Τραγούδια με αναφορά σε ζώα

[aLiCat]

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ.

Κάτι δὲν μοῦ βγαίνει καλὰ, στὸ Φέις Μπούκ - Λεύκωμα, τὸ λέω ἐγώ -, μὲ τὴν στήλη σπουδῶν καὶ ἐπαγγέλματος! Καταφεύγω ἐδῶ, γιατὶ κάποιοι ὅλο καὶ μὲ ρωτοῦν.
* Γαλλικὸ Ἰνστιτοῦτο Ἀθηνῶν. Τὸ 1994 ὑποτροφία γιὰ μετάφραση ἔργου τοῦ Ζίντ.
Ἄριστα γιὰ μετάφραση θεατρικοῦ ἔργου τοῦ Λαμπίς, τὸν ἑπόμενο χρόνο.
* Δραματικὴ Σχολὴ Γρηγόρη Βαφειᾶ. Ἀριστοῦχος (ποὺ μοῦ ἔριξε τὴν βαθμολογία κυρία τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ ἐπειδὴ "δὲν πῆγα μαζύ της").
* Συμμετοχὴ σὲ θιάσους τῆς Ἀθήνας ἀλλὰ καὶ σὲ περιοδεῖες μὲ σημαντικοὺς ρόλους σὲ σημαντικὰ ἔργα ἑλληνικὰ καὶ ξένα.
* Μεταφραστὴς ἀπὸ τὸ 1968 βιβλίων λογοτεχνίας, θεάτρου, κοινωνιολογίας, φιλοσοφίας κ. ἄ., κυρίως ἀπὸ γαλλικὰ ἀλλὰ καὶ ἀγγλικὰ καὶ ἰταλικά.
* Θιασάρχης περιφερομένου θιάσου μὲ ἔργα γιὰ παιδιά, συγγραφέας ἔργων, ἠθοποιός, ἀπὸ 1985 ἕως 2.000.-
* Διδάσκαλος γαλλικῆς κατ' οἶκον σὲ μαθητὲς ὅλων τῶν ἐπιπέδων, ἀπὸ ἀρχαρίους ἕως τελειοφοίτους πανεπιστημίων.
* Σὲ μερικὲς περιπτώσεις, ρεσεψιονίστας σὲ ξενοδοχεῖα, 4 χρόνια ὑπάλληλος τῆς Αἴρ Φράνς. Καὶ ἐπὶ σειρὰ ἐτῶν,
κατὰ διαστήματα, συνοδηγὸς σὲ ταξειδιωτικὲς ὁμαδικὲς περιηγήσεις.
* Μέλος τῆς Ἕνωσης Νέων Ἑλλήνων Λογοτεχνῶν, ὑπεύθυνος ὕλης λογοτεχνικοῦ περιοδικοῦ (ἀμισθί) καὶ ἐκδότης λογοτεχνικοῦ περιοδικοῦ "Τρικυμία" (4 τεύχη).
* Κατὰ καιρούς, δημοσίευσα κείμενα καλλιτεχνικῆς ὑφῆς σὲ ἐφημερίδες καὶ περιοδικά. Ξεκίνησα ἀπὸ "Μικρὸς Λογοτέχνης" στὰ 14 μου χρόνια (Διάπλασις τῶν Παίδων), ἀργότερα στὴν "Φιλολογικὴ Βραδυνἠ".
* Σήμερα, γράφω, μεταφράζω, σχολιάζω (ἀμισθί) στὸ Διαδίκτυο καὶ μόνον. Καὶ παρακολουθῶ διδασκαλίες διαφόρων καθηγητῶν στὸ Λαϊκὸ Πανεπιστήμιο, τῆς Ἑταιρείας τῶν Φίλων τοῦ Λαοῦ.
* Συμμετοχὴ σὲ χορωδίες (βαρύτονος).
* Προσωπικὲς ἐκδόσεις (4): διηγημάτων, ποιημάτων, θεατρικῶν ἔργων καὶ θεατρικῶν μεταφράσεών μου, ποὺ μοιράσθηκαν δωρεάν.
* Μοντέλο σὲ ζωγράφους, κυρίως τῆς Λούκη Κνέχτμανς (περίπου 40 φορές).
* Μὲ τὸ ψευδώνυμο "Κλινοσοφιστής" ἄρχισα μιὰ νέα πορεία στὰ Γράμματα.
* Τέλος, ἀντιγράφω ὅλα τὰ γραπτά μου καὶ μερικὲς θεατρικὲς μεταφράσεις μου, σὲ δική μου Σελίδα, στὸ Διαδίκτυο, μὲ τὸν γενικὸ τῖτλο: Κλινοσοφιστεῖες καὶ ὄχι μόνον.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ, 11 Ὀκτωβρίου 2011, ὥρα 10:33 π.μ.
Θέμα: Θὰ ἠρεμήσετε;
~~
μᾶλλον, θὰ ἠρεμήσω
μόλις σᾶς ρυθμίσω.
* * *
Μεσιέ, μ' ἀρέσει ποὖμαι θηρίο - καὶ μάλιστα ἀνήμερο!
Στὴ λύσσα ποὔχω γι' ἀγριάδα, καταργῶ τὸ πενθήμερο,
χωρὶς νἄχω σὲ μισθοὺς κι' ἐπιδόματα κἄν ἀπαιτήσεις.
Τοὺς ἤρεμους προδίδω, - κι' Ὑπουργὸ νὰ μὲ τοποθετήσεις
στὸ Μινιστὲρ ντὲ-ζ-Ἀφαὶρ Λυσσομανοῦσες
(ὑπεύθυνο γιὰ ἀναπτύξεις ἀσελγοῦσες).
Κι' αὐτὰ ποὺ ἤξερες, στὴν Ἑλλαδίτσα σου, νὰ τὰ ξεχάσεις!
Καιρὸς νὰ θεσπίσει πιὰ κι' ὁ Κλινὸ δικές του ἀποφάσεις.
Κᾶντε με καὶ πρωθυπουργὸ, κανέναν δὲν θ' ἀδικήσω:
εἴτε σὲ κλίνες εἴτε κι' ἀλλοιῶς, ὅλους θὰ σᾶς ...ρυθμίσω!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

