Μετεμψύχωση και το νόημα της

[Υπερκουλτουριάρης]

Εγώ τα πίστευα για αρκετά χρόνια, τα τελευταία πάλι σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να τα πιστεύω ακόμα αλλά δεν

Η πίστη δεν νομίζω πως κάνει και πολύ καλό, παίζει να είναι από τις καταστροφικότερες μορφές εθισμού- ψυχωσης που έχω δει. Το Light όμως είναι μια χαρά, υγεία, μακροζωία, ευεξία. Αν και είμαι κυνικός και καλοπερασάκιας, έχω καταλήξει πως κάτι υπάρχει, απλά δεν με ενδιαφέρει να λατρέψω τις άλλες θεότητες, ούτε να ψάξω να τις βρω.

[Ίφιδα]

Δεν είμαι σίγουρος ρε φίλε για την πίστη που λες.Το να πιστεύεις σε κάτι εκεί έξω που δίνει άλλο νόημα στα πάντα, που σου δίνει δύναμη στα δύσκολα, που σε ηρεμεί, δε νομίζω ότι είναι κακό, ίσα ίσα. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει η αλήθεια του εκεί έξω, θα ζήσει τη ζωή του πιο "εύκολα". Πνευματικά εννοώ. Ακόμα κι αν πεθαίνουμε κι απλά διαλυόμαστε, ποιός έζησε καλύτερη ζωή; Ο πιστός ή ο άπιστος; Πολύ σχετικά βέβαια όλα.
Η πίστη είναι κακή όταν γίνεται δόγμα, όταν είναι "η μόνη αλήθεια", όταν επιβάλλεται, καταστρέφει, όταν θεωρεί την φιλοσοφία μωρία.

[Ίφιδα]

Τα αφήνω εδώ να υπάρχουν

[Υπερκουλτουριάρης]

Δεν είμαι σίγουρος ρε φίλε για την πίστη που λες.Το να πιστεύεις σε κάτι εκεί έξω που δίνει άλλο νόημα στα πάντα, που σου δίνει δύναμη στα δύσκολα, που σε ηρεμεί, δε νομίζω ότι είναι κακό, ίσα ίσα. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει η αλήθεια του εκεί έξω, θα ζήσει τη ζωή του πιο "εύκολα". Πνευματικά εννοώ. Ακόμα κι αν πεθαίνουμε κι απλά διαλυόμαστε, ποιός έζησε καλύτερη ζωή; Ο πιστός ή ο άπιστος; Πολύ σχετικά βέβαια όλα.

Ρε φίλη, μην μπερδεύεσαι. Άλλο το βγαίνω Σάββατο βράδυ και λέω κάνε θεε μου να μου κάτσει κάτι καλό και να μην πιω πάλι μπόμπες, άλλο να σταυροκοπιέσαι μετά το 85ο λεπτο να μην φάει γκολ ο Μεγάλος ΠΑΟΚ και άλλο να μπλέξεις με παπάδες και γκουρού. Και να περάσεις το όριο του θετικού με το καταστροφικό, είναι δεκα τζούρες από ηλεκτρονικό τσιγάρο, δρόμος. Έχω γνωρίσει δεκάδες hardcore περιπτώσεις, χ.ο., αιρέσεων και ότι μπορείς να φανταστείς, τους λυπάμαι περισσότερο και από τα τζάνκια που συναντώ όταν κατεβαίνω τις νύχτες την Καμάρα, γιατί η "πάστα" των δεύτερων συνήθως ήταν εξ αρχής χαλασμένη, σε αντίθεση με τους πρώτους, που έχουν έναν σπάνιο στις μέρες μας ρομαντισμό,ο οποίος διοχετεύεται σε κάτι μουρλό,ανυπόστατο,φανατικό.
Είναι πολύ θετικό να υπάρχει ως μια light σκέψη στο υποσυνείδητο σου, πως υπάρχει ένας φίλος με υπερδυνάμεις να σε προσέχει και αν έστω δεν τα καταφέρει τώρα, όλα θα πανε καλά όταν δεις την μεγάλη εικόνα, μέχρι εκεί όμως.
Είχα αρκετές μεταφυσικές εμπειρίες και νομίζω πως όντως κάτι παίζει, αν αυτό είναι για καλό ή κακό θα δούμε.

