Musicians RIP
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Στα νήματα της ενότητας που βάζετε μουσικά βίντεο, παρακαλούμε να περιοριστείτε σε 1 ή το πολύ 2 βίντεο ανά ποστ, για να μην υπερφορτώνονται οι browsers.
Στα νήματα της ενότητας που βάζετε μουσικά βίντεο, παρακαλούμε να περιοριστείτε σε 1 ή το πολύ 2 βίντεο ανά ποστ, για να μην υπερφορτώνονται οι browsers.
Re: Musicians RIP
Olli Wisdom Death – British Goa and psy trance musician, and clothing producer, Olli Wisdom is Dead. Olli Wisdom died on August 23, 2021. However, his cause of death has not been made public.
Olli Wisdom was known in the early 1980s as the singer in the theatrical glam and gothic rock group Specimen, and for co-founding and running The Batcave, London’s famous weekly goth club-night at the Gargoyle Club
https://theartsofentertainment.com/toyo ... om-is-dead
Olli Wisdom was known in the early 1980s as the singer in the theatrical glam and gothic rock group Specimen, and for co-founding and running The Batcave, London’s famous weekly goth club-night at the Gargoyle Club
https://theartsofentertainment.com/toyo ... om-is-dead
Dein Herz, meine Gier
Ab jetzt gehörst du nur mir
Ab jetzt gehörst du nur mir
-
ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ
- Δημοσιεύσεις: 4216
- Εγγραφή: 14 Απρ 2018, 11:37
Re: Musicians RIP
δύο λόγους εἶναι περὶ παντὸς πράγματος, ἀντικειμένους ἀλλήλοις
Re: Musicians RIP
23/08/2021
Πέθανε ο θρυλικός σαξοφωνίστας των UB40, Brian Travers.
Άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 62 ετών μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο - Συντετριμμένα τα μέλη της διάσημης βρετανικής μπάντας.
Ο Brian Travers, σαξοφωνίστας και ιδρυτικό μέλος του διάσημου βρετανικού συγκροτήματος UB40 έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 62 ετών, προκαλώντας παγκόσμια συγκίνηση στους απανταχού θαυμαστές του. Την τελευταία τριετία πάλευε σκληρά με τον καρκίνο από επιπλοκές του οποίου έχασε τελικά τη ζωή του.
«Με μεγάλη μας λύπη ανακοινώνουμε τον χαμό του συντρόφου μας, αδελφού μας και ιδρυτικού στελέχους των UB40 και θρύλου της μουσικής Brian David Travers. Ο Brian πέθανε χθες, έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του, μετά από μια μακρά και ηρωική μάχη. Οι σκέψεις μας είναι στην σύζυγό του Lesley, στην κόρη του Lisa και στον γιο του Jamie. Είμαστε όλοι συντετριμμένοι από το γεγονός και ζητούμε να γίνει σεβαστή η επιθυμία της οικογένειας για ιδιωτικότητα» ανέφερε στην επίσημη ανακοίνωσή του το συγκρότημα.
Ο Brian Travers είχε διαγνωστεί, την άνοιξη του 2019, με όγκο στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να συμμετάσχει στην περιοδεία για τα 40 χρόνια της ρέγκε - ποπ μπάντας στο πλαίσιο της οποίας επισκέφθηκε και την Ελλάδα, δίνοντας δύο συναυλίες με τον Αντώνη Ρέμο, σε Αθήνα και Θεσσλονίκη (https://www.protothema.gr/life-style/ar ... sunaulies/). Όπως είχε γίνει γνωστό τότε ο διάσημος μουσικός έπαθε μια κρίση στο σπίτι του, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο και οι εξετάσεις έδειξαν πως έχει δύο όγκους στον εγκέφαλο. Η χειρουργική επέμβαση προγραμματίστηκε για την Πέμπτη 28 Μαρτίου 2019, μια μόλις μέρα πριν ξεκινήσει η εορταστική περιοδεία των UB40.
«Με μεγάλη λύπη δεν θα μπορέσω να συμμετάσχω στην περιοδεία για την 40ή επέτειο μας. Εργάστηκαν απίστευτα σκληρά για να τελειοποιήσουν τα τραγούδια στις προετοιμασίες για την ζωντανή πρεμιέρα του νέου μας άλμπουμ «For The Many». Ακούγονται υπέροχοι, όμως θα είμαι εκεί εν πνεύματι, να τους επευφημώ καθώς αναρρώνω και σκεπτόμενος όλους τους υπέροχους ανθρώπους που μας έχουν στηρίξει τα τελευταία 40 χρόνια και για τους οποίους είμαι εξαιρετικά περήφανος να προσμετρώ ως φίλους» είχε δηλώσει τότε ο ίδιος φανερά συγκινημένος
Ο Brian Travers ίδρυσε τους UB40 το 1978, μαζί με τα αδέλφια Robin και Ali Campbell και μια παρέα μουσικών που φοιτούσαν σε διάφορα σχολεία του Μπέρμιγχαμ. Το όνομα τους ήταν ένα είδος αρκτικόλεξου από το όνομα του εγγράφου με το οποίο οι άνεργοι αιτούνταν επιδόματος (Unemployment Benefit Form 40). Κατά την διάρκεια της πολυετούς διαδρομής του το συγκρότημα πούλησε περισσότερα από 100 εκατ. άλμπουμ σε ολόκληρο τον κόσμο ενώ δεκάδες τραγούδια τους, όπως τα «Red Red Wine», «Can't Help Falling in Love», «I Got You Babe», «Promises and Lies», έγιναν μεγάλες επιτυχίες καθιερώνοντάς τους ως ένα από τα δημοφιλέστερα βρετανικά γκρουπ όλων των εποχών.
Η τελευταία φορά που ο Travers έπαιξε στη σκηνή με τους UB40 ήταν τον Δεκέμβριο του 2019, σε μια μεγάλη συναυλία που φιλοξενήθηκε στο στάδιο του Μπέρμιγχαμ. Ο ίδιος έμοιαζε ενθουσιασμένος. Δεν φανταζόταν τότε ότι αυτό θα ήταν το στερνό σόου της ζωής του!
https://www.protothema.gr/culture/artic ... n-travers/
Πέθανε ο θρυλικός σαξοφωνίστας των UB40, Brian Travers.
Άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 62 ετών μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο - Συντετριμμένα τα μέλη της διάσημης βρετανικής μπάντας.
Ο Brian Travers, σαξοφωνίστας και ιδρυτικό μέλος του διάσημου βρετανικού συγκροτήματος UB40 έφυγε από τη ζωή, σε ηλικία 62 ετών, προκαλώντας παγκόσμια συγκίνηση στους απανταχού θαυμαστές του. Την τελευταία τριετία πάλευε σκληρά με τον καρκίνο από επιπλοκές του οποίου έχασε τελικά τη ζωή του.
«Με μεγάλη μας λύπη ανακοινώνουμε τον χαμό του συντρόφου μας, αδελφού μας και ιδρυτικού στελέχους των UB40 και θρύλου της μουσικής Brian David Travers. Ο Brian πέθανε χθες, έχοντας στο πλευρό του την οικογένειά του, μετά από μια μακρά και ηρωική μάχη. Οι σκέψεις μας είναι στην σύζυγό του Lesley, στην κόρη του Lisa και στον γιο του Jamie. Είμαστε όλοι συντετριμμένοι από το γεγονός και ζητούμε να γίνει σεβαστή η επιθυμία της οικογένειας για ιδιωτικότητα» ανέφερε στην επίσημη ανακοίνωσή του το συγκρότημα.
Ο Brian Travers είχε διαγνωστεί, την άνοιξη του 2019, με όγκο στον εγκέφαλο με αποτέλεσμα να μην μπορέσει να συμμετάσχει στην περιοδεία για τα 40 χρόνια της ρέγκε - ποπ μπάντας στο πλαίσιο της οποίας επισκέφθηκε και την Ελλάδα, δίνοντας δύο συναυλίες με τον Αντώνη Ρέμο, σε Αθήνα και Θεσσλονίκη (https://www.protothema.gr/life-style/ar ... sunaulies/). Όπως είχε γίνει γνωστό τότε ο διάσημος μουσικός έπαθε μια κρίση στο σπίτι του, μεταφέρθηκε σε νοσοκομείο και οι εξετάσεις έδειξαν πως έχει δύο όγκους στον εγκέφαλο. Η χειρουργική επέμβαση προγραμματίστηκε για την Πέμπτη 28 Μαρτίου 2019, μια μόλις μέρα πριν ξεκινήσει η εορταστική περιοδεία των UB40.
«Με μεγάλη λύπη δεν θα μπορέσω να συμμετάσχω στην περιοδεία για την 40ή επέτειο μας. Εργάστηκαν απίστευτα σκληρά για να τελειοποιήσουν τα τραγούδια στις προετοιμασίες για την ζωντανή πρεμιέρα του νέου μας άλμπουμ «For The Many». Ακούγονται υπέροχοι, όμως θα είμαι εκεί εν πνεύματι, να τους επευφημώ καθώς αναρρώνω και σκεπτόμενος όλους τους υπέροχους ανθρώπους που μας έχουν στηρίξει τα τελευταία 40 χρόνια και για τους οποίους είμαι εξαιρετικά περήφανος να προσμετρώ ως φίλους» είχε δηλώσει τότε ο ίδιος φανερά συγκινημένος
Ο Brian Travers ίδρυσε τους UB40 το 1978, μαζί με τα αδέλφια Robin και Ali Campbell και μια παρέα μουσικών που φοιτούσαν σε διάφορα σχολεία του Μπέρμιγχαμ. Το όνομα τους ήταν ένα είδος αρκτικόλεξου από το όνομα του εγγράφου με το οποίο οι άνεργοι αιτούνταν επιδόματος (Unemployment Benefit Form 40). Κατά την διάρκεια της πολυετούς διαδρομής του το συγκρότημα πούλησε περισσότερα από 100 εκατ. άλμπουμ σε ολόκληρο τον κόσμο ενώ δεκάδες τραγούδια τους, όπως τα «Red Red Wine», «Can't Help Falling in Love», «I Got You Babe», «Promises and Lies», έγιναν μεγάλες επιτυχίες καθιερώνοντάς τους ως ένα από τα δημοφιλέστερα βρετανικά γκρουπ όλων των εποχών.
Η τελευταία φορά που ο Travers έπαιξε στη σκηνή με τους UB40 ήταν τον Δεκέμβριο του 2019, σε μια μεγάλη συναυλία που φιλοξενήθηκε στο στάδιο του Μπέρμιγχαμ. Ο ίδιος έμοιαζε ενθουσιασμένος. Δεν φανταζόταν τότε ότι αυτό θα ήταν το στερνό σόου της ζωής του!
https://www.protothema.gr/culture/artic ... n-travers/
Re: Musicians RIP
24.08.2021
Πέθανε σε ηλικία 80 ετών ο ντράμερ των Rolling Stones Τσάρλι Γουάτς.
