Ιάννης Ξενάκης

[ST48410]

Δεν ισχύει. Άλλο πράγμα να μην κατανοεί κάποιος την σύνδεση των μερών σε ένα σύνολο και άλλο να μην καταλαβαίνει την ποιότητα της εκτέλεσης. Όχι μετά από 100 και παραπάνω χρόνια τέτοια μουσικής.

[ST48410]

μιλάμε για τον διαχωρισμό ωραίο = οτιδήποτε έχει νόημα και περιεχόμενο και μαλακία = ό,τι είναι κενό περιεχομένου, πρωτότυπο, «ευφυές» ή μη.

Επανέρχομαι. Κάναμε μια προσπάθεια να ορίσουμε τι είναι το περιεχόμενο σε ένα ανάλογο νήμα πριν δύο χρόνια αλλά έμεινε κάπου μετέωρη. Και έχω την εντύπωση ότι εδώ χρησιμοποιείς τον όρο κάπως διαφορετικά. Αφού συμφωνήσουμε ότι μιλάμε για το ίδιο πράγμα, μπορεί να σχολιαστεί περισσότερο.

Wolfgang Amadeus Mozart

[ST48410]

Ωραία όλα αυτά, δεκτά. Αν διαβάσεις όμως για την Ιεροτελεστία της Άνοιξης, προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις την εποχή εκείνη ενώ σήμερα το έργο ακούγεται σχετικά εύκολα από τους περισσότερους.

Ναι, βρε παιδί μου, προκάλεσε αντιδράσεις για ηλίθιους αισθητικούς και κοινωνικούς λόγους, όχι αντικειμενικούς.

Μεγάλη κουβέντα το ποιοι είναι οι αντικειμενικοί λόγοι και ποιοι όχι. Να ξέρεις πάντως πως μουσικές φυσιογνωμίες της εποχής εκείνης δεν άντεχαν αυτό που άκουγαν. Τόσο περίεργο, ξένο, κακόηχο, ό,τι άλλο θέλεις βάλε, τους ακουγόταν αυτό το έργο.

Όταν άκουσα πρώτη φορά την Ιεροτελεστία την βρήκα καταπληκτική και ήμουν μπέμπης (5 χρονών). Ούτε να κατανοήσω κάτι χρειάστηκε ούτε να μάθω μουσική, ιστορία της τέχνης και τα λοιπά. Δεν χρειάστηκε να μάθω και να συνηθίσω καμμιά «γλώσσα». Δεν χρειάστηκε να μελετήσω, να εντρυφήσω, να, να, να...

Εσύ ως μπέμπης 5 χρονών είχες ακουστικές εμπειρίες που δεν μπορούσε να τις διανοηθεί ένας καλός ακροατής 70 χρόνια πριν. Είχες δει καρτούν, είχες ακούσεις διαφημίσεις από τηλεόραση και ραδιόφωνο, μπορεί να είχε πάρει το αυτί σου και μουσική υπόκρουση από θρίλερ ή άλλες ταινίες που έπαιζαν στο διπλανό δωμάτιο, είχες παιδικά παιχνίδια με διαφόρων ειδών ηχητικά εφέ. Τι να σε ξενίσει στην Ιεροτελεστία στο βαθμό που ενοχλούσε αυτούς; Μιλούσες σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τη γλώσσα αυτού του έργου.

η αισθητική της απόλαυση είναι προσβάσιμη γυμνή.

Πιστεύεις τώρα ότι αν φέρουμε κάποιον από φυλή στον Αμαζόνιο που δεν έχει την παραμικρή επαφή με την δική μας μουσική, θα λειτουργήσει το έργο με τον ίδιο τρόπο για αυτόν; Αν επρόκειτο για πανανθρώπινη γλώσσα θα έπρεπε να συμβαίνει.

[ST48410]

Ποιος ορίζει όμως τι έχει νόημα και περιεχόμενο; Αν πεις ο δέκτης, τι αξία έχει για εμάς κάτι που είναι ωραίο απλά επειδή αρέσει της Αλέκας και του Αντώνη;

Κομματάκι επιπόλαιοι ορισμοί οι παραπάνω.

Οι αποδέκτες το ορίζουν. Αν αρέσει μόνο στον Μπάμπη και στην Αλέκα, είναι πρόβλημα. Αν αρέσει σε πολλές Αλέκες και πολλούς Μπάμπηδες, είναι ένδειξη ότι έχει περιεχόμενο.

