Τραγούδια με αναφορά σε ζώα

[Jimmy81]

[Kauldron]

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

29 Ἰουλίου 1975
θεατρίνος σὰν σὰν ἓνα δάκρυ.
στὴν μάννα μου.

ἕνα μηδὲν στριγγλίζει μέσα μου νὰ ζήσει. Χορεύω χρώματα βυζαίνω λέξεις...- φωτιὲς ποὺ σβήσανε

. ------------

Ὀ παράξενος ἄνθρωπος πέταξε τὸ τσιγάρο του καὶ πετάχτηκε κι' ὀ ἴδιος ὄρθιος.Μὲ δυὸ δρασκελιὲς βρέθηκε κάτω ἀπὸ τὴ μύτη τοῦ βιαστικοῦ ἐκείνου συνωφρυωμένου περαστικοῦ.

- Μιὰ στιγμή!..

Ὀ κύριος, ἐνοχλημένος, λοξοκοίταξε ἀλλὰ δὲ στάθηκε.

- Ἄν ὀ ἔρωτας, κύριέ μου, σᾶς σταματοῦσε μιὰ φορὰ ὄπως ἐγώ..Σᾶς παρακαλῶ μὴ βιάζεστε. Ξέρω ποῦ πᾶτε. Ξέρω ποιός εἶστε . Σᾶς λένε Μαλβόλιο. Εἴδατε; Μὴ πεῖτε τίποτα, ξέρω, σᾶς βεβαιώνω, λόγῳ τιμῆς σᾶς λένε Ριχᾶρδο Γ΄Ὄπως βλέπετε., κύριέ μου, ἔχω τὸν τρόπο μου ἐγὠ. Καταπληκτικὴ διαίσθηση . Μά, ἐπιτέλους σταματῆστε, ὄταν σᾶς σταματᾶ μιὰ φορὰ ὀ ἔρωτας. Γιατί τρέχετε;.. Φτάνει!..Δεν σᾶς πείθει οὔτε αὐτὸ τὸ πιστόλι; Καλά, καλά τὸ κρύβω - μ' ἔναν ὂρο ὠστόσο. Ἀφῆστε με νὰ σᾶς συνοδέψω ὄπου κι΄ ἄν πηγαίνετε. Θὰ ἔρθω μαζύ σας, γιὰ νὰ σᾶς πῶ τὴν ἰστορία τῆς ζωῆς μου, όλόκληρη. Καὶ θὰ τὴν ἀκούσετε, κύριε. θὰ τὴν ἀκούσετε ἔστω καὶ μὲ τὴν ἀπειλὴ ἀπὸ τὴν τσέπη μου αὐτοῦ τοῦ παιχνιδιοῦ! Χαμογελᾶστε, λίγη προσπάθεια..

- Βοήθεια!

Ὀξαφνιασμένος ἄνθρωπος θύμιζε τὂν Διονύσιο Σολωμὸ ὀργισμένο. Ὀ παράξενος ὄμως ἄνθρωπος ἔμοιζε πιὸ ξαφνιασμένος κι' ἀπ' τὸ θύμα του.Σχεδὸν μὲ θράσος τὸν ρώτησε:

- Σᾶς συμβαίνει τίποτα; Μπορῶ νὰ βοηθήσω;



[συνεχίζει]

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

29 Ἰουλίου 1975
θεατρίνος σὰν σὰν ἓνα δάκρυ. 2ον
στὴν μάννα μου.

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

Θεατρίνος

σὰν ἓνα δάκρυ.

29 Ἰουλίου 1975

στὴν μάννα μου.

ἕνα μηδὲν στριγγλίζει μέσα μου νὰ ζήσει. Χορεύω χρώματα βυζαίνω λέξεις...- φωτιὲς ποὺ σβήσανε

