Τιτάνες και βοθρολύματα

[foscilis]

και τι ειναι η ελλαδα; πορτο ρικο;
εχει ακροπολη και παρθενωνα και ομηρο το πορτο ρικο να δωσει για προικα...

τουτη δωχαμ η καψερη, εχει την καλυτερη προικα ρε....

τιν αυτό;
τούτο δεν ειναι σοβαρο... αυτα ειναι για low class chicanos.... εισαι λουμπεν τσικανος;

Εγώ και άλλα 7 δισεκατομμύρια.

Και btw το "Στου Όθωνα τα Χρόνια" είναι επανάληψη του χορού του Ζορμπά ως φτηνή φάρσα, όπως ισχύει και για τις αντίστοιχες ταινίες. Κινηματογραφικό συρτάκι που όμως διέπεται από θλιβερή ψευδοϊστορία τύπου βίπερ (Σακελλάριος) αντί για τη φιλοσοφημένη μυθοπλασία του Καζαντζάκη, λόγια και φιοριτούρες αντί για τη μεγαλοφυώς δωρική μουσική σύλληψη του Θεοδωράκη[*], Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ, Εξαρχάκος και Αυλωνίτης αντί για Ειρήνη Παπά, Άντονι Κουίν, Άλαν Μπέητς και Σωτήρη Μουστάκα, κάποιος καραγκιόζης στη σκηνοθεσία αντί για Μιχάλης Κακογιάννης. Το μοναδικό πράγμα από αυτό το αίσχος που δεν πρέπει να καταστραφεί είναι οι φάτσες του Παπαγιαννόπουλου σε μερικές σκηνές.

[*] πολλοί δεν ξέρουν ότι το συρτάκι ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ σαν μουσική από τον Θεοδωράκη και σαν χορός από το Γιώργο Προβιά για τη σκηνή που χορεύει ο Ζορμπάς και είναι τόσο τέλειο δημιούργημα (σε συνδυασμό με το σεναριακό υπόβαθρο που δίνει ο Καζαντζάκης) που ταυτίστηκε διεθνώς κα εθνικά με την ελληνικότητα, ενώ οι περισσότεροι Έλληνες το βλέπουν σαν προαιώνια παράδοση από τα βάθη της συλλογικής ψυχής τους. Αυτήν την επιτυχία επιχείρησε να εμπορικοποιήσει 2 φορές ο Αλέκος Σακελλάριος, μία στο διπλοπενιές που παρήγγειλε από τον Ξαρχάκο το "Στου Όθωνα τα Χρόνια" και μία αρκετά πιο χυδαία 10 χρόνια αργότερα με το "η κόρη μου η σοσιαλίστρια".

[taxalata xalasa]

τιν αυτό;
τούτο δεν ειναι σοβαρο... αυτα ειναι για low class chicanos.... εισαι λουμπεν τσικανος;

Εγώ και άλλα 7 δισεκατομμύρια.

πότε πρόλαβες και τους μέτρησες;

[Ναύτης]

(...) και μία αρκετά πιο χυδαία 10 χρόνια αργότερα με το "η κόρη μου η σοσιαλίστρια".

Χυδαίος ο Ζαμπέτας, ρε ιερόσυλε;
btw γρήγορο χασαποσέρβικο είναι το συρτάκι.

[Maspoli]

τιν αυτό;
τούτο δεν ειναι σοβαρο... αυτα ειναι για low class chicanos.... εισαι λουμπεν τσικανος;

Εγώ και άλλα 7 δισεκατομμύρια.

Και btw το "Στου Όθωνα τα Χρόνια" είναι επανάληψη του χορού του Ζορμπά ως φτηνή φάρσα, όπως ισχύει και για τις αντίστοιχες ταινίες. Κινηματογραφικό συρτάκι που όμως διέπεται από θλιβερή ψευδοϊστορία τύπου βίπερ (Σακελλάριος) αντί για τη φιλοσοφημένη μυθοπλασία του Καζαντζάκη, λόγια και φιοριτούρες αντί για τη μεγαλοφυώς δωρική μουσική σύλληψη του Θεοδωράκη[*], Βουγιουκλάκη, Παπαμιχαήλ, Εξαρχάκος και Αυλωνίτης αντί για Ειρήνη Παπά, Άντονι Κουίν, Άλαν Μπέητς και Σωτήρη Μουστάκα, κάποιος καραγκιόζης στη σκηνοθεσία αντί για Μιχάλης Κακογιάννης. Το μοναδικό πράγμα από αυτό το αίσχος που δεν πρέπει να καταστραφεί είναι οι φάτσες του Παπαγιαννόπουλου σε μερικές σκηνές.

[*] πολλοί δεν ξέρουν ότι το συρτάκι ΕΦΕΥΡΕΘΗΚΕ σαν μουσική από τον Θεοδωράκη και σαν χορός από το Γιώργο Προβιά για τη σκηνή που χορεύει ο Ζορμπάς και είναι τόσο τέλειο δημιούργημα (σε συνδυασμό με το σεναριακό υπόβαθρο που δίνει ο Καζαντζάκης) που ταυτίστηκε διεθνώς κα εθνικά με την ελληνικότητα, ενώ οι περισσότεροι Έλληνες το βλέπουν σαν προαιώνια παράδοση από τα βάθη της συλλογικής ψυχής τους. Αυτήν την επιτυχία επιχείρησε να εμπορικοποιήσει 2 φορές ο Αλέκος Σακελλάριος, μία στο διπλοπενιές που παρήγγειλε από τον Ξαρχάκο το "Στου Όθωνα τα Χρόνια" και μία αρκετά πιο χυδαία 10 χρόνια αργότερα με το "η κόρη μου η σοσιαλίστρια".

Η ταινία Ζορμπάς κυκλοφόρησε το 1964, η ταινία "διπλοπενιές" και η ταινία "η κόρη μου η σοσιαλίστρια" κυκλοφόρησαν το 1966

[Beria]

Αυτό που είναι αληθές είναι ότι χορός συρτάκι δεν υπήρξε ποτέ
Είναι από τα αμαλγάματα που γεννούσε η μεγαλομανία του Μίκη, ο οποίος πίστευε ότι αυτό που θεωρεί εκείνος λαϊκό, είναι και το πραγματικό λαϊκό.
Και τα έκανε όπως του κατέβαινε
Συρτός κρητικός ρυθμικά, γρήγορο χασάπικο ο χορός, Άντονι Κουίν και τουρίστες να παραγγέλνουν φέτα τσιζ.

Εδώ έγραψε ένα από τα πρώτα του λαϊκά τραγούδια που είναι χασάπικο στο κουπλέ και ζεϊμπέκικο στο ρεφρέν!!