Αυτό μένει να συζητηθεί μόλις οριστεί η έννοια του περιεχομένου. Είναι ενδιαφέρουσα παράμετρος και το αναφέρω για να μην χαθεί ανάμεσα στα άλλα που γράφουμε.

[ST48410]

Επίσης hellegennes. Παρατέθηκε σήμερα σε άλλο νήμα ένα κοντσέρτο του Μότσαρτ.

Με βάση τον ορισμό του περιεχομένου που θα δώσεις πες μου τι περιεχόμενο έχει ένα τέτοιο έργο έστω χοντρικά

[kongrosian]

Δεν ισχύει. Άλλο πράγμα να μην κατανοεί κάποιος την σύνδεση των μερών σε ένα σύνολο και άλλο να μην καταλαβαίνει την ποιότητα της εκτέλεσης. Όχι μετά από 100 και παραπάνω χρόνια τέτοια μουσικής.

εντάξει. μιλάμε για μια εποχή πειραματισμού και ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ.
μια εποχή που οι καλλιτέχνες (οι διάσημοι και αυτοί που είχαν άκρες σε κρατικές επιχορηγήσεις ή άλλους χορηγούς) είχαν ανοίξει φιλοσοφικό διάλογο μεταξύ τους.
πολλοι από τους οποίους, είπαν: ξέρεις κάτι. χέσε τα χιλιάδες χρόνια παράδοσης, που έφεραν την τέχνη ως εδώ, ας κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό και ας μην είναι ωραίο.
χέσε τα ματζόρε, τα μινόρε, τις ωραίες μελωδίες και ρυθμούς - έχουν φτάσει στα όριά τους. ας κάνουμε κάτι άλλο.
το αποτέλεσμα είναι ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ*, αλλά ΟΧΙ ΩΡΑΙΟ**.

σήμερα, που κυρίως λόγω ιντερνετ έχουμε πρόσβαση σε τόνους τέχνης, που υπάρχει άπειρο οπτικοακουστικό υλικο, το έργο του κάθε Ξενάκη, σαν τελικό αποτέλεσμα και όχι σαν διαδικασία (η οποία σαφώς είχε ένα ενδιαφέρον και δυσκολία για την εποχή της), δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. το έχουν κάνει άπειροι.


*ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ:



**ΩΡΑΙΟ:

[ST48410]

Μπα. Τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει. Μπορεί να σου φαίνεται έτσι γιατί ζεις μέσα στην εποχή σου και δεν μπορείς να πάρεις την απαραίτητη απόσταση για να δεις τα πράγματα πιο ξεκάθαρα. Κοίτα ας πούμε που ο Στραβίνσκι που βρίσκεται πιο πίσω μερικές δεκαετίες πως μοιάζει πιο βατός;

εντάξει. μιλάμε για μια εποχή πειραματισμού και ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ.

Όχι. Πάντα γίνονταν πειράματα. Για άλλους λόγους σας φαίνονται πολύ απόμακρα αυτά που γίνονται τώρα. Δεν φταίνε αυτοί που τα κάνουν. Αυτοί λειτουργούν μέσα στην πορεία των πραγμάτων. Το κοινό έχει μείνει πίσω λόγω κάποιων πραγμάτων που άλλαξαν

πολλοι από τους οποίους, είπαν: ξέρεις κάτι. χέσε τα χιλιάδες χρόνια παράδοσης, που έφεραν την τέχνη ως εδώ, ας κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό και ας μην είναι ωραίο.
χέσε τα ματζόρε, τα μινόρε, τις ωραίες μελωδίες και ρυθμούς - έχουν φτάσει στα όριά τους. ας κάνουμε κάτι άλλο.

Μόνο που η ίδια στάση τηρήθηκε πολλές φορές μέσα στην ιστορία της μουσικής αλλιώς δεν θα είχες ούτε τα μινόρε ούτε τα ματζόρε. Θα είχες μείνει στην μουσική της αρχαιότητας ή και ακόμη πιο πίσω. Και το μινόρε και το ματζόρε, προϊόν εξέλιξης ήταν.

το αποτέλεσμα είναι ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ*, αλλά ΟΧΙ ΩΡΑΙΟ**.

Μόνο που σε κάποιους αρέσουν τα ενδιαφέροντα πράγματα. Έχουμε γεμίσει σελίδες με ορισμούς του ωραίου. Έτσι ξεκάρφωτα και χωρίς να διευκρινήσεις τι εννοείς με την κάθε λέξη, κουβέντα δεν μπορεί να γίνει.

