Ένα τραγούδι,μια ιστορία

[Papa John]

Εντάξει,ο τίτλος παραείναι κλισέ,αλλά όντως μερικά κομμάτια,γνωστά ή όχι και τόσο γνωστά,κρύβουν μία ιδιαίτερη ιστορία από πίσω.

Μία βραδιά στο Κίνγκστον της Τζαμάικα,ο Lee "Scratch" Perry,επέστρεφε προβληματισμένος στο σπίτι του σε κάποιο από τα κακόφημα γκέττο της πόλης.Στο μυαλό του υπήρχε μόνο μία σκέψη : πως θα δημιουργούσε έναν νέο ήχο και συνεπώς μία νέα τάση στη μουσική της χώρας του,πέρα από τα συνηθισμένα πλέον ska και rocksteady στυλ που κυριάρχησαν τα προηγούμενα χρόνια.
Ο δρόμος τον έφερε έξω από μία εκκλησία της αίρεσης Pocomania,μία από τις πάμπολλες αιρέσεις που έπαιζαν στο νησί εδώ και δεκαετίες.Στάθηκε από έξω γιατί στα αυτιά του έφτασε ο ήχος του συντονισμένου τραγουδιού που εκτελούσε εκείνη τη στιγμή το ποίμνιο μέσα στην εκκλησία.Στα αυτιά του ακούγονταν εκπληκτικό,ζωντανό,έντονο και χορευτικό.Η μελωδία κόλλησε στο μυαλό του,το ίδιο και ο περίεργος ρυθμός.Φτάνοντας στο σπίτι του πήγε πάνω από το αυτοσχέδιο στούντιό του και ηχογράφησε μία πρώιμη βερσιόν του κομματιού.Λίγες μέρες αργότερα,ηχογράφησε το κομμάτι με τους θρυλικούς Upsetters και το αποτέλεσμα ήταν το People Funny Boy



Ένα κομμάτι που δημιούργησε κύματα ενθουσιασμού στο κοινό του Κίνγκστον και κατ'επέκταση,της Τζαμάικα και που παρέμεινε σταθερό για πολλά χρόνια στις προτιμήσεις του κοινού στα περίφημα all nighters που διοργάνωναν οι προεξέχοντες μουσικοί παραγωγοί σε συνεργασία με τους djs του νησιού.
Τι ήταν όμως αυτό που έκανε αυτό το κομμάτι τόσο ξεχωριστό ; Πέρα από το ηχητικό εφέ με το κλάμα του μωρού,που όντως είναι μία κατηγορία μόνο του,είναι το γεγονός ότι αυτό το κομμάτι δεν είναι ska,δεν είναι rocksteady,δεν είναι bluebeat ή jamaican r'n'b,αλλά αντίθετα,με τον ελαφρά πιο γρήγορο ρυθμό του και τα χτυπήματα στα ντραμς,αποτέλεσε το πρώτο δείγμα μίας νέας μουσικής επανάστασης στη Τζαμάικα,που ήρθε για να μείνει : το μουσικό στυλ που επικράτησε να λέγεται reggae.

[Papa John]

Ο ίδιος επίσης έχει φτιάξει και αυτό μικρό διαμάντι,ένα από τα 5 πιο αγαπημένα μου κομμάτια όλων των εποχών.Ο ρυθμός αλλά και η κλιμάκωση στο κομμάτι αυτό,καθώς και η απαγγελία -αντί ερμηνείας- του Lee Perry,βρίσκονται σε άλλο επίπεδο για τα δεδομένα της Τζαμάικα εκείνης της εποχής.Κάτι σαν proto-rap με ρυθμό proto-reggae.

Genius !

[Papa John]

Το πιο γνωστό ίσως κομμάτι των Black Sabbath,μπορεί να έδωσε τον τίτλο στο δεύτερο άλμπουμ τους,αλλά αρχικά δεν ήταν παρά μία...σκέψη στο μυαλό του Iommi.Ο ίδιος διηγείται πως τους έλειπε ένα κομμάτι για να συμπληρώσουν το άλμπουμ ώστε να μην φαίνεται -κάπως- χρονικά ελλιπές,αλλά είχαν στερέψει από δημιουργικές ιδέες.Καθισμένος σε μία καρέκλα στο στούντιο,έπαιζε αφηρημένα το αρχικό-αρχικό ριφ,χωρίς να δίνει σημασία,αλλά,για καλό του,και ίσως για καλό όλων μας,άκουγε ο μπασίστας Geezer Butler που τόνισε ότι αυτό θα μπορούσε να εξελιχθεί σε ένα πολύ καλό κομμάτι.
Προφανώς,εξελίχθηκε

[Papa John]

Αραγμένοι σε μία παραλία του Λος Άντζελες στα μέσα της δεκαετίας του '60,οι νεαροί φοιτητές Τζιμ Μόρισον και Ρέι Μάνζαρεκ συζητούν για τη μουσική και το πως θα μπορούσαν ίσως και οι ίδιοι να δημιουργήσουν ένα γκρουπ,στο πνεύμα της εποχής που ήθελε τους πάντες να είναι αναμιγμένοι σε κάτι δημιουργικό και ταυτόχρονα,άντεργκράουντ.Ο Μόρισον ανέφερε για τα ποιήματά του που θα ήθελε πολύ να μελοποιήσει,ο Μάνζαρεκ του ζήτησε να απαγγείλει κάτι,ο Μόρισον απήγγειλε απευθείας τους στίχους του Moonlight Drive,ο Μάνζαρεκ έμεινε με ανοιχτό το στόμα και μετά είπε τη θρυλική φράση "let's make a band and earn a million dollars".
Το Moonlight Drive είναι το κομμάτι που ουσιαστικά αποτέλεσε την αφορμή γέννησης για ένα γκρουπ-φαινόμενο που έμελλε να δημιουργηθεί να αναστατώσει τον μουσικό κόσμο όσο λίγα εκείνη την ταραγμένη εποχή,αλλά και τις εποχές που ακολούθησαν.

