Fuck off Bruce Dickinson

[stavmanr]

Rip their flesh, burn their hearts
Stab them in the eyes
Rape their women as they cry
Kill their servants, burn their homes
Till there's no blood left to spill

HAIL AND KILL!

Που να μάθει και για τους σεξιστικούς/πατριαρχικούς/φαλλοκρατικούς/αντιφεμινιστικούς στίχους του pleasure slave
θα τον χάσουμε από ανακοπή τον stavmanr

Βρε Αλογομούρη, δεν είμαι χθεσινός στη μουσική γενικώς και στη Χέβι Μεταλ ειδικώς.
Μπορώ να σου συζητήσω από Βαμβακάρη, Άκη Πάνου μέχρι Sepultura και βάλε.
Δεν έχω κολλήματα με είδη μουσικής, ούτε με τρομάζουν οι τσιρίδες.
Οι οπαδοί των Manowar έχουν φάει μία τεράστια παραμύθα ότι οι Manowar έχουν βαθύ στίχο και σπουδαία μουσική.
Χαζομάρες. Τα τρία γουρουνάκια έχουν πολύ βαθύτερο νόημα.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Ποιο μπακγκραουντ βρε Κονγκρο;
Συγκρίνεις τους PinkFloyd με τους πετσινοσωβρακάκηδες;


Ιδού και το αποκορύφωμα της ...ποίησης των Manowar. Η κατακλείδα του "bridge of death".

Οι Pink Floyd διέθεταν ειρωνεία στο στίχο και τη μουσική τους. Καμία σχέση. Είναι άλλο πράγμα να παίρνεις το ρόλο του κακού για να καταλήξεις στο καλό (πχ. Master of puppets, Metallica) κι άλλο να περιγράφεις το κακό ως καλό.

Ναι, πολύ επικίνδυνοι στίχοι. Αν τους ακούσεις, θα σκάσει μύτη ο σατανάς να πετάξετε παρέα.
Επίσης το hail and kill μιλάει για μια επική περίοδο. Όχι βγες έξω και σκότωνε.
Αν δεν κατανοείς τον χαρακτήρα του γκρουπ, σε ποια πλαίσια είναι η μουσική του, λυπάμαι. Μάλλον πλησιάζεις γραφικοτητες τύπου ελεύθερη ώρα.

Δεν καταλαβαίνω γιατί επιτίθεσαι προσωπικά.
Εσύ μπορείς να κάνεις την ανάλυση όπου θα παρουσιάζεις τους Manowar ως ένα φόρουμ ιστορίας και ...παλαιοντολογίας.
Εγώ έχω τελείως διαφορετική άποψη.

Αντιθέτως, για τους Sex pistols που πήραν το νιτσεικό μηδενισμό και τον παρουσίασαν ωμότατο, έχω την καλύτερη άποψη.
Για τους Pink Floyd που κατάφεραν μέσα σε 15 χρόνια κι έγιναν, από μία ψυχεδελική ροκ μπάντα, μία συμφωνική ροκ με μεστό στίχο και καθηλωτική μουσική, έχω την καλύτερη δυνατή άποψη.
Για τους Metallica που ξεκίνησαν ως μία πανκ οργή των 18 ετών και έφτασαν στο απώτατο σημείο της κοινωνικής, φιλοσοφικής, ανθρωπιστικής Χέβι Μέταλ (And justice for all) μέσα σε 6 χρόνια, έχω φυσικά την καλύτερη.

Αυτό το ψευτοbrutal κάποιων συγκροτημάτων, που ξεκίνησε από τους Manowar κι έχει γίνει μόδα στη σύγχρονη κακόγουστη και ψευτοσοβαρή Doom Metal, το θεωρώ περισσότερο κωμικό παρά κάτι άλλο, σε ό,τι αφορά την καλλιτεχνική ανάλυση και απόδοση.

