Ήταν το 97-98 οι Metallica η μουσική βιομηχανία;

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Χεστηκαμε αν το master είναι thrash η όχι. Είναι δισκαρα. Το and justice θάφτηκε από την τενεκεδενια παραγωγή. Το μεταλ μέχρι το 98 τα πήγαινε καλά, το κρατούσε η Ευρώπη, και άλλες μπάντες εκτός ηπα/Αγγλίας όπως οι angra πχ. Εκεί κάπου ξεκίνησαν τα nu metal, τα industrial, τα power είχαν γίνει πολύ τσιζι, ποπ πανκ μαλακιες, και η φάση σχόλασε, στο μεινστριμ πλαίσιο. Ξεκίνησε εκεί η παντοδυναμία της ραπ, με τα γνωστά θλιβερά αποτελέσματα. Εγώ θυμάμαι τότε ξεκίνησα να ακούω 70ς progressive rock, Και μετά το έριξα στα έντεχνα. Έπρεπε να πάω προς edm, μαλακια.

[neon imposter]

Πρώτα πρέπει να πούμε ότι μεθοδολογικά δεν ετέθη η κουβέντα σε σωστή βάση καθότι όλα αρχίζουν με την παραδοχή ότι άλλο heavy metal άλλο thrash.

Αλλά αυτό θέλει άλλο post.

Μετά, σκόρπιες σκέψεις.

Ναι, σωστή παρατήρηση ότι χρονολογικά δεν έχει σχέση το 97 με την έκρηξη του grunge, αλλά οι Metallica βρέθηκαν στο σταυροδρόμι το 91, κ εβγαλαν το load το 95; 96; Κ πέρα από αυτό, είχαν να αντιμετωπίσουν γενικά ένα alternative κίνημα που τους έφερνε αντιμέτωπους ακόμη κ με machine head ή pantera, δικά τους δλδ δημιουργήματα όπως σωστά λέει ο boris.

Οι οποίοι όταν τους πρωτοακουσα, νομίζω ότι λέγαμε ότι παίζουν hardcore, όχι πάντως thrash, πόσο μάλλον metal.

Ο Κομπέιν φυσικά είναι κ ο τελευταίος που φταιει, κανείς δεν τον κατηγορεί, άλλοι του ήπιαν το αίμα.

Το 91 το θεωρώ 80s κ βασικά θα πρέπει να εξεταστεί η σχέση κατάρρευσης σοβιετικής Ένωσης (αν κατέρρευσε χαχ) με το πόσο επηρεάστηκε το μουσικό περιβάλλον. Το 89-91 ήταν τρομερό για τη μουσική σε πολλά επίπεδα.

90s στο μέταλ δεν βγήκε τπτ καινούργιο, δεν θα διαφωνήσω για μεμονωμένα συγκροτήματα κ προσωπικές αδυναμίες αλλά οκ για εμπορική επιβίωση θες συγκροτήματα βεληνεκούς metallica που είναι μια βιομηχανία από μόνοι τους

Πχ στο Χόλιγουντ όλο αναφορές σε Metallica είναι οι ταινίες από το Point break με αφίσα ajfa μέχρι the judge που ο Ντάουνι τζούνιορ, επιτυχημένος δικηγόρος, όταν γυρνάει στο πατρικό τ το πρώτο που κάνει είναι να φορέσει μπλούζα metallica

Ναι από τους theater γεγονός ότι τη γλίτωσε φτηνά το μέταλ

Ο Λαρς είναι μαϊμού, ναι έχει καει από την κόκα, αλλά οκ όπως διάβαζα κάπου φορώντας κ μόνο μπλούζα riot σε συνέντευξη ανέβασε τις πωλήσεις των συγκεκριμένων

Οι Metallica διάλεγαν δε γκρουπαρες για τις συναυλίες τους από alice in chains κ suicidal tendencies ως cult

Δεν θυμάμαι τι άλλο θα επανέλθω

[neon imposter]