. ------------



Ὀ παράξενος ἄνθρωπος πέταξε τὸ τσιγάρο του καὶ πετάχτηκε κι' ὀ ἴδιος ὄρθιος.Μὲ δυὸ δρασκελιὲς βρέθηκε κάτω ἀπὸ τὴ μύτη τοῦ βιαστικοῦ ἐκείνου συνωφρυωμένου περαστικοῦ.
- Μιὰ στιγμή!..
Ὀ κύριος, ἐνοχλημένος, λοξοκοίταξε ἀλλὰ δὲ στάθηκε.
- Ἄν ὀ ἔρωτας, κύριέ μου, σᾶς σταματοῦσε μιὰ φορὰ ὄπως ἐγώ..Σᾶς παρακαλῶ μὴ βιάζεστε. Ξέρω ποῦ πᾶτε. Ξέρω ποιός εἶστε . Σᾶς λένε Μαλβόλιο. Εἴδατε; Μὴ πεῖτε τίποτα, ξέρω, σᾶς βεβαιώνω, λόγῳ τιμῆς σᾶς λένε Ριχᾶρδο Γ΄Ὄπως βλέπετε., κύριέ μου, ἔχω τὸν τρόπο μου ἐγὠ. Καταπληκτικὴ διαίσθηση . Μά, ἐπιτέλους σταματῆστε, ὄταν σᾶς σταματᾶ μιὰ φορὰ ὀ ἔρωτας. Γιατί τρέχετε;.. Φτάνει!..Δεν σᾶς πείθει οὔτε αὐτὸ τὸ πιστόλι; Καλά, καλά τὸ κρύβω - μ' ἔναν ὂρο ὠστόσο. Ἀφῆστε με νὰ σᾶς συνοδέψω ὄπου κι΄ ἄν πηγαίνετε. Θὰ ἔρθω μαζύ σας, γιὰ νὰ σᾶς πῶ τὴν ἰστορία τῆς ζωῆς μου, όλόκληρη. Καὶ θὰ τὴν ἀκούσετε, κύριε. θὰ τὴν ἀκούσετε, ἔστω καὶ μὲ τὴν ἀπειλὴ ἀπὸ τὴν τσέπη μου αὐτοῦ τοῦ παιχνιδιοῦ! Χαμογελᾶστε, λίγη προσπάθεια..
- Βοήθεια!

Ὀ ξαφνιασμένος ἄνθρωπος θύμιζε τὂν Διονύσιο Σολωμὸ ὀργισμένο. Ὀ παράξενος ὄμως ἄνθρωπος ἔμοιαζε πιὸ ξαφνιασμένος κι' ἀπ' τὸ θύμα του.Σχεδὸν μὲ θράσος τὸν ρώτησε:
- Σᾶς συμβαίνει τίποτα; Μπορῶ νὰ βοηθήσω;
Ταυτόχρονα κάποιοι ἄλλοι ἐκεῖ τριγύρω κοντοστάθηκαν, γύρισαν, εἶδαν, χάζεψαν τὸν - άμήχανο τώρα - κύριο ποὺ φὠναζε «βοήθεια » καὶ εἶπαν:
- Σᾶς συμβαίνει τίποτα;
- Πῶς!..
- Μπά! Ὄρεξη γι' ἀστεῖα θά 'χει!...
- Ἠλίθιος λαός!..
- Ποιός ξέρει, τὸν φουκαρά, τί νὰ ἔχει... Ἔλα, πᾶμε.

Καὶ οἰ δυό μας ἄνθρωποι ἀπόμειναν τώρα μόνοι. Τὸ θύμα ἄρχισε νὰ συνέρχεται, νὰ καταλαβαίνει πὼς χάνει στὸ παιχνίδι ἤ πὼς δὲν φαινόταν κι' ἄσχημο τὸ διασκεδαστικὸ ἐκεῖνο ἀναπάντεχο... Ποῦ θὰ ἔβγαζε τάχα; Γι' αὐτὸ πρόσεξε πρῶτα π ο ι ὀ ς τὸν ἐνοχλοῦσε; ἔνας κάπως καλὰ ντυμένος, κυρίως κομψὸς ἀπὸ μόνος του νέος ἄντρας, γύρω στὰ εἴκοσι ὀκτώ...Κάτι πολὺ συγγενικὸ μὲ Θεοτοκόπουλο..

-Κύριέ μου, τὸν διέκοψε ὀ ἄλλος ἀπὸ τὶς σκέψεις του αὐτές, νὰ μοῦ πεῖτε συγχαρητήρια.

