη απολύτως σύνδεση δεν υπάρχει.

μα εκεί είναι το ερώτημα
τι συνδέει το "εγώ μου" της προηγούμενης ζωής με το τωρινό μου εγώ; απολύτως τίποτα αφού δεν θυμάμαι τίποτα και δεν έχω συνείδηση της προηγούμενης ζωής μου
από που κι ως που εγώ της προηγούμενης ζωής είμαι το ίδιο άτομο με της τωρινής;

Αγαπητέ μου φίλε Αλογομούρη επειδή δεν πάσχω από αμνησία δεν έχω Αλτσχάιμερ δεν είπα ότι παραμένεις το ίδιο άτομο σε αυτή τη ζωή με ότι ήσουνα σε προηγούμενες και ούτε ότι θα είσαι το ίδιο άτομο στις επόμενες ζωές που θα υπάρξεις. Αυτό που σου είπα είναι κάτι το διαφορετικό και είναι το εξής. Έχεις την αντιληπτικότητα και συνείδηση της τωρινής σου ύπαρξης. Υπάρχει ένα δυναμικό πεδίο που εμποδίζει
Την μνήμη σε οτιδήποτε προγενέστερο και αυτό είναι ως βαλβίδα ασφαλείας ώστε οι εμπειρίες που βιώνεις να μην μπερδεύονται από προηγούμενες και γίνεται ένα μπάχαλο. Κάποιοι καταφέρνουν να υπερβούν αυτό το όριο της φραγής και θυμούνται περασμένα γεγονότα από άλλες ζωές. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι μνήμες από παρελθοντικές ζωές ότι έχουν κάποια αξία στην παρούσα ζωή. Όταν ο άνθρωπος αποχωρίζεται από αυτή τη συγκεκριμένη ζωή ως ύπαρξη διαπερνά αυτό το φράγμα και ταξιδεύει σε άλλα όρια του σύμπαντος και σε άλλες μορφές ύπαρξης. Οπότε έχοντας απαλλαγεί από αυτό το πεδίο φραγμού επανέρχονται όλες οι μνήμες από όσες ζωές έχει ζήσει.

Κι εγώ διαβάζοντας αυτό που έγραψες, είχα ακριβώς την ίδια απορία που εξέφρασε ο Αλογομούρης.

Διευκρίνησες ότι με το μεγεθυμένο εννοούσες ότι είχες και "εκεί" συνειδητότητα ύπαρξης, χωρίς όμως να υπάρχει σύνδεση με την αντίστοιχη επίγεια/θνητή συνειδητότητα και αντίστοιχες μνήμες.

Έχω όμως την εντύπωση ότι η συνειδητότητα/εγώ που αντιλαμβανόμαστε στη γη, πηγάζει από μνήμες, που απλώς αυξάνονται. Εννοώ ότι αυτό που διαμορφώνει το παρόν της συνειδητότητας μας είναι το παρελθόν, ακόμη και αν αυτό αφορά στο προηγούμενο λεπτό της ζωής μας και όσες άλλες πληροφορίες έχουμε δεχθεί στο πέρασμα του χρόνου.

Κάνω λάθος;

[SpAcE_PaNtHeR]

[Shetikos1]

μα εκεί είναι το ερώτημα
τι συνδέει το "εγώ μου" της προηγούμενης ζωής με το τωρινό μου εγώ; απολύτως τίποτα αφού δεν θυμάμαι τίποτα και δεν έχω συνείδηση της προηγούμενης ζωής μου
από που κι ως που εγώ της προηγούμενης ζωής είμαι το ίδιο άτομο με της τωρινής;