Α διάβαζα προχτές στο Christian metal realm έναν συντάκτη που ήταν δημοσιογράφος στα 80s κ μου έκανε εντύπωση αυτό που έγραψε

Το heavy το πήρε παραμαζωμα το thrash όταν βγήκε κ πολλά παραδοσιακά heavy που έπεσαν στη συγκεκριμένη περίοδο την πάτησαν

Οι δισκογραφικές ήθελαν πιο γρήγορα πράγματα επειδή η νεολαία ήθελε πιο γρήγορα πράγματα

Δεν ανέφερε καν για grunge κ alternative

Έχω την αίσθηση όμως ότι κ η grungeοποιηση της μουσικής συνέβαλε. Seattle κ μλκιες.


Οι Metallica για να επανέλθω - ίσως μέτριοι μουσικοί αλλά είχαν τον απόλυτο frontman ο οποίος αν αναλογιστείς ήταν δούλος του lars.

[Otto Weininger]

Συμφωνώ για το Black album πήραν ρίσκα που δεν τους βγήκαν.

Εν τω μεταξύ, στο black album έχει κομματαρες που θα ακούγονται μέχρι να σβήσει ο ήλιος και πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα.

Που να τους έβγαινε και το ρίσκο.

[neon imposter]

Θυμήθηκα τις κατευθυντήριες που έδινε ο (συγχωρεμενος) lord στο MH εκείνη την εποχή

Δεν ακούμε REM (re eimaste mosharia), Nirvana, RHCP κ FNM, κ 2Unlimited

Λολ

Γεια σου ρε lord

[Sid Vicious]

Το heavy το πήρε παραμαζωμα το thrash όταν βγήκε κ πολλά παραδοσιακά heavy που έπεσαν στη συγκεκριμένη περίοδο την πάτησαν

Οι δισκογραφικές ήθελαν πιο γρήγορα πράγματα επειδή η νεολαία ήθελε πιο γρήγορα πράγματα

Αυτο ειχε να κανει με Αμερικη και κοινωνικους λογους κυριως. Οι δυο περιθωριοποιημενες νεολαιες μεταξυ των λευκων παιδιων ηταν οι πανκς και οι μεταλλαδες (ειχαν βγει και δυο ντοκυμαντερ τοτε σχετικα απο την Ελληνοαμερικανιδα σκηνοθετη Penelope Spheris τα Decline of Western Civilization, the punk years λεγοταν το ενα, the metal years το αλλο) σχετικα εχθρικες μεταξυ τους αλλα η συνεχης ζυμωση και κοινωνικοποιηση μεταξυ τους εξομαλυνε τα πνευματα γιναν συμμαχιες, υπηρξαν αλληλοεπιρροες, καποια πανκ μεταλοποιησαν κομματια τον ηχο τους και καποια μεταλ πανκοποιησαν κομματια στον ηχο τους. Τα ιδια συνεβαιναν και σε αλλες χωρες

[neon imposter]

Το heavy το πήρε παραμαζωμα το thrash όταν βγήκε κ πολλά παραδοσιακά heavy που έπεσαν στη συγκεκριμένη περίοδο την πάτησαν

Οι δισκογραφικές ήθελαν πιο γρήγορα πράγματα επειδή η νεολαία ήθελε πιο γρήγορα πράγματα

Αυτο ειχε να κανει με Αμερικη και κοινωνικους λογους κυριως. Οι δυο περιθωριοποιημενες νεολαιες μεταξυ των λευκων παιδιων ηταν οι πανκς και οι μεταλλαδες (ειχαν βγει και δυο ντοκυμαντερ τοτε σχετικα απο την Ελληνοαμερικανιδα σκηνοθετη Penelope Spheris τα Decline of Western Civilization, the punk years λεγοταν το ενα, the metal years το αλλο) σχετικα εχθρικες μεταξυ τους αλλα η συνεχης ζυμωση και κοινωνικοποιηση μεταξυ τους εξομαλυνε τα πνευματα γιναν συμμαχιες, υπηρξαν αλληλοεπιρροες, καποια πανκ μεταλοποιησαν κομματια τον ηχο τους και καποια μεταλ πανκοποιησαν κομματια στον ηχο τους. Τα ιδια συνεβαιναν και σε αλλες χωρες