[George_V]

ἀπὸ ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ, 11 Ὀκτωβρίου 2011, ὥρα 10:33 π.μ.
Θέμα: Θὰ ἠρεμήσετε;
~~
μᾶλλον, θὰ ἠρεμήσω
μόλις σᾶς ρυθμίσω.
* * *
Μεσιέ, μ' ἀρέσει ποὖμαι θηρίο - καὶ μάλιστα ἀνήμερο!
Στὴ λύσσα ποὔχω γι' ἀγριάδα, καταργῶ τὸ πενθήμερο,
χωρὶς νἄχω σὲ μισθοὺς κι' ἐπιδόματα κἄν ἀπαιτήσεις.
Τοὺς ἤρεμους προδίδω, - κι' Ὑπουργὸ νὰ μὲ τοποθετήσεις
στὸ Μινιστὲρ ντὲ-ζ-Ἀφαὶρ Λυσσομανοῦσες
(ὑπεύθυνο γιὰ ἀναπτύξεις ἀσελγοῦσες).
Κι' αὐτὰ ποὺ ἤξερες, στὴν Ἑλλαδίτσα σου, νὰ τὰ ξεχάσεις!
Καιρὸς νὰ θεσπίσει πιὰ κι' ὁ Κλινὸ δικές του ἀποφάσεις.
Κᾶντε με καὶ πρωθυπουργὸ, κανέναν δὲν θ' ἀδικήσω:
εἴτε σὲ κλίνες εἴτε κι' ἀλλοιῶς, ὅλους θὰ σᾶς ...ρυθμίσω!
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.

Μεσιε Κλινό είσαι ο Σουρής της εποχής μας. Υποκλινομαι.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Πρὶν λίγα χρόνια σχεδίαζα μὲ τὸν νοῦν μου: μιὰν τέτοιαν ἡμέρα, 25η Μαρτίου, νὰ ντυθῶ τσολιάς καὶ νὰ πάω, σεμνὰ καὶ ταπεινὰ, στὴν ἱερὴ πόλη τοῦ Μεσολογγίου, ὅπου καὶ ἐκπαιδεύτηκα ὡς στρατιώτης, προσκυνητὴς τῶν γενναίων Ἑλλήνων προγόνων. Σήμερα, ὁρκίζομαι, στὸν ἑαυτό μου, νὰ τὸ πράξω μόλις ἀρχίσω πάλι νὰ περπατῶ. Ἡ Ἑλλάδα εἶναι ἡ ψυχή μου. Προτοῦ πεθάνω τῆς τὸ χρωστάω, <------ στολὴ τῆς Ρούμελης.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

