Γιατί οι Λευκοί βγάζουν καλύτερο Hip Hop/ Rap;

[AlienWay]

Πρόκειται για παρεξήγηση που έχει δημιουργηθεί λόγω στερεοτυπικών αντιλήψεων.

Beria συγνώμη για τυχόν ορθογραφικά, μου έχει χαθεί το autocorrect

[AlienWay]

Ενας λόγος για τον οποίο υπάρχουν οι στερεοτυπικές αντιλήψεις είναι ότι οι λευκοί ράπερς αντιμετωπίζουν το είδος προτίστως ως μουσική και δισκογραφία, ενώ οι μαύροι ράπερς το αντιμετωπίζουν προτίστως ως τρόπο έκφρασης και γενικότερη κουλτούρα.

[John Brown Gun Club]

Ενας λόγος για τον οποίο υπάρχουν οι στερεοτυπικές αντιλήψεις είναι ότι οι λευκοί ράπερς αντιμετωπίζουν το είδος προτίστως ως μουσική και δισκογραφία, ενώ οι μαύροι ράπερς το αντιμετωπίζουν προτίστως ως τρόπο έκφρασης και γενικότερη κουλτούρα.

Αυτο κι εαν ειναι καργα στεροτυπικο και υποκωφα ρατσιστικο: οι λευκοι ειναι σοβαροι επαγγελματιες, οι μαυροι ειναι παιδακια που κανουν τον χαβαλε τους. Κι αυτο οταν απο τις γραμμες του χιπ χοπ εχουν βγει μερικοι απο τους μεγαλυτερους παραγωγους, σε ογκο εργασιας και επιτυχια αυτης, ολης της μουσικης στο συνολο της.

[AlienWay]

Ενας λόγος για τον οποίο υπάρχουν οι στερεοτυπικές αντιλήψεις είναι ότι οι λευκοί ράπερς αντιμετωπίζουν το είδος προτίστως ως μουσική και δισκογραφία, ενώ οι μαύροι ράπερς το αντιμετωπίζουν προτίστως ως τρόπο έκφρασης και γενικότερη κουλτούρα.

Αυτο κι εαν ειναι καργα στεροτυπικο και υποκωφα ρατσιστικο: οι λευκοι ειναι σοβαροι επαγγελματιες, οι μαυροι ειναι παιδακια που κανουν τον χαβαλε τους. Κι αυτο οταν απο τις γραμμες του χιπ χοπ εχουν βγει μερικοι απο τους μεγαλυτερους παραγωγους, σε ογκο εργασιας και επιτυχια αυτης, ολης της μουσικης στο συνολο της.

Οι λευκοί τραγουδάνε χιπ-χοπ για να βγάλουνε λεφτά.

Οι μαύροι τραγουδάνε τη ζωή τους γιατί δεν αντέχουν τη σιωπή.

[John Brown Gun Club]

Ενας λόγος για τον οποίο υπάρχουν οι στερεοτυπικές αντιλήψεις είναι ότι οι λευκοί ράπερς αντιμετωπίζουν το είδος προτίστως ως μουσική και δισκογραφία, ενώ οι μαύροι ράπερς το αντιμετωπίζουν προτίστως ως τρόπο έκφρασης και γενικότερη κουλτούρα.

Αυτο κι εαν ειναι καργα στεροτυπικο και υποκωφα ρατσιστικο: οι λευκοι ειναι σοβαροι επαγγελματιες, οι μαυροι ειναι παιδακια που κανουν τον χαβαλε τους. Κι αυτο οταν απο τις γραμμες του χιπ χοπ εχουν βγει μερικοι απο τους μεγαλυτερους παραγωγους, σε ογκο εργασιας και επιτυχια αυτης, ολης της μουσικης στο συνολο της.

Οι λευκοί τραγουδάνε χιπ-χοπ για να βγάλουνε λεφτά.

Οι μαύροι τραγουδάνε τη ζωή τους γιατί δεν αντέχουν τη σιωπή.

Και παλι δεν το σωζεις: ολοι θελουν να βγαλουν λεφτα, για Αμερικη μιλαμε. Μονο που οταν τα βγαλουν οι μαυροι καλλιτεχνες, τους ασκειται πολυ περισσοτερη κριτικη γι αυτο απο οτι στους λευκους, εξαιτιας αυτων των στερεοτυπων. Εαν ομως ο Εμινεμ η οι Μπηστιζ ηταν μαυροι, δεν θα ειχαν ουτε κλασμα αυτης της επιτυχιας που ειχαν.

