αμερικανικο πανκ

[Sid Vicious]

Από τις πρώτες punk της Νέας Υόρκης ήταν η Cherry Vanilla. Πρώην γκρούπι του Bowie, έπαιξε και το ρολο μιας νεκρόφιλης νοσοκόμας σε μια ταινία του Warhol πριν ξεκινήσει την μουσική της καριέρα στα 70s πανκ. Από το 1990 και μετα είναι η μανατζερ του Βαγγέλη Παπαθανασίου στην Αμερική και πριν κάποια χρόνια έβγαλε και την αυτοβιογραφία της με τίτλο "Γλείψε με". Σήμερα στα 75 της παραμένει μια γοητευτική γυναίκα.

"Vanilla was already rocking at Club 82 and Trude Heller's when Debbie Harry was still in The Stilettos, a glitter band, and while Patti Smith was still reading poetry at Max's..don't try to re write history if you weren't there, and you obviously weren't" Jimi Lalumia

Cherry Vanilla - The Punk, 1977, Νέα Υόρκη

[Papa John]

Ειδικά εάν τις επανεκδόσεις τις κάνει η Numero που χρεώνει 100 ευρώ το σι-ντι.
Αυτό το συγκεκριμένο μου κόστισε 70 ευρώ και ήταν μία μαλακία και μισή.
Μια φορά το άκουσα όλη κι όλη.

Και πρέπει να ήταν η επανεκδοση προ πενταετιας, σωστά; Αλλη ημιαπατεωνια αυτη που γινεται τελευταια χρονια, βγαζουν μια καινουργια κυκλοφορια ή επανακυκλοφορια, επιτηδες λιγοτερα αντιτυπα απο οτι ζητηση θα υπηρχε, με το που βγαινουν ειναι ηδη σε ακριβη τιμη για καινουργια κυκλοφορια, 20 και 25 ευρω, πουλανε οτι πουλανε και εχουν στην ακρη φυλαγμενες κοπιες και μετα απο δυο χρονια διπλασιαζουν και τριπλασιαζουν τιμη.
Πάντως διαφωνω μαζι σου, καλό είναι. Ξερω ότι ακους πολλα 60ς και 70ς και αν το δεις σα τετοιο και το συγκρινεις με αλλα hard rοcκ kai heavy psych και garage psychedelia μονο θα πεις σιγα το πραγμα αλλα αν το ακουσεις απλα σαν πρωτοπανκ εχει την καποια ιστορικοτητα και ποιοτητα του, δεν ηταν ουτε κατά διανοια Stooges, ουτε MC5, ουτε New York Dolls, ουτε Modern Lovers αλλα ηταν καλο κατ εμε.

Ναι,για την επανέκδοση αυτή μιλάω.Το αγόρασα το 2013 ή το 2014,δεν θυμάμαι ακριβώς.
Τι να σου πω,εμένα δε μου έκανε καμμία εντύπωση.Και περίμενα να ακούσω ΤΟ αριστούργημα,ύστερα από τις κριτικές που είχα διαβάσει.Αλλά δεν θα το χαρακτήριζα έτσι,σε καμμία περίπτωση.
Τα τελευταία χρόνια το πανκ το αντιμετωπίζω με περίπου σκωπτική διάθεση,όπως δηλαδή το αντιμετώπιζαν και οι ίδιοι οι δημιουργοί του.Υπάρχουν μερικά πολύ καλά γκρουπ,με πολύ καλούς μουσικούς στις τάξεις τους,όπως οι Damned με τον Brian James για παράδειγμα.Αλλά σε γενικές γραμμές,μιλάμε για το πιο απλό είδος ποπ μουσικής και το πλέον επιρρεπές στο να γίνεται "μανιέρα",καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Αλλά γούστα είναι αυτά,αφού αρέσει σε τόσους άλλους εμένα δε μου πέφτει λόγος.Πάντως λεφτά συνεχίζω να δίνω και μάλιστα πολλά,για πράγματα που τελικά διαπιστώνω ότι δεν μου αρέσουν και πάρα πολύ !