Για αυτό έχω πολύ ψηλά το thrash κ τον mustaine, επειδή ενσωμάτωσαν - μέσω Lemmy - το punk στο metal

Δλδ ναι μεν από τη μια έκαναν ζημιά στο heavy αλλά από την άλλη έδωσαν νέα πνοή στο metal

Ακούγεται παραδοξολογια αλλά εκεί κρύβεται η αλήθεια

Στο καινούργιο τους οι megadeth έχουν διασκευή σε κενεντιζ νομίζω

[Sid Vicious]

Το heavy το πήρε παραμαζωμα το thrash όταν βγήκε κ πολλά παραδοσιακά heavy που έπεσαν στη συγκεκριμένη περίοδο την πάτησαν

Οι δισκογραφικές ήθελαν πιο γρήγορα πράγματα επειδή η νεολαία ήθελε πιο γρήγορα πράγματα

Αυτο ειχε να κανει με Αμερικη και κοινωνικους λογους κυριως. Οι δυο περιθωριοποιημενες νεολαιες μεταξυ των λευκων παιδιων ηταν οι πανκς και οι μεταλλαδες (ειχαν βγει και δυο ντοκυμαντερ τοτε σχετικα απο την Ελληνοαμερικανιδα σκηνοθετη Penelope Spheris τα Decline of Western Civilization, the punk years λεγοταν το ενα, the metal years το αλλο) σχετικα εχθρικες μεταξυ τους αλλα η συνεχης ζυμωση και κοινωνικοποιηση μεταξυ τους εξομαλυνε τα πνευματα γιναν συμμαχιες, υπηρξαν αλληλοεπιρροες, καποια πανκ μεταλοποιησαν κομματια τον ηχο τους και καποια μεταλ πανκοποιησαν κομματια στον ηχο τους. Τα ιδια συνεβαιναν και σε αλλες χωρες

Για αυτό έχω πολύ ψηλά το thrash κ τον mustaine, επειδή ενσωμάτωσαν - μέσω Lemmy - το punk στο metal

Δλδ ναι μεν από τη μια έκαναν ζημιά στο heavy αλλά από την άλλη έδωσαν νέα πνοή στο metal

Ακούγεται παραδοξολογια αλλά εκεί κρύβεται η αλήθεια

Στο καινούργιο τους οι megadeth έχουν διασκευή σε κενεντιζ νομίζω

To πανκ με το μεταλ οσο και αν ακουγεται περιεργο παντοτε ειχαν εφαπτομενες γραμμες, πριν απο το thrash ακομα. Ο ιδιος ο Lemmy ειναι η πιο χαρακτηριστικη περιπτωση. Ο ιδιος ο Ross the Boss ηταν μαλιστα και απο τους πατερες του πανκ. Ή ο Murray των Maiden που πριν επαιζε στην πανκ μπαντα the Secret. Απο την αλλη η πανκ μπαντα που ηταν απο τις πρωτες που μεταλοποιησε τον ηχο της ηταν οι Discharge, διολου τυχαιο που επειτα αποτελεσαν μια εκ των επιροων των thrash συγκροτηματων.

[neon imposter]

Αυτο ειχε να κανει με Αμερικη και κοινωνικους λογους κυριως. Οι δυο περιθωριοποιημενες νεολαιες μεταξυ των λευκων παιδιων ηταν οι πανκς και οι μεταλλαδες (ειχαν βγει και δυο ντοκυμαντερ τοτε σχετικα απο την Ελληνοαμερικανιδα σκηνοθετη Penelope Spheris τα Decline of Western Civilization, the punk years λεγοταν το ενα, the metal years το αλλο) σχετικα εχθρικες μεταξυ τους αλλα η συνεχης ζυμωση και κοινωνικοποιηση μεταξυ τους εξομαλυνε τα πνευματα γιναν συμμαχιες, υπηρξαν αλληλοεπιρροες, καποια πανκ μεταλοποιησαν κομματια τον ηχο τους και καποια μεταλ πανκοποιησαν κομματια στον ηχο τους. Τα ιδια συνεβαιναν και σε αλλες χωρες