Τὸ θύμα δάγκωσε τὰ χείλια του, κοίταξε δεξιὰ ἔναν παππὰ ποὺ περνοῦσε, τοῦ ξέφυγε κάποιο τὶκ καὶ παρὰ τὴ θέλησή του εἶπε:
- Πηγαίνετε, σᾶς παρακαλῶ. Ἀφῆστε με ἤσυχο.
- Σᾶς ἐνοχλῶ; Ὤ, τί κρίμα... Ὄπως εἴδατε ὄμως κανένας τους δὲν μὲ πρόσεξε, δὲν μοῦ ἔδωσαν κἄν σημασία. Τί τὰ θέλετε, ἔγινα καὶ γὼ σὰν τοὺς ἄλλους, ἔνας τύπος κοινός, οὔτε κἄν τύπος.Οὔφ!΄Τώρα σὰν νὰ ἰδρώνω. Ἠ ἀλήθεια εἶναι πὼς ἀκόμη κουράζομαι λίγο σὰν προσπαθῶ νὰ μὴν ἔχω ἔνα, πῶς νὰ τὸ ποῦμε, ἔνα ὔφος...δικό μου! Μὰ καὶ βέβαια τὸ ξέρετε: ἀντέδρασα ὄπως ὀ καθένας ποὺ θ' ἄκουγε κάποιον ξαφνικὰ μέσα στὸ δρόμο νὰ φωνάζει «βοήθεια ». Διαφορετικὰ θὰ μποροῦσα...νά, ἄς ποῦμε νὰ γελάσω μὲ τὸν τρόπο ποὺ φωνάξατε! Σχεδὸν τσιρίξατε σὰν κάτι γεροντοκόρες ποὺ ἀντικρύζουν ἔναν ἄντρα μισόγυμνο ἤ ἔνα ποντίκι στὸ μαξιλάρι τους.
- Εἶστε ἠλίθιος ...ἔνας χασομέρης! Ἔχω δουλειά, κύριε!
-Μμμμ!... Καὶ ποῦ θὰ πᾶτε; Σἰγουρα γιὰ ραντεβοῦ πρόκειται, τὸ κατάλαβα ἀπ' τὴν κακή σας ὄψη..
- Σᾶς ἀπαγορεύω !..
- Ἐλᾶτε τώρα, γιατί μοῦ θυμώνετε; Μὲ γυναίκα θὰ συναντηθεῖτέ, ἔ; Μὲ ἄντρα; Ὤ, δὲν εἶπα δὰ καὶ τὀποτα κακό! Βλέπετε τὸ πιστόλι μου; ('Δὲν μᾶς βλέπει κανεὶς - ἔννοια σας!) Θὰ σᾶς συνοδέψω. Πεῖτε πὼς ἔχετε μπροστά σας μία ἀπ' τὶς πιὸ κακορίζικες βδέλλες! Δὲν θὰ σᾶς ρουφήξω τὸ αἵμα. Χρειάζομαι μόνο τὴν έλκυστικὴ συντροφιά σας. Δηλαδὴ κάτι χειρότερο ἀλλὰ θὰ ἀπολαύσω μ' όποιονδήποτε τρόπο τὴν συντροφιά σας. Ἔτσι μοῦ κάπνισε.Μπορεῖ καὶ νὰ κοιμηθοῦμε μαζύ- ἀδιάφορο ποῦ. Μὲ τὸ πιστόλι μου στὸ προσκεφάλι σας, ἄν θέλετε. Τί μὲ κοιτᾶτε; « Ἐμπρός, ἔκαμες τὴν τύχη σου ἄν τὸ θελήσεις νὰ γίνει ». Ξέρεις τί σημασία θά χει αὔριο γιὰ τὶς ἀναμνήσεις σου ἠ συντροφιά μου; Ρούφηξέ την ὄπως κάποτε βύζαινες τὴν μάννα σου ἀλλὰ νιῶθε το. Ἔλα. « Μὴ φοβᾶσαι τὸ μεγαλεῖο· ἆλλοι γενιόνται μεγάλοι, ἆλλοι καταχτοῦν τὸ μεγαλεῖο κι' ἆλλοι δέχονται τὸ μεγαλεῖο σὰ τοὺς πέφτει ἀπὸ τὸν οὐρανό. » Χὰ.. χὰ... χά.. Στὸ τέλος τοῦ εἰκοστοῦ αἰώνα, κύριέ μου, κατόρθωσα νὰ μεταδόσω κάτι ἔρωτες, τότε ποὺ εἶχα ἐρωτευτεῖ μιὰ-δυὸ φορές. Μὲ ἀγώνα, δὲν λέω.. ἀλλὰ τὸ πέτυχα. Ἔπιασα στὰ χέρια μου τὸ ἄπιαστο, γιὰ νὰ εἶμαι εἰλικρινὴς τὸ ψέμα, σᾶς λέω τὴν ἀλήθεια, ἔπιασα τὸ ψέμα τοῦ ἀληθινοῦ ἔρωτα, πιστέψτε με.Τὴν πρώτη φορὰ ἦταν ἔνα κορῖτσι, τὸν καιρὸ ποὺ καὶ οἰ δυὀ μας ἤμασταν παρθένοι. Δηλαδή, μὰ ἄς καθήσουμε ἐδῶ νὰ σᾶς τὰ πῶ... ἐκείνη μὲ νόμιζε πεπειραμένο. Καταλάβαινα πὼς ἔτσι ἔπρεπε νὰ τῆς παρουσιαστῶ. Κι' ἔτσι εἶπα πρῶτος τὸ πρῶτο ψέμα, λαβώνοντας πρῶτος τὴν ἀγάπη μας. Ὤσπου, κάποτε πέθανε - ό ἔρωτάς μας, θέλω νὰ πῶ, μὲ ἐννοεῖτε; Βέβαια, θὰ προτιμοῦσα τώρα νὰ πέθαινε ἐκείνη , γιὰ νὰ τὴν ἔχω μὲς τὰ μάτια μου νὰ ζεῖ ὄπως πολλὲς φορὲς τὴν εἶδα, εὐτυχισμένη. Λοιπόν πέθανε. Πάει καλά. Μ' ὄλο ποὺ θὰ προτιμοῦσα ν' ἄδειαζα ὄλες αὐτὲς τὶς σφαῖρες στὴν καρδιά μου, μόνο καὶ μόνο γιὰ νὰ μὴν ἀπομείνει ἄδεια,
- Ὄλοι μας ἔχουμε ἀγαπήσει, νέοι, μιὰ φορά, τὸν διέκοψε ὀ ἆλλος.
-Ἴσως!..Κι ἔπειτα, μὲ βρῆκαν οἱ δρόμοι ἐξόριστο ἀπὸ κάθε θέρμη. Μόνος, Ἔρημος. Κοιτῶντας τὸν κόσμο καὶ χωρὶς νὰ βλέπω τίποτα. Πῶς νὰ σᾶς τὸ πῶ, κύριέ μου; Τίποτα.Μόνο δάκρυα ἔβλεπα. Ὣσπου εἶδα ἐκεῖνον.