[Papa John]

Όσο για την Cherry Vanilla που έγραψες στο άλλο μήνυμα,για βοήθησέ με λίγο.Είναι μία που ακολουθούσε τυφλά τον Bowie στην Αμερική,παρέα με κάτι άλλους περίεργους και που τελικά τον "απήγαγαν" ή κάτι τέτοιο με αποτέλεσμα να επέμβει ο μάνατζερ,οι μπάτσοι,το fbi,μία κουφή ιστορία.Ξέρεις τίποτα για τη φάση αυτή ; Με την Cherry είχε να κάνει ; Aυτή πρέπει να ανήκε σε κάποια αίρεση ή σέκτα.

[Drexler]

[Sid Vicious]

Ειδικά εάν τις επανεκδόσεις τις κάνει η Numero που χρεώνει 100 ευρώ το σι-ντι.
Αυτό το συγκεκριμένο μου κόστισε 70 ευρώ και ήταν μία μαλακία και μισή.
Μια φορά το άκουσα όλη κι όλη.

Και πρέπει να ήταν η επανεκδοση προ πενταετιας, σωστά; Αλλη ημιαπατεωνια αυτη που γινεται τελευταια χρονια, βγαζουν μια καινουργια κυκλοφορια ή επανακυκλοφορια, επιτηδες λιγοτερα αντιτυπα απο οτι ζητηση θα υπηρχε, με το που βγαινουν ειναι ηδη σε ακριβη τιμη για καινουργια κυκλοφορια, 20 και 25 ευρω, πουλανε οτι πουλανε και εχουν στην ακρη φυλαγμενες κοπιες και μετα απο δυο χρονια διπλασιαζουν και τριπλασιαζουν τιμη.
Πάντως διαφωνω μαζι σου, καλό είναι. Ξερω ότι ακους πολλα 60ς και 70ς και αν το δεις σα τετοιο και το συγκρινεις με αλλα hard rοcκ kai heavy psych και garage psychedelia μονο θα πεις σιγα το πραγμα αλλα αν το ακουσεις απλα σαν πρωτοπανκ εχει την καποια ιστορικοτητα και ποιοτητα του, δεν ηταν ουτε κατά διανοια Stooges, ουτε MC5, ουτε New York Dolls, ουτε Modern Lovers αλλα ηταν καλο κατ εμε.

Ναι,για την επανέκδοση αυτή μιλάω.Το αγόρασα το 2013 ή το 2014,δεν θυμάμαι ακριβώς.
Τι να σου πω,εμένα δε μου έκανε καμμία εντύπωση.Και περίμενα να ακούσω ΤΟ αριστούργημα,ύστερα από τις κριτικές που είχα διαβάσει.Αλλά δεν θα το χαρακτήριζα έτσι,σε καμμία περίπτωση.
Τα τελευταία χρόνια το πανκ το αντιμετωπίζω με περίπου σκωπτική διάθεση,όπως δηλαδή το αντιμετώπιζαν και οι ίδιοι οι δημιουργοί του.Υπάρχουν μερικά πολύ καλά γκρουπ,με πολύ καλούς μουσικούς στις τάξεις τους,όπως οι Damned με τον Brian James για παράδειγμα.Αλλά σε γενικές γραμμές,μιλάμε για το πιο απλό είδος ποπ μουσικής και το πλέον επιρρεπές στο να γίνεται "μανιέρα",καταλαβαίνεις τι εννοώ.
Αλλά γούστα είναι αυτά,αφού αρέσει σε τόσους άλλους εμένα δε μου πέφτει λόγος.Πάντως λεφτά συνεχίζω να δίνω και μάλιστα πολλά,για πράγματα που τελικά διαπιστώνω ότι δεν μου αρέσουν και πάρα πολύ !