Αγαπητέ μου φίλε Αλογομούρη επειδή δεν πάσχω από αμνησία δεν έχω Αλτσχάιμερ δεν είπα ότι παραμένεις το ίδιο άτομο σε αυτή τη ζωή με ότι ήσουνα σε προηγούμενες και ούτε ότι θα είσαι το ίδιο άτομο στις επόμενες ζωές που θα υπάρξεις. Αυτό που σου είπα είναι κάτι το διαφορετικό και είναι το εξής. Έχεις την αντιληπτικότητα και συνείδηση της τωρινής σου ύπαρξης. Υπάρχει ένα δυναμικό πεδίο που εμποδίζει
Την μνήμη σε οτιδήποτε προγενέστερο και αυτό είναι ως βαλβίδα ασφαλείας ώστε οι εμπειρίες που βιώνεις να μην μπερδεύονται από προηγούμενες και γίνεται ένα μπάχαλο. Κάποιοι καταφέρνουν να υπερβούν αυτό το όριο της φραγής και θυμούνται περασμένα γεγονότα από άλλες ζωές. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι μνήμες από παρελθοντικές ζωές ότι έχουν κάποια αξία στην παρούσα ζωή. Όταν ο άνθρωπος αποχωρίζεται από αυτή τη συγκεκριμένη ζωή ως ύπαρξη διαπερνά αυτό το φράγμα και ταξιδεύει σε άλλα όρια του σύμπαντος και σε άλλες μορφές ύπαρξης. Οπότε έχοντας απαλλαγεί από αυτό το πεδίο φραγμού επανέρχονται όλες οι μνήμες από όσες ζωές έχει ζήσει.

Κι εγώ διαβάζοντας αυτό που έγραψες, είχα ακριβώς την ίδια απορία που εξέφρασε ο Αλογομούρης.

Διευκρίνησες ότι με το μεγεθυμένο εννοούσες ότι είχες και "εκεί" συνειδητότητα ύπαρξης, χωρίς όμως να υπάρχει σύνδεση με την αντίστοιχη επίγεια/θνητή συνειδητότητα και αντίστοιχες μνήμες.

Έχω όμως την εντύπωση ότι η συνειδητότητα/εγώ που αντιλαμβανόμαστε στη γη, πηγάζει από μνήμες, που απλώς αυξάνονται. Εννοώ ότι αυτό που διαμορφώνει το παρόν της συνειδητότητας μας είναι το παρελθόν, ακόμη και αν αυτό αφορά στο προηγούμενο λεπτό της ζωής μας και όσες άλλες πληροφορίες έχουμε δεχθεί στο πέρασμα του χρόνου.

Κάνω λάθος;

Όχι δεν κάνεις λάθος απλά όλες οι εμπειρίες που έχουμε αυτές που βιώνουμε προστίθενται στις προηγούμενες αλλά εμείς δεν έχουμε την άμεση επαφή στην μνήμη των εμπειριών που έχουμε λάβει σε άλλες ζωές. Η μνήμη μας απλά περιορίζεται στα βιώματα της τωρινής μας ζωής.
Όταν φεύγουμε από τη σημερινή ζωή που ζούμε τότε έχουμε όλη τη γνώση από τις προηγούμενες εμπειρίες συν αυτές που ζήσαμε προσθετικά στην τωρινή μας ζωή.
Δεν είμαι κανένας μέντορας που θα διδάξει ότι δήποτε
Απλά αναφέρω γεγονότα από τα προσωπικά μου βιώματα και όχι από οποιεσδήποτε διδαχές άλλων
ή τα βιώματα τους.

[Scouser]

Η συνάντηση με τον Στάλιν!

Για εσένα, το μόνο σίγουρο.

[ΓΑΛΗ]

Αγαπητέ μου φίλε Αλογομούρη επειδή δεν πάσχω από αμνησία δεν έχω Αλτσχάιμερ δεν είπα ότι παραμένεις το ίδιο άτομο σε αυτή τη ζωή με ότι ήσουνα σε προηγούμενες και ούτε ότι θα είσαι το ίδιο άτομο στις επόμενες ζωές που θα υπάρξεις. Αυτό που σου είπα είναι κάτι το διαφορετικό και είναι το εξής. Έχεις την αντιληπτικότητα και συνείδηση της τωρινής σου ύπαρξης. Υπάρχει ένα δυναμικό πεδίο που εμποδίζει
Την μνήμη σε οτιδήποτε προγενέστερο και αυτό είναι ως βαλβίδα ασφαλείας ώστε οι εμπειρίες που βιώνεις να μην μπερδεύονται από προηγούμενες και γίνεται ένα μπάχαλο. Κάποιοι καταφέρνουν να υπερβούν αυτό το όριο της φραγής και θυμούνται περασμένα γεγονότα από άλλες ζωές. Αυτό δεν σημαίνει όμως ότι οι μνήμες από παρελθοντικές ζωές ότι έχουν κάποια αξία στην παρούσα ζωή. Όταν ο άνθρωπος αποχωρίζεται από αυτή τη συγκεκριμένη ζωή ως ύπαρξη διαπερνά αυτό το φράγμα και ταξιδεύει σε άλλα όρια του σύμπαντος και σε άλλες μορφές ύπαρξης. Οπότε έχοντας απαλλαγεί από αυτό το πεδίο φραγμού επανέρχονται όλες οι μνήμες από όσες ζωές έχει ζήσει.