Ἐδῶ ὁ παράξενος ἄνθρωπος κοίταξε τὸ θύμα του ὁλοΐσια βαθιὰ στὰ μάτια καρφωτὰ σὰν ἐπιτέλους νὰ τὸν σκότωνε. Κι' αὐτὸς σὰ νὰ ντράπηκε ποὺ κατάλαβε τί ἦταν αὐτὸς ὁ «ἐκεῖνος »
- ... Ἓναν ἄντρα πιὸ δυστυχισμένο κι' ἀπὸ μένα. Ἡ καρδιά μου γέμισε εὐθὺς μὲ τὴ δυστυχία του.

Τώρα κι' οἰ δυὸ σώπαιναν.
-Λοιπόν; ρώτησε ὀ ἀκροατής.
- Ὄπως βλέπετε κλαίω.Δὲν ντρέπομαι αὐτοὺ ποὺ μᾶς κοιτᾶνε.Τί κουτὸ νὰ βλέπουμε γύρω μας μιὰ καὶ δὲν βλέπουμε τίποτα. Μονάχα μέσα μας καὶ πολὺ ψηλἀ, πολὺ μακριὰ θά 'πρεπε νὰ στέλνουμε τὸ βλέμμα μας. Νά, θέλω νὰ πῶ, μὴν κοιτᾶτε τὸ καταραμένο τοῦτο πράμα ποὺ ἤ σᾶς σκοτώνει ἤ σᾶς ἀφήνει ν' ἀργοσαπίζετε στὴ ζωή. Ἕνα ἠλίθιο ὄπλο ὄπως ἠλίθιοι εἶναι κι ὄσοι ὁπλίζονται Γιατί τὸ φοβᾶστε; Σᾶς ἀγαπῶ. Γι' αὐτὸ θά 'πρεπε μᾶλλον νὰ πιέσω τὴ σκανδάλη πρὶν πάψω ν' ἀγαπῶ κάποιον. Ὡστόσο, δὲ μπορῶ νὰ σᾶς σκοτώσω...
- Μἀ... γιατί κλαῖτε τώρα σὰν παιδί;
- Θέλω νὰ σκοτώσω...
- Έμένα; Γιατί;