Όπως σε είπα και πριν το ακούς διαφορετικά από εμένα και όπως λες και εσύ αυτό γίνεται και ανάλογα το είδος της μουσική που πολυακούει κάποιος. Το ακούω σαν κάτι που είναι στις απαρχές του πανκ ροκ και με αυτα τα δεδομένα το θεωρώ καλό. Αριστούργημα θεωρήθηκε τελευταία χρόνια για προφανείς λόγους που δεν έχουν να κάνουν με την μουσική αυτή καθεαυτή. Πριν λίγα χρόνια δε γνώριζαν καν την ύπαρξη των Death παρά μόνο κάποιοι ελαχιστότατοι punk rock freaks. 75-76 υπάρχουν πολλά πρωτοπάνκ στην Αμερική και ακόμη ανακαλύπτονται, εγώ ακόμη ανακαλύπτω απο 75-83 επτάιντσα πανκ ροκ ακαταχωρητα που ειναι αγνωστη η υπαρξη τους και δε βρισκονται ουτε καν στο discogs ή youtube ή google. Κάποια είναι μάπα, κάποια ειναι διαμαντάκια. Στους Death η τόση διαφήμιση έγινε τελευταία χρόνια, όχι γιατί ήταν αριστουργημα αλλά γιατί ήταν μαύροι (για αυτο άλλωστε το πόσταρε αυτός που το πόσταρε και καλά για να την πει σε μένα αν και δεν γνωρίζει ότι ακούω και πολύ soul -don gardner, wendy rene κα, τι να λεμε τωρα πραγματικα μουσικάρες-, doo woop, 50s-60s r'n'b και κάποια λίγα calypso και rocksteady οποτε θα με ηταν και αδιαφορο ακομη και αν ηταν πορτοκαλι με μωβ βουλες). Αν κάποιοι ψάχνουν να βρουν μαύρους να εκθειάσουν στο παλιο πανκ ας ασχοληθουν με τους Bad Brains (θα γραψω σε κάποια άλλη φαση για αυτούς περισσότερα) οι οποιοι πράγματι ήταν μπαντάρα και επηρέασαν το πανκ ροκ τα μέγιστα (βεβαια ηταν συντηρητικοι καπως οι Bad Brains, louis farakhan, ρασταφαριανισμος, καταδικη ομοφυλοφιλων).Κατα τα αλλα όμως επιμένω οτι η δευτερη πλευρα του σινγκλ των Death ηταν κομματαρα, γουστα είναι αυτά όπως λες.

Όσο για την Cherry Vanilla που έγραψες στο άλλο μήνυμα,για βοήθησέ με λίγο.Είναι μία που ακολουθούσε τυφλά τον Bowie στην Αμερική,παρέα με κάτι άλλους περίεργους και που τελικά τον "απήγαγαν" ή κάτι τέτοιο με αποτέλεσμα να επέμβει ο μάνατζερ,οι μπάτσοι,το fbi,μία κουφή ιστορία.Ξέρεις τίποτα για τη φάση αυτή ; Με την Cherry είχε να κάνει ; Aυτή πρέπει να ανήκε σε κάποια αίρεση ή σέκτα.

Δεν την εχω ακουσει την φαση, ενδιαφέρουσα ακούγεται, αλλα δεν ηταν η Cherry Vanilla μαλλον. Η Cherry Vanilla ήταν και η υπευθυνη δημοσιων σχεσεων για την προωθηση του Ziggy Stardust tour του Bowie στην Αμερική.

[Sid Vicious]

Μιας και ανέφερα τους Bad Brains, μια μικρή αναφορά για τον άνθρωπο που τους πρωτοανακάλυψε και ήταν ο παραγωγός του πρώτου τους single, μια από τις πρώτες περσόνες της Νεουρκέζικης punk σκηνής των 70'ς, τραγουδιστής της punk μπάντας The Dots, ο Ελληνοαμερικανός Jimmy "Quidd" Hatzidimitriou. O Jimmy είχε επίσης και μεγάλη αγάπη στα Ρεμπέτικα, μια μουσική την οποία προωθούσε συνεχώς στην Ελληνοαμερικάνικη ομογένεια.

"My introduction to Greek Rembetika music began in 1973 with a visit from my musical mentor Jimmy Hatzidimitriou who later became known as Jimi Quidd, lead singer of the NY punk-pop band the Dots and the man who discovered and produced the legendary Bad Brains...I eventually embraced the music as a familiar link to Greece and viewed myself as a modern day Rembetis exiled in Carrboro, North Carolina. Whereas in the past my time was spent listening and learning from the music of the Beatles, the Kinks, the Move and Free, currently I listen predominantly to old Rembetika. "
Greece Travel Guide -Rembetika and Greek Popular Music.