Την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 80 ετών ο ντράμερ των Rolling Stones, Τσάρλι Γουάτς (Charlie Watts). Ο Γουάτς γεννήθηκε στο Λονδίνο κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ξεκίνησε να ακούει τζαζ μουσική από τα παιδικά του χρόνια, με κύριες επιρροές τους Μάιλς Ντέιβις και Τζον Κολτρέιν.
Μετέτρεψε ένα μπάντζο σε ταμπούρο και έπαιξε για πρώτη φορά τύμπανα, ενώ στα 16 του χρόνια έφυγε από το σχολείο του και εγγράφηκε στην Σχολή Τεχνών του Χάρου.
Ο Τσάρλι Γουάτς εντάχθηκε στους Rolling Stones τον Ιανουάριο του 1963, χωρίς να αντιμετωπίσει με ιδιαίτερη σοβαρότητα το συγκρότημα, αλλά άλλαξε γνώμη όταν το single «It's All Over Now» έφθασε στην τρίτη θέση των βρετανικών τσαρτ το 1964. Την ίδια χρονιά, παντρεύτηκε την Σίρλεϊ Ανν Σέπαρντ και τέσσερα χρόνια αργότερα γεννήθηκε η κόρη του, Σεραφίνα.
Οι Rolling Stones έφθασαν για πρώτη φορά στην κορυφή των αμερικάνικων τσαρτ με το σινγκλ «(I Can't Get No) Satisfaction», ακολουθούμενο από τις πολύ μεγάλες επιτυχίες των «Paint It Black» και «Ruby Tuesday». Οι ίδιοι περιέγραφαν τους εαυτούς τους ως το σπουδαιότερο ροκ συγκρότημα του πλανήτη και συνέχισαν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο δημοτικότητας για τις επόμενες δύο δεκαετίες, με άλμπουμ όπως τα «Aftermath» (1966), «Sticky Fingers» (1971), «Exile on Main St.» (1972), «Black and Blue» (1976), «Some Girls» (1978) και «Tattoo You» (1981).
Από την δεκαετία του '80, ο Γουάτς ασχολήθηκε με την πρώτη του μουσική αγάπη, την τζαζ, σχηματίζοντας διάφορες μπάντες, συμπεριλαμβανομένης και μίας ορχήστρας 32 ατόμων με την ονομασία Charlie Watts Orchestra. Την ίδια περίοδο, συμμετείχε στους Rocket 88 μαζί με τον Ίαν Στιούαρτ.
Στις αρχές της δεκαετίας του '90, κυκλοφόρησε μερικούς δίσκους με τους Charlie Watts Quintet, ενώ αργότερα συνεργάστηκε με τον Τζιμ Κέλτνερ στους Charlie Watts/Jim Keltner Project.[20] Το 2004, κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τους Charlie Watts and the Tentet, ενώ ταυτόχρονα διαγνώστηκε με καρκίνο του φάρυγγα, από τον οποίο απέδρασε εντελώς υγιής μετά από ένα μεγάλο διάστημα θεραπειών.
https://www.rollingstone.com/music/musi ... t-1161926/
https://www.ethnos.gr/politismos/moysik ... ing-stones
Πέθανε σε ηλικία 80 ετών ο ντράμερ των Rolling Stones Τσάρλι Γουάτς.
Την τελευταία του πνοή, σε ηλικία 80 ετών ο ντράμερ των Rolling Stones, Τσάρλι Γουάτς (Charlie Watts). Ο Γουάτς γεννήθηκε στο Λονδίνο κατά την διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και ξεκίνησε να ακούει τζαζ μουσική από τα παιδικά του χρόνια, με κύριες επιρροές τους Μάιλς Ντέιβις και Τζον Κολτρέιν.
Μετέτρεψε ένα μπάντζο σε ταμπούρο και έπαιξε για πρώτη φορά τύμπανα, ενώ στα 16 του χρόνια έφυγε από το σχολείο του και εγγράφηκε στην Σχολή Τεχνών του Χάρου.
Ο Τσάρλι Γουάτς εντάχθηκε στους Rolling Stones τον Ιανουάριο του 1963, χωρίς να αντιμετωπίσει με ιδιαίτερη σοβαρότητα το συγκρότημα, αλλά άλλαξε γνώμη όταν το single «It's All Over Now» έφθασε στην τρίτη θέση των βρετανικών τσαρτ το 1964. Την ίδια χρονιά, παντρεύτηκε την Σίρλεϊ Ανν Σέπαρντ και τέσσερα χρόνια αργότερα γεννήθηκε η κόρη του, Σεραφίνα.
Οι Rolling Stones έφθασαν για πρώτη φορά στην κορυφή των αμερικάνικων τσαρτ με το σινγκλ «(I Can't Get No) Satisfaction», ακολουθούμενο από τις πολύ μεγάλες επιτυχίες των «Paint It Black» και «Ruby Tuesday». Οι ίδιοι περιέγραφαν τους εαυτούς τους ως το σπουδαιότερο ροκ συγκρότημα του πλανήτη και συνέχισαν στο υψηλότερο δυνατό επίπεδο δημοτικότητας για τις επόμενες δύο δεκαετίες, με άλμπουμ όπως τα «Aftermath» (1966), «Sticky Fingers» (1971), «Exile on Main St.» (1972), «Black and Blue» (1976), «Some Girls» (1978) και «Tattoo You» (1981).
Από την δεκαετία του '80, ο Γουάτς ασχολήθηκε με την πρώτη του μουσική αγάπη, την τζαζ, σχηματίζοντας διάφορες μπάντες, συμπεριλαμβανομένης και μίας ορχήστρας 32 ατόμων με την ονομασία Charlie Watts Orchestra. Την ίδια περίοδο, συμμετείχε στους Rocket 88 μαζί με τον Ίαν Στιούαρτ.
Στις αρχές της δεκαετίας του '90, κυκλοφόρησε μερικούς δίσκους με τους Charlie Watts Quintet, ενώ αργότερα συνεργάστηκε με τον Τζιμ Κέλτνερ στους Charlie Watts/Jim Keltner Project.[20] Το 2004, κυκλοφόρησε ένα άλμπουμ με τους Charlie Watts and the Tentet, ενώ ταυτόχρονα διαγνώστηκε με καρκίνο του φάρυγγα, από τον οποίο απέδρασε εντελώς υγιής μετά από ένα μεγάλο διάστημα θεραπειών.
https://www.rollingstone.com/music/musi ... t-1161926/
https://www.ethnos.gr/politismos/moysik ... ing-stones
Re: Musicians RIP
Κυριακή, 29 Αυγούστου 2021
Πέθανε ο θρύλος του δημοτικού τραγουδιού Ανδρέας Τσαούσης.
«Έφυγε» σε ηλικία 96 ετών ο Ρουμελιώτης Ανδρέας Τσαούσης, που έγραψε τη δική του ιστορία στο Δημοτικό τραγούδι.
Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα Κυριακή (29/8) στο νοσοκομειο Λαμίας ο Ανδρέας Τσαούσης, πλήρης ημερών, σε ηλικία 96 ετών.
Ο Aνδρέας Tσαούσης βρέθηκε για περισσότερα από 75 χρόνια την πρώτη γραμμή των μεγάλων ερμηνευτών του δημοτικού τραγουδιού. Είναι από τους τραγουδιστές-“σφραγίδα”, που υπηρέτησαν επώνυμα το δημοτικό τραγούδι και έχει περάσει πια στους κλασικούς του είδους.
Σύμφωνα με το LamiaReport γεννήθηκε στην Kάτω Aγόριανη (Λίλαια) Παρνασίδος, όπου πριν ένα χρόνο έχτισε και την ιδιωτική εκκλησία στην οποια θέλει να γίνει και η κηδεία του.
Από εκεί ξεκίνησε ως κιθαρίστας και τραγουδιστής από μικρό παιδί. Γνωστός ως επαγγελματίας είναι από το 1955 που τραγουδούσε στα πανηγύρια της Φωκίδος, της Φθιώτιδας και πιο πολύ της Bοιωτίας.
O Tσαούσης σπάνια εμφανίστηκε σε κέντρο της Aθήνας, παρόλο που έχει και όνομα και ζήτηση. Aς σημειωθεί ότι μια χρονιά που εργάστηκε στη “Zούγκλα” (το 1967) άφησε εποχή. Tου αρέσει πιο πολύ η επαρχία και το πανηγύρι. Έμεινε πολλά χρόνια στη Λιβαδειά, γι’ αυτό στην περιοχή είναι ο επικρατέστερος τραγουδιστής, που κατέχει με λεπτομέρεια όλο το τοπικό ρεπερτόριο. O Tσαούσης είναι από τους πιο άρτιους δημοτικούς τραγουδιστές και ασχολήθηκε μόνο με το παραδοσιακό τραγούδι, το οποίο το επέβαλε κιόλας, αφού διαθέτει ογκώδη φωνή και ωραίο ύφος. Tραγουδάει τα πάντα -καμπίσιο και χιτζάζ και καγκέλι και κλέφτικο.
Aπό τις ωραιότερες ερμηνείες του Aνδρέα Tσαούση, όπου τον βαθμολογούμε με άριστα είναι το κλέφτικο: “Ποιος είδε τέτοιο θαύμασμα”. Aποκλείεται να ξαναβρεθεί άλλος, όχι να το πει όπως ο Tσαούσης, ούτε να το πλησιάσει. Πρόκειται για ιστορική ερμηνεία, όπως είναι “Tο μνήμα του Δημάκη” που τό ’χει “σφραγίσει” η Tασία Bέρρα ή η “Δυστυχία” πού ’χει “σφραγίσει” η Σοφία Kολλητήρη ή το “Aπόψε κρύο έκανε” με τον Tάκη Kαρναβά κ.λπ.
Aπό τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Aνδρέα Tσαούση είναι το «Θα αλλάξω σπίτι και θα ρθώ» που του γραψε ο Παναγιώτης Kοκοντίνης το 1967 και τραγουθήθηκε σ’ όλη την Eλλάδα και το «Πατέρα μας μεγάλωσες» του Γιώργου Πολύζου το «Πήρα το διαβατήριο», «Καινούργιοι δρόμοι», «Βασανισμένε άνθρωπε ζήτησε το δευτέρι», «Ας ήταν βρε Νικηταρά», «Το κορίτσι σου κυρά μου», «Παιδιά μου ήρθε ο Χινόπωρος», «Που ήσουνα βρε αδελφέ», «Πως περάσανε τα χρόνια», «Μια χούφτα είστε χωριανοί», «Εκεί ψηλά στον Παρνασσό», «Κομί μου πως κατάντησες», «Πέρα στον πέρα ποταμό», «Θα πάρω δρόμο μακρινό», «Κανείς γιατρός δεν μπόρεσε», «Ο μυλωνάς», «Μια χήρα πούλαγε κρασί», «Ο εργένης», «Παναθεμά σας βάσανα», «Σε ποιόν να πω το πόνο μου», «Μάνα το ‘χω παράπονο», «Αποσταμένος περπατώ», «Κοντά σου ήρθα πλάτανε», «Mήλο μου ροδοκόκκινο» κ.α.
https://www.lamiareport.gr/index.php/to ... s-tsaoysis
Πέθανε ο θρύλος του δημοτικού τραγουδιού Ανδρέας Τσαούσης.