Ε ναι, αν δεν είναι φιλόσοφος ο χετφιλντ, ποιος είναι.
Μουσικα προσωπικά τους manowar των 4 άλμπουμ, βάλε μισό από το πρώτο, και μισό από το kings of metal, ανώτερους από το and justice for all. Εχουν ηχο πιο πλούσιο, πρωτότυπο, δίνει μια ατμόσφαιρα βαθιά, με το μπάσο να παίζει πρώτο ρόλο, που δίνει μια πρωτοτυπία. Στο and justice έχουμε τα κλασσικά μεταλ ριφς, και μπάσο δεν ακούγεται πουθενά. Επισης η παραγωγή είναι άδεια, κενή, βαρετή. Ριφαρες έχουν βέβαια, και πολλά κομμάτια είναι δυνατά, αλλά ήταν η στιγμή που ξεκίνησε η κατηφόρα. Τα 3 πρώτα είναι σίγουρα καλύτερα.
Επίσης το doom metal προφανώς πήρε την έμπνευση του από τους sabbath/mountain και όλοι αυτή την early metal σκηνή. Τώρα τα περί brutal, αυτά πάνε για death/black. Οι manowar πέρα από το κριντζ Λουκ, μουσικά ήταν πρωτότυποι, ξεχωριστοί, και στα 80ς έγραψαν ιστορία. Τώρα αν εσύ δεν γουστάρεις γενικώς επική θεματολογία, μυθολογίες, κλπ, δικό σου θέμα. Αν και οι manowar ασχολήθηκαν και με άλλα, Jim Jones, Βιετνάμ, Ιλιάδα, ροκ ν ρολ , κλπ.

[kongrosian]

Και ο david bowie την είχε δει ναζί, και ο Lou Reed ήταν μισογυνης. Ξεκίνησαν τώρα οι ευαισθησιες και το μεταλ που σατανιζει τη νεολαία. Καληνύχτα.

o bowie ναι. νεότερος είχε ένα ιδεολογικό μπουρδούκλωμα από διάφορα διαβάσματα, αλλά κατά βάθος ήταν υπαρξιστής.

ο lou reed, από που προκύπτει ότι ήταν μισογύνης;;;;

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

HAIL AND KILL!

Που να μάθει και για τους σεξιστικούς/πατριαρχικούς/φαλλοκρατικούς/αντιφεμινιστικούς στίχους του pleasure slave
θα τον χάσουμε από ανακοπή τον stavmanr

Άθλιο τραγούδι και μελανή σελίδα στην ιστορία των μεγάλων Manowar.

Μουσικά είναι καλό.
Στιχουργικά επίσης μπορεί να μιλάει για μια συναινετική σχέση σκλαβου/δούλου. Να κάνουμε kinkshaming δεν είναι σωστό.
Επίσης μιλάμε για κομμάτι υποτίθεται κρυφο, έξτρα κλπ. Εδώ στα σχολεια και στις γειτονιές τραγουδάνε 10χρονα για πουτανες. Το κλασσικό μεταλ ήταν πάντα μαζεμένο σε αυτά. Οι πανκηδες ήταν πιο απενοχοποιημενοι λόγω νιτσεισμου όπως ειπώθηκε και πριν, βλέπε last caress. Αν και καμιά μουσική δεν πιάνει την τραπ σκουπιδοκαφριλα, το έχουν πάει βαθιά στη σίχαμαρα, από όπου κι αν το πιάσεις.

[stavmanr]

Ναι, πολύ επικίνδυνοι στίχοι. Αν τους ακούσεις, θα σκάσει μύτη ο σατανάς να πετάξετε παρέα.
Επίσης το hail and kill μιλάει για μια επική περίοδο. Όχι βγες έξω και σκότωνε.
Αν δεν κατανοείς τον χαρακτήρα του γκρουπ, σε ποια πλαίσια είναι η μουσική του, λυπάμαι. Μάλλον πλησιάζεις γραφικοτητες τύπου ελεύθερη ώρα.

Δεν καταλαβαίνω γιατί επιτίθεσαι προσωπικά.
Εσύ μπορείς να κάνεις την ανάλυση όπου θα παρουσιάζεις τους Manowar ως ένα φόρουμ ιστορίας και ...παλαιοντολογίας.
Εγώ έχω τελείως διαφορετική άποψη.

