δεν τον ήξερα.
κρίμα.
Musicians RIP
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Στα νήματα της ενότητας που βάζετε μουσικά βίντεο, παρακαλούμε να περιοριστείτε σε 1 ή το πολύ 2 βίντεο ανά ποστ, για να μην υπερφορτώνονται οι browsers.
Στα νήματα της ενότητας που βάζετε μουσικά βίντεο, παρακαλούμε να περιοριστείτε σε 1 ή το πολύ 2 βίντεο ανά ποστ, για να μην υπερφορτώνονται οι browsers.
-
κουλούρι Θεσσαλονίκης
- Δημοσιεύσεις: 11590
- Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 16:39
- Phorum.gr user: κουλούρι Θεσσαλονίκης
- Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη
-
The Age of Aquarius
- Δημοσιεύσεις: 1843
- Εγγραφή: 02 Δεκ 2018, 22:36
- Phorum.gr user: The Age of Aquarius
Re: Musicians RIP
18 Μαρτίου 2019
Πέθανε ο Dick Dale
Dick Dale, King of the Surf Guitar, Is Dead at 81
Τέλος στα 81 για τον surf rock θρύλο που έκανε παγκοσμίως γνωστή τη "Μισιρλού"
Τον έλεγαν Richard Monsour, όμως ο κόσμος τον έμαθε ως Dick Dale και το μουσικόφιλο κοινό τον λάτρεψε ως «βασιλιά της surf rock κιθάρας» -δικαιότατος τίτλος για έναν διορατικό μουσικό, που πειραματίστηκε τόσο με το reverb, όσο και με τις μεσανατολικές μελωδικές κλίμακες, τις οποίες γνώριζε καλά λόγω του Λιβανέζου πατέρα του.
Αν και παιδί μεταναστών, πάντως, ο Dale γεννήθηκε στη Βοστόνη και μεγάλωσε στο Quincy της Μασαχουσέτης, πόλη με ευδιάκριτη κοινότητα Λιβανέζων μεταναστών. Εκεί έμαθε και τη "Μισιρλού", ένα προπολεμικό τραγούδι που πρωτοδισκογραφήθηκε από τον γνωστό στην Αμερική Τέτο Δημητριάδη (1927), αλλά διαθέτει μελωδία που ήταν ήδη γνωστή στην ανατολική Μεσόγειο. Περαιτέρω, το κομμάτι είχε ήδη διασκευαστεί με τζαζ ενορχήστρωση στην Αμερική το 1941, από τον Έλληνα μετανάστη Νίκο Ρουμπάνη.
Ο Dale μπήκε πάντως στη δισκογραφία το 1958 με το "Ooh-Whee-Marie" και γνώρισε την πρώτη του μικρή επιτυχία το 1961 με το "Let's Go Trippin" (Η.Π.Α. #60). Τη "Misirlou" την έβγαλε μεν σε single 45 στροφών το 1962, δεν είχε όμως καμία εμπορική τύχη -κάτι που ισχύει γενικότερα για την καριέρα του, αφού η μόνη άλλη φορά που μπήκε στα αμερικάνικα charts ήταν το 1963 με το "The Scavenger" (#98).
Παρά το underground αυτό προφίλ, ο Dale αναγνωρίστηκε ως σπουδαίος κιθαρίστας και υπήρξε εξαιρετικά επιδραστικός σε ένα μεγάλο φάσμα της εξέλιξης του rock 'n' roll, από το αμερικάνικο punk, μέχρι και το χέβι μέταλ. Η μεγάλη δε αναγνώριση ήρθε το 1994, όταν ο Quentin Tarantino χρησιμοποίησε τη δική του "Misirlou" στο εμβληματικό Pulp Fiction, σε μια κινηματογραφική σκηνή που έκτοτε έχει μείνει μυθική.
Ο Dick Dale αντιμετώπιζε πληθώρα προβλημάτων υγείας τα τελευταία χρόνια (καρκίνος, διαβήτης, προβλήματα με τα νεφρά), παρά ταύτα δεν είχε σταματήσει να παίζει ζωντανά και έκανε μάλιστα σχέδια και για φετινές εμφανίσεις. Όπως ανακοίνωσε ο μπασίστας του Sam Bolle στη βρετανική εφημερίδα Guardian, πέθανε στο σπίτι του από καρδιά. Ήταν 81 ετών.
http://www.avopolis.gr/music-news/inter ... ale-end-19
https://www.nytimes.com/2019/03/17/obit ... -dead.html
Πέθανε ο Dick Dale
Dick Dale, King of the Surf Guitar, Is Dead at 81
Τέλος στα 81 για τον surf rock θρύλο που έκανε παγκοσμίως γνωστή τη "Μισιρλού"
Τον έλεγαν Richard Monsour, όμως ο κόσμος τον έμαθε ως Dick Dale και το μουσικόφιλο κοινό τον λάτρεψε ως «βασιλιά της surf rock κιθάρας» -δικαιότατος τίτλος για έναν διορατικό μουσικό, που πειραματίστηκε τόσο με το reverb, όσο και με τις μεσανατολικές μελωδικές κλίμακες, τις οποίες γνώριζε καλά λόγω του Λιβανέζου πατέρα του.