25 Μαρτίου 2019 ·
(Ἀντίγραφον):
~
Στὰ σχολεῖα, κατὰ τοὺς ἑορτασμοὺς τῶν Ἐθνικῶν ἐπετείων (ὄχι τῶν Τούρκων καὶ τῶν Σκοπιανῶν ἀλλὰ)
τῶν Ἑλλήνων,
ὅλα τὰ Ἑλληνόπουλα (ὅσο ὑπάρχουν ἀκόμα),
οἱ μαθητές,
πρέπει νὰ συμμετέχουν σὲ χορούς, παραστάσεις, χορωδίες, παρελάσεις, ἀνεξαρτήτως ἱκανοτήτων.
Μόνον ὁ σημαιοφόρος θὰ ἤθελα νὰ ἔχει ὑπέρλαμπρο παράστημα.
--------------------
Ἔλα, μωρέ, νὰ τὸ πῶ!... Νὰ τὸ πῶ; Ἄς τὸ πῶ!
* Τεσσάρω χρονῶ ἀνακάλυψα - ἀπὸ μόνος μου τελείως - τὸ θέατρο. Τὸ <θεατρίνος> μοῦ τὸ κολλήσανε καὶ γιὰ καλὸ καὶ γιὰ κακό - ἔχω φάει ξύλο, τετραπλὴ δόση κάθε φορά, νὰ μὴν μιλάω γιὰ θέατρο.
* Ὥσπου, φθάνοντας στὴν Δ΄ τάξη, τοῦ 99ου Δημοτικοῦ Σχολείου Ἀθηνῶν, ἡ δασκάλα μας, ἡ κα Μάχη, μᾶς ἀνέθεσε νὰ παίξουμε ἕνα σκετσάκι γιὰ τὴν 25η Μαρτίου.
Λαχτάρισα, νὰ μὲ βάλει στὴν διανομή. Καί, ὄντως, κάποια στιγμὴ εἶπε ἡ δασκάλα μας:
" - Τὸν...[δὲν θυμᾶμαι ποιόν] θὰ τὸν κάνει ὁ Λὸ Σκόκκο".
Δὲν πρόλαβα νὰ τ' ἀκούσω καὶ ἡ ἴδια ἄλλαξε γνώμη.
" - Ὄχι, ὄχι... Ἐσύ!..". Καὶ ἔδειξε ἕναν συμμαθητή μας.
Ἦταν σὰν νὰ μὲ σκότωσε. Δὲν ξέρω τί ἔκανα, τὸ εἶδε ὅμως ἡ δασκάλα μας, πὼς ἤμουν ἕτοιμος...καὶ ν' αὐτοκτονήσω (δὲν τ' ἀποκλείω) καὶ ἐπανῆλθε:
" - Ὄχι, ἐντάξει. Ὁ Λὸ Σκόκκο!...".
Μὴ σᾶς πῶ ὅτι ἔνιωσα σὰν νὰ πῆρα...τὸ Α΄ Βραβεῖο Διανεμημένου Ρόλου!
* * * * * Φτάσαμε στὴν ἡμέρα τῆς γιορτῆς. Ὅλοι οἱ γονεῖς εἶχαν ἔρθει νὰ μᾶς καμαρώσουν.
[Τώρα ποὺ τὸ σκέφτομαι, δὲν θυμᾶμαι τὴν μάννα μου νὰ ἦταν ἐκεῖ. Οὔτε στὴν Δραματικὴ Σχολή, τὸ 1976, ἦρθε:
" - Δὲν σοῦ εἶπα ἐγὼ ποτὲ νὰ πᾶς νὰ γίνεις θεατρίνος!...".
Ἀργότερα, ὅμως, δὲν ξεκολλοῦσε ἀπὸ πάνω μου. Μέχρι καὶ σ' ὅλες τὶς περιοδεῖες, Μακεδονία, Θράκη, κρύο, χιόνια, βροχή, ΔΕΝ ἔχανε παράσταση. Οὔτε μία!]