Κι εγώ διαβάζοντας αυτό που έγραψες, είχα ακριβώς την ίδια απορία που εξέφρασε ο Αλογομούρης.

Διευκρίνησες ότι με το μεγεθυμένο εννοούσες ότι είχες και "εκεί" συνειδητότητα ύπαρξης, χωρίς όμως να υπάρχει σύνδεση με την αντίστοιχη επίγεια/θνητή συνειδητότητα και αντίστοιχες μνήμες.

Έχω όμως την εντύπωση ότι η συνειδητότητα/εγώ που αντιλαμβανόμαστε στη γη, πηγάζει από μνήμες, που απλώς αυξάνονται. Εννοώ ότι αυτό που διαμορφώνει το παρόν της συνειδητότητας μας είναι το παρελθόν, ακόμη και αν αυτό αφορά στο προηγούμενο λεπτό της ζωής μας και όσες άλλες πληροφορίες έχουμε δεχθεί στο πέρασμα του χρόνου.

Κάνω λάθος;

Όχι δεν κάνεις λάθος απλά όλες οι εμπειρίες που έχουμε αυτές που βιώνουμε προστίθενται στις προηγούμενες αλλά εμείς δεν έχουμε την άμεση επαφή στην μνήμη των εμπειριών που έχουμε λάβει σε άλλες ζωές. Η μνήμη μας απλά περιορίζεται στα βιώματα της τωρινής μας ζωής.
Όταν φεύγουμε από τη σημερινή ζωή που ζούμε τότε έχουμε όλη τη γνώση από τις προηγούμενες εμπειρίες συν αυτές που ζήσαμε προσθετικά στην τωρινή μας ζωή.
Δεν είμαι κανένας μέντορας που θα διδάξει ότι δήποτε
Απλά αναφέρω γεγονότα από τα προσωπικά μου βιώματα και όχι από οποιεσδήποτε διδαχές άλλων
ή τα βιώματα τους.

Μα ακριβώς επειδή είχες προσωπικό βίωμα, προσπαθώ να καταλάβω περισσότερα από αυτό που εννοείς. Γιατί εκ των πραγμάτων, κάποια πράγματα ή κάποια αίσθηση δεν μπορούν να αποτυπωθούν με λέξεις.

Αναφορικά λοιπόν με αυτό που μπολντάρισα, αυτό που δεν κατάλαβα είναι το πως ξέρεις ότι οι προηγούμενες μνήμες που αναφέρεις είναι δικές σου και όχι κάποιων άλλων. Αν είναι άλλων, από πού προκύπτει η συνέχεια που θεωρείται ως δική μας μεταθανάτια ζωή;


Διευκρινίζω ότι τα ερωτήματα μου δεν είναι σε κάποιο αντιδραστικό πλαίσιο, έτσι;

[Shetikos1]

Κι εγώ διαβάζοντας αυτό που έγραψες, είχα ακριβώς την ίδια απορία που εξέφρασε ο Αλογομούρης.

Διευκρίνησες ότι με το μεγεθυμένο εννοούσες ότι είχες και "εκεί" συνειδητότητα ύπαρξης, χωρίς όμως να υπάρχει σύνδεση με την αντίστοιχη επίγεια/θνητή συνειδητότητα και αντίστοιχες μνήμες.

Έχω όμως την εντύπωση ότι η συνειδητότητα/εγώ που αντιλαμβανόμαστε στη γη, πηγάζει από μνήμες, που απλώς αυξάνονται. Εννοώ ότι αυτό που διαμορφώνει το παρόν της συνειδητότητας μας είναι το παρελθόν, ακόμη και αν αυτό αφορά στο προηγούμενο λεπτό της ζωής μας και όσες άλλες πληροφορίες έχουμε δεχθεί στο πέρασμα του χρόνου.