Αντιθέτως, για τους Sex pistols που πήραν το νιτσεικό μηδενισμό και τον παρουσίασαν ωμότατο, έχω την καλύτερη άποψη.
Για τους Pink Floyd που κατάφεραν μέσα σε 15 χρόνια κι έγιναν, από μία ψυχεδελική ροκ μπάντα, μία συμφωνική ροκ με μεστό στίχο και καθηλωτική μουσική, έχω την καλύτερη δυνατή άποψη.
Για τους Metallica που ξεκίνησαν ως μία πανκ οργή των 18 ετών και έφτασαν στο απώτατο σημείο της κοινωνικής, φιλοσοφικής, ανθρωπιστικής Χέβι Μέταλ (And justice for all) μέσα σε 6 χρόνια, έχω φυσικά την καλύτερη.

Αυτό το ψευτοbrutal κάποιων συγκροτημάτων, που ξεκίνησε από τους Manowar κι έχει γίνει μόδα στη σύγχρονη κακόγουστη και ψευτοσοβαρή Doom Metal, το θεωρώ περισσότερο κωμικό παρά κάτι άλλο, σε ό,τι αφορά την καλλιτεχνική ανάλυση και απόδοση.

Ε ναι, αν δεν είναι φιλόσοφος ο χετφιλντ, ποιος είναι.
Μουσικα προσωπικά τους manowar των 4 άλμπουμ, βάλε μισό από το πρώτο, και μισό από το kings of metal, ανώτερους από το and justice for all. Εχουν ηχο πιο πλούσιο, πρωτότυπο, δίνει μια ατμόσφαιρα βαθιά, με το μπάσο να παίζει πρώτο ρόλο, που δίνει μια πρωτοτυπία. Στο and justice έχουμε τα κλασσικά μεταλ ριφς, και μπάσο δεν ακούγεται πουθενά. Επισης η παραγωγή είναι άδεια, κενή, βαρετή. Ριφαρες έχουν βέβαια, και πολλά κομμάτια είναι δυνατά, αλλά ήταν η στιγμή που ξεκίνησε η κατηφόρα. Τα 3 πρώτα είναι σίγουρα καλύτερα.
Επίσης το doom metal προφανώς πήρε την έμπνευση του από τους sabbath/mountain και όλοι αυτή την early metal σκηνή. Τώρα τα περί brutal, αυτά πάνε για death/black. Οι manowar πέρα από το κριντζ Λουκ, μουσικά ήταν πρωτότυποι, ξεχωριστοί, και στα 80ς έγραψαν ιστορία. Τώρα αν εσύ δεν γουστάρεις γενικώς επική θεματολογία, μυθολογίες, κλπ, δικό σου θέμα. Αν και οι manowar ασχολήθηκαν και με άλλα, Jim Jones, Βιετνάμ, Ιλιάδα, ροκ ν ρολ , κλπ.

Δεν ασχολήθηκαν. Χρησιμοποίησαν εμπορικά τα πιο γνωστά έπη για να γράψουν τις σαχλαμάρες τους.
Όποιος θέλει να διαβάσει Ιλιάδα, διαβάζει Ιλιάδα.

Κι αμφιβάλλω ότι το 1% των οπαδών των Manowar έχει διαβάσει 5 στίχους από Ιλιάδα.

Όσο για Metallica, μπορείς να βρεις στο Justice τα εξής:
"Old habits reappear, fighting the fear of fear
Growing conspiracy: myself is after me!
The frayed ends of sanity, hear them calling me."

ή τα εξής:
"Do you see what I see? Truth is an offense. You silence for your confidence
Do you hear what I hear? Doors are slamming shut. Limit your imagination, keep you where they must"

Στιχουργικά είναι μέρα με τη νύχτα. Τα τρία γουρουνάκια σε splatter έκδοση, με την ποίηση.

