Γιωργος Μπαλανος και σπηλαιο Πεντελης

[Αρίστος]

Ανεξήγητο

Έχω αρκετά τεύχη σε κάποιο κουτί αλλά το σημαντικό είναι ότι έχω τους τόμους που είχαν βγει.

Παρεμπιπτόντως, έλεγα να ανοίξω ένα νήμα για τον υπόγειο Πειραιά, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

Να ανοιξεις.

.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Την επομενη φορα που πηγα στη Σπηλια της Πεντελης απο εκεινη που περιεγραψα, πηγα με ενα φιλο μου που ξεκινουσε τη δημοσιογραφικη του καριερα (σημερα ειναι μεγας και πολυς και θεωρειται ειδικος στον τομεα του ρεπορταζ που κανει). Συναντησαμε εκει το Μακη Νοδαρο και το Θαναση Βεμπο (που εγραφαν για ανεξηγητα φαινομενα), ο φιλος μου ηθελε τη βοηθεια τους για ενα ρεπορταζ που εκανε για τη σπηλια. Ο Νοδαρος τοτε μας διηγηθηκε μια ιστορια με ανεξηγητο φαινομενο που παρατηρησαν ο ιδιος και η παρεα του κοντα στη σπηλια και το οποιο ανεφερε αρχικα στο Ανεξηγητο και μετα στο βιβλιο του.΄

«...κατέβαινε την πλαγιά με μεγάλα πηδήματα και με έναν τρόπο που έδειχνε ότι δεν υπάκουε στο νόμο της βαρύτητας. Χάθηκε πίσω από κάτι δέντρα για να ξαναφανεί μετά από 20 μέτρα στην άκρη του δρόμου. Στεκόταν εντελώς ακίνητος. Ήταν ένας τύπος με μέτριο ανάστημα, αρκετά εύσωμος, και παράξενη στάση. Είχε τα χέρια στις τσέπες του σακακιού του, και το μόνο που ξεχώριζε από όλο το σώμα του ήταν κάποια φωτεινά σημεία στο κεφάλι και στα πόδια του. Περάσαμε από δίπλα του, αμίλητοι και σφιγμένη την καρδιά από τρομερό φόβο. Κάτι που δε θα συγχωρέσω ποτέ στον εαυτό μου. Γιατί θα μπορούσα να έχω χρησιμοποιήσει τη φωτογραφική μηχανή που είχα μαζί μου. Εξάλλου, γι' αυτό είχαμε πάει στο βουνό. (...) Πάντως το περιστατικό εκείνο είχε αργότερα κι άλλες προεκτάσεις...». (Μάκης Νοδάρος, Το Αίνιγμα της σπηλιάς του Νταβέλη στην Πεντέλη, Ανεξήγητο, τ. 30, Φεβρ. 1987, σ. 15)


Για οσους γνωριζουν τη μετεπειτα δημοσιογραφικη πορεια του Νοδαρου (τα εβαλε ακομη και με μαφιες μη δισταζοντας να καταγγειλει παρανομιες) θα συμφωνησουν πως ο Μακης αποκλειεται να ειπε ψεματα περιγραφοντας αυτο το ανεξηγητο φαινομενο που του συνεβηκε.

Ωστοσο η δικη μου αισθηση ειναι οτι το συγκεκριμενο φαινομενο δεν σημαινει απαραιτητα οτι ηταν χειροπιαστο, ειναι αλλο το οτι το ειδαν και αλλο οτι οντως συνεβηκε οπως το ειδαν. Θελω να πω οτι το μαγνητικο πεδιο της περιοχης μπορει να παραμορφωνει την πραγματικοτητα με τροπους που να ξεγελαει ακομη και τα αισθητηρια μας οργανα.

.

Παραμόρφωση της πραγματικότητας θα είχες εαν δεν έβλεπαν όλοι το ίδιο. Αυτό δεν είναι παραίσθηση γιατί δεν υπάρχει μαζική παραίσθηση.
Αυτό που περιγράφεται συχνά συναντάται κοντά σε σπηλιές κι εισόδους. Αν έχεις διαβάσει Βαρδίκο θα θυμάσαι από τις περιγραφές του τα σημεία που επικοινωνεί αυτός ο κόσμος με τον κάτω.

[taxalata xalasa]

[img]https://i.postimg.cc/CMJKsR6h/coca ... webp[/img]

Στο συγκεκριμένο θέμα συμφωνώ με τον Αρίστο ωστόσο. Υπάρχουν τέτοια μέρη στην Ελλάδα που σε κάνουν να αισθάνεσαι ελαφρύτερος, ζωντανότερος. Κάποια από αυτά είχαν αναγνωριστεί από την αρχαιότητα όπου χτίζαν τους ναούς τους. Αυτή η αίσθησις δεν λείπει ούτε από το μαντείο των Δελφών, ούτε από την Ολυμπία, ούτε από τις Μυκήνες. Δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο ποτέ καθώς είμαι άθεος και γενικά πρακτικός άνθρωπος μα το βίωμα έρχεται για να καταστρέψει κάθε λογικό επιχείρημα. Είναι πράγματα κάτω από τον ήλιο και το φεγγάρι που δε γνωρίζουμε ή ξεχάσαμε στην μακρά μας πορεία.

Οκ αν ισχύει αυτό πως γίνεται να το νιώθουν κάποιοι και άλλοι όχι; Και Μυκήνες έχω πάει και Ολυμπία, υπέροχα μέρη, Δελφούς δε καμία 15αρια φορές μιας και είναι το χωριό του πατέρα μου σχετικά κοντά. Δεν αισθάνομαι κάτι διαφορετικο, πέρα από τη χαρά και την ευφορία που νιώθει ένας άνθρωπος όταν πάει μια εκδρομή και ξεφεύγει από την πολη και το τσιμέντο της.

εμενα παντως η μυρωδια της ρουμελιωτικης προβατινας στα καρβουνα, με ανυψωνει πνευματικα....

[Dr Socrates]

Το Αινιγμα της Πεντελης
https://ckastamonitis.com/2021/04/11/to ... hos-telos/