[AlienWay]

Αυτο κι εαν ειναι καργα στεροτυπικο και υποκωφα ρατσιστικο: οι λευκοι ειναι σοβαροι επαγγελματιες, οι μαυροι ειναι παιδακια που κανουν τον χαβαλε τους. Κι αυτο οταν απο τις γραμμες του χιπ χοπ εχουν βγει μερικοι απο τους μεγαλυτερους παραγωγους, σε ογκο εργασιας και επιτυχια αυτης, ολης της μουσικης στο συνολο της.

Οι λευκοί τραγουδάνε χιπ-χοπ για να βγάλουνε λεφτά.

Οι μαύροι τραγουδάνε τη ζωή τους γιατί δεν αντέχουν τη σιωπή.

Και παλι δεν το σωζεις: ολοι θελουν να βγαλουν λεφτα, για Αμερικη μιλαμε. Μονο που οταν τα βγαλουν οι μαυροι καλλιτεχνες, τους ασκειται πολυ περισσοτερη κριτικη γι αυτο απο οτι στους λευκους, εξαιτιας αυτων των στερεοτυπων. Εαν ομως ο Εμινεμ η οι Μπηστιζ ηταν μαυροι, δεν θα ειχαν ουτε κλασμα αυτης της επιτυχιας που ειχαν.

Λίγο που έχω μελετήσει τους στίχους, μου δίνουν την εντύπωση ότι ο κάθε tupac μιλάει για πράγματα που πραγματικά έχει ζήσει και για πράγματα που πραγματικά πιστεύει.

Αντίθετα ο κάθε eminem δίνει την εντύπωση ότι έχει δημιουργήσει μια περσόνα που θεωρεί ότι θα αρέσει στον κόσμο.

[John Brown Gun Club]

Οι λευκοί τραγουδάνε χιπ-χοπ για να βγάλουνε λεφτά.

Οι μαύροι τραγουδάνε τη ζωή τους γιατί δεν αντέχουν τη σιωπή.

Και παλι δεν το σωζεις: ολοι θελουν να βγαλουν λεφτα, για Αμερικη μιλαμε. Μονο που οταν τα βγαλουν οι μαυροι καλλιτεχνες, τους ασκειται πολυ περισσοτερη κριτικη γι αυτο απο οτι στους λευκους, εξαιτιας αυτων των στερεοτυπων. Εαν ομως ο Εμινεμ η οι Μπηστιζ ηταν μαυροι, δεν θα ειχαν ουτε κλασμα αυτης της επιτυχιας που ειχαν.

Λίγο που έχω μελετήσει τους στίχους, μου δίνουν την εντύπωση ότι ο κάθε tupac μιλάει για πράγματα που πραγματικά έχει ζήσει και για πράγματα που πραγματικά πιστεύει.

Αντίθετα ο κάθε eminem δίνει την εντύπωση ότι έχει δημιουργήσει μια περσόνα που θεωρεί ότι θα αρέσει στον κόσμο.

οχι ρε ανθρωπε, εισαι αδικος με τον Εμινεμ εδω: και μονος του γραφει στιχους, και η ζωη του ηταν οντως δυσκολη. Σε τροχοσπιτο μεγαλωσε. Επιπλεον κανενας αλλος ραπερ δεν του εχει κανει ντις οτι ειναι δηθενας. Μπορει εγω να μην τον θεωρω εναν απο τους μεγαλυτερους ραπερ, η καριερα του ομως ηταν εκεινη που εκανε το μουσικο ιδιωμα σουπερ δημοφιλες.

[AlienWay]

Και παλι δεν το σωζεις: ολοι θελουν να βγαλουν λεφτα, για Αμερικη μιλαμε. Μονο που οταν τα βγαλουν οι μαυροι καλλιτεχνες, τους ασκειται πολυ περισσοτερη κριτικη γι αυτο απο οτι στους λευκους, εξαιτιας αυτων των στερεοτυπων. Εαν ομως ο Εμινεμ η οι Μπηστιζ ηταν μαυροι, δεν θα ειχαν ουτε κλασμα αυτης της επιτυχιας που ειχαν.

Λίγο που έχω μελετήσει τους στίχους, μου δίνουν την εντύπωση ότι ο κάθε tupac μιλάει για πράγματα που πραγματικά έχει ζήσει και για πράγματα που πραγματικά πιστεύει.