Για να μη μιλήσω για το "Ασ' τον τρελό στην τρέλα του"

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Και ο david bowie την είχε δει ναζί, και ο Lou Reed ήταν μισογυνης. Ξεκίνησαν τώρα οι ευαισθησιες και το μεταλ που σατανιζει τη νεολαία. Καληνύχτα.

o bowie ναι. νεότερος είχε ένα ιδεολογικό μπουρδούκλωμα από διάφορα διαβάσματα, αλλά κατά βάθος ήταν υπαρξιστής.

ο lou reed, από που προκύπτει ότι ήταν μισογύνης;;;;

Σε κάποια τραγούδια φαίνεται. Έκανε και κάτι συνεντεύξεις πως οι γυναίκες γουσταρουν ξύλο και τέτοια. Άλλωστε με άντρες την έβρισκε αυτός πιο πολύ, βάλε και το κυνικό μηδενιστικο υπόβαθρο των velvet underground.

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Εδώ στα σχολεια και στις γειτονιές τραγουδάνε 10χρονα για πουτανες.

όταν τα λένε οι τράπερς είναι επανάσταση
όταν τα λένε οι υπόλοιποι είναι φασισμός

[kongrosian]

Και ο david bowie την είχε δει ναζί, και ο Lou Reed ήταν μισογυνης. Ξεκίνησαν τώρα οι ευαισθησιες και το μεταλ που σατανιζει τη νεολαία. Καληνύχτα.

o bowie ναι. νεότερος είχε ένα ιδεολογικό μπουρδούκλωμα από διάφορα διαβάσματα, αλλά κατά βάθος ήταν υπαρξιστής.

ο lou reed, από που προκύπτει ότι ήταν μισογύνης;;;;

Σε κάποια τραγούδια φαίνεται. Έκανε και κάτι συνεντεύξεις πως οι γυναίκες γουσταρουν ξύλο και τέτοια. Άλλωστε με άντρες την έβρισκε αυτός πιο πολύ, βάλε και το κυνικό μηδενιστικο υπόβαθρο των velvet underground.

γενικά διαφωνώ. απλά ο Lou reed είχε μπλέξει με περίεργους κύκλους, είχε περίεργες συναναστροφές, καμένες και αυτό βγαίνει στους στίχους του. είχαν δει πολλά τα μάτια του. τις γυναίκες τις έχει χιλιοτραγουδήσει, και κατά βάθος τις αγάπαγε. σε συνεντεύξεις έχω την εντύπωση ότι ήταν λίγο μαλάκας και είρων. νομίζω δεν τις γούσταρε. κατά τα άλλα ναι, ήταν bi/gay. κι απέ;

[stavmanr]

Και ο david bowie την είχε δει ναζί, και ο Lou Reed ήταν μισογυνης. Ξεκίνησαν τώρα οι ευαισθησιες και το μεταλ που σατανιζει τη νεολαία. Καληνύχτα.

o bowie ναι. νεότερος είχε ένα ιδεολογικό μπουρδούκλωμα από διάφορα διαβάσματα, αλλά κατά βάθος ήταν υπαρξιστής.

ο lou reed, από που προκύπτει ότι ήταν μισογύνης;;;;

Σε κάποια τραγούδια φαίνεται. Έκανε και κάτι συνεντεύξεις πως οι γυναίκες γουσταρουν ξύλο και τέτοια. Άλλωστε με άντρες την έβρισκε αυτός πιο πολύ, βάλε και το κυνικό μηδενιστικο υπόβαθρο των velvet underground.

Το πρόβλημα δεν είναι το ποιος είναι ο κάθε καλλιτέχνης κι αν είναι άρρωστος, αλλά αν το έργο του προβάλλει ως προσπάθεια αυτοΐασης και συνειδητοποίησης.
Πχ. άλλο το σκεπτικό στο Hotel California.

Last thing I remember, I was
Running for the door
I had to find the passage back
To the place I was before
"Relax, " said the night man
"We are programmed to receive"
"You can check-out any time you like"
"But you can never leave!"