[Σουβλίτσα]

Η απατεώνισσα που μου τό πε (τέρμα θεούσα μπαιδεγουέι μή φανταστείς καμια μαγισσέ τύπισσα) θα σου έλεγε "και μόνο που μιλάς έτσι τον απωθείς" ή "και μόνο που τον ψάχνεις είναι απόδειξη ότι εκείνος είναι δίπλα σου και σε προσέχει" ή θα σε έβαζε να προσευχηθείς-διαλογιστείς και θα το έπαιζε τσάνελ, θα άρχιζε να σου μιλά αντί αυτού του στυλ "πρέπει να προσέχεις περισσότερο τον εαυτό σου κι εκείνο που έκανες τις προάλλες, ξέρεις εσύ, τον στεναχώρησε πολύ, μη το ξανακάνεις"!

μλκ μου Ίφιδα, με τί παρέες μπλέκεις?

[Cecily Anne]

Ρε αδίστακτες είναι, η άλλη μου έλεγε πως ο πεθαμένος πατέρας μου έχει εγκλωβιστεί στο υπερπέραν και πρέπει να τον διαβάσουμε πολλές φορές για να καταφέρει να προχωρήσει, με το αζημείωτο πάντα (200 χιλιάδες δραχμές το 1997). Κι απο κεί που η ¨αύρα" μου ήταν "απ τις πιο όμορφες που έχει δει ποτέ της" όταν της είπα πως δεν ταιριάζουν οι πράξεις με τα λόγια της η ¨αύρα σκοτείνιασε"

Μπήκε ο διάολος μέσα μου

Σας βρίσκουν ή πατε και τις βρίσκετε; Συγγνώμη αλλά αν συμβαίνει το πρώτο, έχετε τρελο μαλακομαγνητη και αν συμβαίνει το δεύτερο ΔΕΝ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ!

[Ίφιδα]

Είχα αρκετές μεταφυσικές εμπειρίες και νομίζω πως όντως κάτι παίζει, αν αυτό είναι για καλό ή κακό θα δούμε.

Δε λες όμως

μλκ μου Ίφιδα, με τί παρέες μπλέκεις?

Έμπλεκα άσε δεν έχω πει και τίποτα

Σας βρίσκουν ή πατε και τις βρίσκετε; Συγγνώμη αλλά αν συμβαίνει το πρώτο, έχετε τρελο μαλακομαγνητη και αν συμβαίνει το δεύτερο ΔΕΝ ΠΑΤΕ ΚΑΛΑ!

Εγώ τις έβρισκα ρε σύ ήμανε νιά, τέλος εφηβείας, με είχε χτυπήσει η μοίρα , πολύ περίεργη, ερευνητοτζάνκι με άγνοια κινδύνου. Έμαθα όμως

[Daje]

Μου θυμισατε ενα συμφοιτητη που ειχα που μου ελεγε οτι σε προηγουμενη ζωη ηταν πουτανα σε χαρεμι.Μεγαλη μορφη ο τυπος.

[Υπερκουλτουριάρης]

Είχα αρκετές μεταφυσικές εμπειρίες και νομίζω πως όντως κάτι παίζει, αν αυτό είναι για καλό ή κακό θα δούμε.

Δε λες όμως

Δεν θέλω να τις γράψω, ούτε καν να τις σκέφτομαι.Ίσως στις πω prive, αν είμαι σε mood και εχω σφίξει καμιά Mythos Radler. Πάντως δεν μου υποδεικνύουν μια πίστη. Είτε όλα είναι μια διαφορετική όψη του ολόκληρου, είτε ο άνθρωπος με την εξέλιξη του εγκεφάλου του ως είδος, πλησιάζει σιγά- σιγά την "θέωση" , γίνεται όλο και περισσότερο "μεταφυσικός", με την έννοια της απομάκρυνσης από το φυσικό/ζωώδες παρελθόν του και σιγά-σιγά θα αρχίσει να ανακαλύπτει νέες δυνατότητες.

[Σουβλίτσα]

Σορυ ρε Πετρούκιέ μου, ξέρεις πόσο σ'αγαπώ, αλλά με το παραπάνω, λίγο σαν Μενεγάκη σε ιντελέκτουαλ μόουντ μου ακούστηκες

[ksk]

Αποδέσμευση...

