Γιωργος Μπαλανος και σπηλαιο Πεντελης

[Dr Socrates]

Παράξενα φώτα, σκιές, φωνές, έντονο μαγνητικό πεδίο είναι κάποια απ'τα περιστατικά που έχουν καταγραφεί ή ειπωθεί για τη 'Σπηλιά του Νταβέλη' στην Πεντέλη.
Πηγη https://www.pronews.gr/istoria/737240_s ... -mystirio/

[Dr Socrates]

Μια φορα εχω παει και δεν ειδα, βιωσα τιποτα το παραξενο απο αυτα που λενε.


Παλιοτερα ασχοληθηκε και ο Χαρδαβελλας

[Dr Socrates]

[Υδράργυρος]

Το μόνο περίεργο που έχει το μέρος είναι τα έργα που είχαν γίνει για stay behind operations και κόκκινη προβιά.
Έχουν καταστρέψει με φουρνέλα και μπουλντόζες ένα απαράμιλλης ομορφιάς φυσικό σπήλαιο και το έχουν κάνει νταμάρι.

[panos291]

Μια φορα εχω παει και δεν ειδα, βιωσα τιποτα το παραξενο απο αυτα που λενε.


Παλιοτερα ασχοληθηκε και ο Χαρδαβελλας

Προφανως γιατι δεν πασχεις απο ψυχιατρικες παθησεις οπως αυτους που τα λενε.

[Αρίστος]

Εσεις δεν προλαβατε να πατε στις παλιες εποχες που δεν ειχαν γινει τα εργα και δεν ειχαν τσιμεντωθει οι εισοδοι των πηγαδιων και των ανοιγματων.

Εγω την πρωτη φορα που πηγα στη δεκαετια του 70 οταν βγηκα απο το αμαξι και πλησιασα στη σπηλια ενοιωσα ενα απεριγραπτο συναισθημα ελαφροτητας και χαρας που δεν μπορω να το περιγραψω. Ηταν λες και ξεχειλιζα απο μια διεγερτικη ενεργεια και ταυτοχρονα ειχα την ταση να κινουμαι διαρκως και να κανω πραγματα, ακομη και να τρεχω ηθελα. Και αυτο το συναισθημα κρατησε για καμποσα λεπτα.

Επισης μου συνεβησαν και σε μενα και στην παρεα μου ανεξηγητα φαινομενα πανω απο τρεις φορες. Το συγκεκριμενο ομως αισθημα που ενοιωσα την πρωτη φορα που πηγα δεν το ξαναζησα,

.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Εσεις δεν προλαβατε να πατε στις παλιες εποχες που δεν ειχαν γινει τα εργα και δεν ειχαν τσιμεντωθει οι εισοδοι των πηγαδιων και των ανοιγματων.

Εγω την πρωτη φορα που πηγα στη δεκαετια του 70 οταν βγηκα απο το αμαξι και πλησιασα στη σπηλια ενοιωσα ενα απεριγραπτο συναισθημα ελαφροτητας και χαρας που δεν μπορω να το περιγραψω. Ηταν λες και ξεχειλιζα απο μια διεγερτικη ενεργεια και ταυτοχρονα ειχα την ταση να κινουμαι διαρκως και να κανω πραγματα, ακομη και να τρεχω ηθελα. Και αυτο το συναισθημα κρατησε για καμποσα λεπτα.

Επισης μου συνεβησαν και σε μενα και στην παρεα μου ανεξηγητα φαινομενα πανω απο τρεις φορες.

.

Προφανώς πρόκειται για ενεργειακή πηγή που μπαζώθηκε και τσιμεντώθηκε στην πορεία. Τέτοια μέρη υπάρχουν διάσπαρτα σε όλη την ελλάδα. Κάποια γνωστά κάποια άγνωστα.
Κάποια έχουν χάσει το ενεργειακό τους φορτία, άλλα το διατηρούν.

[Mel]

Εσεις δεν προλαβατε να πατε στις παλιες εποχες που δεν ειχαν γινει τα εργα και δεν ειχαν τσιμεντωθει οι εισοδοι των πηγαδιων και των ανοιγματων.