σήμερα, που κυρίως λόγω ιντερνετ έχουμε πρόσβαση σε τόνους τέχνης, που υπάρχει άπειρο οπτικοακουστικό υλικο, το έργο του κάθε Ξενάκη, σαν τελικό αποτέλεσμα και όχι σαν διαδικασία (η οποία σαφώς είχε ένα ενδιαφέρον και δυσκολία για την εποχή της), δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. το έχουν κάνει άπειροι.

Σήμερα είναι αδιάφορο. Κάθε μαθητής σε υψηλό επίπεδο σύνθεσης τα διδάσκεται. Το ίδιο όπως μπορεί να γράψει σε ύφος Μπάχ, Μότσαρτ, κοκ. Τότε που τα έκανε, κανείς άλλος δεν μπορούσε ή δεν τολμούσε.

*ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ:



**ΩΡΑΙΟ:

Αυθαίρετο τελείως. Από που κι ως που; Δεν μπορεί να γίνει συζήτηση επί προσωπικών προτιμήσεων. Ό,τι αρέσει στον καθένα, ας του αρέσει. Αλλά να θεωρηθεί γενικά όμορφο, δεν στέκει.

[hellegennes]

Όταν άκουσα πρώτη φορά την Ιεροτελεστία την βρήκα καταπληκτική και ήμουν μπέμπης (5 χρονών). Ούτε να κατανοήσω κάτι χρειάστηκε ούτε να μάθω μουσική, ιστορία της τέχνης και τα λοιπά. Δεν χρειάστηκε να μάθω και να συνηθίσω καμμιά «γλώσσα». Δεν χρειάστηκε να μελετήσω, να εντρυφήσω, να, να, να...

Εσύ ως μπέμπης 5 χρονών είχες ακουστικές εμπειρίες που δεν μπορούσε να τις διανοηθεί ένας καλός ακροατής 70 χρόνια πριν. Είχες δει καρτούν, είχες ακούσεις διαφημίσεις από τηλεόραση και ραδιόφωνο, μπορεί να είχε πάρει το αυτί σου και μουσική υπόκρουση από θρίλερ ή άλλες ταινίες που έπαιζαν στο διπλανό δωμάτιο, είχες παιδικά παιχνίδια με διαφόρων ειδών ηχητικά εφέ. Τι να σε ξενίσει στην Ιεροτελεστία στο βαθμό που ενοχλούσε αυτούς; Μιλούσες σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό τη γλώσσα αυτού του έργου.

Με την ίδια λογική θα έπρεπε να μου αρέσει και η κακοφωνία του έργου που σχολίασα. Άλλωστε από έκθεση σε κακοφωνία, σε μεγαλούπολη, άλλο τίποτα.

Πιστεύεις τώρα ότι αν φέρουμε κάποιον από φυλή στον Αμαζόνιο που δεν έχει την παραμικρή επαφή με την δική μας μουσική, θα λειτουργήσει το έργο με τον ίδιο τρόπο για αυτόν;

Ναι. Απλά και ξερά.

[hellegennes]

Επίσης hellegennes. Παρατέθηκε σήμερα σε άλλο νήμα ένα κοντσέρτο του Μότσαρτ.

Με βάση τον ορισμό του περιεχομένου που θα δώσεις πες μου τι περιεχόμενο έχει ένα τέτοιο έργο έστω χοντρικά

Πρώτα απ' όλα, να πω ότι βαριέμαι τον Μότσαρτ. Πέρα απ' αυτό, το περιεχόμενο είναι η ουσία του έργου. Εντάξει, είναι πιο εύκολο να μιλήσεις για περιεχόμενο στα εικαστικά και στην λογοτεχνία, γιατί είναι πιο άμεσα ορατό, ενώ η μουσική είναι φύσει απροσδιόριστη. Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι άτοπο να μιλήσουμε για περιεχόμενο στην μουσική είτε έχει ξεκάθαρα θέματα (όπως ένα μπαλέτο, φέρ' ειπείν) είτε είναι μουσική δωματίου ή κάτι εξίσου ράντομ.

[kongrosian]

Μπα. Τίποτε από τα παραπάνω δεν ισχύει. Μπορεί να σου φαίνεται έτσι γιατί ζεις μέσα στην εποχή σου και δεν μπορείς να πάρεις την απαραίτητη απόσταση για να δεις τα πράγματα πιο ξεκάθαρα. Κοίτα ας πούμε που ο Στραβίνσκι που βρίσκεται πιο πίσω μερικές δεκαετίες πως μοιάζει πιο βατός;

εντάξει. μιλάμε για μια εποχή πειραματισμού και ΤΕΧΝΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ.