«Έφυγε» σε ηλικία 96 ετών ο Ρουμελιώτης Ανδρέας Τσαούσης, που έγραψε τη δική του ιστορία στο Δημοτικό τραγούδι.
Την τελευταία του πνοή άφησε σήμερα Κυριακή (29/8) στο νοσοκομειο Λαμίας ο Ανδρέας Τσαούσης, πλήρης ημερών, σε ηλικία 96 ετών.
Ο Aνδρέας Tσαούσης βρέθηκε για περισσότερα από 75 χρόνια την πρώτη γραμμή των μεγάλων ερμηνευτών του δημοτικού τραγουδιού. Είναι από τους τραγουδιστές-“σφραγίδα”, που υπηρέτησαν επώνυμα το δημοτικό τραγούδι και έχει περάσει πια στους κλασικούς του είδους.
Σύμφωνα με το LamiaReport γεννήθηκε στην Kάτω Aγόριανη (Λίλαια) Παρνασίδος, όπου πριν ένα χρόνο έχτισε και την ιδιωτική εκκλησία στην οποια θέλει να γίνει και η κηδεία του.
Από εκεί ξεκίνησε ως κιθαρίστας και τραγουδιστής από μικρό παιδί. Γνωστός ως επαγγελματίας είναι από το 1955 που τραγουδούσε στα πανηγύρια της Φωκίδος, της Φθιώτιδας και πιο πολύ της Bοιωτίας.
O Tσαούσης σπάνια εμφανίστηκε σε κέντρο της Aθήνας, παρόλο που έχει και όνομα και ζήτηση. Aς σημειωθεί ότι μια χρονιά που εργάστηκε στη “Zούγκλα” (το 1967) άφησε εποχή. Tου αρέσει πιο πολύ η επαρχία και το πανηγύρι. Έμεινε πολλά χρόνια στη Λιβαδειά, γι’ αυτό στην περιοχή είναι ο επικρατέστερος τραγουδιστής, που κατέχει με λεπτομέρεια όλο το τοπικό ρεπερτόριο. O Tσαούσης είναι από τους πιο άρτιους δημοτικούς τραγουδιστές και ασχολήθηκε μόνο με το παραδοσιακό τραγούδι, το οποίο το επέβαλε κιόλας, αφού διαθέτει ογκώδη φωνή και ωραίο ύφος. Tραγουδάει τα πάντα -καμπίσιο και χιτζάζ και καγκέλι και κλέφτικο.
Aπό τις ωραιότερες ερμηνείες του Aνδρέα Tσαούση, όπου τον βαθμολογούμε με άριστα είναι το κλέφτικο: “Ποιος είδε τέτοιο θαύμασμα”. Aποκλείεται να ξαναβρεθεί άλλος, όχι να το πει όπως ο Tσαούσης, ούτε να το πλησιάσει. Πρόκειται για ιστορική ερμηνεία, όπως είναι “Tο μνήμα του Δημάκη” που τό ’χει “σφραγίσει” η Tασία Bέρρα ή η “Δυστυχία” πού ’χει “σφραγίσει” η Σοφία Kολλητήρη ή το “Aπόψε κρύο έκανε” με τον Tάκη Kαρναβά κ.λπ.
Aπό τις μεγαλύτερες επιτυχίες του Aνδρέα Tσαούση είναι το «Θα αλλάξω σπίτι και θα ρθώ» που του γραψε ο Παναγιώτης Kοκοντίνης το 1967 και τραγουθήθηκε σ’ όλη την Eλλάδα και το «Πατέρα μας μεγάλωσες» του Γιώργου Πολύζου το «Πήρα το διαβατήριο», «Καινούργιοι δρόμοι», «Βασανισμένε άνθρωπε ζήτησε το δευτέρι», «Ας ήταν βρε Νικηταρά», «Το κορίτσι σου κυρά μου», «Παιδιά μου ήρθε ο Χινόπωρος», «Που ήσουνα βρε αδελφέ», «Πως περάσανε τα χρόνια», «Μια χούφτα είστε χωριανοί», «Εκεί ψηλά στον Παρνασσό», «Κομί μου πως κατάντησες», «Πέρα στον πέρα ποταμό», «Θα πάρω δρόμο μακρινό», «Κανείς γιατρός δεν μπόρεσε», «Ο μυλωνάς», «Μια χήρα πούλαγε κρασί», «Ο εργένης», «Παναθεμά σας βάσανα», «Σε ποιόν να πω το πόνο μου», «Μάνα το ‘χω παράπονο», «Αποσταμένος περπατώ», «Κοντά σου ήρθα πλάτανε», «Mήλο μου ροδοκόκκινο» κ.α.
https://www.lamiareport.gr/index.php/to ... s-tsaoysis
-
The Age of Aquarius
- Δημοσιεύσεις: 1843
- Εγγραφή: 02 Δεκ 2018, 22:36
- Phorum.gr user: The Age of Aquarius
Re: Musicians RIP
Ο Τσαούσης υπήρξε η μεγαλύτερη ανδρική φωνή του δημοτικού τραγουδιού τα τελευταία 70 χρόνια.
Σε προσωπικό επίπέδο ούτε καν ξέρω πόσα ξενύχτια έχω κάνει σε πανηγύρια με στις ορχήστρες του.
Οι συνεργασίες του που άφησαν εποχή -κατά χρονολογική σειρά- ήταν με τον Τάκη Ταμάμη και τη Τασία Βέρρα τη δεκαετία του 70 και αρχές 80, το Γιώργο Μάγκα, το Γιώργο Κόρο και τη Φιλιώ Πυργάκη.
Μεγάλος "ανταγωνιστής" ο Στάθης Κάβουρας που ήταν στα φόρτε του την ίδια εποχή.
Σαν άνθρωπος ήταν λίγο
, αλλά Θεός σχωρέστον. Θα πήγαινα στην κηδεία αν βρισκόμουν Ελλάδα. Ουσιαστικά υπήρξε κομμάτι της ζωής των περισσότερων ανθρώπων σε Φωκίδα, Βοιωτία και Φθιώτιδα.
Ουσιαστικά πέθανε πάνω στο πάλκο. Μέχρι το καλοκαίρι του 2019, στα 94 τραγουδούσε μέχρι τα ξημερώματα.
Ο κωρονοϊός τον κράτησε εκτός την τελευταία διετία.
Σε προσωπικό επίπέδο ούτε καν ξέρω πόσα ξενύχτια έχω κάνει σε πανηγύρια με στις ορχήστρες του.
Οι συνεργασίες του που άφησαν εποχή -κατά χρονολογική σειρά- ήταν με τον Τάκη Ταμάμη και τη Τασία Βέρρα τη δεκαετία του 70 και αρχές 80, το Γιώργο Μάγκα, το Γιώργο Κόρο και τη Φιλιώ Πυργάκη.
Μεγάλος "ανταγωνιστής" ο Στάθης Κάβουρας που ήταν στα φόρτε του την ίδια εποχή.
Σαν άνθρωπος ήταν λίγο
, αλλά Θεός σχωρέστον. Θα πήγαινα στην κηδεία αν βρισκόμουν Ελλάδα. Ουσιαστικά υπήρξε κομμάτι της ζωής των περισσότερων ανθρώπων σε Φωκίδα, Βοιωτία και Φθιώτιδα.Ουσιαστικά πέθανε πάνω στο πάλκο. Μέχρι το καλοκαίρι του 2019, στα 94 τραγουδούσε μέχρι τα ξημερώματα.
Ο κωρονοϊός τον κράτησε εκτός την τελευταία διετία.
Re: Musicians RIP
31.08.2021
Νίκος Μαϊντάς: Πέθανε ο πρώην τραγουδιστής των Magic De spell.
Έφυγε από τη ζωή ο πρώην τραγουδιστής του ιστορικού συγκροτήματος Magic De spel Νίκος Μαϊντάς σε ηλικία 51 ετών. H είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή μέσα από τις συγκινητικές αναρτήσεις αποχαιρετισμού που έγραψαν οι φίλοι του τραγουδιστή στο Facebook.
Όπως αναφέρει η σελίδα rock-elliniko.gr, ο Νίκος Μαϊντάς γεννήθηκε στην Αθήνα και σε ηλικία 17 ετών, προσχώρησε στο συγκρότημα των Magic De spell αρχικά ως μπασίστας, ενώ στην πορεία πέρασε στην σύνθεση, τα πλήκτρα αλλά και στα φωνητικά.
Με το συγκρότημα των Magic De spell πραγματοποίησε πάνω από 500 συναυλίες σε Ελλάδα, Κύπρο και Γερμανία ενώ έγραψε και ερμήνευσε τραγούδια όπως το «Εμένα οι φίλοι μου» σε ποίηση Κατερίνας Γώγου, η «Όγλα», ο «Λύκος», η «Πεταλούδα», το «Κόκκινο».
Το 2003, μεταξύ πολλών συναυλιών, εργάστηκε για τελευταία φορά με το συγκρότημα για την κυκλοφορία ενός νέου δίσκου. Αρχές του 2004, ο Νίκος Μαϊντάς, αποχώρησε από τους Magic De spell καθώς πίστευε ότι οι αλλαγές στην αρχική σύνθεση του συγκροτήματος άλλαξαν την αρχική φιλοσοφία του γκρουπ.
Τα τελευταία χρόνια ο Νίκος Μαϊντάς, συνεργάστηκε με τον Πάνο Κατσιμίχα και τον Μάνο Ξυδούς ως τραγουδιστής και πιανίστας και έχει πραγματοποιήσει μαζί του πάνω από εξήντα συναυλίες. Το 2007 κυκλοφορεί ο προσωπικός του δίσκος με τίτλο «Σπασμένα Ρολόγια».
http://www.rock-elliniko.gr/Maintas_Nikos
https://www.ethnos.gr/politismos/moysik ... c-de-spell
Νίκος Μαϊντάς: Πέθανε ο πρώην τραγουδιστής των Magic De spell.
Έφυγε από τη ζωή ο πρώην τραγουδιστής του ιστορικού συγκροτήματος Magic De spel Νίκος Μαϊντάς σε ηλικία 51 ετών. H είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή μέσα από τις συγκινητικές αναρτήσεις αποχαιρετισμού που έγραψαν οι φίλοι του τραγουδιστή στο Facebook.