Ἦρθε ἡ στιγμὴ νὰ παίξω κι' ἐγὼ τὸν ἥρωά μου, τοῦ '21. Ἀλλά, σίγουρα, θὰ ντρεπόμουν μὲ τὸ παραπάνω, γιατί, μὲ τὸ...ποὺ μίλησα, κάποιος ἀπ' τοὺς γονεῖς φώναξε:
" - Πιὸ δυνατά, δὲν σ' ἀκοῦμε!...>.
Ἔβαλα δύναμη.
" - Πιὸ δυνατά, παιδάκι μου. Δὲν ἔφαγες τίποτα τὸ πρωί;..." Αὐτὸ ἀκούστηκε ἀρκετὲς φορὲς κι' ἐγὼ ἔλεγα, ξανὰ καὶ ξανά, τὰ ἴδια λόγια, πιὸ δυνατά, ἀλλὰ μέσ' ἀπ' τὰ δόντια μου! Δὲν ἔφευγα ὅμως. Πεῖσμα νὰ δεῖς!
Ὥσπου βρέθηκε Λύση!!!!!!!! -----------------> Ἡ δασκάλα μας, σκυμμένη καὶ κρυμμένη πίσω ἀπὸ τὴν πλάτη μου, ἔλεγε τὰ λόγια μου δυνατά, ἀντὶ γιὰ μένα, ἐγὼ πάντως...ἔπαιζα, καὶ τὸ ἔργο προχώρησε! Στὸ τέλος, πῆρα χειροκροτήματα κι' ἐγώ!
* * * * * Τώρα ποὺ τὸ σκέφτομαι, δὲν τ' ἀποκλείω νὰ ἦταν στὸ ὑποσυνείδητό μου, ὅταν 1973 - 6, δουλεύοντας στὴν Αἴρ Φράνς, γράφτηκα στὴν Δραματικὴ Σχολή, ἀριστοῦχος, καὶ ὑποχρεωμένος νὰ πηγαίνω σὲ ὅλα τὰ ἀεροπλάνα, νὰ παρακολουθῶ ἀφίξεις καὶ ἀναχωρήσεις ἐμπορευμάτων καὶ ἔχοντας 15΄ ἐνδιάμεσο κενό, πήγαινα ἀπὸ τὴν ἄλλη μεριὰ τοῦ ἀεροσκάφους, καὶ ἔκανα ὀρθοφωνία, φανταζόμενος ὅτι παίζω θέατρο, ἄς ποῦμε σ' ἕνα γήπεδο, ποὺ ἦταν πλάι σ' ἀεροδρόμιο, καὶ ὅτι ἔπρεπε νὰ παίζω εἴτε τραγωδία εἴτε δράμα δωματίου, μὲ χαλημὲς νότες, ψιθυριστὰ ἤ μὲ κραυγές, καὶ νὰ μ' ἀκοῦν ὅλοι οἱ θεατές, μηδενὸς ἐξαιρουμένου - καὶ τοῦ κλινικῶς κουφοῦ - ἀπὸ τὸν πιὸ κοντινὸ ὥς τὸν πιὸ ἀπομεμακρυσμένο καὶ νὰ καταλαβαίνουν λέξη πρὸς λέξη, συλλαβὴ πρὸς συλλαβή, φωνήεντα, σύμφωνα, παύσεις, συναισθήματα...
* * * * * Σήμερα, λοιπόν, μπορεῖ νὰ μιλάω στὸν Ἐθνικὸ Κῆπο ἀλλά, ἅμα θέλω, ἀκούγομαι, φυσικά, χωρὶς ἀλλοίωση, στὴν...Ἀκρόπολη - μὴν πῶ καὶ στὸ...Φάληρο!