Αν και παιδί μεταναστών, πάντως, ο Dale γεννήθηκε στη Βοστόνη και μεγάλωσε στο Quincy της Μασαχουσέτης, πόλη με ευδιάκριτη κοινότητα Λιβανέζων μεταναστών. Εκεί έμαθε και τη "Μισιρλού", ένα προπολεμικό τραγούδι που πρωτοδισκογραφήθηκε από τον γνωστό στην Αμερική Τέτο Δημητριάδη (1927), αλλά διαθέτει μελωδία που ήταν ήδη γνωστή στην ανατολική Μεσόγειο. Περαιτέρω, το κομμάτι είχε ήδη διασκευαστεί με τζαζ ενορχήστρωση στην Αμερική το 1941, από τον Έλληνα μετανάστη Νίκο Ρουμπάνη.
Ο Dale μπήκε πάντως στη δισκογραφία το 1958 με το "Ooh-Whee-Marie" και γνώρισε την πρώτη του μικρή επιτυχία το 1961 με το "Let's Go Trippin" (Η.Π.Α. #60). Τη "Misirlou" την έβγαλε μεν σε single 45 στροφών το 1962, δεν είχε όμως καμία εμπορική τύχη -κάτι που ισχύει γενικότερα για την καριέρα του, αφού η μόνη άλλη φορά που μπήκε στα αμερικάνικα charts ήταν το 1963 με το "The Scavenger" (#98).
Παρά το underground αυτό προφίλ, ο Dale αναγνωρίστηκε ως σπουδαίος κιθαρίστας και υπήρξε εξαιρετικά επιδραστικός σε ένα μεγάλο φάσμα της εξέλιξης του rock 'n' roll, από το αμερικάνικο punk, μέχρι και το χέβι μέταλ. Η μεγάλη δε αναγνώριση ήρθε το 1994, όταν ο Quentin Tarantino χρησιμοποίησε τη δική του "Misirlou" στο εμβληματικό Pulp Fiction, σε μια κινηματογραφική σκηνή που έκτοτε έχει μείνει μυθική.
Ο Dick Dale αντιμετώπιζε πληθώρα προβλημάτων υγείας τα τελευταία χρόνια (καρκίνος, διαβήτης, προβλήματα με τα νεφρά), παρά ταύτα δεν είχε σταματήσει να παίζει ζωντανά και έκανε μάλιστα σχέδια και για φετινές εμφανίσεις. Όπως ανακοίνωσε ο μπασίστας του Sam Bolle στη βρετανική εφημερίδα Guardian, πέθανε στο σπίτι του από καρδιά. Ήταν 81 ετών.
http://www.avopolis.gr/music-news/inter ... ale-end-19
https://www.nytimes.com/2019/03/17/obit ... -dead.html
-
κουλούρι Θεσσαλονίκης
- Δημοσιεύσεις: 11590
- Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 16:39
- Phorum.gr user: κουλούρι Θεσσαλονίκης
- Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη
Re: Musicians RIP
πολύ όμορφο Ρέμπελ.
δεν ήξερα τίποτα απ'όλα αυτά.ενδιαφέρον άνθρωπος ήταν ο σχωρεμένος.
καλό ταξίδι!
δεν ήξερα τίποτα απ'όλα αυτά.ενδιαφέρον άνθρωπος ήταν ο σχωρεμένος.
καλό ταξίδι!
Re: Musicians RIP
30/05/2019
Έφυγε από τη ζωή ο τραγουδιστής και μουσικός Αντώνης Ρεπάνης.
Την είδηση γνωστοποίησε η οικογένειά του.
Έφυγε από τη ζωή ο γνωστός τραγουδιστής και μουσικός Αντώνης Ρεπάνης όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του.
Ο 86χρονος λαϊκός μουσικός πέθανε την Πέμπτη 30 Μαΐου. Την είδηση μετέδωσε η οικογένειά του μέσα από τη σελίδα του στο Facebook γράφοντας: «Ο Αντώνης Ρεπάνης έφυγε σήμερα από κοντά μας. Θα μείνουν για πάντα οι μουσικές και τα τραγούδια του και όλη η αγάπη που μας έδωσε. Η οικογένειά του».