-Ὄχ. Νὰ σκοτώσω ὄ,τι δὲν σκότωσα καὶ μὲ σκότωσε.Τί λέω, θεέ μου; Παραλογίζομαι. Σᾶς παρακαλῶ, φύγετε. Φύγετε. σοβαλολογῶ. Σᾶς ἱκετεύω. Γιατί τὸ ξέρω πὼς ἠ καρδιά μου εἶναι πάλι ἄδεια. Ὁρῖστε , πᾶρτε σεῖς τὸ πιστόλι μου. Χάρισμά σας. Ὤ, πᾶρτε το! Ἔχετε τὴν εὐχή μου.Χά!..Καὶ πιέστε τὴ σκανδάλη. ἐκδικηθεῖτε, ἁμυνθεῖτε μπροστὰ σ' ἓναν ἀκίνδυνο, ἀκόμη, γιὰ σᾶς τρελλό. Μὴν ἀμφιβάλλετε πὼς θὰ μποροῦσα ἐγὼ νὰ σᾶς σκοτώσω κάποτε. Νά, τὰ μάτια μου γίνανε διάπλατα, οἱκόρες σᾶς καρφώνουν στὴν ἀκινησία τῆς ἡδυπάθειας, τὰ χείλη μου διψοῦν τὸν χαμό σας, σχεδὸν δὲν ἀναπνέω, ὁρῖστε, δεῖτε το καὶ μόνος σας... Πιέστε τὴ σκανδάλη... Θᾶρρος! Καλέ μου ἄνθρωπε, στὴ ζωὴ χρειαζόμαστε θᾶρρος γιὰ νὰ σκοτώνουμε καὶ νὰ προχωροῦμε. Ποῦ σημαδεύετε; Νά ἡ καρδιά μου!

Τότε ἀκούστηκε ἓνας ξερὸς κρότος στὸν ἀέρα καὶ...
- Τί σᾶς ἔλεγα;
Ὁ ἆλλος εἶχε ξεκαρδιστεῖ στὰ γέλοια.

- Νὰ σᾶς μιμηθῶ; «Πιέστε τὴ σκανδάλη... μπροστὰ σ' ἓναν ἀκίνδυνο τρελλό... εἶναι τόσο ἁπλό... καὶ διασκεδαστικό... »
- Μὲ κολακεύετε!
- Μά, νά 'ναι ἄδειο!... Τί σᾶς -ἦρθε νὰ μοῦ σκαρώσετε! Ὁμολογῶ, εἶχα τρομάξει κι' ἤθελα νὰ βεβαιωθῶ πὼς μπορεῖ καὶ νὰ μὴν ἤτανε γεμάτο κι' ἄς μὴν τὸ πίστευα. Σᾶς πῆρα γι' ἀληθινὰ τρελλὸ.Μπορεῖ νὰ σᾶς σημάδευα ἄν δὲν...

-..Ἄν δὲν; . ..
-... Σᾶς εἶχα δεῖ στὸν ὕπνο μου!
-- Ἄ!
-Εἶναι περίεργο, βλέπω σχεδὸν αὐτὸ ποὺ περίπου θὰ μοῦ συμβεῖ. Χτὲς εἶδα ἐσᾶς. Ἔτσι ὅπως εἶστε κι' ἄς μὴ σᾶς ἤξερα .Ἴσως νὰ ἔχουμε συναντηθεῖ χωρὶς νὰ δὠσουμε σημασία...
-Ἐγὼ σᾶς εἶχα προσέξει πάντως. Ἀλήθεια, πιστεύετε στὰ ὄνειρα;
-Σᾶς λέω, εἶδα ἐσᾶς καὶ ξύπνησα ἀμέσως κάπως ἀνήσυχος μὰ καὶ κάπως αἰσιόδοξος , θά 'λεγα.

- Τὸ πιστόλι τὸ εἴδατε;
- Εἶστε θεατρίνος;
- Τί λέτε, πᾶμε νὰ πιοῦμε μιὰ μπύρα;
- Σᾶς κερνῶ.

