Ο Βέρντι στη Νέα Σμύρνη
Χρειάζεται να έχει κανείς πολύ ρομαντική ψυχή για να είναι Πανιώνιος
«Πηγή:
https://www.athensvoice.gr/sport/sports ... nea-smyrni»
Τι σχέση θα μπορούσε να έχει η Αΐντα του Βέρντι με τον Πανιώνιο; Την απάντηση μπορεί να βρει όποιος καθίσει να παρακολουθήσει έναν αγώνα κοντά στη Θύρα 3 του Σταδίου Νέας Σμύρνης. Το γνωστό σύνθημα «Πάνθηρες ολέ, πάνθηρες, πάνθηρες!» τραγουδιέται σε κάθε παιχνίδι, στο ρυθμό του εορταστικού μοτίβου «Marcia», το οποίο, στο αριστούργημα του Βέρντι, ακούγεται όταν ο στρατός των Αιγυπτίων επιστρέφει θριαμβευτής, από τον πόλεμο ενάντια στους Αιθίοπες. Την ίδια στιγμή, η Αιθιοπίνα σκλάβα Αΐντα θρηνεί, καθώς συνειδητοποιεί ότι ο αγαπημένος της, και αρχιστράτηγος του Αιγυπτιακού στρατού Ρανταμές, σέρνει αλυσοδεμένο τον ίδιο της τον πατέρα, βασιλιά της Αιθιοπίας! Στο τέλος της ιστορίας, ο Ρανταμές καταδικάζεται σε θάνατο για εσχάτη προδοσία και θάβεται ζωντανός, μαζί με την Αΐντα.
Όποιος είναι φίλαθλος του Πανιωνίου ξέρει πολύ καλά ότι δεν θα πανηγυρίσει τίτλους. Ξέρει πως ουσιαστικά έχει επιλέξει μια ιδεολογία, και θα τιμωρηθεί για αυτό. Γιατί τη μάχη που έδινε αυτή η ομάδα, και δίνει ακόμη, ενάντια στο κατεστημένο, την πλήρωσε πολλές φορές ακριβά. Και λύγισε. Και ξανασηκώθηκε. Και ξέρει πάντα ο Πανιώνιος φίλαθλος πως κάπου εκεί, στα νότια προάστια, υπάρχει μια ομάδα γειτονιάς, που αντιπροσωπεύει τα ιδανικά του ευ αγωνίζεσθαι ενάντια σε κάθε είδους συμφέροντα. Μια ομάδα-έμπνευση για καλλιτέχνες, για διανοούμενους, και σύμβολο για χρόνια για την προοδευτική και ανανεωτική Αριστερά.
Πριν κάποιους μήνες, σε αγώνα ενάντια του Αστέρα Τρίπολης, οι Πάνθηρες που τραγουδούν στο ρυθμό της μουσικής του Βέρντι, είχαν προσκαλέσει στην εξέδρα τους πενήντα προσφυγόπουλα από hotspot, με τα οποία και παρακολούθησαν το παιχνίδι. Χαρακτηριστικό των φίλων του Πανιωνίου εξάλλου, είναι η αλληλεγγύη προς οποιονδήποτε έχει χάσει την πατρίδα του. Με το να είσαι Πανιώνιος μαθαίνεις να είσαι με τους κατατρεγμένους, τους αδύναμους, τους «κολασμένους». Είναι οι ίδιοι Πάνθηρες που έδιωξαν κλοτσηδόν όποιο μέλος της Χρυσής Αυγής τόλμησε να πατήσει το πόδι του στη Νέα Σμύρνη, και που εμπόδισαν, πριν μερικά χρόνια, την πρόσληψη του ακροδεξιού Στηβ Γιατζόγλου στην τεχνική ηγεσία της ομάδας μπάσκετ.
Ναι. Η επιλογή του να είναι κάποιος Πανιώνιος δεν είναι εύκολη. Χρειάζεται να έχει κανείς πολύ ρομαντική ψυχή. Πρόκειται για μια αγάπη καταδικασμένη, ακριβώς όπως ο έρωτας της Αΐντα. Η λατρεία των παθών του 19ου Αιώνα, που εκφράζονται μέσα στην όπερα-θρήνο του Βέρντι, έχει τη θέση της στο γήπεδο της Νέας Σμύρνης. Καθώς τα οικονομικά προβλήματα έχουν ουσιαστικά καταστρέψει τον σύλλογο και ο κόσμος που τον υποστηρίζει έχει λιγοστέψει (όπως έχει στερέψει και ο ρομαντισμός στην ανθρωπότητα), ο Πανιώνιος στα φετινά play-out δεν παίζει απλώς για την παραμονή. Παίζει για την ύπαρξή του. Γιατί ενδεχόμενος υποβιβασμός, πιθανώς να οδηγήσει την ομάδα, όχι στη δεύτερη, αλλά στην πρώτη ερασιτεχνική (τέταρτη) κατηγορία και στην ουσιαστική διάλυσή της!
Πανιώνιος για πάντα. Ακόμη και αν αύριο δεν υπάρχει. Ακόμη κι αν θαφτεί ζωντανός, όπως η Αΐντα και ο Ρανταμές. Γιατί θα υπάρχουν οι ιδέες του, η ιστορία του, και οι αναμνήσεις του ομορφότερου συλλόγου που υπήρξε ποτέ. Εύχομαι ολόψυχα στις πλούσιες ομάδες της Ελλάδας, να χαίρονται τις διοργανώσεις τους και τους τίτλους τους. Ο Πανιώνιος δεν είχε ποτέ και δεν έχει καμία σχέση μαζί τους. Και αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει καμία οικονομική καταστροφή. 130 χρόνια ιστορίας είναι απλώς πάρα πολλά για να γίνει αυτό.
ΥΓ: Το 1908, ο Πανιώνιος προσκάλεσε στη Σμύρνη και έπαιξε εναντίον της Μικτής Αθηνών-Πειραιώς, η οποία αποτελείτο από τους καλύτερους παίκτες των ομάδων της περιοχής (κάτι σαν τη σημερινή Εθνική Ελλάδος).
Στη Μικτή δεν υπήρχε κανένας παίκτης, ούτε του Ολυμπιακού, ούτε του Παναθηναϊκού, ούτε της ΑΕΚ. Γιατί; Γιατί πολύ απλά, οι σύλλογοι αυτοί δεν υπήρχαν ακόμη ούτε σαν ιδέα!
«Πηγή:
https://www.athensvoice.gr/sport/sports ... nea-smyrni»