Bruce Springsteen

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

O Bruce Frederick Joseph Springsteen γεννήθηκε το '49 στο New Jersey. Η καταγωγή του ήταν Ιρλανδική, Ολλανδική και Ιταλική. Ο πατέρας του, που υπήρξε καταλυτική δύναμη στο έργο του, έπασχε από κατάθλιψη. H μητέρα του ήταν γραμματέας.
Η καθολική του εκπαίδευση έπαιξε επίσης μεγάλο ρόλο στα μετέπειτα έργα του αν και ο ίδιος ποτέ δεν κατάφερε να τα βρει με τις αυστηρές καλόγριες του καθολικού δημοτικού σχολείου του. Στο γυμνάσιο δεν τα πήγαινε καλά και ένας καθηγητής του θυμάται πως "το μόνο που τον ενδιαφέρει είναι να παίζει την κιθάρα του."

Ο πρώτος του δίσκος είναι το Greetings From Asbury Park. Χειμαρρώδης στίχος, πολύπλοκες ενορχηστρώσεις και ώρες πολλές ηχογράφησης όπου συνεχώς μετακινούνται όργανα και μικρόφωνα στην αναζήτηση ενός καινούργιου προσωπικού ήχου. Όλα τα τραγούδια είναι εκπληκτικά. Ξεχωρίζω τα παρακάτω.








The angel rides with hunchbacked children, poison oozing from his engine
Wieldin' love as a lethal weapon, on his way to hubcap heaven
Baseball cards poked in his spokes, his boots in oil he's patiently soaked
The roadside attendant nervously jokes as the angel's tires stroke his precious pavement

The interstate's choked with nomadic hordes
In Volkswagen vans with full running boards
Dragging great anchors, followin' dead-end signs into the sores
The angel rides by humpin' his hunk metal whore

Madison Avenue's claim to fame in a trainer bra with eyes like rain
She rubs against the weatherbeaten frame and asks the angel for his name
Off in the distance the marble dome reflects across the flatlands with a naked feel off into parts unknown
The woman strokes his polished chrome and lies beside the angel's bones

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Το '73 κυκλοφορεί το The Wild, the Innocent & the E Street Shuffle. Ρομαντικό, πηγαίο, σκιαγραφεί σκηνές από έναν κόσμο που δεν υπάρχει παρά μόνο στο μυαλό του δημιουργού. Τραγούδια μεγάλης διάρκειας όπου το πιάνο παίζει φορμαλιστικά με κλασικά μοτίβα και rhythm and blues. Το rock ωστόσο παραμένει βαθιά στην καρδιά του άλμπουμ.

Ξεχωρίζω το υπέροχο New York Serenade που παίζει σαν μια νεωτεριστική εκδοχή του West Side Story.



... Oh listen to the junkman... He's singing...

Και το παράξενο Wild Billy's Circus.



...and the circus boss leans over whispers in the little boy's ear. Hey son you wanna try the big top?

[Ασέβαστος]

ειμαι fan.

[Μπίστης]

ειμαι fan.

Τον απεχθάνομαι.

(Δεν λέω πως αρκετές φορές δεν άγγιξε το τέλειο)

.Η καταγωγή του ήταν Ιρλανδική, Ολλανδική και Ιταλική.

Σίγουρα ;

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Συνεχίζει μετά από 2-3 χρόνια με ένα λιγότερο εμπορικό άλμπουμ. Πραγματεύεται με τρόπο σαφή χωρίς ίχνος χιούμορ τον ορισμό της ιδεατής Αμερικάνικης ψυχής. Ο ρομαντισμός κι η ευθύτητα και πάλι εδώ.



Badlands, you gotta live it everyday
Let the broken hearts stand
As the price you've gotta pay
Keep movin' 'til it's understood
And these badlands start treating us good

Συνεχίζει με προσωπικό τραγουδάκι λίγο γκόσπελ λίγο σόουλ.



