Phorum.com.gr

Είχα την τύχη να βρεθώ σε γλέντια πρόσφατα και να παίζει dj - ή και οργανοπαίχτες που δεχόντουσαν παραγγελιές και ο κόσμος χόρευε αλλά δεν μου ερχόταν, αν και ήθελα.

Δεν ξέρω τι με κρατάει. Για πείτε τραγούδια που σας ξεσηκώνουν ή ξεσηκώνουν τους γύρω σας.

Μπορεί να είναι ελληνικά (για αυτά κυρίως μιλάω) ή και ξένα, παλιά ή σύγχρονα.

Αν και νομίζω ο πιο σημαντικός λόγος για να χορέψει ο κόσμος είναι να διώξουμε τα πιτσιρίκια που μόλις αρχίσει λίκνισμα παίρνουν βίντεο όλο το μαγαζί και έτσι μπορεί πριν τελειώσεις το χορό σου να σε έχει δει ο θυρωρός του γραφείου που κάθεται εκείνη τη στιγμή με τις πιτζάμες του στην κουζίνα και ο διευθυντής που είναι πολύ καθώς πρέπει...

Αλλά και χωρίς τις πιτσιρίκες με τα σορτσάκια τι θα ήταν ο χορός; Τίποτα!

Για πείτε κανένα τραγουδάκι λοιπόν που σας έλειψε ή σας ξεσήκωσε, λέμε τώρα, τελευταία.

Δεν ξέρω γιατί, απο εχθές μου έχει κολλήσει

Όλα χωράνε σε αυτό το νήμα! Δεν χρειάζεται να υπάρχει λόγος.

Το μόνο που κάνω παραγγελιά οοοταν θελήσω να χορέψω - οποια εκτέλεση γνωριζουν καλύτερα οι μουσικοί με προτίμηση στην κατα Μάρκον .

Ααααχ εμένα με αρέσει το δεν ξανακάνω φυλακιέεε

Αλλά δεν τολμάω να το χορέψω! Τι άλλο ξεσηκώνει την παρέα;

Τέλος πάντων καταλήγω να βαράω παλαμάκια στους άντρες της παρέας στις ζεμπεκές και στις γυναίκες και με αρέσει και αυτό...

Έλα να πάμε σε ένα μέ
ροςανθρωπός να μην υπά
ρχει ούτε νέος ούτε γέ
ροςμόνο να μαστε μονάχοι

Athina__P έγραψε: ↑

09 Ιούλ 2018, 18:00

Ααααχ εμένα με αρέσει το δεν ξανακάνω φυλακιέεε

Αλλά δεν τολμάω να το χορέψω! Τι άλλο ξεσηκώνει την παρέα;

Τέλος πάντων καταλήγω να βαράω παλαμάκια στους άντρες της παρέας στις ζεμπεκές και στις γυναίκες και με αρέσει και αυτό...

Καλά είναι τα παλαμάκια αλλά να χουν και ρυθμό οχι να βαράμε μποσανόβα σε απτάλικο.

Μου αρέσουν οι άνθρωποι που μιλάνε με το σώμα τους και με τα μάτια τους και είναι πολύ ιδιαίτερο να βαράς και παλαμάκια, είναι αλήθεια! Αν είναι να το κάνεις αγγαρεία, άστο καλύτερα. Ε, τώρα αν έχεις πιει τα καραφάκια σου, μπορεί να σε χαλάει ο άλλος να κάνει κάπως λάθος τα παλαμάκια, φαντάζομαι, αλλά συνεχίζεις το χορό, αναγκαστικά; Η αλήθεια είναι όταν έρθεις στο κέφι σου έρχονται τα πράγματα κάπως παράξενα. Το θέμα είναι να έρθεις στο κέφι.

δε περιγράφω σκηνικό

Πριν αρκετά χρόνια που τύγχανε να ακούω λάιβ Πάριο ήμουν σίγουρη ότι ήταν υπερεκτιμημένος και το αρχέτυπο του άντρα χωρίς κάτι σημαντικό που επειδή κρατάει ένα μικρόφωνο και του έγραψαν ή έγραψε ο ίδιος ;; μερικά καλά τραγούδια έγινε καρδιοκατακτητής.

Στην πορεία εκτίμησα ότι ο Πάριος στα νιάτα του έκανε μερικές από τις πιο άρτιες ερμηνείες. Αν είσαι κάπου και ακούς αυτό το τραγούδι, είναι άρτιο. Τραγουδάει τον καημό, τον έρωτα, με έναν τρόπο πολύ καλό.



Τώρα που η ξενιτιά τα τελευταία χρόνια επανήλθε ως καημός αυτό το τραγούδι ακούγεται και χορεύεται αρκετά, σε σχέση με την εποχή της τσιφτετελλάδας. Όχι ότι ήταν και άσχημα στην τσιφτετελλάδα.

Μετά την κατανάλωση ενάμιση καραφακίου - μέχρι τόσο είναι οι αντοχές, μια μέρα μπορεί να με σηκώσει αυτό:



Αυτή η εισαγωγή είναι ό,τι πιο κοντά στην πιο καλή εκτέλεση που ακούστηκε ποτέ για αυτό το τραγούδι και που ήταν με την ορχήστρα του Γ. Μαζωνάκη, ανεπανάληπτη ορχήστρα, στο καλοκαιρινό Bio Bio κάτι καλοκαίρια πριν. Ξεκινούσε το χορευτικό πρόγραμμα με τις δεύτερες φωνές. Ο τόνος του τραγουδιού σε έβαζε σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα σε σχέση με πριν και το έλεγε και μια απίθανη κοπέλα που στην πορεία δεν αναδείχτηκε.

Ένα από τα ανεξήγητα της ζωής είναι γιατί δεν ακούστηκε περισσότερο αυτό στις παραλίες. Μπορεί επειδή έχει συνδυαστεί με φαβέλες...

Athina__P έγραψε: ↑

20 Ιούλ 2018, 21:11

Μετά την κατανάλωση ενάμιση καραφακίου - μέχρι τόσο είναι οι αντοχές, μια μέρα μπορεί να με σηκώσει αυτό:



Αυτή η εισαγωγή είναι ό,τι πιο κοντά στην πιο καλή εκτέλεση που ακούστηκε ποτέ για αυτό το τραγούδι και που ήταν με την ορχήστρα του Γ. Μαζωνάκη, ανεπανάληπτη ορχήστρα, στο καλοκαιρινό Bio Bio κάτι καλοκαίρια πριν. Ξεκινούσε το χορευτικό πρόγραμμα με τις δεύτερες φωνές. Ο τόνος του τραγουδιού σε έβαζε σε ένα εντελώς διαφορετικό κλίμα σε σχέση με πριν και το έλεγε και μια απίθανη κοπέλα που στην πορεία δεν αναδείχτηκε.

α ρε φαση που μου θυμησες. θαμανε 20 χρονω η κατι τετοιο, εντουραδα καπου στον παρνωνα, και θελω να περασω ενα ποταμι που οι εμπειροι λενε οτι ειναι πολυ βαθυ, και δεν.
αλλα εγω ημανε βλαμμενο, και μπηκα, και επεσα, και καταφερα να βγω με τα χιλια ζορια και τη μοτο επ ωμου, αθανατο dt, σε 10 λεπτα ειχε παρει μπρος.
το βραδυ λοιπον αφου σφιξαμε μερικα ζεστα ρακομελα (ξεχασα να πω οτι ηταν γεναρης και ειχε χιονι) οι παλιοι με εβαλαν να χορεψω το παραπανω. απο τις ελαχιστες φορες που εχω χορεψει.

Αυτό μόνο