Όχι. Πάντα γίνονταν πειράματα. Για άλλους λόγους σας φαίνονται πολύ απόμακρα αυτά που γίνονται τώρα. Δεν φταίνε αυτοί που τα κάνουν. Αυτοί λειτουργούν μέσα στην πορεία των πραγμάτων. Το κοινό έχει μείνει πίσω λόγω κάποιων πραγμάτων που άλλαξαν

πολλοι από τους οποίους, είπαν: ξέρεις κάτι. χέσε τα χιλιάδες χρόνια παράδοσης, που έφεραν την τέχνη ως εδώ, ας κάνουμε κάτι εντελώς διαφορετικό και ας μην είναι ωραίο.
χέσε τα ματζόρε, τα μινόρε, τις ωραίες μελωδίες και ρυθμούς - έχουν φτάσει στα όριά τους. ας κάνουμε κάτι άλλο.

Μόνο που η ίδια στάση τηρήθηκε πολλές φορές μέσα στην ιστορία της μουσικής αλλιώς δεν θα είχες ούτε τα μινόρε ούτε τα ματζόρε. Θα είχες μείνει στην μουσική της αρχαιότητας ή και ακόμη πιο πίσω. Και το μινόρε και το ματζόρε, προϊόν εξέλιξης ήταν.

το αποτέλεσμα είναι ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ*, αλλά ΟΧΙ ΩΡΑΙΟ**.

Μόνο που σε κάποιους αρέσουν τα ενδιαφέροντα πράγματα. Έχουμε γεμίσει σελίδες με ορισμούς του ωραίου. Έτσι ξεκάρφωτα και χωρίς να διευκρινήσεις τι εννοείς με την κάθε λέξη, κουβέντα δεν μπορεί να γίνει.

σήμερα, που κυρίως λόγω ιντερνετ έχουμε πρόσβαση σε τόνους τέχνης, που υπάρχει άπειρο οπτικοακουστικό υλικο, το έργο του κάθε Ξενάκη, σαν τελικό αποτέλεσμα και όχι σαν διαδικασία (η οποία σαφώς είχε ένα ενδιαφέρον και δυσκολία για την εποχή της), δεν είναι τίποτα ιδιαίτερο. το έχουν κάνει άπειροι.

Σήμερα είναι αδιάφορο. Κάθε μαθητής σε υψηλό επίπεδο σύνθεσης τα διδάσκεται. Το ίδιο όπως μπορεί να γράψει σε ύφος Μπάχ, Μότσαρτ, κοκ. Τότε που τα έκανε, κανείς άλλος δεν μπορούσε ή δεν τολμούσε.

*ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ:



**ΩΡΑΙΟ:

Αυθαίρετο τελείως. Από που κι ως που; Δεν μπορεί να γίνει συζήτηση επί προσωπικών προτιμήσεων. Ό,τι αρέσει στον καθένα, ας του αρέσει. Αλλά να θεωρηθεί γενικά όμορφο, δεν στέκει.

εντάξει, δεν κάνεις την παραμικρή προσπάθεια να καταλάβεις αυτά που λέω. αφού αρέσει στον καθένα, ό,τι του αρέσει κάτσε και άκου ράντομ ήχους. άραξε σε ένα φανάρι στο κέντρο της Αθήνας και απόλαυσε. η δηθενιά σε όλο το μεγαλείο της.

[ST48410]

εντάξει, δεν κάνεις την παραμικρή προσπάθεια να καταλάβεις αυτά που λέω. αφού αρέσει στον καθένα, ό,τι του αρέσει κάτσε και άκου ράντομ ήχους. άραξε σε ένα φανάρι στο κέντρο της Αθήνας και απόλαυσε. η δηθενιά σε όλο το μεγαλείο της.

Άσε τα περί δηθενιάς. Για το αν είναι τυχαίοι ήχοι έγραψα ξανά και ξανά. Ζητώ κι εγώ με την σειρά μου να κάνεις λίγη προσπάθεια να μπεις στο κλίμα αυτών που λέω.

Γίνε λίγο συγκεκριμένος. Γιατί ο ένας πίνακας κατηγοριοποιείται ως ενδιαφέρον έργο και ο άλλος ως ωραίο; Γιατί σε κάποιον δεν μπορεί να αρέσουν πράγματα που είναι ενδιαφέροντα και ως εκ τούτου να τα αποκαλεί ωραία;

Άσε που αν ρωτήσουμε κι εδώ ή έξω ίσως δεν θα συμφωνήσουν όλοι για το ποιος είναι ωραίος ή όχι.