Όπως αναφέρει η σελίδα rock-elliniko.gr, ο Νίκος Μαϊντάς γεννήθηκε στην Αθήνα και σε ηλικία 17 ετών, προσχώρησε στο συγκρότημα των Magic De spell αρχικά ως μπασίστας, ενώ στην πορεία πέρασε στην σύνθεση, τα πλήκτρα αλλά και στα φωνητικά.
Με το συγκρότημα των Magic De spell πραγματοποίησε πάνω από 500 συναυλίες σε Ελλάδα, Κύπρο και Γερμανία ενώ έγραψε και ερμήνευσε τραγούδια όπως το «Εμένα οι φίλοι μου» σε ποίηση Κατερίνας Γώγου, η «Όγλα», ο «Λύκος», η «Πεταλούδα», το «Κόκκινο».
Το 2003, μεταξύ πολλών συναυλιών, εργάστηκε για τελευταία φορά με το συγκρότημα για την κυκλοφορία ενός νέου δίσκου. Αρχές του 2004, ο Νίκος Μαϊντάς, αποχώρησε από τους Magic De spell καθώς πίστευε ότι οι αλλαγές στην αρχική σύνθεση του συγκροτήματος άλλαξαν την αρχική φιλοσοφία του γκρουπ.
Τα τελευταία χρόνια ο Νίκος Μαϊντάς, συνεργάστηκε με τον Πάνο Κατσιμίχα και τον Μάνο Ξυδούς ως τραγουδιστής και πιανίστας και έχει πραγματοποιήσει μαζί του πάνω από εξήντα συναυλίες. Το 2007 κυκλοφορεί ο προσωπικός του δίσκος με τίτλο «Σπασμένα Ρολόγια».
http://www.rock-elliniko.gr/Maintas_Nikos
https://www.ethnos.gr/politismos/moysik ... c-de-spell
Re: Musicians RIP
02/09/2021
Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Έλληνας συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.
Σε ηλικία 96 ετών.
Πέρασε στην αιωνιότητα ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.
Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή λίγο πριν τις 10 το πρωί της Πέμπτης.
Ο τεράστιος, ίσως ο σπουδαιότερος Έλληνας συνθέτης όλων των εποχών έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών. Για το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη έγραψε πριν λίγο η ηθοποιός Κάκια Ιγερινού. Να σημειωθεί πως ο Μίκης Θεοδωράκης είχε εμβολιαστεί πρόσφατα κατά του κορωνοϊού με το σκεύασμα της Pfizer και είναι άγνωστο το κατά πόσο επιβάρυνε την υγεία του.
Η πολιτική στροφή του Μ.Θεοδωράκη.
Ο ίδιος μπορεί να είχε συνδεθεί με την αριστερά στην αρχή της ζωής του, παρόλα αυτά στη συνέχεια πραγματοποίησε πολιτική στροφή.
Συγκεκριμένα τo 1989 είχε κάνει μεγάλη πολιτική στροφή και ήταν ο άνθρωπος σύμβολο της προσέγγισης της «κανονικής» δεξιάς, υπό την ηγεσία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με την αριστερά του ΚΚΕ του Χαρίλαου Φλωράκη και του ΚΚΕ εσωτερικού του Λεωνίδα Κύρκου, στο απόηχο του σκανδάλου Κοσκωτά.
Εν συνεχεία είχε στηρίξει ιδιαίτερα την κυβέρνηση Τζαννετάκη, η οποία ήταν από τα τρία κόμματα (ΝΔ, ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού), προκειμένου να ανορθωθεί η χώρα από την καταστροφική για την οικονομία οκταετία 1981-1989 της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Μίκης Θεοδωράκης ολοκλήρωσε την πολιτική του στροφή περνώντας καθαρά στο εθνικό στρατόπεδο, στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας όταν και τάχθηκε ξεκάθαρα κατά των Μνημονίων, ενώ στη συνέχεια συμμετείχε στα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό, όταν και τάχθηκε κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών και υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας.
Μίκης Θεοδωράκης: Μια από τις σημαντικότερες και πιο πολυσυζητημένες προσωπικότητες της νεότερης Ελλάδας με παγκόσμιο κύρος.
Ο Μ.Θεοδωράκης έχει γράψει όλων των ειδών μουσικής, από όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλέτα και χορωδιακή εκκλησιαστική, έως μουσική για αρχαίο δράμα, θέατρο, κινηματογράφο, έντεχνο λαϊκό τραγούδι και μετασυμφωνικά έργα.
Το έργο του μπορεί να διακριθεί σε τρεις κύριες περιόδους: Στην πρώτη περίοδο (1937-1960) συνθέτει έργα συμφωνικά και μουσικής δωματίου σύμφωνα με δυτικοευρωπαϊκές μορφές και σύγχρονες τεχνικές, στη δεύτερη περίοδο (1960-1980) επιχειρεί σύζευξη της συμφωνικής ορχήστρας με λαϊκά όργανα και δημιουργεί νέες φόρμες με βάση τη φωνή, ενώ από το 1981 επιστρέφει στις συμφωνικές μορφές και ασχολείται με την όπερα.
Η μελοποίηση ποιημάτων έχει θεωρηθεί ως ο «κεντρικός πυλώνας της δημιουργικότητάς του», όπως έχει πει η ερμηνεύτρια Νένα Βενετσάνου. Εκεί οι ποιητές παρελαύνουν: Άγγελος Σικελιανός, Ανδρέας Κάλβος, Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος, Μανόλης Αναγνωστάκης, αλλά και Πάμπλο Νερούδα, Λόρκα, Μπέρναρντ Μπίαμ. Οι στίχοι τους γίνονται έτσι προσιτοί στο ευρύ κοινό, πλαισιώνοντας λαϊκά τραγούδια που θέτουν θεμελιώδεις αξίες και σταθερές στη σύγχρονη ελληνική μουσική δημιουργία. Ο ίδιος εξάλλου, όταν ήταν κρατούμενος στις φυλακές Ωρωπού, έγραφε: «Εν αρχή ήν ο λόγος....η μεγαλύτερή μου φιλοδοξία είναι να υπηρετήσω πιστά τη νεοελληνική κυρίως ποίηση. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε ακούγοντας ένα τραγούδι, να μη μπορείς να φανταστείς τη μουσική σε άλλο κείμενο, ούτε όμως και το ποίημα με διαφορετική μουσική». Ο Μίκης Θεοδωράκης ουσιαστικά δημιούργησε το κίνημα της Μελοποιημένης Ποίησης, συμβάλλοντας στην ανάδυση μιας πλειάδας ποιητών και στην αναβάθμιση του τραγουδιού. Συγχρόνως, βοήθησε μια ολόκληρη γενιά να αποκτήσει τον δικό της λόγο.
Η φήμη του ξεπέρασε από νωρίς τα σύνορα της χώρας. Συνέθεσε τον πιο αναγνωρίσιμο, ίσως, ελληνικό ρυθμό διεθνώς, το συρτάκι από την ταινία «Αλέξης Ζορμπάς» (1964), ενώ τραγούδια του ερμηνεύτηκαν από διάσημους καλλιτέχνες, όπως οι Beatles, η Σίρλεϊ Μπάσεϊ και η Εντίθ Πιάφ. Επένδυσε μουσικά γνωστές ταινίες, όπως το «Ζ» (1969), που τιμήθηκε με το βραβείο BAFTA πρωτότυπης μουσικής, η «Φαίδρα» (1962), με τραγούδια σε στίχους Νίκου Γκάτσου και «Σέρπικο» (1973), για τη μουσική της οποίας ήταν υποψήφιος για Grammy το 1975 (το ίδιο βραβείο διεκδίκησε και για τη μουσική του «Αλέξη Ζορμπά» το 1966).
Παράλληλα, από πολύ νέος ανέπτυξε πλούσια αντιστασιακή και πολιτική δράση, ενώ με ποικίλες παρεμβάσεις, βιβλία και συνεντεύξεις παρέμεινε ενεργός ως το τέλος της ζωής του.
Βιογραφικό σημείωμα.
Ο Μιχαήλ (Μίκης) Θεοδωράκης γεννήθηκε στη Χίο στις 29 Ιουλίου 1925, από πατέρα Κρητικό και μητέρα Μικρασιάτισσα. Ο πατέρας του ήταν ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, γι' αυτό πέρασε τα παιδικά του χρόνια μετακινούμενος σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, από τη Μυτιλήνη, τη Σύρο και την Αθήνα έως τα Ιωάννινα, το Αργοστόλι, την Πάτρα, τον Πύργο και την Τρίπολη. Τα πρώτα του μουσικά ακούσματα ήταν οι ψαλμωδίες της ορθόδοξης εκκλησίας, στις οποίες έπαιρνε μέρος σαν ψάλτης.
Τη διετία 1937-1939 πήρε τα πρώτα μαθήματα βιολιού στο Ωδείο Πατρών και δημιούργησε τα πρώτα του τραγούδια, συνθέσεις οι οποίες βασίστηκαν σε στίχους των Σολωμού, Παλαμά, Δροσίνη και Βαλαωρίτη, τους οποίους έβρισκε άλλοτε στα σχολικά βιβλία και άλλοτε στη βιβλιοθήκη του σπιτιού του. Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του «Κασσιανή» και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται.
Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου το 1943 ξεκινάει μουσικές σπουδές στο Ωδείο Αθηνών και γνωρίζεται με την έντεχνη ευρωπαϊκή μουσική. Ως εκείνη την εποχή, έχει επηρεαστεί από τη βυζαντινή μουσική, έχει σχηματίσει χορωδία και έχει συνθέσει τραγούδια και κομμάτια για βιολί και πιάνο. Παράλληλα αναπτύσσει αντιστασιακή δράση. Εντάσσεται στην ΕΠΟΝ και το 1944 γίνεται γραμματέας εκπολιτισμού.
Τον ίδιο χρόνο εντάσσεται στον εφεδρικό ΕΛΑΣ Αθηνών και λαμβάνει μέρος σε μάχες κατά των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας, καθώς και στα Δεκεμβριανά. Λόγω των προοδευτικών του ιδεών, καταδιώκεται από τις αστυνομικές αρχές. Για ένα διάστημα ζει παράνομος στην Αθήνα χωρίς να σταματήσει την επαναστατική του δράση. Το 1947 εξορίζεται στην Ικαρία και ένα χρόνο αργότερα μεταφέρεται στη Μακρόνησο, από την οποία απολύεται τον Αύγουστο του 1949.