Ο Αντώνης Ρεπάνης είχε γεννηθεί στις 14 Αυγούστου 1933 στο Περιστέρι της Αθήνας.
Στην δεκαετία του '60 καθιερώθηκε σαν δεξιοτέχνης κιθαρίστας και ερμηνευτής τραγουδώντας σε πρώτη εκτέλεση συνθέσεις των Τσιτσάνη, Καλδάρα, Χιώτη, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Βασίλη Βασιλειάδη κ.ά. που έμειναν διαχρονικές: Γιατί γλυκιά μου κλαις, Ανεβαίνω σκαλοπάτια, Όλος ο κόσμος με μισεί, Σήκω κοπέλα μου, Στο σταυροδρόμι κ.ά.
Διαθέτοντας εξαιρετικό φωνητικό χάρισμα συμμετείχε δυναμικά στις θρυλικές επανεγγραφές σε δίσκους 45 στροφών παλαιότερων κλασικών κομματιών που έγιναν για λογαριασμό της Columbia υπό την εποπτεία των Τσιτσάνη και Χιώτη και που η πληρότητα τους σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνά ακόμη και τις πρωτότυπες.
Στα μισά του '60 και μέχρι τα μισά του '70 πέρασε παράλληλα και στο χώρο της σύνθεσης -εκπέμποντας ένα ισχυρό προσωπικό και ιδιαίτερο σήμα- δημιουργώντας αθάνατες επιτυχίες που όλοι αγαπήσαμε με τις φωνές των Διονυσίου, Γαβαλά (Χτες το βράδυ στην ταβέρνα, Παλιατζής, Αγάπη μου επικίνδυνη, Τ' αγκάθια της καρδιάς του, Που να γυρνάς-που να γυρνάς, Έτσι είναι πάντα μ' ένα αντίο) αλλά και με τον ίδιο μπροστά στο μικρόφωνο (Η διπρόσωπη, Δυο γυναίκες-δυο αγάπες, Είναι η σκέψη μου τρελή, Ανοίχτε πόρτες τ' ουρανού). Συνέχισε σε ανάλογους ρυθμούς και στα χρόνια του '80 προσφέροντας στους Σακελλαρίου, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μαργαρίτη κ.ά. δυνατά σουξέ (Μα τι λέω, Είσαι το κάτι άλλο, Πωλούνται όνειρα, Θυσιάστηκα) ενώ ανάλογη περίπου μοίρα είχαν και οι συνεργασίες του με τους Μυτιληναίο, Μαράντη, Καλλογιάννη, Βελή, Κοντολάζο, Νομικό κ.ά. (Ποια είσαι εσύ, Παράνομος δεσμός, Σ' αγαπάει βρε κουτό).
https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/ ... is-repanis
Έφυγε από τη ζωή ο τραγουδιστής και μουσικός Αντώνης Ρεπάνης.
Την είδηση γνωστοποίησε η οικογένειά του.
Έφυγε από τη ζωή ο γνωστός τραγουδιστής και μουσικός Αντώνης Ρεπάνης όπως ανακοίνωσε η οικογένειά του.
Ο 86χρονος λαϊκός μουσικός πέθανε την Πέμπτη 30 Μαΐου. Την είδηση μετέδωσε η οικογένειά του μέσα από τη σελίδα του στο Facebook γράφοντας: «Ο Αντώνης Ρεπάνης έφυγε σήμερα από κοντά μας. Θα μείνουν για πάντα οι μουσικές και τα τραγούδια του και όλη η αγάπη που μας έδωσε. Η οικογένειά του».
Ο Αντώνης Ρεπάνης είχε γεννηθεί στις 14 Αυγούστου 1933 στο Περιστέρι της Αθήνας.
Στην δεκαετία του '60 καθιερώθηκε σαν δεξιοτέχνης κιθαρίστας και ερμηνευτής τραγουδώντας σε πρώτη εκτέλεση συνθέσεις των Τσιτσάνη, Καλδάρα, Χιώτη, Δερβενιώτη, Μπακάλη, Βασίλη Βασιλειάδη κ.ά. που έμειναν διαχρονικές: Γιατί γλυκιά μου κλαις, Ανεβαίνω σκαλοπάτια, Όλος ο κόσμος με μισεί, Σήκω κοπέλα μου, Στο σταυροδρόμι κ.ά.