The Dots - I Don't Wanna Dance With You, 1979, Νέα Υόρκη

[Papa John]

Ω,Bad Brains !
Είδα σχετικά πρόσφατα ένα φοβερό ντοκιμαντέρ στο youtube.
Ψάξτο,θα το βρεις. Εξιστορεί τα γεγονότα με το bad dealing (για νταφού μιλάμε πάντα) που έγινε μεταξύ αυτών και των Big Boys από το Austin του Texas,για το bullying που τους έκαναν επειδή ήταν ψιλο-ομοφιλόφυλοι ,γενικά έλεγε την ιστορία με πολύ ωραίο τρόπο και κινηματογράφηση.

Δες το οπωσδήποτε,αν δεν το έχεις δει ήδη.

Πάντως ούτε αυτοί μου αρέσουν,πολύ κενός ήχος.

[Sid Vicious]

Ω,Bad Brains !
Είδα σχετικά πρόσφατα ένα φοβερό ντοκιμαντέρ στο youtube.
Ψάξτο,θα το βρεις. Εξιστορεί τα γεγονότα με το bad dealing (για νταφού μιλάμε πάντα) που έγινε μεταξύ αυτών και των Big Boys από το Austin του Texas,για το bullying που τους έκαναν επειδή ήταν ψιλο-ομοφιλόφυλοι ,γενικά έλεγε την ιστορία με πολύ ωραίο τρόπο και κινηματογράφηση.

Δες το οπωσδήποτε,αν δεν το έχεις δει ήδη.

Πάντως ούτε αυτοί μου αρέσουν,πολύ κενός ήχος.

To έχω δει, την ιστορία την ξέρω! Είχε ξενερώσει και θυμώσει με τους Bad Brains αρκετός κόσμος για αυτό το πράγμα.
'Hταν σε φάση tour Bad Brains, Big Boys και MDC και ο τραγουδιστής των Big Boys, Randy "Biscuit" Turner φιλοξενούσε τους Bad Brains σπίτι του. Κάποια στιγμή είναι αραχτοί όλοι στο σπίτι και σκάει ο Randy Biscuit των Big Boys ως drag queen και τον ρωτάει ο H.R. ο τραγουδιστής των Bad Brains "Randy είσαι αδελφή;". Απαντάει καταφατικά ο Randy και ο H.R. αρχίζει και ουρλιάζει "Βρισκόμαστε στην Βαβυλώνα! Εδώ είναι η Κόλαση.Το Σαν Φραντσίσκο είναι η Βαβυλώνα!" Προφανώς ο Randy Biscuit δεν θεωρησε σοβαρη την αντίδραση του H.R. και συμφωνησε να τους πουλήσει μαριχουανα με τον ορο να του δωσουν τα χρηματα την επομένη ημέρα. Την επόμενη ήμερα οι Bad Brains την είχαν κοπανήσει αφήνωντας έναν φάκελο στον Randy, τον άνοιξε νομίζοντας ότι είχε τα χρήματ του μέσα αλλα αντι για αυτο του αφήσαν ένα σημείωμα: "Ευχαριστούμε για το χόρτο, κρίμα για τα χρήματα. Φωτιά θα κάψει όλες τις καταραμένες αδελφές, Bad Brains".
Είχε γίνει μεγάλο θέμα μετά από αυτό, ακόμη και περιοδικά όπως το Maximum Rock n Roll, ανακηρυξαν τον H.R. των Bad Brains σαν μεγαλύτερο μαλάκα της χρονιάς μετά τον Ronald Reagan. Οι κυρίαρχοι αμερικάνικοι punk κύκλοι, οι Dead Kennedys, οι MDC, το περιοδικο Maximum Rock n Roll είχαν ποντάρει πολλά στους Bad Brains καθότι μαύροι και μάλιστα προερχόμενοι από μια σκηνή όπως αυτή της Νέας Υόρκης όπου ήταν δυνατές διάφορες τάσεις και εμφανιζόταν σαν μεγάλο βαθμό η πανκ σκηνή εκεί σαν μια γκετοποιμένη μουσική λευκων φτωχων παιδιων. Είχαν και αντιρατσιστικά τραγούδια οπότε θεωρούσαν ότι όλα εντάξει. Δεν κατάλαβαν ότι το πανκ από την φύση του δεν ηταν τοσο στρατευμενα πολιτικο όσο και οπως θα το ηθελαν όπως επίσης δεν καταλαβαν ουτε κατανοησαν ποτε τις ιδιατεροτητες των αφροαμερικανων ρασταφαρις και τις θρησκευτικες βασεις που ειχαν. Και οι Bad Brains ήταν ρασταφάρις (και επίσης θαύμαζαν και τον αφροαμερικάνο Louis Farakhan).
Πριν λίγα χρόνια ερωτήθηκε σε συνέντευξη για το γεγονός ο H.R. των Bad Brains και αν ακόμη έχει πρόβλημα με τους ομοφυλόφιλους, η απάντηση του και πάλι ήταν κάτι που σόκαρε πολλους πανκ, αναρχικους και λιμπερτάριαν κύκλους "Όχι δεν έχω πρόβληαμ πια με αυτη την πργισμένη αδελφή τον Biscuit. Εγώ (I and I) πλέον επικεντρώνομαι στο να πολεμήσω την Βαβυλώνα και τον αληθινό εχθρό, τον Εβραίο." Μεγάλο σοκ και πάλι αλλά είναι δείγμα ότι αυτοι που θελαν τοσο πολυ οι Bad Brains να ηταν κατι αλλο απο αυτο που πραγματικα ηταν δεν καταννοούσαν τους αφροαμερικανούς ρασταφάρις ως κίνημα με θρησκευτικές ρίζες και επιρροές.