Εξαιτίας της πολιτικής του δράσης και των διώξεων που υπέστη καθυστέρησε να πάρει το δίπλωμά του από το Ωδείο στην αρμονία, την αντίστιξη και τη φούγκα, γεγονός που συνέβη το 1950. Από το 1954 μέχρι το 1957, σπούδασε στο Παρίσι με υποτροφία και συνέγραψε τις τρεις μουσικές μπαλέτου «Αντιγόνη», «Les Amants de Teruel» και «Le Feu aux Poudres», οι οποίες γνώρισαν επιτυχία στη γαλλική πρωτεύουσα και στο Λονδίνο, ενώ την ίδια περίοδο συνέθεσε και το έργο «Οιδίπους Τύραννος». Το 1957 λαμβάνει το χρυσό μετάλλιο στο Φεστιβάλ της Μόσχας για την «Πρώτη Συμφωνία για πιάνο και ορχήστρα».
Το 1960 επέστρεψε στην Ελλάδα. Ήδη από το Παρίσι είχε πάρει τις μεγάλες μουσικές αποφάσεις του. Διαφωνώντας ριζικά με τις νέες τάσεις και φορτωμένος συναισθηματισμό, λυρισμό και παράδοση, συνέθεσε το 1958 τον «Επιτάφιο», σε στίχους Γιάννη Ρίτσου, έργο που έμελλε να επηρεάσει σοβαρά την εξέλιξη της ελληνικής λαϊκής μουσικής.
Το «Άξιον εστί» θα γίνει το πρώτο μεγάλο έργο του με χορωδία, το οποίο ο συνθέτης ονομάζει «λαϊκό ορατόριο - μετασυμφωνικό», χαρακτηρισμός που δηλώνει «όχι τόσο την χρονική απόσταση όσο την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στη δυτική και την νεοελληνική μουσική τέχνη». Έμπνευσή του είναι η ποίηση του Ελύτη, αλλά και το δημοτικό τραγούδι, ενώ πολλά είναι τα νεωτεριστικά στοιχεία που πλαισιώνουν το έργο, όπως η ταυτόχρονη παρουσία αφενός του αφηγητή-ψάλτη και του λαϊκού τραγουδιστή και αφετέρου της κλασικής και της λαϊκής ορχήστρας.
Το 1963 ιδρύει μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι τη Μικρή Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και δίνει πολλές συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εξοικειώσει τον κόσμο με τα αριστουργήματα της συμφωνικής μουσικής. Στο μεταξύ, συνεχίζει την πολιτική του δράση. Γίνεται ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος (1964-67), ενώ το 1963 συλλαμβάνεται επειδή έλαβε μέρος στην 1η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης και ενώ ήταν ήδη γνωστός ως συνθέτης και μάλιστα με μεγάλη δημοτικότητα.
Το 1964 εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής της ΕΔΑ στη Β' εκλογική περιφέρεια Πειραιά και, ένα χρόνο αργότερα, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ίδιου κόμματος. Το 1967, η δικτατορία των συνταγματαρχών απαγορεύει την εκτέλεση, την πώληση και την ακρόαση των τραγουδιών του.
Την ίδια χρονιά (1967) γίνεται ιδρυτικό μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο» (ΠΑΜ) και λόγω της δράσης του συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967. Ακολουθεί η φυλάκισή του στην οδό Μπουμπουλίνας, η απομόνωση, οι φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, το νοσοκομείο, η αποφυλάκιση και ο κατ' οίκον περιορισμός, η εκτόπιση με την οικογένειά του στη Ζάτουνα Αρκαδίας και, τέλος, το στρατόπεδο Ωρωπού. Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει συνεχώς, ενώ πολλά από τα έργα του κατορθώνει με διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου ερμηνεύονται από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη.
Στον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, όπως οι Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Άρθουρ Μίλερ, Λόρενς Ολιβιέ και Ιβ Μοντάν, δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή του. Τελικά, το 1970, υπό τις πιέσεις αυτές και με τη μεσολάβηση του Γάλλου πολιτικού και συγγραφέα Ζαν Ζακ Σρεβάν Σρεμπέρ, η δικτατορία τον αφήνει να φύγει στο Παρίσι.
Το ίδιο έτος γίνεται πρόεδρος του ΠΑΜ και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕεσ. Από την απελευθέρωσή του και μέχρι την πτώση της δικτατορίας τον Αύγουστο του 1974, δίνει συναυλίες σε όλο τον κόσμο προπαγανδίζοντας την αντίσταση του ελληνικού λαού και ζητώντας την πτώση της δικτατορίας. Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα τα τραγούδια του ακούγονται παράνομα και γίνεται σύμβολο αντίστασης.
Το 1972 ιδρύει την πολιτική κίνηση «Νέα Ελληνική Αριστερά» και γίνεται συνιδρυτής του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης. Το 1974 ήταν υποψήφιος βουλευτής Β΄ Πειραιά με την «Ενωμένη Αριστερά». Το 1975 επανεξελέγη μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΑ, ενώ το 1978 συμμετείχε στις δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ. Έναν χρόνο αργότερα έγινε ιδρυτικό μέλος της Κίνησης για την Ενότητα της Αριστεράς (ΚΕΑ).
Μουσικά, στο διάστημα 1967 έως 1980 στρέφεται ιδιαίτερα στη σύνθεση κύκλων τραγουδιών, συνθέτοντας 22 κύκλους, ανάμεσά τους και τα «Τραγούδια του αγώνα», «Ο ήλιος και ο χρόνος», «Μυθιστόρημα», «Αρκαδίες I, II, III, IV, VIII, X, XI», «Μπαλάντες» και άλλα. Αξιομνημόνευτη είναι η σύνθεση του Canto General, ένα παγκοσμίως αγαπημένο έργο βασισμένο στο ποίημα του Πάμπλο Νερούντα. Το έργο άρχισε να συντίθεται στο Παρίσι το 1972, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε στο φεστιβάλ της Humanité τον Σεπτέμβριο του '74, ενώ στην Ελλάδα ακούστηκε για πρώτη φορά στις μεγάλες συναυλίες που έγιναν στο Στάδιο Καραϊσκάκη και στο Γήπεδο του Παναθηναϊκού τον Αύγουστο του 1975.
Το 1981 εξελέγη βουλευτής Β΄ Πειραιά με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και το 1985 βουλευτής Επικρατείας πάλι με το ΚΚΕ. Το 1987 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνοτουρκικής Επιτροπής Φιλίας. Το 1989 γίνεται, μαζί με τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Αγγελόπουλο, ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, η οποία απονέμει τα βραβεία «Φελίξ». Στις 16 Οκτωβρίου 1989 συμπεριλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Εξελέγη στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου και επανεξελέγη στις εκλογές του Απριλίου του 1990. Και στις δύο περιπτώσεις κατέθεσε δήλωση ανεξαρτήτου βουλευτή, συνεργαζόμενου με τη ΝΔ. Όπως είχε δηλώσει στον Τύπο, στρατεύτηκε με τη ΝΔ «η οποία είναι η ισχυρή έπαλξη που μπορεί να βγάλει τον τόπο από τα εθνικά αδιέξοδα στα οποία οδηγήθηκε από την οκτάχρονη πολιτική του ΠΑΣΟΚ». Από τις 29 Νοεμβρίου 1989, έως τις εκλογές της 8ης Απριλίου 1990 υπήρξε ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος με τη Νέα Δημοκρατία.
Τον Απρίλιο του 1990 ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μέχρι τον Αύγουστο του 1991, οπότε ανέλαβε υπουργός Επικρατείας. Στις 30 Μαρτίου 1992, παραιτήθηκε από το αξίωμα του υπουργού για να αφοσιωθεί, όπως ανέφερε, στο συνθετικό του έργο. Ταυτόχρονα, δήλωσε υποστήριξη στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και συμμετοχή στις εργασίες της Βουλής ως ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος με τη ΝΔ.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1992 υπέβαλε την παραίτησή του από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου, επειδή δέχθηκε στο διαγωνιστικό της τμήμα ταινία προερχόμενη από τη δημοκρατία των Σκοπίων, ως προερχόμενη από τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Το 1992 συνέθεσε τον ύμνο των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης και την ίδια χρονιά, στις 12 Οκτωβρίου, κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας στο προεδρείο της Βουλής, τερματίζοντας τη συνεργασία του με την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στις 9 Μαρτίου 1993 παραιτήθηκε από βουλευτής και ανέλαβε γενικός διευθυντής των μουσικών προγραμμάτων της ΕΡΤ.
Στις 16 Ιουνίου 1994 παραιτήθηκε από τη θέση του γενικού διευθυντή των μουσικών συνόλων της ΕΡΤ, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου και τη γενική διεύθυνση της ΕΡΤ για προσπάθεια θανάτωσης του οργανισμού δια της μεθόδου της ασφυξίας. Η παραίτησή του έγινε δεκτή από το ΔΣ της ΕΡΤ στις 5 Οκτωβρίου. Τον Ιούνιο του 1996, ορίστηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Τουρισμού που συστάθηκε από την υπουργό Ανάπτυξης Βάσω Παπανδρέου.
Την 1η Δεκεμβρίου του 2010 ανακοίνωσε την ίδρυση Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών με το όνομα «Σπίθα» ενάντια στο καθεστώς του «Μνημονίου», με στόχο τη συμμετοχή του κάθε ανεξάρτητου πολίτη για την έξοδο της χώρας από τη βαθιά κρίση, στην οποία την υποχρέωσαν η διεθνής κρίση του καπιταλισμού και οι εξαρτημένοι από διεθνή κέντρα εξέχοντες πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι. Την 1η Φεβρουαρίου 2012 μαζί με τον Μανώλη Γλέζο και τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Γιώργο Κασιμάτη παρουσίασαν την πολιτική κίνηση «ΕΛΑΔΑ» (Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) με σκοπό τη συγκρότηση ενός μεγάλου αντιμνημονιακού μετώπου.
Στις 19 Σεπτεμβρίου του 2013 ανακοίνωσε την «αποστρατεία» του από την πολιτική ζωή της χώρας, χωρίς ωστόσο να σταματήσει τις παρεμβάσεις ως το τέλος, όπως όταν τον Μάιο του 2017, μαζί με άλλους ανθρώπους του πνεύματος, καλούσε τον κόσμο να κατέβει στο Σύνταγμα για να διαμαρτυρηθεί «ενάντια στο πραξικοπηματικό και καταστροφικό 4ο μνημόνιο».
Τέλος, δυο σημαντικά μουσικά γεγονότα σημάδεψαν το 2017 όσον αφορά τον σπουδαίο συνθέτη: Η συναυλία που έδωσε στις 24 Μαΐου 2017 στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας η ιστορική ορχήστρα της πόλης, παίζοντας τρία συμφωνικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη (2η και 3η Συμφωνία και το «Οιδίπους Τύραννος») υπό τη διεύθυνση του Baldur Brönnimann, καθώς και η παράσταση - αφιέρωμα «ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΗ» στο Καλλιμάρμαρο στις 19 Ιουνίου. Για πρώτη φορά 1.000 χορωδοί από 30 πόλεις της Ελλάδας σχημάτισαν μία πελώρια χορωδία, η οποία με τη συνοδεία Συμφωνικής Μαντολινάτας απέδωσαν μερικά από τα αριστουργήματα του μεγάλου δημιουργού.