[Υπερκουλτουριάρης]

Σορυ ρε Πετρούκιέ μου, ξέρεις πόσο σ'αγαπώ, αλλά με το παραπάνω, λίγο σαν Μενεγάκη σε ιντελέκτουαλ μόουντ μου ακούστηκες

Το ξέρω, τα έχει παίξει το χέρι μου από το πολύ γράψιμο και είμαι πολυ λακωνικός. Η μια γνώμη μου είναι πως όλα τα μεταφυσικά, με τις θρησκείες ή τις προλήψεις μέσα, είναι κατα μεγάλο μέρος φαντασιοπληξίες, όμως έχουν και έναν σπόρο αλήθειας,αφού πηγάζουν από μια παρατήρηση συμβάντων. Η άλλη είναι, πως μια και το είδος εξελίσσεται ακόμα πνευματικά(όπου πνεύμα='κομμάτι της ύλης) τείνει προς αυτό που λέγεται "θέωση" και πιθανόν όχι μόνο σε αυτή την ζωή, μια και δεν είμαι σίγουρος πως όλη αυτή η ενέργεια που έχει πλεον αποκτηθεί χάνεται με τον θάνατο.
Προσωπικά ονειρεύτηκα δυο ξαφνικούς και απρόσμενους(όχι φάση η γιαγιά είναι 90 χρονών) θανάτους οικείων μου, μήνες πριν συμβούν, με κάθε λεπτομέρεια, ακόμα και μέρος με τρόπο στολισμού εκκλησίας. Όλα έγιναν ακριβώς έτσι. Και στις δυο περιπτώσεις,αυτός που μου έδειχνε τα συμβάντα(στο πρώτο μου ζήτησε να προσπαθήσω να επέμβω, δεν το έκανα, αν και μάλλον, όπως είπε,δεν θα μπορούσα να αλλάξω τίποτα, στο άλλο όχι) ήταν ο πεθαμένος εδω και 25 χρόνια παππούς μου! Η γνώμη μου είναι πως δεν έκανε βόλτες από το υπερπέραν, ο δικός μου εγκέφαλος μου μετέφερε μια πληροφορία, με αυτή την οικεία μορφή. Διαβάζοντας αρκετά βιβλία ψυχολογίας και ψυχιατρικής, το προφητικό φαινόμενο είναι παρατηρημένο, ως κομμάτι της υλης και αυτό. Αν υποθέσουμε πως υπερβαίνω τον χρόνο και βλέπω με απόλυτη ακρίβεια κάποια αποσπασματικά γεγονότα του αύριο, γιατί να μην υπερβώ και το φυσικό μου σώμα after;
O αντίλογος, για να πω και αυτόν, είναι πως το Εγώ σου, το χάνεις άνετα όντας ζωντανός. Για παράδειγμα συνάντησα πρόσφατα μια 95χρονη συγγενή εξ αγχιστείας, πασίγνωστη για τον πανκακο,αυταρχικό,αγενή,τσιγγούνικο και δύστροπο χαρακτήρα της. Τώρα έχει αλτσχαίμερ, αν και η φυσική της υγεία είναι άριστη. Η γυναίκα αυτή, όπως την είδα, έπαθε αποπροσωποποίηση. Ήταν ήσυχη και ευγενική, φιλόξενη και ανοιχτοχέρα. Αν η "ψυχή" μας δεν επιβιώνει, αυτής της ζωής, θα επιβιώσει της άλλης;

[Σουβλίτσα]

Τώρα κάνεις πιο αναλυτική τοποθέτηση κι εγώ δεν ξέρω αν μπορώ να τα εξηγήσω κατάλληλα αλλά τέσπα: κάποιες παρατηρήσεις γενικότερες και σύμφωνα και με το δικό μου πιστεύω

Σορυ ρε Πετρούκιέ μου, ξέρεις πόσο σ'αγαπώ, αλλά με το παραπάνω, λίγο σαν Μενεγάκη σε ιντελέκτουαλ μόουντ μου ακούστηκες