Οι Bad Brains ιδρύθηκαν το 1977 στην Washington DC αρχικά σαν μια τζαζ μπαντα με ρέγγε στοιχεία και έχω την εντύπωση ότι ήταν ο Χατζηδημητρίου στου οποίου το στούντιο έκαναν πρόβες που τους έπεισε να παίξουν πανκ. Papa John με φαίνετια περίεργο που δεν σε αρέσει η μουσική τους, δεν σε αρέσουν ούτε οι ρέγγε στιγμές τους; Τέλος πάντων η επίδραση των Bad Brains στο αμερικάνικο punk ήταν πολύ μεγάλη και ειδικά ακόμη μεγαλύτερη σε μια εξέλιξη του το Νεουρκέζικο Hardcore Punk.

Bad Brains, 1979, New York

[Sid Vicious]

Μια από τις πιο σκοτεινές, απελπισμένες και περίεργες στιγμές του αμερικάνικου punk ήταν η ιστορία των Germs και του τραγουδιστή τους Darby Crash. Από το Los Angeles, ιδρύθηκαν το 1977 και επηρέασαν όσο κανείς άλλος την σκηνή της πόλης. Την παραγωγή του δίσκου τους την είχε κάνει η Joan Jett και Ανάμεσα στα μέλη τους ένα μέλος που αργότερα έπαιξε στους Nirvana και στους Foo Fighters και η πρώτη τους ντράμερ Dottie Danger, που αργότερα έγινε διάσημη με το πραγματικό της όνομα, Belinda Carlisle. Περισσότερα για τους Germs και την περίεργη ιστορία τους που περιλάμβανε ναρκωτικά, θανάτους, σαιντελογία, Σπενγκλερ και πολλά άλλα μπορεί μια άλλη φορά αν έχω όρεξη.

The Germs- Not All Right



Στη φώτο η ξανθιά με το καπέλο είναι η Belinda Carlisle


Belinda Carlisle - La Luna

[Papa John]

Ωραίος ο Σιντ

Η ιστορία του Darby Crash είναι από τις πιο συναρπαστικές στην κρυφή ιστορία της ροκ.
Ήταν -εκτός από θύμα της Σαιεντολογίας-και μέλος της Agape Lodge,μία μυστική εταιρεία-στοά στην οποία συμμετείχαν στο παρελθόν προσωπικότητες όπως ο Kenneth Anger ή o Jack Parsons.
O Darby Crash ήταν από τα pin-up boys του punk.

H Belinda Carlisle είχε -όπως συμβαίνει συνήθως στην ιστορία της ροκ- γονείς οι οποίοι ήταν μπλεγμένοι σε στρατιωτικά πειράματα κλπ,τύπου πατέρας του Zappa ή του Morrison.