Διαθέτοντας εξαιρετικό φωνητικό χάρισμα συμμετείχε δυναμικά στις θρυλικές επανεγγραφές σε δίσκους 45 στροφών παλαιότερων κλασικών κομματιών που έγιναν για λογαριασμό της Columbia υπό την εποπτεία των Τσιτσάνη και Χιώτη και που η πληρότητα τους σε ορισμένες περιπτώσεις ξεπερνά ακόμη και τις πρωτότυπες.
Στα μισά του '60 και μέχρι τα μισά του '70 πέρασε παράλληλα και στο χώρο της σύνθεσης -εκπέμποντας ένα ισχυρό προσωπικό και ιδιαίτερο σήμα- δημιουργώντας αθάνατες επιτυχίες που όλοι αγαπήσαμε με τις φωνές των Διονυσίου, Γαβαλά (Χτες το βράδυ στην ταβέρνα, Παλιατζής, Αγάπη μου επικίνδυνη, Τ' αγκάθια της καρδιάς του, Που να γυρνάς-που να γυρνάς, Έτσι είναι πάντα μ' ένα αντίο) αλλά και με τον ίδιο μπροστά στο μικρόφωνο (Η διπρόσωπη, Δυο γυναίκες-δυο αγάπες, Είναι η σκέψη μου τρελή, Ανοίχτε πόρτες τ' ουρανού). Συνέχισε σε ανάλογους ρυθμούς και στα χρόνια του '80 προσφέροντας στους Σακελλαρίου, Πίτσα Παπαδοπούλου, Μαργαρίτη κ.ά. δυνατά σουξέ (Μα τι λέω, Είσαι το κάτι άλλο, Πωλούνται όνειρα, Θυσιάστηκα) ενώ ανάλογη περίπου μοίρα είχαν και οι συνεργασίες του με τους Μυτιληναίο, Μαράντη, Καλλογιάννη, Βελή, Κοντολάζο, Νομικό κ.ά. (Ποια είσαι εσύ, Παράνομος δεσμός, Σ' αγαπάει βρε κουτό).
https://www.newsbeast.gr/greece/arthro/ ... is-repanis
Re: Musicians RIP
01/06/2019
Roky Erickson, Psychedelic Rock Pioneer, Dead at 71 Έφυγε από τη ζωή ο Roky Erickson.
Roger Kynard «Roky» Erickson (15 Ιουλίου 1947 – 31 Μαΐου 2019)
Ο Roky Erickson, πρωτοπόρος της ψυχεδελικής μουσικής και frontman του συγκροτήματος 13th Floor Elevators της δεκαετίας του 1960, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών. Η αιτία θανάτου δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί. «Ο Roky Erickson, μια ηρωική φιγούρα του σύγχρονου rock & roll και ένας από τους καλύτερους φίλους που είχε ποτέ η μουσική, πέθανε σήμερα στο Όστιν, Τέξας», ανέφεραν εκπρόσωποί του σε μια δήλωση τους στο Pitchfork. «Ο Erickson δεν βγήκε ποτέ από αυτό το μονοπάτι και ενώ αντιμετώπισε απίστευτες προκλήσεις σε διαφορετικά σημεία της ζωής του, το θάρρος του τον οδηγούσε πάντα σε νέες μουσικές περιπέτειες, αλλά συνέχισε χωρίς συμβιβασμούς σε ολόκληρη τη ζωή του. Η οικογένεια του ζητά τον σεβασμό στην ιδιωτική της ζωή καθώς ασχολείται με την απώλεια ενός γιου, αδελφού, συζύγου και πατέρα».
Ο Roky Erickson (γεννημένος Roger Kynard Erickson) δημιούργησε τους 13th Floor Elevators μαζί με τους Tommy Hall, Stacy Sutherland, Benny Thurman και John Ike Walton το 1965 στο Τέξας. Πιστοποιημένοι ως μία από τις πρώτες ψυχεδελικές μπάντες, οι 13th Floor Elevators κυκλοφόρησαν ένα από τα πιο ανθεκτικά στο χρόνο singles τους, το «You’re Gonna Miss Me» το 1966. Το τραγούδι αργότερα θα ανέβει στο Νο.55 στο Billboard charts όταν η εταιρεία Houston International Artists το επανακυκλοφόρησε. Μέχρι τα τέλη του ’66, η εταιρεία κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους album, «Psychedelic Sounds of the 13th Floor Elevators». Η μπάντα διαλύθηκε το 1969, αφού ο Erickson συνελήφθη για κατοχή μαριχουάνας. Στη συνέχεια υποβλήθηκε σε θεραπεία για ψυχικές ασθένειες.