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

(Ἀντίγραφον εἶναι - τὸ μεταφέρω καὶ ἐδῶ "μεγαλωμένο"):
~
Ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ: μόλις πρὸ ὀλίγου παρατήρησα, πάλι, ὅτι πολλοὶ (καὶ μάλιστα γνωστότατοι) βάζουν π.χ. "μοῦ ἀρέσει" σὲ δύο ἀντικρουόμενα μηνύματα καὶ μάλιστα χωρὶς νὰ τὸ δικαιολογοῦν τὸ φαινόμενο αὐτό. Αὐτὰ τὰ σκέτα σημαδάκια δὲν πρέπει νὰ μᾶς λένε τίποτα.
--------
Ὅπως καὶ στὴν εἰδοποίησή μου γιὰ τὴν δημοσίευση τῶν <Πιστωτῶν> τοῦ Στρίντμπεργκ (τὸ ἔχω ἤδη ψιλοσχολιάσει ἀπὸ κάτω)* .
Ἔκανα 5 μέρες νὰ ἀντιγράψω τὴν μετάφραση, - ἀλλοῦ- , καὶ μόλις μπῆκε ἡ ἀνακοίνωση (ποὺ παραπέμπει...) ἄρεσε! Ἡ ἀνακοίνωση ἤ τὸ ἴδιο τὸ κείμενο;
Κοροϊδευόμαστε τόσῳ πολύ;
Δὲν ἔχω ἀνάγκη ἀπὸ λάικ κτλ.
Προτιμῶ τοὺς τίμιους καὶ εὐφυεῖς
παρὰ τοὺς κόλακες καὶ ἀφελεῖς.
Ἐδῶ μέσα, ὑπάρχουν καὶ ἄτομα ποὺ μοῦ βγάλανε τὰ μάτια στὸ παρελθόν.
Προτιμῶ νὰ μὴν ἀρέσω σὲ κανέναν. Τελεία καὶ παύλα.
Ἰάνης Λὸ Σκόκκο,
Κλινοσοφιστής.
------------------
(*) Πότε προλάβατε καὶ τὸ διαβάσατε, αὐτὸ τὸ ἀριστούργημα;

[Tarkovsky]

δεν ξέρω για εσάς, εγώ από το 2011 ψυχαγωγούμαι αφάνταστα με τα ποστ του Κλινό



να 'σαι πάντα καλά

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Ἴσως νά 'ναι χιοῦμορ. Μπᾶ, κακία μοιάζει.
(Ἰάνης Λὸ Σκόκκο, 7 Ἰουλίου 2012 καὶ ὥρα 12:00) .
χιοῦμορ μακρᾶς πολιτικῆς διαρκείας,
μετὰ λόγου κι' ἄνευ χειροδικίας.
Ἀπομένει ν' ἀκούσω, τώρα δὰ, καὶ τὰ σχολιανά μου,
κι' ἐλπίζω νὰ μὴν κλάψω προσβληθείς... μὰ νὰ πέσω χάμου
ἀπὸ τὰ γέλοια, καθὼς μεγάλη πολιτικὴ θλίψη
μ' ἔχει βαρέσει. Νά, δές: ὁ Σαμαρὰς, ἐν περιλήψει,
γιὰ πρωθυπουργός, τολμῶ καὶ λέγω, δὲν μοῦ πολυπάει·
τὸν...καταριέμαι: μὴν προλάβει πολλὰ κι' αὐτὸς νὰ φάει,
σὰν κάποιους ἄλλους,
πὶ χὶ Παγκάλους!
Ὅσο γιὰ τὸν πανάρετο ρήτορα κυρ-Βενιζέλο,
τὸν δέχτηκα πρότυπό μου πρὶν γίνω... φωτομοντέλο!
Χάρη δὲ στὸν ἀριστερὸ κυρ-Φώτη Κουβέλη, δεξιὰ
θὰ στρίψω, πετῶντας στὸν λαὸ μας πάσαν ἀκαταδεξιά.
Πᾶντα ταῦτα δηλώνω μετὰ γνώσεως καὶ κακίας,
κι' ὅσο δηλητήριο ξερνῶ μὲ χιοῦμορ μακρᾶς διαρκείας.
Αὐτὸς εἶμαι, μισάνθρωπος, φθονερός... Καὶ δὲν θ' ἀλλάξω,
- ... κι' ἡ μάννα μου ν' ἀναστηθεῖ, κι' αὐτηνῆς θὰ τῆς γκρινιάξω:
- Μωρὴ, κακοχράχεις, μὲ τί σκατὰ θὲς νὰ σὲ ταΐζω;
Δὲν βλέπεις π' ὥς καὶ ψίχουλα, σὲ μερίδες τὰ χωρίζω,