Κάνω λάθος;

Όχι δεν κάνεις λάθος απλά όλες οι εμπειρίες που έχουμε αυτές που βιώνουμε προστίθενται στις προηγούμενες αλλά εμείς δεν έχουμε την άμεση επαφή στην μνήμη των εμπειριών που έχουμε λάβει σε άλλες ζωές. Η μνήμη μας απλά περιορίζεται στα βιώματα της τωρινής μας ζωής.
Όταν φεύγουμε από τη σημερινή ζωή που ζούμε τότε έχουμε όλη τη γνώση από τις προηγούμενες εμπειρίες συν αυτές που ζήσαμε προσθετικά στην τωρινή μας ζωή.
Δεν είμαι κανένας μέντορας που θα διδάξει ότι δήποτε
Απλά αναφέρω γεγονότα από τα προσωπικά μου βιώματα και όχι από οποιεσδήποτε διδαχές άλλων
ή τα βιώματα τους.

Μα ακριβώς επειδή είχες προσωπικό βίωμα, προσπαθώ να καταλάβω περισσότερα από αυτό που εννοείς. Γιατί εκ των πραγμάτων, κάποια πράγματα ή κάποια αίσθηση δεν μπορούν να αποτυπωθούν με λέξεις.

Αναφορικά λοιπόν με αυτό που μπολντάρισα, αυτό που δεν κατάλαβα είναι το πως ξέρεις ότι οι προηγούμενες μνήμες που αναφέρεις είναι δικές σου και όχι κάποιων άλλων. Αν είναι άλλων, από πού προκύπτει η συνέχεια που θεωρείται ως δική μας μεταθανάτια ζωή;


Διευκρινίζω ότι τα ερωτήματα μου δεν είναι σε κάποιο αντιδραστικό πλαίσιο, έτσι;

Αγαπητή φίλη Γαλή πολύ καλή ερώτηση !!!
Δυστυχώς δεν είναι ξεκάθαρο εάν είναι η προσωπική
Γνώση ενός όντος ή ενός συνόλου διαφορετικών οντοτήτων ως μία κοινή συνείδηση.
Ο καθένας μπορεί να μιλήσει μέχρι εκεί που γνωρίζει μου ζητάς να μιλήσω για κάτι που έχω άγνοια σε αυτό δεν ξέρω τι να σου απαντήσω δεν έχω την απαιτούμενη γνώση.
Η γνώση της ατομικότητας υπάρχει διότι συνεχίζεις να σκέφτεσαι όπως σκευτοσουν και να έχεις την επίγνωση του εαυτού σου.
Εάν είναι μια λάθος αντίληψη δεν μπορώ να σου το βεβαιώσω διότι τότε θα είμαι ψεύτης που θα σου λέω το τι νομίζω.

[ΓΑΛΗ]

Όχι δεν κάνεις λάθος απλά όλες οι εμπειρίες που έχουμε αυτές που βιώνουμε προστίθενται στις προηγούμενες αλλά εμείς δεν έχουμε την άμεση επαφή στην μνήμη των εμπειριών που έχουμε λάβει σε άλλες ζωές. Η μνήμη μας απλά περιορίζεται στα βιώματα της τωρινής μας ζωής.
Όταν φεύγουμε από τη σημερινή ζωή που ζούμε τότε έχουμε όλη τη γνώση από τις προηγούμενες εμπειρίες συν αυτές που ζήσαμε προσθετικά στην τωρινή μας ζωή.
Δεν είμαι κανένας μέντορας που θα διδάξει ότι δήποτε
Απλά αναφέρω γεγονότα από τα προσωπικά μου βιώματα και όχι από οποιεσδήποτε διδαχές άλλων
ή τα βιώματα τους.

Μα ακριβώς επειδή είχες προσωπικό βίωμα, προσπαθώ να καταλάβω περισσότερα από αυτό που εννοείς. Γιατί εκ των πραγμάτων, κάποια πράγματα ή κάποια αίσθηση δεν μπορούν να αποτυπωθούν με λέξεις.