Εγω την πρωτη φορα που πηγα στη δεκαετια του 70 οταν βγηκα απο το αμαξι και πλησιασα στη σπηλια ενοιωσα ενα απεριγραπτο συναισθημα ελαφροτητας και χαρας που δεν μπορω να το περιγραψω. Ηταν λες και ξεχειλιζα απο μια διεγερτικη ενεργεια και ταυτοχρονα ειχα την ταση να κινουμαι διαρκως και να κανω πραγματα, ακομη και να τρεχω ηθελα. Και αυτο το συναισθημα κρατησε για καμποσα λεπτα.

Επισης μου συνεβησαν και σε μενα και στην παρεα μου ανεξηγητα φαινομενα πανω απο τρεις φορες.

.

Προφανώς πρόκειται για ενεργειακή πηγή που μπαζώθηκε και τσιμεντώθηκε στην πορεία. Τέτοια μέρη υπάρχουν διάσπαρτα σε όλη την ελλάδα. Κάποια γνωστά κάποια άγνωστα.
Κάποια έχουν χάσει το ενεργειακό τους φορτία, άλλα το διατηρούν.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Εσεις δεν προλαβατε να πατε στις παλιες εποχες που δεν ειχαν γινει τα εργα και δεν ειχαν τσιμεντωθει οι εισοδοι των πηγαδιων και των ανοιγματων.

Εγω την πρωτη φορα που πηγα στη δεκαετια του 70 οταν βγηκα απο το αμαξι και πλησιασα στη σπηλια ενοιωσα ενα απεριγραπτο συναισθημα ελαφροτητας και χαρας που δεν μπορω να το περιγραψω. Ηταν λες και ξεχειλιζα απο μια διεγερτικη ενεργεια και ταυτοχρονα ειχα την ταση να κινουμαι διαρκως και να κανω πραγματα, ακομη και να τρεχω ηθελα. Και αυτο το συναισθημα κρατησε για καμποσα λεπτα.

Επισης μου συνεβησαν και σε μενα και στην παρεα μου ανεξηγητα φαινομενα πανω απο τρεις φορες.

.

Προφανώς πρόκειται για ενεργειακή πηγή που μπαζώθηκε και τσιμεντώθηκε στην πορεία. Τέτοια μέρη υπάρχουν διάσπαρτα σε όλη την ελλάδα. Κάποια γνωστά κάποια άγνωστα.
Κάποια έχουν χάσει το ενεργειακό τους φορτία, άλλα το διατηρούν.

[img]https://i.postimg.cc/CMJKsR6h/coca ... webp[/img]

Στο συγκεκριμένο θέμα συμφωνώ με τον Αρίστο ωστόσο. Υπάρχουν τέτοια μέρη στην Ελλάδα που σε κάνουν να αισθάνεσαι ελαφρύτερος, ζωντανότερος. Κάποια από αυτά είχαν αναγνωριστεί από την αρχαιότητα όπου χτίζαν τους ναούς τους. Αυτή η αίσθησις δεν λείπει ούτε από το μαντείο των Δελφών, ούτε από την Ολυμπία, ούτε από τις Μυκήνες. Δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο ποτέ καθώς είμαι άθεος και γενικά πρακτικός άνθρωπος μα το βίωμα έρχεται για να καταστρέψει κάθε λογικό επιχείρημα. Είναι πράγματα κάτω από τον ήλιο και το φεγγάρι που δε γνωρίζουμε ή ξεχάσαμε στην μακρά μας πορεία.

[Mel]

Προφανώς πρόκειται για ενεργειακή πηγή που μπαζώθηκε και τσιμεντώθηκε στην πορεία. Τέτοια μέρη υπάρχουν διάσπαρτα σε όλη την ελλάδα. Κάποια γνωστά κάποια άγνωστα.
Κάποια έχουν χάσει το ενεργειακό τους φορτία, άλλα το διατηρούν.

[img]https://i.postimg.cc/CMJKsR6h/coca ... webp[/img]

Στο συγκεκριμένο θέμα συμφωνώ με τον Αρίστο ωστόσο. Υπάρχουν τέτοια μέρη στην Ελλάδα που σε κάνουν να αισθάνεσαι ελαφρύτερος, ζωντανότερος. Κάποια από αυτά είχαν αναγνωριστεί από την αρχαιότητα όπου χτίζαν τους ναούς τους. Αυτή η αίσθησις δεν λείπει ούτε από το μαντείο των Δελφών, ούτε από την Ολυμπία, ούτε από τις Μυκήνες. Δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο ποτέ καθώς είμαι άθεος και γενικά πρακτικός άνθρωπος μα το βίωμα έρχεται για να καταστρέψει κάθε λογικό επιχείρημα. Είναι πράγματα κάτω από τον ήλιο και το φεγγάρι που δε γνωρίζουμε ή ξεχάσαμε στην μακρά μας πορεία.