κι άλλο στο Βridge of death

I know the one who waits, Satan is his name
Across the bridge of death, there he stands in flame
I know the one who waits, Satan is his name
Across the bridge of death, there he stands in flame

He is my provider as I walk into the void
For eternity I give to him my soul
I shall do his bidding, obey him without question,
Even walk among the living if I'm told
Satan, don't forsake me! I wait for you take me
Grant me wings and as you messenger I'll fly

παρότι αναφέρονται στο ίδιο ακριβώς αντικείμενο, το πούλημα της ψυχής στο διάβολο.
Το ένα προσεγγίζει το πρόβλημα ως απάτη, ως ψευδαίσθηση, ως παγίδα, και το άλλο ως αυτοσκοπό της ύπαρξης, ως αξία και ιδανικό.

Η διαφορά είναι μέρα με τη νύχτα, παρότι αναφέρονται στο ίδιο ακριβώς φαινόμενο.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

o bowie ναι. νεότερος είχε ένα ιδεολογικό μπουρδούκλωμα από διάφορα διαβάσματα, αλλά κατά βάθος ήταν υπαρξιστής.

ο lou reed, από που προκύπτει ότι ήταν μισογύνης;;;;

Σε κάποια τραγούδια φαίνεται. Έκανε και κάτι συνεντεύξεις πως οι γυναίκες γουσταρουν ξύλο και τέτοια. Άλλωστε με άντρες την έβρισκε αυτός πιο πολύ, βάλε και το κυνικό μηδενιστικο υπόβαθρο των velvet underground.

Το πρόβλημα δεν είναι το ποιος είναι ο κάθε καλλιτέχνης κι αν είναι άρρωστος, αλλά αν το έργο του προβάλλει ως προσπάθεια αυτοΐασης και συνειδητοποίησης.
Πχ. άλλο το σκεπτικό στο Hotel California.

Last thing I remember, I was
Running for the door
I had to find the passage back
To the place I was before
"Relax, " said the night man
"We are programmed to receive"
"You can check-out any time you like"
"But you can never leave!"

κι άλλο στο Βridge of death

I know the one who waits, Satan is his name
Across the bridge of death, there he stands in flame
I know the one who waits, Satan is his name
Across the bridge of death, there he stands in flame

He is my provider as I walk into the void
For eternity I give to him my soul
I shall do his bidding, obey him without question,
Even walk among the living if I'm told
Satan, don't forsake me! I wait for you take me
Grant me wings and as you messenger I'll fly

παρότι αναφέρονται στο ίδιο ακριβώς αντικείμενο, το πούλημα της ψυχής στο διάβολο.
Το ένα προσεγγίζει το πρόβλημα ως απάτη, ως ψευδαίσθηση, ως παγίδα, και το άλλο ως αυτοσκοπό της ύπαρξης, ως αξία και ιδανικό.

Η διαφορά είναι μέρα με τη νύχτα, παρότι αναφέρονται στο ίδιο ακριβώς φαινόμενο.

Το hotel California μιλάει για όλες αυτές τις άθλιες αιρέσεις που γέμισαν οι ΗΠΑ από τη δεκαετία του 70 και μετά. Το τραγούδι τον manowar λέει για ένας άνθρωπος που θέλει να πάει με τον σατανά. Πρόβλημα του, κανέναν δεν ενόχλησε. Επίσης μουσικά είναι αριστούργημα, φοβερή ατμόσφαιρα, εισαγωγή, τι να λέμε γι αυτό το έπος.

[stavmanr]

Σε κάποια τραγούδια φαίνεται. Έκανε και κάτι συνεντεύξεις πως οι γυναίκες γουσταρουν ξύλο και τέτοια. Άλλωστε με άντρες την έβρισκε αυτός πιο πολύ, βάλε και το κυνικό μηδενιστικο υπόβαθρο των velvet underground.

Το πρόβλημα δεν είναι το ποιος είναι ο κάθε καλλιτέχνης κι αν είναι άρρωστος, αλλά αν το έργο του προβάλλει ως προσπάθεια αυτοΐασης και συνειδητοποίησης.
Πχ. άλλο το σκεπτικό στο Hotel California.