Ο Erickson κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο του ως Roky Erickson and the Aliens το 1980, ένα όνομα που χρησιμοποίησε για τις κυκλοφορίες του μέχρι το 2004, ενώ παράλληλα κυκλοφόρησε και πολλά LPs με το κανονικό του όνομά. Το 2010, ο Erickson κυκλοφόρησε ένα κοινό album με τον Okkervil River που τιτλοφορείται «True Love Cast Out All Evil». Ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, με τίτλο «You’re Gonna Miss Me», κυκλοφόρησε το 2005.
Ο Erickson έχει αναφερθεί ως πολύ σημαντική επιρροή από πολλούς σύγχρονους καλλιτέχνες της rock, ενώ το 2008 ο Erickson παρουσίασε μια σειρά από comeback-συναυλίες με support τους συμπατριώτες τους, Black Angels. Το 2015, οι 13th Floor Elevators επανασυνδέθηκαν στο φεστιβάλ Levitation του Austin. Ήταν η πρώτη φορά που τα μέλη του αρχικού line-up έπαιζαν μαζί από το 1967.
https://www.soundarts.gr/news-%CE%AD%CF ... -erickson/
https://www.rollingstone.com/music/musi ... ry-843105/
Roky Erickson, Psychedelic Rock Pioneer, Dead at 71 Έφυγε από τη ζωή ο Roky Erickson.
Roger Kynard «Roky» Erickson (15 Ιουλίου 1947 – 31 Μαΐου 2019)
Ο Roky Erickson, πρωτοπόρος της ψυχεδελικής μουσικής και frontman του συγκροτήματος 13th Floor Elevators της δεκαετίας του 1960, έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 71 ετών. Η αιτία θανάτου δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί. «Ο Roky Erickson, μια ηρωική φιγούρα του σύγχρονου rock & roll και ένας από τους καλύτερους φίλους που είχε ποτέ η μουσική, πέθανε σήμερα στο Όστιν, Τέξας», ανέφεραν εκπρόσωποί του σε μια δήλωση τους στο Pitchfork. «Ο Erickson δεν βγήκε ποτέ από αυτό το μονοπάτι και ενώ αντιμετώπισε απίστευτες προκλήσεις σε διαφορετικά σημεία της ζωής του, το θάρρος του τον οδηγούσε πάντα σε νέες μουσικές περιπέτειες, αλλά συνέχισε χωρίς συμβιβασμούς σε ολόκληρη τη ζωή του. Η οικογένεια του ζητά τον σεβασμό στην ιδιωτική της ζωή καθώς ασχολείται με την απώλεια ενός γιου, αδελφού, συζύγου και πατέρα».
Ο Roky Erickson (γεννημένος Roger Kynard Erickson) δημιούργησε τους 13th Floor Elevators μαζί με τους Tommy Hall, Stacy Sutherland, Benny Thurman και John Ike Walton το 1965 στο Τέξας. Πιστοποιημένοι ως μία από τις πρώτες ψυχεδελικές μπάντες, οι 13th Floor Elevators κυκλοφόρησαν ένα από τα πιο ανθεκτικά στο χρόνο singles τους, το «You’re Gonna Miss Me» το 1966. Το τραγούδι αργότερα θα ανέβει στο Νο.55 στο Billboard charts όταν η εταιρεία Houston International Artists το επανακυκλοφόρησε. Μέχρι τα τέλη του ’66, η εταιρεία κυκλοφόρησε το ντεμπούτο τους album, «Psychedelic Sounds of the 13th Floor Elevators». Η μπάντα διαλύθηκε το 1969, αφού ο Erickson συνελήφθη για κατοχή μαριχουάνας. Στη συνέχεια υποβλήθηκε σε θεραπεία για ψυχικές ασθένειες.
Ο Erickson κυκλοφόρησε το ομώνυμο ντεμπούτο του ως Roky Erickson and the Aliens το 1980, ένα όνομα που χρησιμοποίησε για τις κυκλοφορίες του μέχρι το 2004, ενώ παράλληλα κυκλοφόρησε και πολλά LPs με το κανονικό του όνομά. Το 2010, ο Erickson κυκλοφόρησε ένα κοινό album με τον Okkervil River που τιτλοφορείται «True Love Cast Out All Evil». Ένα ντοκιμαντέρ για τη ζωή του, με τίτλο «You’re Gonna Miss Me», κυκλοφόρησε το 2005.