Οκ αν ισχύει αυτό πως γίνεται να το νιώθουν κάποιοι και άλλοι όχι; Και Μυκήνες έχω πάει και Ολυμπία, υπέροχα μέρη, Δελφούς δε καμία 15αρια φορές μιας και είναι το χωριό του πατέρα μου σχετικά κοντά. Δεν αισθάνομαι κάτι διαφορετικο, πέρα από τη χαρά και την ευφορία που νιώθει ένας άνθρωπος όταν πάει μια εκδρομή και ξεφεύγει από την πολη και το τσιμέντο της.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

[img]https://i.postimg.cc/CMJKsR6h/coca ... webp[/img]

Στο συγκεκριμένο θέμα συμφωνώ με τον Αρίστο ωστόσο. Υπάρχουν τέτοια μέρη στην Ελλάδα που σε κάνουν να αισθάνεσαι ελαφρύτερος, ζωντανότερος. Κάποια από αυτά είχαν αναγνωριστεί από την αρχαιότητα όπου χτίζαν τους ναούς τους. Αυτή η αίσθησις δεν λείπει ούτε από το μαντείο των Δελφών, ούτε από την Ολυμπία, ούτε από τις Μυκήνες. Δεν θα έλεγα κάτι τέτοιο ποτέ καθώς είμαι άθεος και γενικά πρακτικός άνθρωπος μα το βίωμα έρχεται για να καταστρέψει κάθε λογικό επιχείρημα. Είναι πράγματα κάτω από τον ήλιο και το φεγγάρι που δε γνωρίζουμε ή ξεχάσαμε στην μακρά μας πορεία.

Οκ αν ισχύει αυτό πως γίνεται να το νιώθουν κάποιοι και άλλοι όχι; Και Μυκήνες έχω πάει και Ολυμπία, υπέροχα μέρη, Δελφούς δε καμία 15αρια φορές μιας και είναι το χωριό του πατέρα μου σχετικά κοντά. Δεν αισθάνομαι κάτι διαφορετικο, πέρα από τη χαρά και την ευφορία που νιώθει ένας άνθρωπος όταν πάει μια εκδρομή και ξεφεύγει από την πολη και το τσιμέντο της.

Δεν μπορώ να σου απαντήσω σ' αυτό. Ίσως έχουν περάσει πολλά χρόνια κι έχουμε ξεσυνηθίσει το "πνεύμα" που κατοικεί εκεί. Δεν μας αρμόζει πια ίσως, μας είναι ξένο, δεν το καταλαβαίνουμε, μας είναι αδιάφορο. Αυτό που μπορώ να πω είναι το εξής κι αυτό είναι αντικειμενικά έτσι. Όταν πλησιάζεις στους Δελφούς ή στην Ολυμπία ή στις Μυκήνες κάτι συμβαίνει. Κάτι αλλάζει στη φύση. Αυτό δεν έχει να κάνει με υποκειμενικές αισθήσεις. Το καταλαβαίνεις σε ένα πραγματικό επίπεδο χωρίς να παραμερίσεις ούτε μια πινελιά του σύγχρονου κόσμου, ούτε ένα βενζινάδικο ούτε ένα φανάρι ή δρόμο. Δεν το νιώθεις απλά, το βλέπεις.

[Αρίστος]

Την επομενη φορα που πηγα στη Σπηλια της Πεντελης απο εκεινη που περιεγραψα, πηγα με ενα φιλο μου που ξεκινουσε τη δημοσιογραφικη του καριερα (σημερα ειναι μεγας και πολυς και θεωρειται ειδικος στον τομεα του ρεπορταζ που κανει). Συναντησαμε εκει το Μακη Νοδαρο και το Θαναση Βεμπο (που εγραφαν για ανεξηγητα φαινομενα), ο φιλος μου ηθελε τη βοηθεια τους για ενα ρεπορταζ που εκανε για τη σπηλια. Ο Νοδαρος τοτε μας διηγηθηκε μια ιστορια με ανεξηγητο φαινομενο που παρατηρησαν ο ιδιος και η παρεα του κοντα στη σπηλια και το οποιο ανεφερε αρχικα στο Ανεξηγητο και μετα στο βιβλιο του.΄