Αντίθετα ο κάθε eminem δίνει την εντύπωση ότι έχει δημιουργήσει μια περσόνα που θεωρεί ότι θα αρέσει στον κόσμο.

οχι ρε ανθρωπε, εισαι αδικος με τον Εμινεμ εδω: και μονος του γραφει στιχους, και η ζωη του ηταν οντως δυσκολη. Σε τροχοσπιτο μεγαλωσε. Επιπλεον κανενας αλλος ραπερ δεν του εχει κανει ντις οτι ειναι δηθενας. Μπορει εγω να μην τον θεωρω εναν απο τους μεγαλυτερους ραπερ, η καριερα του ομως ηταν εκεινη που εκανε το μουσικο ιδιωμα σουπερ δημοφιλες.

Δεν το έχω ψάξει προσωπικά για τον Εμινεμ, αλλά λόγω της παρεξήγησης που υπάρχει με τα στερεότυπα, ένας μαύρος χιπχοπάς πείθει ότι τραγουδάει τη ζωή του και τα βιώματά του. Το ξεκαθάρησα ότι υπάρχει παρεξήγηση που βασίζεται σε τραβηγμένα συμπεράσματα.

Είναι η ίδια παρεξήγηση που λέει ότι "οι μαύροι δεν μπορούν να βγάλουν μέταλ". Ο Χέντριξ όμως, αν είχε λίγο πιο σκληρό ήχο και έβγαινε λίγο αργότερα, θα τα κατάφερνε μια χαρά. Αρα κι εδώ υπάρχουν προκαταλήψεις.

Οσον αφορά τη μαύρη μουσική, μπορούμε να διακρίνουμε αμιγώς καλλιτεχνικές αρετές σε είδη όπως τα μπλούζ, η σόουλ κλπ.

Το χιπ-χοπ έχει και μία εξω-καλλιτεχνική διάσταση, γι' αυτό και κάποιοι μπερδεύονται με τα στερεότυπα.

[John Brown Gun Club]

Λίγο που έχω μελετήσει τους στίχους, μου δίνουν την εντύπωση ότι ο κάθε tupac μιλάει για πράγματα που πραγματικά έχει ζήσει και για πράγματα που πραγματικά πιστεύει.

Αντίθετα ο κάθε eminem δίνει την εντύπωση ότι έχει δημιουργήσει μια περσόνα που θεωρεί ότι θα αρέσει στον κόσμο.

οχι ρε ανθρωπε, εισαι αδικος με τον Εμινεμ εδω: και μονος του γραφει στιχους, και η ζωη του ηταν οντως δυσκολη. Σε τροχοσπιτο μεγαλωσε. Επιπλεον κανενας αλλος ραπερ δεν του εχει κανει ντις οτι ειναι δηθενας. Μπορει εγω να μην τον θεωρω εναν απο τους μεγαλυτερους ραπερ, η καριερα του ομως ηταν εκεινη που εκανε το μουσικο ιδιωμα σουπερ δημοφιλες.

Δεν το έχω ψάξει προσωπικά για τον Εμινεμ, αλλά λόγω της παρεξήγησης που υπάρχει με τα στερεότυπα, ένας μαύρος χιπχοπάς πείθει ότι τραγουδάει τη ζωή του και τα βιώματά του. Το ξεκαθάρησα ότι υπάρχει παρεξήγηση που βασίζεται σε τραβηγμένα συμπεράσματα.

Είναι η ίδια παρεξήγηση που λέει ότι "οι μαύροι δεν μπορούν να βγάλουν μέταλ". Ο Χέντριξ όμως, αν είχε λίγο πιο σκληρό ήχο και έβγαινε λίγο αργότερα, θα τα κατάφερνε μια χαρά. Αρα κι εδώ υπάρχουν προκαταλήψεις.

Οσον αφορά τη μαύρη μουσική, μπορούμε να διακρίνουμε αμιγώς καλλιτεχνικές αρετές σε είδη όπως τα μπλούζ, η σόουλ κλπ.

Το χιπ-χοπ έχει και μία εξω-καλλιτεχνική διάσταση, γι' αυτό και κάποιοι μπερδεύονται με τα στερεότυπα.