Ο Erickson έχει αναφερθεί ως πολύ σημαντική επιρροή από πολλούς σύγχρονους καλλιτέχνες της rock, ενώ το 2008 ο Erickson παρουσίασε μια σειρά από comeback-συναυλίες με support τους συμπατριώτες τους, Black Angels. Το 2015, οι 13th Floor Elevators επανασυνδέθηκαν στο φεστιβάλ Levitation του Austin. Ήταν η πρώτη φορά που τα μέλη του αρχικού line-up έπαιζαν μαζί από το 1967.
https://www.soundarts.gr/news-%CE%AD%CF ... -erickson/
https://www.rollingstone.com/music/musi ... ry-843105/
Re: Musicians RIP
Πέθανε ο θρυλικός μουσικός της Νέας Ορλεάνης Dr. John
Ένας γίγαντας της μουσικής σκηνής της Νέας Ορλεάνης, ο Dr. John, κάτοχος έξι βραβείων Γκράμι, που κατάφερε να κάνει δημοφιλές ένα πολύ ιδιαίτερο είδος —οι μύστες το αποκαλούν «ήχο του βουντού»— στην αμερικανική μουσική σκηνή, πέθανε χθες Πέμπτη σε ηλικία 77 ετών.
https://www.alphatv.gr/news/politismos/ ... s-dr-john/
Ένας γίγαντας της μουσικής σκηνής της Νέας Ορλεάνης, ο Dr. John, κάτοχος έξι βραβείων Γκράμι, που κατάφερε να κάνει δημοφιλές ένα πολύ ιδιαίτερο είδος —οι μύστες το αποκαλούν «ήχο του βουντού»— στην αμερικανική μουσική σκηνή, πέθανε χθες Πέμπτη σε ηλικία 77 ετών.
https://www.alphatv.gr/news/politismos/ ... s-dr-john/
-
κουλούρι Θεσσαλονίκης
- Δημοσιεύσεις: 11590
- Εγγραφή: 31 Μαρ 2018, 16:39
- Phorum.gr user: κουλούρι Θεσσαλονίκης
- Τοποθεσία: Θεσσαλονίκη
Re: Musicians RIP
Πέθανε ο Στέλιος Βαμβακάρης, γιος του Μάρκου Βαμβακάρη
Ο Στέλιος Βαμβακάρης, γιος του Μάρκου Βαμβακάρη, ήταν συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού – Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019 στο Γ' Νεκροταφείο
Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα, Δευτέρα 17 Ιουνίου ο Στέλιος Βαμβακάρης, που ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του, Μάρκου, στο ρεμπέτικο.
Ο Στέλιος Βαμβακάρης απεβίωσε σε ηλικία 72 ετών, έχοντας ασχοληθεί με τη μουσική ήδη από 12 ετών. Κατά τη διάρκεια της πορείας του συνεργάστηκε με μεγάλους μουσικούς, όπως τον Παπαϊωάννου, τον Τσιτσάνη, καθώς και με σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως τον Γιώργο Ζαμπέτα, την Καίτη Γκρέι, τη Σωτηρία Μπέλλου, τη Βίκυ Μοσχολιού, αλλά και τους Παύλο Σιδηρόπουλο, Νίκο Ξυλούρη, Γιώργο Νταλάρα.
Η εξόδιος ακολουθία του θα τελεστεί την Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019, στο Γ' Νεκροταφείο.
Ποιος ήταν ο Στέλιος Βαμβακάρης
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1947. Ξεκίνησε στη μουσική σε ηλικία 12 ετών, στο πλευρό του πατέρα του, Μάρκου. Συνεργάστηκε με σημαντικούς μουσικούς του ρεμπέτικου, όπως ο Παπαϊωάννου, ο Τσιτσάνης, ο Παγιουμτζής και ο Περπινιάδης, καθώς και με εκπροσώπους της λαϊκής και έντεχνης μουσικής σκηνής, όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας, η Καίτη Γκρέυ, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Σωτηρία Μπέλλου, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Νίκος Ξυλούρης, ο Γιώργος Νταλάρας.
Πέραν του λαϊκού τραγουδιού, ο Στέλιος Βαμβακάρης είναι από τους πρωτοπόρους μουσικούς που ασχολήθηκαν με τις κοινές ρίζες των Αμερικάνικων blues και του μπουζουκιού. Χρησιμοποιώντας διαφορετικά κουρδίσματα του τρίχορδου μπουζουκιού, τα λεγόμενα ντουζένια (καραντουζένι, ντουζένι της ψυχής, ντουζένι του σολ κ.α.) έγραψε και συνεχίζει να γράφει τραγούδια με αυστηρά προσωπικό στυλ που μοιάζει με ένα ιδιαίτερο κράμα πειραιώτικου ρεμπέτικου και blues. Στις 24 Σεπτέμβρίου του 1988 ηχογράφησε με τον Louisiana Red το δισκο/CD «Το μπλουζ συναντά το Ρεμπέτικο» (εταιρία: «Εβδομη Διάσταση»), που περιέχει 8 blues κομμάτια με μπουζούκι και μπαγλαμά. Το 1994 έγραψε μουσική για τον δίσκο Ρομαντικοί Παραβάτες - Η Φαντασία στην Εξουσία ο οποίος ξεχώρισε για τον ιδιαίτερο ήχο του.