Το ξέρω, τα έχει παίξει το χέρι μου από το πολύ γράψιμο και είμαι πολυ λακωνικός. Η μια γνώμη μου είναι πως όλα τα μεταφυσικά, με τις θρησκείες ή τις προλήψεις μέσα, είναι κατα μεγάλο μέρος φαντασιοπληξίες, όμως έχουν και έναν σπόρο αλήθειας,αφού πηγάζουν από μια παρατήρηση συμβάντων. Η άλλη είναι, πως μια και το είδος εξελίσσεται ακόμα πνευματικά(όπου πνεύμα='κομμάτι της ύλης) τείνει προς αυτό που λέγεται "θέωση" και πιθανόν όχι μόνο σε αυτή την ζωή, μια και δεν είμαι σίγουρος πως όλη αυτή η ενέργεια που έχει πλεον αποκτηθεί χάνεται με τον θάνατο.
Αυτό που λες, πνεύμα=κομμάτι ύλης είναι κάπως απροσδιόριστο και γενικό στην κατανόησή του, δίνεις μια δική σου προσωπική, οκ, αλλά ακριβώς επειδή είναι προσωπική είναι και αυθαίρετη ερμηνεία στο τί είναι το πνεύμα. Όπως το τοποθετείς μοιάζει τί νομίζει ο καθένας ξεχωριστά ως "πνεύμα", βασιζόμενος όχι σε μετρήσεις -ωστε να ισχυριστούμε οτι το πνεύμα είναι ύλη αφού μετρήσεις που να μετρούν την πνευματικότητα δεν υπάρχουν-αλλά σε συνειρμικές φαντασίες θα το έλεγα. Αυτά ως προς το αντικειμενικό του πράγματος. Η θρησκεία ή οι θρησκείες πάλι, δίνουν πάλι μια ερμηνεία στην λέξη πνεύμα προσδιορίζοντας η κάθε μία κάτι διαφορετικό κάθε φορά, σε σχέση με μια κατάσταση ύπαρξης του ανθρώπου διαφορετική από αυτήν που γνωρίζουμε στον φυσικό-ή γνωστό μας ως φυσικό, αναλόγως την θρησκεία-κόσμο.
Υπάρχουν λοιπόν προσωπικές "γνώμες" ή θρησκευτικές δοξασίες που προσδιορίζουν αυτό που λέμε "πνεύμα" ως κάτι που κινείται εντός της ύλης ή εκτός αυτής. Όταν όμως λέμε ύλη, πάλι υπάρχει άλλο είδους ύλη σε κάθε περίπτωση. Αυτά και πάλι γενικά.
Τώρα, αυτό που εμείς εδώ λέμε "πνεύμα" προέρχεται είτε απευθείας είτε ως μετάφραση από κάποια αρχαία κείμενα και αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψη που έλεγε και ο Αντισθενης (αυτός ήταν?)αλλά και πάλι μερικές φορές, μπορει και να χαθούμε στην μετάφαση. Είναι το πνεύμα του Θεού πχ κάτι που αφορά τον κτιστό κόσμο? Τον άκτιστο? Οι άνθρωποι τί είδους "ψυχή ζώσα" έχουν? Κτιστή? Άκτιστη? Χρησιμοποιώ ορολογία του χριστιανισμού αλλά κάπως έτσι ισχύει με τις διάφορες "ερμηνείες" σε διάφορες θρησκείες ή διάφορες "απόψεις" περι του θέματος. Και έτσι διαμορφώνονται πιστεύω ή αιρέσεις (αν μιλήσουμε θρησκειολογικά).
Λοιπόν, δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι όταν μιλάμε με βάση λογικά συμπεράσματα για το τί είναι το "πνεύμα" και να το προσδιορίζουμε ως ύλη, γιατί δεν έχουμε ακριβή γνώση επαυτού, ,τεκμηριωμένη με υλικά διαγνωστικά κριτήρια.
Αν πεις οτι αποδέχεσαι ανατολικές δοξασίες που βλέπουν την υπαρξιακή κατάσταση (να το πω γενικότερα) του ανθρώπου ως μια αέναη ανακύκλωση του σύμπαντος (γενικότερα του σύμπαντος, ορατού και μη ορατού)-ή όπως το είπε ο Νανόπουλος "μια ανακατανομή του τίποτα"- μπορείς να εντάξεις το πνεύμα και τις θεωρίες περι αυτού σε έναν κόσμο αποκλειστικά υλικό και να το προσδιορίσεις ως "ύλη". Βέβαια, όπως τοποθετείσαι κι εσύ-μπορεί σε μια τέτοια θεωρία να δώσεις και εξελικτικές ιδιότητες και χαρακτηριστικά στο πνεύμα και να πεις αυτό που ισχυρίζεσαι οτι το ανθρώπινο πνεύμα οδεύει προς μια τελείωση (την αυτοθέωση που λες) όμως αν το σκεφτείς, τί είδους τελείωση θα μπορούσε να είναι αυτή, φιλοσοφικά μιλώντας, πχ μια ύπαρξη σε κατάσταση αυτάρκειας (δηλαδή κατα μία έννοια μοναξιάς) σε μια αιώνια ευδαιμονία? Υπάρχει βέβαια ένα πρόβλημα εδώ καθώς το σώμα , η βαρειά ύλη, πεθαίνει οπότε μάλλον εννοείς οτι κάτι συνεχίζει και επιζει μετά-θάνατον, γιατί αυτοθέωση και μετά από "χ" χρόνια στο χώμα δεν νοείται και τόσο αυτοθέωση.
Από την άλλη, και ο χριστιανισμός κάνει λόγο για "πνεύμα" και "πνευματικό κόσμο" αλλά εντάσσεται σε άλλη οντολογική κατεύθυνση: το πνευματικό στοιχείο, όσο λεπτοφυές και να είναι δεν παύει να είναι πεπερασμένο και εξαρτώμενο. Ο Θεός δεν είναι αυτή η πνευματική κατάσταση, είναι η κατάσταση του Όντως Είναι, η μοναδική αληθινή ύπαρξη αν το θες. Το "πνεύμα" και τα "πνεύματα" υπάρχουν μόνο επειδή υπάρχει Εκείνος.