«...κατέβαινε την πλαγιά με μεγάλα πηδήματα και με έναν τρόπο που έδειχνε ότι δεν υπάκουε στο νόμο της βαρύτητας. Χάθηκε πίσω από κάτι δέντρα για να ξαναφανεί μετά από 20 μέτρα στην άκρη του δρόμου. Στεκόταν εντελώς ακίνητος. Ήταν ένας τύπος με μέτριο ανάστημα, αρκετά εύσωμος, και παράξενη στάση. Είχε τα χέρια στις τσέπες του σακακιού του, και το μόνο που ξεχώριζε από όλο το σώμα του ήταν κάποια φωτεινά σημεία στο κεφάλι και στα πόδια του. Περάσαμε από δίπλα του, αμίλητοι και σφιγμένη την καρδιά από τρομερό φόβο. Κάτι που δε θα συγχωρέσω ποτέ στον εαυτό μου. Γιατί θα μπορούσα να έχω χρησιμοποιήσει τη φωτογραφική μηχανή που είχα μαζί μου. Εξάλλου, γι' αυτό είχαμε πάει στο βουνό. (...) Πάντως το περιστατικό εκείνο είχε αργότερα κι άλλες προεκτάσεις...». (Μάκης Νοδάρος, Το Αίνιγμα της σπηλιάς του Νταβέλη στην Πεντέλη, Ανεξήγητο, τ. 30, Φεβρ. 1987, σ. 15)


Για οσους γνωριζουν τη μετεπειτα δημοσιογραφικη πορεια του Νοδαρου (τα εβαλε ακομη και με μαφιες μη δισταζοντας να καταγγειλει παρανομιες) θα συμφωνησουν πως ο Μακης αποκλειεται να ειπε ψεματα περιγραφοντας αυτο το ανεξηγητο φαινομενο που του συνεβηκε.

Ωστοσο η δικη μου αισθηση ειναι οτι το συγκεκριμενο φαινομενο δεν σημαινει απαραιτητα οτι ηταν χειροπιαστο, ειναι αλλο το οτι το ειδαν και αλλο οτι οντως συνεβηκε οπως το ειδαν. Θελω να πω οτι το μαγνητικο πεδιο της περιοχης μπορει να παραμορφωνει την πραγματικοτητα με τροπους που να ξεγελαει ακομη και τα αισθητηρια μας οργανα.

.

[Ερμής]

Ενα πράγμα που μου κάνει εντύπωση ειναι πως πλέον που έχουμε όλοι απο μια βιντεοκάμερα στην τσέπη μας, οι φωτογραφίες και τα βίντεο απο ανεξήγητα φαινόμενα, ούφο και τέτοια, τείνουν να εκλείψουν.

[Otto Weininger]

Ανεξήγητο

Έχω αρκετά τεύχη σε κάποιο κουτί αλλά το σημαντικό είναι ότι έχω τους τόμους που είχαν βγει.

Παρεμπιπτόντως, έλεγα να ανοίξω ένα νήμα για τον υπόγειο Πειραιά, έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον.

[Αρίστος]

Οκ αν ισχύει αυτό πως γίνεται να το νιώθουν κάποιοι και άλλοι όχι; Και Μυκήνες έχω πάει και Ολυμπία, υπέροχα μέρη, Δελφούς δε καμία 15αρια φορές μιας και είναι το χωριό του πατέρα μου σχετικά κοντά. Δεν αισθάνομαι κάτι διαφορετικο, πέρα από τη χαρά και την ευφορία που νιώθει ένας άνθρωπος όταν πάει μια εκδρομή και ξεφεύγει από την πολη και το τσιμέντο της.

Εγω τη συγκεκριμενη αισθηση την ενοιωσα ΜΟΝΟ μια φορα στην Πεντελη και πουθενα αλλου. Την ενοιωσε επισης και ο φιλος μου με τον οποιον ειμασταν μαζι αλλα ουτε εγω, ουτε αυτος, οταν επισκεφτηκαμε τη σπηλια σε αλλες φασεις την νοιωσαμε ξανα.

Επισης εχω παει πολλες φορες σε ιδιαιτερους τοπους αλλα ουδεποτε ενοιωσα ετσι.

.