4AD Κάτι περισσότερο από εταιρεία

[neon imposter]

Αφιέρωμα σε δουλειές συγκροτημάτων της 4AD, μίας εταιρείας απαράμιλλης αισθητικής και εκλεπτυσμένου στα όρια της λεπίδας γούστου

Dead Can Dance - Within the Realm of a Dying Sun

Τι να πρωτοθαυμάσεις - το όνομα του συγκροτήματος, που συλλαμβάνει μία από τις σπουδαιότερες μορφές θύραθεν έκφρασης με υπαρξιακούς όρους; Το όνομα του album, που παραπέμπει σε ένα μεσαιωνικό βασίλειο απαλλαγμένο από τις ίντριγκες και τις εμπορικές γαμήλιες δοσοληψίες των βασιλικών γόνων και παραδομένο σε έναν ήλιο που δεν αποφασίζει αν είναι στο ζενίθ ή το ναδίρ του υποβάλλοντας τους υπηκόους του σε μία εξαντλητική πορεία μέσα στην έρημο του φανταστικού και κάτω από αυτόν; Το εξώφυλλο που αποτυπώνει την ουσία της ομορφιάς στην απόκρυψή της με ένα πέπλο παραπέμποντας σε μία αιώνια νοσταλγία μέλλουσας απο-κάλυψης;

Το ανώτερο αισθητικό επίτευγμα των DCD, του οποίου τους πρόποδες ούτε καν κατόρθωσαν να προσεγγίσουν ηχητικά ή όσον αφορά στην ατμόσφαιρα στη συνέχεια. Και ήταν φυσικό καθώς ανύψωσαν μεσαιωνικό μνημείο εν έτει 1987 αφήνοντας να εισχωρήσει στον 20ο αιώνα ένα toward the within που σε οδηγούσε στο Βασίλειο του θνήσκοντος ηλίου και σε πυργοδέσποινες με πλούσια μαύρα μαλλιά και γαμψές μύτες και έπειτα σε εγκατέλειπε εκεί, δέσμιο μίας αίσθησης manifest destiny που είχε ως ορίζοντα κάτι που ποτέ δεν θα μπορούσες να αγγίξεις.

Οι DCD έκαναν τον Μεσαίωνα την ιδανική εποχή, εξορίζοντας τον οπουδήποτε έξω από αυτόν τον κόσμο και καταφέρνοντας στην ουσία να αιχμαλωτίσουν τον χωροχρόνο σε μία πραγματικότητα που δεν χρειαζόταν καν τη βαρύτητα για να σε πείσει πως εν τέλει το βέλος του Ζήνωνα δεν μπορεί να προσεγγίσει ποτέ το έδαφος όταν η ακρόαση του εν λόγω album σε ανυψώνει πολύ πάνω από αυτό.

Το dance hit του album



Ιδανική ανάγνωση υπό τους ήχους του; Ο Πρώτος Βυζαντινός Ουμανισμός του Πωλ Λεμέρλ

[neon imposter]

[neon imposter]

Cocteau Twins - Heaven or Las Vegas

Το απαύγασμα της dream pop ή ethereal pop ή της ονειρικής γλώσσας που χρησιμοποιεί η Elizabeth Frazer, η τραγουδίστρια του συγκροτήματος.

(Για να λέμε την αλήθεια, αν κάποια δουλειά τους έπρεπε να μπει σε ένα αφιέρωμα στη 4AD αυτή είναι το Treasure αλλά καλύτερα να παρουσιαστεί το συγκεκριμένο άλμπουμ σε ένα άλλο νήμα, που θα αφορά σε δουλειές με τραγούδια με ονόματα γυναικών)

Οι τίτλοι των κομματιών, όπως και το εξώφυλλο του album, είναι απόλαυση για το μάτι, και μάλλον αποτυπώνουν εύγλωττα το κυανός - ο Ρεμπώ θα ευχαριστιόταν ιδιαίτερα την ακρόαση του νομίζω, πουλώντας όπλα κάπου στην καρδιά του Σουδάν, έχοντας εγκαταλείψει την ποίηση και αφήνοντας την αλχημιστική χρήση του λόγου στην Frazer, περιμένοντας να τον οδηγήσει κάπου βαθιά μέσα στον Ουρανό ή το Λας Βέγκας.

Χωρίς βέβαια, να αποκλείεται να τον οδηγούσε σε κάποια Κυανή Ακτή, σε μία περίεργη adaptation του βασικού ενστίκτου που εκδηλώνεται με τη φωνή της.

Αν και δεν μου άρεσε ποτέ εμφανισιακά, καταλαβαίνει εύκολα κανείς πως σε ένα άλλο σύμπαν είναι η Κάθριν Τρεμέλ. Βέβαια, τότε, υποψιάζεσαι, στο ίδιο ακριβώς σύμπαν εσύ μπορεί να είσαι ο ντετέκτιβ. Αυτό ίσως σημαίνει και ο τίτλος Fotzepolitic, που μόλις βρήκα πως σημαίνει

Literally, “cunt politics,” as the word fotze is considered an obscene reference to female genitalia, and politic refers to the Greco-Latin word for artful shrewdness ( https://cocteautwins.com/glossary.html )



Εν τοιαύτη περιπτώσει, θα πρέπει να είσαι έτοιμος να ριψοκινδυνεύσεις να έχεις αυτό που θα έλεγε η ίδια iceblink luck



Ψάχνοντας για φωτο βρήκα αυτό το άρθρο που φαίνεται ιδιαίτερα ενδιαφέρον

http://thenervousbreakdown.com/tanderso ... th-fraser/