Last thing I remember, I was
Running for the door
I had to find the passage back
To the place I was before
"Relax, " said the night man
"We are programmed to receive"
"You can check-out any time you like"
"But you can never leave!"

κι άλλο στο Βridge of death

I know the one who waits, Satan is his name
Across the bridge of death, there he stands in flame
I know the one who waits, Satan is his name
Across the bridge of death, there he stands in flame

He is my provider as I walk into the void
For eternity I give to him my soul
I shall do his bidding, obey him without question,
Even walk among the living if I'm told
Satan, don't forsake me! I wait for you take me
Grant me wings and as you messenger I'll fly

παρότι αναφέρονται στο ίδιο ακριβώς αντικείμενο, το πούλημα της ψυχής στο διάβολο.
Το ένα προσεγγίζει το πρόβλημα ως απάτη, ως ψευδαίσθηση, ως παγίδα, και το άλλο ως αυτοσκοπό της ύπαρξης, ως αξία και ιδανικό.

Η διαφορά είναι μέρα με τη νύχτα, παρότι αναφέρονται στο ίδιο ακριβώς φαινόμενο.

Το hotel California μιλάει για όλες αυτές τις άθλιες αιρέσεις που γέμισαν οι ΗΠΑ από τη δεκαετία του 70 και μετά. Το τραγούδι τον manowar λέει για ένας άνθρωπος που θέλει να πάει με τον σατανά. Πρόβλημα του, κανέναν δεν ενόχλησε.

Θεούλης.

Well the life that he has given full of riches and success
Has a price that I made good in blood to pay

Αυτό είναι το ωραίο, ότι δεν ενόχλησε κανέναν.
Έπος πραγματικό! Και ειδικά η ατμόσφαιρα!

Τελικά, μετά τη συζήτηση για τους Manowar με κάνατε να συμπαθήσω τους Maiden του Ντίκινσον.

[Λεγεών]

HAIL, HAIL, HAIL AND KILL
HAIL, HAIL, HAIL AND KILL
HAIL, HAIL, HAIL AND KILL
HAIL, HAIL, HAIL AND KILL
HAIL, HAIL, HAIL AND KILL
HAIL, HAIL, HAIL AND KILL
HAIL, HAIL, HAIL AND KILL
HAIL, HAIL, HAIL AND KILL
HAIL, HAIL, HAIL AND KILL

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

HAIL AND KILL!

Που να μάθει και για τους σεξιστικούς/πατριαρχικούς/φαλλοκρατικούς/αντιφεμινιστικούς στίχους του pleasure slave
θα τον χάσουμε από ανακοπή τον stavmanr

Βρε Αλογομούρη, δεν είμαι χθεσινός στη μουσική γενικώς και στη Χέβι Μεταλ ειδικώς.
Μπορώ να σου συζητήσω από Βαμβακάρη, Άκη Πάνου μέχρι Sepultura και βάλε.
Δεν έχω κολλήματα με είδη μουσικής, ούτε με τρομάζουν οι τσιρίδες.
Οι οπαδοί των Manowar έχουν φάει μία τεράστια παραμύθα ότι οι Manowar έχουν βαθύ στίχο και σπουδαία μουσική.
Χαζομάρες. Τα τρία γουρουνάκια έχουν πολύ βαθύτερο νόημα.

φιλόσοφοι (σε εισαγωγικά πάντα) όπως ο Quorthon ή ο Ash δεν είναι
οι στίχοι τους είναι επικοί, δεν έχουν σκοπό να περάσουν βαθύτερα νοήματα
στίχοι σε τραγούδια όπως Battle hymns, Blood of my enemies, Warriors of the world, Heart of steel, Crown and the ring και ένα σωρό άλλα κομμάτια δεν έχουν κάποιο βαθύτερο νόημα αλλά είναι πορωτικοί κ ικανοί να ξεσηκώσουν κάθε πλήθος
άλλωστε όποιος θέλει φιλοσοφία ας διαβάσει Καντ
όσο για τη μουσική, μια χαρά είναι
ξέρω, εσύ θέλεις ο μουσικός να έχει τελειώσει berklee αλλά τι να κάνουμε, ζούμε σε ελεύθερη κοινωνία και ο καθένας μπορεί να γράψει μουσική χωρίς να έχει πτυχίο