Ακόμη και το punk είναι συνδεδεμένο με ιλλουμινατικές οργανώσεις και σατανιστικές λατρείες,και πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς ! Το ροκ είναι καθαρή πλύση εγκεφάλου και ο καλλίτερος τρόπος για να διαχωρίζεις τη νεολαία σε στρατόπεδα αντίπαλα μεταξύ τους.Ο Rotten για παράδειγμα δεν ήταν ο αλήτης που όλοι αγαπούσαν να μισούν αλλά κάτι πολύ παραπάνω από αυτό.Δεν ήταν τυχαίο το ότι είχε -όντας νιάνιαρο- εκπομπή δική του στο BBC ! Ή ο Rat Scabies o οποίος τελευταία αποκάλυψε ότι τυχαία (eye-roll) ανακάλυψε πως η οικογένειά του ανήκει σε μία βασιλική γραμμή αίματος,με λίγα λόγια γαλαζοαίματος.Έχει φτιάξει και μία οργάνωση-ομάδα η οποία ασχολείται με δισκοπότηρα και τα λοιπά.κ
Κατά τ'άλλα,punk,χε χε.

Όλοι αυτοί στο ίδιο καζάνι βράζουν τελικά και δεν γίνεσαι γνωστός εάν δεν παίξεις το παιχνίδι τους.


Αλλά,πολύ ξέφυγα,εάν ποτέ άνοιγες θέμα με την απόκρυφη ιστορία του ροκ θα συμμετείχα ευχαρίστως.Από μόνος μου δεν θα το έκανα γιατί οι περισσότεροι εδώ μέσα δεν με πιστεύουν όταν τους λέω ότι η πλειοψηφία των μουσικών στη ροκ είναι είτε σατανιστές είτα ανήκουν σε σέκτες που κανείς δεν ξέρει με τι ακριβώς ασχολούνται.Εσένα σε σέβονται και σε πιστεύουν,λολ

[Papa John]

Με ρώτησες δε πως και δεν μου αρέσουν οι Bad Brains,ειδικά τα κομμάτια τους που είναι ρέγκε.Τι να πω,η παραγωγή,το μπάσο,το feeling...δεν μου βγαίνει ρέγκε. Παλιά,με άλλο όνομα,είχα ανοίξει νήμα (the jamaican inn-στο παλιό φόρουμ).Εσύ θυμάμαι ότι συμμετείχες.Ε,λοιπόν,αυτό είναι ρέγκε για μένα και είναι καθαρά τζαμαικάνικη μουσική.

Όσο για το punk σου το έγραψα και σε προηγούμενο μήνυμα,πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων τύπου Dead Kennedys (που βασικά είναι απλά πιο γρήγορο ροκ'ν'ρολ και όχι πανκ) ή Damned,τους οποίους θεωρώ πολύ καλό συγκρότημα,τα περισσότερα μου φαίνονται αστεία,ειλικρινά.Πολύ κακό για το τίποτα (από μουσικής άποψης εννοώ).Κενός ήχος,κακό μπάσο,χάλια φωνητικά.
Επίσης τη βρίσκω άκρως διεστραμμένη φάση,όλα αυτά τα bondage,οι αυτοτραυματισμοί,η αρνητικίλα (sic) που βγάζουν όλα αυτά τα παρτάλια...τι να πω,το βρίσκω αισθητικά απαράδεκτο.Από την άλλη,εγώ ακούω kraut rock και τα συναφή,καμμία σχέση,άρα ίσως η γνώμη μου να μην έχει και πολύ σημασία !