Κοιτα, η μουσικη πριν να ειναι μελωδιες και αρμονιες, ειναι πανω απ ολα ενα κοινωνικο φαινομενο: ακους και γουσταρεις και εν τελει παιζεις αυτα που ακουνε οι κοντινοι σου, σε κοινωνικο και γενεαλογικο επιπεδο. Ασφαλως και υπαρχουν μαυροι καλλιτεχνες που παιζουν μεταλ και παντα υπηρχαν, στο συνολο της ομως, και για πολλους πολιτιστικους και κοινωνικους λογους, η μαυρη κοινοτητα στην Αμερικη ειχε και εχει διαφορετικα ακουσματα απ οτι η λευκη.
Το χιπ χοπ ειναι επισης μια μινιμαλιστικη τεχνη, μουσικη απο το τιποτα, με ελαχιστα μεσα: a pen and a paper, a stereo, a tape of.. Μια μουσικη που γεννηθηκε σε κλαμπ και παρτυ, οχι σε καποιο μητινγκ στελεχων μιας δισκογραφικης η σε καποιο επαγγελματικο στουντιο.

[AlienWay]

οχι ρε ανθρωπε, εισαι αδικος με τον Εμινεμ εδω: και μονος του γραφει στιχους, και η ζωη του ηταν οντως δυσκολη. Σε τροχοσπιτο μεγαλωσε. Επιπλεον κανενας αλλος ραπερ δεν του εχει κανει ντις οτι ειναι δηθενας. Μπορει εγω να μην τον θεωρω εναν απο τους μεγαλυτερους ραπερ, η καριερα του ομως ηταν εκεινη που εκανε το μουσικο ιδιωμα σουπερ δημοφιλες.

Δεν το έχω ψάξει προσωπικά για τον Εμινεμ, αλλά λόγω της παρεξήγησης που υπάρχει με τα στερεότυπα, ένας μαύρος χιπχοπάς πείθει ότι τραγουδάει τη ζωή του και τα βιώματά του. Το ξεκαθάρησα ότι υπάρχει παρεξήγηση που βασίζεται σε τραβηγμένα συμπεράσματα.

Είναι η ίδια παρεξήγηση που λέει ότι "οι μαύροι δεν μπορούν να βγάλουν μέταλ". Ο Χέντριξ όμως, αν είχε λίγο πιο σκληρό ήχο και έβγαινε λίγο αργότερα, θα τα κατάφερνε μια χαρά. Αρα κι εδώ υπάρχουν προκαταλήψεις.

Οσον αφορά τη μαύρη μουσική, μπορούμε να διακρίνουμε αμιγώς καλλιτεχνικές αρετές σε είδη όπως τα μπλούζ, η σόουλ κλπ.

Το χιπ-χοπ έχει και μία εξω-καλλιτεχνική διάσταση, γι' αυτό και κάποιοι μπερδεύονται με τα στερεότυπα.

Κοιτα, η μουσικη πριν να ειναι μελωδιες και αρμονιες, ειναι πανω απ ολα ενα κοινωνικο φαινομενο: ακους και γουσταρεις και εν τελει παιζεις αυτα που ακουνε οι κοντινοι σου, σε κοινωνικο και γενεαλογικο επιπεδο. Ασφαλως και υπαρχουν μαυροι καλλιτεχνες που παιζουν μεταλ και παντα υπηρχαν, στο συνολο της ομως, και για πολλους πολιτιστικους και κοινωνικους λογους, η μαυρη κοινοτητα στην Αμερικη ειχε και εχει διαφορετικα ακουσματα απ οτι η λευκη.
Το χιπ χοπ ειναι επισης μια μινιμαλιστικη τεχνη, μουσικη απο το τιποτα, με ελαχιστα μεσα: a pen and a paper, a stereo, a tape of.. Μια μουσικη που γεννηθηκε σε κλαμπ και παρτυ, οχι σε καποιο μητινγκ στελεχων μιας δισκογραφικης η σε καποιο επαγγελματικο στουντιο.

Α, γεια σου! επειδή το χιπ-χοπ δημιουργήθηκε με απλά μέσα και στο πλαίσιο μιας ευρύτερης κουλτούρας, δεν είναι εντελώς πανομοιότυπος ο τρόπος που το ακούει ένας λευκός με ένα μαύρο. Μπορεί να συγκλίνουν υπερβολικά τα ζητούμενα που έχουν από αυτό, αλλά δεν ταυτίζονται εντελώς.

Γι' αυτό δημιουργούνται παρεξηγήσεις που βασίζονται σε φυλετικά στερεότυπα. Για παράδειγμα όταν εγώ άκουσα για πρώτη φορά beastie-boys, μου άρεσαν, αλλά ούτε για μία στιγμή μου πέρασε από το μυαλό ότι ακούω χιπ-χοπ.

