Σε ένα οδικό σιδηροδρομικό δίκτυο 500 χιλομέτρων, όλα τα ανατριχιαστικά πολύνεκρα δυστυχήματα (1999, 2003, 2023) συμβαίνουν στα Τέμπη, οι νεκροί είναι πάντα πολύ νεαροί και πάντα τα οχήματα ανεβαίνουν προς τα Τέμπη, ποτέ δεν είναι αυτά που κατεβαίνουν.
1999, 2003, 2023. Τρία πολύνεκρα δυστυχήματα στο ίδιο μέρος.
Το 1999: οπαδοί ηλικίας 17 έως 25 ετών. Το 2003: μαθητές λυκείου. Το 2023: φοιτητές.
Δεν είναι μόνο το πολύνεκρο. Είναι ότι και στα τρία οι νεκροί είναι εξαιρετικά νέοι.
Γιατί ο θάνατος εκεί θερίζει κατά προτίμηση νέους; Στοιχειώνει κάτι το μέρος; Κι αν ναι από πότε;
Το στοίχειωμα των Τεμπών δεν είναι κάτι νέο. Στην αρχαιότητα, κάθε εννιά χρόνια κάνανε στα Τέμπη εξαγνισμούς για να ξορκίσουν την αρνητικότητα του μέρους, με τελετές όπου συμμετείχαν κυρίως παιδιά και νέοι.
Ο λόγος των εξαγνιστικών τελετών; Τα Τέμπη θεωρούνταν φορτισμένα με μία παράξενη, αρνητική ενέργεια, διότι εκεί είχε καταφύγει πληγωμένο το μυθολογικό τέρας Πύθων, εκεί και "πέθανε", από τραύμα που του προκάλεσε ο Απόλλων.
Ο Απόλλων είναι ο κατεξοχήν θεός της νεότητας!
Οι καθαρμοί εξάγνιζαν το μέρος, προφύλασσαν τους ανθρώπους, αποκαθιστούσαν την απολλώνια αρμονία, εγγυόντουσαν την νίκη επί του χαοτικού Πύθωνα.
Πόσα εκατοντάδες χρόνια έχει που σταμάτησαν αυτοί οι καθαρμοί;
Ο Πύθωνας εντωμεταξύ ανασυντασσόταν. Το μίασμα αυξάνει ατιθάσευτο. Ο "Πύθων" δυναμώνει και διψάει για εκδίκηση ενάντια σε ό,τι θυμίζει "Απόλλωνα": Τίποτα πιο απολλώνιο από την νεότητα.
Κάτι ακόμη: Και τα τρία δυστυχήματα έγιναν ανεβαίνοντας προς τα Τέμπη και κανένα κατεβαίνοντας προς τα Τέμπη.
Ο Απόλλων καταδίωξε τον Πύθωνα από τους Δελφούς, όπου τον πλήγωσε, ΑΝΕΒΑΙΝΟΝΤΑΣ ΜΕΧΡΙ ΤΑ ΤΕΜΠΗ για να σιγουρευτεί ότι το τέρας θα ξεψυχήσει.
Ο "Πύθωνας" εκδικείται τον νεανικό "Απόλλωνα" που ανηφόρισε στα ΄Τεμπη, σκοτώνοντας νέους που ανηφορίζουν στα Τέμπη.
Γι' αυτό, το 2023, επιβατικό "έπρεπε" να είναι μόνο το τρένο που ανέβαινε. Αυτό που κατέβαινε δεν είχε καν ανθρώπους.
Οι νεκροί είναι πάντα νέοι που ανηφορίζουν, μισητές εικόνες του νικηφόρου νεαρού "Απόλλωνα'.
Στους αρχαίους καθαρμούς, ενας νέος, σε ρόλο Απόλλωνα, ανέβαινε από τους Δελφούς στα Τέμπη και εκεί έβαζε φωτιά σε μια κατασκευή που συμβόλιζε την φωλιά του Πύθωνα.
Καθαρμοί πια πουθενά. Αντί να καίγεται η φωλιά του Πύθωνα, ο Πύθωνας παραδίδει στις φλόγες βαγόνια γεμάτα νέους, νέους που κάποτε έβαζαν φωτιά στη φωλιά του.
Στην αρχαιότητα, το απολλώνιο έτος ξεκινούσε με την Άνοιξη. Ύμνοι παντού στις ελληνικές πόλεις για την επιστροφή του Απόλλωνα.
Φέτος η άνοιξη μπήκε με θρήνους σε όλη τη χώρα.
Ο "Πύθωνας" πρόλαβε τον "Απόλλωνα": έκαψε δεκάδες νέους την τελευταία νύχτα του χειμώνα, λίγα μόνο λεπτά πριν έρθει η Άνοιξη, δηλαδή πριν επιστρέψει ο Απόλλωνας.
Άραγε είμαστε οι άνθρωποι ένα απλό παίγνιο σε μια αιώνια κοσμική σύγκρουση ανώτερων μυθικών δυνάμεων;
Χρειάζονται καθαρμοί όπως παλιά για να ξανακάψουμε τον "Πύθωνα" και να επιστρέψει η αρμονία και τάξη του "Απόλλωνα";