Πάντως οι αναρτήσεις σου παρουσιάζουν πολύ ενδιαφέρον γιατί δίνουν κίνητρο σε κόσμο να ακούσει κάτι παραπάνω.Well done

[Sid Vicious]

Ναι αν μη τι άλλο η ιστορία του Darby Crash και των Germs δεν είναι μια συνηθισμένη ιστορία. 'Εμμεσα ή άμεσα, σαν συνεργασίες ή επιρροές στην ιστορία αυτή παρελαύνουν γνωστά ονόματα όπως ο Hubbard (ο ιδρυτής της Σαιντελογίας), ο Χίτλερ, ο Σπένγκλερ, ο Μάνσον, ο Νίτσε, ο Αλ Πατσίνο, η Joan Jett, η Belinda Carlisle, το δεξί χέρι του Phil Spector, η ξαδέλφη του Κώστα Γαβρά Penelope Spheeris, ο West πρωταγωνιστής της σειράς Nikita, οι Nirvana κ.α.
O Darby Crash στάλθηκε σαν απροσάρμοστο παιδί και έφηβος σε ένα κρατικά επιχορηγούμενο πειραματικό σχολείο που λειτουργούσε υπο τις παιδαγωγικούς μεθόδους της Σαιντελογίας και την εποπτεία της και αυτά τα μαθητικά χρόνια πιστεύω παιζουν πάρα πολυ σημαντικό ρόλο στην διαμορφωση του και στην ιστορία των Germs. Πάντως για συμμετοχή του στην Agape Lodge ή σε ότι άλλο γύρω από O.T.O και Thelema δεν πιστεύω, δεν έχω ακούσει κάτι και έχω μελετήσει και πολύ τους Germs. Δεν θα με εξέπλητε βέβαια γιατί κάποιο διάστημα ο ιδρυτής της Σαιντελογίας Hubbard ήταν φίλος με το μέλος του Agape Lodge, τον επιστημονα αεροναυπηγικής και πυραυλικής τεχνολογίας Parsons. Η σύζυγος του Hubbard μάλιστα ήταν η πρώην σύζυγος του Parsons. Οπότε κάποια συσχετιση Σαιντελογίας και Agape Lodge υπάρχει αλλά αν ο Darby Crash είχε συσχετιστεί και με αυτά θα το είχα μάθει πιστεύω. Και έτσι κι αλλιώς ακόμα κι από το σαιντελογικό γυμνάσιο τον έδιωξαν, παραήταν απροσάρμοστος και για εκεί.

Σταδιακά οι Germs αποκλείστηκαν από κάθε κλαμπ του Los Angeles, σε μια αχανής πόλη και όλοι να αρνούνται να κλείσουν για συναυλία τους Germs καθώς κάθε συναυλία τους κατέληγε σε ένα όργιο βίας και καταστροφών. Η punk σκηνή του L.A. ήταν η πιο βίαια σκηνή της Αμερικής, ακόμη και η Νέα Υόρκη ήταν σχεδόν παιδικός σταθμός μπροστά στην βία του Los Angeles. Και η punk σκηνή του L.A. σε τεράστιο βαθμό σμιλεύτηκε και επηρρεάστηκε από τους Germs.


Germs - Manimal, 1980, Los Angeles


I came into this world
As a puzzled panther
Waiting to be caged
But something stood in the way
I was never quite tamed
Crossed paths of right and wrong
Saw them take their toll
I saw the armies march
And like animals they crawled
Evolution is a process
Too slow to save my soul
I've got this creature on my back
It just won't let go
Ha ha ha
If I am only an animal
Then I can do no wrong
But they say I'm something better
So I've got to hold on

[Papa John]

Έχω το βιβλίο Sex and Rockets που εξιστορεί τη ζωή (πιο συναρπαστική δε γίνεται !) του Jack Parsons.
Ήταν ο πιστότερος μαθητής του Crowley στην Καλιφόρνια και μάλιστα βρίσκονταν σε γραπτή επικοινωνία μαζί του συνεχώς.
Με τον Hubbard (pre-Scientology φάση) είχαν σχηματίσει δίδυμο τύπου John Dee και Edward Kelly και επιδίδονταν σε μαγικές τελετές στην έρημο της Καλιφόρνια προκειμένου να καλέσουν (ενσαρκώσουν) τη λεγόμενη Scarlet Woman και μέσω αυτής να δημιουργήσουν το περίφημο Moonchild (δες το ομώνυμο κομμάτι του Gallagher).
Η Scarlet Woman εμφανίστηκε τελικά εντελώς απρόσμενα στο κατώφλι του σπιτιού του Parsons με τη μορφή της Marjorie Cameron,η οποία αργότερα έπαιξε σε μικρούς ρόλους σε διάφορες ταινίες του Hollywood αλλά και σε ανεξάρτητες παραγωγές.
ΔΕΝ ήταν αυτή που παντρεύτηκε ο Hubbard όμως,αυτή ήταν η πρώτη γυναίκα του Parsons που τώρα δε θυμάμαι καν πως την έλεγαν.

