Καλώς ήρθατε στο Phorum.com.gr Είμαστε εδώ πολλά ενεργά μέλη της διαδικτυακής κοινότητας του Phorum.gr που έκλεισε. Σας περιμένουμε όλους! https://www.phorum.com.gr/
έξω απ' τη σάψη, πέρα από τη σάψη
του κόσμου, ωσάν τα δόντια αυτού του σκύλου,
Α. Σικελιανός
Διαβάζει ο Ν. Α. Ασλάνογλου
Re: Μελοποιημένη ποίηση
Δημοσιεύτηκε: 17 Μαρ 2021, 01:36
από Golden Age
Στον Δάσκαλο
Του Κωστή Παλαμά
Σμίλεψε πάλι, δάσκαλε, ψυχές!
Κι ότι σ' απόμεινε ακόμη στη ζωή σου,
Μην τ' αρνηθείς! Θυσίασέ το ως τη στερνή πνοή σου!
Χτισ' το παλάτι, δάσκαλε σοφέ!
Κι αν λίγη δύναμη μεσ' το κορμί σου μένει,
Μην κουρασθείς. Είν' η ψυχή σου ατσαλωμένη.
Θέμελα βάλε τώρα πιο βαθειά,
Ο πόλεμος να μη μπορεί να τα γκρεμίσει.
Σκάψε βαθειά. Τι κι' αν πολλοί σ’ έχουνε λησμονήσει;
Θα θυμηθούνε κάποτε κι αυτοί
Τα βάρη που κρατάς σαν Άτλαντας στην πλάτη,
Υπομονή! Χτίζε, σοφέ, της κοινωνίας το παλάτι!
Ποιος είδε κράτος λιγοστό
σ’ όλη τη γη μοναδικό,
εκατό να εξοδεύει
και πενήντα να μαζεύει;
Να τρέφει όλους τους αργούς,
νά `χει επτά Πρωθυπουργούς,
ταμείο δίχως χρήματα
και δόξης τόσα μνήματα;
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Νά `χει κλητήρες για φρουρά
και να σε κλέβουν φανερά,
κι ενώ αυτοί σε κλέβουνε
τον κλέφτη να γυρεύουνε;
Σπαθί αντίληψη, μυαλό ξεφτέρι,
κάτι μισόμαθε κι όλα τα ξέρει.
Κι από προσπάππου και παππού
συγχρόνως μπούφος και αλεπού.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Θέλει ακόμα κι αυτό είναι ωραίο
να παριστάνει τον ευρωπαίο.
Στα δυο φορώντας τα πόδια που `χει
στο `να λουστρίνι, στ’ άλλο τσαρούχι.
Όλα σ’ αυτή τη γη μασκαρευτήκαν
ονείρατα, ελπίδες και σκοποί,
οι μούρες μας μουτσούνες εγινήκαν
δεν ξέρομε τι λέγεται ντροπή.
Δυστυχία σου, Ελλάς,
με τα τέκνα που γεννάς!
Ώ Ελλάς, ηρώων χώρα,
τί γαϊδάρους βγάζεις τώρα;
Γεώργιος Σουρής
Re: Μελοποιημένη ποίηση
Δημοσιεύτηκε: 24 Ιαν 2023, 22:21
από aLiCat
Re: Μελοποιημένη ποίηση
Δημοσιεύτηκε: 09 Απρ 2023, 13:51
από SARPIS
Puressence - Palisades
Re: Μελοποιημένη ποίηση
Δημοσιεύτηκε: 16 Ιούλ 2023, 22:54
από SARPIS
στίχοι του παρακμία Μήτσου Παπανικολάου
Μέσα στη βουή του δρόμου
Ήταν νά 'βρω τ' όνειρό μου
Να το βρώ και να το χάσω
Κι ούτε πια που θα το φτάσω
Μια στιγμή πέρασε 'μπρός μου
Κι ήταν η χαρά του κόσμου
Η χαρά που μας ματώνει
Σαν οι πιο μεγάλοι πόνοι
Όνειρο γλυκό και ξένο
Και παντοτινά χαμένο
Σε κρατώ στο νού μου ακόμα
Σα τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασες όπως περνούνε
Όσα δεν θα ξαναρθούνε
Σε κρατώ στο νού μου ακόμα
Σα τριαντάφυλλο στο στόμα
Πέρασε όπως περνούνε
Όσα δεν θα ξαναρθούνε
Πουλιά που έχουν φτερουγίσει
Σύννεφα μέσα στη Δύση
Κι άφησε το πέρασμά του
Πέρασμα ζωής θανάτου
Στην καρδιά μου σα σφραγίδα
Μια πεθαμένη ελπίδα
Re: Μελοποιημένη ποίηση
Δημοσιεύτηκε: 03 Αύγ 2023, 23:00
από aLiCat
[Ενότητα Τ’ αφανέρωτα]
«Το Μαγισσάκι»
Από τους χρόνους τους παλιούς, το ‘χω βαθύ μεράκι
να βγω στις πέρα θάλασσες, να βρω το Μαγισσάκι.
Τ’ άπιαστο σαν αερικό, στην εμορφιά του Μάη
που αν κάνεις να τον μυριστείς, αλλοίμονο σου -εκάης
Έβγα έβγα Μαγισσάκι, χτύπα χτύπα το ραβδάκι
Τι ζουμπούλια και τι κρίνα, τι κι ετούτα τι κι εκείνα.
Ντο και ρε και μι και φα, μες στα ροζ τα σύννεφα
Ντο και ρε και φα και μι, φούχτα μου και δύναμη.
Ποιος θα μου δώκει δύναμη, κι ένα μακρύ καμάκι
να βγω στις πέρα θάλασσες, να βρω το Μαγισσάκι
Που ‘ναι σπηλιά του ο ουρανός, άγγελος η μαμά του
κι αφρός το φουστανάκι του, στην άκρια του κυμάτου
Χτύπα χτύπα το ραβδάκι, χύνε το νερό στ’ αυλάκι
Τα παπιά και τα βαπόρια, παν μαζί και πάνε χώρια
Φα και ρε και μι και ντο, μες στο μπλε το ξάγναντο
Έξι τέσσερα κι οχτώ, γούρι μου και φυλαχτό.
Ανοίξτε πύλες κι εκκλησιές, ν’ ανάψω ένα κεράκι
να κάνει θαύμα στα κρυφά, για με το Μαγισσάκι.
Που να κοιμάμαι ξυπνητός, να τρέχω ξαπλωμένος
και να με λεν χωρίς καρδιά, μα νά’μαι ερωτευμένος.