Για αυτό έχω πολύ ψηλά το thrash κ τον mustaine, επειδή ενσωμάτωσαν - μέσω Lemmy - το punk στο metal

Δλδ ναι μεν από τη μια έκαναν ζημιά στο heavy αλλά από την άλλη έδωσαν νέα πνοή στο metal

Ακούγεται παραδοξολογια αλλά εκεί κρύβεται η αλήθεια

Στο καινούργιο τους οι megadeth έχουν διασκευή σε κενεντιζ νομίζω

To πανκ με το μεταλ οσο και αν ακουγεται περιεργο παντοτε ειχαν εφαπτομενες γραμμες, πριν απο το thrash ακομα. Ο ιδιος ο Lemmy ειναι η πιο χαρακτηριστικη περιπτωση. Ο ιδιος ο Ross the Boss ηταν μαλιστα και απο τους πατερες του πανκ. Ή ο Murray των Maiden που πριν επαιζε στην πανκ μπαντα the Secret. Απο την αλλη η πανκ μπαντα που ηταν απο τις πρωτες που μεταλοποιησε τον ηχο της ηταν οι Discharge, διολου τυχαιο που επειτα αποτελεσαν μια εκ των επιροων των thrash συγκροτηματων.

Δεν γνωρίζω αν τυχαίνει αλλά maiden μόνο με di anno αντέχω επειδή τους βρίσκω να πανκιζουν

Από Metallica δε θεωρώ κορυφαίο το kill em all επειδή είναι εντελώς πανκ σε attitude

[unreal]

Δεν ξέρω τι θέλει να πει ο ποιητής (op), αλλά αυτό που είναι τεκμηριωμένο είναι ότι την μουσική κατεύθυνση των Metallica την ορίζει κατά βάση ο Ulrich.
Το Load (το οποιο παρεμπιπτόντως είναι δισκάρα) είναι η προσπάθεια του Ulrich να παραμείνουν relevant οι Metallica σε ένα μουσικό τοπίο το οποίο όντως είχε εξοβελίσει τις κλασικές metal μπάντες και κυριαρχούσε το alternative. Και η προσπάθεια αυτή δεν ήταν τόσο μουσική -άλλωστε το Load πoλύ λίγα στοιχεία από grunge ή alternative έχει- αλλά περισσότερο στο image. Πιστεύω ότι πιο πολύ σοκαρίστηκαν οι τότε μεταλλαδες από τις φωτογραφίες, το εξώφυλλο και την αλλαγή του logo παρα από τον ήχο του δίσκου.
Όσον αφορά το metal και την παρακμή του στα ‘90s, μπούρδες. Τα 90s ήταν η χρυσή δεκαετία του metal μουσικά, με καινούρια genres να αποκρυσταλλώνονται, με δίσκους μνημεία και συγκροτηματάρες να ξεπετάγονται η μια μετά την άλλη. Τωρα το γεγονός ότι το metal έπαψε να είναι mainstream, οι μεγάλες μπάντες των ‘80s παρήκμασαν και σταμάτησαν να τις παίζουν στο mtv, πραγματικά είναι αδιάφορο.

[Rocco Siffredi]

το κουρεμα ειχε σοκαρει

[ΣΑΤΑΝΙΚΟΣ ΕΓΚΕΦΑΛΟΣ]

Συμφωνώ για το Black album πήραν ρίσκα που δεν τους βγήκαν.

Εν τω μεταξύ, στο black album έχει κομματαρες που θα ακούγονται μέχρι να σβήσει ο ήλιος και πούλησε εκατομμύρια αντίτυπα.

Που να τους έβγαινε και το ρίσκο.