νἄχω κάτι τίς, ὁ φουκαρὰς, νὰ τρώγω, νὰ ξεγελιέμαι;
Ποῦ θὲς νἄβρω λεφτά, μωρή; Νὰ βγῶ στὴν σπιάτζα, νὰ σκουντιέμαι;
Πάντως, ἡ μαννούλα μου, καθὼς στ' ἀλήθεια μ' ἀγαποῦσε,
θὰ καταριόταν, νῦν, τὸν πατέρα μου ποὺ τὴν γαμοῦσε.
[Στὴν φωτογραφία: μὲ τὴν μαννούλα μας καὶ τὴν ἀδελφή μου, ὅταν πῆρα ἄδεια ἀπὸ τὸν Στρατό (Θεσσαλονίκη) νὰ δῶ καὶ τὸ σπίτι ποὺ μὲ κλάματα καὶ ἆλλα παρόμοια ὑλικὰ τὸ χτίζανε].{Καὶ ποὺ πλέον οὔτε...τὸ σπίτι ὑπάρχει].

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Τί νὰ ἀπολογοῦμα τώρα...Τὸ ὑπέροχο κακὸ ἔχει γίνει καὶ δὲν θέλω νὰ τὸ διορθώσω , δὲν μοῦ πάει , δὲν θὰ τὸ άντέξω: στὸ παρὸν νῆμα

------Τραγούδια μὲ ἀναφορὰ σὲ ζῶα====. =μπῆκα κάποτε μ' ἕνα ἀσχετο μήνυμα, καὶ υνέχισα νὰ μπαίνω μὲ ἄλλ' ἀντ' ἄλλων, Στὴν ἀρχὴ δὲν
τὸ κατάλαβα ἀλλὰ κατόπιν μοῦ ἄρεσε αὐτὸ. Τὰ ζωάκι ποὺ ξέρουν πόσο τἀγαπῶ μὲ συγωροῦν, εἶμαι βέβαιος.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

- Ἅμα δὲν σὲ θέλει...
Κλινοσσοφιστής, 29 Αὐγούστου 2016 καὶ ὥρα 16:00.
~
Βρέθηκα κι' ἐγὼ σὲ μιὰ κηδεία,
καὶ μ' ἀγνόησεν ἡ κουστωδία.
Σᾶς ἔχω γυρισμένη τὴν πλάτη...
- μέχρι κι' ὁ Χάρος μὲ διαφυλάττει
ἀπὸ τὸ σιχαμερό σας μάτι!
Κι' εἶν' ἀλήθεια, πώς, χάρη στὸν Χάρο,
ὥς καὶ τὴν ζωή μου θὰ γιουχάρω,
- πρὶν νὰ πεθάνω, δὲν θὰ κομπλάρω.
Τόσους καὶ τόσους ὁ φακὸς πῆρε,
κατάφατσα! Κι' ὀμορφιὲς ἐξῆρε.
" - Ὄχι δὰ καὶ σένα, ζωντοχῆρε!...".
Ὦ! πόσον, ἀκόμη κι' ἐν κηδείαις,
ἄτυχος εἰμί!... Παρασπονδίες
μὴ καί, θανών, μοῦ ποῦν' ψαλμωδίες.
Σιγά, σὰν πεθάνω, μὴ μὲ νοιάξει,
ἄν τὰ καθέκαστα συμβοῦν ἐν τάξει!
Τὸ φέρετρο ρῖξτε, νὰ βουλιάξει.
Νεκρὸς ὤν, θὰ περιμένω κι' ἐσᾶς,
παραμένων, ὅπως πᾶντα, γλωσσάς.
Θά 'μ' ὡραῖος. Κι' ἐσεῖς, θά 'στε πατσάς.
.Ἰάνης Λὸ Σκόκκο.
(νὰ τὄχετε καλὰ ὑπ' ὄψιν σας).
(κηδεία Ἀνδρέα Μπάρκουλη).




Ἡ ἀλήθεια εἶναι πὼς , ὃταν ἔπαιζε μὲ τὴν Ἀλίκη, ὁ Μπάρκουλης μοῦ ἄρεσε παρὰ πολύ, ταυτιζόμουνα μαζύ του. Ὁ θάνατός του ἦταν θλιβερὸ γεγονὸς γιὰ μένα, Δὲν μποροῦσα νὰ μὴν πάω στὴν κηδεία του....