Ο Parsons πάντως ήταν μία ιδιοφυία.Το Jet Propulsion Laboratory στο οποίο έκανε πραγματικότητα όλα τα θαυμαστά του οράματα αποκαλείται από πολλούς πυρηνικούς επιστήμονες χαιδευτικά Jack Parsons Lab,ενώ στη Σελήνη υπάρχει κρατήρας στον οποίο έχουν δώσει τιμητικά το όνομά του.
Χωρίς αυτόν δε θα εξελλίσονταν η πυραυλική τεχνολογία σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα.
Είναι γνωστό ότι πριν από κάθε εκτόξευση επιδίδονταν σε παγανιστικούς χορούς περιμετρικά της ρουκέτας,ενώ έδινε το όνομα του Πάνα σχεδόν σε κάθε πύραυλο που κατασκεύαζε.Εάν δεν έδινε τόση σημασία στον Crowley και στις παπαριές του,θα μιλούσαμε για ένα σύγχρονο Προμηθέα.
Το τέλος του παραήταν φρικτό και ύποπτο αλλά ακόμη χειρότερος είναι ο τρόπος που επέλεξε να δώσει τέλος στη ζωή της η πολυαγαπημένη του μητέρα όταν έμαθε τα τραγικά νέα του χαμού του : βρίσκονταν καθισμένη σε αναπηρική καρέκλα στο σπίτι της, παρέα με μία ηλικιωμένη φίλη της η οποία ήταν παράλυτη στο απέναντι κρεββάτι,στο ίδιο δωμάτιο.Μόλις έμαθε τα νέα,η μητέρα του Parsons κατάπιε δηλητήριο ; χάπια ; δεν είμαι σίγουρος,αλλά το θέμα είναι ότι η φίλη της από το κρεββάτι παρακολουθούσε,ανήμπορη να αντιδράσει, το όλο σκηνικό,βλέποντας τη φίλη της να σβήνει αργά και μάλλον βασανιστικά, απέναντί της.

Ο μόνος που βγήκε κερδισμένος και έκανε χρυσές δουλειές από την όλη φάση ήταν φυσικά το λαμόγιο ο Hubbard,πρώην αξιωματικός του Αμερικανικού Ναυτικού για να μην ξεχνιόμαστε.Ο Οίκος από τον οποίο ξεκινούν όλα τα πειράματα που έχουν σχέση με τη χειραγώγηση του ανθρώπινου μυαλού.

Γιατί τα έγραψα όλα αυτά ; Μάλλον γιατί μου εδωσες το έναυσμα με ακόμη μία ενδιαφέρουσα και πέραν των συνηθισμένων,δημοσίευση !

[Papa John]

Για να συμπληρώσω κάτι στην προηγούμενη δημοσίευση,θυμήσου το όνομα που έδωσε ο Daniel Ash των Bauhaus στο συγκρότημα που σχημάτισε μετά : Love and Rockets.

[Papa John]

Ανέφερες δε και τους Nirvana σε σχέση με την ιστορία του Darby Crash και μου ήρθε στο μυαλό ο Dave Grohl.
Αυτόν τον τύπο δεν τον πάω καθόλου και αν ισχύουν όσα λένε για την απόκτηση φήμης,δόξας,πλούτου κλπ και ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να προσφέρει κανείς το αίμα (δηλαδή,τη ζωή ενός άλλου ανθρώπου),τότε δεν θα μου φαίνονταν καθόλου περίεργο εάν μετά από κάποια χρόνια αποκαλύπτονταν ότι ενεργό ρόλο στην "αυτοκτονία" του Curt Cobain έπαιξε αυτός και φυσικά η Courtney Love.Εάν το έχεις παρατηρήσει,σε αυτούς τους δύο όλα πάνε δεξιά μετά το χαμό του ανθρώπου χάριν στον οποίο έγιναν οι ίδιοι διάσημοι.Η δόξα έχει κάποιο κόστος.