Η καλλιτεχνική αξία του ιδιαίτερου ύφους της μουσικής του έχει αναγνωριστεί και από τη διεθνή blues κοινότητα. Σε φεστιβάλ στη πόλη Φάλον (Σουηδία) έπαιξε μαζί με τον Τζον Λι Χούκερ και το 2003, στο φεστιβάλ World Got The Blues στο Λονδίνο με τον Taj Mahal και την Cesaria Evora. To 2010 έπαιξε στο Palais des Beaux Arts στο Βέλγιο μπροστά σε δύο χιλιάδες άτομα στο φεστιβάλ Balkan Trafik.
Έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου όπου παρουσιάζει τα τραγούδια του αλλά και τραγούδια του πατέρα του Μάρκου. Έχει συνθέσει μουσική για τον κινηματογράφο, όπως για την ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου «Μια μέρα τη νύχτα», αλλά και για θεατρικά έργα. Πολλά αξιόλογα τραγούδια του, σε στίχους δικούς του, του πατέρα του αλλά και σημαντικών ποιητών και στιχουργών όπως ο Τάσος Λειβαδίτης, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, και ο Λευτέρης Χαψιάδης δεν έχουν κυκλοφορήσει στη δισκογραφία.
πηγή
Στέλιος Βαμβακάρης ~ ''Τα παντελόνια είναι περίεργα ρούχα''
Βαμβακάρης Στέλιος - Σ' ένα μπαρ του Μισισίπι*
*να το αφιερώσω στον φίλτατο Άγις ,που είναι λάτρης της οικογένειας.
Ο Στέλιος Βαμβακάρης, γιος του Μάρκου Βαμβακάρη, ήταν συνθέτης και δεξιοτέχνης του μπουζουκιού – Η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019 στο Γ' Νεκροταφείο
Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα, Δευτέρα 17 Ιουνίου ο Στέλιος Βαμβακάρης, που ακολούθησε τα χνάρια του πατέρα του, Μάρκου, στο ρεμπέτικο.
Ο Στέλιος Βαμβακάρης απεβίωσε σε ηλικία 72 ετών, έχοντας ασχοληθεί με τη μουσική ήδη από 12 ετών. Κατά τη διάρκεια της πορείας του συνεργάστηκε με μεγάλους μουσικούς, όπως τον Παπαϊωάννου, τον Τσιτσάνη, καθώς και με σημαντικούς καλλιτέχνες, όπως τον Γιώργο Ζαμπέτα, την Καίτη Γκρέι, τη Σωτηρία Μπέλλου, τη Βίκυ Μοσχολιού, αλλά και τους Παύλο Σιδηρόπουλο, Νίκο Ξυλούρη, Γιώργο Νταλάρα.
Η εξόδιος ακολουθία του θα τελεστεί την Πέμπτη 20 Ιουνίου 2019, στο Γ' Νεκροταφείο.
Ποιος ήταν ο Στέλιος Βαμβακάρης
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1947. Ξεκίνησε στη μουσική σε ηλικία 12 ετών, στο πλευρό του πατέρα του, Μάρκου. Συνεργάστηκε με σημαντικούς μουσικούς του ρεμπέτικου, όπως ο Παπαϊωάννου, ο Τσιτσάνης, ο Παγιουμτζής και ο Περπινιάδης, καθώς και με εκπροσώπους της λαϊκής και έντεχνης μουσικής σκηνής, όπως ο Γιώργος Ζαμπέτας, η Καίτη Γκρέυ, η Βίκυ Μοσχολιού, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, η Σωτηρία Μπέλλου, ο Παύλος Σιδηρόπουλος, ο Νίκος Ξυλούρης, ο Γιώργος Νταλάρας.