[kongrosian]

εντάξει, δεν κάνεις την παραμικρή προσπάθεια να καταλάβεις αυτά που λέω. αφού αρέσει στον καθένα, ό,τι του αρέσει κάτσε και άκου ράντομ ήχους. άραξε σε ένα φανάρι στο κέντρο της Αθήνας και απόλαυσε. η δηθενιά σε όλο το μεγαλείο της.

Άσε τα περί δηθενιάς. Για το αν είναι τυχαίοι ήχοι έγραψα ξανά και ξανά. Ζητώ κι εγώ με την σειρά μου να κάνεις λίγη προσπάθεια να μπεις στο κλίμα αυτών που λέω.

Γίνε λίγο συγκεκριμένος. Γιατί ο ένας πίνακας κατηγοριοποιείται ως ενδιαφέρον έργο και ο άλλος ως ωραίο; Γιατί σε κάποιον δεν μπορεί να αρέσουν πράγματα που είναι ενδιαφέροντα και ως εκ τούτου να τα αποκαλεί ωραία;

Άσε που αν ρωτήσουμε κι εδώ ή έξω ίσως δεν θα συμφωνήσουν όλοι για το ποιος είναι ωραίος ή όχι.

εντάξει τώρα... προφανώς είναι υποκειμενικά όλα αυτά. αλλά κάπου στο βάθος κρύβονται και κάποιες αντικειμενικότητες. θα συμφωνήσεις πιστεύω, ότι τα κίνητρα του καλλιτέχνη ή το αποτέλεσμα του έργου του, δεν είναι πάντα να φτιάξει κάτι όμορφο, κάτι που θα προκαλέσει συναισθήματα χαράς ή δάκρυα συγκίνησης. πολλές φορές θέλει να προκαλέσει άλλες αντιδράσεις, να βάλει τον δέκτη να αναρωτηθεί, να σκεφτεί, αντί για το συναίσθημα να του αγγίξει το μυαλό, να ακούσει ήχους και να σκέφτεται εικόνες, να δει εικόνα και να αναρωτιέται για το νόημα κ.ο.κ.

[ST48410]

εντάξει τώρα... προφανώς είναι υποκειμενικά όλα αυτά. αλλά κάπου στο βάθος κρύβονται και κάποιες αντικειμενικότητες. θα συμφωνήσεις πιστεύω, ότι τα κίνητρα του καλλιτέχνη ή το αποτέλεσμα του έργου του, δεν είναι πάντα να φτιάξει κάτι όμορφο, κάτι που θα προκαλέσει συναισθήματα χαράς ή δάκρυα συγκίνησης. πολλές φορές θέλει να προκαλέσει άλλες αντιδράσεις, να βάλει τον δέκτη να αναρωτηθεί, να σκεφτεί, αντί για το συναίσθημα να του αγγίξει το μυαλό, να ακούσει ήχους και να σκέφτεται εικόνες, να δει εικόνα και να αναρωτιέται για το νόημα κ.ο.κ.

Έχω γράψει πολλές φορές ότι ο τρόπος να αξιολογηθεί ένα έργο τέχνης βγάζοντας κατά το δυνατό έξω προσωπικές προτιμήσεις και υποκειμενικές τοποθετήσεις, είναι να συγκριθεί αυτά με το παρόμοια της εποχής του. Και προφανώς τα κίνητρα που ο κάθε καλλιτέχνης κάνει κάτι μπορεί να ποικίλουν δραματικά. Αυτό όμως δεν μας αφορά και τόσο όταν κάνουμε την αξιολόγηση.

Δεν με νοιάζει αν το τάδε έργο ήταν παραγγελία, αν το έγραψε για να το αφιερώσει σε αυτήν που αγαπούσε, αν ήταν φτιαγμένο σε μια εποχή που τον είχε κυριεύσει η τρέλα ή η κατάθλιψη κλπ. Αυτά είναι χρήσιμες πληροφορίες για να κατανοήσει κάποιος το γιατί το έργο έτσι όπως έγινε. Όταν όμως θα το πάρεις να το τοποθετήσεις αξιολογικά να βρει την θέση του στην πυραμίδα των έργων, τότε (αν μιλάμε για σοβαρή τέχνη η οποία με ενδιαφέρει και σε αυτήν συνήθως αναφέρομαι) θα κοιτάξεις να δεις τι έχει επιτευχθεί σε αυτό το έργο, τι επένδυση μυαλού, φαντασίας και γούστου ενυπάρχει. Το αν είχε καλές ή μέτριες ή εξαιρετικές προθέσεις ο δημιουργός είναι μικρής σημασίας.