-Στὴν ὑγειά σας!
- Εἰς ὑγείαν ἀλλὰ στὸν ἑνικὸ πλέον - δὲν τὸ εἴπαμε;
- Ὅπως ἀγαπᾶς!
Κοιτάζονταν κι' οἱ δυὸ συμπαθητικά, χαμογελῶντας. Ποῦ καὶ ποῦ ἔριχναν ὁλόγυρα μιὰ ματιὰ στὸν κόσμο, πᾶντα μ' ἓνα χαμόγελο.
- Μοιάζεις σπανιόλος! εἶπε ὁ παράξενος ἄνθρωπος.
-Σπανιόλος; Τἰ Σπανιόλος; Πῶς ; Γιατί;
- Εἶσαι ἀπόλαυση! Ἀγαπᾶς τὸ θέατρο;
-Ἐγὼ βλέπω, τώρα μαζύ σου, πὼς ἡ ζωὴ καμιὰ φορὰ εἶναι δροσερὴ σὰν ἕνα ποτῆρι μπύρα. Ἔ;
- Μμμμ...Ἤ σὰν τὴν Ἀλίκη Βουγιουκλάκη - τί ἔπαθες; Χριστός... Χριστός...Δὲν εἴπαμε δὰ καὶ νὰ πνιγεῖς... Πιὲς λίγη μπύρα.
- Βουγιουκλάκη;
-Εἶναι ἀστεῖο; Μ' ἀρέσουν οἱ ἀπιθανολογίες. Ὁρῖστε πιές την. Στὴν ὑγειά σου. Συνήθως ἐκφράζουν τὴν ζωή.
-...Ἤ στολίζουν τὸν θάνατο..
- Μά ὄχι, βρῆκα τὸ νόημα τῆς ζωῆς, τῆς ζωῆς μου, ἄν θέλεις.
Ὀ ἆλλος ἄφησε στὸ τραπέζι τὸ ποτῆρι καὶ περίμενε ν' ἀκούσει.
- Λόγια. ''Υαρξη ἴσον λόγια. Τίποτ' ἆλλο, ἀγαπητέ μου φίλε. Νά, ἔχω ἐδῶ ἕνα ποἰημα: («Δυὸ ἀγόρια ἐρωτευμένα ».


«Δυὸ ἀγὀρια ἀνταλλάζουν ἡδονὲς»

Δυὸ ἀγὀρια ἀνταλλάζουν ἡδονὲς,
μἰα «-Κέρνα », μία «- Πιές »...
καὶ μεθοῦνε μ ὀμορφιές.
Εὐτελῆ κορμιὰ σ' ἑλληνικὲς χαρὲς.
Νύχτα φύγε, Μέρα μπές,
φώτιζε τὶς δυὸ καρδιές.

Δυὸ ἀνύπαρκτες λαχτάρες, δυὸ θανὲς.
Μία στέρνα μ' ἀγκαλιὲς,
π' ὅλο φεύγει μὲς τὸ χτές.

Ὁ παράξενος ἄνθρωπος ἄφησε τὴ φωνή του νὰ σβήσει. Ὁ ἆλλος ἔξυσε τὸ κεφάλι του καὶ μὲ βλέμμα σκυθρωπὸ κοίταξε τὸ ρολόι, κοίταξε τὸ γκαρσόνι, κοίταξε τὰ χέρια του ποὺ ἔτρεμαν πάνω στὸ τραπέζι, κοίταξε τὸν ἆλλον ποὺ δὲν ἤξερες ἄν πονοῦσε ἤ γελοῦσε...Ἕνα καρδιοχτύπι ἄρχισε τότε νὰ μετρᾶ τὸν τραγικὸ χρόνο τὶκ...τὰκ ...τὰκ...

Καὶ τότε ἤπιανε κι' ἄλλη μπύρα, γιὰ νὰ ζαλιστοῦν, γιὰ νὰ γελάσουν, γιὰ νὰ τοὺς ἔρθουν κι' ἆλλα λόγια. Ἀλλὰ κι' οἱ δυό - ὁ καθένας - δακρύσανε χωριστὰ μὲ τὶς δικές του ἀφορμὲς μὴ πολυπροσέχοντας τί λένε - ἀρκεῖ ποὺ ἤτανε λόγια, πολὺ πιθανὸν ὄμορφα, γιατὶ φύγανε ἀγκαλιασμένοι.