Πέραν του λαϊκού τραγουδιού, ο Στέλιος Βαμβακάρης είναι από τους πρωτοπόρους μουσικούς που ασχολήθηκαν με τις κοινές ρίζες των Αμερικάνικων blues και του μπουζουκιού. Χρησιμοποιώντας διαφορετικά κουρδίσματα του τρίχορδου μπουζουκιού, τα λεγόμενα ντουζένια (καραντουζένι, ντουζένι της ψυχής, ντουζένι του σολ κ.α.) έγραψε και συνεχίζει να γράφει τραγούδια με αυστηρά προσωπικό στυλ που μοιάζει με ένα ιδιαίτερο κράμα πειραιώτικου ρεμπέτικου και blues. Στις 24 Σεπτέμβρίου του 1988 ηχογράφησε με τον Louisiana Red το δισκο/CD «Το μπλουζ συναντά το Ρεμπέτικο» (εταιρία: «Εβδομη Διάσταση»), που περιέχει 8 blues κομμάτια με μπουζούκι και μπαγλαμά. Το 1994 έγραψε μουσική για τον δίσκο Ρομαντικοί Παραβάτες - Η Φαντασία στην Εξουσία ο οποίος ξεχώρισε για τον ιδιαίτερο ήχο του.
Η καλλιτεχνική αξία του ιδιαίτερου ύφους της μουσικής του έχει αναγνωριστεί και από τη διεθνή blues κοινότητα. Σε φεστιβάλ στη πόλη Φάλον (Σουηδία) έπαιξε μαζί με τον Τζον Λι Χούκερ και το 2003, στο φεστιβάλ World Got The Blues στο Λονδίνο με τον Taj Mahal και την Cesaria Evora. To 2010 έπαιξε στο Palais des Beaux Arts στο Βέλγιο μπροστά σε δύο χιλιάδες άτομα στο φεστιβάλ Balkan Trafik.
Έχει ταξιδέψει σε πολλές χώρες του κόσμου όπου παρουσιάζει τα τραγούδια του αλλά και τραγούδια του πατέρα του Μάρκου. Έχει συνθέσει μουσική για τον κινηματογράφο, όπως για την ταινία του Γιώργου Πανουσόπουλου «Μια μέρα τη νύχτα», αλλά και για θεατρικά έργα. Πολλά αξιόλογα τραγούδια του, σε στίχους δικούς του, του πατέρα του αλλά και σημαντικών ποιητών και στιχουργών όπως ο Τάσος Λειβαδίτης, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, και ο Λευτέρης Χαψιάδης δεν έχουν κυκλοφορήσει στη δισκογραφία.
πηγή
Στέλιος Βαμβακάρης ~ ''Τα παντελόνια είναι περίεργα ρούχα''
Βαμβακάρης Στέλιος - Σ' ένα μπαρ του Μισισίπι*
SpoilerShow
Στίχοι: Στέλιος Βαμβακάρης
Μουσική: Στέλιος Βαμβακάρης
Σ' ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ' τη Σύρα
με τους μαύρους τους μπλουζίστες
έφερνε την πίστα γύρα...
Φυσαρμόνικα, κιθάρα
νέγρικα διαμαρτυρίας
και ο μπαγλαμάς να παίζει
Ζήτω η ελευθερία!
Σ' ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ' τη Σύρα...
Ουίσκι και Σπιρίτσουαλς
και πρόσωπα θλιμμένα
κι ο μπαγλαμάς εδάκρυζε
για όνειρα χαμένα.
Φυσαρμόνικα, κιθάρα
νέγρικα διαμαρτυρίας
και ο μπαγλαμάς να παίζει
Ζήτω η ελευθερία!
Σ' ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ' τη Σύρα...
Όμορφη νέγρα αγάπησε
ο ναύτης απ' τη Σύρα
με ήχους άλλους έδεσε
και τη δική του μοίρα...
Σ' ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ' τη Σύρα...
Μουσική: Στέλιος Βαμβακάρης
Σ' ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ' τη Σύρα
με τους μαύρους τους μπλουζίστες
έφερνε την πίστα γύρα...
Φυσαρμόνικα, κιθάρα
νέγρικα διαμαρτυρίας
και ο μπαγλαμάς να παίζει
Ζήτω η ελευθερία!
Σ' ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ' τη Σύρα...
Ουίσκι και Σπιρίτσουαλς
και πρόσωπα θλιμμένα
κι ο μπαγλαμάς εδάκρυζε
για όνειρα χαμένα.
Φυσαρμόνικα, κιθάρα
νέγρικα διαμαρτυρίας
και ο μπαγλαμάς να παίζει
Ζήτω η ελευθερία!
Σ' ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ' τη Σύρα...
Όμορφη νέγρα αγάπησε
ο ναύτης απ' τη Σύρα
με ήχους άλλους έδεσε
και τη δική του μοίρα...
Σ' ένα μπαρ του Μισισίπι
ένας ναύτης απ' τη Σύρα...