Βραβεία και διακρίσεις.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις, όπως το βραβείο ειρήνης «Λένιν» της Σοβιετικής Ένωσης (1983), το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος που του απονεμήθηκε στις 24 Ιουλίου 1995 από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο , καθώς και το παράσημο του αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής, ανώτατη διάκριση της Γαλλικής Δημοκρατίας (Μάρτιος 1996). Στις 27 Μαΐου 1996 το Πανεπιστήμιο Αθηνών τον αναγόρευσε «ομοθύμως» επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών και τον Μάρτιο του 2000 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).
Τον Ιούλιο του 2002 τιμήθηκε με το γερμανικό μουσικό βραβείο «Έριχ Κόρνγκολντ» και τον Μάιο του 2005 με το διεθνές βραβείο μουσικής για το 2005 από το Διεθνές Συμβούλιο Μουσικής και την UNESCO. Επίσης, τον Μάρτιο του 2007 τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, ενώ τον Μάιο του 2013 η Ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών τον εξέλεξε επίτιμο μέλος της και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους έγινε η επίσημη τελετή υποδοχής του.
Βιβλία.
Πλούσιο είναι και το συγγραφικό έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Μεταξύ άλλων έγραψε τα βιβλία «Το χρέος» (δύο τόμοι), εκδ. Τετράδια της Δημοκρατίας 1970-1971, «Μουσική για τις μάζες», εκδ. Ολκός, 1972, «Στοιχεία για μια νέα πολιτική», «Δημοκρατική και συγκεντρωτική αριστερά», εκδ. Παπαζήση, 1976, «Οι μνηστήρες της Πηνελόπης», εκδ. Παπαζήσης, 1976, «Περί Τέχνης», 1976, εκδ. Παπαζήση, «Η αλλαγή. Προβλήματα ενότητας της Αριστεράς», 1978, «Μαχόμενη Κουλτούρα», 1982, «Για την ελληνική μουσική», 1983 (το 1986 επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Καστανιώτη), «Ανατομία της σύγχρονης μουσικής», εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1983, «Star Sυstem», εκδ. Κάκτος, 1984, «Οι δρόμοι του αρχάγγελου» (αυτοβιογραφία σε πέντε τόμους), εκδ. Κέδρος, 1986-1995, «Ζητείται Αριστερά», εκδ. Σιδέρη, 1989, «Αντιμανιφέστο», εκδ. Γνώσεις, «Πού πάμε;», εκδ. Γνώσεις, 1989, «Ανατομία της Μουσικής», εκδ. Αλφειός, 1990, «Να μαγευτώ και να μεθύσω», 2000, εκδ. Λιβάνη, «Το μανιφέστο των Λαμπράκηδων», εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2003, η τριλογία «Πού να βρω την ψυχή μου…», 2003, εκδ. Λιβάνη, με αποσπάσματα από συνεντεύξεις, άρθρα και ομιλίες του της τελευταίας δεκαετίας, «Μάνου Χατζηδάκι εγκώμιον», 2004, εκδ. Ιανός, «Σπίθα για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή», εκδ. Ιανός, 2011, «Διάλογοι στο λυκόφως-90 συνεντεύξεις», εκδ. Ιανός, 2016, και «Μονόλογοι στο λυκαυγές», εκδ. Ιανός, 2017.
Επίσης, συνέγραψε πολλούς κύκλους ποιημάτων που μελοποίησε ο ίδιος, μεταξύ των οποίων και «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού», «Ο Ήλιος και ο Χρόνος», «Αρκαδία Ι», «Αρκαδία VI» και «Αρκαδία X» και το «Τραγούδι της γης» από τη συμφωνία Νο 2. Έχει επίσης δημοσιεύσει πολλά έργα στα Γαλλικά.
Το προσωπικό αρχείο του παραχωρήθηκε από τον ίδιο στη Μουσική Βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη και είναι προσβάσιμο στους ενδιαφερόμενους μελετητές.
https://www.pronews.gr/politismos/proso ... heodorakis
Έφυγε από τη ζωή ο σπουδαίος Έλληνας συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.
Σε ηλικία 96 ετών.
Πέρασε στην αιωνιότητα ο κορυφαίος Έλληνας συνθέτης Μίκης Θεοδωράκης.
Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή λίγο πριν τις 10 το πρωί της Πέμπτης.
Ο τεράστιος, ίσως ο σπουδαιότερος Έλληνας συνθέτης όλων των εποχών έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών. Για το θλιβερό άγγελμα του θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη έγραψε πριν λίγο η ηθοποιός Κάκια Ιγερινού. Να σημειωθεί πως ο Μίκης Θεοδωράκης είχε εμβολιαστεί πρόσφατα κατά του κορωνοϊού με το σκεύασμα της Pfizer και είναι άγνωστο το κατά πόσο επιβάρυνε την υγεία του.
Η πολιτική στροφή του Μ.Θεοδωράκη.
Ο ίδιος μπορεί να είχε συνδεθεί με την αριστερά στην αρχή της ζωής του, παρόλα αυτά στη συνέχεια πραγματοποίησε πολιτική στροφή.
Συγκεκριμένα τo 1989 είχε κάνει μεγάλη πολιτική στροφή και ήταν ο άνθρωπος σύμβολο της προσέγγισης της «κανονικής» δεξιάς, υπό την ηγεσία του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, με την αριστερά του ΚΚΕ του Χαρίλαου Φλωράκη και του ΚΚΕ εσωτερικού του Λεωνίδα Κύρκου, στο απόηχο του σκανδάλου Κοσκωτά.
Εν συνεχεία είχε στηρίξει ιδιαίτερα την κυβέρνηση Τζαννετάκη, η οποία ήταν από τα τρία κόμματα (ΝΔ, ΚΚΕ και ΚΚΕ εσωτερικού), προκειμένου να ανορθωθεί η χώρα από την καταστροφική για την οικονομία οκταετία 1981-1989 της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου.
Ο Μίκης Θεοδωράκης ολοκλήρωσε την πολιτική του στροφή περνώντας καθαρά στο εθνικό στρατόπεδο, στα τέλη της προηγούμενης δεκαετίας όταν και τάχθηκε ξεκάθαρα κατά των Μνημονίων, ενώ στη συνέχεια συμμετείχε στα συλλαλητήρια για το Σκοπιανό, όταν και τάχθηκε κατά της Συμφωνίας των Πρεσπών και υπέρ της ελληνικότητας της Μακεδονίας.
Μίκης Θεοδωράκης: Μια από τις σημαντικότερες και πιο πολυσυζητημένες προσωπικότητες της νεότερης Ελλάδας με παγκόσμιο κύρος.
Ο Μ.Θεοδωράκης έχει γράψει όλων των ειδών μουσικής, από όπερες, συμφωνική μουσική, μουσική δωματίου, ορατόρια, μπαλέτα και χορωδιακή εκκλησιαστική, έως μουσική για αρχαίο δράμα, θέατρο, κινηματογράφο, έντεχνο λαϊκό τραγούδι και μετασυμφωνικά έργα.
Το έργο του μπορεί να διακριθεί σε τρεις κύριες περιόδους: Στην πρώτη περίοδο (1937-1960) συνθέτει έργα συμφωνικά και μουσικής δωματίου σύμφωνα με δυτικοευρωπαϊκές μορφές και σύγχρονες τεχνικές, στη δεύτερη περίοδο (1960-1980) επιχειρεί σύζευξη της συμφωνικής ορχήστρας με λαϊκά όργανα και δημιουργεί νέες φόρμες με βάση τη φωνή, ενώ από το 1981 επιστρέφει στις συμφωνικές μορφές και ασχολείται με την όπερα.
Η μελοποίηση ποιημάτων έχει θεωρηθεί ως ο «κεντρικός πυλώνας της δημιουργικότητάς του», όπως έχει πει η ερμηνεύτρια Νένα Βενετσάνου. Εκεί οι ποιητές παρελαύνουν: Άγγελος Σικελιανός, Ανδρέας Κάλβος, Γιώργος Σεφέρης, Οδυσσέας Ελύτης, Γιάννης Ρίτσος, Μανόλης Αναγνωστάκης, αλλά και Πάμπλο Νερούδα, Λόρκα, Μπέρναρντ Μπίαμ. Οι στίχοι τους γίνονται έτσι προσιτοί στο ευρύ κοινό, πλαισιώνοντας λαϊκά τραγούδια που θέτουν θεμελιώδεις αξίες και σταθερές στη σύγχρονη ελληνική μουσική δημιουργία. Ο ίδιος εξάλλου, όταν ήταν κρατούμενος στις φυλακές Ωρωπού, έγραφε: «Εν αρχή ήν ο λόγος....η μεγαλύτερή μου φιλοδοξία είναι να υπηρετήσω πιστά τη νεοελληνική κυρίως ποίηση. Σε τέτοιο βαθμό, ώστε ακούγοντας ένα τραγούδι, να μη μπορείς να φανταστείς τη μουσική σε άλλο κείμενο, ούτε όμως και το ποίημα με διαφορετική μουσική». Ο Μίκης Θεοδωράκης ουσιαστικά δημιούργησε το κίνημα της Μελοποιημένης Ποίησης, συμβάλλοντας στην ανάδυση μιας πλειάδας ποιητών και στην αναβάθμιση του τραγουδιού. Συγχρόνως, βοήθησε μια ολόκληρη γενιά να αποκτήσει τον δικό της λόγο.
Η φήμη του ξεπέρασε από νωρίς τα σύνορα της χώρας. Συνέθεσε τον πιο αναγνωρίσιμο, ίσως, ελληνικό ρυθμό διεθνώς, το συρτάκι από την ταινία «Αλέξης Ζορμπάς» (1964), ενώ τραγούδια του ερμηνεύτηκαν από διάσημους καλλιτέχνες, όπως οι Beatles, η Σίρλεϊ Μπάσεϊ και η Εντίθ Πιάφ. Επένδυσε μουσικά γνωστές ταινίες, όπως το «Ζ» (1969), που τιμήθηκε με το βραβείο BAFTA πρωτότυπης μουσικής, η «Φαίδρα» (1962), με τραγούδια σε στίχους Νίκου Γκάτσου και «Σέρπικο» (1973), για τη μουσική της οποίας ήταν υποψήφιος για Grammy το 1975 (το ίδιο βραβείο διεκδίκησε και για τη μουσική του «Αλέξη Ζορμπά» το 1966).