[kongrosian]

εντάξει τώρα... προφανώς είναι υποκειμενικά όλα αυτά. αλλά κάπου στο βάθος κρύβονται και κάποιες αντικειμενικότητες. θα συμφωνήσεις πιστεύω, ότι τα κίνητρα του καλλιτέχνη ή το αποτέλεσμα του έργου του, δεν είναι πάντα να φτιάξει κάτι όμορφο, κάτι που θα προκαλέσει συναισθήματα χαράς ή δάκρυα συγκίνησης. πολλές φορές θέλει να προκαλέσει άλλες αντιδράσεις, να βάλει τον δέκτη να αναρωτηθεί, να σκεφτεί, αντί για το συναίσθημα να του αγγίξει το μυαλό, να ακούσει ήχους και να σκέφτεται εικόνες, να δει εικόνα και να αναρωτιέται για το νόημα κ.ο.κ.

Έχω γράψει πολλές φορές ότι ο τρόπος να αξιολογηθεί ένα έργο τέχνης βγάζοντας κατά το δυνατό έξω προσωπικές προτιμήσεις και υποκειμενικές τοποθετήσεις, είναι να συγκριθεί αυτά με το παρόμοια της εποχής του. Και προφανώς τα κίνητρα που ο κάθε καλλιτέχνης κάνει κάτι μπορεί να ποικίλουν δραματικά. Αυτό όμως δεν μας αφορά και τόσο όταν κάνουμε την αξιολόγηση.

Δεν με νοιάζει αν το τάδε έργο ήταν παραγγελία, αν το έγραψε για να το αφιερώσει σε αυτήν που αγαπούσε, αν ήταν φτιαγμένο σε μια εποχή που τον είχε κυριεύσει η τρέλα ή η κατάθλιψη κλπ. Αυτά είναι χρήσιμες πληροφορίες για να κατανοήσει κάποιος το γιατί το έργο έτσι όπως έγινε. Όταν όμως θα το πάρεις να το τοποθετήσεις αξιολογικά να βρει την θέση του στην πυραμίδα των έργων, τότε (αν μιλάμε για σοβαρή τέχνη η οποία με ενδιαφέρει και σε αυτήν συνήθως αναφέρομαι) θα κοιτάξεις να δεις τι έχει επιτευχθεί σε αυτό το έργο, τι επένδυση μυαλού, φαντασίας και γούστου ενυπάρχει. Το αν είχε καλές ή μέτριες ή εξαιρετικές προθέσεις ο δημιουργός είναι μικρής σημασίας.

πάλι αλλού το πας. εγώ μιλάω συγκεκριμένα. για το τι θεωρώ ωραίο και τι ενδιαφέρον. ολίγον αυθαίρετα τα χρησιμοποίησα σαν έννοιες, ώστε να εκφράσω κάπως διαισθητικά κάποιες ενστάσεις μου στο όλο θέμα.

όσο για τον όρο "σοβαρή τέχνη", τι να πω; τι είναι αυτό που κάνει σοβαρή μια τέχνη και ασόβαρη μια άλλη;

επειδή ο Ξενάκης βάλθηκε να κάνει τα μαθηματικά μουσική με μολύβι και χαρτί,και είχε άκρες να βάζει ολόκληρη ορχήστρα να παίζει τα έργα του, τον κάνει πιο σοβαρό από έναν που προγραμματίζει ένα midi sequencer; εγώ θα έλεγα απλά ότι είναι πιο εργατικός και όχι πιο σοβαρός καλλιτέχνης. σοβαρός καλλιτέχνης είναι ένας που κατεβάζει η κεφάλα του μελωδίες και ιδέες, όχι ο μεθοδικός απαραίτητα.

[ST48410]

όσο για τον όρο "σοβαρή τέχνη", τι να πω; τι είναι αυτό που κάνει σοβαρή μια τέχνη και ασόβαρη μια άλλη;

Ρίξε μια ματιά στο κάτω μέρος σε αυτές τις σελίδες

Poll: Μεγαλύτερος Έλληνας Μουσικοσυνθέτης

Wolfgang Amadeus Mozart