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

14 Σεπτεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 11:05.
*
Γάτα τῆς ὁδοῦ Εὐριπίδου,
Μονοαυτούσα ἡ λυγερή!
(Στὸν Λάμπη, 1999).-
* * *
Μ' ἕνα αὐτὶ περιπατεῖ, μ' ἕνα αὐτὶ πηγαίνει.
Ἀκούει μόνον τὰ καλά, μὰ στὰ κακὰ σιωπαίνει.
Μοίρα κακὴ τὴν μοίρανε, τοῦ φθόνου μαύρη μοίρα,
παρ' ὅλ' αὐτά, γκαστρώνεται, ποτὲ δὲν μένει χήρα.
Κι' ἄλλη, καλή, ἐλάλησε, σπιτίσια κι' ἅγια μοίρα,
πλάι σ' ἑστιατόριο νὰ μένει..., ποὔχει θύρα
διάπλατη, γιὰ νὰ μπορεῖ τὴν πᾶσαν ὥρα νά 'μπει,
νὰ τήνε βλέπουν τρώγουσα, ὁ Ἰάνης μὲ τὸν Λάμπη.
Τί ψαρονέφρια, τί κιμά, τί σᾶλτσες καὶ μεζέδες
τὰ βράδυα τρώει, ὅταν τρῶν' πολλοὶ καλοὶ γλεντζέδες!
Κι' οἱ βιταμίνες ξεχειλοῦν στὶς ἴνες τοῦ κορμιοῦ της·
κι' ὅ,τι τῆς λείπει σὰν αὐτί, δὲν λείπει τοῦ βυζιοῦ της.
Καὶ θὰ γεννήσει προσεχῶς, ποιός ξέρει; ἴσως ἕξη
γατάκια, ὄμορφα, γερὰ... - ἴσως κι' ὀχτὼ ν' ἀντέξει! -
νὰ φέρει ὁλομεμιᾶς, ἀφοῦ, ἀπὸ τ' αὐτί της
γάτος κανεὶς δὲν ἔκρινε πῶς θἆναι τὸ πιπί της!
Οἱ ἆλλες γάτες χάσκουνε, τὴν τρῶνε μὲ τὰ μάτια:
- Νὰ τὴν πατήσει γιώτα χί, νὰ τήνε δοῦν κομμάτια!...
Ὅλο κατάρες ρίχνουνε, γιατί, ἐκείνη μόνη,
κάθε γατὶ ἀρσενικὸ μὲ κέφι τὴ γκαστρώνει.
Τὸ ποὖνε λίγο ἀλλήθωρη, κανέναν δὲν πειράζει.
Ὅποιος τὸν κῶλο της κοιτᾶ, εὐθὺς ἀλληθωριάζει!
Οὐδεὶς ἔστιν δὰ τέλειος, εἰς πᾶνταν κάτι λείπει:
σ' ἄλλους μετρᾶς τὰ κόκκαλα, σ' ἄλλους κρεμοῦν τὰ λίπη.
Ἆλλοι κακοὶ κι' ἀνάποδοι, στὴν ὄψη ἄν κι' ὡραῖοι
κι' ἆλλοι καλοὶ τε κι' ἀγαθοί, ποὺ μοιάζουν ἀρουραῖοι.
Γι' αὐτό, μὴν κοροϊδεύετε, κουσοῦρι μόλις δεῖτε,
ψυχὴ κι' οἱ γάτες ἔχουνε, μὴν τὶς κακολογεῖτε.
Στὸ κάτω-κάτω τῆς γραφῆς, ἕνα αὐτὶ κι' ἄν ἔχει,
ἀπ' τῶν ἐρώτων τὶς χαρές, τάχα γιατί ν' ἀπέχει;
Τὸ χρέος της, στὴ φύση της, ὁλόκαυλα τὸ κάνει,
τρώει καλὰ, γιὰ νὰ μπορεῖ...ὅλους νὰ τοὺς προφτάνει.
Στὴν Εὐριπίδου, μιὰ φορά, ἄλλη καμία γάτα
γάτον δὲν περιφρόνησε! Καὶ σᾶς μιλῶ σταράτα.
======