Προσωπικά ονειρεύτηκα δυο ξαφνικούς και απρόσμενους(όχι φάση η γιαγιά είναι 90 χρονών) θανάτους οικείων μου, μήνες πριν συμβούν, με κάθε λεπτομέρεια, ακόμα και μέρος με τρόπο στολισμού εκκλησίας. Όλα έγιναν ακριβώς έτσι. Και στις δυο περιπτώσεις,αυτός που μου έδειχνε τα συμβάντα(στο πρώτο μου ζήτησε να προσπαθήσω να επέμβω, δεν το έκανα, αν και μάλλον, όπως είπε,δεν θα μπορούσα να αλλάξω τίποτα, στο άλλο όχι) ήταν ο πεθαμένος εδω και 25 χρόνια παππούς μου! Η γνώμη μου είναι πως δεν έκανε βόλτες από το υπερπέραν, ο δικός μου εγκέφαλος μου μετέφερε μια πληροφορία, με αυτή την οικεία μορφή. Διαβάζοντας αρκετά βιβλία ψυχολογίας και ψυχιατρικής, το προφητικό φαινόμενο είναι παρατηρημένο, ως κομμάτι της υλης και αυτό. Αν υποθέσουμε πως υπερβαίνω τον χρόνο και βλέπω με απόλυτη ακρίβεια κάποια αποσπασματικά γεγονότα του αύριο, γιατί να μην υπερβώ και το φυσικό μου σώμα after;
Αν συνέβη αυτό που λες, είχες επαφή με τον λεγόμενο "πνευματικό κόσμο". Εαν θέλεις να απαντήσω σύμφωνα με την χριστιανική διδασκαλία, δεν γνωρίζεις (ούτε εγώ) σε ποιόν και τί είδους πνευματικό κόσμο "μπήκες".
Για να ισχύουν αυτά που ισχυρίζεσαι εσύ πρώτον, πρέπει να δεχθείς μια από τις δύο παραπάνω θεωρήσεις που σου περιέγραψα: δέχεσαι την ύπαρξη "πνευματικού κόσμου" έστω κατα προσέγγιση σχέσης με κάποια από τις υπάρχουσες θρησκείες. Για να δημιούγησε ο εγκέφαλος σου όλη αυτή την διαδικασία δεν το νομίζω γιατί δεν υπάρχει κανένα αποδεικτικό στοιχείο και καμιά μέτρηση επιστημονική αλλά ούτε και περίπτωση, όσα εγώ γνωρίζω τέλος πάντων, που να δικαιολογούν προβλέψεις και προφητείες, δηλαδή γεγονότα που θα συμβούν, στο μέλλον. Οτι το προφητικό φαινόμενο μπορει να αφορά την "ύλη", αν εξατάσεις την ύλη ως κομμάτι του πνεύματος, ως λεπτοφυή ύλη, ως δημιούργημα (και όχι Δημιουργό), ως κτιστό, ναι. Αλλά ψυχίατρο που να ισχυρίζεται οτι μπορεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος να κόβει βόλτες σε μια λεωφόρο γεγονότων που ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ακομη συμβεί, εγώ δεν γνωρίζω. Προφήτες που να έχουν προφητεύσει, αναγνωρίζω, προφητικές καταστάσεις λίγο πολύ νομίζω έχουμε ζήσει όλοι μας (πχ με προφητικά όνειρα).
Τώρα το τί είναι αυτό που συμβαίνει εκεί πέρα, ανάλογα με μια κάποια "άποψη" ή θρησκευτική θεώρηση το ερνηνεύει/δέχεται κανείς. Αλλά επιστήμονα γιατρό που να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο, όχι. Άλλο να πει κανείς οτι με κάποιο τρόπο ο εγκέφαλος κουβαλά πληροφορίες από το παρελθόν αλλά κι εκεί ειναι μεγάλη κουβέντα αν είναι ο εγκέφαλος και το DNA μόνα τους που το κάνουν αυτό. Παρατηρήσεις υπάρχουν περι του θέματος, στοιχεία όμως που να δείχνουν επακριβώς τί συμβαίνει, όχι. Και τεσπα, μόνο για το παρελθόν, για καταστάσεις "τελείο-μένες". Δεν ξέρω πού διάβασες εσύ αυτό που γράφεις, αν θες και έχεις τα στοιχεία τα παραθέτεις.