[Obi Wan Iakobi]

Είναι η ίδια παρεξήγηση που λέει ότι "οι μαύροι δεν μπορούν να βγάλουν μέταλ". Ο Χέντριξ όμως, αν είχε λίγο πιο σκληρό ήχο και έβγαινε λίγο αργότερα, θα τα κατάφερνε μια χαρά. Αρα κι εδώ υπάρχουν προκαταλήψεις.

Μπορουν απλα δεν ταιριαζει με τη κουλτουρα τους,μια ελαχιστη μειοψηφια ακουει και παιζει μεταλ.Χαρακτηριστικα υπηρχε στα 80's μια all black metal αμερικανικη μπαντα η οποια διαλυθηκε ακριβως γιαυτο,εφυγε ενα μελος τους και δεν μπορουσαν να βρουν αντικαταστατη.

[Ερμής]

Τρολονήμα αλλά ποιοι λευκοί μωρέ, μία τζούρα από το στριφτό του σνούπυ είναι. Ο οποίος σνούπυ είναι μία τρίχα από τους μεγάλους της σκηνής.

Ναι ο τίτλος του νήματος είναι περισσότερο για να τραβήξει βλέμματα. Από την άλλη οι μεγάλοι της σκηνής-φαντάζομαι εννοεις JZ, Lamar, Dre κλπ- έχουν χαρακτηρίσει βασιλιά τον Εμινεμ.
Ποιος σνουπ ντογκ μωρε, έλα τώρα.

[AlienWay]

Είναι η ίδια παρεξήγηση που λέει ότι "οι μαύροι δεν μπορούν να βγάλουν μέταλ". Ο Χέντριξ όμως, αν είχε λίγο πιο σκληρό ήχο και έβγαινε λίγο αργότερα, θα τα κατάφερνε μια χαρά. Αρα κι εδώ υπάρχουν προκαταλήψεις.

Μπορουν απλα δεν ταιριαζει με τη κουλτουρα τους,μια ελαχιστη μειοψηφια ακουει και παιζει μεταλ.Χαρακτηριστικα υπηρχε στα 80's μια all black metal αμερικανικη μπαντα η οποια διαλυθηκε ακριβως γιαυτο,εφυγε ενα μελος τους και δεν μπορουσαν να βρουν αντικαταστατη.

Μπορεί να είναι και θέμα κοινού. Οι μαύροι που ακούνε μέταλ δεν είναι πολλοί, επομένως τα κέρδη που έχει μια μέταλ μπάντα μαύρων, μπορεί να μην είναι ενθαρρυντικά.

Δεν σημαίνει αυτό ότι οι μαύροι δεν μπορούν να παίξουν μέταλ, αν το θελήσουν.

[John Brown Gun Club]

Δεν το έχω ψάξει προσωπικά για τον Εμινεμ, αλλά λόγω της παρεξήγησης που υπάρχει με τα στερεότυπα, ένας μαύρος χιπχοπάς πείθει ότι τραγουδάει τη ζωή του και τα βιώματά του. Το ξεκαθάρησα ότι υπάρχει παρεξήγηση που βασίζεται σε τραβηγμένα συμπεράσματα.

Είναι η ίδια παρεξήγηση που λέει ότι "οι μαύροι δεν μπορούν να βγάλουν μέταλ". Ο Χέντριξ όμως, αν είχε λίγο πιο σκληρό ήχο και έβγαινε λίγο αργότερα, θα τα κατάφερνε μια χαρά. Αρα κι εδώ υπάρχουν προκαταλήψεις.

Οσον αφορά τη μαύρη μουσική, μπορούμε να διακρίνουμε αμιγώς καλλιτεχνικές αρετές σε είδη όπως τα μπλούζ, η σόουλ κλπ.

Το χιπ-χοπ έχει και μία εξω-καλλιτεχνική διάσταση, γι' αυτό και κάποιοι μπερδεύονται με τα στερεότυπα.