Παράλληλα, από πολύ νέος ανέπτυξε πλούσια αντιστασιακή και πολιτική δράση, ενώ με ποικίλες παρεμβάσεις, βιβλία και συνεντεύξεις παρέμεινε ενεργός ως το τέλος της ζωής του.
Βιογραφικό σημείωμα.
Ο Μιχαήλ (Μίκης) Θεοδωράκης γεννήθηκε στη Χίο στις 29 Ιουλίου 1925, από πατέρα Κρητικό και μητέρα Μικρασιάτισσα. Ο πατέρας του ήταν ανώτερος δημόσιος υπάλληλος, γι' αυτό πέρασε τα παιδικά του χρόνια μετακινούμενος σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας, από τη Μυτιλήνη, τη Σύρο και την Αθήνα έως τα Ιωάννινα, το Αργοστόλι, την Πάτρα, τον Πύργο και την Τρίπολη. Τα πρώτα του μουσικά ακούσματα ήταν οι ψαλμωδίες της ορθόδοξης εκκλησίας, στις οποίες έπαιρνε μέρος σαν ψάλτης.
Τη διετία 1937-1939 πήρε τα πρώτα μαθήματα βιολιού στο Ωδείο Πατρών και δημιούργησε τα πρώτα του τραγούδια, συνθέσεις οι οποίες βασίστηκαν σε στίχους των Σολωμού, Παλαμά, Δροσίνη και Βαλαωρίτη, τους οποίους έβρισκε άλλοτε στα σχολικά βιβλία και άλλοτε στη βιβλιοθήκη του σπιτιού του. Στην Τρίπολη, μόλις 17 ετών, δίνει την πρώτη του συναυλία παρουσιάζοντας το έργο του «Κασσιανή» και παίρνει μέρος στην αντίσταση κατά των κατακτητών. Στη μεγάλη διαδήλωση της 25ης Μαρτίου 1943 συλλαμβάνεται για πρώτη φορά από τους Ιταλούς και βασανίζεται.
Διαφεύγει στην Αθήνα, όπου το 1943 ξεκινάει μουσικές σπουδές στο Ωδείο Αθηνών και γνωρίζεται με την έντεχνη ευρωπαϊκή μουσική. Ως εκείνη την εποχή, έχει επηρεαστεί από τη βυζαντινή μουσική, έχει σχηματίσει χορωδία και έχει συνθέσει τραγούδια και κομμάτια για βιολί και πιάνο. Παράλληλα αναπτύσσει αντιστασιακή δράση. Εντάσσεται στην ΕΠΟΝ και το 1944 γίνεται γραμματέας εκπολιτισμού.
Τον ίδιο χρόνο εντάσσεται στον εφεδρικό ΕΛΑΣ Αθηνών και λαμβάνει μέρος σε μάχες κατά των Γερμανών και των Ταγμάτων Ασφαλείας, καθώς και στα Δεκεμβριανά. Λόγω των προοδευτικών του ιδεών, καταδιώκεται από τις αστυνομικές αρχές. Για ένα διάστημα ζει παράνομος στην Αθήνα χωρίς να σταματήσει την επαναστατική του δράση. Το 1947 εξορίζεται στην Ικαρία και ένα χρόνο αργότερα μεταφέρεται στη Μακρόνησο, από την οποία απολύεται τον Αύγουστο του 1949.
Εξαιτίας της πολιτικής του δράσης και των διώξεων που υπέστη καθυστέρησε να πάρει το δίπλωμά του από το Ωδείο στην αρμονία, την αντίστιξη και τη φούγκα, γεγονός που συνέβη το 1950. Από το 1954 μέχρι το 1957, σπούδασε στο Παρίσι με υποτροφία και συνέγραψε τις τρεις μουσικές μπαλέτου «Αντιγόνη», «Les Amants de Teruel» και «Le Feu aux Poudres», οι οποίες γνώρισαν επιτυχία στη γαλλική πρωτεύουσα και στο Λονδίνο, ενώ την ίδια περίοδο συνέθεσε και το έργο «Οιδίπους Τύραννος». Το 1957 λαμβάνει το χρυσό μετάλλιο στο Φεστιβάλ της Μόσχας για την «Πρώτη Συμφωνία για πιάνο και ορχήστρα».
Το 1960 επέστρεψε στην Ελλάδα. Ήδη από το Παρίσι είχε πάρει τις μεγάλες μουσικές αποφάσεις του. Διαφωνώντας ριζικά με τις νέες τάσεις και φορτωμένος συναισθηματισμό, λυρισμό και παράδοση, συνέθεσε το 1958 τον «Επιτάφιο», σε στίχους Γιάννη Ρίτσου, έργο που έμελλε να επηρεάσει σοβαρά την εξέλιξη της ελληνικής λαϊκής μουσικής.
Το «Άξιον εστί» θα γίνει το πρώτο μεγάλο έργο του με χορωδία, το οποίο ο συνθέτης ονομάζει «λαϊκό ορατόριο - μετασυμφωνικό», χαρακτηρισμός που δηλώνει «όχι τόσο την χρονική απόσταση όσο την ποιοτική διαφορά ανάμεσα στη δυτική και την νεοελληνική μουσική τέχνη». Έμπνευσή του είναι η ποίηση του Ελύτη, αλλά και το δημοτικό τραγούδι, ενώ πολλά είναι τα νεωτεριστικά στοιχεία που πλαισιώνουν το έργο, όπως η ταυτόχρονη παρουσία αφενός του αφηγητή-ψάλτη και του λαϊκού τραγουδιστή και αφετέρου της κλασικής και της λαϊκής ορχήστρας.
Το 1963 ιδρύει μαζί με τον Μάνο Χατζιδάκι τη Μικρή Συμφωνική Ορχήστρα Αθηνών και δίνει πολλές συναυλίες σ' όλη την Ελλάδα προσπαθώντας να εξοικειώσει τον κόσμο με τα αριστουργήματα της συμφωνικής μουσικής. Στο μεταξύ, συνεχίζει την πολιτική του δράση. Γίνεται ιδρυτικό μέλος της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, της οποίας διετέλεσε και πρόεδρος (1964-67), ενώ το 1963 συλλαμβάνεται επειδή έλαβε μέρος στην 1η Μαραθώνια Πορεία Ειρήνης και ενώ ήταν ήδη γνωστός ως συνθέτης και μάλιστα με μεγάλη δημοτικότητα.
Το 1964 εκλέγεται για πρώτη φορά βουλευτής της ΕΔΑ στη Β' εκλογική περιφέρεια Πειραιά και, ένα χρόνο αργότερα, μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του ίδιου κόμματος. Το 1967, η δικτατορία των συνταγματαρχών απαγορεύει την εκτέλεση, την πώληση και την ακρόαση των τραγουδιών του.
Την ίδια χρονιά (1967) γίνεται ιδρυτικό μέλος της αντιστασιακής οργάνωσης «Πατριωτικό Αντιδικτατορικό Μέτωπο» (ΠΑΜ) και λόγω της δράσης του συλλαμβάνεται τον Αύγουστο του 1967. Ακολουθεί η φυλάκισή του στην οδό Μπουμπουλίνας, η απομόνωση, οι φυλακές Αβέρωφ, η μεγάλη απεργία πείνας, το νοσοκομείο, η αποφυλάκιση και ο κατ' οίκον περιορισμός, η εκτόπιση με την οικογένειά του στη Ζάτουνα Αρκαδίας και, τέλος, το στρατόπεδο Ωρωπού. Όλο αυτό το διάστημα συνθέτει συνεχώς, ενώ πολλά από τα έργα του κατορθώνει με διάφορους τρόπους να τα στέλνει στο εξωτερικό, όπου ερμηνεύονται από τη Μαρία Φαραντούρη και τη Μελίνα Μερκούρη.
Στον Ωρωπό η κατάσταση της υγείας του επιδεινώνεται επικίνδυνα. Στο εξωτερικό ξεσηκώνεται θύελλα διαμαρτυριών. Προσωπικότητες, όπως οι Ντμίτρι Σοστακόβιτς, Άρθουρ Μίλερ, Λόρενς Ολιβιέ και Ιβ Μοντάν, δημιουργούν επιτροπές για την απελευθέρωσή του. Τελικά, το 1970, υπό τις πιέσεις αυτές και με τη μεσολάβηση του Γάλλου πολιτικού και συγγραφέα Ζαν Ζακ Σρεβάν Σρεμπέρ, η δικτατορία τον αφήνει να φύγει στο Παρίσι.
Το ίδιο έτος γίνεται πρόεδρος του ΠΑΜ και μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕεσ. Από την απελευθέρωσή του και μέχρι την πτώση της δικτατορίας τον Αύγουστο του 1974, δίνει συναυλίες σε όλο τον κόσμο προπαγανδίζοντας την αντίσταση του ελληνικού λαού και ζητώντας την πτώση της δικτατορίας. Ταυτόχρονα, στην Ελλάδα τα τραγούδια του ακούγονται παράνομα και γίνεται σύμβολο αντίστασης.
Το 1972 ιδρύει την πολιτική κίνηση «Νέα Ελληνική Αριστερά» και γίνεται συνιδρυτής του Εθνικού Συμβουλίου Αντίστασης. Το 1974 ήταν υποψήφιος βουλευτής Β΄ Πειραιά με την «Ενωμένη Αριστερά». Το 1975 επανεξελέγη μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΑ, ενώ το 1978 συμμετείχε στις δημοτικές εκλογές ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων υποστηριζόμενος από το ΚΚΕ. Έναν χρόνο αργότερα έγινε ιδρυτικό μέλος της Κίνησης για την Ενότητα της Αριστεράς (ΚΕΑ).
Μουσικά, στο διάστημα 1967 έως 1980 στρέφεται ιδιαίτερα στη σύνθεση κύκλων τραγουδιών, συνθέτοντας 22 κύκλους, ανάμεσά τους και τα «Τραγούδια του αγώνα», «Ο ήλιος και ο χρόνος», «Μυθιστόρημα», «Αρκαδίες I, II, III, IV, VIII, X, XI», «Μπαλάντες» και άλλα. Αξιομνημόνευτη είναι η σύνθεση του Canto General, ένα παγκοσμίως αγαπημένο έργο βασισμένο στο ποίημα του Πάμπλο Νερούντα. Το έργο άρχισε να συντίθεται στο Παρίσι το 1972, όπου πρωτοπαρουσιάστηκε στο φεστιβάλ της Humanité τον Σεπτέμβριο του '74, ενώ στην Ελλάδα ακούστηκε για πρώτη φορά στις μεγάλες συναυλίες που έγιναν στο Στάδιο Καραϊσκάκη και στο Γήπεδο του Παναθηναϊκού τον Αύγουστο του 1975.