O αντίλογος, για να πω και αυτόν, είναι πως το Εγώ σου, το χάνεις άνετα όντας ζωντανός. Για παράδειγμα συνάντησα πρόσφατα μια 95χρονη συγγενή εξ αγχιστείας, πασίγνωστη για τον πανκακο,αυταρχικό,αγενή,τσιγγούνικο και δύστροπο χαρακτήρα της. Τώρα έχει αλτσχαίμερ, αν και η φυσική της υγεία είναι άριστη. Η γυναίκα αυτή, όπως την είδα, έπαθε αποπροσωποποίηση. Ήταν ήσυχη και ευγενική, φιλόξενη και ανοιχτοχέρα. Αν η "ψυχή" μας δεν επιβιώνει, αυτής της ζωής, θα επιβιώσει της άλλης;
Δεν ξέρω αν αυτό που περιγράφεις με την γιαγιά και την αλλαγή της προσωπικότητάς της ονομάζεται ακριβώς "χάσιμο του Εγώ", δηλαδή μπορεί η γιαγιά που ήξερες αρχικά να μην ήταν η γιαγιά αλλά ο κακός ο λυκος που είχε φάει την γιαγιά και μετά ξέρω γω χώνεψε μέσω λύκου η γιαγιά κανα σούπερ καοτόνικ και τον έσκισε στα δυο και λευτερώθηκε και τεσπα πήγες εσύ μια μέρα που χιόνιζε με το κόκκινο σκουφάκι σου και σου κάνε η γιαγιά "τζα"! κι επαθες σοκ και τέλος πάντων νόμιζες οτι πάντα η γιαγιά ήταν ένας κακός λύκος

[Υπερκουλτουριάρης]

Δεν έχω πολύ χρόνο για να απαντήσω εκτενώς, αν και περισσότερη αξία έχει να διαβάσω την απάντηση σου, μια και γράφεις για πράγματα που αγνοώ.Μια βασική διευκρίνηση είναι, πως θεωρώ την "ψυχή" κομμάτι της ύλης, με την έννοια πως είμαι της γνώμης πως υφίσταται μόνο εγκέφαλος και τίποτα άλλο.
Υ.Γ. Η γιαγιά ήταν ο ορισμός της κακιάς καργιόλας. Πιράνχας κανονικό, ο ορισμός του αρπαχτικού σε όλη ,την άθλια ζωής της.
Υ.Γ. 2 Σήμερα είχα εμπειρία με καφετζού σε μαγαζί, που διάβασε το φλιτζάνι ενός φιλου μου. Μλκ καραφλιάσαμε και οι δυο. Εγώ επινα φραπέ, αλλά και Ελληνικό να έπινα, δεν θα καθόμουν να μου διαβάσει τίποτα, για λόγους υποβολής.

[Σουβλίτσα]

Έλα ρε μλκ Υπερκουλ, οχι να σου πουν και τον φραπέ, έλεοc!