ε ναι

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Το black album, τα use your illusion, Το nevermind και το fear of the dark, ηταν τα τελευταία άλμπουμ hard Rock metal που είχαν παγκόσμια απήχηση και δημιούργησαν άλλη μια γενια πιτσιρικαδων μετάλαδων ως gateway, για να χωθούν μετά στα υπόλοιπα. Αυτό το ρεύμα κράτησε στην Ευρώπη γιατί υπήρχε και η ανάλογη παραγωγή. Οι μαλακές οι Αμερικανοί θεωρούν το μεταλ πεθαμένο στα 90ς γιατί εκεί ήταν φανς του κλασικού ήχου και αφού παρηκμασε, όλοι οι νέοι πήγαν στο grunge. Μάλιστα θεωρούν πως οι Pantera και μετά το nu metal "εσωσαν" το μεταλ. Ήμαρτον. Ειδικά το nu metal ήταν ο θάνατος του. Aν και μάλλον ήταν στα τελευταία του, όσο αφορά την ευρεία απήχηση.

[Λεγεών]

Ήταν ζόρικη δεκαετία τα 90s, όσο και αν το αρνείστε. Και μην θεωρείτε 90s τα πρώτα 2-3 χρόνια της δεκαετίας που περιείχαν ιδέες των 80s που είχαν πλέον ωριμάσει και δεν είχαν προλάβει να βγουν. Αμέσως μετά το 92-93 και μέχρι ας πούμε το 2002-2003 οι πραγματικά καλοί μέταλ δίσκοι είναι λίγοι. Οι κλασικές μπάντες προσπαθούν να κάνουν κάτι διαφορετικό, κάποιες κατάφεραν να συνέλθουν, άλλες όχι (κυρίως οι Μετάλλικα).

Το μοναδικό είδος που κράτησε ψηλά την σημαία του μέταλ στα 90s ήταν το μπλακ λόγω κεκτημένης ταχύτητας και λόγω όσων έγιναν στην Νορβηγία που το έκανε μία εξτρίμ μόδα, grunge εσείς, γδάρσιμο νυχιών στον μαυροπίνακα εμείς - και ακόμα και έτσι, αρκετές μπλακ μπάντες έφτασαν σε σημείο να παίξουν γυφτοτσαντίρικο γκοθ εκεί στα late 90s early 00s, η πυξίδα είχε χαλάσει για πολλούς. Για death ούτε λόγος, μετρημένες στα δάχτυλα του ενός χεριού οι πραγματικά καλές death metal μπάντες εκείνης της εποχής, Nile, Cannibal Corpse, και ξεχωρίζω και τους Bolt Thrower που και αυτοί ακόμα έφτασαν να αντιγράψουν τους εαυτούς τους (No Guts No Glory - Inside the Wire, σχεδόν το ίδιο τραγούδι). Τα χρήματα λιγόστεψαν, το ενδιαφέρον του κοινού το ίδιο.

Νομίζω το μέταλ ξαναπήρε μπρος μετά το 2003-2004, όταν το νιού μέταλ και οι πληκτρολατέρνατιβ αηδίες τύπου Νέβερμορ και Αρτς Ένεμυ μας τελείωσαν, και το δίλημμα ήταν mainstream ή underground. Η άνοδος του ίντερνετ το βοήθησε να εξελιχθεί και να γίνει πιο προσιτό, να ανακαλυφθούν και να ακουστούν νέες μπάντες. Και το καλό είναι ότι ακόμα βγαίνουν ωραίοι και καλοί δίσκοι.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Πήρε μπροστά το μεταλ το 2004 όταν σταμάτησαν να ακούνε όλη η νεολαία. That makes sense.
Σα να λέμε, το rock n roll πήρε τα πάνω του τη δεκαετία του 80.
Εδω προσπαθούμε να μιλήσουμε αντικειμενικά. Τώρα αν κάποιοι δεν τους αρέσουν οι nevermore, οι dream theater, οι angra, οι iced earth, οι blind guardian, κλπ, δεν παίζει κανέναν ρόλο. Μέχρι το 98 η παραγωγή του μεταλ ήταν εξαιρετική, για να σε κρατήσει από το μπουστ της αρχής της δεκαετίας.