[Λεγεών]

ο Ash

Σε βλέπω αναφέρεις το όνομα αυτό για δεύτερη φορά, και προσπαθώ να καταλάβω αν εννοείς τον Kanwulf των Nargaroth ή κάποιον άλλο.

[stavmanr]

Που να μάθει και για τους σεξιστικούς/πατριαρχικούς/φαλλοκρατικούς/αντιφεμινιστικούς στίχους του pleasure slave
θα τον χάσουμε από ανακοπή τον stavmanr

Βρε Αλογομούρη, δεν είμαι χθεσινός στη μουσική γενικώς και στη Χέβι Μεταλ ειδικώς.
Μπορώ να σου συζητήσω από Βαμβακάρη, Άκη Πάνου μέχρι Sepultura και βάλε.
Δεν έχω κολλήματα με είδη μουσικής, ούτε με τρομάζουν οι τσιρίδες.
Οι οπαδοί των Manowar έχουν φάει μία τεράστια παραμύθα ότι οι Manowar έχουν βαθύ στίχο και σπουδαία μουσική.
Χαζομάρες. Τα τρία γουρουνάκια έχουν πολύ βαθύτερο νόημα.

φιλόσοφοι (σε εισαγωγικά πάντα) όπως ο Quorthon ή ο Ash δεν είναι
οι στίχοι τους είναι επικοί, δεν έχουν σκοπό να περάσουν βαθύτερα νοήματα
στίχοι σε τραγούδια όπως Battle hymns, Blood of my enemies, Warriors of the world, Heart of steel, Crown and the ring και ένα σωρό άλλα κομμάτια δεν έχουν κάποιο βαθύτερο νόημα αλλά είναι πορωτικοί κ ικανοί να ξεσηκώσουν κάθε πλήθος
άλλωστε όποιος θέλει φιλοσοφία ας διαβάσει Καντ
όσο για τη μουσική, μια χαρά είναι
ξέρω, εσύ θέλεις ο μουσικός να έχει τελειώσει berklee αλλά τι να κάνουμε, ζούμε σε ελεύθερη κοινωνία και ο καθένας μπορεί να γράψει μουσική χωρίς να έχει πτυχίο

Δεν είναι έτσι.
Πχ. στο λαϊκό, ο Άκης Πάνου δεν είχε τελειώσει τίποτα, αλλά όταν έγραφε η πένα ...κυλούσε.
Τα συγκροτήματα που αναφέρονται, όπως πχ. οι Metallica έβγαλαν με το ζόρι το Γυμνάσιο. Κι όμως, είχαν το μεράκι και την καλλιτεχνική διάθεση να προχωρήσουν βήματα μπροστά το είδος και το στίχο που παρήγαγαν. Ναι, ξεκίνησαν ως οργισμένα νιάτα που τα γράφουν όλα, αλλά μέσα σε 6-7 χρόνια ανέδειξαν ένα άλλο κομμάτι του εαυτού που ήταν η στιχουργική και η μουσική σύνθεση.
Και φυσικά, κανείς δεν ξεχνά την ατμόσφαιρα στο κομμάτι θρίλερ "The thing that should not be" ή στο ορχηστρικό "The call of Kthulu" που είναι βασισμένα σε Lovecraft.
Για να μη νομίζεις ότι έχω κάποιο ιδιαίτερο κόλλημα με τα θρίλερ, την ατμόσφαιρα κλπ... Θεωρώ δε ότι τo πρώτο κομμάτι των Black Sabbath, που είναι στην ουσία θρίλερ, είναι και το πιο "ψαρωτικό" τους, ειδικά στην εποχή που βγήκε.