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

[Πασιφάη]

14 Σεπτεμβρίου 2010, καὶ ὥρα 11:05.
*
Γάτα τῆς ὁδοῦ Εὐριπίδου,
Μονοαυτούσα ἡ λυγερή!
(Στὸν Λάμπη, 1999).-
* * *
Μ' ἕνα αὐτὶ περιπατεῖ, μ' ἕνα αὐτὶ πηγαίνει.
Ἀκούει μόνον τὰ καλά, μὰ στὰ κακὰ σιωπαίνει.
Μοίρα κακὴ τὴν μοίρανε, τοῦ φθόνου μαύρη μοίρα,
παρ' ὅλ' αὐτά, γκαστρώνεται, ποτὲ δὲν μένει χήρα.
Κι' ἄλλη, καλή, ἐλάλησε, σπιτίσια κι' ἅγια μοίρα,
πλάι σ' ἑστιατόριο νὰ μένει..., ποὔχει θύρα
διάπλατη, γιὰ νὰ μπορεῖ τὴν πᾶσαν ὥρα νά 'μπει,
νὰ τήνε βλέπουν τρώγουσα, ὁ Ἰάνης μὲ τὸν Λάμπη.
Τί ψαρονέφρια, τί κιμά, τί σᾶλτσες καὶ μεζέδες
τὰ βράδυα τρώει, ὅταν τρῶν' πολλοὶ καλοὶ γλεντζέδες!
Κι' οἱ βιταμίνες ξεχειλοῦν στὶς ἴνες τοῦ κορμιοῦ της·
κι' ὅ,τι τῆς λείπει σὰν αὐτί, δὲν λείπει τοῦ βυζιοῦ της.
Καὶ θὰ γεννήσει προσεχῶς, ποιός ξέρει; ἴσως ἕξη
γατάκια, ὄμορφα, γερὰ... - ἴσως κι' ὀχτὼ ν' ἀντέξει! -
νὰ φέρει ὁλομεμιᾶς, ἀφοῦ, ἀπὸ τ' αὐτί της
γάτος κανεὶς δὲν ἔκρινε πῶς θἆναι τὸ πιπί της!
Οἱ ἆλλες γάτες χάσκουνε, τὴν τρῶνε μὲ τὰ μάτια:
- Νὰ τὴν πατήσει γιώτα χί, νὰ τήνε δοῦν κομμάτια!...
Ὅλο κατάρες ρίχνουνε, γιατί, ἐκείνη μόνη,
κάθε γατὶ ἀρσενικὸ μὲ κέφι τὴ γκαστρώνει.
Τὸ ποὖνε λίγο ἀλλήθωρη, κανέναν δὲν πειράζει.
Ὅποιος τὸν κῶλο της κοιτᾶ, εὐθὺς ἀλληθωριάζει!
Οὐδεὶς ἔστιν δὰ τέλειος, εἰς πᾶνταν κάτι λείπει:
σ' ἄλλους μετρᾶς τὰ κόκκαλα, σ' ἄλλους κρεμοῦν τὰ λίπη.
Ἆλλοι κακοὶ κι' ἀνάποδοι, στὴν ὄψη ἄν κι' ὡραῖοι
κι' ἆλλοι καλοὶ τε κι' ἀγαθοί, ποὺ μοιάζουν ἀρουραῖοι.
Γι' αὐτό, μὴν κοροϊδεύετε, κουσοῦρι μόλις δεῖτε,
ψυχὴ κι' οἱ γάτες ἔχουνε, μὴν τὶς κακολογεῖτε.
Στὸ κάτω-κάτω τῆς γραφῆς, ἕνα αὐτὶ κι' ἄν ἔχει,
ἀπ' τῶν ἐρώτων τὶς χαρές, τάχα γιατί ν' ἀπέχει;
Τὸ χρέος της, στὴ φύση της, ὁλόκαυλα τὸ κάνει,
τρώει καλὰ, γιὰ νὰ μπορεῖ...ὅλους νὰ τοὺς προφτάνει.
Στὴν Εὐριπίδου, μιὰ φορά, ἄλλη καμία γάτα
γάτον δὲν περιφρόνησε! Καὶ σᾶς μιλῶ σταράτα.
======

Υπέροχος!