Αναφορικά λοιπόν με αυτό που μπολντάρισα, αυτό που δεν κατάλαβα είναι το πως ξέρεις ότι οι προηγούμενες μνήμες που αναφέρεις είναι δικές σου και όχι κάποιων άλλων. Αν είναι άλλων, από πού προκύπτει η συνέχεια που θεωρείται ως δική μας μεταθανάτια ζωή;


Διευκρινίζω ότι τα ερωτήματα μου δεν είναι σε κάποιο αντιδραστικό πλαίσιο, έτσι;

Αγαπητή φίλη Γαλή πολύ καλή ερώτηση !!!
Δυστυχώς δεν είναι ξεκάθαρο εάν είναι η προσωπική
Γνώση ενός όντος ή ενός συνόλου διαφορετικών οντοτήτων ως μία κοινή συνείδηση.
Ο καθένας μπορεί να μιλήσει μέχρι εκεί που γνωρίζει μου ζητάς να μιλήσω για κάτι που έχω άγνοια σε αυτό δεν ξέρω τι να σου απαντήσω δεν έχω την απαιτούμενη γνώση.
Η γνώση της ατομικότητας υπάρχει διότι συνεχίζεις να σκέφτεσαι όπως σκευτοσουν και να έχεις την επίγνωση του εαυτού σου.
Εάν είναι μια λάθος αντίληψη δεν μπορώ να σου το βεβαιώσω διότι τότε θα είμαι ψεύτης που θα σου λέω το τι νομίζω.

Μα δεν "απαιτώ" απάντηση αλλά την προσωπική σου άποψη/περιγραφή για κάτι που λες ότι βίωσες, στο βαθμό βέβαια, που αυτό μπορεί να αποτυπωθεί λεκτικά.

Και σχετικά με το μπολντ αναφορικά με τη σκέψη->επίγνωση του εαυτού, θα προσθέσω κάτι προσωπικό. Δεν είχα μεταθανάτια εμπειρία αλλά αυτό που έχω διαπιστώσει είναι ότι έχω μεγαλύτερη επίγνωση του εαυτού μου, όταν τον βλέπω ως παρατηρητής και όχι όταν αντιδρώ ως φαινόμενο. Όταν λειτουργώ ως παρατηρητής βλέπω το δέντρο, όταν λειτουργώ ως φαινόμενο βλέπω στην καλύτερη το απέναντι κλαδί και στη χειρότερη το απέναντι φύλο.

Υποθέτω λοιπόν, ότι αν υπάρχει κάτι σαν ενέργεια που μένει μετά το θάνατο, αυτή συνεχίζει να λειτουργεί ως παρατηρητής/φαινόμενο αλλά σε ένα πολύ ευρύτερο πλαίσιο που δεν υπάρχει πλέον το δέντρο του θνητού μας εαυτού.

Μπορεί δηλαδή να συνεχίσουμε να υπάρχουμε αλλά ως κάτι άλλο και πλέον άσχετο με την τέως προσωποποιημένη μας οντότητα. Θα υπάρχουμε δηλαδή σε ένα σύμπαν που θα συνεχίσει να υπάρχει χωρίς "εμάς" (δηλαδή τα στοιχεία που συγκροτούσαν τον γήινο εαυτό).

Με λίγα λόγια εκλείπει το "εγωϊστικό" στοιχείο που κάνει ελκυστικό/παρήγορο/επίφοβο τον παράγοντα "μεταθανάτια ζωή".

[Shetikos1]

Αγαπητή φίλη ΓΑΛΗ Καλή σου ημέρα.
Μάλλον δεν ήμουν εγώ σαφής ως προς το ερώτημά σου.
Ανέφερα το εγώ ως προς την υπαρξιακή ταυτότητα του ατόμου. Εννοούσα απλά ότι έχεις επίγνωση της ύπαρξής σου ως οντότητα. Καμία απολύτως σχέση με οτιδήποτε εγωιστικό η εγωκεντρικό.
Απλά αντιλαμβάνεσαι την ύπαρξή σου στο ότι είσαι
Η ίδια προσωπικότητα που ήσουν ως έμβιο ον.
Υπάρχει κάτι που εσύ δεν το ανέφερες αλλά το οποίο όταν επανήλθα ήταν το μόνο που πραγματικά με σόκαρε.
Αυτό ήταν ότι όταν βρέθηκα εκεί δεν υπήρχε κανένας συναισθηματισμός ούτε η αίσθηση περί καλού η Κάκου αδίκου ή δικαίου.
Η απόλυτη ψυχρότητα !
Σε αντίθεση εδώ στη ζωή είμαι απόλυτα συναισθηματικός.