Τὰ μεσάνυχτα τοὺς βρήκανε στ' ἄγρια βράχια μιᾶς ἀκροθαλασσιᾶς, γυμνοὺς σὰν τὰ βράχια, ὁρμητικοὺς σὰν τὰ κύματα, ὥσπου ἔπεσαν χάμω καὶ κοιμήθηκαν, ἀθῶοι, κουρασμένοι, φίλοι γιὰ πᾶντα.
Ὁ ἕνας ὀνειρεύτηκε πὼς ζοῦσε. Ὁ ἆλλος ἀκόμη καὶ στὸν ὗπνο του χάιδευε τὸ πιστόλι ποὺ τοῦ χάρισε ὁ ἀναπάντεχος σύντροφος κεῖνο τὸ βράδυ κι' ἔνιωθε μιὰ παράξενη ἡδονὴ στὰ δάχτυλα καθὼς τὰ λόγια του βουΐζαν ἀκόμη στ' αὐτιά του.

-Πῶς ἀλλοιῶς νὰ σὲ πλησίαζα; Κλείνοντάς σου τὸ μάτι; Κάνοντας μιὰ ὁποιαδήποτε χειρονομία; Μιὰ συνάντηση καὶ ἕνα «γειά σου». Ἕνα καθημερινὸ τροπάρι . Κι' ὅμως, θά 'θελα νὰ συγκινήσω ἕναν ἄνθρωπο... ῾Η θέα ἑνὸς πιστολιοῦ προσθέτει πολὺ στὸ σὲξ-ἀπήλ... Σ''τὸ χαρίζω,

Κ αὶ μ' ὅλ' αὐτά, σὰν βγῆκε τὸ πρωὶ ὁ ἥλιος νὰ τοὺς χαϊδέψει τὰ λυγερὰ κορμιὰ , ἀκούστηκε μιὰ κραυγὴ στεγνὴ ἀπὸ ἀντίλαλους, γιατὶ ὁ ἕνας ἀπ' τοὺς δυὸ εἶχε έξαφανιστεῖ.






















-

[aLiCat]

[ΚΛΙΝΟΣΟΦΙΣΤΗΣ]

[George_V]

Εδώ ποντάρουμε τραγούδια με αναφορές σε πολιτικούς?

[aLiCat]

Εδώ ποντάρουμε τραγούδια με αναφορές σε πολιτικούς?

Έτσι όπως πάει... "γαία πυρί μιχθήτω".

[Σφιχτοχέρης Σφιχτοχερίου]

Εδώ ποντάρουμε τραγούδια με αναφορές σε πολιτικούς?

Έτσι όπως πάει... "γαία πυρί μιχθήτω".

Τι εννοείς Μάρκο;

[aLiCat]

Εδώ ποντάρουμε τραγούδια με αναφορές σε πολιτικούς?

Έτσι όπως πάει... "γαία πυρί μιχθήτω".

Τι εννοείς Μάρκο;

Εννοώ, σε ελεύθερη μετάφραση, όπως τα'χουμε κάνει μπάχαλο γενικά...

[Σφιχτοχέρης Σφιχτοχερίου]

Έτσι όπως πάει... "γαία πυρί μιχθήτω".

Τι εννοείς Μάρκο;

Εννοώ, σε ελεύθερη μετάφραση, όπως τα'χουμε κάνει μπάχαλο γενικά...

Α ναι ξέχασα, αν δεν είναι γκιφάκια με γατάκια, μετράει και πόσο εντός θέματος είναι. Μάλιστα

[aLiCat]

Τι εννοείς Μάρκο;

Εννοώ, σε ελεύθερη μετάφραση, όπως τα'χουμε κάνει μπάχαλο γενικά...

Α ναι ξέχασα, αν δεν είναι γκιφάκια με γατάκια, μετράει και πόσο εντός θέματος είναι. Μάλιστα

Α γεια σου!

[Σφιχτοχέρης Σφιχτοχερίου]

Εννοώ, σε ελεύθερη μετάφραση, όπως τα'χουμε κάνει μπάχαλο γενικά...

Α ναι ξέχασα, αν δεν είναι γκιφάκια με γατάκια, μετράει και πόσο εντός θέματος είναι. Μάλιστα

Α γεια σου!

Με το αριστερό παρακαλώ. Δεν μου αρέσει η οσμή τσιγαρίλας.

[aLiCat]

Α ναι ξέχασα, αν δεν είναι γκιφάκια με γατάκια, μετράει και πόσο εντός θέματος είναι. Μάλιστα

Α γεια σου!

Με το αριστερό παρακαλώ. Δεν μου αρέσει η οσμή τσιγαρίλας.

Κι αν είμαι αριστερόχειρ ;