[Γραφικός]

Η ιστορία πίσω από το I will always love you της Ντόλι Πάρτον.

[Papa John]

Εντάξει,για το τραγούδι αυτό ίσως να είναι γνωστές οι ιστορίες που το συνοδεύουν (σχετικά με την Οικογένεια Μάνσον).
Helter Skelter στο μυαλό του Μάνσον (ή σε αυτό αυτών που τον καθοδηγούσαν) ήταν στην πραγματικότητα ο άτυπος φυλετικός πόλεμος που θα ξεσπούσε σύντομα στις ΗΠΑ και που θα είχε αποτέλεσμα να επικρατήσουν οι μαύροι,ενώ οι λευκοί θα έπρεπε να απομακρυνθούν σε ερημιές και να οργανώσουν από εκεί την αντεπίθεσή τους.
Τα μέλη της Οικογένειας έχαψαν αυτή τη θεωρία και τα αποτελέσματα όπως ξέρουμε ήταν τραγικά.
Όταν η Σούζαν Άτκινς έγραφε με το αίμα από την αιμορραγούσα και ετοιμοθάνατη Σάρον Τέητ τον τίτλο του κομματιού αυτού στους τοίχους της βίλας στο 10010 Cielo Drive,στο σπίτι του Πολάνσκι δηλαδή,την έγραψε εσκεμμένα με ένα ορθογραφικό λάθος,Healter Skelter.Ο λόγος ήταν ότι ήθελε με την κίνηση αυτή να μπερδέψει αυτούς που θα αναλάμβαναν την εξιχνίαση των φόνων,πιστεύοντας πως γράφοντας ανορθόγραφα,οι μπάτσοι θα οδηγούνταν στο συμπέρασμα ότι ο δράστης ή οι δράστες θα ήταν μαύροι,δηλαδή,αναλφάβητοι !
Κάποτε ο Μακ Κάρτνει ρωτήθηκε για το τι σήμαινε ο τίτλος (που δεν είναι κανονικές,γνωστές αγγλικές λέξεις) και αυτός απάντησε πως έτσι ονομάζονταν ένα τρενάκι τύπου rollercoaster,με το οποίο είχε κάνει μία βόλτα με την οικόγενειά του.

Φαν φακτ - στο τέλος του κομματιού ακούγεται ο Ρίνγκο Σταρρ να λέει (ή μάλλον,να ουρλιάζει) "i've got blisters on my fingers !",διότι τα δάχτυλά του όντως είχαν βγάλει φουσκάλες από τις τόσες ώρες πρόβας στο στούντιο

[Papa John]

Επειδή όμως ανέφερα την Σούζαν Άτκινς στην προηγούμενη ανάρτηση,υπάρχει ακόμη ένα κομμάτι που συνδέει στενά τα Σκαθάρια με τον Μάνσον και σια.
Το ψευδώνυμο της Σούζαν Άτκινς στην Οικογένεια ήταν Sexy Sadie.Έτσι την φώναζαν όλοι και έτσι ήταν γνωστή.Στο κομμάτι του ο Λέννον μιλάει για μία Sexy Sadie που έχει κάνει κάτι που άφησε τον κόσμο με ανοιχτό το στόμα όπως θα το λέγαμε εδώ.Κάτι πολύ σημαντικό ; μεγάλο ; τραγικό ; δεν μας λέει ακριβώς,αλλά η σύνδεση είναι τόσο προφανής που δεν μπορεί κανείς μην της ρίξει μια ματιά.Εντάξει όλα αυτά,αλλά παίζει κάτι λίγο αλλόκοτο μόλις το συνειδητοποιήσει κανείς : η Σάρον Τέητ δολοφονήθηκε από την ορίτζιναλ Sexy Sadie τον Αύγουστο του 1969.Το ομώνυμο κομμάτι των Beatles περιλαμβάνεται στο Λευκό Άλμπουμ το οποίο κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του...1968 ! Πως θα μπορούσε ο Λέννον,που το έγραψε,να ξέρει για κάποια με το ψευδώνυμο αυτό που θα έκανε κάτι τόσο φρικαλέο,έναν χρόνο μετά ;;!! Είναι ένα από τα ερωτήματα που έχουν απασχολήσει πολύ τους ενδιαφερόμενους με τα γεγονότα του 1969.

Φαν φακτ : είναι το αγαπημένο κομμάτι του Frank Black των Pixies.

[Japetus]

Τι έγραψε ο άνθρωπος...
Νέος Bob Dylan, γεμάτος αναφορές στη μουσική ιστορία μετά τη δολοφονία jfk..