Το 1981 εξελέγη βουλευτής Β΄ Πειραιά με το ψηφοδέλτιο του ΚΚΕ και το 1985 βουλευτής Επικρατείας πάλι με το ΚΚΕ. Το 1987 υπήρξε ιδρυτικό μέλος της Ελληνοτουρκικής Επιτροπής Φιλίας. Το 1989 γίνεται, μαζί με τον σκηνοθέτη Θεόδωρο Αγγελόπουλο, ιδρυτικό μέλος της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου, η οποία απονέμει τα βραβεία «Φελίξ». Στις 16 Οκτωβρίου 1989 συμπεριλήφθηκε στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας της Νέας Δημοκρατίας. Εξελέγη στις εκλογές της 5ης Νοεμβρίου και επανεξελέγη στις εκλογές του Απριλίου του 1990. Και στις δύο περιπτώσεις κατέθεσε δήλωση ανεξαρτήτου βουλευτή, συνεργαζόμενου με τη ΝΔ. Όπως είχε δηλώσει στον Τύπο, στρατεύτηκε με τη ΝΔ «η οποία είναι η ισχυρή έπαλξη που μπορεί να βγάλει τον τόπο από τα εθνικά αδιέξοδα στα οποία οδηγήθηκε από την οκτάχρονη πολιτική του ΠΑΣΟΚ». Από τις 29 Νοεμβρίου 1989, έως τις εκλογές της 8ης Απριλίου 1990 υπήρξε ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος με τη Νέα Δημοκρατία.
Τον Απρίλιο του 1990 ανέλαβε για πρώτη φορά κυβερνητικό αξίωμα ως υπουργός Άνευ Χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, μέχρι τον Αύγουστο του 1991, οπότε ανέλαβε υπουργός Επικρατείας. Στις 30 Μαρτίου 1992, παραιτήθηκε από το αξίωμα του υπουργού για να αφοσιωθεί, όπως ανέφερε, στο συνθετικό του έργο. Ταυτόχρονα, δήλωσε υποστήριξη στην κυβέρνηση Μητσοτάκη και συμμετοχή στις εργασίες της Βουλής ως ανεξάρτητος βουλευτής συνεργαζόμενος με τη ΝΔ.
Στις αρχές Σεπτεμβρίου του 1992 υπέβαλε την παραίτησή του από την Ευρωπαϊκή Ακαδημία Κινηματογράφου, επειδή δέχθηκε στο διαγωνιστικό της τμήμα ταινία προερχόμενη από τη δημοκρατία των Σκοπίων, ως προερχόμενη από τη «Δημοκρατία της Μακεδονίας». Το 1992 συνέθεσε τον ύμνο των Ολυμπιακών Αγώνων της Βαρκελώνης και την ίδια χρονιά, στις 12 Οκτωβρίου, κατέθεσε δήλωση ανεξαρτησίας στο προεδρείο της Βουλής, τερματίζοντας τη συνεργασία του με την κοινοβουλευτική ομάδα της ΝΔ, δηλώνοντας ταυτόχρονα ότι στηρίζει την πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Στις 9 Μαρτίου 1993 παραιτήθηκε από βουλευτής και ανέλαβε γενικός διευθυντής των μουσικών προγραμμάτων της ΕΡΤ.
Στις 16 Ιουνίου 1994 παραιτήθηκε από τη θέση του γενικού διευθυντή των μουσικών συνόλων της ΕΡΤ, καταγγέλλοντας την κυβέρνηση του Α. Παπανδρέου και τη γενική διεύθυνση της ΕΡΤ για προσπάθεια θανάτωσης του οργανισμού δια της μεθόδου της ασφυξίας. Η παραίτησή του έγινε δεκτή από το ΔΣ της ΕΡΤ στις 5 Οκτωβρίου. Τον Ιούνιο του 1996, ορίστηκε μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Τουρισμού που συστάθηκε από την υπουργό Ανάπτυξης Βάσω Παπανδρέου.
Την 1η Δεκεμβρίου του 2010 ανακοίνωσε την ίδρυση Κίνησης Ανεξάρτητων Πολιτών με το όνομα «Σπίθα» ενάντια στο καθεστώς του «Μνημονίου», με στόχο τη συμμετοχή του κάθε ανεξάρτητου πολίτη για την έξοδο της χώρας από τη βαθιά κρίση, στην οποία την υποχρέωσαν η διεθνής κρίση του καπιταλισμού και οι εξαρτημένοι από διεθνή κέντρα εξέχοντες πολιτικοί και οικονομικοί κύκλοι. Την 1η Φεβρουαρίου 2012 μαζί με τον Μανώλη Γλέζο και τον καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου Γιώργο Κασιμάτη παρουσίασαν την πολιτική κίνηση «ΕΛΑΔΑ» (Ενιαία Λαϊκή Δημοκρατική Αντίσταση) με σκοπό τη συγκρότηση ενός μεγάλου αντιμνημονιακού μετώπου.
Στις 19 Σεπτεμβρίου του 2013 ανακοίνωσε την «αποστρατεία» του από την πολιτική ζωή της χώρας, χωρίς ωστόσο να σταματήσει τις παρεμβάσεις ως το τέλος, όπως όταν τον Μάιο του 2017, μαζί με άλλους ανθρώπους του πνεύματος, καλούσε τον κόσμο να κατέβει στο Σύνταγμα για να διαμαρτυρηθεί «ενάντια στο πραξικοπηματικό και καταστροφικό 4ο μνημόνιο».
Τέλος, δυο σημαντικά μουσικά γεγονότα σημάδεψαν το 2017 όσον αφορά τον σπουδαίο συνθέτη: Η συναυλία που έδωσε στις 24 Μαΐου 2017 στο Ντίσελντορφ της Γερμανίας η ιστορική ορχήστρα της πόλης, παίζοντας τρία συμφωνικά έργα του Μίκη Θεοδωράκη (2η και 3η Συμφωνία και το «Οιδίπους Τύραννος») υπό τη διεύθυνση του Baldur Brönnimann, καθώς και η παράσταση - αφιέρωμα «ΟΛΗ Η ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΜΙΚΗ» στο Καλλιμάρμαρο στις 19 Ιουνίου. Για πρώτη φορά 1.000 χορωδοί από 30 πόλεις της Ελλάδας σχημάτισαν μία πελώρια χορωδία, η οποία με τη συνοδεία Συμφωνικής Μαντολινάτας απέδωσαν μερικά από τα αριστουργήματα του μεγάλου δημιουργού.
Βραβεία και διακρίσεις.
Ο Μίκης Θεοδωράκης έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία και διακρίσεις, όπως το βραβείο ειρήνης «Λένιν» της Σοβιετικής Ένωσης (1983), το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος που του απονεμήθηκε στις 24 Ιουλίου 1995 από τον πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλο , καθώς και το παράσημο του αξιωματικού της Λεγεώνας της Τιμής, ανώτατη διάκριση της Γαλλικής Δημοκρατίας (Μάρτιος 1996). Στις 27 Μαΐου 1996 το Πανεπιστήμιο Αθηνών τον αναγόρευσε «ομοθύμως» επίτιμο διδάκτορα του Τμήματος Μουσικών Σπουδών και τον Μάρτιο του 2000 αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτορας του Τμήματος Μουσικών Σπουδών στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ).
Τον Ιούλιο του 2002 τιμήθηκε με το γερμανικό μουσικό βραβείο «Έριχ Κόρνγκολντ» και τον Μάιο του 2005 με το διεθνές βραβείο μουσικής για το 2005 από το Διεθνές Συμβούλιο Μουσικής και την UNESCO. Επίσης, τον Μάρτιο του 2007 τιμήθηκε με τον Ταξιάρχη της Λεγεώνας της Τιμής της Γαλλικής Δημοκρατίας, ενώ τον Μάιο του 2013 η Ολομέλεια της Ακαδημίας Αθηνών τον εξέλεξε επίτιμο μέλος της και τον Δεκέμβριο του ίδιου έτους έγινε η επίσημη τελετή υποδοχής του.
Βιβλία.
Πλούσιο είναι και το συγγραφικό έργο του Μίκη Θεοδωράκη. Μεταξύ άλλων έγραψε τα βιβλία «Το χρέος» (δύο τόμοι), εκδ. Τετράδια της Δημοκρατίας 1970-1971, «Μουσική για τις μάζες», εκδ. Ολκός, 1972, «Στοιχεία για μια νέα πολιτική», «Δημοκρατική και συγκεντρωτική αριστερά», εκδ. Παπαζήση, 1976, «Οι μνηστήρες της Πηνελόπης», εκδ. Παπαζήσης, 1976, «Περί Τέχνης», 1976, εκδ. Παπαζήση, «Η αλλαγή. Προβλήματα ενότητας της Αριστεράς», 1978, «Μαχόμενη Κουλτούρα», 1982, «Για την ελληνική μουσική», 1983 (το 1986 επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Καστανιώτη), «Ανατομία της σύγχρονης μουσικής», εκδ. Σύγχρονη Εποχή, 1983, «Star Sυstem», εκδ. Κάκτος, 1984, «Οι δρόμοι του αρχάγγελου» (αυτοβιογραφία σε πέντε τόμους), εκδ. Κέδρος, 1986-1995, «Ζητείται Αριστερά», εκδ. Σιδέρη, 1989, «Αντιμανιφέστο», εκδ. Γνώσεις, «Πού πάμε;», εκδ. Γνώσεις, 1989, «Ανατομία της Μουσικής», εκδ. Αλφειός, 1990, «Να μαγευτώ και να μεθύσω», 2000, εκδ. Λιβάνη, «Το μανιφέστο των Λαμπράκηδων», εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2003, η τριλογία «Πού να βρω την ψυχή μου…», 2003, εκδ. Λιβάνη, με αποσπάσματα από συνεντεύξεις, άρθρα και ομιλίες του της τελευταίας δεκαετίας, «Μάνου Χατζηδάκι εγκώμιον», 2004, εκδ. Ιανός, «Σπίθα για μια Ελλάδα ανεξάρτητη και δυνατή», εκδ. Ιανός, 2011, «Διάλογοι στο λυκόφως-90 συνεντεύξεις», εκδ. Ιανός, 2016, και «Μονόλογοι στο λυκαυγές», εκδ. Ιανός, 2017.
Επίσης, συνέγραψε πολλούς κύκλους ποιημάτων που μελοποίησε ο ίδιος, μεταξύ των οποίων και «Το τραγούδι του νεκρού αδελφού», «Ο Ήλιος και ο Χρόνος», «Αρκαδία Ι», «Αρκαδία VI» και «Αρκαδία X» και το «Τραγούδι της γης» από τη συμφωνία Νο 2. Έχει επίσης δημοσιεύσει πολλά έργα στα Γαλλικά.
Το προσωπικό αρχείο του παραχωρήθηκε από τον ίδιο στη Μουσική Βιβλιοθήκη Λίλιαν Βουδούρη και είναι προσβάσιμο στους ενδιαφερόμενους μελετητές.
https://www.pronews.gr/politismos/proso ... heodorakis