Κοιτα, η μουσικη πριν να ειναι μελωδιες και αρμονιες, ειναι πανω απ ολα ενα κοινωνικο φαινομενο: ακους και γουσταρεις και εν τελει παιζεις αυτα που ακουνε οι κοντινοι σου, σε κοινωνικο και γενεαλογικο επιπεδο. Ασφαλως και υπαρχουν μαυροι καλλιτεχνες που παιζουν μεταλ και παντα υπηρχαν, στο συνολο της ομως, και για πολλους πολιτιστικους και κοινωνικους λογους, η μαυρη κοινοτητα στην Αμερικη ειχε και εχει διαφορετικα ακουσματα απ οτι η λευκη.
Το χιπ χοπ ειναι επισης μια μινιμαλιστικη τεχνη, μουσικη απο το τιποτα, με ελαχιστα μεσα: a pen and a paper, a stereo, a tape of.. Μια μουσικη που γεννηθηκε σε κλαμπ και παρτυ, οχι σε καποιο μητινγκ στελεχων μιας δισκογραφικης η σε καποιο επαγγελματικο στουντιο.

Α, γεια σου! επειδή το χιπ-χοπ δημιουργήθηκε με απλά μέσα και στο πλαίσιο μιας ευρύτερης κουλτούρας, δεν είναι εντελώς πανομοιότυπος ο τρόπος που το ακούει ένας λευκός με ένα μαύρο. Μπορεί να συγκλίνουν υπερβολικά τα ζητούμενα που έχουν από αυτό, αλλά δεν ταυτίζονται εντελώς.

Γι' αυτό δημιουργούνται παρεξηγήσεις που βασίζονται σε φυλετικά στερεότυπα. Για παράδειγμα όταν εγώ άκουσα για πρώτη φορά beastie-boys, μου άρεσαν, αλλά ούτε για μία στιγμή μου πέρασε από το μυαλό ότι ακούω χιπ-χοπ.

νομιζω πως η μεγαλυτερη ζημια στο χιπ χοπ- αλλα ταυτοχρονα και η εμπορικη του καταξιωση- ηρθε οταν λευκοι μανατζερ καταλαβαν πως μπορεις να το χρησιμοποιησεις για να πουλησεις στη λευκη σαμπερμπια γκετο γκανγκστερ φαντασιωσεις.

[AlienWay]

Κοιτα, η μουσικη πριν να ειναι μελωδιες και αρμονιες, ειναι πανω απ ολα ενα κοινωνικο φαινομενο: ακους και γουσταρεις και εν τελει παιζεις αυτα που ακουνε οι κοντινοι σου, σε κοινωνικο και γενεαλογικο επιπεδο. Ασφαλως και υπαρχουν μαυροι καλλιτεχνες που παιζουν μεταλ και παντα υπηρχαν, στο συνολο της ομως, και για πολλους πολιτιστικους και κοινωνικους λογους, η μαυρη κοινοτητα στην Αμερικη ειχε και εχει διαφορετικα ακουσματα απ οτι η λευκη.
Το χιπ χοπ ειναι επισης μια μινιμαλιστικη τεχνη, μουσικη απο το τιποτα, με ελαχιστα μεσα: a pen and a paper, a stereo, a tape of.. Μια μουσικη που γεννηθηκε σε κλαμπ και παρτυ, οχι σε καποιο μητινγκ στελεχων μιας δισκογραφικης η σε καποιο επαγγελματικο στουντιο.

Α, γεια σου! επειδή το χιπ-χοπ δημιουργήθηκε με απλά μέσα και στο πλαίσιο μιας ευρύτερης κουλτούρας, δεν είναι εντελώς πανομοιότυπος ο τρόπος που το ακούει ένας λευκός με ένα μαύρο. Μπορεί να συγκλίνουν υπερβολικά τα ζητούμενα που έχουν από αυτό, αλλά δεν ταυτίζονται εντελώς.

Γι' αυτό δημιουργούνται παρεξηγήσεις που βασίζονται σε φυλετικά στερεότυπα. Για παράδειγμα όταν εγώ άκουσα για πρώτη φορά beastie-boys, μου άρεσαν, αλλά ούτε για μία στιγμή μου πέρασε από το μυαλό ότι ακούω χιπ-χοπ.

νομιζω πως η μεγαλυτερη ζημια στο χιπ χοπ- αλλα ταυτοχρονα και η εμπορικη του καταξιωση- ηρθε οταν λευκοι μανατζερ καταλαβαν πως μπορεις να το χρησιμοποιησεις για να πουλησεις στη λευκη σαμπερμπια γκετο γκανγκστερ φαντασιωσεις.

Αυτή είναι η διαφορά να τραγουδάει κάποιος γι αυτά που ζει, από το να τραγουδάει γι' αυτά που φαντάζεται ότι ζει.