All of the old faces
Asked you why you're back
They fit you with position
And the keys to your daddy's Cadillac
In the darkness of your room
Your mother calls you by your true name
You remember the faces, the places, the names
You know it's never over, it's relentless as the rain

Well Daddy worked his whole life for nothing but the pain
Now he walks these empty rooms looking for something to blame
You inherit the sins, you inherit the flames

Ένα όμορφο βραδύκαυστο:

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

To επικό promised land για την εργατιά.

[Μπίστης]

Η καταγωγή του ήταν Ιρλανδική, Ολλανδική και Ιταλική.

Σίγουρα ;

Δεν τον εμπιστεύομαι καθόλου και απορώ γιατί γράφονται βιβλία σαν αυτό :

https://njjewishnews.timesofisrael.com/ ... in-israel/

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Η καταγωγή του ήταν Ιρλανδική, Ολλανδική και Ιταλική.

Σίγουρα ;

Δεν τον εμπιστεύομαι καθόλου και απορώ γιατί γράφονται βιβλία σαν αυτό :

https://njjewishnews.timesofisrael.com/ ... in-israel/

Ειλικρινά δεν ξέρω. Πολλά ωστόσο τραγούδια του είναι αυτοβιογραφικά και εκεί φαίνεται ο βαθύς καθολικισμός του. Η προσκόλληση σε ηθικές αρχές βασισμένες στον Χριστιανισμό.

[Ασέβαστος]

αφηνω αυτο εδω.

[ΓΑΛΗ]

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Το 1980 κυκλοφορεί το διπλό δίσκο Τhe River. Η πιο ώριμη δουλειά του ως τώρα. Ο Bruce αρχίζει να υποδύεται. Γράφει ιστορίες για τύπους ανθρώπων που δε γνωρίζει αλλά φαντάζεται ως την τελευταία τους λεπτομέρεια.
Ξεχωρίζω το υπέροχο αυτοβιογραφικό Independence day.



Cause the darkness of this house has got the best of us
There's a darkness in this town that's got us too
But they can't touch me now
And you can't touch me now
They ain't gonna do to me
What I watched them do to you

Now I don't know what it always was with us
We chose the words, and yeah, we drew the lines
There was just no way this house could hold the two of us
I guess that we were just too much of the same kind




Με έξυπνο τρόπο και λίγη οργή πραγματεύεται τους περιορισμούς που επιβάλλονται από την καπιταλιστική κοινωνία.



Well I came home from work and I switched on Channel 5
There was a pretty little girly lookin' straight into my eyes
Well I watched as she wiggled back and forth across the screen
She didn't get me excited she just made me feel mean

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Μια ποιητική απομυθοποίηση του αμερικανικού ονείρου.



I come from down in the valley
where mister when you're young
They bring you up to do like your daddy done

I got a job working construction for the Johnstown Company
But lately there ain't been much work on account of the economy
Now all them things that seemed so important
Well mister they vanished right into the air
Now I just act like I don't remember
Mary acts like she don't care

Now those memories come back to haunt me
they haunt me like a curse
Is a dream a lie if it don't come true
Or is it something worse

Aκολουθεί το Nebraska το 1982. Μια αποχώρηση από τις φορτωμένες συνθέσεις. Οι μελωδίες απλούστερες. Ο στίχος σκοτεινός και απελπισμένος στο Atlantic city

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

O Bruce τελειοποιεί την αφηγηματική του δεινότητα και το κάνει χωρίς θόρυβο.

[jimdenin]

Το τραγουδάκι στην ταινία με τον Τομ Χανκς και τον Ντένζελ Ουάσιγκτον και κυρίως το βίντεο κλιπ δεν θα ξεχαστεί ποτέ.

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Από τις λίγες περιπτώσεις που ταινία βασίστηκε σε τραγούδι.



Μονότονο και δολοφονικό. Ένα άρρωστο μυαλό κυλάει στον αυτοκινητόδρομο κι ονειρεύεται φόνο.



Πίστη στον Θεό και στη Χάρη Του. Όλες οι ευλογημένες άτυχες ψυχές.